De kunst van het loslaten van je ex # 143 - Alles komt goed!

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:37 schreef Viking84 het volgende:
Oh man, stop gewoon met MSN'en, dat scheelt zoveel!

Naja, ik zie het probleem niet want het gaf me geen probleem. Dat ik 't vermeldde was meer vanwege de moraal van het verhaal.

En ik ben me gek om msn op te doeken. Dat gebruik ik al vele jaren en ga ik niet stilleggen vanwege puberaal gedrag van een ex.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:37 schreef Wanderingwhy het volgende:
@Mr.Myst: Nee daar doe je niet verstandig aan.

Je weet van jezelf dat je ook haar geeft. Weet je dat van haar? Wie heeft het uitgemaakt en zou zich het meest schuldig moeten voelen? Niet jij in ieder geval.
De bal ligt dus ook bij haar. Als er eentje het balletje aan het rollen zou kunnen brengen is zij dat. Ga jij dat weer als eerste doen dan gaat er iets niet goed. Wat er niet goed gaat dan? Jij hebt de bal niet. Die heeft zij

Ik voel me gewoon schuldig dat ik niks heb laten horen, omdat dat niet bij mij past. Omdat ik het moeilijk vind geen contact te hebben. Omdat ik niet wil dat ze boos op mij is, en omdat ik wil dat ze weet waarom. Ik denk ook dat ze het wel zou waarderen...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:41 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Verstandig is het niet, maar ik zou hetzelfde gedaan hebben, denk ik.

Aan de andere kant: zij heeft óók niks van zich laten horen. Het hoeft toch niet altijd van jouw kant te komen?

Ze heeft ook niks laten horen, maar ze was 27 december jarig. Toen heb ik niks van me laten horen, door het gesprek wat we op 26 december hadden. Als ik me dan even in haar verplaats, had ik waarschijnlijk ook niks van me laten horen met oud en nieuw (omdat ik dus ook niks van me heb laten horen).

Er zit trouwens echt geen 'hoop' achter hoor. Meer een 'what if'-gevoel...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:43 schreef Mr.Myst het volgende:
Ze heeft ook niks laten horen, maar ze was 27 december jarig. Toen heb ik niks van me laten horen, door het gesprek wat we op 26 december hadden. Als ik me dan even in haar verplaats, had ik waarschijnlijk ook niks van me laten horen met oud en nieuw (omdat ik dus ook niks van me heb laten horen).

Er zit trouwens echt geen 'hoop' achter hoor. Meer een 'what if'-gevoel...

What if.... in de liefde is hoop.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:48 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

What if.... in de liefde is hoop.

Hoop doet leven!

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:51 schreef ennudan het volgende:

[..]

Hoop doet leven!

Hoop na een relatiebreuk geeft je geen leven.

Maar mijn hoop is onterecht, zoals het er nu naar uitziet. Ook wanneer ik dat mailtje stuur. Het geeft misschien iets meer gemoedsrust. Wat ook heel erg meespeelt, is dat wanneer ze misschien boos/teleurgesteld zou zijn, het hierdoor zou begrijpen. En daardoor zou je misschien weer hoop kunnen krijgen.

@Mr.Myst:
Ik denk dat jij voldoende hebt aan tien spaties om alle momenten van de dag aan te geven dat jij niet aan haar denkt. No offence, maar waar jij nu staat daar stond ik een tijdje geleden ook

Laat 'r lekker boos en teleurgesteld zijn. Lekker belangrijk! Wie draait er de knop om? Zij of jij?

Jij krijgt weer gemoedsrust als je stopt 24/7 aan haar te denken en meer aan jezelf te gaan denken.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:53 schreef Mr.Myst het volgende:
Maar mijn hoop is onterecht, zoals het er nu naar uitziet. Ook wanneer ik dat mailtje stuur. Het geeft misschien iets meer gemoedsrust. Wat ook heel erg meespeelt, is dat wanneer ze misschien boos/teleurgesteld zou zijn, het hierdoor zou begrijpen. En daardoor zou je misschien weer hoop kunnen krijgen.

Het wordt echt tijd dat jij aan jezelf gaat denken....

Wanneer ga jij die lange brief van haar krijgen waarin zij uitlegt waarom ze het uitgemaakt heeft? Want jij zit al langer met heel veel vraagtekens dan zij. Blijkbaar heeft zij wel gemoedsrust terwijl ze jou veel harder geraakt heeft. Denk daar maar eens over na en snap dat je dan niet met briefjes aan moet komen om jezelf te gaan verontschuldigen waarom je niets hebt laten horen op haar verjaardag.
Nu stoppen jezelf de schuld te geven.

@Mr Myst WW heeft wel gelijk.... ik bedoel als ik je verhaal zo lees heb jij er in ieder geval alles aan gedaan... bedoel het blijft vervelend dat dat voor haar blijkbaar niet genoeg is maar je kunt er dan helaas niks meer aan doen. Jou valt in ieder geval niks te verwijten en je hoeft jezelf dan ook nergens de schuld van te geven lijkt mij.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:41 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Naja, ik zie het probleem niet want het gaf me geen probleem. Dat ik 't vermeldde was meer vanwege de moraal van het verhaal.

En ik ben me gek om msn op te doeken. Dat gebruik ik al vele jaren en ga ik niet stilleggen vanwege puberaal gedrag van een ex.

Je kunt die ex toch blokken en eruit gooien? Zo moeilijk is het niet hoor.

Ik moet ook aan mezelf denken, dat weet ik. Het lukt alleen nauwelijks door dit soort gedachten. Weet je, voordat ik deze relatie had was ik onzeker over mezelf. Tijdens onze relatie ging dit stukken beter en was ik tevreden met mezelf, best wel zelfverzekerd. Nu is dat weg, en ga ik over elk 'dingetje' wat ik wel of niet moet doen twijfelen.

@ennudan: Ik heb er alles aan gedaan, ik heb m'n ziel blootgelegd, heb alles proberen te doen wat er te doen viel. Er valt alleen niks te doen, want ze staat er niet voor open. Ze heeft duidelijk gezegd dat het niet aan mij ligt, je kent het wel: 'Je bent een lieve, aardige jongen, ziet er goed uit...' Hartstikke leuk om te horen, maar niet als degene van wie je houdt dat zegt op het moment dat ze het uit maakt met je. Wat dat betreft geef ik mezelf ook nergens de schuld (meer) van.
Het enige wat ik had kunnen doen, is op het moment dat ze aangaf het uit te willen maken, een aantal maanden rust te hebben, en dan verder kijken, haar die rust ook te gunnen.
Ik ging daar echter aan onderdoor, en heb dit maar anderhalve week vol kunnen houden. Het had waarschijnlijk niks uitgemaakt, want de keuze om het uit te maken had ze toch al genomen.

Ik voel me wel schuldig over het feit dat ik niks heb laten horen op haar verjaardag. Zoals gezegd werd ik (out-of-the-blue) uitgenodigd voor haar verjaardag, terwijl we afgesproken hadden dit niet te doen. Op dat moment hadden we ook al 17 dagen geen enkel contact meer, tot ze me met Kerstavond sms'te. Ze vroeg eerst hoe het ging, en toen ik zei dat het niet zo goed ging nodigde ze me uit. Uiteindelijk heb ik haar twee dagen later gebeld, gevraagd waarom en of ze misschien anders over de situatie was gaan denken. Dat was niet het geval, en hoewel ik daarover gefrustreerd was, ben ik netjes gebleven en heb afgesloten met de woorden: 'Misschien spreek ik je ooit nog wel een keer'. Vervolgens niks meer van me laten horen...

Wat ik niet wil, is dat ze boos zou zijn/koppig zou zijn om niks te laten horen, omdat IK dat niet gedaan heb. Dat is misschien onzin, want als ze echt spijt van haar beslissing zou krijgen, weet ze dat de deur voor haar open staat, tijdens ons laatste gesprek heb ik namelijk gezegd dat mijn gevoelens nog niet veranderd waren. Maar toch...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 13:30 schreef Mr.Myst het volgende:
@Wanderingwhy: Goed dat je zo met de situatie om gaat, dat het je niet raakt. Het zou mij frustreren om eerlijk te zijn, maar ik vind het juist enorm goed dat je er zo over kunt denken. Het komt op mij ook over als puberaal gedrag, zeker wanneer ze nooit op MSN komt, en dat nu blijkbaar wel doet om aandacht te krijgen van je.

Bij mij werkt de Temazepam nog nauwelijks. Het enige voordeel is dat ik niet meer tot vier uur 's nachts wakker lig, maar nu tot een uur of één. Ik word wel elke morgen tussen vijf en half zeven wakker, hartstikke moe, maar echt slapen kan ik niet meer. Ik blijf onrustig.
Ik zit er sterk over te denken om een mailtje naar mijn ex te sturen. Ik blijf me namelijk maar schuldig voelen over het feit dat ik niks van me heb laten horen met haar verjaardag en O&N. Ik wil haar even uitleggen waarom ik niks van me heb laten horen, niet meer en niet minder.
Of ik er verstandig aan doe weet ik niet, maar misschien gaat mijn schuldgevoel dan een beetje over.

NIET DOEN!!!!! Geen mailtje sturen. Heb je niks aan.
Leer eens voor jezelf te leven en te denken. Je gedrag is best wel eng en wellicht heb je professionele hulp nodig.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:29 schreef Mr.Myst het volgende:
Ik moet ook aan mezelf denken, dat weet ik. Het lukt alleen nauwelijks door dit soort gedachten. Weet je, voordat ik deze relatie had was ik onzeker over mezelf. Tijdens onze relatie ging dit stukken beter en was ik tevreden met mezelf, best wel zelfverzekerd. Nu is dat weg, en ga ik over elk 'dingetje' wat ik wel of niet moet doen twijfelen.

@ennudan: Ik heb er alles aan gedaan, ik heb m'n ziel blootgelegd, heb alles proberen te doen wat er te doen viel. Er valt alleen niks te doen, want ze staat er niet voor open. Ze heeft duidelijk gezegd dat het niet aan mij ligt, je kent het wel: 'Je bent een lieve, aardige jongen, ziet er goed uit...' Hartstikke leuk om te horen, maar niet als degene van wie je houdt dat zegt op het moment dat ze het uit maakt met je. Wat dat betreft geef ik mezelf ook nergens de schuld (meer) van.
Het enige wat ik had kunnen doen, is op het moment dat ze aangaf het uit te willen maken, een aantal maanden rust te hebben, en dan verder kijken, haar die rust ook te gunnen.
Ik ging daar echter aan onderdoor, en heb dit maar anderhalve week vol kunnen houden. Het had waarschijnlijk niks uitgemaakt, want de keuze om het uit te maken had ze toch al genomen.

Ik voel me wel schuldig over het feit dat ik niks heb laten horen op haar verjaardag. Zoals gezegd werd ik (out-of-the-blue) uitgenodigd voor haar verjaardag, terwijl we afgesproken hadden dit niet te doen. Op dat moment hadden we ook al 17 dagen geen enkel contact meer, tot ze me met Kerstavond sms'te. Ze vroeg eerst hoe het ging, en toen ik zei dat het niet zo goed ging nodigde ze me uit. Uiteindelijk heb ik haar twee dagen later gebeld, gevraagd waarom en of ze misschien anders over de situatie was gaan denken. Dat was niet het geval, en hoewel ik daarover gefrustreerd was, ben ik netjes gebleven en heb afgesloten met de woorden: 'Misschien spreek ik je ooit nog wel een keer'. Vervolgens niks meer van me laten horen...

Wat ik niet wil, is dat ze boos zou zijn/koppig zou zijn om niks te laten horen, omdat IK dat niet gedaan heb. Dat is misschien onzin, want als ze echt spijt van haar beslissing zou krijgen, weet ze dat de deur voor haar open staat, tijdens ons laatste gesprek heb ik namelijk gezegd dat mijn gevoelens nog niet veranderd waren. Maar toch...

Als jij dat ten koste van alles wil voorkomen stuur je dat mailtje toch gewoon.... wat is het ergste dat er kan gebeuren.... als je je daardoor beter en zekerder voelt dan is het goed.... voor de "relatie" maakt het toch al niet meer uit

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:29 schreef laforest het volgende:

[..]

Je kunt die ex toch blokken en eruit gooien? Zo moeilijk is het niet hoor.

@laforest: als je mijn post goed leest zie je dat ik niet over 'mijn probleem' schrijf maar over 'haar fabricageprobleem'

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:29 schreef Mr.Myst het volgende:
Ik moet ook aan mezelf denken, dat weet ik. Het lukt alleen nauwelijks door dit soort gedachten. Weet je, voordat ik deze relatie had was ik onzeker over mezelf. Tijdens onze relatie ging dit stukken beter en was ik tevreden met mezelf, best wel zelfverzekerd. Nu is dat weg, en ga ik over elk 'dingetje' wat ik wel of niet moet doen twijfelen.

@ennudan: Ik heb er alles aan gedaan, ik heb m'n ziel blootgelegd, heb alles proberen te doen wat er te doen viel. Er valt alleen niks te doen, want ze staat er niet voor open. Ze heeft duidelijk gezegd dat het niet aan mij ligt, je kent het wel: 'Je bent een lieve, aardige jongen, ziet er goed uit...' Hartstikke leuk om te horen, maar niet als degene van wie je houdt dat zegt op het moment dat ze het uit maakt met je. Wat dat betreft geef ik mezelf ook nergens de schuld (meer) van.
Het enige wat ik had kunnen doen, is op het moment dat ze aangaf het uit te willen maken, een aantal maanden rust te hebben, en dan verder kijken, haar die rust ook te gunnen.
Ik ging daar echter aan onderdoor, en heb dit maar anderhalve week vol kunnen houden. Het had waarschijnlijk niks uitgemaakt, want de keuze om het uit te maken had ze toch al genomen.

Ik voel me wel schuldig over het feit dat ik niks heb laten horen op haar verjaardag. Zoals gezegd werd ik (out-of-the-blue) uitgenodigd voor haar verjaardag, terwijl we afgesproken hadden dit niet te doen. Op dat moment hadden we ook al 17 dagen geen enkel contact meer, tot ze me met Kerstavond sms'te. Ze vroeg eerst hoe het ging, en toen ik zei dat het niet zo goed ging nodigde ze me uit. Uiteindelijk heb ik haar twee dagen later gebeld, gevraagd waarom en of ze misschien anders over de situatie was gaan denken. Dat was niet het geval, en hoewel ik daarover gefrustreerd was, ben ik netjes gebleven en heb afgesloten met de woorden: 'Misschien spreek ik je ooit nog wel een keer'. Vervolgens niks meer van me laten horen...

Wat ik niet wil, is dat ze boos zou zijn/koppig zou zijn om niks te laten horen, omdat IK dat niet gedaan heb. Dat is misschien onzin, want als ze echt spijt van haar beslissing zou krijgen, weet ze dat de deur voor haar open staat, tijdens ons laatste gesprek heb ik namelijk gezegd dat mijn gevoelens nog niet veranderd waren. Maar toch...

Je moet je helemaal niet schuldig voelen. Zodra het uit is dan heb je geen verantwoordelijkheden meer jegens elkaar. Sure je mag best iemand een fijne verjaardag wensen en doe je dat niet dat is dat zonder consequenties. Het is te zot voor woorden dat je je daarom schuldig zou moeten voelen. Je hebt niks verkeerds gedaan.

Je hebt het steeds over dat je haar niet boos wilt maken, etc.
Dude, get a life. De dagen tellen is echt niet de oplossing. Je moet echt aan jezelf gaan denken en voor jezelf gaan leven. Heb je vrienden? Ga met ze uit. Ga naar de film, ga sporten, maar doe iets anders dan bij de pakken neerzitten en zo treurig te zijn. Niemand verwacht dat het direct goed met je gaat, maar jij huidige gedrag is een soort zelf-destructie en behoorlijk contraproductief.
Probeer te accepteren dat je er niks aan kunt doen. Zij maakt het uit en dat heeft ze niet in een vlaag gedaan. De meeste vrouwen denken er diep over na, praten met vriendinnen, maar op het moment dat ze zeggen dat het uit is, dan is het meestal gewoon uit.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:37 schreef laforest het volgende:

[..]

Je moet je helemaal niet schuldig voelen. Zodra het uit is dan heb je geen verantwoordelijkheden meer jegens elkaar. Sure je mag best iemand een fijne verjaardag wensen en doe je dat niet dat is dat zonder consequenties. Het is te zot voor woorden dat je je daarom schuldig zou moeten voelen. Je hebt niks verkeerds gedaan.

Je hebt het steeds over dat je haar niet boos wilt maken, etc.
Dude, get a life. De dagen tellen is echt niet de oplossing. Je moet echt aan jezelf gaan denken en voor jezelf gaan leven. Heb je vrienden? Ga met ze uit. Ga naar de film, ga sporten, maar doe iets anders dan bij de pakken neerzitten en zo treurig te zijn. Niemand verwacht dat het direct goed met je gaat, maar jij huidige gedrag is een soort zelf-destructie en behoorlijk contraproductief.
Probeer te accepteren dat je er niks aan kunt doen. Zij maakt het uit en dat heeft ze niet in een vlaag gedaan. De meeste vrouwen denken er diep over na, praten met vriendinnen, maar op het moment dat ze zeggen dat het uit is, dan is het meestal gewoon uit.

Ik weet dat ik me niet schuldig moet voelen, maar dat is een 'slecht' karaktertrekje van me. Zo zit ik in elkaar, dat verandert niet zo snel. Het verwijt dat ik van veel mensen in mijn omgeving krijg is dat ik 'te gevoelig' ben. Dat kan in je voordeel werken, maar in situaties als deze werkt dat alleen maar nadelig.

De situatie tussen ons ligt iets dieper, er spelen bij mijn ex (naar wat ik kan vermoeden) een aantal dingen mee, waar ik hier op het forum niet over kan uitwijden, omdat ik dat niet netjes vind richting haar. Dat maakt de situatie voor mij ook moeilijker te accepteren. Haar daden en woorden rijmen niet met elkaar.

Op dit moment zit ik in een neerwaartse spiraal, en dat is iets wat ik de afgelopen 2-3 topics ook al besproken heb. Ik weet dat ik hulp nodig heb, en ik ben daarmee bezig. Het duurt echter nog tot 25 januari voor ik die hulp krijg. Ik heb geen hulp nodig omdat ik doordraai o.i.d. maar ik heb hulp nodig omdat ik deze situatie niet kan accepteren, niet kan verwerken. Dat is het hele punt.

Ik kan vrij rationeel over de situatie nadenken, alles redelijk op een rijtje zetten, maar dan komt de emotie weer om de hoek kijken. Het feit dat alles aan de hele situatie heel erg dubbel is, dat haar uitspraken niet kloppen, ze zichzelf tegenspreekt in hetzelfde gesprek.

Wat ik ook al heb aangegeven (dat is geen verwijt), is dat ik op dit moment nauwelijks een sociaal leven heb, ik heb ook geen werk of opleiding. Morgen heb ik een gesprek voor een baan, ik hoop dat dat iets gaat opleveren. Eindelijk weer afleiding en een klein doel in mijn leven. Want nu heeft het leven voor mij geen doel meer, op dit moment. En ja, sommige mensen zullen dit triest vinden, maar zo voel ik het op dit moment. Maar dat is ook een situatie die ik al uitgelegd heb in de vorige topics van deze reeks.
Sporten wil ik ook weer gaan doen, ik heb daar vanmorgen nog met mijn vader over gesproken. Die juicht het alleen maar toe, hij wil alleen dat ik nog een paar weken wacht. Het zou fysiek té uitputtend zijn om in mijn lichamelijke conditie nu te gaan sporten. Dat klinkt niet leuk, maar ik weet dat hij wel gelijk heeft. Eerst aansterken, dan lekker sporten.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:32 schreef ennudan het volgende:

[..]

Als jij dat ten koste van alles wil voorkomen stuur je dat mailtje toch gewoon.... wat is het ergste dat er kan gebeuren.... als je je daardoor beter en zekerder voelt dan is het goed.... voor de "relatie" maakt het toch al niet meer uit

Jij verwoordt mijn gedachte precies. Ik had het zo niet beter kunnen zeggen. Ik weet niet of ik me er uiteindelijk beter door ga voelen, maar ik denk het wel. En wat je zegt, we hebben niks meer, dus het kan ook niet meer kapot maken. Denk ik tenminste.
Ik denk er nog even over na, dat mailtje is zo gestuurd...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:49 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Ik weet dat ik me niet schuldig moet voelen, maar dat is een 'slecht' karaktertrekje van me. Zo zit ik in elkaar, dat verandert niet zo snel. Het verwijt dat ik van veel mensen in mijn omgeving krijg is dat ik 'te gevoelig' ben. Dat kan in je voordeel werken, maar in situaties als deze werkt dat alleen maar nadelig.

