F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Zag toevallig vanavond een interessante documentaire op http://www.hollanddoc.nl/(...)s-wat-we-wilden.html
over hoe wij, jongeren -twintigers,dertigers- die in de rijkste tijd ooit leven toch niet gelukkig zijn door keuzestress. Alles kan, alles mag, de heilige huisjes zijn door ouders al omgeschopt en de enige die verantwoordelijk is voor je eigen succes ben je zelf. Resultaat: het maken van een keus is verdomde moeilijk.
Maar ik vraag me dan zo af; zit dit beeld van de huidige generatie als een unieke niet in ons hoofd? Is het niet gewoon zo dat je aan het begin van je carrière met de realiteit in aanraking komt, dat net zo goed tekenen als mondriaan nog geen succes betekent (je moet je netwerk immers opbouwen)? Dat succesvol zakenman nu eenmaal pas met ervaring komt, dat de zin van het leven niet altijd makkelijk te zoeken is? Kortom; is 'de jeugd van tegenwoordig' niet gewoon net als elke generatie op zoek naar doelen en motivatie in het leven? Ondanks alle armoede was de opdracht 100 jaar geleden toch precies dezelfde; jezelf en een gezin naar tevredenheid kunnen onderhouden. Daar doen alle Facebook's, hyves, twitter en zo niet meer niks aan af.
over hoe wij, jongeren -twintigers,dertigers- die in de rijkste tijd ooit leven toch niet gelukkig zijn door keuzestress. Alles kan, alles mag, de heilige huisjes zijn door ouders al omgeschopt en de enige die verantwoordelijk is voor je eigen succes ben je zelf. Resultaat: het maken van een keus is verdomde moeilijk.
Maar ik vraag me dan zo af; zit dit beeld van de huidige generatie als een unieke niet in ons hoofd? Is het niet gewoon zo dat je aan het begin van je carrière met de realiteit in aanraking komt, dat net zo goed tekenen als mondriaan nog geen succes betekent (je moet je netwerk immers opbouwen)? Dat succesvol zakenman nu eenmaal pas met ervaring komt, dat de zin van het leven niet altijd makkelijk te zoeken is? Kortom; is 'de jeugd van tegenwoordig' niet gewoon net als elke generatie op zoek naar doelen en motivatie in het leven? Ondanks alle armoede was de opdracht 100 jaar geleden toch precies dezelfde; jezelf en een gezin naar tevredenheid kunnen onderhouden. Daar doen alle Facebook's, hyves, twitter en zo niet meer niks aan af.
Wat jij zegt.quote:Op zondag 16 januari 2011 23:40 schreef ukga het volgende:
rijkste tijd ooit? me bank is anders vrij skerre vriend
Maar wat daarmee bedoeld wordt is denk ik de rijkdom om veel keuzes in het leven te hebben. Vroegah werd je dat wat je ouders wilden dat je werd. Nu wordt je doodgegooid met keuzes, overigens niet alleen op werkgebied. Daarnaast rekenen ze gezondheid en de hele meuk ook mee.
Nederlander in München, met voorliefde voor Taiwan en auti's gonna aut.
Ik heb lak aan die 'opdracht' dat ik maar 'moet' trouwen en een gezin 'moet' stichten.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Even een TT wijziging. Heb toevallig de documentaire als link gedeeld in een ander topic deze avond. 
Ikzelf vind de documentaire echt prachtig. Het legt niet alleen de vinger over de zere plek van deze tijd, het wrijft er ook nog eens flink overheen. Het is pijnlijk hoe herkenbaar het is voor mij als (academisch) student.
Daarnaast vind ik het probleem slechts ten dele draaien om de keuzes. Het gaat naar mijn mening juist veel meer om iets anders: identiteit. Het geeft maar eens aan hoe moeilijk het is in de tegenwoordige tijd om een identiteit te 'creëren' en erkenning te krijgen voor deze. Bij de geinterviewden zie je de strijd hen ten diepste parten spelen.
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 17-01-2011 00:15:44 ]
Ikzelf vind de documentaire echt prachtig. Het legt niet alleen de vinger over de zere plek van deze tijd, het wrijft er ook nog eens flink overheen. Het is pijnlijk hoe herkenbaar het is voor mij als (academisch) student.
Daarnaast vind ik het probleem slechts ten dele draaien om de keuzes. Het gaat naar mijn mening juist veel meer om iets anders: identiteit. Het geeft maar eens aan hoe moeilijk het is in de tegenwoordige tijd om een identiteit te 'creëren' en erkenning te krijgen voor deze. Bij de geinterviewden zie je de strijd hen ten diepste parten spelen.
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 17-01-2011 00:15:44 ]
Daar heb je wel een punt ja. Maar volgens mij speelt bij allen het maken van de beste keus (succesvol, bekend zijn) wel een grote rol. In ieder geval bij de heren. Het is vooral een feest van herkenbaarheid ook voor mij inderdaad. Maar toch vraag ik me af in hoeverre het niet gewoon hetzelfde dilemma is zoals alle jongeren uit eerdere generaties.
Het cruciale verschil zit hem natuurlijk in de mogelijkheden die we hebben, ik doelde inderdaad op rijkdom van het land en alles wat daaruit voortvloeit. Een academisch of hbo diploma, goede gezondheid, de jeugd van nu heeft weinig om hard voor te moeten werken. Eigenlijk heb je zelfs weinig nodig om op eigen benen te staan. Dat was wel anders als je een eeuw terug het huis uit wilde. Een paar jaar sparen voor de huisraad was geen uitzondering...
Het cruciale verschil zit hem natuurlijk in de mogelijkheden die we hebben, ik doelde inderdaad op rijkdom van het land en alles wat daaruit voortvloeit. Een academisch of hbo diploma, goede gezondheid, de jeugd van nu heeft weinig om hard voor te moeten werken. Eigenlijk heb je zelfs weinig nodig om op eigen benen te staan. Dat was wel anders als je een eeuw terug het huis uit wilde. Een paar jaar sparen voor de huisraad was geen uitzondering...
Inderdaad, dit laatste verschil maakt het wat het een probleem maakt: hoe een identiteit te vormen in een wereld van ongelofelijk veel mogelijkheden? Vroeger deed je simpelweg het beroep wat de traditie je voorschreef: je was bakker omdat je vader dat was, je was huisvrouw omdat er geen andere opties waren enzovoort. Tegenwoordig is dat compleet opengebroken en dat stelt ons direct voor een probleem: wie wil ik dan zijn?quote:
Daar heb je wel een punt ja. Maar volgens mij speelt bij allen het maken van de beste keus (succesvol, bekend zijn) wel een grote rol. In ieder geval bij de heren. Het is vooral een feest van herkenbaarheid ook voor mij inderdaad. Maar toch vraag ik me af in hoeverre het niet gewoon hetzelfde dilemma is zoals alle jongeren uit eerdere generaties.
Het cruciale verschil zit hem natuurlijk in de mogelijkheden die we hebben, ik doelde inderdaad op rijkdom van het land en alles wat daaruit voortvloeit. Een academisch of hbo diploma, goede gezondheid, de jeugd van nu heeft weinig om hard voor te moeten werken. Eigenlijk heb je zelfs weinig nodig om op eigen benen te staan. Dat was wel anders als je een eeuw terug het huis uit wilde. Een paar jaar sparen voor de huisraad was geen uitzondering...
Het verlangen naar roem of succes zie ik daarentegen niet specifiek van deze tijd. Dat is mens eigen, denk ik zelf. Wel is het zo dat in de drang tot succes mensen soms compleet vergeten wat nu echt belangrijk is. Ik denk persoonlijk dat je leven draait om te zoeken naar iets essentieels, naar iets duurzaams. Iets als succes of roem is totaal niet duurzaam, aangezien dit gebaseerd is op de mening van anderen. Deze is zo veranderlijk als wat. Het is precies wat dat Amerikaans-Nederlandse meisje tussendoor zegt: "Maar op het einde van de dag, what do you got to show for it?". Ik herkende mezelf ook echt het meest in haar.
Ook dat meisje dat modeontwerpster was kreeg ik het idee van dat ze een beetje aan het doorslaan was. Ze probeerde haar geslik van antidepressiva wel op enorm slechte wijze te rationaliseren.
De vraag waarmee ik eigenlijk achterbleef was waarom ze dergelijke levens blijven leiden. Natuurlijk weten ze op een manier niet beter (dit vinden ze leuk), maar als ze merken dat ze er zo hard onderdoor gaan, waarom gaan ze dan niet anders leven? Want dat is het probleem, maar daar veranderen ze niets aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 12-09-2011 16:01:22 ]
Ik denk dat het deels komt door een soort 'positieve belofte' die je jarenlang gedaan is. Wie goed leert, hoogopgeleid is, is automatisch goed bezig. Wat er niet bij verteld wordt is dat je daarna nog wel een baan moet vinden, goed met mensen om moet kunnen gaan, et cetera. Het Nederlandse onderwijs is toch een soort veilige haven, voor de een wat meer dan de ander natuurlijk, maar in het echte leven stappen is toch een gewenningsfase van een paar jaar denk ik. Nu is nadenken niet goed genoeg meer; je moet het zelf doen. En da's soms nog best lastig 
Als je alleen al warm water uit je kraan hebt behoor je al tot de rijkste/welvarendste 10% van deze aardbol. Het gemiddelde welvaartsniveau op deze aardbol is een stuk lager dan die van Nederland.quote:
rijkste tijd ooit? me bank is anders vrij skerre vriend
Je hebt geen last van oorlog, amper van natuurrampen, je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt, en je mag alles geloven wat je wilt. Het welvaartsniveau in Nederland is één van hoogste op deze planeet.
"Not just in commerce but in the world of ideas too our age is putting on a veritable clearance sale. Everything can be had so dirt cheap that one begins to wonder whether in the end anyone will want to make a bid." - Soren Kierkegaard
Mijn mate van (on)geluk heeft weinig te maken met 'keuzestress'.
Als succes nastreven een manier is om een pijnlijke plek in je ziel af te dekken, dan moet je uiteraard naar de bron gaan en niet proberen om alsmaar een externe redding te zoeken. Ik denk dat veel geestelijke klachten (inclusief de mijne) te maken hebben met hoe ouders hun afhankelijke kinderen behandelen. Waar je behoeften als kind niet bevredigd zijn blijft een zwart gat achter. Techniek en welvaart mag dan wel grote hoogtes hebben bereikt, de meeste opvoedingstechnieken blijven erbarmelijk achterhaald en schadelijk. (zie voor meer info www.alice-miller.com)
Btw, voor iedereen die wel echt last heeft van keuzestress bied ik de dienst aan voor jou beslissingen te nemen! Pm me.
Als succes nastreven een manier is om een pijnlijke plek in je ziel af te dekken, dan moet je uiteraard naar de bron gaan en niet proberen om alsmaar een externe redding te zoeken. Ik denk dat veel geestelijke klachten (inclusief de mijne) te maken hebben met hoe ouders hun afhankelijke kinderen behandelen. Waar je behoeften als kind niet bevredigd zijn blijft een zwart gat achter. Techniek en welvaart mag dan wel grote hoogtes hebben bereikt, de meeste opvoedingstechnieken blijven erbarmelijk achterhaald en schadelijk. (zie voor meer info www.alice-miller.com)
Btw, voor iedereen die wel echt last heeft van keuzestress bied ik de dienst aan voor jou beslissingen te nemen! Pm me.
Ik ben het daar toch niet mee eens; het opvoeden van een kind kan nooit perfect gaan en 'de' manier waarmee alle kinderen tot succesvolle mensen opgroeien zal nooit kunnen bestaan. Al is het maar omdat we in een hiërarchische maatschappij leven waarin niet iedereen succesvol kan zijn.quote:
Techniek en welvaart mag dan wel grote hoogtes hebben bereikt, de meeste opvoedingstechnieken blijven erbarmelijk achterhaald en schadelijk.
Natuurlijk zullen kindermisbruik en kindermishandeling hun sporen nalaten, maar van de overige zaken is het altijd lastig om te zien of dit nu aan de ouders lag of aan de wil van het kind (neem bijv. Oprah Winfrey die ondanks slechte jeugd toch grote hoogten bereikt).
En sowieso is de stelling dat keuzestress niet de klacht is waar iedere jongere aan lijdt, net zomin als dat ieder kind vroeger seksueel misbruikt is of een slechte opvoeding heeft gehad. Mijn stelling is alleen dat dit voor een groeiend aantal jongeren, met name met hogere opleidingen, een probleem is.
Heb de docu ook gezien. Herkenbaar.
Ik vertrouw er voorlopig op dat ik nog veel ga leren de komende jaren, en dat alles wel goed komt.
Ik vertrouw er voorlopig op dat ik nog veel ga leren de komende jaren, en dat alles wel goed komt.
Ik heb niks gezegd over perfect opvoeden. Opvoedingen verschillen uiteraard, maar je kan prima bepaalde richtlijnen aanhouden gebaseerd op de behoeften van kinderen. En dat zal dan misschien soms verschillen. Het punt is dat ouders in staat zouden moeten zijn die behoeften te herkennen en te vervullen, wat nu maar heel weinig gebeurt als je kijkt naar de mate waarin kinderen geslagen, seksueel misbruikt worden, uitgescholden, genegeerd, fysiek of emotioneel verwaarloosd, gestuurd en gedwongen om dingen te doen die ze niet willen e.d.quote:
[..]
Ik ben het daar toch niet mee eens; het opvoeden van een kind kan nooit perfect gaan en 'de' manier waarmee alle kinderen tot succesvolle mensen opgroeien zal nooit kunnen bestaan. Al is het maar omdat we in een hiërarchische maatschappij leven waarin niet iedereen succesvol kan zijn.
Natuurlijk zullen kindermisbruik en kindermishandeling hun sporen nalaten, maar van de overige zaken is het altijd lastig om te zien of dit nu aan de ouders lag of aan de wil van het kind (neem bijv. Oprah Winfrey die ondanks slechte jeugd toch grote hoogten bereikt).
Voor de mensen waarvan hun ongeluk als volwassene veel te maken heeft met hun jeugd, is het belangrijk om dat uit te zoeken en niet proberen een externe genoegdoening te vinden. Succes in carrière hoeft ook niet geluk of geestelijke stabiliteit te weerspiegelen. Het belangrijkste risico dat een niet verwerkte jeugd met zich meebrengt is dat je zelf als ouder dezelfde behoeften bij je eigen kind negeert of er tegen in gaat. Dat kan voorkomen worden.
Mijn dienst bied ik aan als oplossing. Misschien krijg ik een eerste klant als ik eens wat fatsoenlijker reclame maak.quote:En sowieso is de stelling dat keuzestress niet de klacht is waar iedere jongere aan lijdt, net zomin als dat ieder kind vroeger seksueel misbruikt is of een slechte opvoeding heeft gehad. Mijn stelling is alleen dat dit voor een groeiend aantal jongeren, met name met hogere opleidingen, een probleem is.
Mijn punt is dat dat voor jou misschien zo is (en natuurlijk voor veel meer mensen). Voor andere mensen (waaronder ik) spelen andere problemen, zoals keuzestress. Dat jij daar makkelijk mee om kan gaan wil niet zeggen dat het probleem voor iedereen makkelijk op te lossen is. Er zijn ook zat mensen met een rotjeugd die er wel goed mee zijn omgegaan.
Het wordt min of meer al aangegeven in de documentaire zelf: we zin op z'n zachts gezegd nogal geïndoctrineerd door de illusie dat ons geluk bepaald wordt door uiterlijk vertoon zoals succes en sociale status. We leven dag in dag uit met de veronderstelling dat het werken voor succes garant staat voor geluk in de toekomst.
Er is naar mijn mening verschuiving bezig wat betreft maatschappelijke en ideologische principes, steeds meer mensen ervaren geen voldoening met het gene wat ze bereikt hebben of waarvoor ze geknokt hebben. Wat dat betreft kun je zeggen dat er wel een bewustzijnsverandering bezig is bij mensen imo.
Er is naar mijn mening verschuiving bezig wat betreft maatschappelijke en ideologische principes, steeds meer mensen ervaren geen voldoening met het gene wat ze bereikt hebben of waarvoor ze geknokt hebben. Wat dat betreft kun je zeggen dat er wel een bewustzijnsverandering bezig is bij mensen imo.
Geluk zoekers zijn net junkie,s, ze zitten continu in een herhaling van ongelukkig zijn naar gelukkig zijn door een prikkel.. BIjv, iets nieuws kopen, carrière, met hypes mee gaan, idealist zijn om mensen te helpen (Medelijden), relegie etc etc etc..
De prikkel moet steeds groter zijn om dat geluk te ervaren. Dat is met drugs net zo, je moet steeds meer gebruiken om in een euforie te komen..
Oftewel het is nooit goed genoeg..
Dat is mijn mening
De prikkel moet steeds groter zijn om dat geluk te ervaren. Dat is met drugs net zo, je moet steeds meer gebruiken om in een euforie te komen..
Oftewel het is nooit goed genoeg..
Dat is mijn mening
Even schoppen;quote:
Geluk zoekers zijn net junkie,s, ze zitten continu in een herhaling van ongelukkig zijn naar gelukkig zijn door een prikkel.. BIjv, iets nieuws kopen, carrière, met hypes mee gaan, idealist zijn om mensen te helpen (Medelijden), relegie etc etc etc..
De prikkel moet steeds groter zijn om dat geluk te ervaren. Dat is met drugs net zo, je moet steeds meer gebruiken om in een euforie te komen..
Oftewel het is nooit goed genoeg..
Dat is mijn mening
Heb je toevallig ook een oplossing om uit dit gedragspatroon te komen ?
Of is het gewoon kroegpraat ?
mijn opa's hadden het toch echt anders dan ik. Bij de ene stond er een man van Philips zo'n beetje naast de uitgang van de diploma uitreiking: "Goedemiddag jongeheren, hebt u interesse om bij ons te komen werken?" Eeuh, ok .... Hele leven daar gebleven
De andere heeft na zijn promotie ook 30+ jaren in hetzelfde bedrijf gewerkt.
Ik denk dat dat voor mij ook goed geweest zou zijn. Maar aan de andere kant ben ik ook wel weer blij met de wereld van nu, die vele malen groter is dan de hunne. Maar zij hebben ook mooie levens gehad, de generatie van mijn grootouders was bij onze familie de eerste generatie die 'rijk' werd, hun ouders waren echt arm vergeleken met hen.
De andere heeft na zijn promotie ook 30+ jaren in hetzelfde bedrijf gewerkt.
Ik denk dat dat voor mij ook goed geweest zou zijn. Maar aan de andere kant ben ik ook wel weer blij met de wereld van nu, die vele malen groter is dan de hunne. Maar zij hebben ook mooie levens gehad, de generatie van mijn grootouders was bij onze familie de eerste generatie die 'rijk' werd, hun ouders waren echt arm vergeleken met hen.
Weg met de riooljournalistiek. Klik er niet op. Ze vergiftigen de maatschappij.
Vorig jaar toen ik afstudeerde aan de kunstacademie ging het zo slecht met mij, dat ik gekozen had voor dagbehandeling. Het bracht mij een enorme stres met me mee, omdat ik geen zekerheid had na mijn studie en had de angst om te gaan falen. Gelukkig heb ik daarna te tijd gehad om even rustig na te denken wat ik nou echt wil. Roem is wel leuk, maar de vraag is of ik daar ook gelukkig van wordt. Op dit moment ben ik bezig met een studie over pensioenen en ik merk dat ik er echt plezier in heb. Met kunst maken heb ik dat ook wel, maar ik moet er niet aan denken om het geforceerd fulltime te gaan doen. Toen ik bij een reclamebureau werkte, merkte ik ook dat dat niks voor mij was. Geef mij maar een saaie baan met structuur. 
Overigens herkende ik niet zo heel veel van die documentaire, omdat dat wereldje mij niet aanspreekt en ik daar eigenlijk gewoon te saai voor ben.
Overigens herkende ik niet zo heel veel van die documentaire, omdat dat wereldje mij niet aanspreekt en ik daar eigenlijk gewoon te saai voor ben.
signatuurloos
Interessant topic! Een onderwerp waar ik zelf ook de laatste tijd veel mee bezig ben. Ik reageer alleen later, want een heel verhaal typen op je telefoon is niet erg prettig merk ik 
Que Sera ~
Op |
|
