R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Eigenlijk idioot. Ik geef dit advies dus altijd aan anderen en in het verleden heb ik bepaalde denkpatronen al uit kunnen bannen. Die hingen wel samen hiermee, steeds opnieuw hetzelfde fantasietje over de droomman die mij wel even zou komen redden op een moment dat ik door een diep dal ging, maar dan steeds concretiseren op een bepaald persoon en daardoor gevoelens ontwikkelen. Dat deed ik dus in eerste instantie bij zo'n beetje iedereen met wie ik het bed deeldequote:Op woensdag 16 maart 2011 01:50 schreef Faxie het volgende:
[..]
Tja ik probeerde continu bewust te blijven en m'n gedachten afkappen als ik mezelf betrapte op piekeren.... werkte voor mij. En veel relativeren helpt ook wel
Zal voor de een wat makkelijker zijn dan de ander...
en sinds ik dat niet meer doe, heb ik ook voor veel minder mensen gevoelens. Aha-erlebnis. Tijd om deze tactiek toe te passen op élke gedachte die met relaties te maken hebben dan? Nou ja, stap voor stap, het zijn er nogal wat.
Voorlopig lijstje:
-seksuele fantasietjes die toegespitst zijn op de love-interest op dat moment
-concrete voorstellingen van een relatie met de love-interest van dat moment
-concrete afwegingen anti/pro waarom iemand wel of niet bij me zou passen
-stilstaan bij hoeveel moeite iemand doet om te bewijzen dat hij écht interesse heeft (dit is véélomvattend, er is altijd wel iemand die interesse toont)
-me afvragen of ik iemand trots aan mijn ouders voor zou kunnen stellen (hoewel, meestal is het een nee
en dan kap ik e.e.a. vrijwel direct af aangaande gevoelens)-zijn achternaam keuren
-me afvragen wat ik diegene te bieden zou hebben
-in sommige gevallen me afvragen in welke talen het kind opgevoed moet worden
Meer algemeen en niet toegespitst op een persoon:
-me afvragen waarom mannen toch steeds op mij afknappen
-het denken van 'ik zit hier weer in mijn eentje' op huwelijken en sociale gelegenheden waar ik als enige single op kom dagen
-de constante innerlijke strijd tussen kwetsbaar zijn en sterk zijn => issues die iedereen wel op kan pikken
Wie weet heeft cinnamon_M daar nog aanvullingen op.
Dan nog het punt van mijn flirtgedrag: ik ben een lopende bullseye. Suggestief gedrag, toespelingen maken etc. etc. maar aangaande dat heb ik nog geen aha-erlebnis gehad waarmee ik me in één klap bewust werd van mijn gedrag. Grote angst dat ik een soort van Miranda uit Sex and the City in wording ben, in ieder geval.
[ Bericht 9% gewijzigd door Non.stop op 16-03-2011 02:35:38 ]
quote:
....
Dan nog het punt van mijn flirtgedrag: ik ben een lopende bullseye. Suggestief gedrag, toespelingen maken etc. etc. ....
Hier nog 1. Heerlijk als je Venezolaansen cursus geeft, bij hen het niet werkt als ze iets met de software proberen en ik het zo oplos. "Magic fingers" zeg ik dan... Gegiechel en stoute blikken terug.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Het hele issue hier is onzekerheid. Ga je niet focussen dus op relaties, maar eerst op jezelf. Kijk voor jezelf of je daar hulp bij nodig hebt op professionele basis, ga anders gewoon andere activiteiten doen waarbij je je zelfvertrouwen opkrikt. (En geloof me, been there, done that.)
Uit het vorige topic wilde ik hier nog even op reageren:
Ik ervaar het zelf totaal niet als sociale dwang. Ik ben nu dik jaar alleen. Ik ben er wel achter dat alleen wonen in feite aangenamer is dan samenwonen. Maar.. het is wel degelijk iets dat ik uit mezelf nastreef. Eerlijk is eerlijk, ik had vroeger altijd een vriendje en toen ik er eenmaal echt alleen voor stond, werd ik in eerste instantie enórm bang. Toch heb ik er een tijdlang echt van genoten, na een jaar ging ik fluitend door het leven en was ik zelfs gelukkiger dan ooit, al heb ik er altijd wel voor open gestaan en zo nu en dan bij stilgestaan. Maar sinds mijn eierstokken zich roeren en ik een paar tegenslagen had die ik eigenlijk niet echt kon delen, begon het wel weer te kriebelen. Langzamerhand is dat dus uitgegroeid tot deze obsessie, die ik dus feitelijk sinds mijn 12e al heb maar waar ik om een duistere reden wel een paar jaar van verlost was. Nu is het echter in alle hevigheid terug. En ik wil weten waarom.quote:
[..]
Dat blijkt wel. Je laat je nu beinvloeden omdat je niet doet wat "hoort" en daar word je ongelukkig van. Je "moet" een relatie hebben, een gelukkige toekomst opbouwen en gelukkig zijn met je kinderen en kleinkinderen. Dat is een maatschappelijke en sociale dwang die je echt niet moet onderschatten.
Mijn punt is, en dat blijkt ook uit je post, het lukt niet en daar ben je ongelukkig over. Of bang, voor wat de toekomst nu brengen zal. Een gezin, een lieve vriend en een huisje bieden geborgenheid en veiligheid en misschien heb je die straks wel niet. Geen gezin, geen lieve vriend, en geen huisje-boompje-beestje.
Maar of je daar ongelukkig van wordt? Ik betwijfel het. Je moet het alleen uit je kop zetten dat er iets is dat je verplicht.
Ik ben geneigd om te zeggen van geen professionele hulp, maar dan moeten wel binnen een paar maanden die zelfmoordgedachten ophouden. Dát is echt een ernstig signaal dat er iets misloopt. Als ik die in mei/juni nog heb, dan meld ik me wel opnieuw aan.quote:
Het hele issue hier is onzekerheid. Ga je niet focussen dus op relaties, maar eerst op jezelf. Kijk voor jezelf of je daar hulp bij nodig hebt op professionele basis, ga anders gewoon andere activiteiten doen waarbij je je zelfvertrouwen opkrikt. (En geloof me, been there, done that.)
Heel krampachtig niet aan die schoorsteen in de buurt van mijn werk denken als ik er langs rij
. Ik zal stoppen met roken en beginnen met sporten, dat voornemen heb ik al tijden en het zal mijn zelfvertrouwen inderdaad goed doen. Nu nog beetje wilskracht (al mijn collega's roken en sporten is echt niet mijn ding maar het moet gebeuren want mijn lijf begint wat aftakeling te vertonen ). De rest is gewoon een bewustwordingsproces en dit topic heeft me daarin ineens een enorme sprong vooruit gegeven. Simpelweg door waar je je al tijden vaag bewust van was ineens de werkelijkheid in te sleuren. Thanks Ansu en cinnamon_M en alle andere opbouwende kritiek. Ik heb het komende jaar wel weer wat te doen nu. Ugh, geen zin in maar dit kan écht niet langer zo.
Dat is ook vrij spot on, volgens mijquote:Op woensdag 16 maart 2011 02:08 schreef Non.stop het volgende:
[..]
Right on, inclusief voorkeur voor foute mannen, al ben ik dus maar één keer echt verliefd geweest en gebeurt het bij mij ook vaak zat dat ik iemand niet zie zitten. Hoe kom ik er vanaf?
En relaxt dat iemand anders dit voor mij kan verwoorden trouwens, ik ben me er wel bewust van maar het is goed om het eens uitgeschreven te zien door de ogen van een ander. Met name het 'een ander ziet haar zitten en dus verandert ze daardoor'.
Waarschijnlijk heeft zij geen oog voor mannen die haar niet zien staan, de échte catches.
Ik kan je er alvast bij vertellen dat ze denkt dat normale leuke mannen ook helemaal niet op haar vallen eigenlijk. Dat ze er enerzijds te sterk voor is, anderzijds te complex en aanhankelijk en die balans is totaal verdwenen zodra er iemand interesse toont. Terwijl ze dus doorgaans die sterke persoonlijkheid is.
En jij zult je wel regelmatig afvragen 'lieve schat, wat moet je met zo'n sukkel?'.
Wbt de oplossing... ik moet nodig slapen, maar ik denk graag nog even mee (morgen dus); ik denk iig wel dat de punten die je in je post op pag 2 noemt alvast goede punten zijn...
Wordt vervolgd
Denn was schwer ist, ist auch schön, gut, groß (Beethoven)
// wandelende paradox //
// wandelende paradox //
Ze is zelfs te onzeker om hun aandacht proberen te trekken. Ze gaat er bij voorbaat vanuit dat dat in drama zal eindigen. Nou ja, wie weet kan zij op haar beurt weer haar lering trekken hieruit. Echt niet leuk om steeds zo geforceerd met jezelf bezig te zijn, maar dan weet je tenminste dat er een einde komt aan die innerlijke strijd. Zou mooi zijn als ik over paar maandjes al verbetering merk.quote:
[..]
Dat is ook vrij spot on, volgens mij
Wbt de oplossing... ik moet nodig slapen, maar ik denk graag nog even mee (morgen dus); ik denk iig wel dat de punten die je in je post op pag 2 noemt alvast goede punten zijn...
Wordt vervolgd
Mijn wekker gaat ook over een kleine 3 uur weer. Welterusten.
Als ik mensen hoor over zelfmoord misschien wel misschien niet, denk ik altijd 2 dingen.
1. Mensen die ECHT zelfmoord willen plegen voorzich zelf, praten er niet over. Mensen die er wel over praten, en meerdere keren in 1 verhaal, willen aandacht voor hun problemen, en willen het niet echt doen. (no offence)
2. Zelfmoord lost niks op. De problemen zitten in je ziel, in je gedachten. Met zelfmoord los je alleen het probleem wat je lichaam heet op. In het hiernamaals (hoe dat er ook uit mag zien), maar in iegergeval er vanuit gaande dat onze ziel / gevoelens voortleven, blijf je dus worstelen met je problemen en gevoel.
En lieve TS, ik heb heel lang gedacht dat ik het zelf wel kon, tot frustratie van de mensen om mij heen. Soms moet je die gedachten opgeven, en je overgeven aan mensen die er voor gestudeerd hebben. Troost je, je bent echt niet een 'erg' gevoel, of een 'moeilijk' geval.
Sterkte TS!
1. Mensen die ECHT zelfmoord willen plegen voorzich zelf, praten er niet over. Mensen die er wel over praten, en meerdere keren in 1 verhaal, willen aandacht voor hun problemen, en willen het niet echt doen. (no offence)
2. Zelfmoord lost niks op. De problemen zitten in je ziel, in je gedachten. Met zelfmoord los je alleen het probleem wat je lichaam heet op. In het hiernamaals (hoe dat er ook uit mag zien), maar in iegergeval er vanuit gaande dat onze ziel / gevoelens voortleven, blijf je dus worstelen met je problemen en gevoel.
En lieve TS, ik heb heel lang gedacht dat ik het zelf wel kon, tot frustratie van de mensen om mij heen. Soms moet je die gedachten opgeven, en je overgeven aan mensen die er voor gestudeerd hebben. Troost je, je bent echt niet een 'erg' gevoel, of een 'moeilijk' geval.
Sterkte TS!
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Kom je uit een grote stad of woon je op het platte land..?
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
ik heb op te zeggen dat je echt moet stoppen met jezelf een rol aannemen om 'die leuke andere' te zijn. Ben jezelf, en ben 1 'masker', en niet 100. Ik stel me zomaar voor dat jij in elke situatie iemand anders bent (of tracht te zijn), daar schiet je helemaal niets mee op. (ervaring )
Je kunt je aanpassen aan de mensen in je omgeving, waardoor je inderdaad saai en heel berekenbaar wordt. of je bent jezelf, geeft je eisen, grenzen enz aan, en mensen gaan je dan echt waarderen om wie je bent, namelijk, jezelf. 100 maskers betekenen 100 (doem)scenario's, waardoor ej niets meer spontaan laat gebeuren in een sociale situatie. Elke situatie gat dan ook nooit zoals je verwachtte, en dat levert weer gepieker op, hoe pak je het de volgende keer weer aan waardoor je wel controle lijkt te hebben over de situatie?
