Ah nu zie ik het, had zo snel niet in de gaten dat angststoornissen er al bij stond.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 13:41 schreef Re het volgende:
ja, ik had idd ook angststoornissen toegevoegd omdat dit er volgens mij ook mee heeft te maken, faalangst, sociale fobieen etc. Niet gezegd natuurlijk dat dit allemaal niet echt is maar meer de waarneming dat een en ander voorkomen zou kunnen worden als die lat niet steeds hoger gelegd wordt
nou ja, kijk om je heen, we moeten steeds meer, meer dromen moeten verwezenlijkt worden, meer succes, meer geld, meer aanzien en daarnaast een gezond en in evenwicht zijnde geest en lichaam (zie de explosie van wellness en health bijvoorbeeld). Dus als je vroeger gewoon tevreden was omdat het geluk dichterbij lag, ligt dat streven voor sommigen steeds verder weg of is onhaalbaar, een grotere berg om te beklimmen terwijl het in het dal toch ook mooi vertoeven wasquote:Op dinsdag 8 maart 2011 13:43 schreef Keep_Walking het volgende:
Kan je een concrete voorbeeld geven? Dus een voorbeeld van hoe de lat hoger wordt opgelegd en hoe mensen die dat niet nastreven een labeltje depressie of angst krijgen?
Ja, tuurlijk veroorzaakt dat depressie en angst. Een generatie terug was het geen probleem als je geen hoge diploma had, je zou altijd een relaxte baan kunnen vinden waarmee je je familie zou kunnen opvoeden. Alles was minder complex en de competitie gedrag was veel minder erg dan nu.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 13:49 schreef Re het volgende:
[..]
nou ja, kijk om je heen, we moeten steeds meer, meer dromen moeten verwezenlijkt worden, meer succes, meer geld, meer aanzien en daarnaast een gezond en in evenwicht zijnde geest en lichaam (zie de explosie van wellness en health bijvoorbeeld). Dus als je vroeger gewoon tevreden was omdat het geluk dichterbij lag, ligt dat streven voor sommigen steeds verder weg of is onhaalbaar, een grotere berg om te beklimmen terwijl het in het dal toch ook mooi vertoeven was
Ja, veel mensen doen dat.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:07 schreef Murvgeslagen het volgende:
Aan de andere kant is de vraag of je echt moet voldoen aan die eisen. Als ik met een heel modaal inkomen een gezinnetje zou onderhouden, en zou instellen om zoveel mogelijk vreugde te halen uit de zaken die ik wel heb zou dat denk ik tot een veel groter geluk leiden.
Het heeft denk ik ook te maken met je instelling. Geluk hangt in principe niet af van je omstandigheden, maar is afhankelijk van je mindset.
laten we ons misschien gek maken door alles wat op ons afkomt?
Ik hoop iig dat die stempel niet zo snel meer wordt gebruikt. Want daarmee wordt het stempel al snel zelf een lachertje. Maar ik ben bang dat het tegenwoordig net zo is alsof je je auto naar de garage brengt; heb je niets dan vinden ze toch wel iets.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:21 schreef Spirit82 het volgende:
Ik weet niet of het daar mee te maken heeft, of dat depressie meer een modeverschijnsel is geworden. Laten we wel wezen, depressie heeft altijd bestaan, maar er is nooit zoveel aandacht aan gegeven. Iedereen is tegenwoordig depressief en het is veeeel te makkelijk om daar even een pilletje bij voor te schrivjen, vooral onder huisartsen die er niet bepaald kaas van hebben gegeten. "Oh!!" *pakt grote rode stempel* "Depressie!! Ja dat moet wel, want je bent een tikje down". *MARKED*
Ik denk dat je je beter af kunt vragen of mensen tegenwoordig wel écht depressief zijn (en zo ja, dan zal dit niet veel verschil maken met vroeger) of dat het meer zo is dat het stempel depressie te pas en te onpas op iemand wordt geplakt, met als verklaring dat de norm voor geluk tegenwoordig zo hoog ligt.
gelukslat, welzijnslat, levensstandaardlat, prestatielat, ik denk dat het allemaal wel met elkaar te maken heeft en wordt (ongezien) door de maatschappij opgelegd of je het nu wil of niet en natuurlijk zijn er heel veel mensen die sterk in hun schoenen staan maar ik denk ook een grote groep die de moed hierdoor in de schoenen zaktquote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:20 schreef Rubber_Johnny het volgende:
Ik denk niet dat de gelukslat hoger is gelegd.
Wel de prestatielat. We willen allemaal die topper zijn die excelleert, een bijzondere hobby heeft en een grote vriendenkring. Tenmiste, dat idee heb ik als ik om me heen kijk.
Ook heb ik het idee dat veel mensen leven van een modaal salaris als rampscenario zien (heb ik zelf nooit zo gesnapt). En met zoveel concurrentie om je heen moet je om dat te vermijden ook wel boven de rest uitsteken.
Misschien worden mensen daar faalangstig van?
Hoe wordt het volgens jou door de maatschappij opgelegd?quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:27 schreef Re het volgende:
[..]
gelukslat, welzijnslat, levensstandaardlat, prestatielat, ik denk dat het allemaal wel met elkaar te maken heeft en wordt (ongezien) door de maatschappij opgelegd of je het nu wil of niet en natuurlijk zijn er heel veel mensen die sterk in hun schoenen staan maar ik denk ook een grote groep die de moed hierdoor in de schoenen zakt
Vroeger moest je vooral dingen kunnen verdragen en ermee leren leven. Tegenwoordig moet je jezelf voordurend bewijzen (en nergens mee leren leven). Het is een ander soort probleem.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:31 schreef eleusis het volgende:
Ik zie het heel anders!
Volgens mij is er een groeiende openheid om over (negatieve) gedachten en gevoelens te praten, en een bereidheid om een depressie te behandelen.
Ik denk dat men vroeger net zo doodongelukkig was, of erger. Vrouwen als kindermachines, en mannen als koempels in de mijnen (7 dagen per week natuurlijk) of de facto slaven van hun fabrieksbaas of broodheer. Iedereen zwichtend onder het juk van religie. Alleen daar werd natuurlijk niet gepraat over wat zo'n omgeving met je doet, want dan werd je uitgestoten. Nogal wiedes dat daar alle klachten onder de pet gehouden worden...
Daardoor hebben we geen (kwantitatieve) gegevens, en lijkt het tegenwoordig misschien erger, omdat we alleen van de laatste paar jaar gegevens hebben. Die ook al twijfelachtig zijn (van veel depressie scales kun je afvragen of ze nog valide zijn gezien huidige ontwikkelingen)
Ik geloof er dus geen bal van dat de huidige maatschappij veeleisender is. Vroeger was je straf ziekte en de hongerdood. Tweede helft vorige eeuw, excommunicatie van je zuil. Nu heb je het 'gevoel dat je er niet bij hoort' of 'dat je je potentieel niet maximaliseert'. Die zorgen zijn buitengewoon valide, maar ze zijn vooral intern opgelegd. De maatschappij interesseert het geen bal wat je doet!
Ik heb het idee van wel. Vraag aan je ouders maar eens of er vroeger op het werk veel mensen ziek waren omdat ze met psychische problemen kampten.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:33 schreef Keep_Walking het volgende:
Maar is Nederland wel ongelukkiger dan 40 jaar geleden? Komen depressief werkelijk meer voor nu, dan vroeger?
Al die maatstaven blijven een surrogaat. Als jij geen ontslagbescherming hebt, dan meld je je niet zo snel ziek. In de recessie sinds vorig jaar is men ook minder ziek (angst voor ontslag).quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:37 schreef Maanvis het volgende:
Ik heb het idee van wel. Vraag aan je ouders maar eens of er vroeger op het werk veel mensen ziek waren omdat ze met psychische problemen kampten.
Objectief gezien zouden mensen nu veel gelukkiger moeten zijn. Daar is alle reden toe (hogere welvaart, betere medische zorg, meer inzicht, meer vrijheid). Dat valt dus toch tegen.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:33 schreef Keep_Walking het volgende:
Maar is Nederland wel ongelukkiger dan 40 jaar geleden? Komen depressief werkelijk meer voor nu, dan vroeger?
Ik denk geluk en de prestatielat zeker samenhangen, maar toch verschillende dingen zijn.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:27 schreef Re het volgende:
[..]
gelukslat, welzijnslat, levensstandaardlat, prestatielat, ik denk dat het allemaal wel met elkaar te maken heeft en wordt (ongezien) door de maatschappij opgelegd of je het nu wil of niet en natuurlijk zijn er heel veel mensen die sterk in hun schoenen staan maar ik denk ook een grote groep die de moed hierdoor in de schoenen zakt
Maar dat is het hem nou juist met een depressie, da's niet te vergelijken met een griepje waarmee je vroeger door bleef werken en nu voor ziekmeldt; Als je echt depressief bent dan geef je ook echt niets meer om je werk en om je ontslag. Dus ontslagbescherming is niet van toepassing als reden om je wel/niet ziek te melden.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:38 schreef eleusis het volgende:
[..]
Al die maatstaven blijven een surrogaat. Als jij geen ontslagbescherming hebt, dan meld je je niet zo snel ziek. In de recessie sinds vorig jaar is men ook minder ziek (angst voor ontslag).
Middelmatigheid krijgt juist eens steeds prominentere plek in de maatschappij naar mijn mening. We specialiseren allemaal, en weten dus allemaal steeds meer van een klein beetje... Maar van steeds meer weinig tot niets.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 13:50 schreef Murvgeslagen het volgende:
Ik moet wel toegeven dat het vaak erg vervelend is dat er steeds meer wordt geeist om in elk onderdeel van je leven uit te blinken.
Middelmatigheid heeft voor mijn gevoel steeds minder plaats binnen onze maatschappij. Daarnaast is het door het groeiend aantal verantwoordelijkheden steeds lastiger om tijd te vinden voor jezelf.
Dat is ook een gevolg van de markt. Eindeloze specialisatie en arbeidsdeling zodat je zelf de controle volledig kwijt bent.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:47 schreef Transport_Ink het volgende:
[..]
Middelmatigheid krijgt juist eens steeds prominentere plek in de maatschappij naar mijn mening. We specialiseren allemaal, en weten dus allemaal steeds meer van een klein beetje... Maar van steeds meer weinig tot niets.
Dat gapende gat wordt opgevuld met stupide lifestyle geleuter waar de grauwe massa (de grootste gemene deler en al die schapen die hard hun best doen zich hier aan te conformeren in een poging hun uniciteit tentoon te spreiden - hoe ironisch) klaarblijkelijk best tevreden mee is.
Ik bedoel middelmatigheid in het bereiken van dingen. Er wordt in allerlei terreinen van het leven gevraagd te exceleren.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:47 schreef Transport_Ink het volgende:
[..]
Middelmatigheid krijgt juist eens steeds prominentere plek in de maatschappij naar mijn mening. We specialiseren allemaal, en weten dus allemaal steeds meer van een klein beetje... Maar van steeds meer weinig tot niets.
welnee, niemand verwacht van mij dat ik ergens in excelleer.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:57 schreef Murvgeslagen het volgende:
[..]
Ik bedoel middelmatigheid in het bereiken van dingen. Er wordt in allerlei terreinen van het leven gevraagd te exceleren.
Nee, er wordt in veel gevallen gevraagd bepaalde resultaten te behalen op een bepaalde voorgeschreven manier.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:57 schreef Murvgeslagen het volgende:
[..]
Ik bedoel middelmatigheid in het bereiken van dingen. Er wordt in allerlei terreinen van het leven gevraagd te exceleren.
Klopt.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:57 schreef dawg het volgende:
ik vind dat je sociale uitsluiting min of meer vergeet. en dat is voor zover ik weet nog veel ernstiger dan depressie of een angststoornis (denk aan killing spree, wat ook sociale uitsluiting ten grondslag heeft).
sociale isolatie was hier ten grondslag aan kan liggen is inderdaad ook een groot puntquote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:57 schreef dawg het volgende:
ik vind dat je sociale uitsluiting min of meer vergeet. en dat is voor zover ik weet nog veel ernstiger dan depressie of een angststoornis (denk aan killing spree, wat ook sociale uitsluiting ten grondslag heeft).
Nee, niet de maatschappij is verantwoordelijk, maar het individu zelf.quote:Dus eigenlijk is de maatschappij zelf verantwoordelijk
Klopt dit een beetje?
Maar ik mag toch hopen dat je niet denkt dat wat in die docu uiteen wordt gezet de voornaamste verklaring is van de ogenschijnlijke toename van de problemen?quote:Op dinsdag 8 maart 2011 16:32 schreef Culthit. het volgende:
[..]
Nee, niet de maatschappij is verantwoordelijk, maar het individu zelf.
Een perfecte illustratie van wat er in de OP genoemd wordt zag ik in deze docu:
http://www.hollanddoc.nl/(...)s-wat-we-wilden.html
Jonge, slimme en succesvolle mensen die alleen maar meer wilden en terecht kwamen in een zwart gat.
Nee, absoluut niet. De docu is een voorbeeld van een groep jonge mensen die kampen met verminderd geestelijk welzijn (ik mijd het woord depressie even omdat het niet duidelijk is of de mensen in de docu eraan lijden) doordat ze de lat steeds hoger legden. Ik denk wel dat we steeds meer kunnen en dat je in deze tijd van maakbaarheid, je de lat hoog kunt leggen.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 16:34 schreef Transport_Ink het volgende:
[..]
Maar ik mag toch hopen dat je niet denkt dat wat in die docu uiteen wordt gezet de voornaamste verklaring is van de ogenschijnlijke toename van de problemen?
Ja... En dan komen we weer terug op de grootste gemene deler waar we steeds minder omheen kunnenquote:Op dinsdag 8 maart 2011 16:45 schreef Culthit. het volgende:
Ik denk trouwens dat de huidige tendens is dat als je afwijkt van de norm je nu sneller als ziek of abnormaal bestempeld wordt.
onzin. Vroeger had je toch ook dorpsgekken en mensen die uitgesloten werden omdat ze bestempeld werden als gestoord? het is alleen wel zo dat mensen steeds vaker zichzelf als een kapotte auto zien, dat er altijd wel iets is om te repareren met een labeltje, ad's of met therapie, terwijl je vaker gewoon zelf op de oplossing moet komen.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 16:45 schreef Culthit. het volgende:
Ik denk trouwens dat de huidige tendens is dat als je afwijkt van de norm je nu sneller als ziek of abnormaal bestempeld wordt.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |