NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
http://www.depers.nl/binn(...)ijt-van-zich-af.html
Een oud-medewerker van de MIVD en Buitenlandse Zaken in Afghanistan regelde wapens voor ‘black ops’ en bemiddelde bij onderhandelingen met de taliban. Hij raakte door ‘geklungel’ van de MIVD zijn bedrijf kwijt. Nu wil hij minimaal vijf miljoen euro schadevergoeding.
=======================
Dat zal hem leren de Nederlandse overheid te vertrouwen
Ontopic
- interessant om te lezen dat NL op militair gebied ook aan black ops/liquidaties doet. Geeft me enigzins het tevreden gevoel dat het niet een stel kneuzen die ons belastinggeld verbranden zijn maar daadwerkelijk daar wat uitvoeren
- ook wel interessant het smeergeld verhaal, 12 informanten/groeperingen die met 50.000 dollar per maand betaald moeten worden om aan tafel te zitten.
- 6 dode Nederlandse militairen door de incompetentie van de MIVD (weigering om de bermbom fabrieken aan te pakken)
Ben wel benieuwd hoe dit gaat aflopen (maar vrees dat het verder buiten de media gehouden wordt).
- krijgt hij z'n 5 miljoen?
- gaat hij de audiobestanden vrijgeven (doe maar YouTube of de nieuwsgroepen svp
)
- krijgt hij een 'ongeluk' of een 'hartstilstand' als hij niet meewerkt aan de doofpot?
tldr versie:quote:Een oud-medewerker van de MIVD en Buitenlandse Zaken in Afghanistan regelde wapens voor ‘black ops’ en bemiddelde bij onderhandelingen met de taliban. Hij raakte door ‘geklungel’ van de MIVD zijn bedrijf kwijt. Nu wil hij minimaal vijf miljoen euro schadevergoeding.
De telefoon moet op de ‘vliegtuigmodus’. De 41-jarige man met zwart haar en blauw colbert waarschuwt: ‘Anders werkt een iPhone als een microfoon.’ En de afspraak is buiten Nederland. Op weg belt hij de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD). ‘Ze weten dat ik met De Pers praat’. Het is zijn eerste persoonlijke relaas. De reden: zakenman I.A. is het geklungel en de leugens ‘die al twee jaar duren’ zat. In Afghanistan was hij CEO van een conglomeraat van bedrijven met een jaaromzet van 250 miljoen dollar. Hij bivakkeerde in de entourage van president Hamid Karzai en had contracten voor de bouw van 10.000 huizen, wat hem zo’n tien miljoen dollar winst zou opleveren. ‘Alles is weg. Dankzij Buitenlandse Zaken en de MIVD.’ En daarom eist hij schadevergoeding van de Nederlandse regering. De hoogste ooit ingediend door een geheim agent.
I.A., acht jaar politieagent in Nederland en eervol ontslagen, werd in 2006 door de Nederlandse ambassade in Kaboel verzocht contact te leggen met taliban-opstandelingen in Uruzgan. Dat was enkele maanden voordat Task Force Uruzgan op 1 augustus van start zou gaan.
‘De bedoeling was een grote jirga, een vergadering, te organiseren waar ook tegenstanders van de regering aan zouden deelnemen.’ Tot driemaal reed hij sympathisanten en leiders van de militant opposing forces, waarmee Nederlandse militairen in Uruzgan slag leverden, het terrein van de Nederlandse ambassade op. Dat was in strijd met de buitenlandse politiek. Een woordvoerder van Buitenlandse Zaken meldt: ‘Conform Nederlands beleid wordt niet onderhandeld met talibanleiders.’
Maar volgens I.A. kreeg de eerste groep talibanleiders doodleuk ‘opdracht namens de ambassade in Uruzgan andere belangrijke mensen uit te nodigen voor een vervolggesprek.’ De gepantserde ambassadepoort zwaaide open. ‘We hadden wapens bij ons, maar bij binnenkomst werd niemand gecontroleerd, zoveel vertrouwden ze mij.’ De ontmoetingen werden buiten het zicht gehouden van de Afghaanse medewerkers van de ambassade. ‘Zodat ze de mensen uit Uruzgan niet zouden zien.’ Toenmalig waarnemend ambassadeur en huidig GroenLinks Tweede Kamerlid Mariko Peters schoof aan. In een reactie erkent zij dat I.A. op de ambassade is geweest. Ook de latere ambassadeur Hans Blankenberg bevestigt de ontmoetingen in een verslag waarin van ‘dorpsoudsten’ wordt gesproken. ‘Persoons-zeer-vertrouwelijk’ staat er boven.
Safehouse
Vlak voor de vierde ontmoeting hoorde I.A. van ambassadepersoneel dat de Nederlandse overheid niet meer wilde overleggen met de oppositie in Uruzgan. ‘Beleidsverandering heette dat, maar ik zat thuis met dertien talibanleiders uit Uruzgan: ‘Hen vertellen dat ze niet welkom waren op de ambassade zou mijn doodvonnis betekenen, want dan had ik hen verraden.’ Met een smoes verliet hij zijn huis en keerde niet terug, bang voor een hinderlaag. Bij de ambassade gingen ook alle deuren op slot. ‘Plots was ik niet meer welkom.’
Een paar maanden later ontmoette hij eerste secretaris Mark Zellenrath. ‘Hij voelde zich schuldig en de inmiddels nieuwe ambassadeur vroeg mij een embassy guesthouse te bouwen.’ Later bleek dat het safehouse te zijn voor de MIVD. ‘Zo kwam ik zonder dat ik het wilde met inlichtingenoperaties in aanraking, terwijl ik dacht dat iedereen die ik sprak van Buitenlandse Zaken was.’ Als bewijs toont hij drie visitekaartjes van een zekere Ben K., Jos S. en Martin G. die zich aanprijzen als ‘Policy Advisor’ van de ‘Royal Netherlands Embassy’. Door het missiehoofd Ben K. werd ik heel professioneel de operaties ingetrokken en zo verstrengeld dat ik geen kans had te zeggen: nee, ik wil niet meer voor jullie werken.’
I.A. werd het manusje-van-alles van de militaire geheime dienst in Afghanistan en kreeg van zijn ‘runner’ Ben K. de codenaam: Windhond. ‘Omdat ik snel was en overal contacten had.’ De relatie was zo nauw dat hij werd voorgesteld aan toenmalig minister van Defensie Henk Kamp bij diens bezoek aan het MIVD-safehouse in Kaboel.
Als bewijs voor zijn diensten aan de MIVD en de Nederlandse ambassade in Kaboel overhandigt Windhond op een hotelkamer een usb-stick met urenlange heimelijk opgenomen gesprekken met MIVD-medewerkers. Een MIVD’er adviseert de compensatie hard te spelen: ‘Luister, jij hebt gewoon een sterke zaak alleen moet je doorbijten, jij moet hard bijten.’
Windhond geeft toe dat zijn medewerking niet allemaal liefdewerk oud papier was. ‘Ik ben ook zakenman. Ik hoopte de door Buitenlandse Zaken beloofde verbouwing te doen van de ambassade. Dat zou me veel geld hebben opgeleverd en een deel van mijn schade vergoeden.’
Op verzoek van MIVD-topman Ben K. leverde hij in 2007 aanvalswapens als AK47-machinepistolen, bijbehorende munitie en raketwerpers. ‘Deze wapens zijn door commando’s van de MIVD gebruikt voor hun undercoveroperaties in Noord-Afghanistan. De reden dat zij illegale wapens wilden hebben was omdat zij na het gebruik niet traceerbaar wilden zijn.’ Aangezien het operationele informatie betreft mag hij tijdstip en plaats niet noemen. Wel dat het aanhangers waren van terroristische groeperingen die in Nederland aanslagen wilden plegen. Volgens Windhond is door de MIVD-actie een aanslag in Nederland ‘100 procent’ voorkomen. ‘Ik ben trots dat ik mijn bijdrage heb geleverd.’
Zijn beweringen staan loodrecht op de antwoorden die SP-Tweede Kamerlid Harry van Bommel kreeg in een Kamerdebat op 12 juni 2007. ‘Toenmalig minister Eimert van Middelkoop ontkende toen het bestaan van buitengerechtelijke executies.’ In een reactie herhaalt een woordvoerder van Defensie dat Nederlandse militairen in 2007 alleen actief waren binnen het mandaat van het regionale ISAF-hoofdkwartier dat de provincies Uruzgan, Helmand, Zabul en Kandahar omvat. ‘Niet daarbuiten.’
Maar volgens Windhond werd alles voorbereid en overlegd in het Haagse hoofdkwartier van de gezamenlijke militaire inlichtingendienst van de vier krijgsmachtonderdelen landmacht, luchtmacht, marine en marechaussee, de Frederikkazerne. Ben K., een van zijn superieuren zei het hem recht voor zijn raap: ‘We hebben een license to kill’. Windhond regelde de inreisstempels voor de zes MIVD-medewerkers die via een militaire luchthaven waren binnengekomen. De stempels zouden eerdere bewegingen in Afghanistan moeten maskeren. Een MIVD-woordvoerder meldt dat ‘om onze bronnen te beschermen’ nooit uitspraken worden gedaan ‘over met wie wel of geen zaken als informant zijn gedaan.’ Uit gesprekken met woordvoerder blijkt dat I.A. niet onbekend is.
Informanten
De MIVD-bedrijfsleider in Kaboel, Ben K., werd plots samen met collega Martin G. op 22 mei 2007 op non-actief gezet. Hij zou geld achteroverdrukken voor zijn pensioenopbouw. Zelf werd Windhond niet op de hoogte gebracht van de schorsing. Hem werd wel verteld dat hij geen contact meer mocht zoeken met de MIVD en lopende contacten onmiddellijk moest stopzetten.
Maar Windhond runde inmiddels op verzoek van Ben K. zelf twaalf informanten: zeven in Kaboel, drie in Uruzgan en twee in Kandahar. ‘Ik zag me genoodzaakt de informanten die ik op verzoek van de MIVD had geronseld elke maand 40 à 50 duizend dollar uit eigen zak te betalen. En dat twee jaar lang. Het alternatief was vluchten, maar dan moest ik mijn zakelijke belangen achterlaten.’
Voor het vertrek van Ben K. naar Nederland vertelde Windhond over het bestaan van twee bermbommenfabriekjes in Uruzgan, bestierd door vijf Bosniërs die onderricht gaven aan de taliban. ‘Maar Ben K. werd door zijn onmiddellijke schorsing ondanks herhaaldelijk verzoek niet gedebrieft.’ In een opgenomen gesprek op de usb-stick bestempelt Ben K. het ongemoeid laten van de bermbommenfabriek dan ook als ‘een ‘blunder’ van de MIVD-top. ‘Pas bij de rechter kan ik het bevestigen. Wij weten alle twee dat het zo is, wij weten alle twee dat die bermbommenfabriekjes ontmanteld hadden kunnen worden.’
Volgens Windhond zijn vijf tot zes militairen omgekomen omdat de MIVD niet volgens de regels heeft gewerkt. ‘De nabestaanden moeten dat weten.’ Op deze beschuldiging wil het ministerie van Defensie, waar de MIVD onder valt, evenmin reageren. ‘Ter bescherming van bronnen gaan we niet in op individuele operaties.’
Inmiddels versprak een onzorgvuldige medewerkster van de Nederlandse ambassade zich tegenover de Afghaanse familie dat I.A. wel eens iets deed voor de Nederlanders in Uruzgan. ‘In Afghanistan word je dan meteen spionage nagedragen en raakte ik mijn positie en inkomen kwijt.’ Windhond moest in 2009 Afghanistan verlaten. ‘In de buurt van het vliegveld werd mijn auto gestopt door een auto met daarin mannen met politie-uniformen. Ik kon alleen ontsnappen door met mijn gepantserde Lexus de auto weg te duwen. Wie hem wilde ontvoeren, weet hij niet. Maar hij mocht niet dood, althans niet direct. ‘Ze wilden mij eerst ontvoeren en martelen om uit te vinden wat ik wist.’ Na zijn vlucht uit Afghanistan is zijn bezit aan auto’s, voor een project gekochte 180 leefcontainers ter waarde van 1,8 miljoen dollar, twee hijskranen ter waarde van 400.000 dollars en talloze bouwmachines gestolen.
Nu zwerft I.A. door Nederland, steeds wisselend van adres. ‘Mijn zoon en mijn vrouw kan ik nauwelijks onderhouden. Ik en mijn familie worden bedreigd vanuit Afghanistan.’ De MIVD erkent de gevaren. ‘Ze hebben mij onderdak aangeboden in een kazerne in Soesterberg. Maar ik kan toch niet mijn hele leven in een kazerne wonen. Daarbij vertrouw ik de MIVD niet, want voor de dienst ben ik een gevaar. Landsadvocaat E.J. Daalder schreef in een reactie op 30 september 2009 dat Windhond niet ‘concreet’ kan aangeven ‘waarop de angst voor de veiligheid van hem en zijn gezin is gebaseerd.’ Het is daarbij de vraag of de dreiging komt door onrechtmatig handelen van personen of instanties waar de overheid verantwoordelijkheid voor draagt.
I.A.: ’Ik mag niet eens mijn eigen dossiers inzien. Alles is gerubriceerd.’ Hij voelt zich ‘misleid, misbruikt en geruïneerd’, door zowel de MIVD als het ministerie van Buitenlandse Zaken en eist minimaal 2,5 miljoen schadevergoeding van elk in een rechtszaak die hij dit jaar wil aanspannen. ‘Ze hebben mijn leven verkracht. Zo voelt dat.’
Buitenlandse Zaken kan nog geen reactie geven op de miljoeneneis. De MIVD voelt zich niet verplicht Windhond te compenseren, zo veel is hem duidelijk. ‘Ze vergeleken me met een bakker. Als die brood levert aan de MIVD, maakt hem dat ook geen medewerker van de organisatie. Ik antwoordde: welke bakker levert iedere maand vijftien auto’s met bestaande maar niet te traceren kentekens? AK47? Raketwerpers? Ik was de logistieke ruggengraat van veel operaties.’
Een oud-medewerker van de MIVD en Buitenlandse Zaken in Afghanistan regelde wapens voor ‘black ops’ en bemiddelde bij onderhandelingen met de taliban. Hij raakte door ‘geklungel’ van de MIVD zijn bedrijf kwijt. Nu wil hij minimaal vijf miljoen euro schadevergoeding.
=======================
Dat zal hem leren de Nederlandse overheid te vertrouwen
Ontopic
- interessant om te lezen dat NL op militair gebied ook aan black ops/liquidaties doet. Geeft me enigzins het tevreden gevoel dat het niet een stel kneuzen die ons belastinggeld verbranden zijn maar daadwerkelijk daar wat uitvoeren
- ook wel interessant het smeergeld verhaal, 12 informanten/groeperingen die met 50.000 dollar per maand betaald moeten worden om aan tafel te zitten.
- 6 dode Nederlandse militairen door de incompetentie van de MIVD (weigering om de bermbom fabrieken aan te pakken)
Ben wel benieuwd hoe dit gaat aflopen (maar vrees dat het verder buiten de media gehouden wordt).
- krijgt hij z'n 5 miljoen?
- gaat hij de audiobestanden vrijgeven (doe maar YouTube of de nieuwsgroepen svp
)- krijgt hij een 'ongeluk' of een 'hartstilstand' als hij niet meewerkt aan de doofpot?
Dat is geen smeergeld, dat is de prijs voor informatie. Vrijwel alle inlichtingen via menselijke bronnen worden op de een of andere manier gekocht.quote:Op vrijdag 22 april 2011 23:27 schreef slashdotter3 het volgende:
- ook wel interessant het smeergeld verhaal, 12 informanten/groeperingen die met 50.000 dollar per maand betaald moeten worden om aan tafel te zitten.
Tevens interessant verhaal.
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Juist, dit is schijnbaar geheel in de doofpot verdwenen, aangezien er maandenlang niets over gehoord is terwijl een dergelijke zaak (black ops) eigenlijk groot nieuws in de politiek zou betekenen.quote:
Interessant stuk. Zo zie je maar weer hoe ernstig we misleid worden in de wereld.
Op een ander forum hebben we al eens 18 pagina's lange discussie gehad over dit verhaal, de ts was I.A. himself... (natuurlijk... )
De Nationale ombudsman heeft zich er ook al eens tegenaan bemoeid.
Gewoon een hoop duimzuigerij.
)De Nationale ombudsman heeft zich er ook al eens tegenaan bemoeid.
Gewoon een hoop duimzuigerij.
http://www.hansvanbaalen.(...)id&catid=5&Itemid=23
quote:„Hij heeft de MIVD op de wereldkaart gezet. De militaire inlichtingendiensten van Groot-Brittannië, Canada, de Verenigde Staten en Australië beschouwen onze dienst als uiterst serieuze gesprekspartner. Dat is aan Cobelens te danken”, vertelt Van Baalen vanuit Brussel.
door BART OLMER en CHARLES SANDERS
DE ’STALIN VAN DE FREDERIKKAZERNE’, zoals de directeur van inlichtingendienst MIVD door criticasters wordt genoemd, gaat met pensioen. Een man met twee gezichten, generaal-majoor Pieter Cobelens. „Hij heeft trouwe volgers en gezworen vijanden, tussenweg is er niet. Pientere Pieter of Paranoïde Pieter. Zo bewonder je hem of zo verafschuw je hem.” Profiel van een man die schandalen overleefde, die genoot van zijn schijnbaar onaantastbare status in het schimmige spionnenwereldje. Stereotiep, met grote bolknak tussen de tanden, heftig rook uitbrakend: „Wat nou, als de politiek mij op de korrel neemt… Dan zeg ik ’staatsgeheim’ en zwijg!”
Loyale teamplayer was Pieter Cobelens (58) zeker niet. Gedurende de vijf jaren die de generaal onze Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) leidde, waren er telkens weer rellen, kinderlijk domme blunders, onterecht op non-actief gezette topagenten, onderzoeken en vragen in de Tweede Kamer. Met telkens weer hetzelfde, onthutsende resultaat: Cobelens kon blijven zitten waar hij zat, de spin in het web van internationale geheime diensten leek boven alle partijen te staan.
Amper voorstelbaar, gezien de schandalen die de dienst onder zijn leiding in het centrum van de publiciteit brachten. Zo onthulde deze krant de meest pijnlijke affaires. Pieter Cobelens bleek drie jaar lang op vriendensite Hyves een eigen pagina te hebben en strooide daarop kwistig met privégegevens, in strijd met de richtlijnen van het ministerie van Defensie. Namen en persoonlijke internetpagina’s van zijn kinderen waren eenvoudig te achterhalen. Net zoals te lezen viel dat de generaal met zijn vrouw ’alleen in het grote huis’ woonde. Dat de MIVD-chef een ’vies filmpje’ naar een petekind had gestuurd. „Wel ondeugend, hoor, als tante het ziet…” Een familielid vroeg hem wanneer Pieter weer eens naar ’de woestijn’, naar Afghanistan, zou gaan.
Na de publicatie in De Telegraaf werd de pagina van internet gehaald. Maar daar waar de baas van Britse zusterorganisatie MI5 na een soortgelijke affaire het beroemde Thames House in Londen kon verlaten, bleef Cobelens vrolijk in zijn riante zetel op de hoogste verdieping van het MIVD-gebouw op de Haagse Frederikkazerne zitten.
Vrolijk
Vrolijk was daar afgelopen vijf jaren onder het regime van de generaal eigenlijk alleen Pieter Cobelens zelf. Zijn ondergeschikten – de dienst groeide van 600 naar 800 personeelsleden – huiverden als de grote baas het hoofdkwartier van ’flat 32’ binnenstampte en leefden pas weer op zodra de volslanke generaal de lift naar beneden, naar de zwaarbewaakte hoofdingang, nam. Een tweede schandaal, vlak na het gestuntel op Hyves, deed de complete Frederikkazerne op zijn grondvesten schudden.
Twee agenten van de meest mysterieuze club binnen de MIVD, de vooral in het buitenland opererende Afdeling Geheime Inlichtingen Operaties, werden door toedoen van Cobelens geschorst. Hij liet Ben K. en Martin van T., op levensgevaarlijke missie in het Midden-Oosten met als uiteindelijk doel onze militairen in Afghanistan te beschermen, afluisteren. Daarop trok de generaal hun belangrijke Astatus in. Ze zouden geld hebben willen wegsluizen voor „hun pensioenvoorziening”. Cobelens stuurde één van zijn vertrouwelingen naar de Jordaanse hoofdstad Amman.
Deze majoor De Ruijter, met een bedenkelijke reputatie nadat hij in 1995 een sleutelrol had in de soap rond het verdwenen Srebrenica-fotorolletje, ging in Jordanië open en bloot vragen stellen, waardoor de twee MIVD-agenten in groot gevaar werden gebracht. „Keihard en onweerlegbaar is het bewijs tegen hen”, zo vertelde Pieter Cobelens doodleuk zijn personeel. Na uitgebreid onderzoek bleef er geen spaan heel van de beschuldigingen.
Toch liet Cobelens in september 2009 ook hun voormalige baas, Henk van der L., arresteren. Van der L. had het – volkomen terecht, zo bleek later – opgenomen voor zijn twee agenten. De MIVD-chef sloeg hard terug, beschuldigde de man van schending van staatsgeheimen en zei tegen het overige personeel: ,„Doe maar of Van der L. dood is!” Ook nu sloeg de generaal de plank volledig mis. Ook nu mocht hij van Defensie – waar hoogste ambtenaar secretarisgeneraal Ton Annink als één van zijn grootste vrienden en vertrouwelingen geldt – blijven zitten.
Wraakgevoel
„Pieter Cobelens is een man met psychopathische trekjes”, zei Henk van der L. „Je bent voor hem of tegen hem. Hij heeft niet alleen het geheugen van een olifant, maar ook een wraakgevoel tot in het extreme.” De generaal schokte zijn belangrijkste medewerkers door hen angst in te boezemen over mogelijke wraakacties van de geschorste agenten Ben K. en Martin van T. Hij liet zelfs peperdure alarminstallaties en speciaal glas in woningen plaatsen. Toen er later van alle beschuldigingen en insinuaties niets bleek te kloppen, deed Pieter Cobelens of zijn neus bloedde.
Volgens MIVD-medewerkers met wie deze krant afgelopen weken sprak, heeft de generaal gedurende de vijf jaren van zijn heerschappij een schat aan informatie over hoge ambtenaren en politici vergaard. Die voor hen soms belastende gegevens zouden Cobelens telkens hebben behoed voor een pijnlijke afgang door de achterdeur van ’flat 32’.
Een analist, werkzaam op de derde verdieping van het MIVD-gebouw: „Hij kon slecht nieuws laten lekken wanneer hem dat uitkwam. Of hij liet aan betrokkenen doorschemeren dat er berichten waren over bijvoorbeeld buitenechtelijke relaties, maar dat hij er alles aan zou doen die binnenskamers te houden. Hoe en waarom kwam op een bepaald moment naar buiten dat voormalig staatssecretaris Jack de Vries rotzooide met Melissa, zijn vrouwelijke adjudant? De Vries had de MIVD in het vizier, na alle schandalen, en moest dus vertrekken.”
De aanstelling van topambtenaar Ton Annink werd daarentegen met twee jaar verlengd. Over een vermeende buitenechtelijke relatie van toenmalig minister van Defensie Eimert van Middelkoop deden de wildste geruchten de ronde. Van Middelkoop legde Pieter Cobelens na al diens gestuntel geen strobreed in de weg, tot stomme verbazing van vriend en vijand. De ChristenUnie-bewindsman wees achter gesloten deuren in de ’commissie stiekem’, gezeten tussen Annink en Cobelens, zelf op de geruchten.
De fractievoorzitters waren stomverbaasd. De politiek assistent van Van Middelkoop kreeg kort daarop een baan in de staf van Cobelens. Die zou zelf na zijn komende pensionering graag voor de VVD in de Eerste Kamer zijn gaan zitten, maar dat feest ging uiteindelijk niet door. Officieel omdat Frank van Kappen – ook oudgeneraal – al senator is.
Toch, ondanks de laatste vermeende blunder tijdens het drama rond de gearresteerde helikoptercrew in Libië toen de MIVD op zondag onbereikbaar bleek, geldt de dienst internationaal als serieuze speler. En ook dat zou op het conto moeten komen van Pieter Cobelens. VVD-coryfee en tegenwoordig EU-parlementariër Hans van Baalen overlegde vaak met hem.
„Als voorzitter van de Defensiecommissie”, vertelt Van Baalen vanuit Brussel. „Hij heeft de MIVD op de wereldkaart gezet. De militaire inlichtingendiensten van GrootBrittannië, Canada, de Verenigde Staten en Australië beschouwen onze dienst als uiterst serieuze gesprekspartner. Dat is aan Cobelens te danken. Hij denkt snel, de man is uiterst intelligent, was in 2005 overheidsmanager van het jaar. Slimme medewerkers gaf hij kansen, telkens weer was er onderzoek naar zijn functioneren. Maar hij kon blijven zitten. Tijdens vertrouwelijke briefings over Oeroezgan bleek de informatie van de MIVD van wezenlijk belang voor de veiligheid van Nederlandse troepen daar. Ondanks alle kritiek denk ik dat we trots mogen zijn op de MIVD. Ik ga zeker naar de afscheidsreceptie van de generaal.”
Militaire vakbonden zijn minder lovend. Zij spreken van een verziekte werksfeer in de Frederikkazerne, van overspannen operators en analisten, van angst en wantrouwen in ’flat 32’. Zo zou het percentage MIVD-medewerkers met een burn-out schrikbarend ver boven het landelijke gemiddelde liggen. Tegenover artsen klagen mensen dat ze lijden aan „de meest vreselijke nachtmerries. Met Pieter Cobelens die hen achtervolgt…”
Advocaat Michael Ruperti behaalde een klinkende overwinning op de dienst door voor drie cliënten – trouwe Oeroezgan-veteranen van de Koninklijke Landmacht – de door de MIVD ingetrokken ’verklaring geen bezwaar’ terug te krijgen. Hij zegt: „Op operationeel werkterrein heeft de dienst een prima reputatie. Maar Cobelens acht ik óók verantwoordelijk voor de wijze waarop hij zaken uit de hand liet lopen. De affaires rond eigen personeel, hun daaropvolgende schorsing of ontslag. Een slecht crisismanager.”
De in Roosendaal geboren en getogen Pieter Cobelens ging precies veertig jaar geleden naar de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Hij koos voor de luchtmacht, maar bleek niet goed genoeg om jacht- of helikoptervlieger te worden. Hij diende bij de Groep Geleide Wapens, onder andere in Duitsland. Een officier, toen nog jong en tweede luitenant, herinnert zich hem goed: „Als hij je mocht, dan was je de gebraden haan en ging de toenmalige luitenant-kolonel voor je door het vuur. Maar als hij een hekel aan je had, volgde een ellendige diensttijd. Man van uitersten. Kroegtijger, dat zeker óók. Met intimi frequenteerde hij de bars in het Duitse uitgaansleven. Grote sigaar, groot glas bier, grote verhalen.”
Een MIVD’er vertelt: „Cobelens is onorthodox, houdt van aanpakken. Rond de missie in Oeroezgan ondernam hij veel en vaak actie, ons Team Afghanistan werd opgetopt, kreeg carte blanche. De operatie daar moest en zou een succes worden. In zijn vorige baan als plaatsvervangend chef operatiën was het Cobelens die toezeggingen deed aan de VS dat ’wij’ zouden meedoen. Zonder dat hij daarvoor de bevoegdheid had.”
En: „Uitspraken van de generaal over lopende interne conflicten bleken aantoonbaar gelogen. Met terreur en intimidatie werd getracht iedereen in een keurslijf te proppen. Hij moest diverse keren naar Plein 4 komen om bij de Defensietop uitleg te geven over zijn exorbitant hoge declaraties. Hoewel hij een creditcard van het ministerie gebruikt, wil Defensie zijn uitgaven niet via de Wet openbaarheid van bestuur publiceren. Vooral op buitenlandse reizen ging er veel geld doorheen. Vreemd, want in crisisgebied is het toch moeizaam stappen.”
Generaal-majoor Pieter Cobelens doet vrijdag de deur van zijn kantoor in ’flat 32’ voor het laatst achter zich dicht, zijn stoel wordt ingenomen door schout-bij-nacht Pieter Bindt. Een groot deel van het personeel is blij met het vertrek van de ’Nederlandse Stalin’. Anderen prijzen hem óók voor zijn bevlogenheid, vanwege zijn internationale contacten. Vlak voor hij aantrad bij de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst zei Cobelens: „Als het goed gaat, hoor je niets. Gaat het fout, dan mag ik de rotte tomaten wegkoppen…”
pfff, als je een Afghaan 50.000 euro geeft dan kun je volgende maand een nieuwe zoeken want reken maar dat hij een maand later geen Afghaan meer isquote:
[..]
Dat is geen smeergeld, dat is de prijs voor informatie. Vrijwel alle inlichtingen via menselijke bronnen worden op de een of andere manier gekocht.
Tevens interessant verhaal.
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Het zullen geen normale Afghanen zijn nee.quote:
[..]
pfff, als je een Afghaan 50.000 euro geeft dan kun je volgende maand een nieuwe zoeken want reken maar dat hij een maand later geen Afghaan meer is
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Met dat geld moeten ze natuurlijk meerdere stamgenoten betalen, als je het over vijf andere sub-stamhoofden moet verdelen is het niet bijster veel, in de opium zit veel meer centen.quote:
[..]
pfff, als je een Afghaan 50.000 euro geeft dan kun je volgende maand een nieuwe zoeken want reken maar dat hij een maand later geen Afghaan meer is
informanten gaat het om he?
die hangen dat meestal liever niet aan de grote klok, zeker niet in Afghanistan want dan hangen ze er zelf binnen de kortste tijd gewoon naast
die hangen dat meestal liever niet aan de grote klok, zeker niet in Afghanistan want dan hangen ze er zelf binnen de kortste tijd gewoon naast
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
|
|
