De kunst van het loslaten van je ex # 152

Zo gaan de topics in een sneltreinvaart erdoorheen en zo heb je opeens maar een paar posts per dag. Moet toch een goed teken zijn?

Komt omdat het geen SC mag worden en Neo iedereen die veel post heeft uitgemaakt voor no-lifer

Ow, ik heb wat gemist geloof ik. Even teruglezen dan maar.

Haha, zo hebben een aantal mensen het opgevat toch ook al bedoelde hij het niet zo, heb het snel doorgeklikt dus kan me vergissen, ik heb het een beetje overdreven in mijn samenvatting

Maar ja, geen nieuws is goed nieuws. Of iedereen ligt depressief op bed, zou het zelf bijna ook doen met dit weer

_{Dit is geen SC hoor.}

Ik heb zo te zien een hele discussie op de eerste pagina gemist.

Maar ja, zo vaak zit ik hier dan ook niet (meer), want andermans ellende lezen terwijl je jezelf prima voelt heeft ook geen basis, aangezien je dan ook weer automatisch terugdenkt aan die kuttijd waar je zelf doorheen bent gegaan.

quote:

Op vrijdag 4 februari 2011 11:26 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

@Goofy: De goudprijs staat wel mooi hoog.....

Ik heb nu al de jackpot, dus die goudprijs kan me gestolen worden.

Wat een zoetsappige vent ben je ook goofy haha.

Ik kom af en toe eens voorbij als ik me verveel. Heb ook geen idee wat er door wie gezegd is en het interesseert me eigenlijk ook niet.

Een wijze raad voor het weekend:

quote:

Op zaterdag 5 februari 2011 00:47 schreef Catkiller het volgende:
Haha, zo hebben een aantal mensen het opgevat toch ook al bedoelde hij het niet zo, heb het snel doorgeklikt dus kan me vergissen, ik heb het een beetje overdreven in mijn samenvatting

Maar ja, geen nieuws is goed nieuws. Of iedereen ligt depressief op bed, zou het zelf bijna ook doen met dit weer

_{Dit is geen SC hoor.}

Nee; Neo heeft het blijkbaar weer aan met z'n ex - of een tussenvorm gezien het recent posten door Neo "dat ie iets soortgelijks heeft als undisputed die schreef over slapen met z'n ex" - en nu is hij iedereen die nog wel treurt om z'n ex of wat dan ook een sukkel of sukkelientje en moet van hem ogenblikkelijk stoppen met denken aan z'n/haar ex, een leven krijgen en van dit draadje oprotten... Heeft ie dat niet zo gezegd of bedoeld? Mmhh...dan is ie kampioen 'zich ongelukkig uitdrukken'

@Catkiller; ik lig niet depressief in m'n bed
@Neo; waar ik persoonlijk moeite mee heb is dat je enkel de posts die in jouw voordeel spreken meegenomen hebt naar het nieuwe draadje. Dat lijkt slim maar is geschiedsvervalsing.
Daarnaast maken je persoonlijke omstandigheden je volstrekt ongeloofwaardig als jij mensen uit de pan wilt geven omdat ze nog met hun ex bezig zijn qua verwerking, terwijl je zelf een nieuw hoofdstuk - en bed? - met je ex induikelt. Dat je dan achteraf zegt dat je het allemaal niet zo lullig bedoeld geeft grote vraagtekens

[ Bericht 8% gewijzigd door Wanderingwhy op 05-02-2011 07:58:54 ]

Goedemorgen!

Was weer een heerlijk nachtje! Dromen dat je terug bent bij je ex is voor mij echt een nachtmerrie..

Word een dag vol koffie en red bull wil ik vanavond lekker op stap kunnen :p

Of een dag vol slaap joycie

quote:

Op zaterdag 5 februari 2011 10:43 schreef Male23 het volgende:
Of een dag vol slaap joycie

Ja maar ga zo lekker naar de kapper.. Dus dat zit er niet in, net wel nog even op de bank gezeten.

Komt denk ik wel goed vanavond Heb er heel veel zin in En daarna zal ik vast goed slapen

Het blijft toch lastig, we spreken elkaar nog steeds meerder keren per week en uit alles blijkt dat ze me erg mist en nog steeds erg leuk vindt. Maarja die ouders he dat is iets wat ik niet kan veranderen en wat ik erg zuur vind.

Hier gisteren post gekregen de ex waar ik me zoon bij heb is weer lekker bezig en mag me melden voor een gedrags onderzoek joepie
en nog veel meer.

quote:

Op zaterdag 5 februari 2011 09:46 schreef J0ycie88 het volgende:
Was weer een heerlijk nachtje! Dromen dat je terug bent bij je ex is voor mij echt een nachtmerrie..

Ik heb dat ook een keer gedroomd terwijl ik 99 van de 100 keer mijn dromen niet eens herinner, deze kon ik tot in detail terug halen

Mjah, soms komen je dromen ook uit

Juni 2010 heb ik een einde gemaakt aan de relatie met mijn ex. Hij ging er echter meteen op los en ik werd diezelfde dag gebeld dat hij met een meisje bezig was. Hele domme actie van diegene die me belde. Ik reageerde rustig maar zodra ik ophing stortte ik letterlijk in.

De volgende 10 weken ben ik 12 kilo afgevallen en ben ik er toen ook nog even achter gekomen dat ik een aangeboren dysthyme stoornis heb. (depressie) Het gevoel van liefdesverdriet was ondragelijk, het voelde alsof ik dood ging vanbinnen, ik kon met niemand praten en al helemaal niet met mijn ouders want die vnden dat ik overdreef. Laat staan als ik er nu over begin!

Het doet echt vreselijk veel pijn. Maar toen was hij terug, maakte mijn hoofd weer helemaal gek, en meteen nadat ik weer met hem naar bed ben gegaan (stom, ik weet het) heeft hij me in de steek gelaten. Ik heb dit tot misschien wel 5 keer toe laten gebeuren. Inmiddels is het februari en ik heb hem totaal uitgeband en binnenkort ga ik op kamers. De grootste reden daarvoor is dat ik niet meer in dezelfde stad wil leven waar hij leeft en waar ik hem tegen kan komen, wetende dat hij al die tijd gelogen had, over alles.

Maar ik blijf aan hem denken en ik moet nog steeds om hem huilen. Ik droom zelfs nog over hem. En het liefst zou ik willen dat het goed was gekomen. Hij was mijn eerste liefde en we waren 2 jaar samen. Ik wil geen tranen verspillen aan zo'n klootzak.

De reden waarom ik dit veeeel te lange bericht typ is omdat ik wil weten hoe ik hier mee om zou kunnen gaan, want zeker met die kut-stoornis komt alles 3 keer zo hard aan. Ik heb echt alles al geprobeerd om verder te gaan met mijn leven.

En sorry voor mijn vreselijke spelling.

ahhhhh nu is het wel erg stil maar een schopje omhoog zodat anderen die het even nodig hebben ook zien .

En heb Neo nu ook al niet meer gezien ????

quote:

Op zaterdag 5 februari 2011 17:57 schreef MrsTeese het volgende:
Juni 2010 heb ik een einde gemaakt aan de relatie met mijn ex. Hij ging er echter meteen op los en ik werd diezelfde dag gebeld dat hij met een meisje bezig was. Hele domme actie van diegene die me belde. Ik reageerde rustig maar zodra ik ophing stortte ik letterlijk in.

De volgende 10 weken ben ik 12 kilo afgevallen en ben ik er toen ook nog even achter gekomen dat ik een aangeboren dysthyme stoornis heb. (depressie) Het gevoel van liefdesverdriet was ondragelijk, het voelde alsof ik dood ging vanbinnen, ik kon met niemand praten en al helemaal niet met mijn ouders want die vnden dat ik overdreef. Laat staan als ik er nu over begin!

Het doet echt vreselijk veel pijn. Maar toen was hij terug, maakte mijn hoofd weer helemaal gek, en meteen nadat ik weer met hem naar bed ben gegaan (stom, ik weet het) heeft hij me in de steek gelaten. Ik heb dit tot misschien wel 5 keer toe laten gebeuren. Inmiddels is het februari en ik heb hem totaal uitgeband en binnenkort ga ik op kamers. De grootste reden daarvoor is dat ik niet meer in dezelfde stad wil leven waar hij leeft en waar ik hem tegen kan komen, wetende dat hij al die tijd gelogen had, over alles.

Maar ik blijf aan hem denken en ik moet nog steeds om hem huilen. Ik droom zelfs nog over hem. En het liefst zou ik willen dat het goed was gekomen. Hij was mijn eerste liefde en we waren 2 jaar samen. Ik wil geen tranen verspillen aan zo'n klootzak.

De reden waarom ik dit veeeel te lange bericht typ is omdat ik wil weten hoe ik hier mee om zou kunnen gaan, want zeker met die kut-stoornis komt alles 3 keer zo hard aan. Ik heb echt alles al geprobeerd om verder te gaan met mijn leven.

En sorry voor mijn vreselijke spelling.

Heb je hier begeleiding bij, want ik zou dan zeker bespreekbaar maken dat je daar moeite mee hebt en dus daaraan gaan werken.

quote:

Op zaterdag 5 februari 2011 17:59 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Heb je hier begeleiding bij, want ik zou dan zeker bespreekbaar maken dat je daar moeite mee hebt en dus daaraan gaan werken.

Ik ben al bij 2 verschillende psychriatische bedrijven (om het zo maar even te noemen) geweest en de eerste was niet handig vanwege mijn opleiding en de bij de tweede ging het al helemaal niet omdat die mensen niet luisterden en een baggeradvies gaven. Over twee weken heb ik een intake gesprek bij weer iets anders.

@MrsTeese:
Wat een verschrikkelijke tijd moet jij gehad hebben! Als ik je verhaal goed interpreteer was dit vanaf juni 2010 al aan de gang maar ben je pas onlangs definitief met hem gebroken? Met tussen juni 2010 en 'onlangs' die circa 5x dat het dan weer even ok was tussen jullie en dan dat ie weer verdween?

Overigens is kilo's afvallen geen bijzonderheid. Op dit draadje zijn meerdere mensen die ook stevig afvielen na een breuk...

Je zegt dat je er met niemand over kunt praten. Heb je inmiddels wel mensen met wie je wel kunt praten of is het nog steeds niemand?
Naja, iig welkom op dit draadje, wel het meest voor de hand liggende draadje vol met mensen die min of meer hetzelfde mee hebben gemaakt als jij nu inzit....

Catkiller, het laatste wat ik wil is dat die droom uitkomt

Jeetje mensen wat is het rustig hier!

Vind ik een goed teken, hopelijk representatief voor hoe jullie je voelen!!...

Ben zelf vanavond voor het eerst sinds het uit is gegaan half juni een keer niet erop uit geweest op zaterdagavond... Ben ziek en dus lekker thuis gebleven. Dat beklemmende gevoel dat ik zelf thuis zit terwijl iedereen ( incl. mijn ex) waarschijnlijk uit aan het gaan zijn heb ik godzijdank niet meer, voel me nu gewoon echt ''los'' van haar, in de zin van dat ik mijn leven niet meer met het hare vergelijk... mag ook wel na bijna 8 maanden...

Toch denk ik soms nog steeds best veel aan haar. Denk dat dit pas over zal gaan als ik zelf weer in een nieuwe liefde werwikkeld raak. De enige liefde/relatie ervaring die ik in mijn leven heb, en uberhaupt het enige meisje waar ik ooit echt van heb gehouden, is mijn ex namelijk...

Nog even een update wat betreft die 2 meiden waar ik inmiddels al tijdenlang mee sms..
Meisje 1: Hier sms ik dus inmiddels al bijna anderhalve maand mee, maar het gaat eigenlijk niet veel verder dan keer op keer aan elkaar vragen wat de plannen voor de week/het weekend zijn
Ik MOET eigenlijk onderhand eens een move gaan maken, maar ik merk dat wanneer ik alleen al denk aan dat hele ''circus'' rondom een relatie, ik meteen denk hmm dat hoeft van mij allemaal niet zo nodig...
Anderzijds lijkt het me heerlijk om straks in de lente en zomer lekker samen eropuit te gaan met een leuke meid...

Meisje 2: Hier sms ik inmiddels al 4 maanden mee, elke spreekwoordelijke scheet die we laten wordt met elkaar gedeeld. Weten constant van elkaar wat we doen. Soms is er een dagje geen contact, maar 95% van de dagen wel, en dan ook echt veel. Ze is hier een keer langs gekomen en daar is het eigenlijk bij gebleven. Begint een beetje een gebed zonder end te worden

@Wanderingwhy Ja het was/is geen pretje.
Nee, ik heb nog steeds niemand met wie ik erover kan praten. Ik praat er veel over maar het voelt nooit alsof het me oplucht maar alsof ik mezelf alleen maar meer in de put praat, ook snap ik mezelf soms niet, het is vreselijk moeilijk om het uit te leggen omdat ik het steeds weer anders verwoord. Ik heb een hele goede vriend, echt een lieve jongen maar die kan er niet tegen als ik emotioneel word, dan maakt hij grappen die dan net even verkeerd vallen.

Kilo's afvallen is niet echt een bijzonderheid daar heb je gelijk in maar voor mij is het heel wat aangezien ik net een vage jojo ben.

Als ik tegen iemand vertel dat het voelt alsof ik dood ben vanbinnen kijken ze me aan alsof ik gestoord ben, niet echt het support waar je dan op zit te wachten, daarom ben ik blij dat ik hierop terecht gekomen ben.

Ik voel me echt kut, ik kan nieteens uitgaan zonder 1 minuut aan mijn ex te denken. Ik wordt gewoon mijzelf niet meer...ik ben vorig weekend met een ander meisje geweest maar het voelde als vreemd gaan.....het valt me zwaar, mijn (onze) toekomst is verkloot...ik zie geen toekomst zonder haar. Nog steeds niet na 2 maand na de break...ik denk constant; het komt goed ! Maar waarom kan ik haar niet loslaten? Ik weet het echt ff niet meer, al probeer ik zo hard als ik kan...

quote:

Op zondag 6 februari 2011 04:30 schreef H6-4ever het volgende:
Ik voel me echt kut, ik kan nieteens uitgaan zonder 1 minuut aan mijn ex te denken. Ik wordt gewoon mijzelf niet meer...ik ben vorig weekend met een ander meisje geweest maar het voelde als vreemd gaan.....het valt me zwaar, mijn (onze) toekomst is verkloot...ik zie geen toekomst zonder haar. Nog steeds niet na 2 maand na de break...ik denk constant; het komt goed ! Maar waarom kan ik haar niet loslaten? Ik weet het echt ff niet meer, al probeer ik zo hard als ik kan...

