De opstanden: where will it end?

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 23:56 schreef Mr_Memory het volgende:

[..]

Maar nu is het wel heel duidelijk zichtbaar, en alle dictators verdrijven lijkt me een utopie.
Je ziet nu al een tweedeling waar het Westen zijn handen wel of niet aan wil branden.

Nee, volgens mij loopt dit aardig uit de hand.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 23:58 schreef ChristianLebaneseFront het volgende:
De grote vraag is wat de rol van moslimextremisten zal zijn. Al die dictaturen hadden 1 ding in gemeen: ze noemden hun burgers moslimterroristen.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 00:07 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 00:11 schreef ChristianLebaneseFront het volgende:

[..]

Je bedoeld het vast goed, maar je bent echt naief Papierversnipperaar.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 00:12 schreef Mr_Memory het volgende:
CLF daar heb je wel een punt, bijna al die landen houden de moslimextremisten zoveel mogelijk buiten de deur.

Maar wat gebeurd er als de pleuris uitbreekt in SA?

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 00:14 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Of jij bent zo naïef om in verdeel-en-heers politiek te geloven.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 00:29 schreef ChristianLebaneseFront het volgende:

[..]

Om jou een klein beeld te geven van de situatie in het MO:

[ afbeelding ]

Dat zijn 16 miljoen mensen in Egypte die Al-Qaeda wel zien zitten. En 2,5 miljoen mensen in Jordanie.

Dan hebben we het nog niet eens over de rest van de landen in Noord-Afrika.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 00:34 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Volgens de NDP of die Monitor stichting zeker?

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 23:47 schreef Papierversnipperaar het volgende:
De revoluties gaan de hele wereld over. Dat noemen we globalisatie.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 23:39 schreef Mr_Memory het volgende:
We zijn hier nu al weken bezig met diverse opstanden in het Midden-Oosten.
Maar wordt het allemaal niet een beetje teveel, zijn de gevolgen nog wel te overzien?

Tot nu is er heibel in:
-Bahrein
-Egypte
-Irak
-Iran
-Jemen
-Jordanië
-Libië
-Syrië
-Tunesië
-?
En dan ook nog de eeuwige vete tussen Palestina vs Israel.

Het toppunt is "nu" natuurlijk Libië, met een interventie van de NAVO.
De gevolgen van deze onrusten zijn enorm op de finacieële- en olie markt.

Maar waar zal het eindigen, en wat is volgens jullie de toekomst voor deze landen?

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 01:51 schreef boekenplank het volgende:

[..]

Geen, wat heeft de oppositie te bieden? Loze kreten zat maar kunnen ze dat ook waarmaken?
Over Israel hou ik wijselijk mijn mond, want dat ligt op de 1 of andere manier nogal moeilijk in Nederland. Kut Marokkaan, kanker Turk daar doen ze in Nederland niet zo moeilijk over, maar wee je gebeente als je over Joden begint.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 07:18 schreef truepositive het volgende:
http://www.davidicke.com/(...)e-rothschild-zionism

Pak je alu-hoedje maar alvast........

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 12:19 schreef Mr_Memory het volgende:

[..]

Ik zie het daar ook nog wel gaan gebeuren, maar die demostranten hoeven daar niet te rekenen op steun vanuit Europa en de VS, die gaan daar niet hunnen handen aan branden.
Ik ben bang dat het regime gewoon snoeihard zal afrekenen met de opstandelingen.

[..]

De kans op rellen worden in Europa volgens mij steeds groter, niet voor meer democratie, maar wel om de enorme kosten die de rijken EU landen moeten maken om de euro te redden.
Alleen NL is al 50 miljard kwijt, dit gaat geheid spanningen opleveren, maar dit is iets voor een ander topic

[..]

China zie ik niet zo snel gebeuren, met de zelfde reden al SA.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 12:50 schreef Mr_Memory het volgende:
Volgens mij, maar wie ben ik , gaat dat niet gebeuren, als SA de oliekraan dicht draait naar landen die de rebellen steunen, zijn we echt de lul.
Let wel, zo'n strijd kan weken of maanden duren, zonder olie trekken we dat niet.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 16:03 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Sowieso, dat hele olie gebeuren gaat gewoon nog problemen opleveren. Dit zulle niet de laatste zijn. Als de hele westerse economie draait op olie die voornamelijk in onstabiele landen zit dan kan je op je vingers aftellen dat het een keer mis gaat natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 16:06 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Dat is het risico van het steunen van onderdrukkende regimes. Op een dag gaat het fout.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 16:07 schreef Citizen.Erased het volgende:

[..]

Wat is dan je standpunt ten opzichte van China, voorzie je daar ook een opstand en ingrijpen van het Westen?

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 16:17 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Ik denk eerder dat China gaat ingrijpen als in in Amerika uit de hand loopt.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 18:07 schreef JerryWesterby het volgende:
Een niet onbelangrijke vraag is wie er aan de macht komen als en wanneer de dictators zijn verdreven. Zijn zij geneigd tot internationale samenwerking of tot confrontatie. Zullen de moderne krachten overwinnen of de oude tribalistische. Ik heb er nog steeds geen zicht op.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 19:24 schreef truepositive het volgende:
De meeste 'heersers' in het midden-oosten is het niet echt te doen om de Islam.
Het gaat allemaal vooral over machtsbeluste dynastieke regentenfamilies die verslaafd zijn aan de olie-miljarden. Dus die geven dat niet zomaar op.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 19:11 schreef Mr_Memory het volgende:

[..]

Volgens mij heeft niemand dat, ook de NAVO niet.
Maar dat moet geen reden zijn om die mensen niet te helpen.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2011 22:36 schreef Mr_Memory het volgende:

[..]

Jerry, we moeten die mensen juist niet sturen, in geen enkele richting.
Het opleggen van een democratische rechtstaat klinkt leuk maar het werkt vaak niet, zie Afganistan en Irak.

Laat het volk het zelf oplossen daar is iedereen het meest bij gebaad.

quote:

Op zondag 27 maart 2011 20:46 schreef Mr_Memory het volgende:

Trouwens de kans is groot, dat als Khadaffi verslagen is de Libiers de navo bedanken, maar ze dan vriendelijk verzoeken om als de sodemieter het land te verlaten en met rust te laten.

quote:

Op zondag 27 maart 2011 20:46 schreef Mr_Memory het volgende:
Trouwens de kans is groot, dat als Khadaffi verslagen is de Libiers de navo bedanken, maar ze dan vriendelijk verzoeken om als de sodemieter het land te verlaten en met rust te laten.

quote:

Op zondag 27 maart 2011 22:28 schreef Mr_Memory het volgende:

[..]

Idd niets mis mee, maar ik las net in het Libie topic dat de Britten alweer de oliebronnen willen veiligstellen.
Dat is volgens mij precies wat ze niet moeten doen.

quote:

Op maandag 28 maart 2011 01:42 schreef boekenplank het volgende:

[..]

Kijk hier eens naar, na de revolutie in Tunesië willen nog meer jongeren naar het buitenland dan voorheen.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 23:56 schreef Mr_Memory het volgende:

volgens mij loopt dit aardig uit de hand.

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 16:57 schreef JerryWesterby het volgende:
Men zal moeten proberen specifiek het democratisch gezinde deel van de opstandelingen te steunen en van advies te voorzien. Er is daar totaal geen kennis en traditie op het gebied van democratie.

quote:

http://www.guardian.co.uk/world/middleeast/roundup

While Britain's prime minister struggles to persuade the public that his "big society" campaign is more than a euphemism for cost-cutting, on the streets of Cairo there is a glimpse of what communities and individuals can do when they take the reins of social responsibility.

All over the city residents have begun painting murals and even pavements, obsessively cleaning the once-filthy streets; enhancing their living environment. They have not been made to do it, it's something they have chosen to do.

Liz and Gordon Barnes, expat teachers living in the Maadi district of Cairo, cross a footbridge over a busy road every morning on the way to work. Normally the bridge is strewn with litter, discarded food and used nappies.

When I was there last week the bridge was spotless. It's been like that since Hosni Mubarak stepped down. "The people came out and cleaned it," Gordon said. "It's like a manifestation of this newfound hope you can feel among the people."

Egyptians have always been zealously patriotic. The cultural heritage of monumentalism from Giza, down the Nile to the Valley of the Kings is nothing compared with the passion with which all of the population, from Bedouins to the upper classes, proudly cherish this vast Arab republic. They see their country as a bastion of the post-colonial Arab world; an Arab country that faces the world, and the future, on its own terms.

Under Mubarak's 30-year rule, while national pride endured, the notion of civic pride became damaged as a generation of Egyptians watched their country and its people ruled by a man whose chief interests were himself and his cronies.

Mubarak is now a symbol of the old Egypt. The men, women and children cleaning and painting Cairo – the same citizens who took to the streets armed with any weapon they could find to defend each other from rampaging government-sponsored thugs and escaped prisoners – are all a symbol of the new Egypt.

I ask why those around us creating the new Egyptian-style big society did not previously express themselves in such bold, independent and dynamic ways; painting their own streets, organising ad hoc community meetings with posters and via Facebook groups, establishing off-the-cuff self-run creches for local parents to leave their children while occupied with the aftermath of the revolution.

Barnes said: "It just never occurred to them to do that. Mubarak had bred a culture of fear; fear of the Muslim Brotherhood, fear of the police, fear of your own neighbours, your brothers and sisters. Now there is no fear. People are expressing and actively creating how they want the new Egypt to be."

Group meetings in local buildings seem to spring up from nowhere. The topic for discussion is generally how they see their new country and how they will help to build it.

In the UK the argument against the big society (other than its vagueness) has been that the poor will suffer when services are cut or reduced, while the rich will simply support themselves. In Cairo, in poor districts as well as wealthy ones, people are supporting each other.

A tradition of close-knit families appears to be expanding outwards to incorporate the idea of community as extended family. Here you commonly find buildings slowly built floor by floor by families over generations. The bottom floor is the family business, the next floor up the grandparents' home, the next their sons or daughters, and each subsequent storey built by the following generation of kin.

I saw one of these buildings occupied by a family who were too poor to furnish the homes. They had no money for furniture and instead occupied sparse rooms with just gas heaters in the corner for warmth in the winter.

It is difficult to transpose what this could mean in British society. In Britain the idea of people living in unfurnished homes seems abhorrent. The idea of poverty in Britain is more shameful than in Egypt where close family ties, friendships and community bonding often appear more important than material wealth.

As David Cameron and George Osborne's cuts kick in we will require a dose of harsh reality. It is likely our material surroundings will become shabbier as council services are withdrawn. The things that knit societies together – libraries, leisure centres, transport services, after-school clubs, day centres for the elderly – will all be sacrificed as local government budgets are slashed.

Communities will depend on volunteers, philanthropists and the ability of individuals to organise themselves into coherent self-managed support networks. Pooling of skills will be vital and in a time-pressured society the willingness to sacrifice personal time for communal needs will become an emotional rather than political decision.

Will clubbing together, regardless of the politics of the big society, become an instinct, as it is becoming in Egypt, rather than a government diktat? The future of Egypt is still uncertain but the spirit of community, of looking out for each other, is blossoming.

If Britain is to adopt the society that Cameron is attempting to force upon us, we could learn some lessons from the streets of Cairo where local pride and the determination of individuals to define the nation's future is fast entwining itself into the fabric of Egyptian society.