De kunst van het loslaten van je ex # 143 - Alles komt goed!

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:37 schreef Viking84 het volgende:
Oh man, stop gewoon met MSN'en, dat scheelt zoveel!

Naja, ik zie het probleem niet want het gaf me geen probleem. Dat ik 't vermeldde was meer vanwege de moraal van het verhaal.

En ik ben me gek om msn op te doeken. Dat gebruik ik al vele jaren en ga ik niet stilleggen vanwege puberaal gedrag van een ex.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:37 schreef Wanderingwhy het volgende:
@Mr.Myst: Nee daar doe je niet verstandig aan.

Je weet van jezelf dat je ook haar geeft. Weet je dat van haar? Wie heeft het uitgemaakt en zou zich het meest schuldig moeten voelen? Niet jij in ieder geval.
De bal ligt dus ook bij haar. Als er eentje het balletje aan het rollen zou kunnen brengen is zij dat. Ga jij dat weer als eerste doen dan gaat er iets niet goed. Wat er niet goed gaat dan? Jij hebt de bal niet. Die heeft zij

Ik voel me gewoon schuldig dat ik niks heb laten horen, omdat dat niet bij mij past. Omdat ik het moeilijk vind geen contact te hebben. Omdat ik niet wil dat ze boos op mij is, en omdat ik wil dat ze weet waarom. Ik denk ook dat ze het wel zou waarderen...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:41 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Verstandig is het niet, maar ik zou hetzelfde gedaan hebben, denk ik.

Aan de andere kant: zij heeft óók niks van zich laten horen. Het hoeft toch niet altijd van jouw kant te komen?

Ze heeft ook niks laten horen, maar ze was 27 december jarig. Toen heb ik niks van me laten horen, door het gesprek wat we op 26 december hadden. Als ik me dan even in haar verplaats, had ik waarschijnlijk ook niks van me laten horen met oud en nieuw (omdat ik dus ook niks van me heb laten horen).

Er zit trouwens echt geen 'hoop' achter hoor. Meer een 'what if'-gevoel...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:43 schreef Mr.Myst het volgende:
Ze heeft ook niks laten horen, maar ze was 27 december jarig. Toen heb ik niks van me laten horen, door het gesprek wat we op 26 december hadden. Als ik me dan even in haar verplaats, had ik waarschijnlijk ook niks van me laten horen met oud en nieuw (omdat ik dus ook niks van me heb laten horen).

Er zit trouwens echt geen 'hoop' achter hoor. Meer een 'what if'-gevoel...

What if.... in de liefde is hoop.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:48 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

What if.... in de liefde is hoop.

Hoop doet leven!

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:51 schreef ennudan het volgende:

[..]

Hoop doet leven!

Hoop na een relatiebreuk geeft je geen leven.

Maar mijn hoop is onterecht, zoals het er nu naar uitziet. Ook wanneer ik dat mailtje stuur. Het geeft misschien iets meer gemoedsrust. Wat ook heel erg meespeelt, is dat wanneer ze misschien boos/teleurgesteld zou zijn, het hierdoor zou begrijpen. En daardoor zou je misschien weer hoop kunnen krijgen.

@Mr.Myst:
Ik denk dat jij voldoende hebt aan tien spaties om alle momenten van de dag aan te geven dat jij niet aan haar denkt. No offence, maar waar jij nu staat daar stond ik een tijdje geleden ook

Laat 'r lekker boos en teleurgesteld zijn. Lekker belangrijk! Wie draait er de knop om? Zij of jij?

Jij krijgt weer gemoedsrust als je stopt 24/7 aan haar te denken en meer aan jezelf te gaan denken.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:53 schreef Mr.Myst het volgende:
Maar mijn hoop is onterecht, zoals het er nu naar uitziet. Ook wanneer ik dat mailtje stuur. Het geeft misschien iets meer gemoedsrust. Wat ook heel erg meespeelt, is dat wanneer ze misschien boos/teleurgesteld zou zijn, het hierdoor zou begrijpen. En daardoor zou je misschien weer hoop kunnen krijgen.

Het wordt echt tijd dat jij aan jezelf gaat denken....

Wanneer ga jij die lange brief van haar krijgen waarin zij uitlegt waarom ze het uitgemaakt heeft? Want jij zit al langer met heel veel vraagtekens dan zij. Blijkbaar heeft zij wel gemoedsrust terwijl ze jou veel harder geraakt heeft. Denk daar maar eens over na en snap dat je dan niet met briefjes aan moet komen om jezelf te gaan verontschuldigen waarom je niets hebt laten horen op haar verjaardag.
Nu stoppen jezelf de schuld te geven.

@Mr Myst WW heeft wel gelijk.... ik bedoel als ik je verhaal zo lees heb jij er in ieder geval alles aan gedaan... bedoel het blijft vervelend dat dat voor haar blijkbaar niet genoeg is maar je kunt er dan helaas niks meer aan doen. Jou valt in ieder geval niks te verwijten en je hoeft jezelf dan ook nergens de schuld van te geven lijkt mij.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:41 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Naja, ik zie het probleem niet want het gaf me geen probleem. Dat ik 't vermeldde was meer vanwege de moraal van het verhaal.

En ik ben me gek om msn op te doeken. Dat gebruik ik al vele jaren en ga ik niet stilleggen vanwege puberaal gedrag van een ex.

Je kunt die ex toch blokken en eruit gooien? Zo moeilijk is het niet hoor.

Ik moet ook aan mezelf denken, dat weet ik. Het lukt alleen nauwelijks door dit soort gedachten. Weet je, voordat ik deze relatie had was ik onzeker over mezelf. Tijdens onze relatie ging dit stukken beter en was ik tevreden met mezelf, best wel zelfverzekerd. Nu is dat weg, en ga ik over elk 'dingetje' wat ik wel of niet moet doen twijfelen.

@ennudan: Ik heb er alles aan gedaan, ik heb m'n ziel blootgelegd, heb alles proberen te doen wat er te doen viel. Er valt alleen niks te doen, want ze staat er niet voor open. Ze heeft duidelijk gezegd dat het niet aan mij ligt, je kent het wel: 'Je bent een lieve, aardige jongen, ziet er goed uit...' Hartstikke leuk om te horen, maar niet als degene van wie je houdt dat zegt op het moment dat ze het uit maakt met je. Wat dat betreft geef ik mezelf ook nergens de schuld (meer) van.
Het enige wat ik had kunnen doen, is op het moment dat ze aangaf het uit te willen maken, een aantal maanden rust te hebben, en dan verder kijken, haar die rust ook te gunnen.
Ik ging daar echter aan onderdoor, en heb dit maar anderhalve week vol kunnen houden. Het had waarschijnlijk niks uitgemaakt, want de keuze om het uit te maken had ze toch al genomen.

Ik voel me wel schuldig over het feit dat ik niks heb laten horen op haar verjaardag. Zoals gezegd werd ik (out-of-the-blue) uitgenodigd voor haar verjaardag, terwijl we afgesproken hadden dit niet te doen. Op dat moment hadden we ook al 17 dagen geen enkel contact meer, tot ze me met Kerstavond sms'te. Ze vroeg eerst hoe het ging, en toen ik zei dat het niet zo goed ging nodigde ze me uit. Uiteindelijk heb ik haar twee dagen later gebeld, gevraagd waarom en of ze misschien anders over de situatie was gaan denken. Dat was niet het geval, en hoewel ik daarover gefrustreerd was, ben ik netjes gebleven en heb afgesloten met de woorden: 'Misschien spreek ik je ooit nog wel een keer'. Vervolgens niks meer van me laten horen...

Wat ik niet wil, is dat ze boos zou zijn/koppig zou zijn om niks te laten horen, omdat IK dat niet gedaan heb. Dat is misschien onzin, want als ze echt spijt van haar beslissing zou krijgen, weet ze dat de deur voor haar open staat, tijdens ons laatste gesprek heb ik namelijk gezegd dat mijn gevoelens nog niet veranderd waren. Maar toch...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:30 schreef Mr.Myst het volgende:
@Wanderingwhy: Goed dat je zo met de situatie om gaat, dat het je niet raakt. Het zou mij frustreren om eerlijk te zijn, maar ik vind het juist enorm goed dat je er zo over kunt denken. Het komt op mij ook over als puberaal gedrag, zeker wanneer ze nooit op MSN komt, en dat nu blijkbaar wel doet om aandacht te krijgen van je.

Bij mij werkt de Temazepam nog nauwelijks. Het enige voordeel is dat ik niet meer tot vier uur 's nachts wakker lig, maar nu tot een uur of één. Ik word wel elke morgen tussen vijf en half zeven wakker, hartstikke moe, maar echt slapen kan ik niet meer. Ik blijf onrustig.
Ik zit er sterk over te denken om een mailtje naar mijn ex te sturen. Ik blijf me namelijk maar schuldig voelen over het feit dat ik niks van me heb laten horen met haar verjaardag en O&N. Ik wil haar even uitleggen waarom ik niks van me heb laten horen, niet meer en niet minder.
Of ik er verstandig aan doe weet ik niet, maar misschien gaat mijn schuldgevoel dan een beetje over.

NIET DOEN!!!!! Geen mailtje sturen. Heb je niks aan.
Leer eens voor jezelf te leven en te denken. Je gedrag is best wel eng en wellicht heb je professionele hulp nodig.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:29 schreef Mr.Myst het volgende:
Ik moet ook aan mezelf denken, dat weet ik. Het lukt alleen nauwelijks door dit soort gedachten. Weet je, voordat ik deze relatie had was ik onzeker over mezelf. Tijdens onze relatie ging dit stukken beter en was ik tevreden met mezelf, best wel zelfverzekerd. Nu is dat weg, en ga ik over elk 'dingetje' wat ik wel of niet moet doen twijfelen.

@ennudan: Ik heb er alles aan gedaan, ik heb m'n ziel blootgelegd, heb alles proberen te doen wat er te doen viel. Er valt alleen niks te doen, want ze staat er niet voor open. Ze heeft duidelijk gezegd dat het niet aan mij ligt, je kent het wel: 'Je bent een lieve, aardige jongen, ziet er goed uit...' Hartstikke leuk om te horen, maar niet als degene van wie je houdt dat zegt op het moment dat ze het uit maakt met je. Wat dat betreft geef ik mezelf ook nergens de schuld (meer) van.
Het enige wat ik had kunnen doen, is op het moment dat ze aangaf het uit te willen maken, een aantal maanden rust te hebben, en dan verder kijken, haar die rust ook te gunnen.
Ik ging daar echter aan onderdoor, en heb dit maar anderhalve week vol kunnen houden. Het had waarschijnlijk niks uitgemaakt, want de keuze om het uit te maken had ze toch al genomen.

Ik voel me wel schuldig over het feit dat ik niks heb laten horen op haar verjaardag. Zoals gezegd werd ik (out-of-the-blue) uitgenodigd voor haar verjaardag, terwijl we afgesproken hadden dit niet te doen. Op dat moment hadden we ook al 17 dagen geen enkel contact meer, tot ze me met Kerstavond sms'te. Ze vroeg eerst hoe het ging, en toen ik zei dat het niet zo goed ging nodigde ze me uit. Uiteindelijk heb ik haar twee dagen later gebeld, gevraagd waarom en of ze misschien anders over de situatie was gaan denken. Dat was niet het geval, en hoewel ik daarover gefrustreerd was, ben ik netjes gebleven en heb afgesloten met de woorden: 'Misschien spreek ik je ooit nog wel een keer'. Vervolgens niks meer van me laten horen...

Wat ik niet wil, is dat ze boos zou zijn/koppig zou zijn om niks te laten horen, omdat IK dat niet gedaan heb. Dat is misschien onzin, want als ze echt spijt van haar beslissing zou krijgen, weet ze dat de deur voor haar open staat, tijdens ons laatste gesprek heb ik namelijk gezegd dat mijn gevoelens nog niet veranderd waren. Maar toch...

Als jij dat ten koste van alles wil voorkomen stuur je dat mailtje toch gewoon.... wat is het ergste dat er kan gebeuren.... als je je daardoor beter en zekerder voelt dan is het goed.... voor de "relatie" maakt het toch al niet meer uit

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:29 schreef laforest het volgende:

[..]

Je kunt die ex toch blokken en eruit gooien? Zo moeilijk is het niet hoor.

@laforest: als je mijn post goed leest zie je dat ik niet over 'mijn probleem' schrijf maar over 'haar fabricageprobleem'

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:29 schreef Mr.Myst het volgende:
Ik moet ook aan mezelf denken, dat weet ik. Het lukt alleen nauwelijks door dit soort gedachten. Weet je, voordat ik deze relatie had was ik onzeker over mezelf. Tijdens onze relatie ging dit stukken beter en was ik tevreden met mezelf, best wel zelfverzekerd. Nu is dat weg, en ga ik over elk 'dingetje' wat ik wel of niet moet doen twijfelen.

@ennudan: Ik heb er alles aan gedaan, ik heb m'n ziel blootgelegd, heb alles proberen te doen wat er te doen viel. Er valt alleen niks te doen, want ze staat er niet voor open. Ze heeft duidelijk gezegd dat het niet aan mij ligt, je kent het wel: 'Je bent een lieve, aardige jongen, ziet er goed uit...' Hartstikke leuk om te horen, maar niet als degene van wie je houdt dat zegt op het moment dat ze het uit maakt met je. Wat dat betreft geef ik mezelf ook nergens de schuld (meer) van.
Het enige wat ik had kunnen doen, is op het moment dat ze aangaf het uit te willen maken, een aantal maanden rust te hebben, en dan verder kijken, haar die rust ook te gunnen.
Ik ging daar echter aan onderdoor, en heb dit maar anderhalve week vol kunnen houden. Het had waarschijnlijk niks uitgemaakt, want de keuze om het uit te maken had ze toch al genomen.

Ik voel me wel schuldig over het feit dat ik niks heb laten horen op haar verjaardag. Zoals gezegd werd ik (out-of-the-blue) uitgenodigd voor haar verjaardag, terwijl we afgesproken hadden dit niet te doen. Op dat moment hadden we ook al 17 dagen geen enkel contact meer, tot ze me met Kerstavond sms'te. Ze vroeg eerst hoe het ging, en toen ik zei dat het niet zo goed ging nodigde ze me uit. Uiteindelijk heb ik haar twee dagen later gebeld, gevraagd waarom en of ze misschien anders over de situatie was gaan denken. Dat was niet het geval, en hoewel ik daarover gefrustreerd was, ben ik netjes gebleven en heb afgesloten met de woorden: 'Misschien spreek ik je ooit nog wel een keer'. Vervolgens niks meer van me laten horen...

Wat ik niet wil, is dat ze boos zou zijn/koppig zou zijn om niks te laten horen, omdat IK dat niet gedaan heb. Dat is misschien onzin, want als ze echt spijt van haar beslissing zou krijgen, weet ze dat de deur voor haar open staat, tijdens ons laatste gesprek heb ik namelijk gezegd dat mijn gevoelens nog niet veranderd waren. Maar toch...

Je moet je helemaal niet schuldig voelen. Zodra het uit is dan heb je geen verantwoordelijkheden meer jegens elkaar. Sure je mag best iemand een fijne verjaardag wensen en doe je dat niet dat is dat zonder consequenties. Het is te zot voor woorden dat je je daarom schuldig zou moeten voelen. Je hebt niks verkeerds gedaan.

Je hebt het steeds over dat je haar niet boos wilt maken, etc.
Dude, get a life. De dagen tellen is echt niet de oplossing. Je moet echt aan jezelf gaan denken en voor jezelf gaan leven. Heb je vrienden? Ga met ze uit. Ga naar de film, ga sporten, maar doe iets anders dan bij de pakken neerzitten en zo treurig te zijn. Niemand verwacht dat het direct goed met je gaat, maar jij huidige gedrag is een soort zelf-destructie en behoorlijk contraproductief.
Probeer te accepteren dat je er niks aan kunt doen. Zij maakt het uit en dat heeft ze niet in een vlaag gedaan. De meeste vrouwen denken er diep over na, praten met vriendinnen, maar op het moment dat ze zeggen dat het uit is, dan is het meestal gewoon uit.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:37 schreef laforest het volgende:

[..]

Je moet je helemaal niet schuldig voelen. Zodra het uit is dan heb je geen verantwoordelijkheden meer jegens elkaar. Sure je mag best iemand een fijne verjaardag wensen en doe je dat niet dat is dat zonder consequenties. Het is te zot voor woorden dat je je daarom schuldig zou moeten voelen. Je hebt niks verkeerds gedaan.

Je hebt het steeds over dat je haar niet boos wilt maken, etc.
Dude, get a life. De dagen tellen is echt niet de oplossing. Je moet echt aan jezelf gaan denken en voor jezelf gaan leven. Heb je vrienden? Ga met ze uit. Ga naar de film, ga sporten, maar doe iets anders dan bij de pakken neerzitten en zo treurig te zijn. Niemand verwacht dat het direct goed met je gaat, maar jij huidige gedrag is een soort zelf-destructie en behoorlijk contraproductief.
Probeer te accepteren dat je er niks aan kunt doen. Zij maakt het uit en dat heeft ze niet in een vlaag gedaan. De meeste vrouwen denken er diep over na, praten met vriendinnen, maar op het moment dat ze zeggen dat het uit is, dan is het meestal gewoon uit.

Ik weet dat ik me niet schuldig moet voelen, maar dat is een 'slecht' karaktertrekje van me. Zo zit ik in elkaar, dat verandert niet zo snel. Het verwijt dat ik van veel mensen in mijn omgeving krijg is dat ik 'te gevoelig' ben. Dat kan in je voordeel werken, maar in situaties als deze werkt dat alleen maar nadelig.

De situatie tussen ons ligt iets dieper, er spelen bij mijn ex (naar wat ik kan vermoeden) een aantal dingen mee, waar ik hier op het forum niet over kan uitwijden, omdat ik dat niet netjes vind richting haar. Dat maakt de situatie voor mij ook moeilijker te accepteren. Haar daden en woorden rijmen niet met elkaar.

Op dit moment zit ik in een neerwaartse spiraal, en dat is iets wat ik de afgelopen 2-3 topics ook al besproken heb. Ik weet dat ik hulp nodig heb, en ik ben daarmee bezig. Het duurt echter nog tot 25 januari voor ik die hulp krijg. Ik heb geen hulp nodig omdat ik doordraai o.i.d. maar ik heb hulp nodig omdat ik deze situatie niet kan accepteren, niet kan verwerken. Dat is het hele punt.

Ik kan vrij rationeel over de situatie nadenken, alles redelijk op een rijtje zetten, maar dan komt de emotie weer om de hoek kijken. Het feit dat alles aan de hele situatie heel erg dubbel is, dat haar uitspraken niet kloppen, ze zichzelf tegenspreekt in hetzelfde gesprek.

Wat ik ook al heb aangegeven (dat is geen verwijt), is dat ik op dit moment nauwelijks een sociaal leven heb, ik heb ook geen werk of opleiding. Morgen heb ik een gesprek voor een baan, ik hoop dat dat iets gaat opleveren. Eindelijk weer afleiding en een klein doel in mijn leven. Want nu heeft het leven voor mij geen doel meer, op dit moment. En ja, sommige mensen zullen dit triest vinden, maar zo voel ik het op dit moment. Maar dat is ook een situatie die ik al uitgelegd heb in de vorige topics van deze reeks.
Sporten wil ik ook weer gaan doen, ik heb daar vanmorgen nog met mijn vader over gesproken. Die juicht het alleen maar toe, hij wil alleen dat ik nog een paar weken wacht. Het zou fysiek té uitputtend zijn om in mijn lichamelijke conditie nu te gaan sporten. Dat klinkt niet leuk, maar ik weet dat hij wel gelijk heeft. Eerst aansterken, dan lekker sporten.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:32 schreef ennudan het volgende:

[..]

Als jij dat ten koste van alles wil voorkomen stuur je dat mailtje toch gewoon.... wat is het ergste dat er kan gebeuren.... als je je daardoor beter en zekerder voelt dan is het goed.... voor de "relatie" maakt het toch al niet meer uit

Jij verwoordt mijn gedachte precies. Ik had het zo niet beter kunnen zeggen. Ik weet niet of ik me er uiteindelijk beter door ga voelen, maar ik denk het wel. En wat je zegt, we hebben niks meer, dus het kan ook niet meer kapot maken. Denk ik tenminste.
Ik denk er nog even over na, dat mailtje is zo gestuurd...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:49 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Ik weet dat ik me niet schuldig moet voelen, maar dat is een 'slecht' karaktertrekje van me. Zo zit ik in elkaar, dat verandert niet zo snel. Het verwijt dat ik van veel mensen in mijn omgeving krijg is dat ik 'te gevoelig' ben. Dat kan in je voordeel werken, maar in situaties als deze werkt dat alleen maar nadelig.

De situatie tussen ons ligt iets dieper, er spelen bij mijn ex (naar wat ik kan vermoeden) een aantal dingen mee, waar ik hier op het forum niet over kan uitwijden, omdat ik dat niet netjes vind richting haar. Dat maakt de situatie voor mij ook moeilijker te accepteren. Haar daden en woorden rijmen niet met elkaar.

Op dit moment zit ik in een neerwaartse spiraal, en dat is iets wat ik de afgelopen 2-3 topics ook al besproken heb. Ik weet dat ik hulp nodig heb, en ik ben daarmee bezig. Het duurt echter nog tot 25 januari voor ik die hulp krijg. Ik heb geen hulp nodig omdat ik doordraai o.i.d. maar ik heb hulp nodig omdat ik deze situatie niet kan accepteren, niet kan verwerken. Dat is het hele punt.

Ik kan vrij rationeel over de situatie nadenken, alles redelijk op een rijtje zetten, maar dan komt de emotie weer om de hoek kijken. Het feit dat alles aan de hele situatie heel erg dubbel is, dat haar uitspraken niet kloppen, ze zichzelf tegenspreekt in hetzelfde gesprek.

Wat ik ook al heb aangegeven (dat is geen verwijt), is dat ik op dit moment nauwelijks een sociaal leven heb, ik heb ook geen werk of opleiding. Morgen heb ik een gesprek voor een baan, ik hoop dat dat iets gaat opleveren. Eindelijk weer afleiding en een klein doel in mijn leven. Want nu heeft het leven voor mij geen doel meer, op dit moment. En ja, sommige mensen zullen dit triest vinden, maar zo voel ik het op dit moment. Maar dat is ook een situatie die ik al uitgelegd heb in de vorige topics van deze reeks.
Sporten wil ik ook weer gaan doen, ik heb daar vanmorgen nog met mijn vader over gesproken. Die juicht het alleen maar toe, hij wil alleen dat ik nog een paar weken wacht. Het zou fysiek té uitputtend zijn om in mijn lichamelijke conditie nu te gaan sporten. Dat klinkt niet leuk, maar ik weet dat hij wel gelijk heeft. Eerst aansterken, dan lekker sporten.

[..]

Jij verwoordt mijn gedachte precies. Ik had het zo niet beter kunnen zeggen. Ik weet niet of ik me er uiteindelijk beter door ga voelen, maar ik denk het wel. En wat je zegt, we hebben niks meer, dus het kan ook niet meer kapot maken. Denk ik tenminste.
Ik denk er nog even over na, dat mailtje is zo gestuurd...

Als haar daden en woorden niet rijmen, waarom wil je haar dan terug? Lijkt me erg masochistisch. Als iemand je vriendin is dan verdien je eerlijkheid en dat gaat dan hand in hand met het vertrouwen wat je haar dan geeft. Is dat gebroken, dan is het tijd om de relatie te verlaten.

Alleen jij kunt die spiraal doorbreken. Mensen kunnen je hulp geven, maar jij bent degene die het moet doen.
Ik hoop dat je wat aan het onderstaande hebt:

ANTIDOTE 1 - Observe Yourself: Do I exaggerate positive qualities of things I am attached to, are they really worth all my troubles? Is it really worth to work hard for days, weeks or months to have an hour of fun?

ANTIDOTE 3 - Reflect on the Unsatisfactory Nature of Existence. This is also called the First Noble Truth. How much fun is fun really, and how much is it forgetting the pain? Do desires ever stop or is it an endless job to fulfil them?

ANTIDOTE 4 - Reflect on Impermanence. How important is the person or object: everything will end someday, people die, things break.

ANTIDOTE 5 - Reflect on the Problems of Attachment. Lying in the sun is great, but it quickly leads to sunburn. Eating nice food is great, but it leads to indigestion and obesity. Driving around in big cars is great, but how long do I have to work to enjoy this?

ANTIDOTE 6 - Reflect on bodily attraction (lust for sex). Loving someone is great, but what happens when the "honeymoon-days" are over? But what is the body really? What more is it than a skin bag filled with bones, flesh, disgusting organs and fluids?

ANTIDOTE 7 - Reflect on the Results of Attachment. Greed and craving lead to stealing and all kinds of crime, including war. Addiction to alcohol and drugs are simply forms of strong craving; they destroy the addict and the surroundings. Uncontrolled lust leads to sexual abuse. The feeling of greed, craving and lust in themselves can be easily seen as forms of suffering.

ANTIDOTE 8 - Reflect on Death. What are all objects of attachment worth at "the moment of truth" or death?

(Ik ben geen boedist overigens )

Ik hoop dat je die baan krijgt, maar kom niet te gevoelig over. Kom vooral zelfverzekerd over en dat zij het gevoel hebben, ja dat is een aanwinst voor ons bedrijf. Werken zou een fantastische afleiding voor je kunnen zijn.

BTW je kunt ook een hobby of sport gaan doen, ben je niet van anderen afhankelijk zoals bij het worden aangenomen voor een baan. Ook een wandeling maken ofzo of vrijwilligerswerk doen kun je ook zelf initiatief voor tonen.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:49 schreef Mr.Myst het volgende:
Jij verwoordt mijn gedachte precies. Ik had het zo niet beter kunnen zeggen. Ik weet niet of ik me er uiteindelijk beter door ga voelen, maar ik denk het wel. En wat je zegt, we hebben niks meer, dus het kan ook niet meer kapot maken. Denk ik tenminste.
Ik denk er nog even over na, dat mailtje is zo gestuurd...

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:55 schreef laforest het volgende:
Als haar daden en woorden niet rijmen, waarom wil je haar dan terug? Lijkt me erg masochistisch. Als iemand je vriendin is dan verdien je eerlijkheid en dat gaat dan hand in hand met het vertrouwen wat je haar dan geeft. Is dat gebroken, dan is het tijd om de relatie te verlaten.

Woorden en daden rijmen niet NA de breuk... zo begrijp ik het (en het is een herkenbare opmerking).

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:56 schreef Octagon het volgende:

[..]

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

Het risico is dat zij verder weggeduwd wordt en ze alleen maar meer afkeer krijgt omdat ze met rust wil worden gelaten.

Dat laatste vind ik een goede oplossing, schrijf het van je af, in een dagboek, stel dagelijkse doelen en neem die doelen de volgende dag door, etc

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:56 schreef Octagon het volgende:

[..]

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

Ik wil mijn ex ook een mailtje sturen, heb haar 1e week nadat het uit was een brief gegeven, maar als ik die brief nu lees leg ik alle schuld bij mijzelf! dat ik moet veranderen enz....nu 3 weken later wil ik haar nogmaals laten weten hoe ik er nu overdenk, maar dan ook wat zij fout heeft gedaan..geen smeek brief maken! dat moet je ook echt duidelijk maken..anders helpt het je niks...maar ik zal eerst een mail maken en dan kijk ik nog als ik hem wil verzenden, het zal iig opluchten.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:58 schreef Octagon het volgende:

[..]

Woorden en daden rijmen niet NA de breuk... zo begrijp ik het (en het is een herkenbare opmerking).

Ok sorry dan
Na de breuk is zij hem geen antwoord meer verschuldigd. Maakt verder niet uit of het rijmt of niet.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:01 schreef laforest het volgende:

[..]

Ok sorry dan
Na de breuk is zij hem geen antwoord meer verschuldigd. Maakt verder niet uit of het rijmt of niet.

Een ex is je idd niks verschuldigd, ook geen uitleg... maar als je dan toch aan de praat raakt, is het wel prettig als je een coherent verhaal te horen krijgt. Niet ?

Allez, ik spreek maar uit mijn eigen ervaring hoor - ik vind ook niet dat mijn ex een coherent verhaal had, dat ze warm en koud tegelijkertijd blies... en ook ik had moeite om dat te accepteren.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:04 schreef Octagon het volgende:

[..]

Een ex is je idd niks verschuldigd, ook geen uitleg... maar als je dan toch aan de praat raakt, is het wel prettig als je een coherent verhaal te horen krijgt. Niet ?

Allez, ik spreek maar uit mijn eigen ervaring hoor - ik vind ook niet dat mijn ex een coherent verhaal had, dat ze warm en koud tegelijkertijd blies... en ook ik had moeite om dat te accepteren.

Wat hij zegt!!!

Mijn vriendin was niet altijd eerlijk, anders gezegd ze verzweeg wel eens dingen om mij niet boos/jaloers te maken...daardoor kon ik haar niet 100% vertouwen, en ik heb haar daardoor ook niet de vrijheid kunnen geven die ze wilde in haar `nieuwe leven`..waarbij ze in de horecea kon gaan werken (wat voor haar heel belangrijk was, nieuwe sociale contacten want ze mocht eingelijk niet werken,ivm haar beperking), daar heb ik haar nooit in gesteund! en dat was dus hoofdreden dat ze bij mij weg is...nu vraag ik me steeds af, waar ligt de fout?

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:55 schreef laforest het volgende:

[..]

Als haar daden en woorden niet rijmen, waarom wil je haar dan terug? Lijkt me erg masochistisch. Als iemand je vriendin is dan verdien je eerlijkheid en dat gaat dan hand in hand met het vertrouwen wat je haar dan geeft. Is dat gebroken, dan is het tijd om de relatie te verlaten.

Alleen jij kunt die spiraal doorbreken. Mensen kunnen je hulp geven, maar jij bent degene die het moet doen.
Ik hoop dat je wat aan het onderstaande hebt:

ANTIDOTE 1 - Observe Yourself: Do I exaggerate positive qualities of things I am attached to, are they really worth all my troubles? Is it really worth to work hard for days, weeks or months to have an hour of fun?

ANTIDOTE 3 - Reflect on the Unsatisfactory Nature of Existence. This is also called the First Noble Truth. How much fun is fun really, and how much is it forgetting the pain? Do desires ever stop or is it an endless job to fulfil them?

ANTIDOTE 4 - Reflect on Impermanence. How important is the person or object: everything will end someday, people die, things break.

ANTIDOTE 5 - Reflect on the Problems of Attachment. Lying in the sun is great, but it quickly leads to sunburn. Eating nice food is great, but it leads to indigestion and obesity. Driving around in big cars is great, but how long do I have to work to enjoy this?

ANTIDOTE 6 - Reflect on bodily attraction (lust for sex). Loving someone is great, but what happens when the "honeymoon-days" are over? But what is the body really? What more is it than a skin bag filled with bones, flesh, disgusting organs and fluids?

ANTIDOTE 7 - Reflect on the Results of Attachment. Greed and craving lead to stealing and all kinds of crime, including war. Addiction to alcohol and drugs are simply forms of strong craving; they destroy the addict and the surroundings. Uncontrolled lust leads to sexual abuse. The feeling of greed, craving and lust in themselves can be easily seen as forms of suffering.

ANTIDOTE 8 - Reflect on Death. What are all objects of attachment worth at "the moment of truth" or death?

(Ik ben geen boedist overigens )

Ik hoop dat je die baan krijgt, maar kom niet te gevoelig over. Kom vooral zelfverzekerd over en dat zij het gevoel hebben, ja dat is een aanwinst voor ons bedrijf. Werken zou een fantastische afleiding voor je kunnen zijn.

BTW je kunt ook een hobby of sport gaan doen, ben je niet van anderen afhankelijk zoals bij het worden aangenomen voor een baan. Ook een wandeling maken ofzo of vrijwilligerswerk doen kun je ook zelf initiatief voor tonen.

Het gaat hierbij inderdaad om hetgeen Octagon zegt: Het zijn haar woorden en daden NA de breuk die niet rijmen. Enerzijds denkt ze een goede beslissing gemaakt te hebben, anderzijds weet ze dat ze 'de perfecte relatie' heeft weggegooid en dat ze misschien wel de grootste fout van haar leven maakt (zo zie ik het althans wel, maar het zijn letterlijk haar woorden).

Bedankt voor je tips, ik zal ze eens rustig doorlezen. Je hebt gelijk dat ik het vooral zelf moet doen. Ik wil er ook weer beter uit komen, maar het lukt me op dit moment niet alleen. Praten lucht niet op, en door mijn gedachten blijf ik in een neerwaartse spiraal zitten die ik in mijn eentje niet kan doorbreken, dat is me althans nog niet gelukt.

De baan waar ik morgen een gesprek voor heb, is een werkervaringsplaats binnen de gemeente. Het is de bedoeling dat ik daar op kantoor ervaring op ga doen. Wie weet zijn er kansen op een interne opleiding/cursus, dus ik wil dat met beide handen aangrijpen. Zeker omdat ik niks heb om op terug te vallen, omdat ik begin vorig jaar in de afstudeerfase van mijn opleiding moest stoppen. Het valt echter aan mij te zien dat ik niet goed in mijn vel zit. Ik zal daar niet als 'een zielig hoopje mens' gaan zitten, maar ik denk wel dat ik mijn situatie even uit ga leggen. Zeker omdat de huisarts aan een burnout/depressie denkt. Dan is het niet handig om dat niet te vermelden, aan het werk te gaan en dan na een paar dagen zeggen dat het niet meer gaat omdat deze situatie op dit moment speelt. Dan kan ik beter eerlijk zijn. Feit is, dat ik dit wel graag wil gaan doen, en dat zal ik ook zeker laten blijken.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:56 schreef Octagon het volgende:

[..]

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

Ik heb haar maandag een brief geschreven, waarin ik dit volgens mij ook al gezet heb. Deze brief heb ik natuurlijk niet opgestuurd, want in die brief staat ook hoe ik mij op dit moment voel. Dat hoeft ze niet te weten, behalve als ze er zelf naar zou vragen.
Misschien moet ik het mailtje even schrijven, het is alleen wel zo dat het schrijven van de brief mij niet opgelucht heeft... Dus ik weet niet of dit me uiteindelijk ook goed zou doen, of ik het mailtje nou zou versturen of niet.
Ik zou gaan zitten wachten op antwoord. Ik zou daarbij geen verwachtingen hebben, want ik weet eigenlijk wel zeker hoe ze zou gaan reageren. Ik denk dat ze het zou begrijpen en zou zeggen dat ze niet boos/teleurgesteld (meer) is. Verder zou het zeer waarschijnlijk niks veranderen.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:04 schreef Octagon het volgende:

[..]

Een ex is je idd niks verschuldigd, ook geen uitleg... maar als je dan toch aan de praat raakt, is het wel prettig als je een coherent verhaal te horen krijgt. Niet ?

Allez, ik spreek maar uit mijn eigen ervaring hoor - ik vind ook niet dat mijn ex een coherent verhaal had, dat ze warm en koud tegelijkertijd blies... en ook ik had moeite om dat te accepteren.

Precies, dat zou inderdaad fijn zijn. Feit is, dat ze in ons laatste echte gesprek ook niet wist wat ze dacht, wat ze wilde. Dat ze dacht dat ze een goede beslissing had gemaakt, maar het ook allemaal niet wist (dat maakt het ook moeilijker te accepteren). Ik kon dat ook zien, de chaos op haar kamer sprak boekdelen, ik heb nog nooit zoveel rommel (als in kleren, boeken, tassen) op de grond zien liggen. Hoewel het nooit echt opgeruimd was daar, maar in vergelijking met dit was het normaal gesproken heel erg netjes.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mr.Myst op 06-01-2011 15:36:57 ]

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:21 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Het gaat hierbij inderdaad om hetgeen Octagon zegt: Het zijn haar woorden en daden NA de breuk die niet rijmen. Enerzijds denkt ze een goede beslissing gemaakt te hebben, anderzijds weet ze dat ze 'de perfecte relatie' heeft weggegooid en dat ze misschien wel de grootste fout van haar leven maakt (zo zie ik het althans wel, maar het zijn letterlijk haar woorden).

Bedankt voor je tips, ik zal ze eens rustig doorlezen. Je hebt gelijk dat ik het vooral zelf moet doen. Ik wil er ook weer beter uit komen, maar het lukt me op dit moment niet alleen. Praten lucht niet op, en door mijn gedachten blijf ik in een neerwaartse spiraal zitten die ik in mijn eentje niet kan doorbreken, dat is me althans nog niet gelukt.

De baan waar ik morgen een gesprek voor heb, is een werkervaringsplaats binnen de gemeente. Het is de bedoeling dat ik daar op kantoor ervaring op ga doen. Wie weet zijn er kansen op een interne opleiding/cursus, dus ik wil dat met beide handen aangrijpen. Zeker omdat ik niks heb om op terug te vallen, omdat ik begin vorig jaar in de afstudeerfase van mijn opleiding moest stoppen. Het valt echter aan mij te zien dat ik niet goed in mijn vel zit. Ik zal daar niet als 'een zielig hoopje mens' gaan zitten, maar ik denk wel dat ik mijn situatie even uit ga leggen. Zeker omdat de huisarts aan een burnout/depressie denkt. Dan is het niet handig om dat niet te vermelden, aan het werk te gaan en dan na een paar dagen zeggen dat het niet meer gaat omdat deze situatie op dit moment speelt. Dan kan ik beter eerlijk zijn. Feit is, dat ik dit wel graag wil gaan doen, en dat zal ik ook zeker laten blijken.

[..]

Ik heb haar maandag een brief geschreven, waarin ik dit volgens mij ook al gezet heb. Deze brief heb ik natuurlijk niet opgestuurd, want in die brief staat ook hoe ik mij op dit moment voel. Dat hoeft ze niet te weten, behalve als ze er zelf naar zou vragen.
Misschien moet ik het mailtje even schrijven, het is alleen wel zo dat het schrijven van de brief mij niet opgelucht heeft... Dus ik weet niet of dit me uiteindelijk ook goed zou doen, of ik het mailtje nou zou versturen of niet.
Ik zou gaan zitten wachten op antwoord. Ik zou daarbij geen verwachtingen hebben, want ik weet eigenlijk wel zeker hoe ze zou gaan reageren. Ik denk dat ze het zou begrijpen en zou zeggen dat ze niet boos/teleurgesteld (meer) is. Verder zou het zeer waarschijnlijk niks veranderen.

[..]

Precies, dat zou inderdaad fijn zijn. Feit is, dat ze in ons laatste echte gesprek ook niet wist wat ze dacht, wat ze wilde. Dat ze dacht dat ze een goede beslissing had gemaakt, maar het ook allemaal niet wist (dat maakt het ook moeilijker te accepteren). Ik kon dat ook zien, de chaos op haar kamer sprak boekdelen, ik heb nog nooit zoveel rommel (als in kleren, boeken, tassen) op de grond zien liggen. Hoewel het nooit echt opgeruimd was daar, maar in vergelijken met dit was het normaal gesproken heel erg netjes.

Misschien ontmoet je wel een leuke meid daar op het kantoor

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:17 schreef H6-4ever het volgende:
Mijn vriendin was niet altijd eerlijk, anders gezegd ze verzweeg wel eens dingen om mij niet boos/jaloers te maken...daardoor kon ik haar niet 100% vertouwen, en ik heb haar daardoor ook niet de vrijheid kunnen geven die ze wilde in haar `nieuwe leven`..waarbij ze in de horecea kon gaan werken (wat voor haar heel belangrijk was, nieuwe sociale contacten want ze mocht eingelijk niet werken,ivm haar beperking), daar heb ik haar nooit in gesteund! en dat was dus hoofdreden dat ze bij mij weg is...nu vraag ik me steeds af, waar ligt de fout?

Mja alles weten maakt niet gelukkig weet je. Mijn vriendin studeert en werkt in een kroeg en draait dan nachtdiensten in het weekend. Ja er knijpt wel eens een dronken klant in haar kont en dat vind zij zelf ook niet leuk. Ik hoef dat niet allemaal te weten en als ze het wel verteld ja zal ik er niet zo gauw jaloers op reageren daar zij uiteindelijk in mijn bedje ligt en mij verder ook geen reden geeft om aan haar woorden te twijfelen.
Je moet elkaar wel vertrouwen.
Een relatie moet leuk zijn, niet een soort gouden kooi.
Als je je vriendin vrijlaat en zij laat jou vrij dan beloond dat zichzelf. Krampachtig dingen verbieden werkt nooit.
Waar was je bang voor of jaloers/boos over?

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:04 schreef Octagon het volgende:

[..]

Een ex is je idd niks verschuldigd, ook geen uitleg... maar als je dan toch aan de praat raakt, is het wel prettig als je een coherent verhaal te horen krijgt. Niet ?

Allez, ik spreek maar uit mijn eigen ervaring hoor - ik vind ook niet dat mijn ex een coherent verhaal had, dat ze warm en koud tegelijkertijd blies... en ook ik had moeite om dat te accepteren.

Ja zo zijn vrouwen nu eenmaal, moet je gewoon maling aan hebben. Als je praat, leuk, geef gewoon aan dat het lekker met je gaat en waar je mee bezig bent en hecht niet te veel waarde aan wat ze je verteld. En als haar verhaal niet klopt? Nou en! Des te beter om maar geen contact te hebben, je wilt toch geen leugenaar als kennis hebben?
Tuurlijk zo ik wel een eerlijk verhaal willen, maar als ik die niet krijg. Nou mooi laten gaan, beter kwijt dan rijk.
(Ik heb overigens geen enkel contact met welke ex dan ook, geen behoefte aan. )

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:01 schreef laforest het volgende:

[..]

Ok sorry dan
Na de breuk is zij hem geen antwoord meer verschuldigd. Maakt verder niet uit of het rijmt of niet.

Mijn eerste reactie was van "natuurlijk heb je nog recht op antwoorden!" maar met even verder denken is deze uitspraak wel waarheid.

Als je ex na de breuk plotseling van karakter veranderd en zich geen donder meer aantrekt van eventuele vragen die er nog bij je zijn (concrete vragen en geen zeurderige vragen) dan moet je je toch ernstig gaan afvragen of je niet teveel met een roze brilletje hebt gekeken.

Voor mij heeft de periode na de breuk iig mijn beeld op m'n ex behoorlijk veranderd. Dusdanig veranderd dat ik nu heel anders naar haar kijk.

@Mr.Myst: Ook bij mij spelen er heel andere zaken dan bij een 'standaard' breuk maar dat geeft geen enkele reden om anders met een breuk om te gaan. Uit = uit en als er echt liefde in het spel is komt dat vanzelf naar voren als de stofwolken neergedaald zijn.
Zie bij mij dat rare msn-gedoe. Het raakt me totaal niet en ik moest er vanmiddag zelfs nog even om lachen. Prima dat ze tegen me aanschurkt maar ze zal toch echt zelf de eerste stap moeten zetten. De bal ligt 100% bij haar. Ik heb genoeg gedaan

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:43 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Mijn eerste reactie was van "natuurlijk heb je nog recht op antwoorden!" maar met even verder denken is deze uitspraak wel waarheid.

Als je ex na de breuk plotseling van karakter veranderd en zich geen donder meer aantrekt van eventuele vragen die er nog bij je zijn (concrete vragen en geen zeurderige vragen) dan moet je je toch ernstig gaan afvragen of je niet teveel met een roze brilletje hebt gekeken.

Voor mij heeft de periode na de breuk iig mijn beeld op m'n ex behoorlijk veranderd. Dusdanig veranderd dat ik nu heel anders naar haar kijk.

@Mr.Myst: Ook bij mij spelen er heel andere zaken dan bij een 'standaard' breuk maar dat geeft geen enkele reden om anders met een breuk om te gaan. Uit = uit en als er echt liefde in het spel is komt dat vanzelf naar voren als de stofwolken neergedaald zijn.
Zie bij mij dat rare msn-gedoe. Het raakt me totaal niet en ik moest er vanmiddag zelfs nog even om lachen. Prima dat ze tegen me aanschurkt maar ze zal toch echt zelf de eerste stap moeten zetten. De bal ligt 100% bij haar. Ik heb genoeg gedaan

Mijn idee........

Halllooooo wat gaat dit hard

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:40 schreef laforest het volgende:

[..]

Ja zo zijn vrouwen nu eenmaal, moet je gewoon maling aan hebben. Als je praat, leuk, geef gewoon aan dat het lekker met je gaat en waar je mee bezig bent en hecht niet te veel waarde aan wat ze je verteld. En als haar verhaal niet klopt? Nou en! Des te beter om maar geen contact te hebben, je wilt toch geen leugenaar als kennis hebben?
Tuurlijk zo ik wel een eerlijk verhaal willen, maar als ik die niet krijg. Nou mooi laten gaan, beter kwijt dan rijk.
(Ik heb overigens geen enkel contact met welke ex dan ook, geen behoefte aan. )

Ik ben niet zo van het mooi weer spelen. Ik ben het ermee eens dat wanneer ik nu een mailtje ga sturen, waarin ik zet hoe het met me gaat, ik haar er niet mee terug ga krijgen. Of ze zou me terug willen uit medelijden, en dat wil ik natuurlijk ook niet.
Als ze uit zichzelf vraagt hoe het met me gaat, tja, dan ben ik eerlijk.
Natuurlijk, wanneer je uit kan stralen dat je zelfverzekerd bent, goed in je vel zit en de wereld aan kan, dan kan je ex spijt krijgen van haar beslissing. Ik voel me echter verre van dat, en ik kan het ook niet 'spelen'. Dan zou het nog heel onnatuurlijk zijn: Ik ben meer dan 10 kilo afgevallen en nu echt mager, mijn ogen staan 'flauw', en het is aan mijn gezicht af te lezen hoe ik me voel (tja, eerlijke familie, altijd fijn , maar ze zetten je wel met beide benen op de grond). Dan valt het niet te spelen dat het zo goed met je gaat.

Wat dat betreft vind ik het beter om nu geen contact te hebben, maar misschien over een tijdje pas weer. Het is wel zo dat we niet al te ver bij elkaar vandaan wonen, dus ik kan het verwachten dat ik ze binnenkort tegen kom. Dat is niet te voorkomen, en zal ik ook niet uit de weg (kunnen en willen) gaan.
Het is wel moeilijk om geen contact meer te hebben. Ik wil het liefste alles nog met haar delen, en ik wil ook alles van haar weten. Hoe ze zich voelt, hoe het met haar studie gaat, hoe het met haar ouders/broertjes gaat. Dat wil ik echt wel van haar zelf weten. Ik kan het zo aan een aantal vriendinnen van haar vragen, maar op die manier wil ik liever niet van haar weten.

Ik geloof niet dat het in mijn situatie zo zwart/wit is als eerlijk of oneerlijk. Daar speelt veel meer mee. Wat dat betreft heeft WW gelijk, als er echt nog liefde in het spel is, komt dat weer naar voren als de 'stofwolken' neergedaald zijn.
Wat dat betreft denk ik dat het beter is om niks van me te laten horen. Aankomende zondag zou een feestdag worden voor ons, we zouden dan twee jaar bij elkaar zijn. Daar zal ze ongetwijfeld ook aan denken. Ik ben benieuwd of ik nog iets van haar hoor. Niet dat ik daar op ga zitten wachten, of hoop op een 'wonder' a.s. zondag. Dat zit er denk ik niet in.

Wat dat betreft las ik gisteren een mooie uitspraak:
'Je kunt geen wonderen eisen. Je kunt alleen zorgen dat je open staat voor een wonder.'

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:52 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Los daarvan: wat heeft het voor nut haar in je MSN te hebben? Nogmaals: gooi haar d'r uit.

Wat viking84 zegt

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:36 schreef laforest het volgende:

[..]

Waar was je bang voor of jaloers/boos over?

Nou er speelde wel wat dingen waarin ik het gevoel had dat ze niet eerlijk was, bijv. haar financiele situatie was ze niet eerlijk over..maar de druppel was eingelijk wel dat ze haar ex-vriend naar huis had gebracht na sluitingstijd, en daar heeft ze niks over verteld..ik ben daar via email achter gekomen dat hij haar nog een mail had gestuurd...bedankt dat je me naar huis hebt gebracht en vond het leuk om weer een serieus gesprek met je te hebben gehad....nou ik was woest, dat had ze toch kunnen vertellen, toen ik snachts op haar heb zitten te wachten...maar ik zou daar boos over worden zei ze...ja maar nu was ik kwaad! tja dan wordt het vertrouwen ook niet beter van aan mijn kant

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:53 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Ik ben niet zo van het mooi weer spelen. Ik ben het ermee eens dat wanneer ik nu een mailtje ga sturen, waarin ik zet hoe het met me gaat, ik haar er niet mee terug ga krijgen. Of ze zou me terug willen uit medelijden, en dat wil ik natuurlijk ook niet.
Als ze uit zichzelf vraagt hoe het met me gaat, tja, dan ben ik eerlijk.
Natuurlijk, wanneer je uit kan stralen dat je zelfverzekerd bent, goed in je vel zit en de wereld aan kan, dan kan je ex spijt krijgen van haar beslissing. Ik voel me echter verre van dat, en ik kan het ook niet 'spelen'. Dan zou het nog heel onnatuurlijk zijn: Ik ben meer dan 10 kilo afgevallen en nu echt mager, mijn ogen staan 'flauw', en het is aan mijn gezicht af te lezen hoe ik me voel (tja, eerlijke familie, altijd fijn , maar ze zetten je wel met beide benen op de grond). Dan valt het niet te spelen dat het zo goed met je gaat.

Wat dat betreft vind ik het beter om nu geen contact te hebben, maar misschien over een tijdje pas weer. Het is wel zo dat we niet al te ver bij elkaar vandaan wonen, dus ik kan het verwachten dat ik ze binnenkort tegen kom. Dat is niet te voorkomen, en zal ik ook niet uit de weg (kunnen en willen) gaan.
Het is wel moeilijk om geen contact meer te hebben. Ik wil het liefste alles nog met haar delen, en ik wil ook alles van haar weten. Hoe ze zich voelt, hoe het met haar studie gaat, hoe het met haar ouders/broertjes gaat. Dat wil ik echt wel van haar zelf weten. Ik kan het zo aan een aantal vriendinnen van haar vragen, maar op die manier wil ik liever niet van haar weten.

Ik geloof niet dat het in mijn situatie zo zwart/wit is als eerlijk of oneerlijk. Daar speelt veel meer mee. Wat dat betreft heeft WW gelijk, als er echt nog liefde in het spel is, komt dat weer naar voren als de 'stofwolken' neergedaald zijn.
Wat dat betreft denk ik dat het beter is om niks van me te laten horen. Aankomende zondag zou een feestdag worden voor ons, we zouden dan twee jaar bij elkaar zijn. Daar zal ze ongetwijfeld ook aan denken. Ik ben benieuwd of ik nog iets van haar hoor. Niet dat ik daar op ga zitten wachten, of hoop op een 'wonder' a.s. zondag. Dat zit er denk ik niet in.

Wat dat betreft las ik gisteren een mooie uitspraak:
'Je kunt geen wonderen eisen. Je kunt alleen zorgen dat je open staat voor een wonder.'

Wie heeft het over mooi weer spelen? Zeg dan gewoon niets, maar nooit zeggen dat het slecht met je gaat.
Iemand die je terug neemt uit medelijden blijft niet lang.

Je kunt van alles willen maar probeer het eerst eens met de realiteit onder ogen te zien. Het is over en voorbij en daar heb je het mee te doen. Zij wil geen dingen meer met je delen en dat heb je dan maar te accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Dat je vervolgens jezelf dan verwaarloosd, de kop gek maakt en zelfs zo ver gaat dat je het leven niet meer ziet zitten en je aan het vermageren bent dan moet je toch wel eens beginnen achter je oren te krabben en denken, waar ben ik nou in godsnaam mee bezig? Dat allemaal voor een ex? Iemand die geen bal om je geeft en je gedumpt heeft?

Als er nog liefde in het spel is? Ik denk als dat er nog is en ze ziet in wat voor een puinhoop je je bevind en hoe slecht je er nu (naar eigen woorden) uitziet en met je gaat, denk ik niet dat je veel kans maakt en dat het laatste beetje liefde zo over is. Beter is om aan je zelf te werken en weer die vent te worden waar ze ook gek op was en verliefd op werd. Werk aan jezelf, je lichaam, maak jezelf interessant voor haar.
Dat is mijn advies.

@Mr Myst.... tip als HR manager... ik zou dat ook nog even verzwijgen.... je gooit je eigen glazen in... ook al zal geen enkele werkgever dat ooit bevestigen

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:56 schreef H6-4ever het volgende:

[..]

Nou er speelde wel wat dingen waarin ik het gevoel had dat ze niet eerlijk was, bijv. haar financiele situatie was ze niet eerlijk over..maar de druppel was eingelijk wel dat ze haar ex-vriend naar huis had gebracht na sluitingstijd, en daar heeft ze niks over verteld..ik ben daar via email achter gekomen dat hij haar nog een mail had gestuurd...bedankt dat je me naar huis hebt gebracht en vond het leuk om weer een serieus gesprek met je te hebben gehad....nou ik was woest, dat had ze toch kunnen vertellen, toen ik snachts op haar heb zitten te wachten...maar ik zou daar boos over worden zei ze...ja maar nu was ik kwaad! tja dan wordt het vertrouwen ook niet beter van aan mijn kant

Maar ja, haar financien zijn haar zaken toch? Je bent toch niet getrouwd? Ze hoeft toch niet elk detail aan jou te vertellen? Het is je vriendin, geen crimineel in een rechtzaak.

Ok dat tweede is inderdaad niet acceptabel. Heb je gevraagd waarom ze dat heeft gedaan?
Ja dat is inderdaad een harde klap voor je en heeft vertrouwen zeker beschaamd. Hmm ja had je je daar overheen gezet of wat is er toen verder gebeurd als ik vragen mag?

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:53 schreef laforest het volgende:

[..]

Wat viking84 zegt

Zucht....wel lezen als er een antwoord komt ok?

(uren geleden al beantwoord)

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 16:00 schreef ennudan het volgende:
@Mr Myst.... tip als HR manager... ik zou dat ook nog even verzwijgen.... je gooit je eigen glazen in... ook al zal geen enkele werkgever dat ooit bevestigen

Agree

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 16:04 schreef laforest het volgende:

[..]

Maar ja, haar financien zijn haar zaken toch? Je bent toch niet getrouwd? Ze hoeft toch niet elk detail aan jou te vertellen? Het is je vriendin, geen crimineel in een rechtzaak.

Ok dat tweede is inderdaad niet acceptabel. Heb je gevraagd waarom ze dat heeft gedaan?
Ja dat is inderdaad een harde klap voor je en heeft vertrouwen zeker beschaamd. Hmm ja had je je daar overheen gezet of wat is er toen verder gebeurd als ik vragen mag?

Ja nou als je samen een huis wilt gaan kopen, heb je wel recht om te weten hoe de zaken ervoor staan financieel, maar goed dit terzijde...
Ja heb me erover heen gezet met veel moeite, heb haar vrij proberen te laten maar ze wou meer, ze wou vaker in het weekend werken, ze ging met haar mannelijke collega uitgebreid winkelen dat soort dingen... ze probeerde me eingelijk min of meer uit...ik kon dit niet langer acceppteren en zag steeds minder in onze relatie...maar totdat ze het uitmaakte was echt een klap voor me...ik zie nu wel in dat ik haar had moeten steunen met haar nieuwe leven, maar ze had er ook rekening met mijn gevoelens kunnen houden door er over te praten en eerlijk te zijn maar dit deed ze niet en koos haar eigen weg zonder mij...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 16:11 schreef H6-4ever het volgende:

[..]

Ja nou als je samen een huis wilt gaan kopen, heb je wel recht om te weten hoe de zaken ervoor staan financieel, maar goed dit terzijde...
Ja heb me erover heen gezet met veel moeite, heb haar vrij proberen te laten maar ze wou meer, ze wou vaker in het weekend werken, ze ging met haar mannelijke collega uitgebreid winkelen dat soort dingen... ze probeerde me eingelijk min of meer uit...ik kon dit niet langer acceppteren en zag steeds minder in onze relatie...maar totdat ze het uitmaakte was echt een klap voor me...ik zie nu wel in dat ik haar had moeten steunen met haar nieuwe leven, maar ze had er ook rekening met mijn gevoelens kunnen houden door er over te praten en eerlijk te zijn maar dit deed ze niet en koos haar eigen weg zonder mij...

Mja dat maakt toch niet uit dat ze met mannelijke collegas gaat winkelen? Ben je dan bang dat ze vreemd gaat? Ben je onzeker over jezelf? Ik bedoel ik kan met voorstellen dat je een behoorlijke klap hebt gehad, maar als je jezelf er overheen hebt gezet en je dus besluit om verder te gaan, dan moet haar toch haar gang laten gaan binnen het acceptabele en winkelen lijkt me nou niet echt ernstig.

Mja wellicht heeft ze je wel bewust getest. Vrouwen doen dat wel vaker om te zien wat voor een vent ze aan de haak hebben.
Als je vriendin iets doet wat absoluut onacceptabel voor je is dan ben je aan jezelf verplicht om het uit te maken, want anders is het dus niet onacceptabel en laat je met je zollen. Dan heb je de test niet doorstaan. Had je haar op haar plaats gewezen en duidelijk je grenzen aangegeven was het wellicht anders gegaan.

zag ik net op twitter: Ongelukkig zijn komt uiteindelijk niet voort uit levenssituaties maar uit de conditionering van je denken (E. Tolle)

hmmmm

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:59 schreef laforest het volgende:

[..]

Wie heeft het over mooi weer spelen? Zeg dan gewoon niets, maar nooit zeggen dat het slecht met je gaat.
Iemand die je terug neemt uit medelijden blijft niet lang.

Je kunt van alles willen maar probeer het eerst eens met de realiteit onder ogen te zien. Het is over en voorbij en daar heb je het mee te doen. Zij wil geen dingen meer met je delen en dat heb je dan maar te accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Dat je vervolgens jezelf dan verwaarloosd, de kop gek maakt en zelfs zo ver gaat dat je het leven niet meer ziet zitten en je aan het vermageren bent dan moet je toch wel eens beginnen achter je oren te krabben en denken, waar ben ik nou in godsnaam mee bezig? Dat allemaal voor een ex? Iemand die geen bal om je geeft en je gedumpt heeft?

Als er nog liefde in het spel is? Ik denk als dat er nog is en ze ziet in wat voor een puinhoop je je bevind en hoe slecht je er nu (naar eigen woorden) uitziet en met je gaat, denk ik niet dat je veel kans maakt en dat het laatste beetje liefde zo over is. Beter is om aan je zelf te werken en weer die vent te worden waar ze ook gek op was en verliefd op werd. Werk aan jezelf, je lichaam, maak jezelf interessant voor haar.
Dat is mijn advies.

Nogmaals, ik wil haar niet terug als ze uit medelijden terug zou komen.
Nogmaals, ik zie de realiteit onder ogen, ik weet dat het over is. Dat het op dit moment niet goed gaat komen. Ik wil geen hoop meer hebben, maar toch sluimert die nog rond. Accepteren lukt me niet goed, door de manier waarop het uit is gegaan. Dat is een té lang verhaal om hier nog een keer te gaan vertellen. Ook al weet ik dat ik het moet accepteren, het lukt me gewoon nog niet.

Ik verwaarloos mezelf niet, het is niet dat ik niet meer voor mezelf zorg. Ik heb al eens uitgelegd dat het, ondanks dat 2010 een zwaar rotjaar was, het nog wel goed met me ging. Ik zag alles positief in, ondanks dat ik geen werk/studie had, want ik wilde ervoor zorgen dat we samen een toekomst op konden bouwen. Dat is nu weggevallen. Omdat tot de laatste dag alles er goed uit zag, we samen toekomstplannen hadden, en dat van het ene op het andere moment weg was.
Dat valt moeilijk te verwerken. Vandaar de diagnose burnout/depressie.

Ik weet ook dat de manier waarop ik nu 'leef' niet goed is, dat niemand dat waard is. Dat is het probleem niet. Het probleem is dat ik er niet uit kom. Ik heb weken nauwelijks kunnen eten, dat gaat nu beter. Slapen lukt nog steeds niet goed, maar dat is iets wat ik al besproken heb.

Hoe gek dit ook gaat klinken, ik weet zeker dat ze nog wat voor me voelt. Ik weet alleen niet precies wát. Ik geloof niet dat het pure liefde is, maar ik geloof ook zeker niet dat het gevoel helemaal weg is. Dat heeft ze namelijk wel door laten schemeren. Als ze echt spijt krijgt van haar beslissing laat ze waarschijnlijk wel van zich horen. Maar om de lucht te klaren (vanwege de verjaardag en O&N) wilde ik een mailtje sturen. Om haar daarna de kans te geven om er met een schone lei over na te kunnen denken.
Natuurlijk moet ik aan mezelf gaan werken, mezelf weer interessant gaan maken. Niet alleen voor haar, maar voor iedereen, en vooral voor mezelf. Voorlopig moet ik dit echter zien te verwerken, en dat lukt nauwelijks.

@Viking/laforest/ennudan: Dan zal ik de situatie verzwijgen. Het leek mij gewoon beter om eerlijk te zijn, omdat het 'maar' om een functie in het kader van de WIJ gaat.
Ik ben het er wel mee eens dat ik het als werkgever ook niet erg aantrekkelijk zou vinden om iemand met een burnout/depressie aan te nemen. Het leek me gewoon eerlijker om open kaart te spelen.
Het is overigens niet zo dat ik er in zou stappen met het idee van: 'Dit gaat me niet lukken, dit gaat mis, want ik voel me zo klote'. Nee, ik zou er alles voor willen doen om het tot een succes te maken.

@Mr Myst.... het gaat wel lukken je wordt wel aangenomen en je hoeft er dus helemaal niks over te zeggen

Positieve Power!

@Mr.Myst:

Ik weet ook zeker dat m'n ex nog veel voor me voelt maar deal met de situatie. Ga niet tot de 25ste afwachten wanneer jij eindelijk hulp krijgt want dat duurt nog bijna 3 weken.

Laforest, ex, ennudan, JOycie88, Viking86 en ondertekende, we zeggen het je steeds om te starten bij de start; bij jezelf!

Dat start morgen met die baan. We duimen voor je maar ook dat moet je zelf doen!