R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mehh, noem me een sentimentele ouwe sok, maar door je manier van schrijven icm je avatar krijg ik de neiging om je een dikke knuffel te gevenquote:Op zondag 17 april 2011 00:45 schreef cafpow het volgende:
[..]
ga je gang, meng je ertussen
bah, hier voel ik me momenteel zo slecht. Echt ongeloofelijk hoe contact met iemand die je gigantisch mist je zo slecht kan laten voelen..maar tegelijk zo goed..en dan krijg je het weer schommel ik weer de andere kant uit, van ik wil gaan..ik wil daar zijn. Wat eigenlijk is wat ik wil maar niet durf.
En hoe pak ik deze angst aan, want het is deels toch wel een realistische angst...maar ik kan me er niet overheen zetten. En aan de andere kant heb ik hier momenteel kansen, die ik niet wil verliezen...bleh...ik zit erdoorheen, moet maar gaan slapen denk ik
Je zult er wel niks aan hebben, en heb momenteel zelf niet echt de puf om inhoudelijk op dingen in te gaan maargoed....
ohh en misschien is het wel vreselijk ongepast dat ik dit zeg, vergeef me dan maar ben zelf ook niet helemaal lekker in mijn vel vandaag.
[ Bericht 4% gewijzigd door DeZoektocht op 18-04-2011 07:17:00 (verstand) ]
Lijkt me welquote:
ik zit in een depressie, ben ik hier dan in het juiste topic?
En ja je voelt je waardeloos en lelijk, lijkt me niet echt realistisch, maar daar koop je op dit moment geen brood voor want het voelt zo, vertel mij wat
Enige wat ik kan zeggen is gooi het eruit en praat erover, zoek hulp.
En besef dat hoe kut je je ook voelt, het is altijd DIT moment. en dat gaat weer over.
Zoals een groot Gronings Volkszanger ooit zei:
"het is nog nooit, nog nooit, zo donker west. of het wordt altied wel weer licht'
mag ik vragen wat in mijn manier van schrijven en avatar je precies de neiging doet hebben om een knuffel te geven?quote:
[..]
Mehh, noem me een sentimentele ouwe sok, maar door je manier van schrijven icm je avatar krijg ik de neiging om je een dikke knuffel te geven
Je zult er wel niks aan hebben, en heb momenteel zelf niet echt de puf om inhoudelijk op dingen in te gaan maargoed....
ohh en misschien is het wel vreselijk ongepast dat ik dit zeg, vergeef me dan maar ben zelf ook niet helemaal lekker in mijn vel vandaag.
Want dat snap ik dus niet.
Ik ben ook al een geruime tijd depressief. Ik heb totaal geen motivatie meer voor wat dan ook en ik zie de toekomst zwart in. Alles kost teveel moeite lijkt het en ik kom amper het huis uit. Hierdoor verveel ik me constant. Hobbies en interesses heb ik niet en ik slaap veel overdag. Buiten school ga ik weinig met vrienden om omdat ik er de energie niet voor heb. Mijn gezondheid gaat hard achteruit en ik houd er allerlei rare lichamelijke klachten aan over. (concentratieverlies, de hele dag moe en energieloos zijn, slechte ogen, duizeligheid, flauwvallen etc..)
Toch kan ik maar niet de moed opbrengen om gewoon naar de dokter te stappen. Straks heb ik examens waar ik me overigens niet zo'n zorgen om maak, maar heb totaal geen zin om daarna ook nog eens vier jaar te gaan studeren. Ik denk dan ook van waar doe ik het eigenlijk nog voor? Het liefst ga ik na school gewoon even een jaartje niks doen en proberen mijn leven op de rails te zetten. Ik weet namelijk niet of ik het nog wel aankan om te gaan studeren...
Iemand tips? ;/
Toch kan ik maar niet de moed opbrengen om gewoon naar de dokter te stappen. Straks heb ik examens waar ik me overigens niet zo'n zorgen om maak, maar heb totaal geen zin om daarna ook nog eens vier jaar te gaan studeren. Ik denk dan ook van waar doe ik het eigenlijk nog voor? Het liefst ga ik na school gewoon even een jaartje niks doen en proberen mijn leven op de rails te zetten. Ik weet namelijk niet of ik het nog wel aankan om te gaan studeren...
Iemand tips? ;/
Als je de kans om na de examens een "sabatical" te nemen, zou ik het doen, en tussendoor leer je jezelf veel beter kennen. Dat was zo bij mij iig.quote:
Ik ben ook al een geruime tijd depressief. Ik heb totaal geen motivatie meer voor wat dan ook en ik zie de toekomst zwart in. Alles kost teveel moeite lijkt het en ik kom amper het huis uit. Hierdoor verveel ik me constant. Hobbies en interesses heb ik niet en ik slaap veel overdag. Buiten school ga ik weinig met vrienden om omdat ik er de energie niet voor heb. Mijn gezondheid gaat hard achteruit en ik houd er allerlei rare lichamelijke klachten aan over. (concentratieverlies, de hele dag moe en energieloos zijn, slechte ogen, duizeligheid, flauwvallen etc..)
Toch kan ik maar niet de moed opbrengen om gewoon naar de dokter te stappen. Straks heb ik examens waar ik me overigens niet zo'n zorgen om maak, maar heb totaal geen zin om daarna ook nog eens vier jaar te gaan studeren. Ik denk dan ook van waar doe ik het eigenlijk nog voor? Het liefst ga ik na school gewoon even een jaartje niks doen en proberen mijn leven op de rails te zetten. Ik weet namelijk niet of ik het nog wel aankan om te gaan studeren...
Iemand tips? ;/
En als je echt heel erge last hebt van de depressie dan zou je toch echt bij de HA moeten aankloppen.
Maar probeer gewoon een routine te krijgen en te bewegen/sporten, ik zie het momenteel allemaal ook niet echt zitten, maar de fysieke activiteit helpt om een normaal dag/nachritme te behouden en om de dingen even van me af te zetten.
Want slapen is eigenlijk gewoon vluchten en dat helpt niet..
Herken mezelf in je stijl van schrijven, het altijd goed willen doen, knetterhard je best doen zeg maar.quote:
[..]
mag ik vragen wat in mijn manier van schrijven en avatar je precies de neiging doet hebben om een knuffel te geven?
Want dat snap ik dus niet.
Met daarbij een beetje het radeloze van als je het af en toe ook niet meer weet, voelde gewoon de aandrang om even te zeggen 't komt wel goed'
en dat hoop ik oprecht voor je Verder is mijn reactie maybe wel misplaatst maargoed, gedane zaken nemen geen keer, negeer me dan maar gewoon verder.
een beetje wat cafpow zei: als je iets om handen hebt dan hebben je gedachten ook minder de ruimte om hun slag te slaan. Dat merk ik bij mezelf tenminste... En zo'n studie zou misschien wel helpen, denk ik. Weet niet hoe dat voor jou is uiteraard. Ik spreek alleen voor mezelf. (ik baal er gewoon van dat ik nu een week vrij benquote:
Ik ben ook al een geruime tijd depressief. Ik heb totaal geen motivatie meer voor wat dan ook en ik zie de toekomst zwart in. Alles kost teveel moeite lijkt het en ik kom amper het huis uit. Hierdoor verveel ik me constant. Hobbies en interesses heb ik niet en ik slaap veel overdag. Buiten school ga ik weinig met vrienden om omdat ik er de energie niet voor heb. Mijn gezondheid gaat hard achteruit en ik houd er allerlei rare lichamelijke klachten aan over. (concentratieverlies, de hele dag moe en energieloos zijn, slechte ogen, duizeligheid, flauwvallen etc..)
Toch kan ik maar niet de moed opbrengen om gewoon naar de dokter te stappen. Straks heb ik examens waar ik me overigens niet zo'n zorgen om maak, maar heb totaal geen zin om daarna ook nog eens vier jaar te gaan studeren. Ik denk dan ook van waar doe ik het eigenlijk nog voor? Het liefst ga ik na school gewoon even een jaartje niks doen en proberen mijn leven op de rails te zetten. Ik weet namelijk niet of ik het nog wel aankan om te gaan studeren...
Iemand tips? ;/
) En weet dat als je de hele dag thuis zit - dat dat niet helpt. Been there.Dit is ff my point of view.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Ach, het is helemaal niet erg hoor. Vond het alleen apart...daarom ook mijn vraagquote:
[..]
Herken mezelf in je stijl van schrijven, het altijd goed willen doen, knetterhard je best doen zeg maar.
Met daarbij een beetje het radeloze van als je het af en toe ook niet meer weet, voelde gewoon de aandrang om even te zeggen 't komt wel goed'
Verder is mijn reactie maybe wel misplaatst maargoed, gedane zaken nemen geen keer, negeer me dan maar gewoon verder.
Inderdaad als je iets te doen hebt, dan krijgen je gedachten minder de ruimte of hebben ze minder impact...zo is het ook bij mij.quote:
[..]
een beetje wat cafpow zei: als je iets om handen hebt dan hebben je gedachten ook minder de ruimte om hun slag te slaan. Dat merk ik bij mezelf tenminste... En zo'n studie zou misschien wel helpen, denk ik. Weet niet hoe dat voor jou is uiteraard. Ik spreek alleen voor mezelf. (ik baal er gewoon van dat ik nu een week vrij ben
Dit is ff my point of view.
En het is lastig om iets te doen te vinden als je last van depressie hebt. Maar gewoon kleine dingetjes iedere dag
Ik ga binnenkort het huis weer uit. Ben benieuwd of ik het red. Ik word toch wel weer ongerust als ik de herkenbare verhalen hier lees van je huis niet uitkomen enzo. Ik zie dat niet echt zitten
Dat hele echt ziek zijn, alleen maar vechten tegen je depressie. Niks anders meer.
Medicijnen regelmatig slikken schiet er momenteel ook even bij in heb ik het idee.
Dat hele echt ziek zijn, alleen maar vechten tegen je depressie. Niks anders meer.
Medicijnen regelmatig slikken schiet er momenteel ook even bij in heb ik het idee.
Achteraf had ik toen ik in jouw situatie zat een jaartje rust moeten nemen. Maar ik was koppig (en bang om achter te blijven).
quote:
Ik ben ook al een geruime tijd depressief. Ik heb totaal geen motivatie meer voor wat dan ook en ik zie de toekomst zwart in. Alles kost teveel moeite lijkt het en ik kom amper het huis uit. Hierdoor verveel ik me constant. Hobbies en interesses heb ik niet en ik slaap veel overdag. Buiten school ga ik weinig met vrienden om omdat ik er de energie niet voor heb. Mijn gezondheid gaat hard achteruit en ik houd er allerlei rare lichamelijke klachten aan over. (concentratieverlies, de hele dag moe en energieloos zijn, slechte ogen, duizeligheid, flauwvallen etc..)
Toch kan ik maar niet de moed opbrengen om gewoon naar de dokter te stappen. Straks heb ik examens waar ik me overigens niet zo'n zorgen om maak, maar heb totaal geen zin om daarna ook nog eens vier jaar te gaan studeren. Ik denk dan ook van waar doe ik het eigenlijk nog voor? Het liefst ga ik na school gewoon even een jaartje niks doen en proberen mijn leven op de rails te zetten. Ik weet namelijk niet of ik het nog wel aankan om te gaan studeren...
Iemand tips? ;/
Ik hoop trouwens dat iedereen in dit topic de kracht vind om de strijd aan te gaan met zijn depressie, met zichzelf en zijn omgeving.
Want boy, wat is dat het waard De dingen die je leert in het overwinnen van een depressie zijn kostbare schatten, het zijn lessen en levensvisies waar je je hele leven nog aan zult denken.
Bij mij waren ze:
- Eerst kom jijzelf, daarna pas anderen. Eerst zorgen dat je zelf happy bent. Durf egoïstisch te zijn.
- Contradictie op de vorige: leer wat het is om te geven en geef veel. Ik heb mijn eigenwaarde uit goede daden o.a. Gehaald. Ook uit mijn studie haalde ik steeds meer zelfwaarde.
- Race niet door maar gun jezelf die pauze om deze keer echt aan de slag te gaan met de aspecten van jezelf en je omgeving die er voor zorgen dat je in de depressie terecht bent gekomen.
Enz. Enz. Geniet van elk stapje van je toekomstbeeld wat je na je inzinking hebt behaald. Wees trots op wie je bent en op de wijsheden, hulp enzo wat jij deze wereld meegeeft.
Succes met beter worden!
Want boy, wat is dat het waard
De dingen die je leert in het overwinnen van een depressie zijn kostbare schatten, het zijn lessen en levensvisies waar je je hele leven nog aan zult denken.Bij mij waren ze:
- Eerst kom jijzelf, daarna pas anderen. Eerst zorgen dat je zelf happy bent. Durf egoïstisch te zijn.
- Contradictie op de vorige: leer wat het is om te geven en geef veel. Ik heb mijn eigenwaarde uit goede daden o.a. Gehaald. Ook uit mijn studie haalde ik steeds meer zelfwaarde.
- Race niet door maar gun jezelf die pauze om deze keer echt aan de slag te gaan met de aspecten van jezelf en je omgeving die er voor zorgen dat je in de depressie terecht bent gekomen.
Enz. Enz. Geniet van elk stapje van je toekomstbeeld wat je na je inzinking hebt behaald. Wees trots op wie je bent en op de wijsheden, hulp enzo wat jij deze wereld meegeeft.
Succes met beter worden!
Die dingen die jij noemt zijn inderdaad belangerijk. Ik ben zelf al die dingen ook aan het leren...quote:
Ik hoop trouwens dat iedereen in dit topic de kracht vind om de strijd aan te gaan met zijn depressie, met zichzelf en zijn omgeving.
Want boy, wat is dat het waard
Bij mij waren ze:
- Eerst kom jijzelf, daarna pas anderen. Eerst zorgen dat je zelf happy bent. Durf egoïstisch te zijn.
- Contradictie op de vorige: leer wat het is om te geven en geef veel. Ik heb mijn eigenwaarde uit goede daden o.a. Gehaald. Ook uit mijn studie haalde ik steeds meer zelfwaarde.
- Race niet door maar gun jezelf die pauze om deze keer echt aan de slag te gaan met de aspecten van jezelf en je omgeving die er voor zorgen dat je in de depressie terecht bent gekomen.
Enz. Enz. Geniet van elk stapje van je toekomstbeeld wat je na je inzinking hebt behaald. Wees trots op wie je bent en op de wijsheden, hulp enzo wat jij deze wereld meegeeft.
Succes met beter worden!
En verder tja, is het belangerijk om de oorzaak van jou depressie/angst of problemen te weten, want dan kan je gericht eraan werken..en dan kan je bij wijze van bij de roots van alles beginnen..want als je de roots niet aanpakt schiet je nog niks op
Hier kan ik mij eigenlijk wel enigzins in terugvinden, ik weet dat er een hoop mis is, maar het lukt niet om het precies te defineren.. Vraag me mede daarom ook af of daar uberhaupt hulp voor is, dat maakt voor mij de stap naar bijv de ha een stuk moeilijker, welk hulp heb ik nodig en waar kan ik die verwachten..quote:Op vrijdag 15 april 2011 15:52 schreef eefje801 het volgende:
Als jullie het goed vinden wil ik me ook aansluiten hier/meelezen. Ik weet eigenlijk nog niet precies wat er mis is, maar dat het mis is is wel duidelijk voor me. Ik kamp nu een paar jaar met depressies/terugvallen/zelfdestructief gedrag in combinatie met ook praktische zorgen (financieel) en stress en ondanks dat ik nu dus wel praktische hulp heb en daar een oplossing voor komt lukt het me niet mezelf op de rit te krijgen. Ik spiegel het allemaal veel te rationeel voor bij maatschappelijk werk/psycholoog en dan ben ik bij wijze van in drie sessies weer de deur uit. En dat wil ik helemaal niet, want het gaat gewoon helemaal niet goed met mij. Ik slaap bijna niet, stel vrienden teleur, mezelf, rook veel te veel, heb mijn baan erdoor verkloot (voor mijn gevoel) en ik weet het gewoon niet meer.
Ik heb volgende week donderdag een afspraak bij de huisarts. Het stomme is ook nog dat ik door de financiële problemen bijna niks vergoed krijg. Eigen schuld maar ook toen had ik al geen overzicht, chaos in mijn hoofd. Ik had veel problemen met mijn gebit en kreeg niet alles vergoed en nam toen een lening en die kon ik niet meer afbetalen toen mijn inkomen omlaag ging. Ik was vroeger heel zelfstandig, nooit te laat met betalen, at veel gezonder, ik snap mezelf soms echt niet meer. Het is net of ik niks meer voel, ook niet voor mezelf.
Sorry dat ik gelijk met zo'n zeurpost aankom trouwens
om even te reageren op deze "vragen". Hulp is er voor iedereen, alleen bij de een heeft de hulp meer effect dan de anderen.Er zij zoveel specialisaties binnen de "hulp" dat er voor iedereen wel wat tussen zit.quote:
[..]
Hier kan ik mij eigenlijk wel enigzins in terugvinden, ik weet dat er een hoop mis is, maar het lukt niet om het precies te defineren.. Vraag me mede daarom ook af of daar uberhaupt hulp voor is, dat maakt voor mij de stap naar bijv de ha een stuk moeilijker, welk hulp heb ik nodig en waar kan ik die verwachten..
Bij mij toen ik pas het traject kwa hulp begon, ik wist dat er iets niet klopte, ik zag het aan me en voelde het. Ik kon bijna niks doen zonder in de stress te schieten en paniekerig te worden. Maar als je mij vraagt wat er aan de hand was, zou ik zeggen geen idee.
En de hulpverlening is er om, te kijken naar hoe ik mij gedraag, wat invloed heeft op wat en hoe het zit. En zij kijken dan wat volgens hun de oorzaak is en hoe ermee aan de slag te gaan, samen.
En daarom krijg je ook eerst een intake overal waarin je zoals ik het noem een "bombardement" van vragen op je af krijgt..en geen tijd krijgt om erover na te denken, aan de lopende band, en aan de hand van je houding, je antwoorden, response tijd enz..kunnen zij in ieder geval een ischatting maken van wat er aan de hand is...en aan de had daarvan gaan ze verder kijken met jou..en komen ze erachter hé we zitten verkeerd, dan nemen ze een andere weg met jou...
Het is allemaal pas en meetwerk, en niet zoals bij een dokter van hier en hier doet het pijn, en dan zegt de dokter dit is er en deze pillen helpen je ervaf.
Dat werkt niet kwa gevoel het is giswerk en proberen en proberen en proberen..
tot je merkt dat je op de juiste weg zit
Ja , gewoon naar de ha aangeven dat hey niet lekker loopt, vertellen hoe je je voelt en hoe dat jou dagelijks beinvloed en vragen om een erwijzing naar psycholoog ofzo.quote:Op woensdag 20 april 2011 14:19 schreef Life2.0 het volgende:
Maar hoe zet ik de eerste stap die richting in? "Hoi meneer de ha er is iets mis.. "?
ach, gewoon die afspraak maken en desnoods kijken of je het niet telefonisch kan doenquote:Op woensdag 20 april 2011 18:10 schreef Life2.0 het volgende:
Prima, doe ik dat! Nouja, dan wil ik dat doen, het feitelijk ook echt doen is weer anders verhaal
De afspraak maken lukt me nog wel, het ertoe zetten is wat lastiger, en het daadwerkelijk uitleggen van de problemen.. Ik ga hier nog even over filosoferen 
Heb zelf ook nog niet die stap kunnen zetten maar ik raad je aan om het gewoon te doen. Hoe eerder hoe beter, dat is een ding dat zeker is.quote:Prima, doe ik dat! Nouja, dan wil ik dat doen, het feitelijk ook echt doen is weer anders verhaal
precies, en mischien is het handig dingen voor jezelf op te schrijven en evt. naar de huisarts te gaan met de dingen op papier dat je desnoods gewoon het kan afgeven aan de huisartsquote:
[..]
Heb zelf ook nog niet die stap kunnen zetten maar ik raad je aan om het gewoon te doen. Hoe eerder hoe beter, dat is een ding dat zeker is.
ik hoop dat het helpt, zowiezo helpt het van je afschrijven meestal wel.quote:Op woensdag 20 april 2011 20:29 schreef Life2.0 het volgende:
Dat is misschien wel een aardig idee, ook om het voor mijzelf een rijtje te krijgen
Hier zit ik weer te piekeren over dingen waar ik niet over zou hoeven/moeten piekeren.
ik heb vandaag namelijk een sollicitatie gehad en vrijdag laten ze weten of ze mischien bij een opdrachtgever iets hebben voor mij, en ze houden rekening met een maximale reistijd van 1,5 uur incl. files(ik heb geen auto dus zal wel meevallen), maar ik ga 2x per maand naar de psycholoog en heb het nodig.
En mijn piekerdillema is nu, als ze iets zouden kunnen regelen voor mij, hoe moet ik het dan aanpakken want als de baan in mijn woonplaats is, no problem, vraag ik een uurtje of 2 vrij die ik dan later inhaal..maar wat als ik in een andere stad terechtkom dan zal ik toch een middag vrij moeten nemen..en wat als het bedrijf dat niet prettig vind.
Want om nou nu gelijk uit te leggen dat ik naar een psycholoog ga, lijkt me niet zo fijn, want vaak heb je toch vooroordelen..en dan moet ik het uitleggen...waarom..en dat lijkt me wat minder
wat zouden jullie in zo'n situatie doen, het vantevoren aangeven of pas achteraf ?
achteraf denk ik. Misschien valt er iets met de psych te regelen? Is het een 9 - 5 baan elke dag dan? Want als je bijv op 1 dag minder uren hebt... Dan zou je misschien dat met de psych kunnen regelen dat je op die dag afspreekt? Ik zou idd ook niet gaan vertellen dat je bij een psych op bezoek gaat. 
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
