Ik denk dat de periode die ik nu doormaak gewoon had moeten komen. En dit was het moment. Ik vraag me regelmatig af waarom het niet tot me eerder is doorgedrongen hoe mijn negatieve gedachten de overhand hebben gehouden en ervoor hebben gezorgd dat mijn relatie met mijn vriendin zo stroef is geworden. In dat opzicht is het gewoon goed dat ik jullie tegen het lijf liep en zoveel herkenbare dingen zag dat ik inzag waar ik mee bezig ben. Mijn gevoel is overgegaan van onverklaarbaar verdriet naar een duidelijke verklaring omtrent mezelf. En dat in zo'n korte periode.quote:Op dinsdag 1 maart 2011 12:38 schreef VoltVolt het volgende:
Ik wilde jullie beiden Suesse en Surfegirl een vraag stellen! De vraag is voor iedereen natuurlijk die zich er in interesseert (dus ook voor Flylib en de rest) net zoals al mijn posts ook al zijn ze aan iemand gericht!
En nu ik besef wat laatste vraag van surfergirl is .. waar ik op in ga word ik helemaal nieuwsgierig.
Ik vroeg me af:
Als ik 2 weken geleden een post zou lezen zoals die van mezelf van afgelopen vrijdag/zaterdag van iemand die het lukt om het gevoel snel onder controle te krijgen dan zou ik het hemd van zijn of haar lijf vragen omdat ik wil weten wat er gebeurd en of het ook bij mij zou werken!
Jullie vragen er helemaal niets over? En dat is helemaal niet erg begrijp me niet verkeerd, maar ik vraag me wel af hoe dat komt?
Is het niet duidelijk wat ik beschrijf? Of dringt het misschien niet door? Of ik kan wel gaan invullen voor jullie, maar jullie kunnen beter zelf antwoorden natuurlijk.
Maar misschien is het ook wel heel normaal dat je altijd een beetje bang bent om de ander kwijt te raken?
Juist!!quote:Maar misschien moet ik dit niet overwegen maar gewoon aannemen dat elke gedachte die gepaard gaat met DAT specifieke gevoel van verlatingsangst irrationeel is.
Nee niets kunnen we (denk ik) vanuit Dat gevoel reëel noemen. Kan jij het verschil nog bepalen vanuit het gevoel of iets echt zo is of niet? Ik nietquote:Ik haat het om naïef te zijn, kan je het niet gewoon reëel noemen.
Nee ... jezelf wel serieus nemen! We hebben rationele en irrationele gedachten. Alleen alle vanuit DAT gevoel gedachte gedachten niet serieus nemen, maar ze allemaal irrationeel verklaren. Met niet serieus nemen bedoel ik: Geen twijfel of ze wel irrationeel zijn, want ze komen vanuit Dat gevoel!quote:Dus niet de insteek van ik heb alleen maar irrationele afhankelijke gedachtes dus ik moet mezelf niet serieus nemen
Wij kunnen net zo goed evalueren als ieder ander ... alleen niet vanuit dat gevoel.quote:maar de insteek ik kan niet goed evalueren maar het maakt allemaal niet uit of ik deze gedachtes heb of niet, want ik ben zelf als enige belangrijk in dit leven en ook al zijn mijn gedachtes gedeeltelijk rationeel, wat ik niet ontken, het maakt niet uit want ik heb hem niet NODIG. Dus vanuit de essentie van verlatingsangst en de onzekerheid die het veroorzaakt redenen en niet vanuit de gedachtes op zich. Snap je wat ik bedoel?
Juistum!quote:Toch heb je me goed denkvoer gegeven, want misschien zijn die zogenaamd rationele gedachtes die ik heb ' ik kan wel zonder hem ' en ' wat maakt het uit als het uit gaat ' wel verkapte manieren om mezelf stil te krijgen en die gedachtes in te dammen. Misschien heb je wel gelijk.
Als je je gedachten irrationeel verklaard is dat niet wegstoppen. Dan geef je ze een plekje ... je zegt tegen jezelf deze gedachte is niet reeel. En over een niet reële gedachte blijven denk is onzinnig toch!? Je stopt het dan niet weg ... hij gaat gewoon weg want waarom zouden we over dingen blijven denken die je zelf in je hoofd haalt ,)quote:Op woensdag 2 maart 2011 13:53 schreef Surfergirl het volgende:
Bedankt dat je het zo duidelijk hebt uitgelegd.
Het enige wat nog een beetje onduidelijk is wat je precies doet met de gedachtes. Je verklaart ze irrationeel, is dat niet wegstoppen? Je moet ze accepteren, maar tegelijk irrationeel verklaren zonder ertegen te vechten. Klinkt allemaal erg hypocriet.
Ik snap dus niet hoe je verlost kunt worden van de verlatingsangst door alle negatieve angstgedachtes te bestempelen als irrationeel. De gedachtes zijn dan weliswaar niet meer aanwezig maar waar haal je dan het vertrouwen vandaan dat er niks is om je zorgen over te maken en wat zorgt er dan uiteindelijk voor dat het gevoel weg gaat?
Of moet je eerst de gedachtes irrationeel maken, zodat het gevoel ook weg gaat en dan blijft er alleen duidelijkheid over? Ik heb de gedachtes wel vaker weg gekregen, maar het gevoel nooit echt volledig.
Ik ga in ieder geval eens experimenteren met elke gedachte die met dat gevoel gepaard gaat te bestempelen als irrationeel.
Bedankt voor je reactie! Ik heb vandaag een training adviseren gehad waar zij ook aan mee deed en heb een paar keer een verstikkend gevoel gehad. Hyperventileren enzo. We hadden wel normaal contact, maar ik heb het idee dat ze wat afstandelijk was mijn kant op, maar misschien heb ik dat idee, omdat ik deze dingen zelf voedt door mijn gedachten. Ik had wel het idee dat ze af en toe oogcontact probeerde te maken, van wat ik in mijn ooghoek zag. 9 van de 10 keer beantwoorde ik dit oogcontact niet en als ik het wel deed, deed ik dit met een glimlach. Ook hadden we normale gesprekken, maar het leek alsof ze hard to get speelde. Ik hield me continu vast aan de gedachte van loslaten = aantrekken. Dit hielp om mij het grootste gedeelte van de training rustig te houden. Maar nu de training is afgelopen heb ik weer het verstikkende gevoel en een vriend van me zei ook al dat ze wat afstandelijk was, maar hij kent haar verder niet. Ik ga helemaal stuk hier door het geen contact opnemen met haar en het niet laten merken dat ik onzeker ben. Gaat dit na verloop van tijd minder worden, omdat ik de gedachten onderdruk en niet kenbaar maak aan haar?quote:Op woensdag 2 maart 2011 00:55 schreef Surfergirl het volgende:
@ pbroken: Goed dat je dit topic hebt gevonden! En goed dat je al zoveel inzichten hebt gehad. Ik kan helaas maar even kort reageren, zal er later uitgebreider op in gaan maar voor nu: stel je niet afhankelijk op. Je weet 100 procent zeker dat dat de reden is van het (half/bijna) op de klippen lopen van je relatie. Lees dit topic goed door en probeer de tips toe te passen op je gevoelens en gedachtes. Als je wilt dat ze je weer aantrekkelijk gaat vinden, en je weer de moeite waard vind en je haar niet meer zo'n benauwd gevoel geeft dan LAAT de issue relatie en haar duidelijk maken hoe graag je dat wilt even helemaal honderd procent achterwege. Stel je voor hoe het voelt als een meisje waar je semi op uitgekeken bent zich nog eens extra aan je gaat opdringen. Werkt averechts toch? Nu wil ik niet zeggen dat ze op je uitgekeken is, want anders zou ze je niet nog een kans geven. En zou ze niet als het na 1 date weer leuk is weer over koetjes en kalfjes praten. Je kunt het redden maar wees voorzichtig.
Beter dat het nu duidelijk is! Ik hoop ook dat het ook voor jullie werkt.quote:Op woensdag 2 maart 2011 17:14 schreef Surfergirl het volgende:
Wauw, super. Ben je heel dankbaar voor die uitleg. Het is nu zo klaar als een klontje! Ik ga er goed mee aan de slag en ik denk dat dit weekend een goede eerste test wordt. Ik ga namelijk een weekje op vakantie en hij gaat in het weekend stappen 2 keer. Als ik er dus niet ben. Dus ik kan dan mooi testen hoe ver ik ben erin!
Echt super dat je zo ver bent gekomen!
Ben benieuwd hoe het met Suesse gaat, denk dat zij hier ook veel aan kan hebben.
Super! Ik had inderdaad ook vaak het idee dat ik tegen een berg aan het klimmen was, heb nu wel het gevoel dat ik bijna boven ben. Alleen onbewust merk ik dat ik, omdat ik niet meer vasthoudt aan dat afhankelijke, hem minder interessant en bijzonder vind. Ik vind hem nog steeds super leuk maar het lijkt alsof ik me heb vastgeklampt aan een verheerlijking. Hij is geen god. Hij is niet beter dan mij. Of bijzonderder. Heel vreemd.quote:Op woensdag 2 maart 2011 17:41 schreef VoltVolt het volgende:
[..]
Beter dat het nu duidelijk is! Ik hoop ook dat het ook voor jullie werkt.
Het heeft er bij mij in ieder geval voor gezorgd dat ik totaal geen angst meer heb om vooruit te gaan. Omdat ik helemaal door heb wat er gebeurd. En voelt echt dat ik nu over de top heen ben en de berg nu af ga ... ipv dat ik een berg opga en door de mist niet zie hoe ver het nog is omhoog.
Ik schep nooit op en wil niet arrogant over komen, maar ik ben zo trots op mezelf![]()
Alleen ik kan het niet verder testen nu .... dat is zo jammer.
Heeey Suesse,quote:Op woensdag 2 maart 2011 23:58 schreef Suesse het volgende:
@ VoltVolt
Echt een heel goed stuk heb je geschreven! Zo zie ik het ook. Die gedachten als irrationeel te zien als ze aan komen zetten, ze observeren, realiseren dat het niks is en de gedachten weer loslaten. Maar soms is dat gewoon erg moeilijk.
Ben je onzeker van jezelf?quote:Op vrijdag 4 maart 2011 08:37 schreef pbroken het volgende:
Misschien verwachtte ik teveel van haar. Dit was de 2e "officiele" date die we hadden en ik kan eigenlijk niet van haar verwachtten dat ze me nu meteen al leuk vind. Maar toch zit ik er zwaar over in. Zaterdag komt ze trouwens ook weer hier. Dan ga ik voor haar koken en daarna gaan we een filmpje kijken. En ik zit nu dik in de stress met de vraag of ik dan een move zal maken of niet, want ik weet uit ervaring dat zij hier niet zo goed in is.
Ik vind het lastig om je te analyseren omdat je (ik zeg niet dat je oneerlijk bent) maar het lijkt ook alsof je niet helemaal eerlijk bent naar jezelf.quote:Op vrijdag 4 maart 2011 08:37 schreef pbroken het volgende:
Misschien verwachtte ik teveel van haar. Dit was de 2e "officiele" date die we hadden en ik kan eigenlijk niet van haar verwachtten dat ze me nu meteen al leuk vind. Maar toch zit ik er zwaar over in. Zaterdag komt ze trouwens ook weer hier. Dan ga ik voor haar koken en daarna gaan we een filmpje kijken. En ik zit nu dik in de stress met de vraag of ik dan een move zal maken of niet, want ik weet uit ervaring dat zij hier niet zo goed in is.
Cool dit is een heel duidelijk verhaalquote:Op vrijdag 4 maart 2011 12:36 schreef pbroken het volgende:
De onzekerheid uit zich alleen in relaties, door middel van een soort verlatingsangst. Mijn vader was vroeger mijn rolmodel, omdat hij verder de enige man in huis was. Maar mijn ouders hadden veel ruzie en mijn moeder heeft het vaak over scheiden gehad. In die gevallen werd mijn vader heel erg paniekerig en moest hij huilen en dergelijke. Uiteindelijk zijn ze toch gescheiden twee jaar geleden (ik ben nu 24) en op het moment dat mijn moeder vertelde dat ze bij mijn vader weg wilde, gebeurde er hetzelfde. Pure paniek en angst. En ik heb onbewust aangenomen dat dit normaal is als er in een relatie scheidingen plaats vinden.
Dit heb ik blijkbaar opgepakt en bij mij is het wat extremer naar voren gekomen, door middel van claimen en in paniek raken als mijn vriendin langer weg was dan ze had aangegeven. Bijvoorbeeld dat ze naar de supermarkt was en ik haar binnen een kwartier terug verwachtte. Dan was ze er na 3 kwartier en vertelde ze dat ze een oude bekende van school tegen kwam en daar een tijd mee heeft staan praten. Hierop werd ik boos en geloofde ik haar niet, omdat ik dacht, ze is een leuke jongen tegen gekomen. Van dat soort onzin!
In het leven naast mijn ex ben ik gewoon zeker van mezelf. Ik weet dat ik een knappe gozer ben en ik weet dat veel mensen mij echt waarderen vanwege mijn humor, eerlijkheid en liefheid. Alleen als het aan komt op een relatie, dan zit ik er altijd mee dat er een jongen is die leuker kan zijn dan mij. Die zijn er overal.
Maar goed, het is inderdaad waar dat ik zelf ook niet een held ben in het veroveren van meisjes. Met mijn ex heb ik voor de relatie urenlang gesmst of gemsnt en pas tijdens het uitgaan (waarbij een goede vriend van me zei: nu ga je haar zoenen, anders kun je haar vergeten) heb ik haar gezoend en werd het duidelijk dat we elkaar meer dan leuk vonden. Nu zijn die lange sms of msn sessies er niet meer en ik kan haar ook voor geen meter peilen, afgezien van mijn ervaringen gister tijdens die tweede trainingsdag.
Dat sowieso jah!quote:Op vrijdag 4 maart 2011 15:01 schreef pbroken het volgende:
De enige tip die ik je kan meegeven is: Straal zekerheid uit. Trek kleding aan, waarin jij je prettig voelt en wees lief en beleefd voor de mensen die je tegen komt. En flirt lekker met andere meisjes.
Laat haar zien dat ook jij bent verder gegaan en dat je haar niet nodig hebt om gelukkig te worden.
Ik ben geen specialist eigenlijk alleen maar ervaringsdeskundige om het zo maar te noemen. Wel kan ik (helemaal nu ik weer bij mezelf zit) erg goed analyseren ,)quote:Op vrijdag 4 maart 2011 12:36 schreef pbroken het volgende:
De onzekerheid uit zich alleen in relaties, door middel van een soort verlatingsangst. Mijn vader was vroeger mijn rolmodel, omdat hij verder de enige man in huis was. Maar mijn ouders hadden veel ruzie en mijn moeder heeft het vaak over scheiden gehad. In die gevallen werd mijn vader heel erg paniekerig en moest hij huilen en dergelijke. Uiteindelijk zijn ze toch gescheiden twee jaar geleden (ik ben nu 24) en op het moment dat mijn moeder vertelde dat ze bij mijn vader weg wilde, gebeurde er hetzelfde. Pure paniek en angst. En ik heb onbewust aangenomen dat dit normaal is als er in een relatie scheidingen plaats vinden.
Op dit stukje kan ik uitleggen waar ik zelf laatst achter ben gekomen. Het gaat erom dat je bij jezelf blijft! En je niet laat leiden door gedachten die vanuit dat gevoel ontstaan waardoor je jezelf gek maakt.quote:Dit heb ik blijkbaar opgepakt en bij mij is het wat extremer naar voren gekomen, door middel van claimen en in paniek raken als mijn vriendin langer weg was dan ze had aangegeven. Bijvoorbeeld dat ze naar de supermarkt was en ik haar binnen een kwartier terug verwachtte. Dan was ze er na 3 kwartier en vertelde ze dat ze een oude bekende van school tegen kwam en daar een tijd mee heeft staan praten. Hierop werd ik boos en geloofde ik haar niet, omdat ik dacht, ze is een leuke jongen tegen gekomen. Van dat soort onzin!
Heb ik ook ... verder geen heftige onzekerheden (iedereen heeft ze ander kunnen we niet goed leven) En dat is een voordeeltje voor ons! Er zijn altijd leukere ergens ... alleen is zij nu wel met jou ... als ze INEENS zonder reden een andere leuker zou vinden dan weet je voor jezelf toch ook genoeg en kan je lekker snel verderquote:In het leven naast mijn ex ben ik gewoon zeker van mezelf. Ik weet dat ik een knappe gozer ben en ik weet dat veel mensen mij echt waarderen vanwege mijn humor, eerlijkheid en liefheid. Alleen als het aan komt op een relatie, dan zit ik er altijd mee dat er een jongen is die leuker kan zijn dan mij. Die zijn er overal.
Is helemaal geen probleem je hebt tenminste een ex en een meid die je nu ook weer hebt weten te interesseren en die jou leuk vind. Accepteer het wel van jezelf dat het zo is ... zie het in ... ander kan je er ook nooit iets aan veranderenquote:Maar goed, het is inderdaad waar dat ik zelf ook niet een held ben in het veroveren van meisjes. Met mijn ex heb ik voor de relatie urenlang gesmst of gemsnt en pas tijdens het uitgaan (waarbij een goede vriend van me zei: nu ga je haar zoenen, anders kun je haar vergeten) heb ik haar gezoend en werd het duidelijk dat we elkaar meer dan leuk vonden. Nu zijn die lange sms of msn sessies er niet meer en ik kan haar ook voor geen meter peilen, afgezien van mijn ervaringen gister tijdens die tweede trainingsdag.
Betersss ... goed om te lezen man! Afleiding is ook een belangrijke factor idd. De dingen proberen te blijven doen die je belangrijk vind.quote:Op vrijdag 4 maart 2011 23:06 schreef Flylib het volgende:
Het lijkt erop dat mijn irrationele gedachten steeds een betere plaats hebben gekregen in mijn maffe brein. Ik voel me steeds beter en heb ook geen voelbare vorm van terugval meer gehad sinds vorig weekend. Ben zeer gedreven vanwege de dingen die ik op het moment moet doen, en mijn vriendin mis ik op een veel gezondere manier dan pakweg anderhalve week geleden, terwijl ik haar toch een paar keer gesproken heb en nieuwe foto's van haar heb gezien. Ik begin haar nu echt geestelijk los te laten........
Misschien komt het toch nog goed met me.....
.......maar zeg nooit nooit....blijft een bad mutha die gedachtenstroom.....
De acceptatie van het feit dat ik zo onzeker was, was op het moment dat ik contact op nam met mijn psycholoog. Dit was op een kritiek punt in de relatie met mijn ex, waarbij we een korte pauze hadden ingelast omdat zij tijd voor haarzelf nodig had. Helaas was de psycholoog pas na 3 á 4 weken beschikbaar en gezien ik toen in mijn hoofd iets had van: alleen de psycholoog kan mij de oplossing geven, werkte dit niet echt mee. Want na die 3 weken wilde ik zo graag terug bij mijn ex en zij gaf daar aan toe, waardoor het allemaal alsnog in het honderd liep.quote:Ik ben geen specialist eigenlijk alleen maar ervaringsdeskundige om het zo maar te noemen. Wel kan ik (helemaal nu ik weer bij mezelf zit) erg goed analyseren ,)
Goed dat je denk te weten waar het vandaan komt dat zal je zeker helpen met accepteren. Dan komt het niet uit een 'zwart' verleden zeg maar!
Ik denk (als je het werkelijk alleen maar gezien hebt en daardoor hebt meegekregen) je er makkelijk vanaf kunt komen! Er is je tenslotte zelf niets aangedaan. Waardoor ik denk dat het minder diep geworteld zit dan als je zelf werkelijk in je jeugd bijv, wel een verlaten bent. Maar goed dat is een aanname van mij en is dus geen ervaring ,)
Het belangrijkste is dat je alles accepteert dat je zo bent en denkt. Dat is er nu eenmaal en kan je niet veranderen als je denkt dat het er niet is. Dus dat is erg belangrijk ... het accepteren.
Door dat niet te doen ben ik jaren lang verliefdheid uit de weg gegaan. Omdat ik het niet accepteerde van mezelf ... ik wilde niet dat het er was waardoor je dingen wegdrukt of ontloopt.
De laatste paar dagen, sinds ik dit topic een beetje volg, probeer ik dit wel in mijn hoofd aan te pakken. Soms lukt het en soms lukt het niet. Zoals afgelopen nacht lukte het niet. Ik heb van mijn huisarts ook Alprazolam 0.25 mg mee gekregen een tijd geleden, dus als het mij echt niet lukt om in slaap te komen neem ik dat en dat helpt perfect. Overdag heb ik dit niet nodig, omdat ik dan genoeg afleiding heb en er ook met mensen over kan praten.quote:Op dit stukje kan ik uitleggen waar ik zelf laatst achter ben gekomen. Het gaat erom dat je bij jezelf blijft! En je niet laat leiden door gedachten die vanuit dat gevoel ontstaan waardoor je jezelf gek maakt.
Iedereen denkt als je vriendin langer weg blijft dan 'afgesproken'. Vaak denk je eerst onschuldige dingen maar vaak ook iets negatiefs. En daar zit het hem ... wat doe je dan met die gedachtes. Wij gaan ons gevoel voeden door van alles te denken. En dan word het gevoel heftiger en dan word het een wissel werking die escaleert. En dat moet je zien te voorkomen. Als je heel goed nadenkt zijn al die gedachten die erna komen van dat soort onzin ... zoals je het zelf al noemt.
Verklaar die gedachte op het moment dan ook echt als onzin. Als irrationeel! Ze zijn niet echt en komen alleen maar om je gevoel te voeden en jezelf gek te maken zodat je bijna niet meer normaal kunt doen. Als je al die extra gedachte uit kan schakelen ... want waarom zou je over dingen na gaan denken die onzin zijn. Dan kom je weer terug bij je eerste gedachte waar het allemaal mee begon en hoef je geen gekke dingen meer te denken. Daar komt het in grote lijnen op neer. Een paar posts terug leg ik het aan surfergirl uit in een zeg maar uitgebreidere versie. Die zou je eens goed door kunnen lezen.
Dat is ook zo. Ik ben wel meer waard dan datquote:Er zijn altijd leukere ergens ... alleen is zij nu wel met jou ... als ze INEENS zonder reden een andere leuker zou vinden dan weet je voor jezelf toch ook genoeg en kan je lekker snel verder
Ik weet niet of ze mij weer leuk vind. De signalen zijn er wel, maar in dit soort situaties weet je het nooit. In ieder geval bedankt voor je reactiequote:Is helemaal geen probleem je hebt tenminste een ex en een meid die je nu ook weer hebt weten te interesseren en die jou leuk vind. Accepteer het wel van jezelf dat het zo is ... zie het in ... ander kan je er ook nooit iets aan veranderen
Verwacht ook niets van haar ... weet wat je wilt dat wel. Vrouwen zijn voor mannen ook niet altijd te peilen ... en waarschijnlijk heeft ze zelf ook wel haar onzekerheden Gewoon rustig aan ... er komt een moment dat jullie elkaar langer aankijken als normaal en dat er een stilte valt en dat je denkt ... jah dit het moment!
Rationeel, irrationeel, rationeel, irrationeel......ik zie door de bomen het bos ook niet meer hoor.quote:Op zaterdag 5 maart 2011 11:42 schreef VoltVolt het volgende:
[..]
We hebben de verlatingsangst ooit gekregen door een rationele gedachte wat een gevoel heeft opgeleverd. Vervolgens gaan we dat gevoel lopen voeden met irrationele gedachte?!?! En dan moeten we ons zelf 'wijsmaken' dat het gevoel en gedachten wat we ooit door een rationele gedachte hebben gekregen nu irrationeel is ... uuhhmm!??!![]()
In mijn geval koppelde ik negatieve gedachten aan verliefd zijn. Super vermoeiend ... om vervolgens dat om te draaien en er positieve gedachte bij te hebben en dan te merken dat hetzelfde gevoel in je maag (verliefd) nu ineens energie oplevert!
Iemand met verlatingsangst moet loslaten om een persoon toch bij je te houden?!?! hehe lekkerdubbel.nl
Met alles is inzicht natuurlijk belangrijk wil je er iets mee kunnen doen, maar met verlatingsangst begin ik te beseffen dat het extra heeeeeeeeeeel erg belangrijk is. Juist omdat dingen zo dubbel zijn
Ik doe gezellig met je meequote:Op zondag 6 maart 2011 23:35 schreef Suesse het volgende:
Dus, in het kader van dichtbij mezelf blijven: ik ga nu lekker m'n bed in, nog wat tv kijken of wat lezen, en dan morgen weer vroeg opstaan om achter de laptop te duiken en te studerenIk denk dat als ik elke dag wat afmaak, ik me ook een stuk fijner/zelfverzekerder voel!
Ben jij in behandeling bij een psych? helpt dat voor jou? denk er laatste tijd ook geregeld aan, heb het gevoel soms dat ik er niet uit kom (al is mijn situatie anders)..quote:Op maandag 7 maart 2011 17:49 schreef pbroken het volgende:
Uhm oke right. Ik kan geen hoogte krijgen van die meid. Ik ben wel naast haar liggen, maar wel met mijn rug haar kant op. Vanochtend werd ik wakker met een verstikkend gevoel. Volgens mijn psycholoog omdat ik waarschijnlijk in conflict was met mezelf, omdat het allemaal zo onduidelijk was. Maar voor de rest van de dag was ik erg rustig en liet ik geen gedachten toe. Misschien dat ik het allemaal nu heb geaccepteerd hoe het gaat en dat het zinloos is om mezelf steeds terug te laten gaan naar die gedachten. Ik heb gelijk het boek: De kracht van het nu besteld, omdat ik overal lees dat dat best een goed boek kan zijn, als je er zat van bent om steeds weer na te denken over het verleden en de toekomst.
Hoelang hebben jullie een relatie?quote:Op vrijdag 11 maart 2011 17:39 schreef Surfergirl het volgende:
En ik stoor me denk ik ook aan het feit dat hij alles zo vanzelfsprekend vind. Nou is dat wel normaal in een lange relatie, dat je elkaar niet meer zo uitzonderlijk speciaal behandelt. Maar ik irriteer me wel aan het feit dat hij me soms zo zusterlijk behandelt
En? Al wat gelezen?quote:[b]Op dinsdag 8 maart 2011 23:42
Hoe dan ook, ik heb vandaag het boek De kracht van het nu ontvangen en die ga ik straks in bed even lezen. Hoop dat het wat meer inzichten geeft. Ik zal zo snel mogelijk een update hierover geven
Ja, ik heb het begin gelezen. Vanwege drukte heb ik het niet verder gelezen. Wat ik tot nu toe van het boek vind, is dat hij je in een korte tijd een aantal doelen geeft, waar je naar toe zou moeten werken. Bijvoorbeeld dat je je gedachten moet observeren en je gedachten de baas moet zijn ipv dat je gedachten jouw baas zijn. Je moet je gedachten leren stoppen wanneer jij dat nodig acht. Een voorbeeld van een oefening: Als je iets aan het doen bent, maakt niet uit wat, focus je dan op de fysieke dingen die je doet. Zoals als je de trap op loopt, focus je op de bewegingen en op je ademhaling.quote:En? Al wat gelezen?
Ik denk dat zelfs als je je hebt neergelegd bij je irrationele gedachten en ze een plaats geeft, ze toch altijd weer terug kunnen komen. Het is geen gemakkelijk proces, en als je eraan gewend bent dan is het moeilijk om er echt voor de volle 100% vrede mee te hebben, hoeveel je je ook focust op jezelf, hoeveel boeken je ook leest en hoeveel afleiding je hebt buiten de reden van het irrationele.quote:Op vrijdag 18 maart 2011 14:30 schreef Surfergirl het volgende:
Hoe gaat het bij jullie?
Ik vraag me af wat jullie mening is over het volgende:
Bij mij gaat het altijd een hele tijd goed maar dan toch 'sluipt' de onzekerheid er na een tijdje weer een beetje in en dan hangt het af van die dag hoe goed ik er mee om kan gaan en of ik me laat meeslepen of niet.
Wat veroorzaakt volgens jullie dat de onzekerheid op een gegeven moment terug sluipt? Waar heeft het mee te maken/waar komt het door/wat kun je er tegen doen?
Omdat je het eerder hebt weggedrukt? Dus niet hebt geaccepteerd? Als je het hebt geaccepteerd krijg je ruimte om je bewust te worden van het proces wat er zich afspeelt. Waardoor je weer kan inzien waar het begint te 'sluipen'. En eigenlijk is er van sluipen dan geen spraken meer. In ieder geval niet in situaties die je al kent.quote:Op vrijdag 18 maart 2011 14:30 schreef Surfergirl het volgende:
Hoe gaat het bij jullie?
Ik vraag me af wat jullie mening is over het volgende:
Bij mij gaat het altijd een hele tijd goed maar dan toch 'sluipt' de onzekerheid er na een tijdje weer een beetje in en dan hangt het af van die dag hoe goed ik er mee om kan gaan en of ik me laat meeslepen of niet.
Wat veroorzaakt volgens jullie dat de onzekerheid op een gegeven moment terug sluipt? Waar heeft het mee te maken/waar komt het door/wat kun je er tegen doen?
Hey Surfer,quote:Op zondag 20 maart 2011 21:43 schreef Surfergirl het volgende:
Ben er achter gekomen dat het zeker irrationeel was. Ook vreemd dat dit voorkwam in een week waarin ik hem niet heb gezien. Ik begin me af te vragen of die onzekere gevoelens niet voortkomen uit mijn liefde voor hem ipv andersom. Want als er zo overduidelijk niks aan de hand is vanuit hem naar mij, waar maak ik me dan druk om in vredesnaam.
Bij mij wel jahquote:Op maandag 28 maart 2011 22:46 schreef Surfergirl het volgende:
Er wordt niet meer zo vaak geupdate hier, betekent dat dat alles goed gaat bij jullie?
Ik realiseer me dat het voor mijn vriend een pittige opgave is om met mij - als onzekere vrouw - samen te leven, maar hij heeft altijd een keuze.quote:Op vrijdag 15 april 2011 20:49 schreef nozem het volgende:
Ik heb werkelijk respect voor jullie partners, ik zou zelf echt nooit met een extreem onzekere vrouw kunnen samenleven, ik heb ook mijn eigen issues, en ik zou het gewoon echt niet trekken.
Maar op de een of andere manier krijgen extreem onzekere vrouwen het altijd voor elkaar om toch een partner te vinden. Extreem onzekere mannen daarintegen...
Het bewijs dat mannen oppervlakkige wezens zijn die enkel aan seks denken en niet aan inhoud?quote:Op vrijdag 15 april 2011 20:49 schreef nozem het volgende:
Ik heb werkelijk respect voor jullie partners, ik zou zelf echt nooit met een extreem onzekere vrouw kunnen samenleven, ik heb ook mijn eigen issues, en ik zou het gewoon echt niet trekken.
Maar op de een of andere manier krijgen extreem onzekere vrouwen het altijd voor elkaar om toch een partner te vinden. Extreem onzekere mannen daarintegen...
Of het bewijs dat vrouwen oppervlakkig zijn, omdat ze een perfecte man willen die in zichzelf gelooft en alles, terwijl mannen zich een stuk minder aantrekken van imperfecties.quote:Op zaterdag 14 mei 2011 14:13 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Het bewijs dat mannen oppervlakkige wezens zijn die enkel aan seks denken en niet aan inhoud?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |