De kunst van het loslaten van je ex # 147 - Alles komt goed!

quote:

Op zondag 16 januari 2011 00:40 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Zo negatief als jij overkomt bij het lezen van mijn eerste reactie, doet me wel sterk vermoeden dat je een ellendige dag hebt gehad ja
Maar nogmaals, ik heb een goeie dag gehad Die mogen ook wel eens voorkomen, jippie!

Neuh, het verbaast me gewoon dat, na alles wat je hebt meegemaakt met je ex, je toch nog steeds koppig vriendjes wil blijven met haar. Dan vraag ik me af: 'Waarom?'

quote:

Op zondag 16 januari 2011 00:33 schreef Wanderingwhy het volgende:
....denk dat t m'n ex is

edit: iig iemand met erg veel aandacht en kennis voor/over me of anders....veel vrije tijd

Ze heeft zichzelf een ander e-mailadres aangemeten ofzo?

quote:

Op zondag 16 januari 2011 01:23 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Neuh, het verbaast me gewoon dat, na alles wat je hebt meegemaakt met je ex, je toch nog steeds koppig vriendjes wil blijven met haar. Dan vraag ik me af: 'Waarom?'

Die 'meeting' van vandaag stond al maanden gepland. Nogmaals, we waren met een hele groep vrienden en hebben dus ook met zn alles opgetrokken. Het is het geval dat ik steeds met haar zat.
Daarbij zijn er intussen ook wat dingen besproken geworden aan de telefoon een paar dagen terug. Heb daarbij wat harder m'n mening doorgedrukt. Lijkt tot nu toe te werken.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 01:14 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@ toothless: Klinkt als een ingewikkelde driehoeksrelatie vriend-vriendin-schoonouders. Wat was er precies gebeurd als ik vragen mag?

Dat mag,

Ik ben 23 jaar oud en mijn ex is 21 jaar.
Wij hadden een relatie met elkaar van 1 jaar.
Haar ouders hebben mij van dag 1 nooit de kans gegeven om te laten zien wie ik ben.
Ze hebben op dag 1 gezegd dat ze een "grijze wolkje" zien bij mij.
De eerste 2 maanden ging het wel goed.
Al voelde ik mij nooit echt op mijn gemak bij hun thuis dat komt omdat ze in mijn bijzijn vriendelijk doen en dat ze mij mogen maar achter mijn rug naar mijn ex negatief praten.

In Augustus 2010 kreeg ik ruzie met mijn ex over wel een heel stom onderwerp "haar zus"
Daar wil ik niet over uitwijken maar om een lang verhaal kort te maken, haar zus was zwaar beledigd door mij en sindsdien was ik niet meer welkom.
(het onderwerp was dat haar oudere zus als die thuis was altijd maar samen sliep in 1 bed met mijn ex en dat vond ik wel gek).

Sindsdien konden wij elkaar alleen maar op straat ontmoeten of bij mij thuis (ik woon op mezelf)
Toen ging het ook bergafwaards, de druk die haar ouders op haar uitoefende en negatief doen.
Als ik mijn ex belde en haar moeder wist dat kwam ze haar altijd storen en zeggen dat ze moest ophangen.
Ze wilden nooit luisteren naar haar wat wij allemaal doen.
Uitgaan, uitstapjes, reisjes etc dat wilde ze nooit aanhoren.
"geen tijd, we zijn moe" dat soort excuusjes.

Mijn ex raakte er gestrest door en emotioneel en ik kreeg daar ook last van.
Tot afgelopen week was het de druppel.

Mijn ex weet wat zij wil maar durft de stappen niet te nemen omdat ze heel erg bang is voor haar ouders.

Afgelopen donderdag hadden wij afgesproken om te gaan praten wat wij gaan doen.
Gaan wij stoppen met de relatie of gaan wij door met de relatie en hoe.

Om 8 uur savonds hadden wij afgesproken in de stad en het gesprek ging heel erg goed.
We kwamen erop uit dat wij met elkaar door wilde gaan en dat wij dan daarbij hulp wilden zoeken.
Een psycholoog bijvoorbeeld die ons kunnen steunen hoe wij met die druk om kunnen gaan.
Het was 23 uur en we besloten naar huis te gaan.
Ik naar mijn huis en zij terug naar haar ouders.

We kuste elkaar en knuffelde en toen belde haar oudere zus.
jaa waar hang jij uit ik kom je nu ophalen en breng je naar huis.

Mijn ex zei dat wij in gesprek waren waarop haar zus zei erbij te willen zijn om te kijken hoe wij met elkaar praten.
Ik zei dat ik dat niet wilde hebben en mijn ex wilde dat ook niet.
En toch kwam haar zus.
Ze kwam erbij staan en zei: zus als dat echt jou wens en keus is dan moet je dat doen!
Mijn ex zei dat ze heel bang is voor dr ouders.
Dat ging zo tot half 12 door dat herhalen en toen raakte haar zus geïrriteerd en zei:
Als het jouw keus is om met hem verder te aan dan moet je dat doen en kom dan niet meer bij ons zeiken we zullen je dan ook niet meer steunen.

Mijn ex sloeg dicht en kon amper nog wat zeggen.
Haar zus bleef zo tot kart voor 12 snachts zo doorrazen (15 min).
Waarop ik toen zei: Sorry dat ik je onderbreek maar ik moet gaan, om 12 uur gaat de laatste trein en die moet ik halen.

Haar zus werd razend: Waar haal jij het lef vandaan om zo onbeschoft te doen.
Je wil gewoon vluchten voor dit gesprek.
Dat is niet waar zei ik, ik wil niet een hele nacht buiten op straat in de regen doorbrengen.

Haar zus liep weg en mijn ex rende er huilend achteraan en riep naar mij "Stel geen vragen, stel geen vragen alsjeblieft"

En weg was ze, daar stond ik verbaasd en geschokt ook wel.

Ik ging naar huis en om 2 uur snachts belde ze mij nog op en boos.
en zei precies wat haar zus zei met waar ik het lef vandaan haalde haar te onderbreken en dat het heel onbeschoft was.
Ik wil niet meer met je doorgaan, het is klaar nu, ik wil je nooit meer spreken en zien.
Maar ik hou wel enorm van je en je bent de ware voor mij.

Ik snapte er niks meer van toen zij dat allemaal zei.

Ik zei als ik de ware voor je ben waarom verbreek je dan het contact.
En daar had ze geen antwoord op.

We hebben elkaar gedag gezegd en tot nu niet meer gesproken.

(PS. als zij helemaal niks meer met mij te maken wilt hebben, waarom verwijderd ze mij niet van facebook? en andere sites, ze komt er dagelijks)

quote:

Op zondag 16 januari 2011 01:23 schreef goofy_goober het volgende:
Ze heeft zichzelf een ander e-mailadres aangemeten ofzo?

Denk 't ja

En dan opeens kom je je ex na weken niet gesproken te hebben irl weer eens tegen in de dorpskroeg. Ik stond verdomme helemaal te shaken zelfs een uur nog nadat ze binnen kwam, wat hou ik stiekem toch nog veel van haar....

Merk dat het ook van haar kant nog steeds onwennig is, en ook vanavond zocht ze weer sms contact ( zij zat bij haar vriendinnen, ik bij vrienden in dezelfde kroeg ), toen ze wegging gabaarde ik naar haar of ze ging slapen toen wees ze naar haar telefoon en later kreeg ik nog wat smsjes dat ze lekker in bed lag en lekker ging slapen en of het nog leuk was etc etc...

Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken, waarschijnlijk gewoon vriendschappelijk bedoeld maar vind het toch wat vreemd allemaal...

Waarom ben ik toch zon watje als het op haar aankomt

quote:

Op zondag 16 januari 2011 01:44 schreef Toothless het volgende:

[..]

Zo, quite a story!

Snap dat je het er moeilijk mee hebt, en dat je het raar vindt, maar ik zal mijn mening ervan geven.
Ik neem aan dat ze zelf een goede relatie met haar ouders heeft, aangezien ze nog (steeds) thuis woont. Haar familie heeft zon invloed op haar, dat ze niet tegen hen in wil gaan. Al houdt ze nog zo veel van je, ze wil haar ouders niet teleurstellen. Persoonlijk vind ik dat die ouders er niets mee te maken hebben, maar die ouders denken daar anders over. Ga nog een keer een goed gesprek met haar aan, en vraag wat ZIJ wil, en wat ZIJ van de situatie vindt..

Hoop dat je er wat aan hebt

quote:

Op zondag 16 januari 2011 02:27 schreef St-Dakota het volgende:

[..]

Zo, quite a story!

Snap dat je het er moeilijk mee hebt, en dat je het raar vindt, maar ik zal mijn mening ervan geven.
Ik neem aan dat ze zelf een goede relatie met haar ouders heeft, aangezien ze nog (steeds) thuis woont. Haar familie heeft zon invloed op haar, dat ze niet tegen hen in wil gaan. Al houdt ze nog zo veel van je, ze wil haar ouders niet teleurstellen. Persoonlijk vind ik dat die ouders er niets mee te maken hebben, maar die ouders denken daar anders over. Ga nog een keer een goed gesprek met haar aan, en vraag wat ZIJ wil, en wat ZIJ van de situatie vindt..

Hoop dat je er wat aan hebt

Ik herken het verhaal, heb hetzelfde meegemaakt, in een iets minder dramatische vorm gelukkig. Maar wat betreft dat laatste punt van Dakota, daar ben ik het niet mee eens. Jij had voor haar gekozen, zij moet ook voor jou kiezen, maar wordt door haar ouders tegengehouden. Dat doen haar ouders verkeerd, maar als je haar daarvan gaat overtuigen, dan werkt dat averechts. Zij heeft nu voor haar ouders gekozen en daar moet je je helaas bij neerleggen. Als ze echt veel van je zou houden, komt ze vanzelf terug, maar reken daar iig niet op. Je kunt wel een gesprek aangaan, maar praat dan over je gevoelens, maar door te vragen wat ZIJ wil, maak je de spanningen en haar onzekerheid alleen nog maar groter, waardoor ze nog meer voor haar ouders kiest.

[ Bericht 6% gewijzigd door HendrikDeVogelaar op 16-01-2011 03:14:37 ]

quote:

Op zondag 16 januari 2011 02:27 schreef St-Dakota het volgende:

[..]

Zo, quite a story!

Snap dat je het er moeilijk mee hebt, en dat je het raar vindt, maar ik zal mijn mening ervan geven.
Ik neem aan dat ze zelf een goede relatie met haar ouders heeft, aangezien ze nog (steeds) thuis woont. Haar familie heeft zon invloed op haar, dat ze niet tegen hen in wil gaan. Al houdt ze nog zo veel van je, ze wil haar ouders niet teleurstellen. Persoonlijk vind ik dat die ouders er niets mee te maken hebben, maar die ouders denken daar anders over. Ga nog een keer een goed gesprek met haar aan, en vraag wat ZIJ wil, en wat ZIJ van de situatie vindt..

Hoop dat je er wat aan hebt

Op dit moment weigerd ze ieder contact.
negeert berichten en telefoontjes.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 03:07 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:

[..]

Ik herken het verhaal, heb hetzelfde meegemaakt, in een iets minder dramatische vorm gelukkig. Maar wat betreft dat laatste punt van Dakota, daar ben ik het niet mee eens. Jij had voor haar gekozen, zij moet ook voor jou kiezen, maar wordt door haar ouders tegengehouden. Dat doen haar ouders verkeerd, maar als je haar daarvan gaat overtuigen, dan werkt dat averechts. Zij heeft nu voor haar ouders gekozen en daar moet je je helaas bij neerleggen. Als ze echt veel van je zou houden, komt ze vanzelf terug, maar reken daar iig niet op. Je kunt wel een gesprek aangaan, maar praat dan over je gevoelens, maar door te vragen wat ZIJ wil, maak je de spanningen en haar onzekerheid alleen nog maar groter, waardoor ze nog meer voor haar ouders kiest.

@Toothless: HDV heeft het perfect verwoord.

Een toevoeging: Het gaat niet om de liefde tussen jou en je "ex" maar het gaat hier om macht. Haar ouders - en haar zus - hebben op een machtsbasis hun zienswijze bij je ex door de strot gedrukt. Ze heeft niet 'besloten' maar is gezwicht uit loyaliteit en zwakte.

Plaats haar niet in een loyaliteitsconflict maar geef haar de rust en het vertrouwen. Dat krijgt ze blijkbaar niet van haar ouders en zus en dat gaat haar zeker opvallen. Dat kan uiteindelijk wel eens een extra reden worden, naast haar gevoelens voor jou, om jou weer op te gaan zoeken.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 11:09 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

@Toothless: HDV heeft het perfect verwoord.

Een toevoeging: Het gaat niet om de liefde tussen jou en je "ex" maar het gaat hier om macht. Haar ouders - en haar zus - hebben op een machtsbasis hun zienswijze bij je ex door de strot gedrukt. Ze heeft niet 'besloten' maar is gezwicht uit loyaliteit en zwakte.

Plaats haar niet in een loyaliteitsconflict maar geef haar de rust en het vertrouwen. Dat krijgt ze blijkbaar niet van haar ouders en zus en dat gaat haar zeker opvallen. Dat kan uiteindelijk wel eens een extra reden worden, naast haar gevoelens voor jou, om jou weer op te gaan zoeken.

bedankt en zo zie ik het ook wel.
Ik vind het alleen heel erg dat ze zo hard op haar inpraten dat ze het is gaan geloven.

Die angst komt waarschijnlijk vandaan uit hun verleden.
Haar oudere zus heeft heel erge problemen gehad in een vroegere relatie.
Sindsdien houden ze haar klein.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 09:14 schreef Toothless het volgende:

[..]

Op dit moment weigerd ze ieder contact.
negeert berichten en telefoontjes.

Dat is te confronterend voor haar. Ze zit in een spagaat tussen haar gevoelens voor jou en de druk van haar ouders.... Stuur haar een kaart en schrijf dat je haar wilt begrijpen en dat je hoopt dat ze je eens meer wilt vertellen over de situatie waar ze nu inzit (want haar situatie nu begrijpen kan je echt niet...). Laat haar weten dat je nu weinig kunt betekenen maar er wel bent voor haar. Dat soort dingen. Succes!

quote:

Op zondag 16 januari 2011 11:14 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Dat is te confronterend voor haar. Ze zit in een spagaat tussen haar gevoelens voor jou en de druk van haar ouders.... Stuur haar een kaart en schrijf dat je haar wilt begrijpen en dat je hoopt dat ze je eens meer wilt vertellen over de situatie waar ze nu inzit (want haar situatie nu begrijpen kan je echt niet...). Laat haar weten dat je nu weinig kunt betekenen maar er wel bent voor haar. Dat soort dingen. Succes!

Ik heb gewoon nog hoop dat het goedkomt maar ben daarnaast enorm bang dat het niet gaat gebeuren waardoor ik mezelf weer pijn ga doen met die valse hoop.

pff wat een verhaal toothless, maar ben je niet bang dat zou het goedkomen, je je hele relatie lang last krijgt van die ouders en zus?.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 11:38 schreef MelR het volgende:
pff wat een verhaal toothless, maar ben je niet bang dat zou het goedkomen, je je hele relatie lang last krijgt van die ouders en zus?.

Stel dat het goedkomt dan ben ik daar niet zo bang voor.
Ik geloof dan wel dat ze dan goed heeft nagedacht.

quote:

Op zaterdag 15 januari 2011 01:14 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Proficiat! Hoeveel tijd zat er tussen?

4 maanden. Altijd goed contact gehouden

@toothless: Ik zie in je woorden dat je te veel hoop hebt. Dat lijkt me in jouw geval, net als in alle andere, niet zo verstandig. Je zou je te veel op die wellicht valse hoop gaan richten. Het enige wat ik je kan adviseren is om haar in een brief of in een gesprek jouw gevoelens te uiten, en het daarna los te laten. Want het kan misschien nog wel jaren duren voor de band met haar ouders een keer verbreekt en misschien gebeurt dat wel helemaal niet. Dus uit je gevoel, richt je energie daarna weer op je eigen toekomst en heb geen valse hoop.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 13:39 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Gefeliciteerd, fijn dat jullie weer bij elkaar zijn!

_{Het kan dus toch, er is nog hoop...}

Doe eens niet.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 13:39 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

_{Het kan dus toch, er is nog hoop...}

@Myst: Dat er hoop is, betekent niet dat je daarin moet/mag geloven. Kost veel te veel energie en werkt averechts.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 13:42 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:

[..]

@Myst: Dat er hoop is, betekent niet dat je daarin moet/mag geloven. Kost veel te veel energie en werkt averechts.

Ach ja...

Hoe was het ook alweer?

"Hoop doet leven" wordt "Hoop geeft je geen leven" na een relatiebreuk

quote:

Op zondag 16 januari 2011 14:04 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Ach ja...

Hoe was het ook alweer?

"Hoop doet leven" wordt "Hoop geeft je geen leven" na een relatiebreuk

Hoop doet leven. Valse hoop ook

quote:

Op zondag 16 januari 2011 13:48 schreef Mr.Myst het volgende:
Oei. Meteen een boel reacties op dat zinnetje. Had er misschien een smiley achter moeten zetten.
Ik geloof er namelijk niet meer in dat het goed gaat komen (bij mij), althans niet binnenkort. Dat maakt het niet makkelijker, maar het zenuwachtige gevoel is daardoor wel een beetje weg.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat het sinds gisteravond weer minder gaat, hoewel het ergste wel weer voorbij is. Gisteren waren we op visite bij familie, de hele avond over andere dingen gepraat. Rond een uur of twaalf vond iemand het echter nodig een opmerking te maken over carnaval. Dat was nog niet zo erg, maar het ging over de manier van vieren. Dat mijn nichtje met haar vriend, mijn neefje met zijn vriendin en ik met m'n ex het vorig jaar zo leuk hadden. Dat niemand had verwacht dat het uitging, hij het niet begreep...
Hoe krijg je iemand weer in een dip.
De zin in carnaval was er al niet, die is nu helemaal weg. En vannacht had ik weer echt zo'n moment dat ik me afvroeg wat het allemaal nog voor zin heeft.
Gelukkig is dat nu weer wat afgezwakt. Het zal de rollercoaster zijn...

Dat zijn altijd rotte gesprekken, als er verteld word hoe leuk iets toen wel niet was. En dat ze het nooit verwacht hadden.. Dat wil je niet horen.. Zeker als je er nog niet overheen bent!
Hoop dat je vandaag weer een goede dag hebt, of je in ieder geval beter gaat voelen!

Hier hebben we ook een mevrouw met een dip, denk niet alleen door mijn ex maar gewoon teveel denken, teveel herinneringen.. En ben echt op.. Lichamelijk en geestelijk..
Hmm misschien toch maar een paar dagen vrij gaan nemen binnenkort.

Halve crosspost:

Heb haar donderdag weer gesproken voor mijn verjaardag en ze heeft echt een leuk cadeau gestuurd. We hadden afgesproken het er niet over te hebben en dat we dat de vrijdag zouden doen.

Vrijdag verliep eigenlijk tegen alle verwachtingen in zeer goed, geen ruzie alleen wat dingen verhelderd.

Ze heeft aan haar moeder gevraagd waarom haar vader mij niet mocht en dat blijkt niet zo te zijn, ze zien alleen de religie als onoverkomelijk.

Ik spreek haar bijna dagelijks alleen niet meer altijd via de webcam. Ze lijkt het er moeilijker mee te hebben dan ik en ergens geeft me dat een gevoel van hoop omdat het niet echt haar beslissing is geweest.

Ik heb met een andere Singaporese vriendin gepraat en die heeft het qua cultuur beter uit kunnen leggen. Op een of andere manier heb ik een rust gevonden vorige week en ben ik er verrassend snel overheen. Niet dat ik haar zou weigeren wanneer ze vroeg om het toch weer op te pakken maar ik voel me er gelaten bij en ik lijk de situatie te hebben geaccepteerd.

Ik heb er voor gekozen om vrienden te blijven en ze komt mij ook nog steeds opzoeken. Ik heb de hoop weggestopt maar ergens denk ik dat het nog goed kan komen als ik zie hoe moeilijk zij het er mee heeft. Ondertussen ga ik mijn eigen gang en zie wel waar het schip strandt.

Het moeilijkste is dat je al plannen aan het maken was voor wanneer we elkaar zouden zien maar dat veel van die dingen niet door kunnen gaan of dat ze anders beleeft gaan worden.

Al met al gaat het mij makkelijk af en haar niet, dus dat is een teken.

het "nieuws" van gister over mijn ex doet me toch meer als ik dacht. weet niet goed wat er mee moet. mis haar ineens heel erg. terwijl ik weet dat dat zinloos is en het ook helemaal niet wil na alles wat is gebeurd