De situatie tussen ons ligt iets dieper, er spelen bij mijn ex (naar wat ik kan vermoeden) een aantal dingen mee, waar ik hier op het forum niet over kan uitwijden, omdat ik dat niet netjes vind richting haar. Dat maakt de situatie voor mij ook moeilijker te accepteren. Haar daden en woorden rijmen niet met elkaar.

Op dit moment zit ik in een neerwaartse spiraal, en dat is iets wat ik de afgelopen 2-3 topics ook al besproken heb. Ik weet dat ik hulp nodig heb, en ik ben daarmee bezig. Het duurt echter nog tot 25 januari voor ik die hulp krijg. Ik heb geen hulp nodig omdat ik doordraai o.i.d. maar ik heb hulp nodig omdat ik deze situatie niet kan accepteren, niet kan verwerken. Dat is het hele punt.

Ik kan vrij rationeel over de situatie nadenken, alles redelijk op een rijtje zetten, maar dan komt de emotie weer om de hoek kijken. Het feit dat alles aan de hele situatie heel erg dubbel is, dat haar uitspraken niet kloppen, ze zichzelf tegenspreekt in hetzelfde gesprek.

Wat ik ook al heb aangegeven (dat is geen verwijt), is dat ik op dit moment nauwelijks een sociaal leven heb, ik heb ook geen werk of opleiding. Morgen heb ik een gesprek voor een baan, ik hoop dat dat iets gaat opleveren. Eindelijk weer afleiding en een klein doel in mijn leven. Want nu heeft het leven voor mij geen doel meer, op dit moment. En ja, sommige mensen zullen dit triest vinden, maar zo voel ik het op dit moment. Maar dat is ook een situatie die ik al uitgelegd heb in de vorige topics van deze reeks.
Sporten wil ik ook weer gaan doen, ik heb daar vanmorgen nog met mijn vader over gesproken. Die juicht het alleen maar toe, hij wil alleen dat ik nog een paar weken wacht. Het zou fysiek té uitputtend zijn om in mijn lichamelijke conditie nu te gaan sporten. Dat klinkt niet leuk, maar ik weet dat hij wel gelijk heeft. Eerst aansterken, dan lekker sporten.

[..]

Jij verwoordt mijn gedachte precies. Ik had het zo niet beter kunnen zeggen. Ik weet niet of ik me er uiteindelijk beter door ga voelen, maar ik denk het wel. En wat je zegt, we hebben niks meer, dus het kan ook niet meer kapot maken. Denk ik tenminste.
Ik denk er nog even over na, dat mailtje is zo gestuurd...

Als haar daden en woorden niet rijmen, waarom wil je haar dan terug? Lijkt me erg masochistisch. Als iemand je vriendin is dan verdien je eerlijkheid en dat gaat dan hand in hand met het vertrouwen wat je haar dan geeft. Is dat gebroken, dan is het tijd om de relatie te verlaten.

Alleen jij kunt die spiraal doorbreken. Mensen kunnen je hulp geven, maar jij bent degene die het moet doen.
Ik hoop dat je wat aan het onderstaande hebt:

ANTIDOTE 1 - Observe Yourself: Do I exaggerate positive qualities of things I am attached to, are they really worth all my troubles? Is it really worth to work hard for days, weeks or months to have an hour of fun?

ANTIDOTE 3 - Reflect on the Unsatisfactory Nature of Existence. This is also called the First Noble Truth. How much fun is fun really, and how much is it forgetting the pain? Do desires ever stop or is it an endless job to fulfil them?

ANTIDOTE 4 - Reflect on Impermanence. How important is the person or object: everything will end someday, people die, things break.

ANTIDOTE 5 - Reflect on the Problems of Attachment. Lying in the sun is great, but it quickly leads to sunburn. Eating nice food is great, but it leads to indigestion and obesity. Driving around in big cars is great, but how long do I have to work to enjoy this?

ANTIDOTE 6 - Reflect on bodily attraction (lust for sex). Loving someone is great, but what happens when the "honeymoon-days" are over? But what is the body really? What more is it than a skin bag filled with bones, flesh, disgusting organs and fluids?

ANTIDOTE 7 - Reflect on the Results of Attachment. Greed and craving lead to stealing and all kinds of crime, including war. Addiction to alcohol and drugs are simply forms of strong craving; they destroy the addict and the surroundings. Uncontrolled lust leads to sexual abuse. The feeling of greed, craving and lust in themselves can be easily seen as forms of suffering.

ANTIDOTE 8 - Reflect on Death. What are all objects of attachment worth at "the moment of truth" or death?

(Ik ben geen boedist overigens )

Ik hoop dat je die baan krijgt, maar kom niet te gevoelig over. Kom vooral zelfverzekerd over en dat zij het gevoel hebben, ja dat is een aanwinst voor ons bedrijf. Werken zou een fantastische afleiding voor je kunnen zijn.

BTW je kunt ook een hobby of sport gaan doen, ben je niet van anderen afhankelijk zoals bij het worden aangenomen voor een baan. Ook een wandeling maken ofzo of vrijwilligerswerk doen kun je ook zelf initiatief voor tonen.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:49 schreef Mr.Myst het volgende:
Jij verwoordt mijn gedachte precies. Ik had het zo niet beter kunnen zeggen. Ik weet niet of ik me er uiteindelijk beter door ga voelen, maar ik denk het wel. En wat je zegt, we hebben niks meer, dus het kan ook niet meer kapot maken. Denk ik tenminste.
Ik denk er nog even over na, dat mailtje is zo gestuurd...

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:55 schreef laforest het volgende:
Als haar daden en woorden niet rijmen, waarom wil je haar dan terug? Lijkt me erg masochistisch. Als iemand je vriendin is dan verdien je eerlijkheid en dat gaat dan hand in hand met het vertrouwen wat je haar dan geeft. Is dat gebroken, dan is het tijd om de relatie te verlaten.

Woorden en daden rijmen niet NA de breuk... zo begrijp ik het (en het is een herkenbare opmerking).

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:56 schreef Octagon het volgende:

[..]

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

Het risico is dat zij verder weggeduwd wordt en ze alleen maar meer afkeer krijgt omdat ze met rust wil worden gelaten.

Dat laatste vind ik een goede oplossing, schrijf het van je af, in een dagboek, stel dagelijkse doelen en neem die doelen de volgende dag door, etc

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:56 schreef Octagon het volgende:

[..]

Het mailtje sturen zou je kunnen opluchten [weet ik alles van - heb ik nog niet zo lang geleden zelf ook gedaan] - vraag is of je dan (al dan niet onbewust) gaat zitten wachten op een antwoord.

Je kunt het mailtje ook schrijven, en niet opsturen natuurlijk... misschien is het dan ook uit je systeem.

Ik wil mijn ex ook een mailtje sturen, heb haar 1e week nadat het uit was een brief gegeven, maar als ik die brief nu lees leg ik alle schuld bij mijzelf! dat ik moet veranderen enz....nu 3 weken later wil ik haar nogmaals laten weten hoe ik er nu overdenk, maar dan ook wat zij fout heeft gedaan..geen smeek brief maken! dat moet je ook echt duidelijk maken..anders helpt het je niks...maar ik zal eerst een mail maken en dan kijk ik nog als ik hem wil verzenden, het zal iig opluchten.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 14:58 schreef Octagon het volgende:

[..]

Woorden en daden rijmen niet NA de breuk... zo begrijp ik het (en het is een herkenbare opmerking).

Ok sorry dan
Na de breuk is zij hem geen antwoord meer verschuldigd. Maakt verder niet uit of het rijmt of niet.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 15:01 schreef laforest het volgende:

[..]

Ok sorry dan
Na de breuk is zij hem geen antwoord meer verschuldigd. Maakt verder niet uit of het rijmt of niet.

Een ex is je idd niks verschuldigd, ook geen uitleg... maar als je dan toch aan de praat raakt, is het wel prettig als je een coherent verhaal te horen krijgt. Niet ?

Allez, ik spreek maar uit mijn eigen ervaring hoor - ik vind ook niet dat mijn ex een coherent verhaal had, dat ze warm en koud tegelijkertijd blies... en ook ik had moeite om dat te accepteren.