OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Moest ff denken 
Voor mij nog onder een ander naam...Maar idd DW!
Voor mij nog onder een ander naam...Maar idd DW!
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
Wow wat een verhaal, veel tekst maar leest lekker weg 
En als je het financieel aan kan en het zo naar je zin hebt, dan zou ik idd lekker genieten van je extra dagje met je meiske
Foxkids-chat hiero trouwens
Met een huiskamer Mijn eerste echte homepage 
En als je het financieel aan kan en het zo naar je zin hebt, dan zou ik idd lekker genieten van je extra dagje met je meiske
Foxkids-chat hiero trouwens
Met een huiskamer
Mijn eerste echte homepage
Alle benodigdheden voor cupcakes, taarten en andere lekkere dingen :-9 www.bakgoed.nl
Ik ben verdorie gewoon de naam kwijt van die grote chatsite! Echt erg... Heb er toch echt veel vertoeft.... Eerst tmf, daarna die grote... toen met een groepje naar een nieuwe chatsite (xs2chat)
Daar dus mijn ex leren kennen... DW (die oude kennis van KD en mij) maakte toen een eigen profielensite... (Thats me).... en daar Marcek leren kennen
Daar dus mijn ex leren kennen... DW (die oude kennis van KD en mij) maakte toen een eigen profielensite... (Thats me).... en daar Marcek leren kennen
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
ilse chat toevallig?
Alle benodigdheden voor cupcakes, taarten en andere lekkere dingen :-9 www.bakgoed.nl
Jaaaa google is mijn vriend..
Chatplaza!
Chatplaza!
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
En ik heb DW's profielensite samen met een vriendin gehackt toentertijd want wij waren admins bij de concurrent (dreamcommunity) verder hing ik altijd rond op IRC
want wij waren admins bij de concurrent (dreamcommunity) verder hing ik altijd rond op IRC
)
TMF chat, daar heb ik mijn kind aan te danken 
(en nu de rest van het verhaal lezen )
(en nu de rest van het verhaal lezen )
Oude (on)bekende.
*lol*quote:Op dinsdag 13 maart 2012 22:12 schreef Mevr_Mus het volgende:
TMF chat, daar heb ik mijn kind aan te danken
Jij ook al
Leuk je verhaal te lezen Reilain!
Jij ook dus?quote:Op dinsdag 13 maart 2012 22:18 schreef Sonnetje85 het volgende:
[..]
*lol*
Jij ook al
Leuk je verhaal te lezen Reilain!
Reilan, bij het lezen van je verhaal krijg ik heimwee naar mijn begintijd op het internet
Oude (on)bekende.
Geeft niets dat het een lang verhaal was Reilain, ik had het zo uit. Nog 3 pagina's meer was ook geen probleem geweest
Dit blijft inderdaad een geniaal topic. Zo veel verschillende verhalen, zo veel verschillende mensen, en toch zo'n kleine wereld...
Dit blijft inderdaad een geniaal topic. Zo veel verschillende verhalen, zo veel verschillende mensen, en toch zo'n kleine wereld...
Mama van Lars & Femke
Reilain niet erg hoor dat het zo lang is. Het las lekker weg. Leuk om te lezen en moest daardoor ook meteen aan vroeger denken. Hahaha internetten en dan moeten inbellen en idd niet te lang op de pc want stel je voor iemand kon je gaan bellen
Be happy with the little things in life
leuk jou verhaal te lezen!
en zo zie je maar weer internet hoeft helemaal niet iets verkeerd te zijn
lekker blijven genieten van je meisje!
en zo zie je maar weer internet hoeft helemaal niet iets verkeerd te zijn
lekker blijven genieten van je meisje!
hier ook een chatliefde weet alleen niet meer welke we gebruikten toendertijd... (ilse? tmf? scholieren.com?)
weet alleen niet meer welke we gebruikten toendertijd... (ilse? tmf? scholieren.com?)
05-12-2009 is ons lieve meisje geboren! Evie (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
ik zat in 1992 al op brinta
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Mooi verhaal Reilain, helemaal niet te lang, las lekker weg!
En oh ja chatten! Vroeger hier ook chatplaza en icq (ohoh!) en later chatten.nl alwaar ik mijn allerliefste menneke tegen ben gekomen!
En oh ja chatten!
Vroeger hier ook chatplaza en icq (ohoh!) en later chatten.nl alwaar ik mijn allerliefste menneke tegen ben gekomen!
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
De mijne heb ik van de camping geplukt
Ik sta er versteld van hoeveel mensen elkaar via internet (geen datingsite dan) hebben gevonden.
Ik sta er versteld van hoeveel mensen elkaar via internet (geen datingsite dan) hebben gevonden.
Grappig om al die chatverhalen hier te lezen. Ik heb mijnes bijna 12 jaar geleden ook op de tmf chat opgepikt.
Ik heb ohoh als Whatsapp toonquote:
Mooi verhaal Reilain, helemaal niet te lang, las lekker weg!
En oh ja chatten!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Ik zat trouwens op Ilse, toen op zonnet en toen op Ilsemusic.
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Wat grappig al die chatboxen..
Ik begon op Zonnet en toen naar IlseMusic verhuisd..
Daar mijn (inmiddels) man leren kennen, misschien kent een enkeling van jullie hem wel (MacGyver)
Ik begon op Zonnet en toen naar IlseMusic verhuisd..
Daar mijn (inmiddels) man leren kennen, misschien kent een enkeling van jullie hem wel (MacGyver)
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Ik heb iemand leren kennen via internet, die nam me mee naar een feestje van zijn broer en een goede vriend van die broer was mijn huidige man. Geldt dat ook als 'via internet'?
Mijn man heb ik ook uit het internet geplukt...we waren allebei fan van een engelse band en zaten op een chat hiervan in 1999......
in 1999......
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Wat grappig!
Vroeger ook veel gechat, mIrc! Maar lief heb ik gewoon ouderwets op de kermis opgeduikeld
Leuk topic ook, nog niet alles kunnen lezen, maar mooie, ontroerende en interessante verhalen! Fijn voor in de trein
Vroeger ook veel gechat, mIrc! Maar lief heb ik gewoon ouderwets op de kermis opgeduikeld
Leuk topic ook, nog niet alles kunnen lezen, maar mooie, ontroerende en interessante verhalen! Fijn voor in de trein
Unlike those who hide the truth, i tell it like it is......
Wat leuk, al die mensen die elkaar ook al zo lang via de chat kennen! Irl kijken mensen me vaak een beetje raar aan als ik vertel dat ik M. op internet heb ontmoet toen ik 14 was Inmiddels is dat alweer 14 jaar geleden 
Inmiddels is dat alweer 14 jaar geleden
Oude (on)bekende.
ICQ Owjaaaa... Ook nog gedaan
Ben op zoek naar het nieuwe slachtoffer... maar nog niet gevonden!
Owjaaaa... Ook nog gedaan Ben op zoek naar het nieuwe slachtoffer... maar nog niet gevonden!
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
Leuk verhaal om te lezen Reilain, 't leest lekker weg hoor, helemaal niet erg dat 't zo lang is
En oh god wat een nostalgische gevoelens bij iedereen... hier ook hoor.. ilse chat, icq, geocities (?!).. geweldig, dat we gewoon online gingen om maar eens eventjes te chatten. <3
En oh god wat een nostalgische gevoelens bij iedereen... hier ook hoor.. ilse chat, icq, geocities (?!).. geweldig, dat we gewoon online gingen om maar eens eventjes te chatten. <3
en dan kom je eerst nog wat drinken gaan halen voordat alles opgestart en ingebeld was. Dat geluid van het inbellen ook
Dat geluid vergeet je nooit meer inderdaad...Grappig wel om te lezen dat zoveel die ervaringen hebben...
Niet gek dat we nu zoveel op fok vertoeven dus!Grappige is dat ik nog veeeeel dingen verzin de hele tijd die zo typisch bij mijn leven horen en niet eens in het verhaal staan....
De reizen met mijn ouders naar Amerika, de reden van Oona's 2de naam enz enz
Ik zoek weer verder voor slachtoffers..
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
Leuk om te lezen, Relain! En dan dat inbellen, duurde eindeloos, en dat gepiep en gekraak...
Haha, inderdaad! Brings back memories. Op een gegeven moment had iedereen op school het ineens over ICQ en MSN, en ik wilde natuurlijk ook wel weten hoe dat werkte. Nou, wat een onderneming. Ik moest zelfs de hele computer naar de slaapkamer van m'n ouders slepen omdat daar de telefoonaansluiting zat.quote:Op donderdag 15 maart 2012 09:53 schreef Kyara het volgende:
en dan kom je eerst nog wat drinken gaan halen voordat alles opgestart en ingebeld was. Dat geluid van het inbellen ook
En dan dat inbellen, duurde eindeloos, en dat gepiep en gekraak...
Even een brutale vraag trouwens:
Hoe is dat nu, blijven jullie met z'n drietjes of wellicht ooit nog een kind erbij?quote:
Omdat we van tevoren er al over uit waren dat we misschien wel compleet zouden zijn met z’n 3tjes...
Reilain, kletskous. Welke grote reis wil je het liefst met Oona gaan maken?
En: ICQ, dat uh-oh! vergeet ik echt nooit meer. En Ilse, Cafe 2.
Welke grote reis wil je het liefst met Oona gaan maken? En: ICQ, dat uh-oh! vergeet ik echt nooit meer. En Ilse, Cafe 2.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Cantare:
Voor nu zijn we compleet.... Sowieso omdat een vers kindje hier in de bezemkast zou moeten.... helaas echt geen ruimte voor uitbreiding... maar het voelt gewoon ook echt heel goed zo..
Maar... ik ben wel heel eerlijk naar mezelf, ik zeg nooit nooit... maar op z'n vroegst zou ik dan denken aan wanneer Oona naar school gaat dus als ze een jaar of 5/6/7 is..
Voordat ik zwanger was hadden we een aardig beeld van hoe we ons gezin eruit zouden willen laten zien... veel samen ondernemen... verschillende (grote) reizen (wat niet makkelijk gaat met 2kids)...
Soempie:
Eigenlijk wilde we deze zomer naar Bali & Lombok toe... maar gekeken naar het persoontje dat Oona is vonden we het niet verstandig om zo'n lange vliegreis met haar te gaan doen.. Dus deze zomer staat ws Italie (maar dan wel rondreizen) op de agenda... (zijn nog aan het uitzoeken)
En sowieso willen we haar een keer mee naar Amerika nemen (mijn ouders zijn amerika-fan) & hopelijk dus over een paar jaar alsnog naar Bali/Lombok
Voor nu zijn we compleet.... Sowieso omdat een vers kindje hier in de bezemkast zou moeten.... helaas echt geen ruimte voor uitbreiding... maar het voelt gewoon ook echt heel goed zo..
Maar... ik ben wel heel eerlijk naar mezelf, ik zeg nooit nooit... maar op z'n vroegst zou ik dan denken aan wanneer Oona naar school gaat dus als ze een jaar of 5/6/7 is..
Voordat ik zwanger was hadden we een aardig beeld van hoe we ons gezin eruit zouden willen laten zien... veel samen ondernemen... verschillende (grote) reizen (wat niet makkelijk gaat met 2kids)...
Soempie:
Eigenlijk wilde we deze zomer naar Bali & Lombok toe... maar gekeken naar het persoontje dat Oona is vonden we het niet verstandig om zo'n lange vliegreis met haar te gaan doen.. Dus deze zomer staat ws Italie (maar dan wel rondreizen) op de agenda... (zijn nog aan het uitzoeken)
En sowieso willen we haar een keer mee naar Amerika nemen (mijn ouders zijn amerika-fan) & hopelijk dus over een paar jaar alsnog naar Bali/Lombok
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
Ik was admin bij dreamcommunityquote:Op donderdag 15 maart 2012 19:46 schreef Troel het volgende:
Hou op over dreamcommunity en de Ilsechat enzo
Nerd
ik was admin op het astmaforum...
ik was admin op het astmaforum...
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
ja, dat las ikquote:
Ik zat pas voor de gein te neuzen of ik mijn oude CU2 nog terug kon vinden, maar gelukkig kon ik die nergens meer vinden
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.misschien zegt t je wat. hier was ik ook begonnen met die nick maar ban
quote:Het zal me ooit echt wel wat gezegd hebben. Toen ik erbij kwam was het volgens mij nog niet zo heel grootSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.misschien zegt t je wat. hier was ik ook begonnen met die nick maar bantroel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik heb een nieuw slachtoffer gevonden Bij deze geef ik het stokje over aan Solagratia
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
We'll have joys outnumbered
We'll share perfect moments
You and me
Ik heb van Reilain het stokje over genomen. Nu even tijd om te typen, dus hier gaan we!
Ik ben Solagratia, mijn echte naam is R e n a t e. Ik ben nu 24 jaar oud en woonachtig in de randstad ergens Hier woon ik nu met man, kind, 2 katten en een konijn.
Er valt eigenlijk niet heel erg veel te vertellen over mijn jeugd. Hij was gewoon gelukkig met ouders en broer en broertje. Overal en nergens gewoond, altijd naar mijn zin. Toen ik naar de middelbare school ging kwamen mijn beste jaren. Ik kreeg mavo advies, maar wilde pabo gaan doen, dus ging ik naar de havo. Dit ging prima. Behalve dat ik verschrikkelijk slecht was in wiskunde, natuurkunde en alles wat er mee te maken heeft. Ik raak in paniek van cijfers Daarom kreeg ik in de 3e het advies om naar het mbo te gaan, want havo4 zou ik nooooit halen :’) en weer 2 jaar later nam ik mijn havo diploma in ontvangst. Die laatste 2 jaren waren echt fantastisch. Ik kwam in een vriendengroep terecht en dat klikte zo goed. Verschrikkelijk veel leuke momenten met elkaar gehad op de middelbare school. In die vriendengroep ontmoette ik ook J, hij werd mijn beste vriend.
Toen ging ik dus naar de Pabo. Ik weet er eigenlijk niet zo veel meer van af. Ik vond het wel leuk, maar niet fantastisch. Toen in februari ineens mijn beste vriendin overleed, was dat een ontzettende klap. Ik een flierefluiterige 17-jarige, had nog nooit nagedacht over doodgaan. Dat ze was overleden was al een grote schok op zich. En ik miste haar zo ontzettend. Volgens de huisarts had ik een depressie door rouwklachten. Nou ja, geef het maar een naam. Ik heb me 1,5 jaar ontzettend ongelukkig gevoeld. Het eerste half jaar was een donkere waas en het jaar daar na zat ik heel slecht in mijn vel. Pabo 1 niet gehaald en ik ging dus het jaar over doen. Dat jaar kwam ik erachter dat ik het eigenlijk niet zo leuk vond, maar ik wist ook niet wat ik wel wilde. Ik riep al wel jaren dat ik ooit theologie wilde studeren. Maar ik had het idee dat ik dat niet kon, niet goed genoeg voor kon leren. Tot ik de hbo opleiding tot docent g odsdienst/ l evensbeschouwing vond. Ik heb in 1 dag besloten dat ik dat ging doen. Het moest ook snel, want de opleiding was al 2 weken begonnen. Op vrijdag besloten die opleiding te gaan doen. Op maandag op de pabo alles geregeld en dinsdag begon ik aan de opleiding. Ik had het gevoel dat ik eindelijk goed op mijn plek zat. Ik genoot van de lessen, klasgenoten en van de stages. Omgaan met jongeren vind ik leuk. Ze zetten me aan het denken. Ik zat op mijn plek. Aan het einde van het eerste jaar heb ik gesolliciteerd op de school waar ik mijn eerst stage had gedaan. Ik ging als docent lesgeven en studeerde in deeltijd verder. Verschrikkelijk veel van geleerd. Helaas was het personeelsbeleid bij mijn teamleider niet helemaal jofel. 3 jaar later is mijn contract niet verlengd en ben ik er opgebrand en afgebrand weggegaan. Frustrerend, want ik wilde zo graag. Als ik ergens voor ga dan doe ik dat met 150%. Maar ik zat daar niet op de goede plek en ik werd ook niet goed behandeld. De stages die ik had gelopen waren allemaal goed. Ik wist wat ik deed en ik genoot ervan. Maar daar is mijn zelfvertrouwen echt afgebroken. Ondertussen was Amy geboren en kon ik goed nadenken wat ik wilde. Liever niet voor de klas, dat durfde ik niet meer. Ik vond een baan als j eugdwerker in een kerk. Daar werk ik nu een jaar en ik geniet daar zo veel van. Tuurlijk heb ik ook wel eens stressmomenten. Maar ik word hier gewaardeerd. Ik krijg veel voldoening van mijn werk. Ik ga altijd fluitend naar mijn werk en na 3 jaar met buikpijn gaan is dat echt een gewaarwording. Ik heb vooral geleerd dat zodra ik met buikpijn naar mijn werk ga, ik een andere baan moet gaan zoeken. Dan zit ik niet op mijn plek. Ondertussen heb ik trouwens ook mijn studie afgerond (in juni) en nu heb dus zelfs een diploma (na 7 jaar studeren ).
Die beste vriend J uit de vriendengroep.. daar kreeg ik op mn 18e een relatie mee. We vonden elkaar al steeds leuk, maar dan had de ander een relatie. Paar jaar zo om elkaar heen gedraaid en toen mijn relatie uit was kregen wij een relatie. Het moest er gewoon van komen. 2 jaar later zijn we getrouwd en 1,5 jaar geleden kregen we Amy. Weer een hele nieuwe dimensie in ons huwelijk. We hebben het erg fijn samen.
De vriendengroep is nog steeds mijn groep vrienden. Er gaat niets boven een avondje samen en of we kletsen of spelletjes doen. Genieten. Ook gaan we elk jaar een week op vakantie en dat soort dingen binden ons heel erg samen. Ook hebben we veel meegemaakt. Veel belangrijke levensfases. Ook de dood van mijn beste vriendin, zij zat ook in deze groep. Mijn vrienden zijn erg belangrijk voor me.
Uuuhm. Hobby’s… ik hou van lezen maar daar maak ik geen tijd voor. Ik hou van fröbelen, maar daar maak ik geen tijd voor Ik hou van goede muziek, metal voornamelijk. Maar tegenwoordig kan ik ook erg genieten van wat folkachtig spul of wat meer klassiek. My Silent Wake is nog steeds mijn favo band (folk, doom metal). Zou graag weer eens naar een concert gaan. J en ik kijken graag series. We zijn net klaar met Dexter. Dus als ik een avond thuis ben dan zitten we voor de tv Voor de rest rommel ik wat mijn dagen door met Amy.
Ennuh dromen voor later heb ik genoeg. Ik wil graag nog een broertje of zusje voor Amy. Ooit als de tijd rijp is. Verder wil ik nog altijd theologie gaan studeren. Ik wil namelijk dominee worden. Dit is mijn lange termijn droom. Mijn ‘later als ik groot ben’ droom
En dan de vragen van Reilain.
Amy is best een pittig meisje als ik je verhalen zo lees. Hoe ervaar je dat? Had je voor je zwangerschap er al eens over nagedacht hoe je dat zou vinden of hoe je daarmee om zou willen gaan?
En ik ben ook heel benieuwd wat je het leukste aan jezelf als moeder vind.
Amy is klein en heeft heel weinig blond haar. Maar wat een pit zit er in dat kleine mensje. Soms vind ik het erg lastig, als ze dingen uitvreet en ze niet lijkt te reageren op wat ik zeg. Voor de zwangerschap dacht ik altijd dat ik dan heel rustig zou blijven en uitleggen, uitleggen, uitleggen. Nu blijf ik ook wel rustig en ik ken ondertussen heel veel truckjes om haar in het gareel te krijgen. Maar ik zou het soms fijn vinden als ze gewoon zou luisteren En soms ben ik het ook zat en dan parkeer ik haar even in bed. Maar voor de rest vind ik het fijn dat ze pittig is, dat ze weet wat ze wil en dat ze van zich afbijt. Nu is het aan ons om het in goede banen te leiden. Vaak moet ik er ook om lachen, kleine dondersteen. En als ze eindelijk even rustig bij mij op schoot zit, als ik onverwacht een kusje krijg of als ze heeeeeel even haar hoofd op mijn schouder legt, dan kan ik ook wel janken van geluk
Het leukste aan mezelf als moeder vond ik nog best lastig ik ben geen ‘oermoeder’. Het heeft lang geduurd voordat ik me echt moeder voelde. Ik ben ook geen creatieve moeder. Ik rommel echt maar een beetje aan. Wat ik wel heel erg leuk vond om aan mezelf te ontdekken is die allesoverheersende liefde voor Amy. Dat ik naar haar kijk en denk ‘wat ben je toch een fantastisch leuk kind’. Elk nieuw dingetje die ze doet, maakt mij ontzettend trots. Toen ze was geboren kon ik me nooit voorstellen hoe het zou zijn om een dreumes te hebben. Nu heb ik een dreumes die aardig op weg is om een peuter te worden en vind ik het zo’n gek idee dat dat eerst dat kleine baby’tje was. Hoe groter ze wordt, hoe leuker ik het vind.
Volgens mij kom ik een beetje hyperstuiter over in mijn verhaal, maar blijkbaar ben ik dat dus ook wel. Ik merk dat vooral als ik met iemand praat die langzamer praat dan ik. Dan moet ik echt moeite doen om langzamer te praten. Nou ja, dan maar hyperstuiter. Ik ben erg gelukkig met J. met Amy, met mijn baan. Ik heb het gevoel dat de wereld open ligt voor me en ik heb nog zoveel te doen. Leuk en spannend gevoel.
[ Bericht 0% gewijzigd door Solagratia op 20-03-2012 14:06:29 ]
Ik ben Solagratia, mijn echte naam is R e n a t e. Ik ben nu 24 jaar oud en woonachtig in de randstad ergens
Hier woon ik nu met man, kind, 2 katten en een konijn.Er valt eigenlijk niet heel erg veel te vertellen over mijn jeugd. Hij was gewoon gelukkig met ouders en broer en broertje. Overal en nergens gewoond, altijd naar mijn zin. Toen ik naar de middelbare school ging kwamen mijn beste jaren. Ik kreeg mavo advies, maar wilde pabo gaan doen, dus ging ik naar de havo. Dit ging prima. Behalve dat ik verschrikkelijk slecht was in wiskunde, natuurkunde en alles wat er mee te maken heeft. Ik raak in paniek van cijfers
Daarom kreeg ik in de 3e het advies om naar het mbo te gaan, want havo4 zou ik nooooit halen :’) en weer 2 jaar later nam ik mijn havo diploma in ontvangst. Die laatste 2 jaren waren echt fantastisch. Ik kwam in een vriendengroep terecht en dat klikte zo goed. Verschrikkelijk veel leuke momenten met elkaar gehad op de middelbare school. In die vriendengroep ontmoette ik ook J, hij werd mijn beste vriend. Toen ging ik dus naar de Pabo. Ik weet er eigenlijk niet zo veel meer van af. Ik vond het wel leuk, maar niet fantastisch. Toen in februari ineens mijn beste vriendin overleed, was dat een ontzettende klap. Ik een flierefluiterige 17-jarige, had nog nooit nagedacht over doodgaan. Dat ze was overleden was al een grote schok op zich. En ik miste haar zo ontzettend. Volgens de huisarts had ik een depressie door rouwklachten. Nou ja, geef het maar een naam. Ik heb me 1,5 jaar ontzettend ongelukkig gevoeld. Het eerste half jaar was een donkere waas en het jaar daar na zat ik heel slecht in mijn vel. Pabo 1 niet gehaald en ik ging dus het jaar over doen. Dat jaar kwam ik erachter dat ik het eigenlijk niet zo leuk vond, maar ik wist ook niet wat ik wel wilde. Ik riep al wel jaren dat ik ooit theologie wilde studeren. Maar ik had het idee dat ik dat niet kon, niet goed genoeg voor kon leren. Tot ik de hbo opleiding tot docent g odsdienst/ l evensbeschouwing vond. Ik heb in 1 dag besloten dat ik dat ging doen. Het moest ook snel, want de opleiding was al 2 weken begonnen. Op vrijdag besloten die opleiding te gaan doen. Op maandag op de pabo alles geregeld en dinsdag begon ik aan de opleiding. Ik had het gevoel dat ik eindelijk goed op mijn plek zat. Ik genoot van de lessen, klasgenoten en van de stages. Omgaan met jongeren vind ik leuk. Ze zetten me aan het denken. Ik zat op mijn plek. Aan het einde van het eerste jaar heb ik gesolliciteerd op de school waar ik mijn eerst stage had gedaan. Ik ging als docent lesgeven en studeerde in deeltijd verder. Verschrikkelijk veel van geleerd. Helaas was het personeelsbeleid bij mijn teamleider niet helemaal jofel. 3 jaar later is mijn contract niet verlengd en ben ik er opgebrand en afgebrand weggegaan. Frustrerend, want ik wilde zo graag. Als ik ergens voor ga dan doe ik dat met 150%. Maar ik zat daar niet op de goede plek en ik werd ook niet goed behandeld. De stages die ik had gelopen waren allemaal goed. Ik wist wat ik deed en ik genoot ervan. Maar daar is mijn zelfvertrouwen echt afgebroken. Ondertussen was Amy geboren en kon ik goed nadenken wat ik wilde. Liever niet voor de klas, dat durfde ik niet meer. Ik vond een baan als j eugdwerker in een kerk. Daar werk ik nu een jaar en ik geniet daar zo veel van. Tuurlijk heb ik ook wel eens stressmomenten. Maar ik word hier gewaardeerd. Ik krijg veel voldoening van mijn werk. Ik ga altijd fluitend naar mijn werk en na 3 jaar met buikpijn gaan is dat echt een gewaarwording. Ik heb vooral geleerd dat zodra ik met buikpijn naar mijn werk ga, ik een andere baan moet gaan zoeken. Dan zit ik niet op mijn plek. Ondertussen heb ik trouwens ook mijn studie afgerond (in juni) en nu heb dus zelfs een diploma (na 7 jaar studeren
). Die beste vriend J uit de vriendengroep.. daar kreeg ik op mn 18e een relatie mee. We vonden elkaar al steeds leuk, maar dan had de ander een relatie. Paar jaar zo om elkaar heen gedraaid en toen mijn relatie uit was kregen wij een relatie. Het moest er gewoon van komen. 2 jaar later zijn we getrouwd en 1,5 jaar geleden kregen we Amy. Weer een hele nieuwe dimensie in ons huwelijk. We hebben het erg fijn samen.
De vriendengroep is nog steeds mijn groep vrienden. Er gaat niets boven een avondje samen en of we kletsen of spelletjes doen. Genieten. Ook gaan we elk jaar een week op vakantie en dat soort dingen binden ons heel erg samen. Ook hebben we veel meegemaakt. Veel belangrijke levensfases. Ook de dood van mijn beste vriendin, zij zat ook in deze groep. Mijn vrienden zijn erg belangrijk voor me.
Uuuhm. Hobby’s… ik hou van lezen maar daar maak ik geen tijd voor. Ik hou van fröbelen, maar daar maak ik geen tijd voor
Ik hou van goede muziek, metal voornamelijk. Maar tegenwoordig kan ik ook erg genieten van wat folkachtig spul of wat meer klassiek. My Silent Wake is nog steeds mijn favo band (folk, doom metal). Zou graag weer eens naar een concert gaan. J en ik kijken graag series. We zijn net klaar met Dexter. Dus als ik een avond thuis ben dan zitten we voor de tv Voor de rest rommel ik wat mijn dagen door met Amy. Ennuh dromen voor later heb ik genoeg. Ik wil graag nog een broertje of zusje voor Amy. Ooit als de tijd rijp is. Verder wil ik nog altijd theologie gaan studeren. Ik wil namelijk dominee worden. Dit is mijn lange termijn droom. Mijn ‘later als ik groot ben’ droom
En dan de vragen van Reilain.
Amy is best een pittig meisje als ik je verhalen zo lees. Hoe ervaar je dat? Had je voor je zwangerschap er al eens over nagedacht hoe je dat zou vinden of hoe je daarmee om zou willen gaan?
En ik ben ook heel benieuwd wat je het leukste aan jezelf als moeder vind.
Amy is klein en heeft heel weinig blond haar. Maar wat een pit zit er in dat kleine mensje. Soms vind ik het erg lastig, als ze dingen uitvreet en ze niet lijkt te reageren op wat ik zeg. Voor de zwangerschap dacht ik altijd dat ik dan heel rustig zou blijven en uitleggen, uitleggen, uitleggen. Nu blijf ik ook wel rustig en ik ken ondertussen heel veel truckjes om haar in het gareel te krijgen. Maar ik zou het soms fijn vinden als ze gewoon zou luisteren
En soms ben ik het ook zat en dan parkeer ik haar even in bed. Maar voor de rest vind ik het fijn dat ze pittig is, dat ze weet wat ze wil en dat ze van zich afbijt. Nu is het aan ons om het in goede banen te leiden. Vaak moet ik er ook om lachen, kleine dondersteen. En als ze eindelijk even rustig bij mij op schoot zit, als ik onverwacht een kusje krijg of als ze heeeeeel even haar hoofd op mijn schouder legt, dan kan ik ook wel janken van geluk Het leukste aan mezelf als moeder vond ik nog best lastig
ik ben geen ‘oermoeder’. Het heeft lang geduurd voordat ik me echt moeder voelde. Ik ben ook geen creatieve moeder. Ik rommel echt maar een beetje aan. Wat ik wel heel erg leuk vond om aan mezelf te ontdekken is die allesoverheersende liefde voor Amy. Dat ik naar haar kijk en denk ‘wat ben je toch een fantastisch leuk kind’. Elk nieuw dingetje die ze doet, maakt mij ontzettend trots. Toen ze was geboren kon ik me nooit voorstellen hoe het zou zijn om een dreumes te hebben. Nu heb ik een dreumes die aardig op weg is om een peuter te worden en vind ik het zo’n gek idee dat dat eerst dat kleine baby’tje was. Hoe groter ze wordt, hoe leuker ik het vind. Volgens mij kom ik een beetje hyperstuiter over in mijn verhaal, maar blijkbaar ben ik dat dus ook wel. Ik merk dat vooral als ik met iemand praat die langzamer praat dan ik. Dan moet ik echt moeite doen om langzamer te praten. Nou ja, dan maar hyperstuiter. Ik ben erg gelukkig met J. met Amy, met mijn baan. Ik heb het gevoel dat de wereld open ligt voor me en ik heb nog zoveel te doen. Leuk en spannend gevoel.
[ Bericht 0% gewijzigd door Solagratia op 20-03-2012 14:06:29 ]
Leuk je verhaal te lezen sola en ook heel leuk dat jullie vriendengroep nog steeds samen is, vaak zie je dat zo'n vriendengroep toch met de tijd uitelkaar valt
Be happy with the little things in life
Leuk verhaal, Solagratia! Ik ken je verder niet, maar vind dat je een erg mooie username hebt . Speelt dat nog door in de opvoeding?
. Speelt dat nog door in de opvoeding?
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Tijdens het lezen vorm ik een beeld van iemand en bij het stuk van jou, Solagratia, moest m'n beeld opeens weer om toen ik bij je muzieksmaak kwam. Grappig vind ik dat.
Was ook aan het zoeken of het verhaal van Muks hier bij zou staan (heb haar boekje nu voor Round Robin), maar dat is niet het geval, helaas. Zie wel Beessie-Jen in het rijtje. 
Grappig vind ik dat. Was ook aan het zoeken of het verhaal van Muks hier bij zou staan (heb haar boekje nu voor Round Robin), maar dat is niet het geval, helaas.
Zie wel Beessie-Jen in het rijtje.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Mooi Sola,
En ik kreeg bij dit stukje tranen in mijn ogen, gewoon, omdat het zo herkenbaar is:
En ik kreeg bij dit stukje tranen in mijn ogen, gewoon, omdat het zo herkenbaar is:
quote:
Maar wat een pit zit er in dat kleine mensje. Soms vind ik het erg lastig, als ze dingen uitvreet en ze niet lijkt te reageren op wat ik zeg. Voor de zwangerschap dacht ik altijd dat ik dan heel rustig zou blijven en uitleggen, uitleggen, uitleggen. Maar voor de rest vind ik het fijn dat ze pittig is, dat ze weet wat ze wil en dat ze van zich afbijt. Nu is het aan ons om het in goede banen te leiden. Vaak moet ik er ook om lachen, kleine dondersteen. En als ze eindelijk even rustig bij mij op schoot zit, als ik onverwacht een kusje krijg of als ze heeeeeel even haar hoofd op mijn schouder legt, dan kan ik ook wel janken van geluk
Het leukste aan mezelf als moeder vond ik nog best lastig
@Grijs: We voeden Amy christelijk op. Het is natuurlijk aan haar om daar later een keuze in te maken, maar ik probeer het wel aan haar door te geven en voor te leven. Dat kan ook bijna niet anders want het geloof zit zo verweven in mijn leven. Privé en werk.
@Soempie: grappig Ik hoor het wel vaker, maar dan meer als mensen me zagen. Qua uiterlijk past mijn muzieksmaak ook niet bij me
@ Danic Heb je ook zo'n pittig dametje? Bijzonder he, die moederliefde. Ik had nooit kunnen bedenken dat dat zo overweldigend zou zijn.
@Soempie: grappig
Ik hoor het wel vaker, maar dan meer als mensen me zagen. Qua uiterlijk past mijn muzieksmaak ook niet bij me @ Danic Heb je ook zo'n pittig dametje? Bijzonder he, die moederliefde. Ik had nooit kunnen bedenken dat dat zo overweldigend zou zijn.
quote:
Op
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
*kick* het is al veel te lang stil in dit topic.. Tijd voor wat leven in de brouwerij
Be happy with the little things in life
quote:
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Ja! Ik moest het stokje nog doorgeven. Grote schaamte hier 
Ik ga even nadenken aan wie ik het stokje ga doorgeven
Ik ga even nadenken aan wie ik het stokje ga doorgeven
Ik wil graag het verhaal horen van Soempie! En Soempie heeft ja gezegd 
De persoonlijke vraag heb ik even over na gedacht. Ik zou graag willen weten hoe het moederschap je bevalt en ik vind het heel interessant om te weten hoe je het vindt om moeder te zijn van een zoon. Ben je een 'echte jongensmoeder'? Denk je dat het heel anders is als moeder zijn van een meisje? Ik krijg na een meisje een jongen, dus ik probeer alvast te leren
Kun je hier iets mee?
De persoonlijke vraag heb ik even over na gedacht. Ik zou graag willen weten hoe het moederschap je bevalt en ik vind het heel interessant om te weten hoe je het vindt om moeder te zijn van een zoon. Ben je een 'echte jongensmoeder'? Denk je dat het heel anders is als moeder zijn van een meisje? Ik krijg na een meisje een jongen, dus ik probeer alvast te leren
Kun je hier iets mee?
quote:
Ik wil graag het verhaal horen van Soempie! En Soempie heeft ja gezegd
ben beniewd!
oeehh soempie!
ik ben benieuwd of je verhaal een beetje bij mijn RR beeld past!
ik ben benieuwd of je verhaal een beetje bij mijn RR beeld past!
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
+1quote:
oeehh soempie!
ik ben benieuwd of je verhaal een beetje bij mijn RR beeld past!
Leuk
ben ook heel nieuwsgierig
Solagratia, nogmaals bedankt voor het stokje. Ik had het niet verwacht. Ik heb een aantal dingen overgeslagen, ik heb dingen geschrapt en herschreven, omdat het anders wel een heel lang verhaal zou worden.
Goed, ik ben dus C. athy. 29 Jaar geleden ben ik geboren in Noord Holland. Ik vind het lastig m'n kindertijd te omschrijven, omdat er veel in is gebeurd. Als ik er nu over vertel heb ik vaak het idee dat mensen een verkeerd beeld krijgen van wie ik ben. Toch heeft juist die tijd me het meest gevormd, in positieve zin ook vooral, dus ik ga een poging wagen.
M'n vader had al twee volwassen kinderen, m'n halfbroer en halfzus, en wilde eigenlijk geen kinderen meer. Maar, m'n moeder wilde wel heel graag een kindje van zichzelf en zo werd ik geboren.
Van de eerste 7 jaar herinner ik me vooral goede en leuke dingen. Lange zomers, blikkie trap, klimmen, leren fietsen, rolschaatsen, onder de tuinsproeiers doorrennen, voorgelezen worden, zelf leren lezen, paardje rijden op de rug van m'n vader, Jonas in de wallevis in het tafellaken, tenten bouwen van lakens, tekenen met m'n moeder, enz. Simpele mooie herinneringen waar vooral ook m'n moeder in terug komt.
Toen ik 8 jaar was overleed m'n vader aan een hartinfarct. Hij was geen goede man voor m'n moeder, maar hij gaf haar wel structuur en een stok achter de deur. Toen hij weg viel ging het met m'n moeder mis. Ze sloot zich af van de buitenwereld, verwaarloosde zichzelf, mij, het huishouden en lag alleen nog maar in bed. Ik deed de boodschappen, haalde geld van de bank, kookte soms (anders werd er iets besteld), stond elke dag zelf op en ging zelf naar school. Ik probeerde hulp te zoeken. De huisarts, m'n oma, de alarmdiensten, maar niemand reageerde. Ik weet van een telefoontje 's nachts dat me werd aangeraden een kop warme melk voor haar te maken. Op dat moment had ze een hallucinatie en ik wist niet meer wat ik moest doen. Het werd van kwaad tot erger. Ze kwam haar bed ook niet meer uit om naar het toilet te gaan en het huis vervuilde verschrikkelijk. Ik durfde niemand meer om hulp te vragen, omdat ik bang was dat ik haar kwijt zou raken. Uiteindelijk werd het de buitenwereld toch wel duidelijk dat er iets helemaal mis was. Buren schakelden de politie in, omdat ze bang waren dat ik al weken met een dode moeder thuis zat. M'n moeder werd opgenomen. De diagnose: schizofrenie. Ik was op dat moment elf jaar en m'n zus nam me weer in huis (ik had er al eerder een jaar gewoond, van m'n eerste tot en met m'n tweede jaar). Ze had al veel eerder geprobeerd om hulp in te schakelen, maar m'n moeder liet niemand toe en de instanties kregen op school te horen dat ik elke dag keurig aanwezig was. Niks aan de hand..
M'n zus en haar man hebben heel hard hun best gedaan om me te helpen. Ik had een behoorlijke achterstand opgelopen: sprak haast niet, keek mensen niet aan, was angstig, teruggetrokken en observeerde vooral de omgeving. Ik ben een aantal jaar elke week bij een psycholoog geweest en bij m'n zus heb ik kunnen leren hoe het er normaal gesproken aan toe gaat in een gezin. Kleine subtiele dingen, maar ook grotere zaken: ik kreeg een eigen kamertje, feestdagen werden uitgebreid gevierd en ik ging voor het eerst op vakantie. Daarnaast ging ik naar een Jenaplanschool waar ik het twee jaar ontzettend naar m'n zin heb gehad.
De achterstand liep ik vrij snel in en ik kon naar het gymnasium. Daar heb ik twee heel goede vrienden leren kennen. Samen met een van de twee ben ik op fietsvakantie geweest. Mooie tijden waren dat. We spreken elkaar nog maar een paar keer per jaar, maar als we elkaar spreken is het wel helemaal goed. We hebben altijd een hoop lol en kunnen uren kletsen over niks en over alles.
In de derde klas liep ik op school vast. M'n cijfers waren meer dan prima, maar ik ging met tegenzin heen. Er werden testen afgenomen en er werd besloten dat ik een jaar in kon halen. Na dat jaar mocht ik naar de eindexamenklas, maar ik heb dit niet gedaan. Uiteindelijk heb ik via het volwassenenonderwijs m'n vwo gehaald.
Ondertussen was ik op m'n 17e uit huis gegaan. Het eerste half jaar was het lang leve de lol. Ik bleef zitten en kreeg een vriendje. We zijn op m'n 19e samen gaan wonen in Groningen. Na 6 jaar zijn we als vrienden uit elkaar gegaan. Ik ben toen weer in m'n eentje op kamers gaan wonen en heb een erg leuke tijd gehad met drie vriendinnen. Samen eten, op vakantie, naar tentoonstellingen, zwemmen, terrasjes en concerten. Maar ook de nodige liefdesdrama's hoorden er toen bij. M'n studie orthopedagogiek ging langzamer dan de bedoeling was, maar ik heb het wel erg naar m'n zin gehad.
In die tijd kreeg ik te horen dat m'n zus ziek was. Ze was net hersteld van borstkanker, maar in 2007 bleek dat er uitzaaiingen in haar botten zaten. Bijna twee jaar gelden is ze overleden. Een heel donkere en verdrietige periode.
Via Fok! had ik ondertussen S. leren kennen. We zijn voor de buitenwereld denk ik tegenpolen, maar daarom werkt het zo goed en zijn we zo gek op elkaar. Hij is heel extravert en druk. Juist ook de reden dat ik in eerste instantie op hem viel. Hij heeft enorm veel energie, is enthousiast, praat de oren van je kop, denkt snel, is meestal vrolijk en eigenwijs. Zelf heb ik veel meer rust in m'n kont. We zijn nu bijna 5 jaar samen en vorig jaar zijn we getrouwd. Afgelopen januari hebben we samen een zoontje (M.) gekregen. Eindelijk gaat alles gewoon goed en heb ik een soort rust gevonden.
In het dagelijks leven ben ik moeder en huisvrouw. Na m'n verlof heb ik nog een paar weken gewerkt, maar m'n grote wens is om thuis te kunnen zijn. Het klinkt zo saai, maar dat is het zeker niet. Ik ben me er zeker van bewust dat het een aparte keuze is in deze tijd. Maar het is wel een weloverwogen keuze waar we heel gelukkig mee zijn. En M. heeft nu echt een gediplomeerd moeder.
Het is altijd moeilijk om -delen van- m'n verhaal te vertellen, omdat er perioden zijn geweest waarin alles donker en depressief lijkt. Dat beeld, dat ben ik niet en daar heb ik moeite mee. Die lange zomers, buiten spelen, lachend en gillend onder de sproeiers door, daar herken ik me wel in. En ik heb altijd heel veel geluk gehad met lieve, goede mensen om me heen. Ik heb ook heel veel geleerd en meegekregen door al die ervaringen: zelfstandigheid, veerkracht, een positieve blik, een idee van wat belangrijk is voor mij in mijn leven en van wat ik M. mee wil geven.
Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik gek op lezen. Er ligt altijd een stapeltje boeken naast m'n bed. Op dit moment bijvoorbeeld 'Ons Feilbare Denken' van Kahneman, 'Zomerleugens' van Schlink, 'De Grap' van Kundera , 'Humeuren en temperamenten' van Komrij en een stapeltje kinderboeken. Daarnaast lees ik graag Flow magazine en wetenschappelijke artikelen over de ontwikkeling en het leren van kinderen.
Daarnaast kijk ik graag series of films. M'n lievelingsserie is 'Forbrydelsen'. Verder vind ik het fijn om te fietsen of te zwemmen. Ik ga graag naar het theater, naar musea en kamperen. En ik teken graag, vandaar de aanmelding voor Round Robin. Er is nog zo ontzettend veel wat ik -mezelf- wil leren. Ik heb een naaimachine gekocht, maar ik kan er nog niks mee. Er ligt een wildernisje achter het huis, dus ik zou graag willen leren hoe ik het beste de tuin in kan richten. Pianospelen lijkt me zo mooi en bijvoorbeeld kiten op het strand, dat heb ik ook nog nooit gedaan.
Als ik een groot geldbedrag zou winnen zou ik een kinderboekwinkeltje beginnen. En daarnaast zou ik allerlei activiteiten organiseren in en om het winkeltje. Naast ons gezinnetje zou dat m'n passie zijn. Moet ik alleen nog wel dat bedrag winnen.
En dan de persoonlijke vraag van Solagratia:
Ik zou graag willen weten hoe het moederschap je bevalt en ik vind het heel interessant om te weten hoe je het vindt om moeder te zijn van een zoon. Ben je een 'echte jongensmoeder'? Denk je dat het heel anders is als moeder zijn van een meisje?
Moeder zijn, ik had nooit gedacht dat dat zo'n impact zou hebben. Die onvoorwaardelijke liefde, dat je hart bijna uit elkaar klapt van blijdschap en geluk. Alsof het ook nooit anders geweest is en ik zou ook niet meer anders willen. Ik vind het zo fijn om al die stappen die M. doet van dichtbij te kunnen volgen en mee te kunnen groeien. Hij is ook een ontzettend tevreden en blij kindje, dat maakt het nog mooier. Maar er is ook verdriet als er iets naars gebeurt met kindjes. Als er nieuwsberichten zijn over mishandeling, dan heeft dat ook zo'n groot effect. En ik kijk met een andere blik naar de wereld heb ik gemerkt. Anderen voor mij hebben het veel mooier omschreven, trouwens.
Ik ben denk ik een echte jongensmoeder. Of een stoeremeisjesmoeder. Ik denk dat er over het algemeen toch wel verschillen zullen zijn tussen het opvoeden van een jongen of een meisje. Niet zozeer de stijl van opvoeden, maar bijvoorbeeld wel de benadering. Ouders gebruiken -onbewust- bij meisjes meer en andere woorden en zijn wat directer bij jongens, geloof ik. En later krijg je verschil in spel, andere interesses, enz. Het lijkt me ontzettend leuk om die verschillen mee te kunnen maken,maarja, aan de andere kant lijkt het me weer super om nog een jongetje te krijgen. Ik vind het ravotten, het wilde van jongens leuk. Maar ik kan ook gerust lekker met de knuffels op de thee bij m'n oppaskindje. En taartjes bakken, verhalen verzinnen, tekenen, boetseren, enz. Dus mochten we een meisje krijgen, ooit, dan komt dat vast ook wel goed. En ik hoor van jou graag over een poosje hoe dat nu echt is: moeder zijn van een meisje en een jongen.
Het stokje wil ik zo snel mogelijk doorgeven, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Er zijn best veel mensen aan wie ik het stokje zou willen geven.
Ik heb een aantal dingen overgeslagen, ik heb dingen geschrapt en herschreven, omdat het anders wel een heel lang verhaal zou worden. Goed, ik ben dus C. athy. 29 Jaar geleden ben ik geboren in Noord Holland. Ik vind het lastig m'n kindertijd te omschrijven, omdat er veel in is gebeurd. Als ik er nu over vertel heb ik vaak het idee dat mensen een verkeerd beeld krijgen van wie ik ben. Toch heeft juist die tijd me het meest gevormd, in positieve zin ook vooral, dus ik ga een poging wagen.
M'n vader had al twee volwassen kinderen, m'n halfbroer en halfzus, en wilde eigenlijk geen kinderen meer. Maar, m'n moeder wilde wel heel graag een kindje van zichzelf en zo werd ik geboren.
