Ok, ik heb je stukje gelezen en van comments voorzien die betrekking hebben op mezelf. Phoe, wat een werk lol!
Op vrijdag 18 februari 2011 01:19 schreef Rubber_Johnny het volgende:
Hoogbegaafden lopen als groep extra risico het etiket autist te krijgen. Hoogbegaafden en mensen met het Asperger-syndroom kunnen oppervlakkig gezien overeenkomsten hebben, maar de verschillen zijn groot.
Hoogbegaafde kinderen hebben soms moeite met veranderingen, niet omdat ze een nieuwe situatie niet aan zouden kunnen, maar omdat er zóveel te ontdekken valt dat ze worden overspoeld door alles wat ze opmerken en doorgronden. Iemand met Asperger heeft moeite zijn wereld als een eenheid te ervaren; worden er dingen veranderd dan moet hij alle zeilen bijzetten om zijn gefragmenteerde wereld opnieuw te ordenen en te begrijpen.
* Hier kan ik wel inkomen. Ik heb idd moeite met veranderingen. Omdat ik over 't algemeen weinig verander in m'n leven, stoort dit me niet. Doe ik echter weer wat nieuws (en dat doe ik geregeld) dan is 't vaak van "oeps...hellup!!"
De taalontwikkeling van een hoogbegaafde is vaak zo vergevorderd, dat hun spraak formeel aandoet. Iemand met Asperger kopieert mooie zinnen, maar vat de inhoud letterlijk op.
* Ik kopieer inderdaad mooie zinnetjes, maar begrijp wel de betekenis er van. Klakkeloos mooi klinkende zinnetjes kopieeren doe ik niet aan, ik plaats er altijd weer wat context bij.
Een hoogbegaafde heeft vaak oog voor details, maar verliest de rode draad niet uit het oog, terwijl de persoon met Asperger uitwijdt over niet ter zake doende dingen.
* Ik verlies wel geregeld de rode draad, maar zodra ik merk dat ik in rondjes begin rond te lopen, ga ik weer wat anders doen. Ik val er dus een beetje tussen in.
Hoogbegaafde mensen kunnen zich soms lang en diepgaand met een onderwerp bezighouden, iemand met Asperger herhaalt zichzelf voortdurend, er vindt geen verdieping plaats.
* Dit kan ik idd ook, maar er vindt bij mij wel weer verdieping plaats. Zit er dus zo'n beetje tussenin.
Een hoogbegaafde is vaak alleen, omdat hij zijn leeftijdsgenoten ver vooruit is en daardoor niet wordt begrepen. Niet het gebrek aan aanvoelen van de ander is de basis van problemen met spelen en samenwerken, maar gebrek aan aansluiting. Het niet begrepen worden, werkt frustratie en boosheid in de hand, maar ook faalangst en het minder ontwikkelen van sociale vaardigheden.
* Hier heb ik dus een dubbel probleem. Ik heb namelijk wel moeite met aanvoelen. Ik was m'n leeftijdsgenootjes ver vooruit (niemand die 't in groep 8 boeide dat onze zon energie produceert dmv kernfusie en dat zal blijven doen totdat de zon gaat proberen ijzer te fuseren). Hier heb ik dus een dubbel probleem. Aansluiting vond ik binnen de klas zo goed als nooit. Om daar mee om te gaan, ben ik 't buiten de klas gaan opzoeken.
Hoogbegaafde mensen werken vaak alleen: het gemiddelde niveau is niet uitdagend. Iemand met Asperger kan zich moeilijk verplaatsen in de ander, dus is er onvermogen om te kunnen samenwerken.
* Samenwerken heb ik wel gedaan, zowel op school als op 't werk. Op school ging 't me eigenlijk brak af. Op 't werk ging dit vaak juist beter, omdat ik m'n gebreken met m'n intelligentie kon compenseren.
Een hoogbegaafde kan moeite lijken te hebben met planning. Gezien zijn analytisch vermogen is het echter niet het plannen zelf dat problemen veroorzaakt. Vaak heeft een hoogbegaafde zoveel ideeën dat hij geen keuze kan maken en dus maar niet begint.