Dat gevoel raak je 100 % zeker heus wel kwijt. Bij mij heeft dat alleen zo' mn 6 maanden geduurd, en zelfs nu het 8 maanden uit is heb ik soms nog wel ( 2/3 keer per maand) een klein dipje dat ik denk wat is het toch super raar hoe dit allemaal is gelopen. Beetje op datums/ momenten die ik me herrinner van vorig jaar rond deze tijd.. Het komt ook goed, en 2 maanden is nog niet eens zo lang hoor...

Ik merk trouwens aan mezelf wel dat ik wat betreft mijn gedachten over relaties wel wat ''beschadigd'' ben door de plotselinge 100 % ommekeer die mijn ex qua houding en gedrag heeft gemaakt vanuit het niets.. Misschien is dat ook wel de reden dat ik eigenlijk helemaal geen sterke drang voel om weer een nieuwe relatie te beginnen.
Je hebt het een (lange) tijd heel erg leuk samen, steekt er veel tijd en energie in, legt heel je persoonlijk leven bloot aan diegene.
Maar in de meeste gevallen gaat het vroeg of laat uit, en spreek je elkaar nooit meer en ben je nog minder dan kennissen voor elkaar. Ik vind dat nog altijd een van de moeilijkste dingen. Als ik nu terugdenk aan vorig jaar rond deze tijd vind ik het echt onvoorstelbaar dat zoiets uberhaupt kan...

Niet dat ik overigens nu de behoefte voel om mijn ex nog te spreken, totaal niet eigenlijk. Wel had ik liever dat ze in timboektoe oid ging wonen. Heb nog steeds het idee dat ze mij op elk mogelijke manier de ogen wil uitsteken.
Ben haar (gelukkig) nog niet tegengekomen met haar nieuwe vriend, maar ik zie die kop al voor me met haar ''kijk mij eens'' blik..

[ Bericht 4% gewijzigd door Bartinhoo op 06-02-2011 08:50:27 ]

Dromen over je ex is echt verschrikkelijk..

Ik heb de laatste tijd steeds het gevoel dat het wat beter gaat met me, na 5 weken, maar als je dan wakker word na een droom waarin je samen gelukkig was enzo dan komt dat toch wel even hard aan
Mijn onderbewustzijn is blijkbaar nog erg met hem bezig..

Ik las hier dat iemand dacht dat hij pas echt klaar met zijn ex zou zijn als ie een nieuw iemand heeft.. En daar kan ik me eigenlijk wel in vinden.
Niet dat ik nu een nieuwe vriend wil, want dat zou nog veel te snel zijn, maar ik zou best willlen dat ik iemand nieuws had om me op te richten, want nu bevatten alle leuke herinneringen van de afgelopen 2 jaar sporen van hem..
En zal hij waarschijnlijk ook de enige jongen zijn van wie ik de komende tijd droom..

quote:

Op zondag 6 februari 2011 00:06 schreef Bartinhoo het volgende:
Meisje 2: Hier sms ik inmiddels al 4 maanden mee, elke spreekwoordelijke scheet die we laten wordt met elkaar gedeeld. Weten constant van elkaar wat we doen. Soms is er een dagje geen contact, maar 95% van de dagen wel, en dan ook echt veel. Ze is hier een keer langs gekomen en daar is het eigenlijk bij gebleven. Begint een beetje een gebed zonder end te worden

Dat is ook niet echt gezond, om je al zo aanhankelijk op te stellen wanneer er nog geen sprake is van een (potentiele) relatie.

Bijna 7 maanden geleden en onder normale omstandigheden ben ik er eigenlijk wel vanaf. Denk er niet zo heel erg veel meer aan en ben er ook niet heel erg veel meer mee bezig.

Gisteren op een verjaardagsfeestje van een wederzijdse vriend kwam zij ook langs. Ik had zo verschrikkelijk tegen-randje-vergiftiging-aan veel gedronken en ook nog eens geblowed (ik blow niet..), dat m'n emoties echt x100 gingen. Ik stortte helemaal in, in de badkamer opgesloten en op de grond gelegen, naar buiten gegaan waarna m'n beste vriendin maar achter me aanrende omdat die 't aan voelde komen. Uiteindelijk ben ik maar weggegaan (eerder weggebracht, was niet verantwoord) om thuis te gaan slapen. Gelukkig merkte overigens niemand het, behalve de 2 personen die met mij gingen praten.

Mijn god wat was dat ellendig. Ik had/heb nog steeds het idee dat ik er toch aardig klaar mee ben, maar kennelijk zit er diep van binnen nog iets dat omhoog komt als ik lazarus ben en haar zie. Als ik haar namelijk niet zie heb ik nergens last van.

Mijn oplossing: toch maar onzin als facebook weer verwijderen (ze had me weer toegevoegd). Het is nu wel best zo, ik begin serieus door mezelf geirriteerd te raken. Gelukkig zie ik haar bijna nooit, want ze woont en studeert in een heel andere stad. Ze was alleen toevallig ook op dit feestje, nja soit.

Nu ga ik haar een mail sturen dat ik weiger om vrienden met haar te blijven, of althans contact te houden (zij heeft het idee / de illusie dat wij nog vrienden kunnen blijven). Ik ga dat niet eens proberen, gezien gisteravond is het duidelijk dat dat niet voor mij is weggelegd met haar.

quote:

Op zondag 6 februari 2011 12:48 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Hier ben ik
Gisteren naar de open dag van de Haagse Hogeschool geweest, dus vandaar dat ik niet hier was. Na afloop nog gechillt in Den Haag

OT: ben blij dat sommige mensen wél inzien wat ik bedoel. Jammer dat het één bepaald typisch select groepje is dat radicaal tegen mijn woorden in gaat en mijn woorden + situatie zo verdraaien zodat het lijkt alsof ik het kwaad zelve ben

Ik heb tot 10 keer toe verteld dat iedereen zo veel mag posten als ie wilt, maar dat ik de INDRUK krijg dat sommigen blijven hangen in een fase en daar liet ik mijn theorie even op los. Maar inderdaad: als je ook maar een greintje goed contact met je ex hebt, ben je niet meer serieus te nemen
Is het jaloezie Wandering? Jij mailt toch ook met die ex van je. Of althans, dat VERMOED je Moet ik jou dan ook maar niet meer serieus nemen? Voor iemand van jouw leeftijd gedraag je je wel heel erg kinderachtig

@Neo: Het valt me op dat je een sfeer om je heen creeert alsof jij slachtoffer van iets zou zijn? Speculaties houd ik niet van. Groepsvorming? Een bepaald typisch select groepje? Dan zie je meer dan ik. Zelf ben ik de afgelopen week nogal weinig op dit draadje geweest zie je

Je beschuldiging aan mijn adres laat ik voor wat het is. Zonder onderbouwing is het snot van een fietser in de harde wind. Uit een donker gat en doelloos qua richting

Als concreet antwoord op je vraag: Nee, ik ben totaal niet jaloers op jou.

@Neo:
Ik heb je duidelijk aangegeven niet in een ruzie betrokken te willen worden waar ik geen weet van heb. Als je dat niet kunt respecteren is dat jouw keuze.

Daarnaast: Ik ben slechts verantwoordelijk voor wat ik schrijf en daar mag je me op aanspreken. Ik ben niet verantwoordelijk voor hoe jij woorden interpreteert. Spreek me daar niet op aan ok?

Wat jij moet gaan leren is een ander en zijn/haar gevoelens gaan respecteren. Ik neem je kwalijk dat je mijn breuk gaat misbruiken (jaloers Wandering? dat zijn jouw woorden) om een situatie die jij met je ex hebt te willen uitventen. Ik neem je dat kwalijk omdat er geen ruimte is voor een andere interpretatie Neo.

Dat ik jou aanspreek op je ex is omdat je insinueert dat er veel meer aan de hand is dan een normale omgang met je ex. Dat heb je zelf geplaatst op dit draadje dus mag ik gevoegelijk aannemen dat je dit ook wilt delen met anderen.
Waar ik je vervolgens wel op aanspreek in dat je letterlijk twee posts later anderen aanspreekt op dat ze te lang op dit draadje blijven hangen en afstand moeten nemen van hun ex.
Dat geeft een verschrikkelijke contradictie met je eigen omstandigheden Neo..... Daar interpreteer ik niets mee, maar maak ik jou verantwoordelijk voor je eigen woorden. No offence ok?

(ik heb geen enkele reden jaloers te zijn, meer daarover later )

Misschien in pm doen? Wil geen tijd verspillen aan het lezen van kansloze reacties op elkaar die mij voor geen meter boeien en ik denk de rest hier ook niet.

Inderdaad, doe dit geëmmer op elkaar eens lekker privé ofzo.

quote:

Op zondag 6 februari 2011 18:58 schreef Maharbal het volgende:
Bijna 7 maanden geleden en onder normale omstandigheden ben ik er eigenlijk wel vanaf. Denk er niet zo heel erg veel meer aan en ben er ook niet heel erg veel meer mee bezig.

Gisteren op een verjaardagsfeestje van een wederzijdse vriend kwam zij ook langs. Ik had zo verschrikkelijk tegen-randje-vergiftiging-aan veel gedronken en ook nog eens geblowed (ik blow niet..), dat m'n emoties echt x100 gingen. Ik stortte helemaal in, in de badkamer opgesloten en op de grond gelegen, naar buiten gegaan waarna m'n beste vriendin maar achter me aanrende omdat die 't aan voelde komen. Uiteindelijk ben ik maar weggegaan (eerder weggebracht, was niet verantwoord) om thuis te gaan slapen. Gelukkig merkte overigens niemand het, behalve de 2 personen die met mij gingen praten.

Mijn god wat was dat ellendig. Ik had/heb nog steeds het idee dat ik er toch aardig klaar mee ben, maar kennelijk zit er diep van binnen nog iets dat omhoog komt als ik lazarus ben en haar zie. Als ik haar namelijk niet zie heb ik nergens last van.

Mijn oplossing: toch maar onzin als facebook weer verwijderen (ze had me weer toegevoegd). Het is nu wel best zo, ik begin serieus door mezelf geirriteerd te raken. Gelukkig zie ik haar bijna nooit, want ze woont en studeert in een heel andere stad. Ze was alleen toevallig ook op dit feestje, nja soit.

Nu ga ik haar een mail sturen dat ik weiger om vrienden met haar te blijven, of althans contact te houden (zij heeft het idee / de illusie dat wij nog vrienden kunnen blijven). Ik ga dat niet eens proberen, gezien gisteravond is het duidelijk dat dat niet voor mij is weggelegd met haar.

Waarom blowde je dan als je normaal niet blowt?

Kennelijk heb je je gevoelens gewoon ergens weggestopt ipv geprobeerd het te accepteren.

@Male23 en @Goofy:
Ik begrijp jullie reacties maar al te goed.

@Maharbal:
Net zoals Goofy begrijp ik niet waarom je EN zoveel zoop EN dan ook nog eens zat te blowen. Als je enigszins 'op de hoogte' bent weet je dat je met een heel hefige combinatie bezig geweest bent (enfin....nu zeker!).

Logisch dat je gevoelens explodeerden, maar laat het eerst eens tot rust komen voor een paar daagjes en ga dan eens rustig overdenken wat je nu eigenlijk wel en niet zou willen doen. je kunt haar over een paar dagen alsnog overal verwijderen waar je haar maar wilt verwijderen, maar om dat nu te doen en dan over een paar dagen mogelijk spijt te krijgen?

Succes!

(uhm...moet ik je nog iets uitleggen over tegen toxic-zuipen en hoe gezond dat is voor je hersens?)

Goedemorgen allemaal!

Maharbal, als ik jou was zou ik er inderdaad nog even een nachtje over slapen. Misschien denk je er dan toch anders over. Door de combi blowen-drinken, daar raak je gewoon over emotioneel van. Laat dat gevoel eerst zakken en maak dan je besluit.

Verder voel ik me eigenlijk prima! (Behalve de nadorst die ik nu pas heb na de wilde nacht van zaterdag).
Der zijn ook wel wat dingen gebeurt waardoor ik me in eerste instantie rot ging voelen, maar nu kan ik eigenlijk best zeggen dat dit er voor heeft gezorgd dat ik me nu goed voel.
Maar voel niet de behoeft om dat hier op het topic te gooien, omdat ik geen zin in kritiek heb, die ik gegarandeerd wel krijg. (Toch jammer, dat die sfeer goed verziekt is!)

Ja! Ik ben eindelijk in staat geweest om de jongen die mij niet leuk vond los te laten en zijn profiel van Facebook te verwijderen. Eindelijk bevrijd van emo buien waarbij je jezelf elke keer weer teleursteld. Zonder hem heb ik dat ook niet meer. Sowieso, ik kan heus wel zonder hem en er zit geen toekomst in dus dan hoef ik hem ook niet meer te hebben op Facebook. Toch?

Geen stomme berichtjes meer en me daarna schamen en me een stalker voelen. Geen verontschuldigingen meer van mij voor klootzakkerig en oninvoelend gedrag van hem.

quote:

Op zondag 6 februari 2011 19:05 schreef Neo-Mullen het volgende:
Hmm is het voor veel mensen hier herkenbaar als je terugdenkt aan 'een jaar geleden deden we <vul hier je situatie in>' enz...
Ik heb dat wel heel sterk. Data zijn voor mij op de een of andere manier heel belangrijk. Ik kan je bijna vertellen op welke dag ik wat met haar deed.
We woonden weliswaar ver uit elkaar, dus de keren dat je elkaar zag, waren ook gelijk speciale momenten. Dat vind ik tevens wel het mooie aan afstandrelaties... je leeft en geniet veel meer van het moment.

Mja dat heb ik dus ook nog wel. Moet echt zeggen dat, sinds mijn ex 3 weken geleden een ander kreeg, ik echt dubbel zo veel afstand heb kunnen nemen als in die 7 maanden van ''verwerken'' daarvoor...
Maar vorig jaar waren we dit weekend een weekendje samen weg. Weet het nog als de dag van gisteren ( en het is ook nog maar een jaar geleden ). Het had enorm gesneeuwd en het was superromantisch. En natuurlijk het valentijnsweekend de week daarop...

Had echt nooit verwacht dat er zoveel in een jaar kon veranderen. Dat ik haar nu echt nooit meer spreek ( slechts incidenteel als we elkaar tegenkomen), dat zij het uitgemaakt heeft, en al helemaal dat ze nu haar valentijnsweekend met een ander gaat vieren. Dat doet me niet eens zozeer pijn, maar het idee blijft heel onwerkelijk...
Blijf me toch nog steeds afvragen WAAROM ze die afstand zo groot wou maken. Denk echt dat er weinig stelletjes zijn die op zo'n ''goede'' manier uit elkaar zijn gegaan als wij met een omhelzing en een knuffel en een traan, en toen was het ook echt voor altijd klaar, terwijl we 3 km van elkaar afwonen... Maargoed het heeft ook allemaal geen zin meer om erover na te denken...

quote:

Op zondag 6 februari 2011 16:13 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Dat is ook niet echt gezond, om je al zo aanhankelijk op te stellen wanneer er nog geen sprake is van een (potentiele) relatie.

Nee ik vind het ook vreemd. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik meestal de afwachtende houding aanneem. Ik vind het best wel leuk, daar niet van want het is echt een knappe meid. Ken haar van vakantie afgelopen augustus en daar aten we elke avond samen en hadden we echt gespreksstof van de eerste tot laatste minuut, er was meteen spanning...
Toen begon het op facebook/hyves en begin november is ze een keer langsgeweest en sindsdien sms'en we dus.
Echter is er nooit meer iets concreets gebeurd, weet heus wel dat het aan mij is om een ''move'' te maken, nummer vragen, afspreken en het sms'en was allemaal al haar initiatief. Maar ik heb eigenlijk nog helemaal geen zin in meer

Maar nu ik er zo over nadenk lijkt het eigenlijk wel op een sms- relatie inderdaad. Heb met haar in de afgelopen maand ook al meer berichten uitgewisseld dan met mn ex in de hele relatie...
Begin wel steeds minder het nut ervan in te zien echter, het is wel gezellig maar het duurt al 4 maanden inmiddels en niemand maakt een move.....
En eerlijk gezegd ben ik ook niet van plan een move te maken....

Ik blow normaal niet, maar ik was nu al dusdanig ver heen dat ik niet eens door had dat dat ding een joint was (en nee, ik rook ook niet). Ik weet dat ik te veel heb gezopen, was wat over enthousiast.

Kennelijk zat er gewoon nog ergens iets kleins dat door deze combinatie inderdaad werd opgeblazen. Dat zal vanzelf wel wegebben, want nogmaals: onder normale omstandigheden heb ik er niet zoveel last van.

Ik heb haar overigens al gemeld dat ik er weinig voor voel om vrienden te blijven. Het grappige is dat ze ook nog kwaad op mij werd omdat ik vond dat er te weinig basis was voor een vriendschap en dat ik mezelf er alleen maar mee heb door het toch te blijven proberen.

Ik doe 't zelden, maar ik heb deze keer gewoon voor mezelf gekozen. Als het goed met mij gaat als ik geen contact met haar heb, waarom zou ik dan expres contact gaan zoeken? Nee, spijt ga ik niet krijgen van deze beslissing omdat dat het beste voor me is. Misschien dat ik er ooit anders over denk, maar dan kan altijd nog toenadering gezocht worden. Deze besliggins is niet zozeer ingegeven door 'liefdesverdriet' of wat dan ook, deze beslissing is gewoon aardig rationeel genomen als je 't mij vraagt. Ik begin serieus kwaad te worden op het feit dat 't op dit soort momenten omhoog komt ebben, ik heb er dus genoeg van. Dit is de oplossing.

Kvond het wel grappig dat zij haar laatste smsje afsloot met "ik spreek je over een jaar nog wel 's". Alsof zij maar niet wil accepteren dat ik geen deel meer uitmaak van haar leven

Ik kom straks als nieuw terug
Krijg straks een compleet nieuw gebit me kiezen zijn allemaal slecht
Het lijkt nog netjes ,maar het is niet zo.
Bedooeling is alles operatief te laten doen.
Straks ben ik dan degene die het hardste lacht

@Maharbal: Stiekem hoop je misschien nog dat ze spijt krijgt als jij de banden verbreekt. Pas daar wel mee op want straks voel je je weer teleurgesteld misschien.

quote:

Op maandag 7 februari 2011 09:48 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Mja dat heb ik dus ook nog wel. Moet echt zeggen dat, sinds mijn ex 3 weken geleden een ander kreeg, ik echt dubbel zo veel afstand heb kunnen nemen als in die 7 maanden van ''verwerken'' daarvoor...
Maar vorig jaar waren we dit weekend een weekendje samen weg. Weet het nog als de dag van gisteren ( en het is ook nog maar een jaar geleden ). Het had enorm gesneeuwd en het was superromantisch. En natuurlijk het valentijnsweekend de week daarop...

Had echt nooit verwacht dat er zoveel in een jaar kon veranderen. Dat ik haar nu echt nooit meer spreek ( slechts incidenteel als we elkaar tegenkomen), dat zij het uitgemaakt heeft, en al helemaal dat ze nu haar valentijnsweekend met een ander gaat vieren. Dat doet me niet eens zozeer pijn, maar het idee blijft heel onwerkelijk...
Blijf me toch nog steeds afvragen WAAROM ze die afstand zo groot wou maken. Denk echt dat er weinig stelletjes zijn die op zo'n ''goede'' manier uit elkaar zijn gegaan als wij met een omhelzing en een knuffel en een traan, en toen was het ook echt voor altijd klaar, terwijl we 3 km van elkaar afwonen... Maargoed het heeft ook allemaal geen zin meer om erover na te denken...

Misschien omdat je ex wel verder is gegaan met haar leven en beseft heeft dat jij daar geen deel meer van uitmaakt en dat vriendjes blijven (nu) niet gaat werken met jou? En maar goed ook, want zoveel je er nog over mijmert hier ben je er duidelijk nog niet klaar voor. En tja, geef me eens een goeie reden waarom jij vriendjes wil blijven, want ik blijf het gevoel hebben dat de enige reden dat je dat wilt een soort van schuldgevoel naar haar toe is en dat klinkt nou niet echt als een goeie basis voor een vriendschapsrelatie. Wordt tijd dat je daar eens vanaf stapt. What's done is done. Je weet wat jij fout hebt gedaan, gebruik dat gegeven dan bij je volgende relatie.

Mijn ex wil na 5 weken weer een keer gezellig bijkletsen..
En op zich sta ik er wel voor open, omdat ik wel nog gewoon met hem kan lachen enzo.
Hij woont best ver weg (uurtje met OV) dus de kans dat we elkaar toevallig tegenkomen is erg klein.. Dus als ik hem nog een keer wil zien moet het wel op deze manier.

Alleen aan de andere kant zit ik nog wel met wat gevoelens voor hem, die hij niet meer voor mij heeft..
Het is al een stuk minder geworden in de afgelopen maand, maar het is nog niet allemaal weg (dat kan natuurlijk ook niet zo snel).

Ik weet niet of ik het aan kan om opeens als vrienden tegenover elkaar te zitten enzo, maar als ik het niet probeer weet ik het nooit..
En als het dan idd toch fout gaat dan weet ik dat voor de volgende keer
Wat zouden jullie doen? Want ik twijfel heel erg,.

Ik weet trouwens wel dat het voor hem alleen op de gezelligheid gaat, dus ik ga niet afspreken in de hoop dat het weer goedkomt.. En daar heb ik me ook zo goed mogelijk bij neergelegd..

Ik had toen het net een week uit was een stuk spacecake gehad. Dat was de ergste nacht van mijn leven.

Oh bah dat heb ik donderdag nog op, 2 stukken en we voelden er weinig van dus maar gaan slapen. Pfff die dag erna, zó brak Ik vind er niks aan.

CeeZee,

Het lijkt me beter om niet af te spreken.. duurt het alleen maar langer voordat je over de breuk heen bent. Maar ik kan me voorstellen dat je toch wilt gaan.

quote:

Op maandag 7 februari 2011 14:25 schreef Mishu het volgende:
@Maharbal: Stiekem hoop je misschien nog dat ze spijt krijgt als jij de banden verbreekt. Pas daar wel mee op want straks voel je je weer teleurgesteld misschien.

Ik heb al eerder alle contact verbroken en het ging me prima af. Zij stuurde me af en toe smsjes waar ik gewoon normaal op reageerde. Ze voegde me op het laatst weer toe op fb en begon het contact iets te intensiveren en het blijkt maar weer dat ik daar geen behoefte toe heb, dus weer alle contact nu definitief verbroken.

Ik hoop niet dat zij spijt gaat krijgen, ik heb ook helemaal geen verwachtingen. Ik doe dit nu weer omdat ik er juist schoon genoeg van heb. Ik hoef geen vrienden met haar te zijn (op dit moment sowieso niet) en heb haar dan ook verteld dat ik geen basis voor een vriendschap zag. Ze was daar zowaar erg over beledigd en snapte niet hoe ik zoiets kon zeggen na een lange relatie. Whatever, ik ben klaar met dat ge-eikel.

Dit is gewoon zelf-bescherming. Als ik zie dat ik verward raak door contact met haar / haar te zien, dan lijkt mij dat een goede indicator van het feit dat ik het niet moet doen. Ik heb er eerlijk gezegd ook helemaal geen aandrang/behoefte toe ofzo. Zij zocht meestal het initiatief tot contact, en ik ging uit vriendelijkheid daarin mee.

Er zit gewoon nog iets in me dat haar mis, dan wel onbewust. Ik kan met eerlijkheid zeggen dat ik er bewust aardig klaar mee ben, maar er sluipt nog iets. So be it, kennelijk ben ik er niet 100% overheen in 7 maanden, maar die illusie heb ik ook niet dat dat zo 'snel' gaat. Ik heb ook wel deels een verklaring voor mijn instoten van zaterdag (afgezien van the obvious genuttigde middelen): ik mis het hebben van een relatie, zij was er, ouwe herinneringen kwamen omhoog en een relatie identificeer ik nog deels met haar.