Van de eerste 7 jaar herinner ik me vooral goede en leuke dingen. Lange zomers, blikkie trap, klimmen, leren fietsen, rolschaatsen, onder de tuinsproeiers doorrennen, voorgelezen worden, zelf leren lezen, paardje rijden op de rug van m'n vader, Jonas in de wallevis in het tafellaken, tenten bouwen van lakens, tekenen met m'n moeder, enz.
Simpele mooie herinneringen waar vooral ook m'n moeder in terug komt. Toen ik 8 jaar was overleed m'n vader aan een hartinfarct. Hij was geen goede man voor m'n moeder, maar hij gaf haar wel structuur en een stok achter de deur. Toen hij weg viel ging het met m'n moeder mis. Ze sloot zich af van de buitenwereld, verwaarloosde zichzelf, mij, het huishouden en lag alleen nog maar in bed. Ik deed de boodschappen, haalde geld van de bank, kookte soms (anders werd er iets besteld), stond elke dag zelf op en ging zelf naar school. Ik probeerde hulp te zoeken. De huisarts, m'n oma, de alarmdiensten, maar niemand reageerde. Ik weet van een telefoontje 's nachts dat me werd aangeraden een kop warme melk voor haar te maken. Op dat moment had ze een hallucinatie en ik wist niet meer wat ik moest doen. Het werd van kwaad tot erger. Ze kwam haar bed ook niet meer uit om naar het toilet te gaan en het huis vervuilde verschrikkelijk. Ik durfde niemand meer om hulp te vragen, omdat ik bang was dat ik haar kwijt zou raken. Uiteindelijk werd het de buitenwereld toch wel duidelijk dat er iets helemaal mis was. Buren schakelden de politie in, omdat ze bang waren dat ik al weken met een dode moeder thuis zat. M'n moeder werd opgenomen. De diagnose: schizofrenie. Ik was op dat moment elf jaar en m'n zus nam me weer in huis (ik had er al eerder een jaar gewoond, van m'n eerste tot en met m'n tweede jaar). Ze had al veel eerder geprobeerd om hulp in te schakelen, maar m'n moeder liet niemand toe en de instanties kregen op school te horen dat ik elke dag keurig aanwezig was. Niks aan de hand..
M'n zus en haar man hebben heel hard hun best gedaan om me te helpen. Ik had een behoorlijke achterstand opgelopen: sprak haast niet, keek mensen niet aan, was angstig, teruggetrokken en observeerde vooral de omgeving. Ik ben een aantal jaar elke week bij een psycholoog geweest en bij m'n zus heb ik kunnen leren hoe het er normaal gesproken aan toe gaat in een gezin. Kleine subtiele dingen, maar ook grotere zaken: ik kreeg een eigen kamertje, feestdagen werden uitgebreid gevierd en ik ging voor het eerst op vakantie. Daarnaast ging ik naar een Jenaplanschool waar ik het twee jaar ontzettend naar m'n zin heb gehad.
De achterstand liep ik vrij snel in en ik kon naar het gymnasium. Daar heb ik twee heel goede vrienden leren kennen. Samen met een van de twee ben ik op fietsvakantie geweest. Mooie tijden waren dat. We spreken elkaar nog maar een paar keer per jaar, maar als we elkaar spreken is het wel helemaal goed. We hebben altijd een hoop lol en kunnen uren kletsen over niks en over alles.
In de derde klas liep ik op school vast. M'n cijfers waren meer dan prima, maar ik ging met tegenzin heen. Er werden testen afgenomen en er werd besloten dat ik een jaar in kon halen. Na dat jaar mocht ik naar de eindexamenklas, maar ik heb dit niet gedaan. Uiteindelijk heb ik via het volwassenenonderwijs m'n vwo gehaald.
Ondertussen was ik op m'n 17e uit huis gegaan. Het eerste half jaar was het lang leve de lol. Ik bleef zitten en kreeg een vriendje. We zijn op m'n 19e samen gaan wonen in Groningen. Na 6 jaar zijn we als vrienden uit elkaar gegaan. Ik ben toen weer in m'n eentje op kamers gaan wonen en heb een erg leuke tijd gehad met drie vriendinnen. Samen eten, op vakantie, naar tentoonstellingen, zwemmen, terrasjes en concerten. Maar ook de nodige liefdesdrama's hoorden er toen bij.
M'n studie orthopedagogiek ging langzamer dan de bedoeling was, maar ik heb het wel erg naar m'n zin gehad. In die tijd kreeg ik te horen dat m'n zus ziek was. Ze was net hersteld van borstkanker, maar in 2007 bleek dat er uitzaaiingen in haar botten zaten. Bijna twee jaar gelden is ze overleden. Een heel donkere en verdrietige periode.
Via Fok! had ik ondertussen S. leren kennen. We zijn voor de buitenwereld denk ik tegenpolen, maar daarom werkt het zo goed en zijn we zo gek op elkaar. Hij is heel extravert en druk. Juist ook de reden dat ik in eerste instantie op hem viel. Hij heeft enorm veel energie, is enthousiast, praat de oren van je kop, denkt snel, is meestal vrolijk en eigenwijs. Zelf heb ik veel meer rust in m'n kont. We zijn nu bijna 5 jaar samen en vorig jaar zijn we getrouwd. Afgelopen januari hebben we samen een zoontje (M.) gekregen.
Eindelijk gaat alles gewoon goed en heb ik een soort rust gevonden. In het dagelijks leven ben ik moeder en huisvrouw. Na m'n verlof heb ik nog een paar weken gewerkt, maar m'n grote wens is om thuis te kunnen zijn. Het klinkt zo saai, maar dat is het zeker niet. Ik ben me er zeker van bewust dat het een aparte keuze is in deze tijd. Maar het is wel een weloverwogen keuze waar we heel gelukkig mee zijn. En M. heeft nu echt een gediplomeerd moeder.
Het is altijd moeilijk om -delen van- m'n verhaal te vertellen, omdat er perioden zijn geweest waarin alles donker en depressief lijkt. Dat beeld, dat ben ik niet en daar heb ik moeite mee. Die lange zomers, buiten spelen, lachend en gillend onder de sproeiers door, daar herken ik me wel in. En ik heb altijd heel veel geluk gehad met lieve, goede mensen om me heen. Ik heb ook heel veel geleerd en meegekregen door al die ervaringen: zelfstandigheid, veerkracht, een positieve blik, een idee van wat belangrijk is voor mij in mijn leven en van wat ik M. mee wil geven.
Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik gek op lezen. Er ligt altijd een stapeltje boeken naast m'n bed. Op dit moment bijvoorbeeld 'Ons Feilbare Denken' van Kahneman, 'Zomerleugens' van Schlink, 'De Grap' van Kundera , 'Humeuren en temperamenten' van Komrij en een stapeltje kinderboeken. Daarnaast lees ik graag Flow magazine en wetenschappelijke artikelen over de ontwikkeling en het leren van kinderen.
Daarnaast kijk ik graag series of films. M'n lievelingsserie is 'Forbrydelsen'. Verder vind ik het fijn om te fietsen of te zwemmen. Ik ga graag naar het theater, naar musea en kamperen. En ik teken graag, vandaar de aanmelding voor Round Robin.
Er is nog zo ontzettend veel wat ik -mezelf- wil leren. Ik heb een naaimachine gekocht, maar ik kan er nog niks mee. Er ligt een wildernisje achter het huis, dus ik zou graag willen leren hoe ik het beste de tuin in kan richten. Pianospelen lijkt me zo mooi en bijvoorbeeld kiten op het strand, dat heb ik ook nog nooit gedaan. Als ik een groot geldbedrag zou winnen zou ik een kinderboekwinkeltje beginnen. En daarnaast zou ik allerlei activiteiten organiseren in en om het winkeltje. Naast ons gezinnetje zou dat m'n passie zijn. Moet ik alleen nog wel dat bedrag winnen.
