R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Samenvatting onderaan. Ik heb hierover al eerder een topic geopend, ging over dat ik redelijk obsessief bezig ben met het krijgen van een relatie, dit lijkt me maar niet te lukken ondanks dat ik veel te bieden heb qua uiterlijk en innerlijk. De vraag was toen hoe ik dat idee uit mijn hoofd kan krijgen, hoe ik kom tot een punt waarop ik er niet eens meer bij stil sta en dat ik in mijn eentje gelukkig kan zijn. In het vorig topic werd me aangeraden dat ik het idee zelf niet uit mijn hoofd moest zetten maar dat ik eens op datingsites moest gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Paar dates gehad, nooit een vervolg op gekomen. Ook in het echte leven blijven daten, dat was nóg funester. Ik blijf vastzitten in hetzelfde denkpatroon. En doordat de datingsites ondanks dat het best leuke ervaringen zijn allemaal, toch ook falen voor mij, is mijn zelfvertrouwen op gebied van relaties aangaan nog verder onderuit gehaald.
Ik zeg maar vast eerlijk dat ik een emotionele bui heb en dat ik er vandaag niet zo positief tegenaan kan kijken. Het komt erop neer dat ik me de laatste tijd betrap op rare gedachten als 'er zou niemand echt 'gebroken' zijn als ik zou springen'. Ik heb al een mogelijke locatie gespot niet ver van mijn werk zelfs
.
Feit dat ik het hier post geeft natuurlijk wel aan dat dit een schreeuw om aandacht is en geen werkelijk voornemen. En zover zou het ook nooit komen. Maar sinds het voor eerst in mijn gedachten kwam, denk ik er wel steeds vaker aan.
Verduidelijking van mijn gedachtengang: dit alles komt dus voort uit de gedachte dat er geen significant other in mijn leven is en dat niemand daarvoor ook genoeg om me geeft. Ik ben altijd de begripvolle vriendin, de zelfverzekerde partychick, de collega waarmee je je slap kunt lachen en die altijd om zichzelf kan lachen, die ene chick met leuke statusupdates waar iedereen dagelijks om lacht, de zus die anders is, de zelfstandige maar tegendraadse dochter en noem mijn rollen zo maar op. Maar voor niemand ben ik die ene waarmee je de rest van je leven samen hoopt te zijn, met wie je het krijgen van kinderen niet uitsluit en met wie je je ouwe dag zou willen slijten.
Mijn leven is écht leuk. Maar het alleen zijn staat me op sommige momenten zo enorm tegen, dat ik me afvraag, in ALLE rollen die ik heb aangenomen (en die passen allemaal goed bij me in de gegeven context), ben ik dan voor niemand onmisbaar? De enigen die misschien een jaartje geknakt zouden zijn, is mijn gezin. De band is hecht en liefdevol maar niet bepaald frequent, dus echt moeten wennen aan het feit dat ik er niet meer ben, is er niet echt bij. Het enige dat ik ze echt liever niet aan zou doen is dat ze zich afvragen 'waarom?'. Dat verdienen ze ook niet, uiteindelijk hebben zij aan alle kanten hun best gedaan om van mij een gelukkig mens te maken. En grotendeels is ze dat ook gelukt. Mijn vrienden zouden enorm schrikken en me missen maar die zouden toch ook binnen no time de draad weer oppakken, daar het allemaal optimisten zijn die niet blijven hangen in het verleden (net als ik). Mijn collega's zouden me missen omdat ik de sfeermaker ben op de afdeling maar inhoudelijk ben ik zeker vervangbaar. Goed in mijn werk maar ook nog behoorlijk onervaren. Goed, ter verduidelijking, dit is dus het nieuwe gedachtenpatroon waarin ik verzeild dreig te raken. Ik sta er echt niet dagelijks bij stil maar wel een paar keer per week.
Met al die rollen kan ik echt een groot deel van mijn leven opvullen maar IETS ontbreekt en ik word er zo onderhand gestoord van. Ik begin eigenlijk, hoe langer dit duurt, de waarde van al het andere minder te waarderen omdat het voor niemand een onmisbaar onderdeel van zijn leven is.
Dit begint dus zieke vormen aan te nemen. Ik wil niet terug naar een psycholoog, ik denk namelijk dat ik zelf een heel eind kan komen. Bovendien zou voor mij de volgende stap groepstherapie zijn en dit soort dingen durf ik echt niet bloot te geven in een groep. Aan een psycholoog zou ik het wel vertellen maar met de individuele sessies maakte ik na verloop van tijd niet echt vooruitgang meer omdat de doelen die ik wilde bereiken, wel bereikt waren. Het heeft blootgelegd dat ik een enorme angst heb in het aangaan van relaties en ik weet van mezelf grotendeels wel hoe ik reageer in die situaties (niet bevorderlijk voor het aangaan van, kan ik je zeggen). Verder kwam eruit naar voren dat de familieband voor mij nu OK is, dat vriendschappen en werk OK zijn en dat ik een leuk leven heb, ik heb wel altijd veel moeite gehad met het inschatten hoe ik op anderen overkom en dat zal ik ook altijd hebben. Dus mijn beeld over die 'rollen' van hierboven is vooral gebaseerd op hoe ik hoop dat het overkomt, denk ik. Ook met mijn eigen karakter was ik tot voor kort heel OK, maar doordat dit aan sleept, komt mijn zelfvertrouwen op dat gebied ook op de helling te staan, misschien moet ik toch veranderen. Je bewust zijn van die shit is echter iets heel anders als er daadwerkelijk iets aan kunnen veranderen.
Dus mijn logische conclusie is ook dat als ik niet meer obsessief bezig ben met het krijgen van een relatie (wat op zichzelf al de doodsteek is voor het vinden van een leuke partner), dat ik dan ook geen obsessie kan ontwikkelen met het persé bijzonder willen zijn voor een ander.
Ik geloof heilig dat ik mezelf inderdaad een hoop aanpraat, hoewel het natuurlijk op waarheid berust. In mijn hoofd moet dit dus weer normale proporties aannemen, ik heb niet de illusie dat ik ooit 100% OK zal zijn met een toekomstbeeld met alleen mij, mijn familie, vrienden en werk erin. Maar hoe stop ik deze cirkel? Want het bestaat uiteindelijk alleen in mijn hoofd.
Opluchting om dit eens van me af te schrijven trouwens.
Samenvatting: TS is al bijna een jaar bezig met 'hoe strik ik een leuke partner' maar door onzekerheid in het aangaan van relaties, mislukt dit keer op keer. Het laatste half jaar beginnen deze gedachten het leven van TS te beheersen en dit uit zich ook in het gedrag. Sinds het vorige topic is het bergafwaarts gegaan en TS kampt nu zelfs met gedachten als 'niemand zou haar echt missen' en vreest met grote vrees dat zelfmoord de volgende obsessie wordt, al zou het nooit zover komen. Hoe stopt deze stroom aan gedachten?
[ Bericht 0% gewijzigd door Non.stop op 16-03-2011 00:45:50 ]
Ik zeg maar vast eerlijk dat ik een emotionele bui heb en dat ik er vandaag niet zo positief tegenaan kan kijken. Het komt erop neer dat ik me de laatste tijd betrap op rare gedachten als 'er zou niemand echt 'gebroken' zijn als ik zou springen'. Ik heb al een mogelijke locatie gespot niet ver van mijn werk zelfs
. Feit dat ik het hier post geeft natuurlijk wel aan dat dit een schreeuw om aandacht is en geen werkelijk voornemen. En zover zou het ook nooit komen. Maar sinds het voor eerst in mijn gedachten kwam, denk ik er wel steeds vaker aan.
Verduidelijking van mijn gedachtengang: dit alles komt dus voort uit de gedachte dat er geen significant other in mijn leven is en dat niemand daarvoor ook genoeg om me geeft. Ik ben altijd de begripvolle vriendin, de zelfverzekerde partychick, de collega waarmee je je slap kunt lachen en die altijd om zichzelf kan lachen, die ene chick met leuke statusupdates waar iedereen dagelijks om lacht, de zus die anders is, de zelfstandige maar tegendraadse dochter en noem mijn rollen zo maar op. Maar voor niemand ben ik die ene waarmee je de rest van je leven samen hoopt te zijn, met wie je het krijgen van kinderen niet uitsluit en met wie je je ouwe dag zou willen slijten.
Mijn leven is écht leuk. Maar het alleen zijn staat me op sommige momenten zo enorm tegen, dat ik me afvraag, in ALLE rollen die ik heb aangenomen (en die passen allemaal goed bij me in de gegeven context), ben ik dan voor niemand onmisbaar? De enigen die misschien een jaartje geknakt zouden zijn, is mijn gezin. De band is hecht en liefdevol maar niet bepaald frequent, dus echt moeten wennen aan het feit dat ik er niet meer ben, is er niet echt bij. Het enige dat ik ze echt liever niet aan zou doen is dat ze zich afvragen 'waarom?'. Dat verdienen ze ook niet, uiteindelijk hebben zij aan alle kanten hun best gedaan om van mij een gelukkig mens te maken. En grotendeels is ze dat ook gelukt. Mijn vrienden zouden enorm schrikken en me missen maar die zouden toch ook binnen no time de draad weer oppakken, daar het allemaal optimisten zijn die niet blijven hangen in het verleden (net als ik). Mijn collega's zouden me missen omdat ik de sfeermaker ben op de afdeling maar inhoudelijk ben ik zeker vervangbaar. Goed in mijn werk maar ook nog behoorlijk onervaren. Goed, ter verduidelijking, dit is dus het nieuwe gedachtenpatroon waarin ik verzeild dreig te raken. Ik sta er echt niet dagelijks bij stil maar wel een paar keer per week.
Met al die rollen kan ik echt een groot deel van mijn leven opvullen maar IETS ontbreekt en ik word er zo onderhand gestoord van. Ik begin eigenlijk, hoe langer dit duurt, de waarde van al het andere minder te waarderen omdat het voor niemand een onmisbaar onderdeel van zijn leven is.
Dit begint dus zieke vormen aan te nemen. Ik wil niet terug naar een psycholoog, ik denk namelijk dat ik zelf een heel eind kan komen. Bovendien zou voor mij de volgende stap groepstherapie zijn en dit soort dingen durf ik echt niet bloot te geven in een groep. Aan een psycholoog zou ik het wel vertellen maar met de individuele sessies maakte ik na verloop van tijd niet echt vooruitgang meer omdat de doelen die ik wilde bereiken, wel bereikt waren. Het heeft blootgelegd dat ik een enorme angst heb in het aangaan van relaties en ik weet van mezelf grotendeels wel hoe ik reageer in die situaties (niet bevorderlijk voor het aangaan van, kan ik je zeggen). Verder kwam eruit naar voren dat de familieband voor mij nu OK is, dat vriendschappen en werk OK zijn en dat ik een leuk leven heb, ik heb wel altijd veel moeite gehad met het inschatten hoe ik op anderen overkom en dat zal ik ook altijd hebben. Dus mijn beeld over die 'rollen' van hierboven is vooral gebaseerd op hoe ik hoop dat het overkomt, denk ik. Ook met mijn eigen karakter was ik tot voor kort heel OK, maar doordat dit aan sleept, komt mijn zelfvertrouwen op dat gebied ook op de helling te staan, misschien moet ik toch veranderen. Je bewust zijn van die shit is echter iets heel anders als er daadwerkelijk iets aan kunnen veranderen.
Dus mijn logische conclusie is ook dat als ik niet meer obsessief bezig ben met het krijgen van een relatie (wat op zichzelf al de doodsteek is voor het vinden van een leuke partner), dat ik dan ook geen obsessie kan ontwikkelen met het persé bijzonder willen zijn voor een ander.
Ik geloof heilig dat ik mezelf inderdaad een hoop aanpraat, hoewel het natuurlijk op waarheid berust. In mijn hoofd moet dit dus weer normale proporties aannemen, ik heb niet de illusie dat ik ooit 100% OK zal zijn met een toekomstbeeld met alleen mij, mijn familie, vrienden en werk erin. Maar hoe stop ik deze cirkel? Want het bestaat uiteindelijk alleen in mijn hoofd.
Opluchting om dit eens van me af te schrijven trouwens.
Samenvatting: TS is al bijna een jaar bezig met 'hoe strik ik een leuke partner' maar door onzekerheid in het aangaan van relaties, mislukt dit keer op keer. Het laatste half jaar beginnen deze gedachten het leven van TS te beheersen en dit uit zich ook in het gedrag. Sinds het vorige topic is het bergafwaarts gegaan en TS kampt nu zelfs met gedachten als 'niemand zou haar echt missen' en vreest met grote vrees dat zelfmoord de volgende obsessie wordt, al zou het nooit zover komen. Hoe stopt deze stroom aan gedachten?
[ Bericht 0% gewijzigd door Non.stop op 16-03-2011 00:45:50 ]
Je wilt waarschijnlijk te graag? 
Mannen ruiken wanhoop op grote afstand. Laat het leven gewoon op je afkomen qua relaties, sta er open voor maar ga er niet wanhopig naar op zoek. 
Mannen ruiken wanhoop op grote afstand. Laat het leven gewoon op je afkomen qua relaties, sta er open voor maar ga er niet wanhopig naar op zoek.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Hmm, op zich kom ik niet wanhopig over (denk ik dan). Eerder veel te sterk voor de meeste mannenquote:Op woensdag 16 maart 2011 00:39 schreef trovey het volgende:
Je wilt waarschijnlijk te graag?
. Ik ben een extravert type die dus wel degelijk heel assertief is, al kun je je dat aan de hand van de OP amper voorstellen. Maar goed, de vraag is dus hoe ik die zelfmoordgedachten stop en secundaire vraag: hoe kom ik van die wanhoop af. Het is er wel, maar ik let wel op dat ik me er niet naar gedraag. Kijk, ik reageer bizar slecht op gemengde signalen, na 2 dagen geen contact trek ik wel de conclusie dat een ander me dus niet leuk genoeg vindt. Lang niet alle mannen die ik tegenkom, beschouw ik als relatiewaardig, maar diegenen die ik wél zo beschouw, kunnen dan ook rekenen op de boodschap dat het voor mij niet hoeft op die manier.
Zelfmoord lost niets op hè. Als je die gedachten niet los kunt laten dan zou ik toch eens contact opnemen met je huisarts en daarna een psycholoog. Als je zelf merkt dat je "te sterk" overkomt bij mannen zou je wat aan dat gedrag kunnen doen, nou niet meteen het afhankelijke vrouwtje gaan uithangen 
maar wellicht kun je je wat minder assertief opstellen en het initiatief wat meer overlaten aan de man,gewoon een evenwicht proberen te vinden zodat die man ook het idee heeft nog wat in te brengen. 
.
Als je die gedachten niet los kunt laten dan zou ik toch eens contact opnemen met je huisarts en daarna een psycholoog. Als je zelf merkt dat je "te sterk" overkomt bij mannen zou je wat aan dat gedrag kunnen doen, nou niet meteen het afhankelijke vrouwtje gaan uithangen maar wellicht kun je je wat minder assertief opstellen en het initiatief wat meer overlaten aan de man,gewoon een evenwicht proberen te vinden zodat die man ook het idee heeft nog wat in te brengen. .
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Ja, weet ik en ik zou dat ook niet echt doen. Maar het zijn wel deprimerende gedachten. Daar ben ik eigenlijk bang voor, dat ik door dit alles depressief word. En dat is nergens voor nodig. Ik wil ook niet veranderen omwille van een vent. Ik maak er geen geheim van dat ik onzeker ben op dat gebied en dat ik daarom wel eens vreemd reageer. Als hij dat niet kan accepteren, dan zal het sowieso niets worden. Want buiten onzeker ben ik ook erg extravert (mannen vallen sowieso eerder voor introvert), ik heb vele rollen maar ik kan niet doen alsof ik iemand anders ben. Dat hou ik nog geen week vol.
Daarnaast zijn er genoeg met wie ik vanaf minuut één wel weet dat het alleen om seks gaat, maar dat zijn nu net vaak de mensen die wél op mij vallen.. Zucht.
Ik probeer wel bewuster mijn lieve kant te laten zien, maar zodra ik onraad ruik in het geval van iemand leuk vinden, dan komt direct de assertieve kant naar boven.
Daarnaast zijn er genoeg met wie ik vanaf minuut één wel weet dat het alleen om seks gaat, maar dat zijn nu net vaak de mensen die wél op mij vallen.
. Zucht. Ik probeer wel bewuster mijn lieve kant te laten zien, maar zodra ik onraad ruik in het geval van iemand leuk vinden, dan komt direct de assertieve kant naar boven.
Oh, nog zo'n typisch patroon: het begint met veel seks, ik hou een maand vol dat ik geen relatie wil en zodra ik toehap nadat ze zich eindeloos bewezen hebben, draaien ze om als een blad aan de boom en willen ze hun fucking vrijheid. .
De laatste maanden ben ik maar gewoon eerlijk dat ik onzeker ben en dat ik daarom wel eens idioot uit de hoek kan komen. Maar dat levert tot dusver helemaal niks op.
Wachten met seksen heeft ook nog nooit het gewenste resultaat gehad trouwens. Ik hou van seks en als ik iemand direct leuk vind, dan wil ik wel eens wachten maar meestal gebeurt het dan binnen de 2 weken en dan ben ik een korte seksrelatie rijker.
Dan vind ik dat eerste patroon nog prettiger om eerlijk te zijn.
. De laatste maanden ben ik maar gewoon eerlijk dat ik onzeker ben en dat ik daarom wel eens idioot uit de hoek kan komen. Maar dat levert tot dusver helemaal niks op.
Wachten met seksen heeft ook nog nooit het gewenste resultaat gehad trouwens. Ik hou van seks en als ik iemand direct leuk vind, dan wil ik wel eens wachten maar meestal gebeurt het dan binnen de 2 weken en dan ben ik een korte seksrelatie rijker.
Dan vind ik dat eerste patroon nog prettiger om eerlijk te zijn.
Geforceerd op zoek gaan naar een relatie werkt, naar mijn mening, juist averechts.
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Hele goede vraag.quote:
Ben je wel eens echt verliefd geweest dan?
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Volgens mij heb je een gigantisch bitchshield en durf je je nooit kwetsbaar op te stellen.
Mannen houden wel degelijk van extraverte vrouwen, maar extravert is niet hetzelfde als altijd een grote bek geven.
Mannen houden wel degelijk van extraverte vrouwen, maar extravert is niet hetzelfde als altijd een grote bek geven
.
1 keer echt enorm verliefd geweest. Daarnaast wel vaak iemand leuk gevonden en één persoon ook wel echt heel erg warm voor gelopen, maar daar durfde ik niet aan toe te geven.quote:
Ben je wel eens echt verliefd geweest dan?
Ik heb lang niet altijd gewoon een grote bek en kwetsbaar opstellen.. op zich wel, in een serieus gesprek durf ik dat zeker. En daarvoor hoef je mij ook niet goed te kennen. Anderzijds ben ik wel echt assertief, vrij sterke meningen op het gebied van vrouwelijke onafhankelijkheid. Vette afknapper maar toch zijn dat van kinds af aan al mijn eigen ideeën geweest dus de 'traditionele' man valt sowieso af, ik ben behoorlijk vrijzinnig op het gebied van seks, ik ben financieel onafhankelijk en ik zal dat ook niet opgeven, ik geloof niet zo in de traditionele rolverdelingen. The ironyquote:
Volgens mij heb je een gigantisch bitchshield en durf je je nooit kwetsbaar op te stellen.
Mannen houden wel degelijk van extraverte vrouwen, maar extravert is niet hetzelfde als altijd een grote bek geven
. Ik geloof wel in monogamie trouwens, polygamie is niet mijn ding en ook nooit geweest. Ik vind dat dat teveel onrust brengt om een stabiele relatie op te kunnen bouwen. Nou ja, veel mannen kunnen daar niet goed mee omgaan en ik weiger te doen alsof ik die ideeën niet heb omdat ik dan mezelf verloochen.
Dit klinkt redelijk herkenbaar.... heb hier een paar jaar geleden last van gehad, hoewel in mindere mate.
Probeer iets minder te piekeren over alles, dat zou al iets moeten schelen. En probeer dingen te doen die je leuk lijken en waar je sowieso niet iemand verwacht te vinden.
Nog steeds vrijgezel hier overigens, maar zit wel een stuk beter in m'n vel.
Probeer iets minder te piekeren over alles, dat zou al iets moeten schelen. En probeer dingen te doen die je leuk lijken en waar je sowieso niet iemand verwacht te vinden.
Nog steeds vrijgezel hier overigens, maar zit wel een stuk beter in m'n vel.
Ik doe al veel dingen die me leuk lijken. Eigenlijk doe ik buiten het huishouden en enkele verplichtingen niets met tegenzin in mijn leven. De kunst van het mezelf aangenaam maken versta ik prima.quote:
Dit klinkt redelijk herkenbaar.... heb hier een paar jaar geleden last van gehad, hoewel in mindere mate.
Probeer iets minder te piekeren over alles, dat zou al iets moeten schelen. En probeer dingen te doen die je leuk lijken en waar je sowieso niet iemand verwacht te vinden.
Nog steeds vrijgezel hier overigens, maar zit wel een stuk beter in m'n vel.
Maar hoe stop je concreet met piekeren?
Tja "de meeste mannen" zijn een stel idioten imo....quote:
Nou ja, as you can see. Ik ben ook niet echt een match voor de meeste mannen
Maar er zijn er genoeg die niet aan dat stereotype voldoen.
Op dit uur gaan slapen...quote:
Maar hoe stop je concreet met piekeren?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Tja ik probeerde continu bewust te blijven en m'n gedachten afkappen als ik mezelf betrapte op piekeren.... werkte voor mij. En veel relativeren helpt ook welquote:
[..]
Ik doe al veel dingen die me leuk lijken. Eigenlijk doe ik buiten het huishouden en enkele verplichtingen niets met tegenzin in mijn leven. De kunst van het mezelf aangenaam maken versta ik prima.
Maar hoe stop je concreet met piekeren?
Zal voor de een wat makkelijker zijn dan de ander...
Een serieus gesprek is niet iets wat je snel doet op een date, dus vandaar dat mensen die kant niet van je zien en daarom misschien afknappen. Je hoeft ook niet in traditionele rolverdelingen te geloven, het gaat om gelijkwaardig zijn (en dat kan ook zonder die rolverdelingen en dat jij je afhankelijk opstelt, en je hoeft dus niet meteen heel onafhankelijk op te stellen). Misschien val je op het type verkeerde man? Mannen die eruit ziet om dus te bespringen en die heel ideaal zouden zijn, maar gewoon geen relatiematerial. Dat heeft ook weer een stukje met onzekerheid te maken, want je kiest dus types die vooral voor uiterlijk en seks gaan i.p.v. innerlijk, en zodra dat bereikt is is de lol er af. Wrong guys dus.quote:
[..]
Ik heb lang niet altijd gewoon een grote bek en kwetsbaar opstellen.. op zich wel, in een serieus gesprek durf ik dat zeker. En daarvoor hoef je mij ook niet goed te kennen. Anderzijds ben ik wel echt assertief, vrij sterke meningen op het gebied van vrouwelijke onafhankelijkheid. Vette afknapper maar toch zijn dat van kinds af aan al mijn eigen ideeën geweest dus de 'traditionele' man valt sowieso af, ik ben behoorlijk vrijzinnig op het gebied van seks, ik ben financieel onafhankelijk en ik zal dat ook niet opgeven, ik geloof niet zo in de traditionele rolverdelingen. The irony
En verder, cliche but true, je moet eerst van jezelf houden voordat iemand anders dat kan. Ga dus voor jezelf eerst alles op een rijtje zetten. Zelfmoordideeen bespreek je niet in een groep, dus stap anders gewoon weer naar de psycholoog, zelf kom je niet zo ver als die dingen in je gedachten blijven.
Ga verder een leuke activiteit/sport zoeken. Ga wat drinken met collega's, of bijvoorbeeld een leuke sport doen. Zo leer je weer nieuwe mensen krijgen en krijg je meer zelfvertrouwen. Ga dan pas weer nadenken over daten. Ik weet niet hoe oud je bent, maar volgens mij nog niet zo oud dat je grijze haren hebt. Je hebt dus nog LANG de tijd om een leuke 'significant other' te vinden. Zorg eerst dat je minder onzeker wordt en werk aan jezelf, voordat je aan relaties gaat werken. 'Op ieder potje past een dekseltje!'
O, en nog een aanvulling, concreet stoppen met piekeren? Voor vrouwen werkt het vaak om lijstjes te maken, voor mij iig wel. Dan is het 'uit je hoofd' en kun je het veel logischer bekijken.
De beste manier om de perfecte match te vinden is door via internet te daten. Je kan veel beter selecteren op wie leuk, gek, geweldig, etc. is. En je kan veel makkelijker aansluiting vinden bij je eigen voorkeuren (muziek, films, levensdoelen, van alles).
Nooit geforceerd op zoek gaan en al helemaal nooit met de gedachte "dit wordt de ware".
Ik herken het extraverte en (daardoor) juist moeilijk bereikbare (schrikt veel mensen af) wel. Echt verliefd word ik niet snel, maar dat moet je niet weerhouden lekker veel te daten. Hoe meer je date, hoe groter de kans dat je iemand vindt die wel bij je past.
Zo heb ik mijn knuffelmeisje ook gevonden. Ben nooit gevallen op vrouwen met kinderen, maar ze is gewoon perfect. En ook haar kinderen zijn tov.
Wat minder eisen stellen op bepaalde punten (zeker op punten die eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn) helpt heel erg.
Nooit geforceerd op zoek gaan en al helemaal nooit met de gedachte "dit wordt de ware".
Ik herken het extraverte en (daardoor) juist moeilijk bereikbare (schrikt veel mensen af) wel. Echt verliefd word ik niet snel, maar dat moet je niet weerhouden lekker veel te daten. Hoe meer je date, hoe groter de kans dat je iemand vindt die wel bij je past.
Zo heb ik mijn knuffelmeisje ook gevonden. Ben nooit gevallen op vrouwen met kinderen, maar ze is gewoon perfect. En ook haar kinderen zijn tov.
Wat minder eisen stellen op bepaalde punten (zeker op punten die eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn) helpt heel erg.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Een vriendin van me had dit kunnen schrijven ('t is dat je aangeeft te werken terwijl zij studeert, en dat je schrijfstijl anders is, anders had ik gedacht dat je 't was). Alleen je houding tegenover seks is wat anders.
Jij zit misschien anders in elkaar, ik ken je natuurlijk niet, maar van wat ik in je op lees lijk je op veel punten ook op die vriendin van me. En wat ik bij haar constateer is dat ze idd een extravert persoon is als je haar als man net tegenkomst, iemand die een grote bek kan hebben en ook met een flinke dosis sarcastische humor. Zodra die kerel laat blijken iets in haar te zien verandert ze -volgens mij- echter in een onzeker iemand, iemand die overal over piekert (hij heeft x dagen niets laten horen - zie je, hij hoeft me vast niet meer) en geforceert handelt en ik denk ook bevestiging nodig heeft - omdat 't zo vaak níet is gelukt. Die onzekere persoon staat in zo'n schril contrast met de enorm sterke (imo soms zelfs té sterke/aanwezige) persoon van daarvoor dat ik denk dat iemand die op de 1e valt niet op de 2e valt en ervan schrikt.
Bovendien moet je denk ik ook oppassen dat je zo gefixeerd bent op een relatie dat je na 1 flirt/date al meteen begint te piekeren over of hij je wel leuk blijft vinden, dusdanig dat je vergeet jezelf af te vragen of jíj hèm wel geschikt is. Maw, je gaat inzetten op mannen die eigenlijk niet bij je passen omdat je zo gefixeerd bent op dit wel doen slagen dat je niet meer kijkt naar of hij wel bij je past.
Dat zijn de dingen die ik bij die vriendin observeer, maar ik vind 't erg moeilijk. Zij worstelt er al een tijd mee, en tja, waar het antwoord precies ligt kan uiteindelijk alleen zijzelf - en dus ook jijzelf - het antwoord op vinden. We kunnen alleen met je meedenken
Overigens merk ik bij die vriendin dat ze inmiddels zo hiermee zit dat ze in het algemeen hier heel veel mee bezig is, zich er rot over voelt, onzeker door, etc. Daardoor is ze vaak ook érg gefocussed op haar eigen 'issues', en verliest ze die van de mensen om haar heen uit het oog. Zeg maar zoals iemand die depressief is ook feitelijk wat egocentrisch kan zijn omdat hij/zij opgeslokt wordt door zijn/haar eigen problemen. Wellicht dat dat ook doorsijpelt in haar omgang met mannen, en daardoor roet in 't eten gooit. Ik weet niet of dat mogelijk ook bij jou begint mee te spelen?
Mi ontstaat zoiets iig met enkele keren bad luck -> jij verandert/krijgt er moeite mee/iets anders -> vicieuze cirkel.
Misschien kies je ook wel gewoon de verkeerde types uit/val je op types die eigenlijk niet bij je passen/niet de types zijn die op jouw vallen?
Enfin, dit is alles wat ik kan verzinnen - ik hoop dat je er wat mee kan...
Jij zit misschien anders in elkaar, ik ken je natuurlijk niet, maar van wat ik in je op lees lijk je op veel punten ook op die vriendin van me. En wat ik bij haar constateer is dat ze idd een extravert persoon is als je haar als man net tegenkomst, iemand die een grote bek kan hebben en ook met een flinke dosis sarcastische humor. Zodra die kerel laat blijken iets in haar te zien verandert ze -volgens mij- echter in een onzeker iemand, iemand die overal over piekert (hij heeft x dagen niets laten horen - zie je, hij hoeft me vast niet meer) en geforceert handelt en ik denk ook bevestiging nodig heeft - omdat 't zo vaak níet is gelukt. Die onzekere persoon staat in zo'n schril contrast met de enorm sterke (imo soms zelfs té sterke/aanwezige) persoon van daarvoor dat ik denk dat iemand die op de 1e valt niet op de 2e valt en ervan schrikt.
Bovendien moet je denk ik ook oppassen dat je zo gefixeerd bent op een relatie dat je na 1 flirt/date al meteen begint te piekeren over of hij je wel leuk blijft vinden, dusdanig dat je vergeet jezelf af te vragen of jíj hèm wel geschikt is. Maw, je gaat inzetten op mannen die eigenlijk niet bij je passen omdat je zo gefixeerd bent op dit wel doen slagen dat je niet meer kijkt naar of hij wel bij je past.
Dat zijn de dingen die ik bij die vriendin observeer, maar ik vind 't erg moeilijk. Zij worstelt er al een tijd mee, en tja, waar het antwoord precies ligt kan uiteindelijk alleen zijzelf - en dus ook jijzelf - het antwoord op vinden. We kunnen alleen met je meedenken
Overigens merk ik bij die vriendin dat ze inmiddels zo hiermee zit dat ze in het algemeen hier heel veel mee bezig is, zich er rot over voelt, onzeker door, etc. Daardoor is ze vaak ook érg gefocussed op haar eigen 'issues', en verliest ze die van de mensen om haar heen uit het oog. Zeg maar zoals iemand die depressief is ook feitelijk wat egocentrisch kan zijn omdat hij/zij opgeslokt wordt door zijn/haar eigen problemen. Wellicht dat dat ook doorsijpelt in haar omgang met mannen, en daardoor roet in 't eten gooit. Ik weet niet of dat mogelijk ook bij jou begint mee te spelen?
Mi ontstaat zoiets iig met enkele keren bad luck -> jij verandert/krijgt er moeite mee/iets anders -> vicieuze cirkel.
Misschien kies je ook wel gewoon de verkeerde types uit/val je op types die eigenlijk niet bij je passen/niet de types zijn die op jouw vallen?