Wat is de reden dat je per se een relatie wilt? Om je zelf dmv die ander 1 vaste houding aan te meten? Of omdat je een levensmaatje zoekt? Wat ik nl uit jouw relaas proef is het eerste, je hebt iemand nodig die jou stabiliteit geeft, die voor jou de weg vrijmaakt, maar die vind je echt alleen bij jezelf! Stop met het negatieve zelfbeeld door jezelf niet constant een andere persoonlijkheid aan te meten, kom er eerst eens achter wie jij echt bent in het leven, pas dan kunnen andere potentiële partners de echte jou leren kennen! Stop met oppervlakkig pleasen van jou omgeving, je kunt nu eenmaal niet volhouden op alles en iedereen te anticiperen. Start met dingen te doen die JIJ wil, en leuk vind, vind jouw interesses, en probeer vanuit daar contacten op te doen.
het stapmaatje of die zus klinkt imho gewoon erg op de oppervlakte, er is veel meer! Ben allereerst eens die ene vertrouwenspersoon, vertrouw anderen ook, begin met iemand in jouw omgeving dit te vertellen, je zult zien dat er meer uit voort kan komen dan jij zelf denkt.
)Je kunt je aanpassen aan de mensen in je omgeving, waardoor je inderdaad saai en heel berekenbaar wordt. of je bent jezelf, geeft je eisen, grenzen enz aan, en mensen gaan je dan echt waarderen om wie je bent, namelijk, jezelf. 100 maskers betekenen 100 (doem)scenario's, waardoor ej niets meer spontaan laat gebeuren in een sociale situatie. Elke situatie gat dan ook nooit zoals je verwachtte, en dat levert weer gepieker op, hoe pak je het de volgende keer weer aan waardoor je wel controle lijkt te hebben over de situatie?
Wat is de reden dat je per se een relatie wilt? Om je zelf dmv die ander 1 vaste houding aan te meten? Of omdat je een levensmaatje zoekt? Wat ik nl uit jouw relaas proef is het eerste, je hebt iemand nodig die jou stabiliteit geeft, die voor jou de weg vrijmaakt, maar die vind je echt alleen bij jezelf! Stop met het negatieve zelfbeeld door jezelf niet constant een andere persoonlijkheid aan te meten, kom er eerst eens achter wie jij echt bent in het leven, pas dan kunnen andere potentiële partners de echte jou leren kennen! Stop met oppervlakkig pleasen van jou omgeving, je kunt nu eenmaal niet volhouden op alles en iedereen te anticiperen. Start met dingen te doen die JIJ wil, en leuk vind, vind jouw interesses, en probeer vanuit daar contacten op te doen.
het stapmaatje of die zus klinkt imho gewoon erg op de oppervlakte, er is veel meer! Ben allereerst eens die ene vertrouwenspersoon, vertrouw anderen ook, begin met iemand in jouw omgeving dit te vertellen, je zult zien dat er meer uit voort kan komen dan jij zelf denkt.
Behalve dat je stuiterende eierstokken hebt, wat is er zo heilig aan een relatie? Omdat je dan niet in het keurslijf past op de bruiloft, omdat je daar de single bent? Omdat het "hoort` een relatie te hebben?
Een relatie is pas leuk als het een aanvulling is op je leven, niet een levensdoel op zich. Wat eerder gezegd is: Wanhoop is op kilometers afstand te ruiken en dat ruikt niet lekker. Te geforceerd bezig zijn met het zoeken naar een relatie zorgt er voor dat de man weg rent.
Een relatie is pas leuk als het een aanvulling is op je leven, niet een levensdoel op zich. Wat eerder gezegd is: Wanhoop is op kilometers afstand te ruiken en dat ruikt niet lekker. Te geforceerd bezig zijn met het zoeken naar een relatie zorgt er voor dat de man weg rent.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Misschien heeft TS gewoon behoefte aan wat warmte? Tis geheel menselijk, dat verlangen naar die "hug".
Als TS een vrouw is, zou 't eigenlijk makkelijker moeten zijn om een vent te vinden.
Als TS een vrouw is, zou 't eigenlijk makkelijker moeten zijn om een vent te vinden.
quote:
Dit is een misvatting. Zelfmoord lost namelijk ieg wel de pijn op. Tis maar net hoe wanhopig je bent.quote:
Grappig dat er zoveel mensen zijn die zichzelf 'sterk' vinden en dan verbaasd zijn dat als ze een persoonlijk probleem hebben ze opeens niet zo sterk blijken te zijn als ze zelf altijd dachten.
Het lijkt me heel erg vermoeiend om voor je gevoel telkens een andere rol te moeten aannemen. Waarom doe je dat? Ben je bang dat mensen je niet mogen als je gewoon jezelf bent?
Het lijkt me heel erg vermoeiend om voor je gevoel telkens een andere rol te moeten aannemen. Waarom doe je dat? Ben je bang dat mensen je niet mogen als je gewoon jezelf bent?
Only when the power of love is greater than the love for power, there will be peace
Dit is heel menselijk. Als kind denk je toch ook dat je onverwoestbaar bent?quote:
Grappig dat er zoveel mensen zijn die zichzelf 'sterk' vinden en dan verbaasd zijn dat als ze een persoonlijk probleem hebben ze opeens niet zo sterk blijken te zijn als ze zelf altijd dachten.
Het lijkt me heel erg vermoeiend om voor je gevoel telkens een andere rol te moeten aannemen. Waarom doe je dat? Ben je bang dat mensen je niet mogen als je gewoon jezelf bent?
Dat zijn dingen waarmee je niet geboren wordt, dat moet je een keer ervaren alvorens 't te kunnen snappen
Ben je niet gewoon erg veeleisend?
En misschien heb je een uitstraling/houding waarbij leuke mannen jou niet aan durven te spreken.
En misschien heb je een uitstraling/houding waarbij leuke mannen jou niet aan durven te spreken.
En ook de mogelijkheid om wel die persoon tegen te komen met wie het wel gaat klikken zoals je wilt.quote:
Misschien heeft TS gewoon behoefte aan wat warmte? Tis geheel menselijk, dat verlangen naar die "hug".
Als TS een vrouw is, zou 't eigenlijk makkelijker moeten zijn om een vent te vinden.
[..]
[..]
Dit is een misvatting. Zelfmoord lost namelijk ieg wel de pijn op. Tis maar net hoe wanhopig je bent.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Oftewel levenservaring opdoen.quote:
[..]
Dit is heel menselijk. Als kind denk je toch ook dat je onverwoestbaar bent?
Dat zijn dingen waarmee je niet geboren wordt, dat moet je een keer ervaren alvorens 't te kunnen snappen
[ Bericht 0% gewijzigd door trovey op 17-03-2011 00:19:32 ]
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Jij lijkt echt op iemand die ik ken.
Take it easy, hij komt als je stopt met zoeken.
Take it easy, hij komt als je stopt met zoeken.
"But what is happiness except the simple harmony between a man and the life he leads?" - Albert Camus
hmz... ik denk dat je al veel advies hebt gehad over het "graag willen van een relatie" dus daar ga ik maar niet over beginnen. Wel wil ik nog ff het volgende kwijt...
Je zegt wat te willen doen met dat piekeren. Mijn ervaring is dat zolang je erover gaat malen en piekeren je ook gaat blijven hangen in die gedachten...probeer je zelfs eens als het ware voor de gek te houden...Doe alsof het probleem er niet is. Je weet waar het "probleem" ligt en erkent dit ook, maar je blijft in die vicieuze cirkel van erover blijven denken, slecht voelen, nog slechter voelen omdat je eraan denkt en daardoor nog weer wat slechter voelen, houden... een concrete aanpak wb dat piekeren ed kan het volgende zijn..
op het moment dat je gaat piekeren stel jezelf de vraag...wat kan ik nú op dit moment concreet veranderen aan de situatie, is dat niets? ban het uit je gedachten. Vaak komen dit soort gedachten snachts, dus stel je dan gewoon een lege geest voor, een soort van blank papier...en probeer dit vol te houden. Daarnaast kun je net alsof gaan doen dat het je niets uitmaakt...Dit klinkt mss gek, maar de eerste stap heb je al gezet. Het probleem benoemen en erkennen, dus dat hoeft niet meer. Je kunt alleen nog niet echt wat doen om je gedachtes en het daaruitvoortvloeiende gedrag te veranderen. Dus...houdt jezelf "voor de gek" Doe alsof het je niets uitmaakt...je gedrag houdt daarmee op en met de tijd zullen die nare gedachtes dan ook minder op de voorgrond treden...
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
Je zegt wat te willen doen met dat piekeren. Mijn ervaring is dat zolang je erover gaat malen en piekeren je ook gaat blijven hangen in die gedachten...probeer je zelfs eens als het ware voor de gek te houden...Doe alsof het probleem er niet is. Je weet waar het "probleem" ligt en erkent dit ook, maar je blijft in die vicieuze cirkel van erover blijven denken, slecht voelen, nog slechter voelen omdat je eraan denkt en daardoor nog weer wat slechter voelen, houden... een concrete aanpak wb dat piekeren ed kan het volgende zijn..
op het moment dat je gaat piekeren stel jezelf de vraag...wat kan ik nú op dit moment concreet veranderen aan de situatie, is dat niets? ban het uit je gedachten. Vaak komen dit soort gedachten snachts, dus stel je dan gewoon een lege geest voor, een soort van blank papier...en probeer dit vol te houden. Daarnaast kun je net alsof gaan doen dat het je niets uitmaakt...Dit klinkt mss gek, maar de eerste stap heb je al gezet. Het probleem benoemen en erkennen, dus dat hoeft niet meer. Je kunt alleen nog niet echt wat doen om je gedachtes en het daaruitvoortvloeiende gedrag te veranderen. Dus...houdt jezelf "voor de gek" Doe alsof het je niets uitmaakt...je gedrag houdt daarmee op en met de tijd zullen die nare gedachtes dan ook minder op de voorgrond treden...
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
Goede post, maar...quote:
hmz... ik denk dat je al veel advies hebt gehad over het "graag willen van een relatie" dus daar ga ik maar niet over beginnen. Wel wil ik nog ff het volgende kwijt...
Je zegt wat te willen doen met dat piekeren. Mijn ervaring is dat zolang je erover gaat malen en piekeren je ook gaat blijven hangen in die gedachten...probeer je zelfs eens als het ware voor de gek te houden...Doe alsof het probleem er niet is. Je weet waar het "probleem" ligt en erkent dit ook, maar je blijft in die vicieuze cirkel van erover blijven denken, slecht voelen, nog slechter voelen omdat je eraan denkt en daardoor nog weer wat slechter voelen, houden... een concrete aanpak wb dat piekeren ed kan het volgende zijn..
op het moment dat je gaat piekeren stel jezelf de vraag...wat kan ik nú op dit moment concreet veranderen aan de situatie, is dat niets? ban het uit je gedachten. Vaak komen dit soort gedachten snachts, dus stel je dan gewoon een lege geest voor, een soort van blank papier...en probeer dit vol te houden. Daarnaast kun je net alsof gaan doen dat het je niets uitmaakt...Dit klinkt mss gek, maar de eerste stap heb je al gezet. Het probleem benoemen en erkennen, dus dat hoeft niet meer. Je kunt alleen nog niet echt wat doen om je gedachtes en het daaruitvoortvloeiende gedrag te veranderen. Dus...houdt jezelf "voor de gek" Doe alsof het je niets uitmaakt...je gedrag houdt daarmee op en met de tijd zullen die nare gedachtes dan ook minder op de voorgrond treden...
Jezelf voor de gek houden en emoties/piekeren verbannen, is dat wel zo makkelijk?
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
There you go day and night, Up in the clouds flying so high. You see things that make your big heart sing, Like flowers, trees and pretty things. Dream on dreamer and might life get in your way... release yourself and fly away
zoals ik al zei...een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak welquote:Op donderdag 17 maart 2011 01:19 schreef Adreamer het volgende:
[..]
Goede post, maar...
Jezelf voor de gek houden en emoties/piekeren verbannen, is dat wel zo makkelijk?
mss een beetje simpel gesteld, maar het werkt vaak wel...
ts geeft zelf aan (nog) niet (weer) naar de psych te willen ... dan kan dit iig een soort van zelftherapie zijn. Soms zitten mensen zo vast in hun eigen gedachtenpatroon dat het moeilijk is - al dan niet onmogelijk voelt- om hiermee te stoppen. Als je dit dan niet op een natuurlijke manier weet te doorbreken kun je jezelf op deze manier proberen te dwingen om anders te gaan denken.
Uiteindelijk zal ts toch naar de psych moeten om dit daadwerkelijk aan te pakken als dit gedachtenpatroon daadwerkelijk suicidale gedachtes oproept ... :\ maar uit de op van ts is te lezen is ze zich hier terdege van bewust is ...
beetje moeilijk onder woorden te brengen, maar ik heb hier dan ook niet voor gestudeerd en ben ook een beetje huiverig voor de mogelijke gevolgen van amateur psychologie en wil ts dan ook eigenlijk liever aanraden om proff. hulp te zoeken, maar dat heeft ze al genoeg gehoord/gelezen
Ik zit ook in een relatie met iemand die redelijk veel overeenkomsten heeft met jou. Ja, dat is als man zijnde ook niet altijd makkelijk. Wat ik merk is dat ze daardoor heel erg op haarzelf gefocussed is. In de trant van "ik wil dit doen, ik wil dat doen" dit met het feit dat ze financieel onafhankelijk is en een sterke mening heeft gaf in het begin veel frictie.quote:
[..]
Ik doe al veel dingen die me leuk lijken. Eigenlijk doe ik buiten het huishouden en enkele verplichtingen niets met tegenzin in mijn leven. De kunst van het mezelf aangenaam maken versta ik prima.
Maar hoe stop je concreet met piekeren?
Op een gegeven moment heb ik haar gewoon aangegeven dat ik weiger de ondergeschikte rol aan te nemen en dat ze ook goed moest nadenken over hoe ze haar eigen toekomst ziet. Dit zal een enkele man accepteren, maar dat zijn dan ook vaak de mannen die ze dan weer niet aantrekkelijk vind.
Goed er spelen ook wat andere zaken, maar in mijn mening is het vaak zo dat het bij emancipatie bij veel vrouwen doorgeschoten is. Vaak zo erg, dat ze gewoon hun kinderwens opzij schuiven voor hun eigen vrijheid. Als ze hun kinderwens al opzij schuiven, wat verwacht je dan nog als man zijnde te kunnen krijgen van zo'n vrouw.
Dit is overigens ook wel iets wat ik regelmatig aan de kaak stel aangezien ze haar hele leven zo vol planned dat haar kinderwens ook daadwerkelijk in het gedrang komt. Ik ken haar net 7 maanden en ik ben eigenlijk nog niet op de leeftijd dat ik aan kinderen wil denken (ik wil ze wel, maar hoef ze nu nog niet), je kunt je wel indenken hoe ik mij voel in zulke gesprekken. Ik wordt na 5/6 maanden geconfronteerd met jaarplanningen over trouwen/kinderen/carriere omdat haar planning zo vol zit. Het is dat ik nogal rationeel ingesteld ben, maar meeste mannen zouden volgens mij weg rennen.
Gelukkig is ze zelf ook wel zo rationeel om in te zien dat dit een lastig verhaal is, en ze is al nu zover dat ze kan toegeven dat ze wellicht niet alles kan hebben. Wat ik al een grote stap vind.
Afijn, punt van mijn anecdote is, je kunt veel willen. Je kunt veel plannen. Maar als je niet de tijd kunt/wilt vrijmaken voor een ander, en alleen maar gericht bent op jezelf, dan kan je nooit iets langdurigs verwachten.
|
|