* Geen keuzes kunnen maken, das pas een rode draad in m'n leven!
Vaak begin ik wel ergens aan (soms wel aan 10 dingen tegelijk), maar maak vervolgens bijna niets af.
Soms weet hij zo goed wat er nog ontbreekt aan het product, dat hij het niet goed genoeg acht om het in te leveren.
* Min of meer. Vaak als ik iets begon te leren, had ik halverwege zoiets van "Ok, nu snap ik de essentie wel" en kapte ik ermee.
Ik vond al die extra info alleen maar bagage, maar dit was dan wel weer nodig om goeie cijfers te kunnen halen.
Soms denkt hij zo snel en is het resultaat zo onorthodox, dat het lijkt of hij stappen overslaat en daardoor tot een verkeerd resultaat komt. De problemen met planning van autistische mensen zijn terug te voeren op ordeningsproblemen, op het niet kunnen onderscheiden van hoofd- en bijzaken bijvoorbeeld.
* Hier val ik dus weer ertussen in. Ik denk idd heel snel en anderen kunnen me dan idd niet meer volgen. Ze denken dan dat ik:vals speel/afkijk/uren lang heb zitten leren/gok, etc.
Maar ik heb ook problemen met planning. Ik heb de neiging te verzanden in onbelangrijke details. Hier kom ik wel weer uit, maar ondertussen zijn we alweer een paar uur verder.
Een kind met Asperger kan geen havo of vwo volbrengen. Iemand die moeite heeft met figuurlijk taalgebruik en symboliek, loopt onherroepelijk vast. Iemand die gefragmenteerd denkt, kan geen hoofdlijnen benoemen en samenvattingen maken, nodig bij veel vakken.
* Dit compenseerde ik dus weer met m'n intelligentie en m'n goeie geheugen. Wat in de klas ter sprake kwam, onthield ik meestal wel goed. Ik maakte idd al m'n huiswerk en proefwerken gefragmenteerd, maar bleef toch wel aardig scoren omdat ik simpelweg goed genoeg daarvoor was.
Iemand die zich niet kan verplaatsen in anderen, kan zich niet verplaatsen in andere culturen en tijden, nodig bij even zoveel vakken.
* En dit heb ik dus ook gecompenseerd
En ten slotte: gefragmenteerd denken is niet hetzelfde als analytisch denken, dus ook bèta-vakken geven problemen.
* Het is niet 't zelfde, maar heeft wel veel overeenkomsten. Ik ben ontzettend goed in 't herkennen van patronen, en ben ook in staat om die kennis om te zetten in practische dingen. M'n chaotisme ben ik bijvoorbeeld gaan gebruiken om mensen beter te kunnen beoordelen, en ik moet zeggen, 't werkt heel goed voor iemand die daar moeite mee heeft. Ik kan mezelf prima nieuwe vaardigheden aanleren en ook meerdere van die vaardigheden combineren om een nieuw probleem aan te pakken. Ik ben heel onorthodox in op welke manier ik problemen aanpak, zolang 't maar werkt
Wat ik ook kon doen was gedrag kopieeren, en dan vervolgens later zelf een context aan geven. Symboliek kun je ook leren. In principe kun je alles leren, omdat de mechanismen meestal 't zelfde zijn. Die mechanismen heb ik leren herkennen en kan ik ook toepassen waar en wanneer ik dat nodig acht. Projecteren en verplaatsen. Steeds weer andere invalshoeken proberen.
Het ding is, de meeste problemen worden door mensen bedacht/veroorzaakt, en aangezien mensen over 't algemeen op dezelfde manier denken, kun je dit soort problemen ook weer oplossen. Het is 't patroon.
Was een tijd geleden het hebben van een vwo-diploma nog een contra-indicatie voor autisme, nu is het antwoord in hulpverlenersland: Je kunt ook heel licht autistisch zijn, het spectrum is breed, je hoeft niet alle kenmerken te hebben en met begeleiding kun je veel bereiken.
Een diagnose als Asperger leidt in eerste instantie vaak tot opluchting: eindelijk weten cliënt en ouders wat er aan de hand is. Omdat niemand er wat aan kan doen, verminderen schuld- en schaamtegevoelens. Ouders wordt verteld dat het een milde vorm is en dit komt overeen met hun ervaringen. Hun kind zit vol taalgrappen, judoot, speelt in een orkest, kan goed meepraten over het probleem. Hij heeft weliswaar moeite met contact maken, maar ook niet altijd; er zijn situaties waarin hij opeens helemaal niet autistisch is! Samenwerken geeft nog wel eens problemen, maar beloofd wordt dat met begeleiding nog veel kan worden verbeterd. Wel zullen er altijd problemen blijven in de sociale omgang.
*klopt.
-knip- De cliënt gedraagt zich steeds meer naar de rol die hij heeft toebedeeld gekregen. -knip-
* Ja, en DIT moet je dus niet gaan doen! Dat is dom. Waarom zou je? Je moet gewoon jezelf worden en schijt hebben aan wat voor labels er op je worden geplakt. Labels kunnen helpen.
Wil er wat veranderen dan zullen de huidige praktijk en de gevolgen ervan onderzocht moeten worden. Het huidige beleid kost veel, levert weinig op en veroorzaakt veel schade.
* Ja ja, lang leve de onderwijs hervormingen? 1 gat dichten door buiten zicht weer een ander te graven. Goed gedaan, Ritsen!!
Als je alleen hulp kunt krijgen met een etiket, een stoornis, is er nooit een werkelijke dialoog. Als er tijdens het onderzoek dieper wordt ingegaan op de concrete situatie van elke persoon, als er echt wordt geluisterd, komen er uit dit verhaal vaker oplossingen naar voren. Het te snel geven van een etiket geeft schijnzekerheid en vertroebelt de waarneming. Zonder die voorbarige etiketten kunnen leerkrachten en hulpverleners veel meer stil staan bij hun waarnemingen en er hun interventies op aanpassen.
* Hulpverleners moeten ook leren sorteren. Het valt mij echt op dat bijna iedereen veel te veel in die labeltjes blijft geloven. Net alsof het een soort bijbel is of zo! Dit is ook typisch 1 van die dingetjes die ik dan ook uitbuit als zo'n egofiel me een verbale uitdaging geeft (oftewel, weer zo'n pestkop die denkt dat 'ie slimmer is dan ik) en 't achterlijke is, 't werkt ook nog!
Tot slot een voorbeeld. Een docent van de school voor autisme in Eindhoven is onder de indruk van haar autistische hoogbegaafde leerling; hij heeft voorgesteld een wiskundesom beter uit te leggen dan dat zij zelf heeft gedaan. Ze constateert dat hij slim is. Als je kijkt naar wat deze leerling eigenlijk doet, namelijk zich zowel op gevoelsniveau als op denkniveau inleven in andere leerlingen en daarover in contact treden met de docent, weet je al dat hij niet autistisch kan zijn. Een autistisch kind zou slechts de som verbeteren volgens zijn eigen inzicht. Zonder etiket zou deze jongen te horen kunnen krijgen dat hij zo goed op zijn medeleerlingen let en dus sociaal is. Zo zou hij zelfvertrouwen op kunnen bouwen in het aangaan van contacten.
* Dit begrijp ik dus niet.
"hij heeft voorgesteld een wiskundesom beter uit te leggen dan dat zij zelf heeft gedaan" en "Een autistisch kind zou slechts de som verbeteren volgens zijn eigen inzicht" zijn voor mij 't zelfde. 't enige verschil is dat de 1e leerling 't slimmer aanpakt wat betreft 't voor hem gewenste resultaat.
En dan gelijk weer van die simpele conclusies trekken? Deze manier van denken is JUIST een garantie voor een weg vol valkuilen.
De manier van denken is ook zo iets. Ik snap niet waarom mensen dit doen...
Edit: Heb de formatting aangepast om van die
's af te komen
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 18-02-2011 20:00:58 ]