Enfin, dit is alles wat ik kan verzinnen - ik hoop dat je er wat mee kan...
Denn was schwer ist, ist auch schön, gut, groß (Beethoven)
// wandelende paradox //
// wandelende paradox //
Right on, inclusief voorkeur voor foute mannen, al ben ik dus maar één keer echt verliefd geweest en gebeurt het bij mij ook vaak zat dat ik iemand niet zie zitten. Hoe kom ik er vanaf?quote:
Een vriendin van me had dit kunnen schrijven ('t is dat je aangeeft te werken terwijl zij studeert, en dat je schrijfstijl anders is, anders had ik gedacht dat je 't was). Alleen je houding tegenover seks is wat anders.
Jij zit misschien anders in elkaar, ik ken je natuurlijk niet, maar van wat ik in je op lees lijk je op veel punten ook op die vriendin van me. En wat ik bij haar constateer is dat ze idd een extravert persoon is als je haar als man net tegenkomst, iemand die een grote bek kan hebben en ook met een flinke dosis sarcastische humor. Zodra die kerel laat blijken iets in haar te zien verandert ze -volgens mij- echter in een onzeker iemand, iemand die overal over piekert (hij heeft x dagen niets laten horen - zie je, hij hoeft me vast niet meer) en geforceert handelt en ik denk ook bevestiging nodig heeft - omdat 't zo vaak níet is gelukt. Die onzekere persoon staat in zo'n schril contrast met de enorm sterke (imo soms zelfs té sterke/aanwezige) persoon van daarvoor dat ik denk dat iemand die op de 1e valt niet op de 2e valt en ervan schrikt.
Bovendien moet je denk ik ook oppassen dat je zo gefixeerd bent op een relatie dat je na 1 flirt/date al meteen begint te piekeren over of hij je wel leuk blijft vinden, dusdanig dat je vergeet jezelf af te vragen of jíj hèm wel geschikt is. Maw, je gaat inzetten op mannen die eigenlijk niet bij je passen omdat je zo gefixeerd bent op dit wel doen slagen dat je niet meer kijkt naar of hij wel bij je past.
Dat zijn de dingen die ik bij die vriendin observeer, maar ik vind 't erg moeilijk. Zij worstelt er al een tijd mee, en tja, waar het antwoord precies ligt kan uiteindelijk alleen zijzelf - en dus ook jijzelf - het antwoord op vinden. We kunnen alleen met je meedenken
Overigens merk ik bij die vriendin dat ze inmiddels zo hiermee zit dat ze in het algemeen hier heel veel mee bezig is, zich er rot over voelt, onzeker door, etc. Daardoor is ze vaak ook érg gefocussed op haar eigen 'issues', en verliest ze die van de mensen om haar heen uit het oog. Zeg maar zoals iemand die depressief is ook feitelijk wat egocentrisch kan zijn omdat hij/zij opgeslokt wordt door zijn/haar eigen problemen. Wellicht dat dat ook doorsijpelt in haar omgang met mannen, en daardoor roet in 't eten gooit. Ik weet niet of dat mogelijk ook bij jou begint mee te spelen?
Mi ontstaat zoiets iig met enkele keren bad luck -> jij verandert/krijgt er moeite mee/iets anders -> vicieuze cirkel.
Misschien kies je ook wel gewoon de verkeerde types uit/val je op types die eigenlijk niet bij je passen/niet de types zijn die op jouw vallen?
Enfin, dit is alles wat ik kan verzinnen - ik hoop dat je er wat mee kan...
En relaxt dat iemand anders dit voor mij kan verwoorden trouwens, ik ben me er wel bewust van maar het is goed om het eens uitgeschreven te zien door de ogen van een ander. Met name het 'een ander ziet haar zitten en dus verandert ze daardoor'.
Waarschijnlijk heeft zij geen oog voor mannen die haar niet zien staan, de échte catches.
Ik kan je er alvast bij vertellen dat ze denkt dat normale leuke mannen ook helemaal niet op haar vallen eigenlijk. Dat ze er enerzijds te sterk voor is, anderzijds te complex en aanhankelijk en die balans is totaal verdwenen zodra er iemand interesse toont. Terwijl ze dus doorgaans die sterke persoonlijkheid is.
En jij zult je wel regelmatig afvragen 'lieve schat, wat moet je met zo'n sukkel?'.
[ Bericht 5% gewijzigd door Non.stop op 16-03-2011 02:13:46 ]
29.quote:
Volgens mij staat het nog nergens, dus: hoe oud ben je?
Eigenlijk idioot. Ik geef dit advies dus altijd aan anderen en in het verleden heb ik bepaalde denkpatronen al uit kunnen bannen. Die hingen wel samen hiermee, steeds opnieuw hetzelfde fantasietje over de droomman die mij wel even zou komen redden op een moment dat ik door een diep dal ging, maar dan steeds concretiseren op een bepaald persoon en daardoor gevoelens ontwikkelen. Dat deed ik dus in eerste instantie bij zo'n beetje iedereen met wie ik het bed deeldequote:
[..]
Tja ik probeerde continu bewust te blijven en m'n gedachten afkappen als ik mezelf betrapte op piekeren.... werkte voor mij. En veel relativeren helpt ook wel
Zal voor de een wat makkelijker zijn dan de ander...
en sinds ik dat niet meer doe, heb ik ook voor veel minder mensen gevoelens. Aha-erlebnis. Tijd om deze tactiek toe te passen op élke gedachte die met relaties te maken hebben dan? Nou ja, stap voor stap, het zijn er nogal wat.
Voorlopig lijstje:
-seksuele fantasietjes die toegespitst zijn op de love-interest op dat moment
-concrete voorstellingen van een relatie met de love-interest van dat moment
-concrete afwegingen anti/pro waarom iemand wel of niet bij me zou passen
-stilstaan bij hoeveel moeite iemand doet om te bewijzen dat hij écht interesse heeft (dit is véélomvattend, er is altijd wel iemand die interesse toont)
-me afvragen of ik iemand trots aan mijn ouders voor zou kunnen stellen (hoewel, meestal is het een nee
en dan kap ik e.e.a. vrijwel direct af aangaande gevoelens)-zijn achternaam keuren
-me afvragen wat ik diegene te bieden zou hebben
-in sommige gevallen me afvragen in welke talen het kind opgevoed moet worden
Meer algemeen en niet toegespitst op een persoon:
-me afvragen waarom mannen toch steeds op mij afknappen
-het denken van 'ik zit hier weer in mijn eentje' op huwelijken en sociale gelegenheden waar ik als enige single op kom dagen
-de constante innerlijke strijd tussen kwetsbaar zijn en sterk zijn => issues die iedereen wel op kan pikken
Wie weet heeft cinnamon_M daar nog aanvullingen op.
Dan nog het punt van mijn flirtgedrag: ik ben een lopende bullseye. Suggestief gedrag, toespelingen maken etc. etc. maar aangaande dat heb ik nog geen aha-erlebnis gehad waarmee ik me in één klap bewust werd van mijn gedrag. Grote angst dat ik een soort van Miranda uit Sex and the City in wording ben, in ieder geval.
[ Bericht 9% gewijzigd door Non.stop op 16-03-2011 02:35:38 ]
quote:
....
Dan nog het punt van mijn flirtgedrag: ik ben een lopende bullseye. Suggestief gedrag, toespelingen maken etc. etc. ....
Hier nog 1. Heerlijk als je Venezolaansen cursus geeft, bij hen het niet werkt als ze iets met de software proberen en ik het zo oplos. "Magic fingers" zeg ik dan... Gegiechel en stoute blikken terug.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Het hele issue hier is onzekerheid. Ga je niet focussen dus op relaties, maar eerst op jezelf. Kijk voor jezelf of je daar hulp bij nodig hebt op professionele basis, ga anders gewoon andere activiteiten doen waarbij je je zelfvertrouwen opkrikt. (En geloof me, been there, done that.)
Uit het vorige topic wilde ik hier nog even op reageren:
Ik ervaar het zelf totaal niet als sociale dwang. Ik ben nu dik jaar alleen. Ik ben er wel achter dat alleen wonen in feite aangenamer is dan samenwonen. Maar.. het is wel degelijk iets dat ik uit mezelf nastreef. Eerlijk is eerlijk, ik had vroeger altijd een vriendje en toen ik er eenmaal echt alleen voor stond, werd ik in eerste instantie enórm bang. Toch heb ik er een tijdlang echt van genoten, na een jaar ging ik fluitend door het leven en was ik zelfs gelukkiger dan ooit, al heb ik er altijd wel voor open gestaan en zo nu en dan bij stilgestaan. Maar sinds mijn eierstokken zich roeren en ik een paar tegenslagen had die ik eigenlijk niet echt kon delen, begon het wel weer te kriebelen. Langzamerhand is dat dus uitgegroeid tot deze obsessie, die ik dus feitelijk sinds mijn 12e al heb maar waar ik om een duistere reden wel een paar jaar van verlost was. Nu is het echter in alle hevigheid terug. En ik wil weten waarom.quote:
[..]
Dat blijkt wel. Je laat je nu beinvloeden omdat je niet doet wat "hoort" en daar word je ongelukkig van. Je "moet" een relatie hebben, een gelukkige toekomst opbouwen en gelukkig zijn met je kinderen en kleinkinderen. Dat is een maatschappelijke en sociale dwang die je echt niet moet onderschatten.
Mijn punt is, en dat blijkt ook uit je post, het lukt niet en daar ben je ongelukkig over. Of bang, voor wat de toekomst nu brengen zal. Een gezin, een lieve vriend en een huisje bieden geborgenheid en veiligheid en misschien heb je die straks wel niet. Geen gezin, geen lieve vriend, en geen huisje-boompje-beestje.
Maar of je daar ongelukkig van wordt? Ik betwijfel het. Je moet het alleen uit je kop zetten dat er iets is dat je verplicht.
Ik ben geneigd om te zeggen van geen professionele hulp, maar dan moeten wel binnen een paar maanden die zelfmoordgedachten ophouden. Dát is echt een ernstig signaal dat er iets misloopt. Als ik die in mei/juni nog heb, dan meld ik me wel opnieuw aan.quote:
Het hele issue hier is onzekerheid. Ga je niet focussen dus op relaties, maar eerst op jezelf. Kijk voor jezelf of je daar hulp bij nodig hebt op professionele basis, ga anders gewoon andere activiteiten doen waarbij je je zelfvertrouwen opkrikt. (En geloof me, been there, done that.)
Heel krampachtig niet aan die schoorsteen in de buurt van mijn werk denken als ik er langs rij
. Ik zal stoppen met roken en beginnen met sporten, dat voornemen heb ik al tijden en het zal mijn zelfvertrouwen inderdaad goed doen. Nu nog beetje wilskracht (al mijn collega's roken en sporten is echt niet mijn ding maar het moet gebeuren want mijn lijf begint wat aftakeling te vertonen ). De rest is gewoon een bewustwordingsproces en dit topic heeft me daarin ineens een enorme sprong vooruit gegeven. Simpelweg door waar je je al tijden vaag bewust van was ineens de werkelijkheid in te sleuren. Thanks Ansu en cinnamon_M en alle andere opbouwende kritiek. Ik heb het komende jaar wel weer wat te doen nu. Ugh, geen zin in maar dit kan écht niet langer zo.
Dat is ook vrij spot on, volgens mijquote:Op woensdag 16 maart 2011 02:08 schreef Non.stop het volgende:
[..]
Right on, inclusief voorkeur voor foute mannen, al ben ik dus maar één keer echt verliefd geweest en gebeurt het bij mij ook vaak zat dat ik iemand niet zie zitten. Hoe kom ik er vanaf?
En relaxt dat iemand anders dit voor mij kan verwoorden trouwens, ik ben me er wel bewust van maar het is goed om het eens uitgeschreven te zien door de ogen van een ander. Met name het 'een ander ziet haar zitten en dus verandert ze daardoor'.
Waarschijnlijk heeft zij geen oog voor mannen die haar niet zien staan, de échte catches.
Ik kan je er alvast bij vertellen dat ze denkt dat normale leuke mannen ook helemaal niet op haar vallen eigenlijk. Dat ze er enerzijds te sterk voor is, anderzijds te complex en aanhankelijk en die balans is totaal verdwenen zodra er iemand interesse toont. Terwijl ze dus doorgaans die sterke persoonlijkheid is.
En jij zult je wel regelmatig afvragen 'lieve schat, wat moet je met zo'n sukkel?'.
Wbt de oplossing... ik moet nodig slapen, maar ik denk graag nog even mee (morgen dus); ik denk iig wel dat de punten die je in je post op pag 2 noemt alvast goede punten zijn...
Wordt vervolgd
Denn was schwer ist, ist auch schön, gut, groß (Beethoven)
// wandelende paradox //
// wandelende paradox //
Ze is zelfs te onzeker om hun aandacht proberen te trekken. Ze gaat er bij voorbaat vanuit dat dat in drama zal eindigen. Nou ja, wie weet kan zij op haar beurt weer haar lering trekken hieruit. Echt niet leuk om steeds zo geforceerd met jezelf bezig te zijn, maar dan weet je tenminste dat er een einde komt aan die innerlijke strijd. Zou mooi zijn als ik over paar maandjes al verbetering merk.quote:
[..]
Dat is ook vrij spot on, volgens mij
Wbt de oplossing... ik moet nodig slapen, maar ik denk graag nog even mee (morgen dus); ik denk iig wel dat de punten die je in je post op pag 2 noemt alvast goede punten zijn...
Wordt vervolgd
Mijn wekker gaat ook over een kleine 3 uur weer. Welterusten.
Als ik mensen hoor over zelfmoord misschien wel misschien niet, denk ik altijd 2 dingen.
1. Mensen die ECHT zelfmoord willen plegen voorzich zelf, praten er niet over. Mensen die er wel over praten, en meerdere keren in 1 verhaal, willen aandacht voor hun problemen, en willen het niet echt doen. (no offence)
2. Zelfmoord lost niks op. De problemen zitten in je ziel, in je gedachten. Met zelfmoord los je alleen het probleem wat je lichaam heet op. In het hiernamaals (hoe dat er ook uit mag zien), maar in iegergeval er vanuit gaande dat onze ziel / gevoelens voortleven, blijf je dus worstelen met je problemen en gevoel.
En lieve TS, ik heb heel lang gedacht dat ik het zelf wel kon, tot frustratie van de mensen om mij heen. Soms moet je die gedachten opgeven, en je overgeven aan mensen die er voor gestudeerd hebben. Troost je, je bent echt niet een 'erg' gevoel, of een 'moeilijk' geval.
Sterkte TS!
1. Mensen die ECHT zelfmoord willen plegen voorzich zelf, praten er niet over. Mensen die er wel over praten, en meerdere keren in 1 verhaal, willen aandacht voor hun problemen, en willen het niet echt doen. (no offence)
2. Zelfmoord lost niks op. De problemen zitten in je ziel, in je gedachten. Met zelfmoord los je alleen het probleem wat je lichaam heet op. In het hiernamaals (hoe dat er ook uit mag zien), maar in iegergeval er vanuit gaande dat onze ziel / gevoelens voortleven, blijf je dus worstelen met je problemen en gevoel.
En lieve TS, ik heb heel lang gedacht dat ik het zelf wel kon, tot frustratie van de mensen om mij heen. Soms moet je die gedachten opgeven, en je overgeven aan mensen die er voor gestudeerd hebben. Troost je, je bent echt niet een 'erg' gevoel, of een 'moeilijk' geval.
Sterkte TS!
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Kom je uit een grote stad of woon je op het platte land..?
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
ik heb op te zeggen dat je echt moet stoppen met jezelf een rol aannemen om 'die leuke andere' te zijn. Ben jezelf, en ben 1 'masker', en niet 100. Ik stel me zomaar voor dat jij in elke situatie iemand anders bent (of tracht te zijn), daar schiet je helemaal niets mee op. (ervaring )
Je kunt je aanpassen aan de mensen in je omgeving, waardoor je inderdaad saai en heel berekenbaar wordt. of je bent jezelf, geeft je eisen, grenzen enz aan, en mensen gaan je dan echt waarderen om wie je bent, namelijk, jezelf. 100 maskers betekenen 100 (doem)scenario's, waardoor ej niets meer spontaan laat gebeuren in een sociale situatie. Elke situatie gat dan ook nooit zoals je verwachtte, en dat levert weer gepieker op, hoe pak je het de volgende keer weer aan waardoor je wel controle lijkt te hebben over de situatie?
Wat is de reden dat je per se een relatie wilt? Om je zelf dmv die ander 1 vaste houding aan te meten? Of omdat je een levensmaatje zoekt? Wat ik nl uit jouw relaas proef is het eerste, je hebt iemand nodig die jou stabiliteit geeft, die voor jou de weg vrijmaakt, maar die vind je echt alleen bij jezelf! Stop met het negatieve zelfbeeld door jezelf niet constant een andere persoonlijkheid aan te meten, kom er eerst eens achter wie jij echt bent in het leven, pas dan kunnen andere potentiële partners de echte jou leren kennen! Stop met oppervlakkig pleasen van jou omgeving, je kunt nu eenmaal niet volhouden op alles en iedereen te anticiperen. Start met dingen te doen die JIJ wil, en leuk vind, vind jouw interesses, en probeer vanuit daar contacten op te doen.
het stapmaatje of die zus klinkt imho gewoon erg op de oppervlakte, er is veel meer! Ben allereerst eens die ene vertrouwenspersoon, vertrouw anderen ook, begin met iemand in jouw omgeving dit te vertellen, je zult zien dat er meer uit voort kan komen dan jij zelf denkt.
)Je kunt je aanpassen aan de mensen in je omgeving, waardoor je inderdaad saai en heel berekenbaar wordt. of je bent jezelf, geeft je eisen, grenzen enz aan, en mensen gaan je dan echt waarderen om wie je bent, namelijk, jezelf. 100 maskers betekenen 100 (doem)scenario's, waardoor ej niets meer spontaan laat gebeuren in een sociale situatie. Elke situatie gat dan ook nooit zoals je verwachtte, en dat levert weer gepieker op, hoe pak je het de volgende keer weer aan waardoor je wel controle lijkt te hebben over de situatie?
Wat is de reden dat je per se een relatie wilt? Om je zelf dmv die ander 1 vaste houding aan te meten? Of omdat je een levensmaatje zoekt? Wat ik nl uit jouw relaas proef is het eerste, je hebt iemand nodig die jou stabiliteit geeft, die voor jou de weg vrijmaakt, maar die vind je echt alleen bij jezelf! Stop met het negatieve zelfbeeld door jezelf niet constant een andere persoonlijkheid aan te meten, kom er eerst eens achter wie jij echt bent in het leven, pas dan kunnen andere potentiële partners de echte jou leren kennen! Stop met oppervlakkig pleasen van jou omgeving, je kunt nu eenmaal niet volhouden op alles en iedereen te anticiperen. Start met dingen te doen die JIJ wil, en leuk vind, vind jouw interesses, en probeer vanuit daar contacten op te doen.
het stapmaatje of die zus klinkt imho gewoon erg op de oppervlakte, er is veel meer! Ben allereerst eens die ene vertrouwenspersoon, vertrouw anderen ook, begin met iemand in jouw omgeving dit te vertellen, je zult zien dat er meer uit voort kan komen dan jij zelf denkt.
Behalve dat je stuiterende eierstokken hebt, wat is er zo heilig aan een relatie? Omdat je dan niet in het keurslijf past op de bruiloft, omdat je daar de single bent? Omdat het "hoort` een relatie te hebben?
Een relatie is pas leuk als het een aanvulling is op je leven, niet een levensdoel op zich. Wat eerder gezegd is: Wanhoop is op kilometers afstand te ruiken en dat ruikt niet lekker. Te geforceerd bezig zijn met het zoeken naar een relatie zorgt er voor dat de man weg rent.
Een relatie is pas leuk als het een aanvulling is op je leven, niet een levensdoel op zich. Wat eerder gezegd is: Wanhoop is op kilometers afstand te ruiken en dat ruikt niet lekker. Te geforceerd bezig zijn met het zoeken naar een relatie zorgt er voor dat de man weg rent.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Misschien heeft TS gewoon behoefte aan wat warmte? Tis geheel menselijk, dat verlangen naar die "hug".
Als TS een vrouw is, zou 't eigenlijk makkelijker moeten zijn om een vent te vinden.
Als TS een vrouw is, zou 't eigenlijk makkelijker moeten zijn om een vent te vinden.
quote:
Dit is een misvatting. Zelfmoord lost namelijk ieg wel de pijn op. Tis maar net hoe wanhopig je bent.quote:
Grappig dat er zoveel mensen zijn die zichzelf 'sterk' vinden en dan verbaasd zijn dat als ze een persoonlijk probleem hebben ze opeens niet zo sterk blijken te zijn als ze zelf altijd dachten.
Het lijkt me heel erg vermoeiend om voor je gevoel telkens een andere rol te moeten aannemen. Waarom doe je dat? Ben je bang dat mensen je niet mogen als je gewoon jezelf bent?
Het lijkt me heel erg vermoeiend om voor je gevoel telkens een andere rol te moeten aannemen. Waarom doe je dat? Ben je bang dat mensen je niet mogen als je gewoon jezelf bent?
Only when the power of love is greater than the love for power, there will be peace
Dit is heel menselijk. Als kind denk je toch ook dat je onverwoestbaar bent?quote:
Grappig dat er zoveel mensen zijn die zichzelf 'sterk' vinden en dan verbaasd zijn dat als ze een persoonlijk probleem hebben ze opeens niet zo sterk blijken te zijn als ze zelf altijd dachten.
Het lijkt me heel erg vermoeiend om voor je gevoel telkens een andere rol te moeten aannemen. Waarom doe je dat? Ben je bang dat mensen je niet mogen als je gewoon jezelf bent?
Dat zijn dingen waarmee je niet geboren wordt, dat moet je een keer ervaren alvorens 't te kunnen snappen
Ben je niet gewoon erg veeleisend?
En misschien heb je een uitstraling/houding waarbij leuke mannen jou niet aan durven te spreken.
En misschien heb je een uitstraling/houding waarbij leuke mannen jou niet aan durven te spreken.
En ook de mogelijkheid om wel die persoon tegen te komen met wie het wel gaat klikken zoals je wilt.quote:
Misschien heeft TS gewoon behoefte aan wat warmte? Tis geheel menselijk, dat verlangen naar die "hug".
Als TS een vrouw is, zou 't eigenlijk makkelijker moeten zijn om een vent te vinden.
[..]
[..]
Dit is een misvatting. Zelfmoord lost namelijk ieg wel de pijn op. Tis maar net hoe wanhopig je bent.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Oftewel levenservaring opdoen.quote:
[..]
Dit is heel menselijk. Als kind denk je toch ook dat je onverwoestbaar bent?
Dat zijn dingen waarmee je niet geboren wordt, dat moet je een keer ervaren alvorens 't te kunnen snappen
[ Bericht 0% gewijzigd door trovey op 17-03-2011 00:19:32 ]
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Jij lijkt echt op iemand die ik ken.
Take it easy, hij komt als je stopt met zoeken.
Take it easy, hij komt als je stopt met zoeken.
"But what is happiness except the simple harmony between a man and the life he leads?" - Albert Camus
hmz... ik denk dat je al veel advies hebt gehad over het "graag willen van een relatie" dus daar ga ik maar niet over beginnen. Wel wil ik nog ff het volgende kwijt...
Je zegt wat te willen doen met dat piekeren. Mijn ervaring is dat zolang je erover gaat malen en piekeren je ook gaat blijven hangen in die gedachten...probeer je zelfs eens als het ware voor de gek te houden...Doe alsof het probleem er niet is. Je weet waar het "probleem" ligt en erkent dit ook, maar je blijft in die vicieuze cirkel van erover blijven denken, slecht voelen, nog slechter voelen omdat je eraan denkt en daardoor nog weer wat slechter voelen, houden... een concrete aanpak wb dat piekeren ed kan het volgende zijn..
op het moment dat je gaat piekeren stel jezelf de vraag...wat kan ik nú op dit moment concreet veranderen aan de situatie, is dat niets? ban het uit je gedachten. Vaak komen dit soort gedachten snachts, dus stel je dan gewoon een lege geest voor, een soort van blank papier...en probeer dit vol te houden. Daarnaast kun je net alsof gaan doen dat het je niets uitmaakt...Dit klinkt mss gek, maar de eerste stap heb je al gezet. Het probleem benoemen en erkennen, dus dat hoeft niet meer. Je kunt alleen nog niet echt wat doen om je gedachtes en het daaruitvoortvloeiende gedrag te veranderen. Dus...houdt jezelf "voor de gek" Doe alsof het je niets uitmaakt...je gedrag houdt daarmee op en met de tijd zullen die nare gedachtes dan ook minder op de voorgrond treden...
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
Je zegt wat te willen doen met dat piekeren. Mijn ervaring is dat zolang je erover gaat malen en piekeren je ook gaat blijven hangen in die gedachten...probeer je zelfs eens als het ware voor de gek te houden...Doe alsof het probleem er niet is. Je weet waar het "probleem" ligt en erkent dit ook, maar je blijft in die vicieuze cirkel van erover blijven denken, slecht voelen, nog slechter voelen omdat je eraan denkt en daardoor nog weer wat slechter voelen, houden... een concrete aanpak wb dat piekeren ed kan het volgende zijn..
op het moment dat je gaat piekeren stel jezelf de vraag...wat kan ik nú op dit moment concreet veranderen aan de situatie, is dat niets? ban het uit je gedachten. Vaak komen dit soort gedachten snachts, dus stel je dan gewoon een lege geest voor, een soort van blank papier...en probeer dit vol te houden. Daarnaast kun je net alsof gaan doen dat het je niets uitmaakt...Dit klinkt mss gek, maar de eerste stap heb je al gezet. Het probleem benoemen en erkennen, dus dat hoeft niet meer. Je kunt alleen nog niet echt wat doen om je gedachtes en het daaruitvoortvloeiende gedrag te veranderen. Dus...houdt jezelf "voor de gek" Doe alsof het je niets uitmaakt...je gedrag houdt daarmee op en met de tijd zullen die nare gedachtes dan ook minder op de voorgrond treden...
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
Goede post, maar...quote:
hmz... ik denk dat je al veel advies hebt gehad over het "graag willen van een relatie" dus daar ga ik maar niet over beginnen. Wel wil ik nog ff het volgende kwijt...
Je zegt wat te willen doen met dat piekeren. Mijn ervaring is dat zolang je erover gaat malen en piekeren je ook gaat blijven hangen in die gedachten...probeer je zelfs eens als het ware voor de gek te houden...Doe alsof het probleem er niet is. Je weet waar het "probleem" ligt en erkent dit ook, maar je blijft in die vicieuze cirkel van erover blijven denken, slecht voelen, nog slechter voelen omdat je eraan denkt en daardoor nog weer wat slechter voelen, houden... een concrete aanpak wb dat piekeren ed kan het volgende zijn..
op het moment dat je gaat piekeren stel jezelf de vraag...wat kan ik nú op dit moment concreet veranderen aan de situatie, is dat niets? ban het uit je gedachten. Vaak komen dit soort gedachten snachts, dus stel je dan gewoon een lege geest voor, een soort van blank papier...en probeer dit vol te houden. Daarnaast kun je net alsof gaan doen dat het je niets uitmaakt...Dit klinkt mss gek, maar de eerste stap heb je al gezet. Het probleem benoemen en erkennen, dus dat hoeft niet meer. Je kunt alleen nog niet echt wat doen om je gedachtes en het daaruitvoortvloeiende gedrag te veranderen. Dus...houdt jezelf "voor de gek" Doe alsof het je niets uitmaakt...je gedrag houdt daarmee op en met de tijd zullen die nare gedachtes dan ook minder op de voorgrond treden...
Jezelf voor de gek houden en emoties/piekeren verbannen, is dat wel zo makkelijk?
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
There you go day and night, Up in the clouds flying so high. You see things that make your big heart sing, Like flowers, trees and pretty things. Dream on dreamer and might life get in your way... release yourself and fly away
zoals ik al zei...een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak welquote:Op donderdag 17 maart 2011 01:19 schreef Adreamer het volgende:
[..]
Goede post, maar...
Jezelf voor de gek houden en emoties/piekeren verbannen, is dat wel zo makkelijk?
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
ts geeft zelf aan (nog) niet (weer) naar de psych te willen ... dan kan dit iig een soort van zelftherapie zijn. Soms zitten mensen zo vast in hun eigen gedachtenpatroon dat het moeilijk is - al dan niet onmogelijk voelt- om hiermee te stoppen. Als je dit dan niet op een natuurlijke manier weet te doorbreken kun je jezelf op deze manier proberen te dwingen om anders te gaan denken.
Uiteindelijk zal ts toch naar de psych moeten om dit daadwerkelijk aan te pakken als dit gedachtenpatroon daadwerkelijk suicidale gedachtes oproept ... :\ maar uit de op van ts is te lezen is ze zich hier terdege van bewust is ...
beetje moeilijk onder woorden te brengen, maar ik heb hier dan ook niet voor gestudeerd en ben ook een beetje huiverig voor de mogelijke gevolgen van amateur psychologie en wil ts dan ook eigenlijk liever aanraden om proff. hulp te zoeken, maar dat heeft ze al genoeg gehoord/gelezen
Ik zit ook in een relatie met iemand die redelijk veel overeenkomsten heeft met jou. Ja, dat is als man zijnde ook niet altijd makkelijk. Wat ik merk is dat ze daardoor heel erg op haarzelf gefocussed is. In de trant van "ik wil dit doen, ik wil dat doen" dit met het feit dat ze financieel onafhankelijk is en een sterke mening heeft gaf in het begin veel frictie.quote:
[..]
Ik doe al veel dingen die me leuk lijken. Eigenlijk doe ik buiten het huishouden en enkele verplichtingen niets met tegenzin in mijn leven. De kunst van het mezelf aangenaam maken versta ik prima.
Maar hoe stop je concreet met piekeren?
Op een gegeven moment heb ik haar gewoon aangegeven dat ik weiger de ondergeschikte rol aan te nemen en dat ze ook goed moest nadenken over hoe ze haar eigen toekomst ziet. Dit zal een enkele man accepteren, maar dat zijn dan ook vaak de mannen die ze dan weer niet aantrekkelijk vind.
Goed er spelen ook wat andere zaken, maar in mijn mening is het vaak zo dat het bij emancipatie bij veel vrouwen doorgeschoten is. Vaak zo erg, dat ze gewoon hun kinderwens opzij schuiven voor hun eigen vrijheid. Als ze hun kinderwens al opzij schuiven, wat verwacht je dan nog als man zijnde te kunnen krijgen van zo'n vrouw.
Dit is overigens ook wel iets wat ik regelmatig aan de kaak stel aangezien ze haar hele leven zo vol planned dat haar kinderwens ook daadwerkelijk in het gedrang komt. Ik ken haar net 7 maanden en ik ben eigenlijk nog niet op de leeftijd dat ik aan kinderen wil denken (ik wil ze wel, maar hoef ze nu nog niet), je kunt je wel indenken hoe ik mij voel in zulke gesprekken. Ik wordt na 5/6 maanden geconfronteerd met jaarplanningen over trouwen/kinderen/carriere omdat haar planning zo vol zit. Het is dat ik nogal rationeel ingesteld ben, maar meeste mannen zouden volgens mij weg rennen.
Gelukkig is ze zelf ook wel zo rationeel om in te zien dat dit een lastig verhaal is, en ze is al nu zover dat ze kan toegeven dat ze wellicht niet alles kan hebben. Wat ik al een grote stap vind.
Afijn, punt van mijn anecdote is, je kunt veel willen. Je kunt veel plannen. Maar als je niet de tijd kunt/wilt vrijmaken voor een ander, en alleen maar gericht bent op jezelf, dan kan je nooit iets langdurigs verwachten.
|
|
