Je hebt gelijk, ik las ergens anders dat het dit was.quote:Op vrijdag 22 april 2011 12:28 schreef toetsenbordridder het volgende:
[..]
Dacht ik eerst ook aan, maar daar is het te klein voor. Op het punt dat hij in het restaurant ermee speelt zie je duidelijk dat het plat en breed is.
quote:A bead on the culture: On set, Mortensen carried around authentic worry beads, made in a Russian prison from melted-down cigarette lighters.
Ah zonde, zag er wel gaaf uit. Maar om nou helemaal een Russische gevangene te importeren gaat me een beetje verquote:Op vrijdag 22 april 2011 12:37 schreef trebremmit het volgende:
[..]
Je hebt gelijk, ik las ergens anders dat het dit was.
[..]
Die ga ik zeker kijken, want Hugh Laurie. Wat een held is dat zeg !quote:Op vrijdag 22 april 2011 17:29 schreef Roces18 het volgende:
[ afbeelding ]
Tom Ludlow is een politieagent die het moeilijk heeft met de recente dood van zijn vrouw. Als hij door bewijsmateriaal betrokken wordt bij de moord op een collega, wordt hij gedwongen tegen de politiecultuur in te gaan waar hij altijd deel van uitmaakte.
Standaard dertien in een dozijn politiefilm. De film wordt eigenlijk nooit ergens spannend en de diepgang is nog verder te zoeken. Maar door het hoge ritme dat de film heeft wordt die eigenlijk nooit écht saai. Vermakelijke actie-film maar wel een beetje standaard...
6,5
Ja, hij heeft sowieso geloof ik maar 4 dagen gedraaid of zo.quote:Op vrijdag 22 april 2011 09:56 schreef picodealion het volgende:
[..]
Ja godver, die draaide niet meer toen ik er heen wilde. Hopen dat de DVD snel uitkomt,.
Heb 'm al tijden op m'n harde schijf staan, maar nog niet aan toegekomen.quote:Op vrijdag 22 april 2011 21:53 schreef SnuggLe het volgende:
Ook Blue Valentine gezien. Goed, leuk, maar niet zo goed als ik verwacht had door alle recensies. Een 8je.
klinkt wel leuk, je verklapt m.i. wel iets teveel...quote:Op zaterdag 23 april 2011 02:00 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:
Waarom sterven we?, vraagt de zojuist overleden Anna aan begrafenisondernemer Eliot.
Om het leven belangrijk te maken, krijgt ze als antwoord.
Maar was het leven van Anna wel belangrijk? Was het niet overduidelijk dat ze er niet veel
plezier aan beleefde? Is elk leven, hoe onwaardig dan ook, het waard om voor te vechten? After.Life filosofeert er lekker op los, maar eindigt met te veel vragen om daar achteraf mee
door te gaan.
Christina Ricci speelt Anna, een basisschoollerares die met weinig vreugde door het leven
gaat. Haar relatie met Paul bestaat uit gebrekkige communicatie en veel ruzie. Dit wordt
haar fataal als ze op een avond Pauls poging tot een huwelijksaanzoek niet begrijpt en
gedumpt denkt te worden.
Overstuur stapt ze in haar auto en verongelukt.
Anna wordt wakker in de kelder van een uitvaartcentrum.
Over haar heen buigt Eliot die haar kalm uitlegt dat ze dood is.
Eliot vertelt haar dat het zijn taak is om haar ziel dat te laten accepteren.
Hiervoor heeft hij drie dagen, daarna zal Anna worden begraven.
Vanzelfsprekend heeft Anna het moeilijk haar overlijden te aanvaarden.
Het feit dat Eliot nog gewoon met haar kan praten maakt het er niet makkelijker op.
Eliot zegt een gave te hebben die hem in staat stelt met de doden te kunnen praten
zolang hun ziel nog geen rust heeft gevonden.
Maar hoe meer Anna haar dood accepteert, hoe meer de kijker Eliot gaat wantrouwen.
Want waarom doet Eliot eigenlijk steeds de deur zo zorgvuldig op slot?
Is Eliot wel echt een man met een gave?
Of hebben we te maken met een gestoorde psychopaat?
De film kent vrijwel geen goedkope schrikeffecten, maar toch blijven de spanning en angst
constant voelbaar. Dit is deels te danken aan het mooie spel van Liam Neeson.
Zijn extreme kalmte stelt Anna en de kijker net iets te gerust, waardoor wij voortdurend
schipperen tussen vertrouwen en wantrouwen.
Terwijl Anna in het uitvaartcentrum vecht met haar acceptatie van de dood, is Paul er steeds zekerder van dat Anna nog leeft. Hij heeft echter maar drie dagen om dit te bewijzen
In een race tegen de klok doet hij er alles aan om Eliot te ontmaskeren als psychopaat.
Doordat de argumenten voor een levende Anna evenredig toenemen met de argumenten
voor een dode Anna, brengt de film de kijker voortdurend in vertwijfeling.
Dit levert weliswaar een mooie en spannende rit op, maar deze opzet doet de film uiteindelijk
meer kwaad dan goed.
mwa... een krappe 7
quote:Op zaterdag 23 april 2011 15:12 schreef jimjim1983 het volgende:
[..]
klinkt wel leuk, je verklapt m.i. wel iets teveel...
Wat vond je van het kleine meisje? Ik vond het zelf juist een prachtige samensmelting van realiteit en fantasie, wat een rommelig maar daarom niet minder pakkend verhaal opleverde. Geweldig hoe die gebroken man steeds meer van zijn eigen zwaktes laat zien en het sprookje dat hij vertelt daarop aanpast.quote:
Ik heb em ook gezien en vond em ok goed. Maar hij kon beter! Wat mij opviel was dat zulke films expres geen conclusieve einde hebben. En dat er niet persé één conclusie voor het slot is. het is een film en je moet erin verdwalen met je emoties. De verwarring is de tripquote:Op zaterdag 23 april 2011 02:00 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:
Waarom sterven we?, vraagt de zojuist overleden Anna aan begrafenisondernemer Eliot.
Om het leven belangrijk te maken, krijgt ze als antwoord.
Maar was het leven van Anna wel belangrijk? Was het niet overduidelijk dat ze er niet veel
plezier aan beleefde? Is elk leven, hoe onwaardig dan ook, het waard om voor te vechten? After.Life filosofeert er lekker op los, maar eindigt met te veel vragen om daar achteraf mee
door te gaan.
Christina Ricci speelt Anna, een basisschoollerares die met weinig vreugde door het leven
gaat. Haar relatie met Paul bestaat uit gebrekkige communicatie en veel ruzie. Dit wordt
haar fataal als ze op een avond Pauls poging tot een huwelijksaanzoek niet begrijpt en
gedumpt denkt te worden.
Overstuur stapt ze in haar auto en verongelukt.
Anna wordt wakker in de kelder van een uitvaartcentrum.
Over haar heen buigt Eliot die haar kalm uitlegt dat ze dood is.
Eliot vertelt haar dat het zijn taak is om haar ziel dat te laten accepteren.
Hiervoor heeft hij drie dagen, daarna zal Anna worden begraven.
Vanzelfsprekend heeft Anna het moeilijk haar overlijden te aanvaarden.
Het feit dat Eliot nog gewoon met haar kan praten maakt het er niet makkelijker op.
Eliot zegt een gave te hebben die hem in staat stelt met de doden te kunnen praten
zolang hun ziel nog geen rust heeft gevonden.
Maar hoe meer Anna haar dood accepteert, hoe meer de kijker Eliot gaat wantrouwen.
Want waarom doet Eliot eigenlijk steeds de deur zo zorgvuldig op slot?
Is Eliot wel echt een man met een gave?
Of hebben we te maken met een gestoorde psychopaat?
De film kent vrijwel geen goedkope schrikeffecten, maar toch blijven de spanning en angst
constant voelbaar. Dit is deels te danken aan het mooie spel van Liam Neeson.
Zijn extreme kalmte stelt Anna en de kijker net iets te gerust, waardoor wij voortdurend
schipperen tussen vertrouwen en wantrouwen.
Terwijl Anna in het uitvaartcentrum vecht met haar acceptatie van de dood, is Paul er steeds zekerder van dat Anna nog leeft. Hij heeft echter maar drie dagen om dit te bewijzen
In een race tegen de klok doet hij er alles aan om Eliot te ontmaskeren als psychopaat.
Doordat de argumenten voor een levende Anna evenredig toenemen met de argumenten
voor een dode Anna, brengt de film de kijker voortdurend in vertwijfeling.
Dit levert weliswaar een mooie en spannende rit op, maar deze opzet doet de film uiteindelijk
meer kwaad dan goed.
mwa... een krappe 7
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |