Dochter wil niet meer thuis wonen. Tipsssss

Onze dochter van 19 heeft sinds een half jaar een vriend aan de andere kant van Nederland.

Hiervoor had ze ook in vriend bij ons in de buurt en heeft daar een relatie van 1.5 jaar mee gehad.
In die 1.5 jaar zorgde ze dat ze zoveel mogelijk bij hem en zijn ouders in huis was terwijl ze bij ons de 1ne leugen na de andere ophing. Uiteindelijk is die relatie gesprongen en alles was natuurlijk zijn schuld.
Wel probeerde ze altijd als ze vriendjes had ons zo snel mogelijk bekend te maken met de ouders, dit was dan allemaal zo gezellig, maar dat bleef niet gezellig want de leugens en vreemde verhalen koste uiteindelijk altijd het contact de kop.

Vroeger was het altijd het meisje wat heel veel aandacht opeiste en altijd het zogenaamde lieverdje was, dit ten koste van haar zusje die hier behoorlijk onder te lijden had, echter kwam dit er pas uit nadat die het op een gegeven moment psychologisch niet meer trok. Dit is zelfs zo ver gegaan dat ze hiervoor in opname is geweest. Zus interesseert het geen ene moer, want jee, je zou is aan iemand anders aandacht geven dan aan jezelf en je vriendje.

Nadat het uit was met de vorige relatie, zou ze geen relatie meer nemen voorlopig, echter alles was minder waar. Op woensdag was het uit en donderdags zou ze naar een vriendin gaan en hier blijven tot zondag. Achteraf bleek dat ze al weer bij de volgende gozer in huis zat.
Eerst zogenaamd leren kennen op een feest, achteraf klote ze hier al mee tijdens de vorige relatie en had ze hem leren kennen via een dating site.

Wij waren verbouwereerd en wilde voorlopig afstand nemen, maar elk weekend moest ze er heen. Nieuwe vriend is van buitenlandse afkomst en heeft een uitkering, geen diploma`s en verzot op blowen en heeft foute vrienden, je moet toch aan je geld komen hé??? Hij is 19 jaar.
Steeds meer en steeds vaker is ze daar en heeft haar opleiding gestopt. Vrienden en vriendinnen afgestoten. Liegt werkelijk alles aan elkaar, en als het even niet gaat zoals zij wil dreigt ze dat ze niet meer thuis komt. Echter begint ze wel gelijk met een studieschuld van 3000 euro.

Van de week werd ons in de supermarkt gevraagd waar ze werkt, of ze nog kwam omdat ze vanaf 1 april ging verhuizen. johhhhhh is dat zo, wij weten van niets. Na de nodige info uitzoeken weten we nu dat ze daar een fulltime baan heeft en het dus zo heeft geregeld dat ze bij zijn ouders samen met hem in huis kan wonen. Echter zijn moeder gaat nu moeilijk doen vanwege de uitkeringen en wil dus dat ze op ons adres blijft ingeschreven in verband met korten van uitkeringen en subsidies. Hier doen wij dus niet aan mee en hebben haar dus ook gemeld dat als ze weg gaat, wij haar uit laten schrijven bij ons.

Nu wordt de nood dus hoog en is ze hals over kop bezig een kamer te regelen, want ze moet tenslotte op 1 april fulltime beginnen. Dit weten wij trouwens niet direct van haar, maar van een vriendin van haar (de enigste nog) die net zo min wil dat ze naar de klote gaat en ook alles er aan doet om haar wakker te krijgen.

Wij weten even niet meer wat we er mee aan moeten. Wat zo leuk kan zijn, is het helemaal niet. Mijn vrouw heeft die vriend pas geleden aan de lijn gehad en hij is hier 2 keer thuis geweest en hij heeft dus zo,n instelling van wat ik niet wil dat doe ik dus ook niet, en wij zijn maar achterlijk want ze is een heel lief meisje. Nou je komt er nog wel achter vriend, dacht ik toen. Werken wordt word moeilijk voor hem want zonder diploma`s kom je niet ver, maar zij wil het gewoon niet zien.

Hij heeft dan op de praktijkschool gezeten en zit hierdoor dus in de wajong. Na 2 weken bij zijn eerste baas vanwege blowen eruit gekickt. Tijdens de eerste keer hier in huis mocht hij mee eten, en hij kon nog niet eens met mes en vork eten, dacht toen van wat is dit nu weerrrrrrrrrrrrrrrr.

Mijn vrouw en ik hebben het er heel erg moeilijk mee, want wat ze ook zegt, geloven doe je haar toch niet meer en buiten dat, probeert ze alle info voor ons zover mogelijk buiten de deur te houden, want oh oh oh, we zouden haar plannetjes toch maar is dwarsbomen.
We hebben nu zoiets van je hoepelt maar lekker op en ga maar is meemaken hoe het echte leven is. Misschien wordt je dan eens een keer wakker. Ze is zo blind en naïef, maar buiten dat kan ik me gewoon niet voorstellen dat ze dit nu echt leuk vindt. Maar vertrouwen is er niet meer.

Dit is dan nog de beknopte versie van het verhaal, want anders zit ik hier morgen nog.

Wat vinden jullie hiervan en wat zouden jullie doen in deze situatie als ouder??

Groet Mike...

Niet geirriteerd hoor, alleen wel moedeloos en uiteraard wel bezorgt over wat er gebeurt.