quote:Op maandag 10 november 2003 22:28 schreef Keromane69 het volgende:
thnx, who knows.. Schrijven valt niet mee met een fulltime baan erbij.
De man in de kast
Dit is een ander triest verhaal.
Peter V. was 9 jaar. Een notoir probleemkind sinds hij een peutertje was. Overdag was hij hardstikke druk. Hij maakte ruzie met andere kinderen, hij stal dingen en hij deed het slecht op school. Zijn ouders, no-nonsense figuren eind dertig, waren ten einde raad geworden. De drukte was hen teveel. En elke avond was er weer een drama als Peter naar bed moest. Hij was met geen stok naar zijn slaapkamertje te krijgen. Hij was bang voor "de man van de kast" zoals hij dat noemde. Hij bedoelde de grote ingebouwde kast in de hoek van de kamer, vlakbij de slaapkamerdeur, schuin tegenover het bedje.
Talloze keren hadden Peter's ouders de deuren demonstratief opengedaan om te laten zien dat er niets was. Het was een kleine ruimte met planken. Peter's speelgoed werd er opgeborgen en verder was er niets. Aan de achterkant van de kast was de badkamer. Peter's ouders hadden op een gegeven moment zelfs besloten 's avonds niet meer van die ruimte gebruik te maken, met het idee dat de geluiden van de waterleidingen Peter zo angstig maakten. Maar het hielp niet. Peter was angstig. Hij had zo vaak gedroomd over die kast. Dat er iemand uit kwam. En elke keer was hij wakker geschrokken.
Hulpverleners stonden machteloos. Peter bleef onhandelbaar, ondanks allerlei behandelingen. Men kon de aard van zijn probleem niet vaststellen. Het was waarschijnlijk een emotionele stoornis, had men de ouders toevertrouwd. Verlatingsangst. Petertje was verder geestelijk in orde. "Laten we het een half jaartje aanzien, en dan kunt u beslissen over verdere behandeling." Joyce, had gehuiverd. Ondanks de drukte wilde ze niet dat haar zoon uit huis geplaatst zou worden. Ze hield zielsveel van dat knulletje, maar verder zou het als een regelrecht falen kunnen worden gezien. Alsof ze niet in staat zou zijn kinderen op te voeden.
Maanden verstreken. Francois, was het na het zoveelste incident meer dan zat met zijn zoon. Hij was thuisgekomen na een lange dag en had woorden gekregen met een buurman. Of ze hun zoon niet in het gareel konden houden. Peter had die middag rotzooi getrapt op straat. En hij zou de auto van de buurman hebben beschadigd. Waar of niet, voor Francois was het de druppel. Hij zou Peter mores leren. Had zijn vader hem vroeger met zachte hand opgevoed? Welnee. Francois was ervan overtuigd dat de aanpak van hem en zijn vrouw te soft was geweest. Hij besloot de angsten van Peter te gebruiken om de knul een lesje te leren. Met geen woord repte hij over het incident met de buurman.
Tijdens het eten kondigde Francois aan dat hij naar een ingelaste vergadering moest. Hij knoopte zijn das om, trok zijn jas aan, en ging de deur uit. Buiten aangekomen liep hij om het huis heen, sloop via de achterdeur naar binnen, en ging de trap op. op weg naar Peter's slaapkamer. In het donker sloop hij naar de ingebouwde kast en sloot zich in. Hij wachtte af tot Peter naar bed zou worden gebracht.
Het duurde nog een hele tijd, maar uiteindelijk hoorde gestommel achter zich. Het geluid van kranen en een toilet dat werd doorgetrokken. Iets later hoorde hij doffe stemmen die steeds luider werden. Francois was vanuit z'n schuilplaats getuige van het aloude ritueel. Peter had het weer over de man in de kast, en Joyce zei dat ie zich niet zo moest aanstellen. Francois wachtte geduldig. De stemmen verstomden na een tijdje en toen hij een zachte klik hoorde zag hij dat de spleet licht onder de kastdeur verdwenen was. Het was aardedonker geworden en hij hoorde een deur dichtslaan. Joyce was weer naar beneden gegaan.
Francois wilde met een luide schreeuw uit de kast tevoorschijn komen, met zijn armen zwaaiend. Maar was dit wel zo'n goed idee? Zijn zoontje zo'n schrik aanjagen? Hij dacht na. Over hoe hij vroeger bang was geweest. Lang geleden, toen zijn ouders het geduld met hem regelmatig verloren. Hij herinnerde zich het klamme zweet wat hij gevoeld had in zijn kamertje. De dekens over zijn hoofd, als laatste redmiddel tegen wat er zich dan ook in het donker naast zijn bedje afspeelde. Het ergste waren de zomers, wanneer een zwoele warmte in huis bleef hangen. Wanneer zelfs een dun lakentje teveel van het goede was. Nee, eigenlijk was het niet zo'n goed idee, die Spartaanse actie.
Daar stond Francois. In de ingebouwde kast van zijn zoontje die nu wellicht doodsbang zou zijn. Hij kon nu geen kant op en moest zich muisstil houden. Hij zou wel even wachten tot Peter zou slapen. Francois zuchtte geluidsloos. Het donker doet gekke dingen met een mens en de slaap begon hem parten te spelen. Het was een enorm drukke dag geweest op de praktijk. Al doezelend verwonderde hij zich erover dat hij zijn ogen openhield. Er was in die duisternis immers geen verschil met de ogen dicht. Hij concentreerde zich. Wat zag hij nu eigenlijk? Ondefinieerbare vlekken dansten voor zijn ogen. Willekeurige patronen, flitsen. En bij vermoeidheid krijgen die vlekken meer vorm dan anders.
Francois voelde zich wegzakken. Alsof hij viel, steeds harder, als in een deken. Het bloed suisde in zijn oren. Het duurde slechts een ogenblik. Met een schok was hij weer klaarwakker, maar het moest niet langer duren. Voorzichtig probeerde hij de kastdeur open te duwen. In de nachtelijke stilte is ieder geluidje duidelijk hoorbaar. Hij hield z'n adem in. Millimeter voor millimeter, en het lukte Francois de deur op een kier te krijgen. Hij luisterde aandachtig naar de ademhaling van zijn zoontje. Het klonk onregelmatig. Angstig. Petertje was dus nog wakker. Francois slikte een keer en duwde de deur iets verder open.
Het piepkraken van de kastdeur klonk als een cirkelzaag, zo hard. Direct klonk er gejammer in de kamer. Het was hartverscheurend en ging hem door merg en been. Francois besloot nu gewoon tevoorschijn te komen, om zijn zoontje gerust te stellen en te troosten. Hij zou tegen Petertje zeggen dat hij voor de zekerheid in de kast had gekeken maar niets had gezien.
Francois stapte uit de kast. Hij deed een pas naar voren en voelde de grond onder zich wegglijden. De val leek een eeuwigheid te duren. Met een doffe klap lag hij op de vloer. Het duizelde. Het deed pijn in zijn hoofd, zijn nek. Zijn tenen tintelden. Met het hoofd was hij ergens tegenaan geslagen. Zijn wang begon warme en vochtig aan te voelen.
Francois wilde wat zeggen. Het lukte niet. Hij hoorde zichzelf kreunen en er klonk een zware zucht. Petertje gilde het nu uit van angst. Hij obeerde zijn hoofd te draaien, maar het lukte niet van de pijn. De vlekken dansten voor zijn ogen. En terwijl hij daar lag zag hij hoe een donker silhouet uit de kast tevoorschijn kwam en geruisloos naar de andere kant van de kamer ging.
Hysterisch gekrijs klonk toen de grauwe schim zich langzaam over het bedje boog. Het gekrijs verstomde. 'Stil maar ventje', hoorde Francois een bekende stem zeggen. 'Pappa komt alleen maar afscheid nemen'.
ET
(c)2003 e.koreman @ caesar.nl (yep, dit was fictie)
Het spookhuis is alweer een tijdje wegquote:Op dinsdag 22 maart 2011 19:41 schreef 67Impala het volgende:
TS weet vast wel een heel mooi spookverhaal te vertellen van het mooie spookhuis bij haar in het dorp
quote:Op maandag 21 maart 2011 14:18 schreef summer2bird het volgende:
Toch maar ff mijn bericht hier neerplempen.
Een paar jaar geleden had ik het geniale idee om met een vriendin in mei te gaan zwemmen in een meer. Voor de kenners: het betrof Bussloo.
Omdat het een paar dagen boven de 20 graden was geweest vond ik het een prima idee. Op dat strand aangekomen zagen wij dat het strand op een paar fanatieke zwemmen na, verlaten was.
Mooi dachten wij, hele strand voor jezelf.
Na een poosje van de heerlijke zon genoten te hebben, begaven wij ons richting het water. Water was koud maar te doen.
We zaten wat te zwemmen tot we op een stuk aankwamen waar je in de modderige bodem kon staan en waar het riet begon. Niet zover van de kant dus.
Ik had een ingewikkelde conversatie met de vriendin over het schoolleven tot in mijn ooghoek de aandacht door iets getrokken werd.
Een levensgroot gezicht kwam zwevend over het water op voLle vaart op mij af. Ik kan mij na 4 jaar niet meer helemaal herinneren hoe het eruit zag maar ik herinner mij wel dat het gezicht er enorm raar uit, het zag er 2D uit, met vreemde kleuren die niet op een gezicht horen.
Goed, ik raak helemaal in paniek. Het gekke was dat toen ik dat ding zag alles stil viel, ik was helemaal, al mijn aandacht was gericht op dat ding.
Dus ik wilde zo snel mogenlijk wegkomen, en dook als een dolle onder water (ik stond al tot mijn borst in het water)
Ik zwom zo snel als ik kon, en op een bepaald punt, zag ik onder water 2 handafdrukken van modder omhoog komen. Ik helemaal scared to death en ik ren/zwem terug naar het strand. Vriendin had helemaal niets gemerkt.
Sindsdien zie ik van die dingen. Een vriend van mij ziet ze ook en zegt dat het energien zijn. Je hebt zwarte en witte.
Ook zie ik vaak sinds dat bussloo gedoe mensen uit mijn ooghoeken naar mij kijken. Het gekke is dat ik ze dan heel gedetailleerd zie, kleuren, vormen, kleding, haar echt, terwijl ik in de verte in zo goed zie en dan ook vaak een bril opheb, zie ik die dingen van een afstand wel weer scherp.
Ook heb ik nu heel vaak dat als ik slapen wil, met mijn ogen dicht in bed lig en de slaap probeer te vatten, ik dan ineens iets heel engs zie, met mij oogleden dicht.
Vaak zijn dat gezichten die je aanstaren, daar komt op een of andere manier iets heel engs vanaf.
Geloof mij, ik weet het verschil tussen mij fantasie en die beelden. Als ik ze zie voel ik ze ook. Die aanwezigheid. Gister had ik de hele dag zo'n geval om me heen.
Nu weet ik dat ik ze dan vriendelijk moet vragen op te tyfen uit mijn huis.
Af en toe dood eng.
Oh ja, ook hoor ik vaak geluid in mijn kamer, zoals zuchten, (vreugdes)kreetjes, en het geroep van mijn naam, kijk is is er natuurlijk niemand.
Ook ruik ik de geur van mijn overleden oma vaak op plekken waar niemand anders het ruikt zoals de drempel va de badkamer, daar ruik ik haar heel vaak, niemand anders ruikt haar, ik weet niet of het er iets mee te maken heeft, maar er ligt een matje van haar in de badkamer.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Twiddel
Ja echt zonde dat het er niet meer staat, was een van de mooiere huizen op de bus lijnquote:Op dinsdag 22 maart 2011 21:49 schreef xxiessiexx het volgende:
[..]
Het spookhuis is alweer een tijdje wegNiemand weet wat het verhaal erachter precies was, maar de wc scheen soms doorgetrokken te worden, iemand schijnt van de trap te zijn geduwd, rare geluiden etc. Geen van de bewoners heeft het lang uitgehouden in dat huis en nadat het een tijdje leeg had gestaan kwamen er krakers in. Toen ging de boel helemaal achteruit, terwijl het toch een mooi huis was. Nieuwe eigenaar heeft het plat laten gooien en wil er een nieuw huis bouwen.
http://maps.google.nl/map(...)cbp=12,252.94,,0,2.9
Zoiets is geloof ik locatiegebonden ja. Alleen als iemand er zo'n nieuwbouwhuis neerplempt dan is wel heel de sfeer pleitequote:Op donderdag 24 maart 2011 09:22 schreef 67Impala het volgende:
[..]
Ja echt zonde dat het er niet meer staat, was een van de mooiere huizen op de bus lijn![]()
Maar inderdaad die verhalen heb ik ook gehoord. Ik heb nog een bizarre van dat huis, weet alleen niet meer wie die mij ooit vertelde.
Er werd ineens een deur dichtgeslagen voor iemand zijn neus en hij hoorde iets verschuiven. Toen ging de desbetreffende persoon even via het raam naar binnen gluren en was er een kast voor de deur geschoven. In die kamer stond een schommelstoel en die was rustig heen en weer aan het schommelen terwijl alle ramen en deuren gesloten waren. Is opzich wel apart te noemen.
Maar ondanks dat dat huis nu gesloopt is, zou dat niet alle verschijnselen weg moeten nemen als er een nieuw huis staat. Want als het er zou spoken, dan zouden die toch locatie gebonden blijven? Dus dan zouden ze niet verdwijnen als er een nieuw huis gebouwd zou worden..
Ja twee rechtszaken waren er rondom geloof ik?quote:Op donderdag 24 maart 2011 10:04 schreef 67Impala het volgende:
True een hypermodern huis tussen al dat oude meuk... Leuk straatbeeld![]()
Nja laat ze eerst maar eens gaan bouwen, zal ook nog wel even op zich laten wachten
Is dat trouwens het enige spookhuis van het Westland? Las dat er aan de Galgeweg in Naaldwijk vroeger een galg heeft gestaan (hehe toepasselijkquote:Op donderdag 24 maart 2011 16:51 schreef 67Impala het volgende:
Ja ik weet ook niet zo één twee drie een spookverhaal uit mijn mouw (of mauw) te schudden...
Maar het is ook zo'n stormloop topique dus is het vast niet zo erg om over een ex spookhuis te praten
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Alleen zweefde hij ook nog eens zo'n halve meter boven de grond. Hoevaak ik ook mijn ogen dicht en open deed, hij bleef daar maar er 'zijn' en zweven. De hele nacht heb ik niet kunnen slapen, ik durfde geen vin te verroeren, mijn ogen heb ik dicht gehouden, en mijn matras en deken werden helemaal nat van het zweten, pas uren later viel ik toch eventjes in slaap. Toen ik 's ochtends wakker werd en naar buiten keek zag ik dat het een abaya was. Zo'n Marokkaanse gewaad die mijn vader in Marokko had gekocht en die mijn moeder had gewassen en daar op zo'n manier aan de waslijn had opgehangen dat het op die man leek uit de afbeelding hierboven.
Jullie begrijpen natuurlijk dat ik na deze gebeurtenissen weigerde om langer bang te zijn als er iets vreemds gebeurt, maar ga er altijd eerst direct op af om te zien of het wel mijn angst waard is.
'zo, jij hebt schijt aan die schimquote:Op woensdag 13 april 2011 15:12 schreef yoppiesaus het volgende:
ok
ik zal mijn verhaal ook eens posten,en nee ik weet nog steeds niet wie of wat het was.
Ik was 14 jaar en ik kreeg de opdracht van mijn moeder om de zolder op te ruimen.
dus na een 1 uur zwoegen op zolder had ik dorst.dus ik wou de trap aflopen totdat
ik een zwarte man in de hoek zag staan,helemaal zwart geen gezicht geen ogen niets,
en het leek of hij een hoed ophad,en hij was een stuk of 2 meter lang
Ik schrok me natuurlijk dood,dus ik gooide een enyclopedienaar hem toe,en toen was hij verdwenen..ik rende de trap af naar buiten,en toen mijn moeder terug was durfde ik pas naar binnen,en natuurlijk geloofde ze me niet.
de laatste keer dat ik die schim zag was 2 maanden geleden in de badkamer..
iemand enig idee wat die schim is![]()
maarja nu ben ik er niet bang meer voor,toen ik hem in de badkamer zag liep ik gewoon de badkamer in en zei inmijzelf dat het verbeelding is
Het kwam me al zo bekend voorquote:Op dinsdag 22 maart 2011 19:13 schreef xxiessiexx het volgende:
En dan dit verhaal van Keromane, ik snap hem na 5 jaar nog steeds nietEn nu wil ik uitleg ook verdomme
[..]
Ik weet niet, ik snap hem wel, had de OP van het vorige topic gewoon geplaktquote:Op zaterdag 16 april 2011 21:15 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
[..]
Het kwam me al zo bekend voor
Wat valt er niet aan te snappen dan? Gewoon een verzonnen spookverhaaltje.. Staat er ook bij trouwens.
die gast van jeepers creepers wssquote:Op woensdag 13 april 2011 15:12 schreef yoppiesaus het volgende:
ok
ik zal mijn verhaal ook eens posten,en nee ik weet nog steeds niet wie of wat het was.
Ik was 14 jaar en ik kreeg de opdracht van mijn moeder om de zolder op te ruimen.
dus na een 1 uur zwoegen op zolder had ik dorst.dus ik wou de trap aflopen totdat
ik een zwarte man in de hoek zag staan,helemaal zwart geen gezicht geen ogen niets,
en het leek of hij een hoed ophad,en hij was een stuk of 2 meter lang
Ik schrok me natuurlijk dood,dus ik gooide een enyclopedienaar hem toe,en toen was hij verdwenen..ik rende de trap af naar buiten,en toen mijn moeder terug was durfde ik pas naar binnen,en natuurlijk geloofde ze me niet.
de laatste keer dat ik die schim zag was 2 maanden geleden in de badkamer..
iemand enig idee wat die schim is![]()
maarja nu ben ik er niet bang meer voor,toen ik hem in de badkamer zag liep ik gewoon de badkamer in en zei inmijzelf dat het verbeelding is
http://en.wikipedia.org/wiki/Shadow_peoplequote:Op woensdag 13 april 2011 15:12 schreef yoppiesaus het volgende:
ok
ik zal mijn verhaal ook eens posten,en nee ik weet nog steeds niet wie of wat het was.
Ik was 14 jaar en ik kreeg de opdracht van mijn moeder om de zolder op te ruimen.
dus na een 1 uur zwoegen op zolder had ik dorst.dus ik wou de trap aflopen totdat
ik een zwarte man in de hoek zag staan,helemaal zwart geen gezicht geen ogen niets,
en het leek of hij een hoed ophad,en hij was een stuk of 2 meter lang
Ik schrok me natuurlijk dood,dus ik gooide een enyclopedienaar hem toe,en toen was hij verdwenen..ik rende de trap af naar buiten,en toen mijn moeder terug was durfde ik pas naar binnen,en natuurlijk geloofde ze me niet.
de laatste keer dat ik die schim zag was 2 maanden geleden in de badkamer..
iemand enig idee wat die schim is![]()
maarja nu ben ik er niet bang meer voor,toen ik hem in de badkamer zag liep ik gewoon de badkamer in en zei inmijzelf dat het verbeelding is
Poster is een brabants sletjequote:Op woensdag 15 juni 2011 20:19 schreef mieknok het volgende:
Heb vanmiddag op werk alle verhalen zitten lezen (was rustig, schrok me wel kapot iedere keer als de telefoon ging). Hier mijn inbreng:
Mijn beste vriendinnetje van de lagere school woonde aan een afgelegen stuk van een dorpje, je moest altijd langs een keidonkere weg waar de huizen ver uit elkaar staan. Toen ik ongeveer 9 was werd ik nog gehaald en gebracht door mijn vader. Je rijd altijd over een brug, met op de hoek een bankje en picknicktafel. Op een avond werd ik opgehaald, we rijden over de brug, ik kijk opzij, en ik zie een oude man met een hond zitten. Wat oude kleren aan, hoed op, stok in zijn hand. Ik dacht nog, huh, die zit daar laat. Toen ik door de achterruit keek was hij weg... Heb niks gezegd tegen mijn pa...
Datzelfde vriendinnetje woonde in een hele oude 2gezinswoning uit 1800 ofzo. Ik heb heel vaak bij haar gelogeerd, en op zich was ik het huis gewend, overal kraken enzo. Maar dat is dus met haar hele familie in huis, dan hoor je ook overal huiselijke geluiden en voel je je wel ok. Toen ze me een keer vroegen om op te passen op het huis en de honden (was toen 20 ofzo) zei ik gelijk ja. En dat heb ik geweten. Mijn exvriend en ik sliepen in de slaapkamer van de ouders. Ze hadden al gezegd dat snachts vaak de stroom uitviel, en dan moet je beneden een schakelaar omzetten. De eerste nacht kon ik de slaap niet vatten, overal geluiden, had het gevoel dat we niet alleen waren. En ik ben een zeikerd, moet altijd snachts naar de wc. De wc zit beneden, naast de voordeur waar een megagroot raam in zit, dat uitkijkt via de tuin op een weiland, lekker met die lage mist snachts, brrr. Dacht altijd dat er iemand voor zou staan... Dus de eerste nacht moest ik plassen, wil het licht aandoen, doet het niet. Exvriend wakker gemaakt (ik ging echt niet in mijn eentje naar beneden de schakelaar omzetten) Samen naar beneden, hij schakelaar omgezet, ik geplast. Weer naar bed. Ineens hoor ik exvriend heel hard adem inhouden, ik schrik me de pleures, bleek het een muis te zijn die over zijn voeten liep... Gelukkig ben ik niet bang van muizenGebroken wakker geworden...
Savonds moest mijn ex even weg, hij zou ong 1,5 uur wegblijven. Dus ik ga tv kijken in de woonkamer, tv hard, hoefde ik geen rare geluiden te horen. Totdat ik 1 van de honden hele tijd naar boven zie staren. Ik doe het geluid zacht, hoor ik van rechts naar links voetstappen! In de slaapkamer van de ouders. Nou toen had ik het niet meer, ben echt niet angstig aangelegd, maar ik heb de honden en mijn mobiel (gelukkig had ik er net 1, 7 jaar geleden...) gegrepen en naar buiten gerend. Heb mijn ex gebeld dat hij moest komen! Toen hij er was niks aan de hand natuurlijk, maar hij vond het ook creepy, snachts weer niet al te best geslapen. Heb ook nooit meer op willen passen.
Op een verjaardag bij hun thuis enkele jaren later, was er een vriendin van mijn beste vriendin die paranormaal aangelegd was. Bleek wel wat te zitten in dat huis, hoe en wat hebben ze niet verteld, en ik hoefde het eigenlijk ook niet te horen![]()
Toen ik enkele jaren terug bij mijn (nu ook al ex)vriend bleef slapen, werd ik snacht wakker met het gevoel dat ik heel boos aangekeken werd, en toen ik het licht aandeed bleef dat gevoel. Ik maakte mijn ex wakker, hij keek even in het rond en zei, oh dat zal .... wel zijn. Vriend van hem was gestorven, en die gast was gek op mijn ex. Scheen dat ie wel vaker in buurt van ex rondhing en vriendinnetjes schrik aanjoeg. Naar spook.
Ik geloof best dat er meer is tussen hemel en aarde, al blijf ik er altijd wel aardig nuchter in. Zo van eerst zien en dan geloven. En als ik iets hoor, ga ik meestal eerst kijken (met heul groot mes, dat wel haha)
Jaaa, zeker, dat krijg je met 2 exvriendjes...quote:
mwah heb weleens gezwaait naar mijn oma die toen ik thuis kwam dood bleek te zijn....quote:Op donderdag 16 juni 2011 21:06 schreef mieknok het volgende:
[..]
Jaaa, zeker, dat krijg je met 2 exvriendjes...Troll...
Heeft er ook nog iemand serieuze inbreng?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |