zeker, ik ook.quote:Op woensdag 9 maart 2011 16:44 schreef LostInSpace het volgende:
Sterkte. Het is altijd kut als je ineens dat besef krijgt dat je alleen bent.
Ik heb dat ook weleens gehad, kan heel hard aankomen.
Formuleer de problemen zoals je ze nu ervaart. Dus wat je nu tekort komt en belemmert in het vinden van een oplossing. Probeer daar steun bij te zoeken. Als ik je verhaal leest, vind ik therapie wel op zijn plaats. Ik wil je geen probleem aanpraten, maar een moeder die het helemaal laat afweten / mishandelen, kan leiden tot grote emotionele problemen. Je bent nu 25 en daarom kan er nog veel.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 17:05 schreef lipper het volgende:
Ja maar het rare is dat ik pas sinds kort het besef heb dat ik alleen ben. Dus ik ben nog aan het wennen zeg maar
Jammer dat je moeder jouw verdriet eigenlijk niet erkent. Ze weet dondersgoed wat ze jou heeft aangedaan, maar ze weigert om excuses aan te bieden (te trots?). Vooral die quote van "ik kan geen perfecte moeder zijn want ik heb zelf ook geen leuke jeugd gehad" is echt om te huilen. En dat het maar van jouw kant moet komen... echt triest hoor. Ik denk dat je jezelf eens moet afvragen of je je ouders nog wel in je leven wíl. Klinkt hard en het is waarschijnlijk ook heel moeilijk maar na alles wat je hebt meegemaakt kun je ze misschien beter links laten liggen. Ik denk niet dat je veel van ze kunt verwachten eerlijk gezegd. En als je dus een tijdje niks van je laat horen, dringt het misschien eindelijk tot hun door.quote:Op zondag 13 maart 2011 13:12 schreef lipper het volgende:
Beste Ricky,
Wij vinden het jammer en verdrietig dat jij het zo beleeft hebt.
Ook dat je zo veel alleen bent bij ons staat de deur altijd open en dat is ook altijd geweest.
Weet ook wel dat ik de perfecte moeder niet ben geweest maar dat kan ook niet want ook ik heb geen leuke jeugd gehad. Maar ik denk wel dat je misschien een therapie moet gaan volgen.
Voordat je naar hoenderloo ging heb je een onderzoek gehad bij het currium in oestgeest daar is uitgekomen dat je bindingangst hebt.
Het was dan ook de bedoeling dat ze daar mee aan de slag zouden gaan maar dat is denk ik niet gebeurd.
Maar een heleboel zaken zijn ook jou keus geweest en dat moet je een plekje geven ,je kan de hele wereld en mij van alles beschuldigen maar daar
word jouw leven niet prettiger van. Ga oplossingen zoeken zoek vrienden kennisen mensen om je heen want dat is belangrijk.De keus is nu aan jou jij bent volwassen en kan zelf nu wat van je leven maken.En met alle plezier willen wij daar een steentje aan bij dragen als je dat wilt.
Maar het moet van jouw kant komen.
Groetjes Mama
Hier ook.quote:Op zondag 13 maart 2011 16:49 schreef Zapato het volgende:
Wow, dat mailtje. Brok in m'n keel man. En dat heb ik niet vaak bij topics of Fok!
't Was maar een ideetjequote:Op zondag 13 maart 2011 18:36 schreef lipper het volgende:
Nee een buddy lijkt me heel ongemakkelijk.
Je bedoelt dat je je verwaarlozing laat afkopen?quote:Op maandag 14 maart 2011 04:06 schreef lipper het volgende:
Nou ik heb besloten dat ik geld van ze wil. Ze zijn 50 en vorig jaar gestopt met werken en in Spanje gaan wonen.
Groot deel van mijn verwaarlozing komt door het feit dat ze er nooit waren.
En omdat dat de enigste manier is Voor hun om mij wat zekerheid te bieden.
Hiermee zal je echt verder komen dan al het geld van de wereld.quote:Op zondag 13 maart 2011 23:38 schreef MeraViglioSa het volgende:
lipper, poehee wat een verhaal. Ik heb er geen woorden voor. Ofja eigenlijk wel, eentje: respect.
Ook ik denk dat therapie geen kwaad kan. Wat je zegt in je mail over dat je niet even weg kan van je werk is begrijpelijk, maar geen excuus. Er zijn zoveel manieren waarop je hulp kunt krijgen
Dat varieert van wekelijkse groepsbijeenkomsten tot een persoonlijk maatschappelijk werker die bij je thuis komt. En dat hoeft echt niet allemaal overdag.
Stel er gebeurd iets en dat geld is op, wat doe je dan?quote:Op maandag 14 maart 2011 04:06 schreef lipper het volgende:
Nou ik heb besloten dat ik geld van ze wil. Ze zijn 50 en vorig jaar gestopt met werken en in Spanje gaan wonen.
Groot deel van mijn verwaarlozing komt door het feit dat ze er nooit waren.
En omdat dat de enigste manier is Voor hun om mij wat zekerheid te bieden.
Oké dat is begrijpelijk dan, maar denk je dat ze je het geld willen geven? en zo niet, is dat dan niet nog weer eens een dreun op jouw eigen ik? De zoveelste teleurstelling?quote:Op maandag 14 maart 2011 11:32 schreef lipper het volgende:
Het gaat erom dat ik sinds mijn 18e in de schulden heb gezeten.
Ik kon niet uitgaan of kleren kopen of op vakantie. En dat kan ik nog steeds niet.
Ik kom steeds net rond met me geld.
Ik snap heel goed dat geld niet gelukkig maakt, maar het zou wel wat druk wegnemen als er geld op me rekening stond. En aangezien ze weinig meer voor me kunnen doen, en ze aan het rentenieren in Spanje zijn. Schaam
Ik me er niet voor ofzo om dat te vragen
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |