R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi, ik ben niet echt een regelmatige bezoeker van R&P, maar er houden een aantal zaken me flink bezig en ik moet het gewoon kwijt.
Waarom ik het hier post? Tja, ventileren denk ik, en kijken wat de mening van anderen is.
Ik zit momenteel anderhalf jaar in de ziektewet: overspannen, depressief, paranoïde, noem het maar op.
Deze klachten sluimerden al jarenlang op de achtergrond, maar ik kon me er nog wel redelijk staande mee houden, hoewel het niet makkelijk was.
Door chronische en extreme stress op het werk zijn de sluimerende kwalen keihard er door heen geknald. Ik zit aan de pillen en ga intensieve therapie volgen. Ik heb eindelijk voor mezelf geaccepteerd dat ik hier gewoon niet in m'n eentje meer uit kom; ik heb gewoon hulp nodig.
Die hulp heb ik gevonden en de therapieën gaan hopelijk over een maand of 2 een keer beginnen.
Ik had het net over dat ik depressief ben. Dit komt voor een groot deel voort uit eenzaamheid en een laag zelfbeeld. Ik heb eigenlijk maar 1 echte kameraad met wie ik al 15 jaar bevriend ben.
Hij is echter zeer fel tegen dat ik therapie ga volgen: ik praat mezelf alleen maar naar beneden als ik zeg dat ik therapie nodig heb. Hij heeft zelf ook problemen gehad, vergelijkbaar met de mijne, en voor hem bleek het het beste dat hij gewoon weer aan het werk ging en alle therapie enzo overboord gooide, DUS is dat ook voor MIJ het beste.
Nu heeft hij besloten om zolang ik mijzelf naar beneden praat (dus zolang ik therapie volg) geen contact meer met mij te hebben. Misschien wil hij me zo voor het blok zetten om mij te dwingen te stoppen met therapie, maar dat gaat niet gebeuren! Ik heb die therapie gewoon echt nodig, ik red het echt niet in mijn eentje. Ik heb al genoeg jaren ellende achter de rug waarbij er genoeg mis gegaan is door mijn emotionele staat, en dat moet nu een keer afgelopen zijn.
De therapie die ik ga volgen zal waarschijnlijk een half jaar in beslag nemen. Dat zou dus inhouden dat ik mijn enige echte vriend dus een half jaar niet meer zal spreken.
Ik ben werkelijk furieus om zijn keuze mij niet meer te spreken. Hij denkt dat hij er goed aan doet en dat hij me zo kan dwingen om zijn voorbeeld te volgen, maar zijn voorbeeld WERKT voor mij gewoon niet! En dankzij zijn keuze ben ik nu eenzamer dan ooit, en zit ik daardoor ook dieper in de put dan ooit. Ik voel me gewoon echt verraden door hem. Hij weet gewoon in wat voor situatie ik zit, en tóch kiest hij ervoor om het contact met mij af te kappen tot ik hem zijn zin geef en een keuze maak die voor mij juist heel slecht is.
Praten met hem helpt echt niet. Hij is echt niet te overtuigen. Ik zit niet in elkaar zoals hij. De problematiek is misschien globaal het zelfde, maar we zijn 2 totaal verschillende persoonlijkheden. Dan moet hij toch beseffen dat de aanpak toch ook anders moet? Dingen verdringen en domweg weer gaan werken zonder de oorzaken aan te pakken is volgens mij het slechtste wat ik kan doen.
Excuses voor de herhalingen van zaken in deze post, maar ik typ nu gewoon hoe de dingen door mijn hoofd spelen.
Verraden is misschien niet het juiste woord. In de steek gelaten is het meer.
Waarom ik het hier post? Tja, ventileren denk ik, en kijken wat de mening van anderen is.
Ik zit momenteel anderhalf jaar in de ziektewet: overspannen, depressief, paranoïde, noem het maar op.
Deze klachten sluimerden al jarenlang op de achtergrond, maar ik kon me er nog wel redelijk staande mee houden, hoewel het niet makkelijk was.
Door chronische en extreme stress op het werk zijn de sluimerende kwalen keihard er door heen geknald. Ik zit aan de pillen en ga intensieve therapie volgen. Ik heb eindelijk voor mezelf geaccepteerd dat ik hier gewoon niet in m'n eentje meer uit kom; ik heb gewoon hulp nodig.
Die hulp heb ik gevonden en de therapieën gaan hopelijk over een maand of 2 een keer beginnen.
Ik had het net over dat ik depressief ben. Dit komt voor een groot deel voort uit eenzaamheid en een laag zelfbeeld. Ik heb eigenlijk maar 1 echte kameraad met wie ik al 15 jaar bevriend ben.
Hij is echter zeer fel tegen dat ik therapie ga volgen: ik praat mezelf alleen maar naar beneden als ik zeg dat ik therapie nodig heb. Hij heeft zelf ook problemen gehad, vergelijkbaar met de mijne, en voor hem bleek het het beste dat hij gewoon weer aan het werk ging en alle therapie enzo overboord gooide, DUS is dat ook voor MIJ het beste.
Nu heeft hij besloten om zolang ik mijzelf naar beneden praat (dus zolang ik therapie volg) geen contact meer met mij te hebben. Misschien wil hij me zo voor het blok zetten om mij te dwingen te stoppen met therapie, maar dat gaat niet gebeuren! Ik heb die therapie gewoon echt nodig, ik red het echt niet in mijn eentje. Ik heb al genoeg jaren ellende achter de rug waarbij er genoeg mis gegaan is door mijn emotionele staat, en dat moet nu een keer afgelopen zijn.
De therapie die ik ga volgen zal waarschijnlijk een half jaar in beslag nemen. Dat zou dus inhouden dat ik mijn enige echte vriend dus een half jaar niet meer zal spreken.
Ik ben werkelijk furieus om zijn keuze mij niet meer te spreken. Hij denkt dat hij er goed aan doet en dat hij me zo kan dwingen om zijn voorbeeld te volgen, maar zijn voorbeeld WERKT voor mij gewoon niet! En dankzij zijn keuze ben ik nu eenzamer dan ooit, en zit ik daardoor ook dieper in de put dan ooit. Ik voel me gewoon echt verraden door hem. Hij weet gewoon in wat voor situatie ik zit, en tóch kiest hij ervoor om het contact met mij af te kappen tot ik hem zijn zin geef en een keuze maak die voor mij juist heel slecht is.
Praten met hem helpt echt niet. Hij is echt niet te overtuigen. Ik zit niet in elkaar zoals hij. De problematiek is misschien globaal het zelfde, maar we zijn 2 totaal verschillende persoonlijkheden. Dan moet hij toch beseffen dat de aanpak toch ook anders moet? Dingen verdringen en domweg weer gaan werken zonder de oorzaken aan te pakken is volgens mij het slechtste wat ik kan doen.
Excuses voor de herhalingen van zaken in deze post, maar ik typ nu gewoon hoe de dingen door mijn hoofd spelen.
Verraden is misschien niet het juiste woord. In de steek gelaten is het meer.
Misschien dat het te confronterend voor hem is. Sowieso is zijn reactie niet goed te praten. Maar het ligt meer aan hem dan aan jou.
Hoe jij daar weer mee om moet gaan, is vast iets dat in de therapie wel aan de orde gaat komen.
Hoe jij daar weer mee om moet gaan, is vast iets dat in de therapie wel aan de orde gaat komen.
Ik in een aantal worden omschreven: Ondernemend | Moedig | Stout | Lief | Positief | Intuïtief | Communicatief | Humor | Creatief | Spontaan | Open | Sociaal | Vrolijk | Organisator | Pro-actief | Meedenkend | Levensgenieter | Spiritueel
Hehehe tja precies. Ik heb gewoon veel vertrouwen in de therapie.
Iedereen in mijn omgeving vindt het ook een waardeloze actie van die kameraad.
Het leuke is ook nog dat de therapie zwaar op een Buddy-systeem gebaseerd is. Je hebt absoluut een Buddy nodig die je op sleeptouw neemt als het nodig is, om de basis van de therapie te kunnen volgen.
De enige persoon die daarvoor in aanmerking zou kunnen komen, heeft mij in de steek gelaten.
Ik heb gewoon veel vertrouwen in de therapie.Iedereen in mijn omgeving vindt het ook een waardeloze actie van die kameraad.
Het leuke is ook nog dat de therapie zwaar op een Buddy-systeem gebaseerd is. Je hebt absoluut een Buddy nodig die je op sleeptouw neemt als het nodig is, om de basis van de therapie te kunnen volgen.
De enige persoon die daarvoor in aanmerking zou kunnen komen, heeft mij in de steek gelaten.
Super knap dat je toch doorzet ondanks dat je enige vriend er zo fel tegen is. In jouw leven hoort jouw geluk op nummer 1 te staan en als jouw vriend je daar niet bij kan steunen dan is het in mijn ogen niet echt een vriend. Ik vind het juist super goed dat je eindelijk besloten hebt je problemen aan te pakken. Ik hoop ook echt dat het je helpt. Misschien hebben ze wel reserve buddies voor mensen die geen eigen buddy hebben. Ik kan me ook zo voorstellen dat het fijner is om een onbekend iemand te hebben dan iemand uit je directe omgeving.
Veel sterkte
Veel sterkte
Thanks!quote:Op woensdag 27 april 2011 01:19 schreef Cactus1 het volgende:
Super knap dat je toch doorzet ondanks dat je enige vriend er zo fel tegen is. In jouw leven hoort jouw geluk op nummer 1 te staan en als jouw vriend je daar niet bij kan steunen dan is het in mijn ogen niet echt een vriend. Ik vind het juist super goed dat je eindelijk besloten hebt je problemen aan te pakken. Ik hoop ook echt dat het je helpt. Misschien hebben ze wel reserve buddies voor mensen die geen eigen buddy hebben. Ik kan me ook zo voorstellen dat het fijner is om een onbekend iemand te hebben dan iemand uit je directe omgeving.
Veel sterkte
Nee de buddy moet iemand in je eigen omgeving zijn die je een beetje in de gaten kan houden.
Ik kan nu niet aan de basistherapie meedoen, maar krijg wel een aangepaste therapie.
Pfff mijn emoties vliegen van verdrietig naar pissig.
Het enige waar die kameraad wél achter stond was mijn medicatie, want dat hielp voor hem ook goed, DUS moet het voor MIJ ook helpen.
Laat ik nou net niet tevreden met mijn medicatie zijn!
Ik word er een friggin' zombie door. Mensen zeggen al dat ik knetterstoned overkom. Ik ben al op eigen houtje wat aan het afbouwen met dat spul en voel me gewoon een stuk beter; het gebrek aan energie wat ik door die medicijnen kreeg zorgde er voor dat ik NOG dieper in mijn depressie kwam. Nu ik wat aan het afbouwen ben, is de depressie weer een beetje op het oude niveau.
Dat kan je dus onmogelijk een echte vriend noemen.
Wederzijds respect is sowieso primair de basis van elke gelijkwaardige vriendschap.
Zo te zien staat er een lange en warme zomer voor de deur dus wellicht kunnen we een keer ergens een biertje pakken.
Wederzijds respect is sowieso primair de basis van elke gelijkwaardige vriendschap.
Zo te zien staat er een lange en warme zomer voor de deur dus wellicht kunnen we een keer ergens een biertje pakken.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
nou ja 15 jaar is niet niks natuurlijk maar idd er zijn meer mensen in de wereled waar je eventueel wel wat aan hebt, dat je geaccepteerd hebt dat je therapie en medicatie nodig hebt is stap een, een beter sociaal leven opbouwen is twee en dat is gewoon een kwestie van uitproberen...quote:Op woensdag 27 april 2011 07:54 schreef Stokstaart het volgende:
Dat kan je dus onmogelijk een echte vriend noemen.
Wederzijds respect is sowieso primair de basis van elke gelijkwaardige vriendschap.
Zo te zien staat er een lange en warme zomer voor de deur dus wellicht kunnen we een keer ergens een biertje pakken.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Respect dat je toch doorzet en je je niet door zijn totale gebrek aan steun en begrip laat tegenhouden.
Ik zou me niet blindstaren op die geschatte zes maanden, maar je komt hier hoe dan ook sterker uit. Er gaat straks een wereld voor je open, en waarschijnlijk heb je dan ook geen behoefte meer aan deze 'vriend'.
Ik zou me niet blindstaren op die geschatte zes maanden, maar je komt hier hoe dan ook sterker uit. Er gaat straks een wereld voor je open, en waarschijnlijk heb je dan ook geen behoefte meer aan deze 'vriend'.
Precies. Kijk naar het grote geheel, TS. Okay, je bent vijftien jaar bevriend met 'm, maar hij blijkt nu wel een ware flapdrol. Zodra je van je problemen afbent ben je een leuker (herboren) mens en heb je zo nieuwe vrienden.quote:
Respect dat je toch doorzet en je je niet door zijn totale gebrek aan steun en begrip laat tegenhouden.
Ik zou me niet blindstaren op die geschatte zes maanden, maar je komt hier hoe dan ook sterker uit. Er gaat straks een wereld voor je open, en waarschijnlijk heb je dan ook geen behoefte meer aan deze 'vriend'.
No prob!
Gourmetten of steengrillen?
Wat ik weet van sommige medicatie is dat het lang kan duren voor de positieve effecten merkbaar worden, ik weet niet hoe lang je al met die medicatie bezig was. Verder zou ik -als je dat nog niet zelf al gedaan hebt- het toch met de voorschrijvend arts bespreken dat je op eigen houtje geminderd bent.quote:
[..]
Thanks!
Nee de buddy moet iemand in je eigen omgeving zijn die je een beetje in de gaten kan houden.
Ik kan nu niet aan de basistherapie meedoen, maar krijg wel een aangepaste therapie.
Pfff mijn emoties vliegen van verdrietig naar pissig.
Het enige waar die kameraad wél achter stond was mijn medicatie, want dat hielp voor hem ook goed, DUS moet het voor MIJ ook helpen.
Laat ik nou net niet tevreden met mijn medicatie zijn!
Wat die maat van je betreft is het extreem kloten dat hij zo reageert. Zeker als hij zelf al ervaring met medicatie e.d. heeft zou je denken dat hij zich van zijn meest hulpvaardige kant zou laten zien. Heeft hij zelf slechte ervaringen met therapie oid?
Verder uiteraard sterkte en veel succes toegewenst.
Ik begrijp niet waarom zó veel mensen zo sceptisch tegenover therapie zijn. Je ontmoedigt je vriend toch ook niet van een operatie?
Psychologie tegenwoordig is, hoewel ik de bachelorstudie maar weinig respecteer, toch een relatief harde wetenschap. Mijlenver weg van het oude en zweverige werk van Freud. Waarom staan mensen er dan toch zo kritisch tegenover?
Psychologie tegenwoordig is, hoewel ik de bachelorstudie maar weinig respecteer, toch een relatief harde wetenschap. Mijlenver weg van het oude en zweverige werk van Freud. Waarom staan mensen er dan toch zo kritisch tegenover?
quote:
Dat kan je dus onmogelijk een echte vriend noemen.
Wederzijds respect is sowieso primair de basis van elke gelijkwaardige vriendschap.
Zo te zien staat er een lange en warme zomer voor de deur dus wellicht kunnen we een keer ergens een biertje pakken.
Biertje pakken klinkt altijd goed!quote:
Dat kan je dus onmogelijk een echte vriend noemen.
Wederzijds respect is sowieso primair de basis van elke gelijkwaardige vriendschap.
Zo te zien staat er een lange en warme zomer voor de deur dus wellicht kunnen we een keer ergens een biertje pakken.
Tja een sociaal leven opbouwen, dat is dus iets waar ik veel moeite mee heb.
Ik moet trouwens wel zeggen dat die vriend het regelmatig op een voor hem positief bedoelde manier geprobeerd heeft om mij er weer bovenop te krijgen, door op een heel belerende toon te zeggen dat ik zijn maatje ben en dat ik het best allemaal wel kan en dat ik dat zelf ook wel weet en dat ik die therapie enzo allemaal niet nodig heb enz enz enz. Allemaal lief bedoeld, maar die toon in zijn stem is dan echt van iemand die veel hoger staat die iemand ff duidelijk vertelt dat hij het volkomen mis heeft.
Het antidepressivum blijf ik zeer zeker nog wel gebruiken. Het andere medicijn is een antipsychoticum die voor mijn paranoia bedoeld is. Ik slik het al een paar maand en merk wel dat het op zich werkt tegen de paranoia......doordat het me gewoon volkomen verdoofd. Alles wordt gedempt. Mijn enthousiasme is volkomen verdwenen, mijn levenslust (die ik een beetje terug had gekregen door het antidepressivum) was weg, ik sliep telkens een gat in de dag enz.quote:Op woensdag 27 april 2011 10:35 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Wat ik weet van sommige medicatie is dat het lang kan duren voor de positieve effecten merkbaar worden, ik weet niet hoe lang je al met die medicatie bezig was. Verder zou ik -als je dat nog niet zelf al gedaan hebt- het toch met de voorschrijvend arts bespreken dat je op eigen houtje geminderd bent.
Wat die maat van je betreft is het extreem kloten dat hij zo reageert. Zeker als hij zelf al ervaring met medicatie e.d. heeft zou je denken dat hij zich van zijn meest hulpvaardige kant zou laten zien. Heeft hij zelf slechte ervaringen met therapie oid?
Verder uiteraard sterkte en veel succes toegewenst.
Vrijdag ga ik met mijn therapeut over hebben dat ik gestopt ben. (Da's niet degene die het me heeft voorgeschreven, maar die staat er wel mee in contact.)
Die maat van me heeft inderdaad zeer, zeer slechte ervaringen met therapie. Dat in combinatie met zijn koppigheid wat ook weer versterkt wordt door zijn medicatie zorgt er gewoon voor dat hij zo reageert.
Ieder zijn eigen keuze lijkt mij. Als hij dat niet kan accepteren dan verdient hij jou vriendschap niet. Als het een echte vriend is moet hij jou ondersteunen in de keuzes die je maakt.
Kiezen voor therapie is een juiste stap lijkt mij.En dat je toegeeft dat je psychische problemen hebt en daarbij geholpen wilt worden is de eerste grote stap in de goede richting.
En inderdaad worden mensen die psychische klachten hebben snel aangezien voor aanstellers. Puur omdat je aan de buitenkant niet kan zien wat er mis is.Maar psychische aandoeningen zijn net zo serieus als fysieke aandoeningen. Ze zijn alleen meestal wat lastiger te achterhalen en op te lossen.
Mijn tip: Zoek hulp, praat met alles en iedereen over je probleem en probeer vooral door te gaan met je dagelijkse bezigheden(hoe moeilijk dat ook kan zijn) Na verloop van tijd merk je dat je klachten langzaam aan(erg langzaam) verdwijnen. Zodra je merkt dat het ook maar iets beter gaat zul je zien dat je daar je energie uit kan putten om hier uit te komen.
Kiezen voor therapie is een juiste stap lijkt mij.En dat je toegeeft dat je psychische problemen hebt en daarbij geholpen wilt worden is de eerste grote stap in de goede richting.
En inderdaad worden mensen die psychische klachten hebben snel aangezien voor aanstellers. Puur omdat je aan de buitenkant niet kan zien wat er mis is.Maar psychische aandoeningen zijn net zo serieus als fysieke aandoeningen. Ze zijn alleen meestal wat lastiger te achterhalen en op te lossen.
Mijn tip: Zoek hulp, praat met alles en iedereen over je probleem en probeer vooral door te gaan met je dagelijkse bezigheden(hoe moeilijk dat ook kan zijn) Na verloop van tijd merk je dat je klachten langzaam aan(erg langzaam) verdwijnen. Zodra je merkt dat het ook maar iets beter gaat zul je zien dat je daar je energie uit kan putten om hier uit te komen.
Ik heb bewust geen mobiele telefoon, want vrouwen willen altijd mannen die onbereikbaar zijn...
quote:
Ik begrijp niet waarom zó veel mensen zo sceptisch tegenover therapie zijn. Je ontmoedigt je vriend toch ook niet van een operatie?
Psychologie tegenwoordig is, hoewel ik de bachelorstudie maar weinig respecteer, toch een relatief harde wetenschap. Mijlenver weg van het oude en zweverige werk van Freud. Waarom staan mensen er dan toch zo kritisch tegenover?
Jij moet eens in Brave New World gaan kijken! 
Daar zien ze psychologie en psychiatrie enzo als "Hitleriaanse praktijken". Ik denk dat er bij veel mensen nog heel oude vooroordelen aan kleven, van die horrorscenario's die je uit oude films kent. Zo'n beetje dat je helemaal gehersenspoeld wordt of zo, of juist dat het maar wat geitenwollensokkengedoe is met kamillethee.
Doorgaan met de dagelijkse bezigheden, da's een goeie. Ik zit al tijdenlang op een dood punt. Ik zit al anderhalf jaar thuis en verveel me helemaal kapot, maar heb ook totaal geen motivatie om dingen te gaan doen, maar wil wel verandering. Een mogelijkheid is naar een dagbegeleidingscentrum gaan. Mijn therapeut wil me daar wel naar toe verwijzen. Op zich ideaal, maar het is niet duidelijk op welke dagen ik mijn therapie ga krijgen. Daarbij wil ik ook reïntegreren door een paar uurtjes per week te werken, want over een half jaar zou ik de bijstand in gaan, en dat wil ik voorkomen.quote:
Ieder zijn eigen keuze lijkt mij. Als hij dat niet kan accepteren dan verdient hij jou vriendschap niet. Als het een echte vriend is moet hij jou ondersteunen in de keuzes die je maakt.
Kiezen voor therapie is een juiste stap lijkt mij.En dat je toegeeft dat je psychische problemen hebt en daarbij geholpen wilt worden is de eerste grote stap in de goede richting.
En inderdaad worden mensen die psychische klachten hebben snel aangezien voor aanstellers. Puur omdat je aan de buitenkant niet kan zien wat er mis is.Maar psychische aandoeningen zijn net zo serieus als fysieke aandoeningen. Ze zijn alleen meestal wat lastiger te achterhalen en op te lossen.
Mijn tip: Zoek hulp, praat met alles en iedereen over je probleem en probeer vooral door te gaan met je dagelijkse bezigheden(hoe moeilijk dat ook kan zijn) Na verloop van tijd merk je dat je klachten langzaam aan(erg langzaam) verdwijnen. Zodra je merkt dat het ook maar iets beter gaat zul je zien dat je daar je energie uit kan putten om hier uit te komen.
Nu is het zo dat de reïntegratiedeskundige natuurlijk mij niet kan inzetten op een bedrijf zonder te weten op welke dagen ik therapie heb, maar hij wil me ook niet laten werken zonder dat de bedrijfsarts me weer gezond verklaard heeft. De bedrijfsarts wil weer van mijn therapeut te horen krijgen dat ik weer kan werken, en die zegt op zijn beurt weer dat hij daar geen uitspraken over kan doen, want daar zijn de bedrijfsartsen weer voor.
Verder ben ik bang dat als ik weer (deels) arbeidsgeschikt verklaard zou worden, dat ik dan ook echt VERPLICHT weer zoveel uur per week zou moeten gaan werken en ook een speciaal reïntegratietraject in zou moeten gaan waarbij je per week je uren weer opbouwt. (Dat waren ze namelijk al eens eerder van plan.) Als ik mijn werk-uren per week zou gaan opbouwen, komt mijn therapie natuurlijk weer in gevaar, en dat wil ik uiteraard zien te voorkomen.
[..] Ik herken dit precies van 2 (voormalige ) vrienden van mij. Ik had op een gegeven moment het gevoel dat zij mijn therapeutje aan het spelen waren en het beter wisten dan mijn hulpverleners en mij. Ik werd er zo moe van dat ik mij constant moest verdedigen tegen hun betweterige adviezen dat ik op een gegeven moment het contact radicaal verbroken heb. Geen moment spijt van gehad. Het voelde best goed om voor mijzelf en mijn eigen mening en gevoel te kiezen.quote:
[quote][ afbeelding ] Op woensdag 27 april 2011 10:46 schreef ToT het volgende:
[..]
[..]
Ik moet trouwens wel zeggen dat die vriend het regelmatig op een voor hem positief bedoelde manier geprobeerd heeft om mij er weer bovenop te krijgen, door op een heel belerende toon te zeggen dat ik zijn maatje ben en dat ik het best allemaal wel kan en dat ik dat zelf ook wel weet en dat ik die therapie enzo allemaal niet nodig heb enz enz enz. Allemaal lief bedoeld, maar die toon in zijn stem is dan echt van iemand die veel hoger staat die iemand ff duidelijk vertelt dat hij het volkomen mis heeft.
[/quote]
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Behalve die vriend steekt mijn buurvrouw haar meningen ook niet onder stoelen of banken, en net als die kameraad heeft ze op bepaalde punten gewoon best gelijk, maar de dingen zitten vaak toch voor mij moeilijker in elkaar dan ze denken. Mensen hebben heel snel zoiets van: "Oh, je hebt DIT, DUS moet je DAT!" Klopt vaak ook wel, maar met gevoelskwesties kun je dat vaak niet zo stellig zeggen.quote:
[..]
[..] Ik herken dit precies van 2 (voormalige ) vrienden van mij. Ik had op een gegeven moment het gevoel dat zij mijn therapeutje aan het spelen waren en het beter wisten dan mijn hulpverleners en mij. Ik werd er zo moe van dat ik mij constant moest verdedigen tegen hun betweterige adviezen dat ik op een gegeven moment het contact radicaal verbroken heb. Geen moment spijt van gehad. Het voelde best goed om voor mijzelf en mijn eigen mening en gevoel te kiezen.
Jammer dat die vriend met wie je al zo lang bevriend bent zo reageert... Hoe die vriend van je reageert vind ik niet getuigen van respect en van hoe een vriend zich hoort te gedragen.
Ik vind het knap van je dat je op je eigen gevoel af gaat en zover bent dat je erkent dat je het niet alleen op kunt lossen en dat je die therapie gaat volgen! Ook al hebben medicijnen genoeg gedaan voor die vriend, jij weet het beste hoe je dingen zelf ervaart en wat voor hem werkt, hoeft voor jij dus niet te werken.
Wil je het contact met die vriend houden en kun je hem wel een echte vriend noemen na hoe hij zich heeft gedragen? Het levert je volgens mij een hoop extra stress op, wat je er op het moment waarschijnlijk niet bij kunt gebruiken...
Voor het gedeelte van die motivatie... Als je een tijd thuis zit ebt die gewoon weg, net als de zin om iets te ondernemen. Je komt in een sleur en je dagelijkse ritme is helemaal weg. Als je een ritme in je leven kunt krijgen wordt dat waarschijnlijk al een stuk beter (bijvoorbeeld door werken op therapeutische basis enz.). Ik zit zelf een half jaar thuis in de ZW, merk hier hetzelfde
Ik vind het knap van je dat je op je eigen gevoel af gaat en zover bent dat je erkent dat je het niet alleen op kunt lossen en dat je die therapie gaat volgen! Ook al hebben medicijnen genoeg gedaan voor die vriend, jij weet het beste hoe je dingen zelf ervaart en wat voor hem werkt, hoeft voor jij dus niet te werken.
Wil je het contact met die vriend houden en kun je hem wel een echte vriend noemen na hoe hij zich heeft gedragen? Het levert je volgens mij een hoop extra stress op, wat je er op het moment waarschijnlijk niet bij kunt gebruiken...
Voor het gedeelte van die motivatie... Als je een tijd thuis zit ebt die gewoon weg, net als de zin om iets te ondernemen. Je komt in een sleur en je dagelijkse ritme is helemaal weg. Als je een ritme in je leven kunt krijgen wordt dat waarschijnlijk al een stuk beter (bijvoorbeeld door werken op therapeutische basis enz.). Ik zit zelf een half jaar thuis in de ZW, merk hier hetzelfde
Op de andere fora kom je altijd over als iemand waar je juist wel mee kan lachen, dus zal je irl ook wel een goede indruk op anderen maken. Waarschijnlijk zie je dit zelf compleet anders en is die therapie juist wel de manier om dat in te gaan zien.quote:
Tja een sociaal leven opbouwen, dat is dus iets waar ik veel moeite mee heb.
Mja, als je al een paar maanden met dat antipsychoticum bezig bent kan ik me het goed voorstellen dat je het dermate zat bent dat je er mee stopt. Goede zaak dat je iig open kaart met de behandelaar speelt.quote:[..]
Het antidepressivum blijf ik zeer zeker nog wel gebruiken. Het andere medicijn is een antipsychoticum die voor mijn paranoia bedoeld is. Ik slik het al een paar maand en merk wel dat het op zich werkt tegen de paranoia......doordat het me gewoon volkomen verdoofd. Alles wordt gedempt. Mijn enthousiasme is volkomen verdwenen, mijn levenslust (die ik een beetje terug had gekregen door het antidepressivum) was weg, ik sliep telkens een gat in de dag enz.
Vrijdag ga ik met mijn therapeut over hebben dat ik gestopt ben. (Da's niet degene die het me heeft voorgeschreven, maar die staat er wel mee in contact.)
Die maat van me heeft inderdaad zeer, zeer slechte ervaringen met therapie. Dat in combinatie met zijn koppigheid wat ook weer versterkt wordt door zijn medicatie zorgt er gewoon voor dat hij zo reageert.
Kan je trouwens niet voor extra steun bij bijvoorbeeld je ouders aankloppen? Het is natuurlijk niet leuk om ze weer tot in dergelijke details van je denkwereld te betrekken als je al een tijd zelfstandig leeft maar je hebt toch mensen nodig waar je buiten kantoortijden je ei bij kwijt kan.
Da's een heel goede vraag, of ik hem nog als vriend wil houden. Hij laat me nu in de steek in een periode dat ik hem het hardst nodig heb. Er is in het verleden wel meer gebeurd waardoor ik aan de vriendschap twijfel. Het lijkt er sterk op dat hij gewoon wil beslissen wanneer er contact is en wanneer niet, en dat terwijl hij echt zegt mij als zijn beste maatje te zien.quote:
Jammer dat die vriend met wie je al zo lang bevriend bent zo reageert... Hoe die vriend van je reageert vind ik niet getuigen van respect en van hoe een vriend zich hoort te gedragen.
Ik vind het knap van je dat je op je eigen gevoel af gaat en zover bent dat je erkent dat je het niet alleen op kunt lossen en dat je die therapie gaat volgen! Ook al hebben medicijnen genoeg gedaan voor die vriend, jij weet het beste hoe je dingen zelf ervaart en wat voor hem werkt, hoeft voor jij dus niet te werken.
Wil je het contact met die vriend houden en kun je hem wel een echte vriend noemen na hoe hij zich heeft gedragen? Het levert je volgens mij een hoop extra stress op, wat je er op het moment waarschijnlijk niet bij kunt gebruiken...
Voor het gedeelte van die motivatie... Als je een tijd thuis zit ebt die gewoon weg, net als de zin om iets te ondernemen. Je komt in een sleur en je dagelijkse ritme is helemaal weg. Als je een ritme in je leven kunt krijgen wordt dat waarschijnlijk al een stuk beter (bijvoorbeeld door werken op therapeutische basis enz.). Ik zit zelf een half jaar thuis in de ZW, merk hier hetzelfde
Hij is afgelopen November wel als enige gast op de crematie van mijn vader geweest om mij te steunen. Dat was iets wat voor ons beiden toen zeer veel betekende......en dan gebeurt er nu dus dit!
Thanks!quote:
[..]
Op de andere fora kom je altijd over als iemand waar je juist wel mee kan lachen, dus zal je irl ook wel een goede indruk op anderen maken. Waarschijnlijk zie je dit zelf compleet anders en is die therapie juist wel de manier om dat in te gaan zien.
Tja het probleem is dat ik vaak wel momenten heb waarop ik lekker enthousiast over dingen kan lullen, maar dat ik dan ook weer vrij snel door mijn onderwerpen heen ben! Mijn vader is in November overleden, en mijn moeder is 79.quote:Mja, als je al een paar maanden met dat antipsychoticum bezig bent kan ik me het goed voorstellen dat je het dermate zat bent dat je er mee stopt. Goede zaak dat je iig open kaart met de behandelaar speelt.
Kan je trouwens niet voor extra steun bij bijvoorbeeld je ouders aankloppen? Het is natuurlijk niet leuk om ze weer tot in dergelijke details van je denkwereld te betrekken als je al een tijd zelfstandig leeft maar je hebt toch mensen nodig waar je buiten kantoortijden je ei bij kwijt kan.
Zij is door een heel zware tijd heen gegaan met de slepende ziekte van mijn vader en kon mijn ellende toen niet erbij gebruiken. De laatste tijd vertel ik haar wel het één en ander waar ik mee zit. Sowieso ook over die kameraad. Zij heeft een zeer absolute mening over zijn gedrag! 
Da's wel minder, ook als je nu zo'n gevoel erbij hebtquote:
[..]
Da's een heel goede vraag, of ik hem nog als vriend wil houden. Hij laat me nu in de steek in een periode dat ik hem het hardst nodig heb. Er is in het verleden wel meer gebeurd waardoor ik aan de vriendschap twijfel. Het lijkt er sterk op dat hij gewoon wil beslissen wanneer er contact is en wanneer niet, en dat terwijl hij echt zegt mij als zijn beste maatje te zien.
Hij is afgelopen November wel als enige gast op de crematie van mijn vader geweest om mij te steunen. Dat was iets wat voor ons beiden toen zeer veel betekende......en dan gebeurt er nu dus dit!
Daarentegen was hij dus wel op de crematie van je vader, dus dat zegt ook wel wat... Kun je niet nog een keer proberen met hem te praten en daarna kijken of je nog wat in de vriendschap ziet? Als je al een laag zelfbeeld hebt, dan heb je er niet veel aan dat ie je keuze de grond in stampt. Niet goed voor je zelfbeeld, niet goed voor je stressniveau.Herkenbaar. Somsquote:
Thanks!
Dan kun je ook wat gaan doen (film kijken of spel doen of weet ik veel wat. Heb je weer wat om over te praten )Ben wel een vrouw he
Kletsen als Brugman is ons vak
Hey Tot!
ik verglijk me niet met jou, maar ik heb ook psychische problemen gehad door vele dingen die mij zijn overkomen. Een half jaar / jaar heb ik het nog uit gehouden door dom door te doen. Maar uiteindelijk knap je...
Ik heb ook therapie gehad. Na een half jaar ben ik gaan begrijpen dat mijn problemen veel dieper liggen dan dat ik er over dacht. en therapie helpt het voor jezelf om dingen boven te halen zodat je er aan kunt werken (dat is zo bij mij).
NU zijn we een jaar verder bij mij en nog heb ik er moeite mee en werk ik er aan. Maar het gevoel dat je er aan werkt is al erg bevredigend!
Ik denk dat jij hier heel goed aan gaat doen en hoop dat het je helpt!
Wil het niet dan heb je het in ieder geval geprobeerd!
Verder ben ik het met mensen eens dat vrienden respect voor elkaar moeten hebben, maar vriendschappen van 15 jaar gaan wellicht verder dan alleen respect hebben voor elkaar. Als de vriend zich "blind staart" op zijn eigen oplossing, doet het hem misschien "pijn"dat tot in dit geval een andere weg kiest.
Is dat in dit geval dan liefde? Of geen respect?
Succes tot!
ik verglijk me niet met jou, maar ik heb ook psychische problemen gehad door vele dingen die mij zijn overkomen. Een half jaar / jaar heb ik het nog uit gehouden door dom door te doen. Maar uiteindelijk knap je...
Ik heb ook therapie gehad. Na een half jaar ben ik gaan begrijpen dat mijn problemen veel dieper liggen dan dat ik er over dacht. en therapie helpt het voor jezelf om dingen boven te halen zodat je er aan kunt werken (dat is zo bij mij).
NU zijn we een jaar verder bij mij en nog heb ik er moeite mee en werk ik er aan. Maar het gevoel dat je er aan werkt is al erg bevredigend!
Ik denk dat jij hier heel goed aan gaat doen en hoop dat het je helpt!
Wil het niet dan heb je het in ieder geval geprobeerd!
Verder ben ik het met mensen eens dat vrienden respect voor elkaar moeten hebben, maar vriendschappen van 15 jaar gaan wellicht verder dan alleen respect hebben voor elkaar. Als de vriend zich "blind staart" op zijn eigen oplossing, doet het hem misschien "pijn"dat tot in dit geval een andere weg kiest.
Is dat in dit geval dan liefde? Of geen respect?
Succes tot!
A man's got to do what a man's got to do
Tja ik weet het niet...aan de ene kant wil ik hem niet kwijt, maar aan de andere kant heb ik er zelf ook al een aantal jaren aan zitten denken om er een punt achter te zetten, JUIST vanwege zijn belerend gedrag tegenover mij.quote:
[..]
Da's wel minder, ook als je nu zo'n gevoel erbij hebt
De pest is dat ik geen goede prater ben als het gaat om voor mijn mening op te komen. Dat is ook weer een oorzaak van een deel van mijn problemen: ik fok me wel op over dingen, maar durf/kan er niks over te zeggen. Dan klap ik dicht of geef ik de ander heel snel gelijk omdat ik zijn kant van het verhaal ook wel inzie en mijn mening dan ondergeschikt vind.
Thanks.quote:
Hey Tot!
ik verglijk me niet met jou, maar ik heb ook psychische problemen gehad door vele dingen die mij zijn overkomen. Een half jaar / jaar heb ik het nog uit gehouden door dom door te doen. Maar uiteindelijk knap je...
Ik heb ook therapie gehad. Na een half jaar ben ik gaan begrijpen dat mijn problemen veel dieper liggen dan dat ik er over dacht. en therapie helpt het voor jezelf om dingen boven te halen zodat je er aan kunt werken (dat is zo bij mij).
NU zijn we een jaar verder bij mij en nog heb ik er moeite mee en werk ik er aan. Maar het gevoel dat je er aan werkt is al erg bevredigend!
Ik denk dat jij hier heel goed aan gaat doen en hoop dat het je helpt!
Wil het niet dan heb je het in ieder geval geprobeerd!
Verder ben ik het met mensen eens dat vrienden respect voor elkaar moeten hebben, maar vriendschappen van 15 jaar gaan wellicht verder dan alleen respect hebben voor elkaar. Als de vriend zich "blind staart" op zijn eigen oplossing, doet het hem misschien "pijn"dat tot in dit geval een andere weg kiest.
Is dat in dit geval dan liefde? Of geen respect?
Succes tot!
Tja hij wil gewoon het beste voor mij, maar zijn persoonlijkheid zorgt er gewoon voor dat hij niet open staat voor andere mogelijkheden.
Heb je hem in de afgelopen gesprekken over de therapie dan wel goed kunnen vertellen waarom therapie wel zou helpen en een andere manier (zoals hij dat zegt) niet? Misschien was je niet overtuigend genoegquote:
[..]
Tja ik weet het niet...aan de ene kant wil ik hem niet kwijt, maar aan de andere kant heb ik er zelf ook al een aantal jaren aan zitten denken om er een punt achter te zetten, JUIST vanwege zijn elerend gedrag tegenover mij.
De pest is dat ik geen goede prater ben als het gaat om voor mijn mening op te komen. Dat is ook weer een oorzaak van een deel van mijn problemen: ik fok me wel op over dingen, maar durf/kan er niks over te zeggen. Dan klap ik dicht of geef ik de ander heel snel gelijk omdat ik zijn kant van het verhaal ook wel inzie en mijn mening dan ondergeschikt vind.
Is een assertiviteitstraining niet wat voor je?
Of misschien kun je het op therapie erover hebben waarom je dichtklapt in zulke gesprekken of niet voor je mening op kunt/durft te komen...
Oh ik moet zeer zeker op assertiviteitstraining, dat absoluut!quote:
[..]
Heb je hem in de afgelopen gesprekken over de therapie dan wel goed kunnen vertellen waarom therapie wel zou helpen en een andere manier (zoals hij dat zegt) niet? Misschien was je niet overtuigend genoeg
Is een assertiviteitstraining niet wat voor je?
Maar ik heb zitten lullen als Brugman over dat ik die therapie echt wel nodig heb en dat ik er in m'n eentje niet meer uit kom, en dat dit er eigenlijk al jarenlang aan zat te komen. Stug weer aan het werk gaan zorgt er voor dat ik de kwaal weer ga opkroppen tot het weer echt mis gaat. Dat heb ik hem allemaal verteld, maar hij vindt dat ik daarmee mezelf weer de grond mee in praat, dat ik het best allemaal zelf wel af kan, dat ik sterker ben dan ik denk enz enz enz.
Allemaal wel heel lief bedoeld enzo, maar het is gewoon niet reëel!
Misschien is dit een echte 'vrouwentip', maarreh... kun je hem een mail of zoiets sturen?quote:
[..]
Oh ik moet zeer zeker op assertiviteitstraining, dat absoluut!
Maar ik heb zitten lullen als Brugman over dat ik die therapie echt wel nodig heb en dat ik er in m'n eentje niet meer uit kom, en dat dit er eigenlijk al jarenlang aan zat te komen. Stug weer aan het werk gaan zorgt er voor dat ik de kwaal weer ga opkroppen tot het weer echt mis gaat. Dat heb ik hem allemaal verteld, maar hij vindt dat ik daarmee mezelf weer de grond mee in praat, dat ik het best allemaal zelf wel af kan, dat ik sterker ben dan ik denk enz enz enz.
Allemaal wel heel lief bedoeld enzo, maar het is gewoon niet reëel!
Dan heb je de tijd om na te denken over je woorden en kun je zeggen wat je wilt, zonder bang te zijn onderbroken te worden en dan niet bij je standpunt te kunnen blijven.
door therapie ga je het verwerken en leer jeer wellicht mee om gaan, door weer te gaan werken dan verdruk je het en los je het niet opquote:
[..]
Oh ik moet zeer zeker op assertiviteitstraining, dat absoluut!
Maar ik heb zitten lullen als Brugman over dat ik die therapie echt wel nodig heb en dat ik er in m'n eentje niet meer uit kom, en dat dit er eigenlijk al jarenlang aan zat te komen. Stug weer aan het werk gaan zorgt er voor dat ik de kwaal weer ga opkroppen tot het weer echt mis gaat. Dat heb ik hem allemaal verteld, maar hij vindt dat ik daarmee mezelf weer de grond mee in praat, dat ik het best allemaal zelf wel af kan, dat ik sterker ben dan ik denk enz enz enz.
Allemaal wel heel lief bedoeld enzo, maar het is gewoon niet reëel!
. I kdenk dat die vriend van ej zichzelf nog wel een keer tegen komt.Misschien moet je tegen je vriend zeggen dat het doel is om het op te lossen van jou problemen en niet jezelf in de grond te drukken. En dat als hij een echte vriend is hij jou weer gelukkig wil zien. Dat lukt volgens jou met de therapie.
[ Bericht 0% gewijzigd door Olle. op 27-04-2011 11:43:11 ]
A man's got to do what a man's got to do
is geen vrowuen tipquote:
[..]
Misschien is dit een echte 'vrouwentip', maarreh... kun je hem een mail of zoiets sturen?
. Ik vind het een goed idee. Heb ik ook wel eens gedaan! Kun je sowieso ook zeggen wat je wilt zonder onderbroken te worden
A man's got to do what a man's got to do
hoe lang ben je bezig met therapie? heeft het je verder, ergens? gebracht? wellicht is hij het niet eens met het soort therapie?
hij zou zelf ook een afspraak mogen maken, na 15 jaar alles weg gooien? omdat hij zijn zin niet krijgt!! kort gezegd, belachelijk.
hij zou zelf ook een afspraak mogen maken, na 15 jaar alles weg gooien? omdat hij zijn zin niet krijgt!! kort gezegd, belachelijk.
wat je zegt ben je zelf.
quote:
[..]
door therapie ga je het verwerken en leer jeer wellicht mee om gaan, door weer te gaan werken dan verdruk je het en los je het niet op
Misschien moet je tegen je vriend zeggen dat het doel is om het opte lossen van jou en niet jezelf in de grond te drukken. En dat als hij een echte vriend is hij jou weer gelukkig wil zien. Dat lukt volgens jou met de therapie.
Die woorden klinken goed. Om dat te zeggen moet je het alleen wel durven, ook als het een vriend is. Weet niet hoe de vriend van TS is en of dat wel tot 'm doordringt, maar de woorden klinken redelijk overtuigend!Haha, okeequote:Op woensdag 27 april 2011 11:33 schreef Olle. het volgende:
[..]
is geen vrowuen tip
Kun je sowieso ook zeggen wat je wilt zonder onderbroken te worden
Vond het echt zo'n tip die je ook in de Tina tegen kan komen namelijk
Als 't geen bluf is, natuurlijk. Misschien verwachtte hij niet dat TS toch door zou zetten met de therapie. Volgens mij moet TS nog met de therapie beginnen trouwens.quote:
hoe lang ben je bezig met therapie? heeft het je verder, ergens? gebracht? wellicht is hij het niet eens met het soort therapie?
hij zou zelf ook een afspraak mogen maken, na 15 jaar alles weg gooien? omdat hij zijn zin niet krijgt!! kort gezegd, belachelijk.
Al gedaan!quote:
[..]
Misschien is dit een echte 'vrouwentip', maarreh... kun je hem een mail of zoiets sturen?
Het ging allemaal zo: een tijd geleden vertelde ik hem dat ik goed in de put zat. Toen kwam hij voor de zoveelste keer met die preek over dat ik een goeie gozer was en dat ik geen therapie nodig had en dat ik weer gewoon moest werken enz. (Hij vertelt me overigens behoorlijk vaak wat ik allemaal moet doen, en op veel punten ben ik het met hem eens, maar is het gewoon niet haalbaar.) Tijdens dit gesprek heb ik hem heel duidelijk verteld dat ik die therapie echt nodig heb.
Sinds dat gesprek heb ik hem niet meer online gezien op MSN. Dat is wel vaker gebeurd na soortgelijke gesprekken, dan wil hij me voorlopig ff niet meer spreken. Normaal is hij letterlijk elke dag online en kletsen we ook veel.
Na een paar weken vond ik het onderhand wel te grof, en heb ik hem een SMSje gestuurd met dat hij me onderhand wel eens van de blokkade op MSN af mocht halen. Hij stuurde terug dat hij me niet geblokkeerd had, maar dat hij gewoon voor iedereen op invisible stond, omdat hij een paar keer moest overwerken en een logee heeft gehad enzo. (Dat duurt geen wekenlang, maar goed....) Ik heb hem bewust niet gebeld, omdat ik gewoon wist dat ik dan met een heel ongeïnteresseerde stem afgewimpeld zou worden, zoals wel vaker is gebeurd vroeger.
Weer een aantal weken later pikte ik het echt niet meer en stuurde ik hem een berichtje op MSN dat ik het jammer vond dat hij zomaar onze vriendschap afbrak. Toen heeft hij me een mailtje gestuurd met dat zijn hele leven niet alleen uit mij of uit chatten bestond, en weer dat hij een paar keer moest overwerken, een logee had gehad en nog een paar voorvalletjes. Daarbij typte hij dat hij er tijdenlang over had nagedacht, maar dat hij dus voorlopig het contact met mij wilde verbreken, zolang ik mezelf dus naar beneden zat te praten.
Ik heb hem teruggemaild dat hij dus blijkbaar niet de hele vriendschap wilde afbreken, maar dat ik het dus NIET fout had dat hij (in ieder geval voor een periode) het contact wilde verbreken. Dat hij het druk had, duurt geen weken/maanden lang. Dan kun je heus wel even tijd vrij maken om ff niet meer op Offline te staan in MSN, of dat je me ff belt.
Hij zei terecht dat ik ook wel wat actie had mogen ondernemen. Natuurlijk, ik heb maar 1 SMSje en een berichtje op MSN gestuurd met dat hij wel weer eens contact mocht opnemen, maar aangezien ik met een kutsmoes werd afgewimpeld en ik in het verleden telefonisch ook meerdere keren afgewimpeld ben in zulke situaties, zag ik het nut er ook niet in om er meer energie in te steken. Dit heb ik hem ook allemaal verteld in een e-mail.
daarom geef ik aan, na 15 jaar is het wellicht meer dan iets weggooienquote:
hoe lang ben je bezig met therapie? heeft het je verder, ergens? gebracht? wellicht is hij het niet eens met het soort therapie?
hij zou zelf ook een afspraak mogen maken, na 15 jaar alles weg gooien? omdat hij zijn zin niet krijgt!! kort gezegd, belachelijk.
A man's got to do what a man's got to do
Ik heb haptotherapie gehad, wat een klein beetje spanningen heeft weggenomen. Daarna heb ik 12 weken in een herstellingsoord gezeten, wat nog meer spanningen heeft weggenomen omdat het een break was, maar qua therapie was het gewoon te licht voor me. Verder zit ik nu vele maanden te wachten op nieuwe therapie, en dat gaat over een maand of 2 beginnen als het goed is.quote:
hoe lang ben je bezig met therapie? heeft het je verder, ergens? gebracht? wellicht is hij het niet eens met het soort therapie?
hij zou zelf ook een afspraak mogen maken, na 15 jaar alles weg gooien? omdat hij zijn zin niet krijgt!! kort gezegd, belachelijk.
quote:
(knip)
Dit heb ik hem ook allemaal verteld in een e-mail.
En wat heeft ie daarop geantwoord?* gehotseflotst vindt het een behoorlijk lullige reactie van die vriend
Ik denk dat hij verwacht had dat ik door de knieën zou gaan en dat ik de therapie overboord zou gooien en hem zijn zin zou gaan geven.quote:
[..]
Als 't geen bluf is, natuurlijk. Misschien verwachtte hij niet dat TS toch door zou zetten met de therapie. Volgens mij moet TS nog met de therapie beginnen trouwens.
Top dat je 't niet hebt gedaan en voor jezelf hebt gekozenquote:
[..]
Ik denk dat hij verwacht had dat ik door de knieën zou gaan en dat ik de therapie overboord zou gooien en hem zijn zin zou gaan geven.
Ik heb er geen reactie op gekregen. Ik heb in dat mailtje gezet dat in verband met het belerende gedrag van hem dat het misschien INDERDAAD beter was dat we elkaar voorlopig niet meer zouden spreken, waarmee ik dus bedoelde dat hij mijn keuzes gewoon moet respecteren en niet zijn mening steeds moet doordrukken.quote:
[..]
* gehotseflotst vindt het een behoorlijk lullige reactie van die vriend
Ik heb hem toen ook uit MSN weggegooid omdat ik niet steeds de afwachtende partij wilde zijn die zat te kijken of hij misschien weer voor mij online zou willen komen.
Een paar dagen geleden heb ik me er toch overheen gezet en heb hem weer toegevoegd op MSN, waarbij er een berichtje voor toestemming voor toevoegen naar hem gestuurd is. Dat was van mijn kant naar hem toe een signaal dat ik weer contact wil, maar tot nu toe heb ik nog niks van hem vernomen.
Overigens wil ik hier niet een verkeerd beeld van die vriend scheppen. Hij is niet voor niets 15 jaar mijn beste maatje geweest he! Hij heeft alleen gewoon bepaalde punten waar ik vrij moeilijk mee kan leven.
Hij heeft alleen gewoon bepaalde punten waar ik vrij moeilijk mee kan leven.
Als een vriend het alleen maar met je eens is zal het ook niet goed zijn lijkt me. Verschillen kun je elkaar beter steunen en meer van elkaar lerenquote:
Overigens wil ik hier niet een verkeerd beeld van die vriend scheppen. Hij is niet voor niets 15 jaar mijn beste maatje geweest he!
A man's got to do what a man's got to do
quote:
[..]
Ik heb er geen reactie op gekregen. Ik heb in dat mailtje gezet dat in verband met het belerende gedrag van hem dat het misschien INDERDAAD beter was dat we elkaar voorlopig niet meer zouden spreken, waarmee ik dus bedoelde dat hij mijn keuzes gewoon moet respecteren en niet zijn mening steeds moet doordrukken.
Ik heb hem toen ook uit MSN weggegooid omdat ik niet steeds de afwachtende partij wilde zijn die zat te kijken of hij misschien weer voor mij online zou willen komen.
Een paar dagen geleden heb ik me er toch overheen gezet en heb hem weer toegevoegd op MSN, waarbij er een berichtje voor toestemming voor toevoegen naar hem gestuurd is. Dat was van mijn kant naar hem toe een signaal dat ik weer contact wil, maar tot nu toe heb ik nog niks van hem vernomen.
Bwah, da's een behoorlijke kutstreek van 'm. Kan me je frustratie goed voorstellen Tuurlijk en die 15 jaar is ook niet niks!quote:
Overigens wil ik hier niet een verkeerd beeld van die vriend scheppen. Hij is niet voor niets 15 jaar mijn beste maatje geweest he!
Misschien doet ie het inderdaad om je te helpen op zijn manier (ook al is dat niet de manier die jij graag ziet), maar dat hoeft niet te zeggen dat je het gewoon maar over je heen moet laten komen Misschien heeft ie tijd nodig om e.e.a. te verwerken, want voor hem is het ook niet leuk jou in deze situatie te zien... Maar ik blijf het een behoorlijke kutstreek vinden wat ie je flikt.Ik heb ook jarenlang een goede vriendin gehad die me op 't laatst keihard liet vallen toen ik langere tijd ziek was. Nadat ik beter was wilde ze wel weer afspreken, maar heb het helemaal afgekapt, want de respect moet wederzijds zijn en vrienden ben je niet alleen als het goed gaat
Helemaal mee eens! Tja in het verleden heeft hij natuurlijk ook wel het één en ander met me meegemaakt, maar ik ga nu juist aan mijn shit werken, en in de komende periode zal ik hem waarschijnlijk echt wel nodig hebben, omdat intensieve therapie uiteraard ook voor intense emoties gaat zorgen.quote:
Ik heb ook jarenlang een goede vriendin gehad die me op 't laatst keihard liet vallen toen ik langere tijd ziek was. Nadat ik beter was wilde ze wel weer afspreken, maar heb het helemaal afgekapt, want de respect moet wederzijds zijn en vrienden ben je niet alleen als het goed gaat
Ja, 't is wel een rotmoment dat ie nu zijn principes duidelijk maaktquote:
[..]
Helemaal mee eens! Tja in het verleden heeft hij natuurlijk ook wel het één en ander met me meegemaakt, maar ik ga nu juist aan mijn shit werken, en in de komende periode zal ik hem waarschijnlijk echt wel nodig hebben, omdat intensieve therapie uiteraard ook voor intense emoties gaat zorgen.
Weet alleen niet of je wel bij 'm terecht kunt als hij zo tegen die therapie is... Kun je ook met je moeder praten tijdens die intensieve therapie? Zijn er andere personen of kun je bij een groepstherapie o.i.d. terecht? Kun je naar die dagbesteding die je eerder ergens noemde? Het is wel fijn om met iemand te kunnen praten inderdaad en er even tussenuit te kunnen...
Mijn moeder wil ik er niet mee lastigvallen. Ze is 79, heeft net het overlijden van mijn vader (en de hele ellendige situatie er omheen) meegemaakt, wordt tegengewerkt door haar buren die het niet eens zijn met dat ze haar scootmobiel op een door de woningstichting aangewezen plaats neerzet enz. Ik wil niet dat ze zich ook nog eens te veel zorgen om mij gaat maken. Daarbij denk ik dat ze veel dingen ook niet echt zou begrijpen.quote:
[..]
Ja, 't is wel een rotmoment dat ie nu zijn principes duidelijk maakt
Kun je ook met je moeder praten tijdens die intensieve therapie? Zijn er andere personen of kun je bij een groepstherapie o.i.d. terecht? Kun je naar die dagbesteding die je eerder ergens noemde? Het is wel fijn om met iemand te kunnen praten inderdaad en er even tussenuit te kunnen...
Het was de bedoeling dat ik bij groepstherapie kwam, maar daar heb je een buddy voor nodig. Ik weet niet of ik nu bij een alternatieve groep terecht kom, of dat ik 1 op 1 therapie ga krijgen. Ik denk haast wel dat het groepstherapie gaat worden op één of andere manier.
Ik wil wel naar die dagbesteding toe. Vrijdag ga ik daar meer over te horen krijgen. Misschien dat ik daar ook wat meer sociale contacten ga leggen.
pfff.. twee maanden wachten voor je een keertje kunt beginnen.. Waar een rijk land arm in is..
Jammer dat die vriend je zo chanteert. Hij doet dat ook alleen maar vanuit zijn eigen beperkte inzicht, omdat hij ook problemen heeft, denk ik..
Maar lullig is het wel. Je hebt juist iemand nodig die achter je staat.
Jammer dat die vriend je zo chanteert. Hij doet dat ook alleen maar vanuit zijn eigen beperkte inzicht, omdat hij ook problemen heeft, denk ik..
Maar lullig is het wel. Je hebt juist iemand nodig die achter je staat.
Hmm, dat kan ik me dan voorstellen, je moeder heeft al veel aan d'r hoofd. Ze zal zich ongetwijfeld al zorgen om je maken, dus hou d'r wel een BEETJE op de hoogte
Dagbesteding lijkt me een prima idee en prima voor de sociale contacten inderdaad Wat voor iets kun je dan allemaal gaan doen? Verder nog hobby's waar je mensen mee kunt ontmoeten? Lijkt me handig voor tijdens de intensieve therapie, heb je iets om je gedachten mee te verzetten.
Dagbesteding lijkt me een prima idee en prima voor de sociale contacten inderdaad
Wat voor iets kun je dan allemaal gaan doen? Verder nog hobby's waar je mensen mee kunt ontmoeten? Lijkt me handig voor tijdens de intensieve therapie, heb je iets om je gedachten mee te verzetten.Inderdaad trouwens, nog twee maanden wachten... pfffquote:
pfff.. twee maanden wachten voor je een keertje kunt beginnen.. Waar een rijk land arm in is..
Jammer dat die vriend je zo chanteert. Hij doet dat ook alleen maar vanuit zijn eigen beperkte inzicht, omdat hij ook problemen heeft, denk ik..
Maar lullig is het wel. Je hebt juist iemand nodig die achter je staat.
2 maand wachten voor je kunt beginnen?quote:
pfff.. twee maanden wachten voor je een keertje kunt beginnen.. Waar een rijk land arm in is..
Jammer dat die vriend je zo chanteert. Hij doet dat ook alleen maar vanuit zijn eigen beperkte inzicht, omdat hij ook problemen heeft, denk ik..
Maar lullig is het wel. Je hebt juist iemand nodig die achter je staat.
waarvoor ?
waar haal je dat vandaan ?
A man's got to do what a man's got to do
|
|