En dan de persoonlijke vraag van Solagratia:
Ik zou graag willen weten hoe het moederschap je bevalt en ik vind het heel interessant om te weten hoe je het vindt om moeder te zijn van een zoon. Ben je een 'echte jongensmoeder'? Denk je dat het heel anders is als moeder zijn van een meisje?
Moeder zijn, ik had nooit gedacht dat dat zo'n impact zou hebben. Die onvoorwaardelijke liefde, dat je hart bijna uit elkaar klapt van blijdschap en geluk. Alsof het ook nooit anders geweest is en ik zou ook niet meer anders willen. Ik vind het zo fijn om al die stappen die M. doet van dichtbij te kunnen volgen en mee te kunnen groeien. Hij is ook een ontzettend tevreden en blij kindje, dat maakt het nog mooier. Maar er is ook verdriet als er iets naars gebeurt met kindjes. Als er nieuwsberichten zijn over mishandeling, dan heeft dat ook zo'n groot effect. En ik kijk met een andere blik naar de wereld heb ik gemerkt. Anderen voor mij hebben het veel mooier omschreven, trouwens.
Ik ben denk ik een echte jongensmoeder. Of een stoeremeisjesmoeder.
Ik denk dat er over het algemeen toch wel verschillen zullen zijn tussen het opvoeden van een jongen of een meisje. Niet zozeer de stijl van opvoeden, maar bijvoorbeeld wel de benadering. Ouders gebruiken -onbewust- bij meisjes meer en andere woorden en zijn wat directer bij jongens, geloof ik. En later krijg je verschil in spel, andere interesses, enz. Het lijkt me ontzettend leuk om die verschillen mee te kunnen maken,maarja, aan de andere kant lijkt het me weer super om nog een jongetje te krijgen. Ik vind het ravotten, het wilde van jongens leuk. Maar ik kan ook gerust lekker met de knuffels op de thee bij m'n oppaskindje. En taartjes bakken, verhalen verzinnen, tekenen, boetseren, enz. Dus mochten we een meisje krijgen, ooit, dan komt dat vast ook wel goed. En ik hoor van jou graag over een poosje hoe dat nu echt is: moeder zijn van een meisje en een jongen. Het stokje wil ik zo snel mogelijk doorgeven, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Er zijn best veel mensen aan wie ik het stokje zou willen geven.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Wat mooi geschreven Soemp
Ook heftige dingen, maar je bent er de persoon door geworden die je nu bent en dat is een heel mooi persoon
Dankjewel voor het delen van je verhaal!
Ook heftige dingen, maar je bent er de persoon door geworden die je nu bent en dat is een heel mooi persoon
Dankjewel voor het delen van je verhaal!
Wat een lieve reacties. Het was moeilijker dan ik dacht om m'n verhaal te tikken en te posten.
Het was moeilijker dan ik dacht om m'n verhaal te tikken en te posten. En?quote:
oeehh soempie!
ik ben benieuwd of je verhaal een beetje bij mijn RR beeld past!
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Wauw mooi verhaal soempie.. En op mij kom je over als een hele sterke vrouw, gesterkt door haar verleden
Be happy with the little things in life
Sjezus Soemp, ik kende eigenlijk alle onderdelen van het verhaal wel afzonderlijk, maar zo aaneengeschakeld is het wel weer even indrukwekkend hoor 
Maar je bent er inderdaad een tof mens door geworden, ik ken je haast niet anders dan positief
Maar je bent er inderdaad een tof mens door geworden, ik ken je haast niet anders dan positief
Heftig verhaal Soemp, mooi beschreven. Maar heel mooi hoe je ook de gelukkig momenten beschrijft. Het heeft je allemaal gevormd tot wie je bent en ik vind je een heel mooi mens. En ik herken je stukje over het moederschap helemaal
Mag ik vragen hoe het nu met je moeder is?
Mag ik vragen hoe het nu met je moeder is?
Soemp wat een heftig verhaal! en echt heel mooi omchreven. Kende dit topic nog niet maar heb inmiddels het een en ander terug gelezen en wat een leuk idee was het
2 liefdes 1 leven(L), 2 levens 1 liefde(L)
je komt zeker over als het meisje van de watersproeiers!quote:
Wat een lieve reacties.
[..]
En?
dat past iig prima bij je RR imago!
well done dus!
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Tuurlijk mag dat.quote:
Mag ik vragen hoe het nu met je moeder is?
M'n moeder heeft verschillende keren een psychose gehad en na elke psychose ging het wat slechter met haar. Ruim 10 jaar heeft ze in het psychiatrisch ziekenhuis gewoond op een gesloten afdeling. Nu woont ze alweer een aantal jaar in een verpleeghuis. In die jaren is ze heel hard achteruit gegaan. Ze zit in een rolstoel en kan eigenlijk niet veel meer zelf. Ze is aan het dementeren en staart meestal wat apathisch voor zich uit. Als we er zijn dringen we niet goed tot haar door. Soms heeft ze opeens heldere momenten, maar dat kan ook zo weer wegzakken. Of ze denkt dat ze nog aan het werk is en dat we haar voor de koffiepauze komen halen, dan leeft ze echt in het verleden.
Vroeger ging ik elke week op bezoek, maar daarna was ik zelf minstens een halve week van slag. Daarna jaren om de week op bezoek geweest, maar nu is het nog maar om de maand. Het zou beter zijn als ik vaker langs ging, maar ik heb er heel veel moeite mee haar zo te zien. Ze heeft in elk geval wel min of meer meegekregen dat ze oma is geworden.
En ik zou graag nog over m'n moeder willen zeggen dat ze me heel veel goede dingen mee heeft gegeven.
En in haar heldere momenten vind ik haar ook echt een toffe, lieve vrouw en ben ik er trots op dat ze m'n moeder is. Met een spierwitte vlecht, pretogen, grote glimlach en gevatte opmerkingen. Nu wat anders. Ik heb lang nagedacht en ik zou willen dat ik 10 stokjes uit mocht delen, maar helaas..
Dit ene stokje wil ik dan aan LadyBlack geven. En, ze heeft het aangenomen.
Moet ik alleen nog een vraag verzinnen, dus daar ga ik nog een uurtje of wat op broeden.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Het meisje van de watersproeiers.
Bedankt voor de reacties. Doet me goed.
Bedankt voor de reacties. Doet me goed.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Lijkt me heftig om haar zo te zien. Maar wel heel fijn dat ze nog wel heeft meegekregen dat ze oma is.
Leuk LadyBlack!
Ben benieuwd!
Leuk LadyBlack!
Ben benieuwd!
Soempie lijkt me heftig om haar zo te zien..
LB ik ben benieuwd naar je verhaal
lijkt me heftig om haar zo te zien..LB ik ben benieuwd naar je verhaal
Be happy with the little things in life
Zo spannend!!quote:
Nu wat anders. Ik heb lang nagedacht en ik zou willen dat ik 10 stokjes uit mocht delen, maar helaas..
Dit ene stokje wil ik dan aan LadyBlack geven. En, ze heeft het aangenomen.
Na al die tijd meelurken (volgens mij sinds de zomer van 2009!) en daarna meeposten in de rammel- en wachten-topics, voelt het toch nog een beetje illegaal om tussen alle moeders te posten ofzo
Ergens dus ook wel eerlijk om mijn verhaal te doen, want ik weet al heel lang veel meer over jullie dan jullie over mij
LadyBlack, je hebt zo lang moeten wachten, jouw verhaal had hier al lang moeten staan.
Mijn vraag aan jou: durf je al te genieten van je zwangerschap en te dromen over hoe het zal zijn? En zo ja, waar denk je dan aan? Wat voor moeder ga je worden en wat voor vader gaat je vriend zijn, denk je? En een bonusvraag, omdat ik weet dat je zo van zingen houdt: welk nummer ga je voor je kleintje zingen of welk lied zing je misschien al?
Mijn vraag aan jou: durf je al te genieten van je zwangerschap en te dromen over hoe het zal zijn? En zo ja, waar denk je dan aan? Wat voor moeder ga je worden en wat voor vader gaat je vriend zijn, denk je? En een bonusvraag, omdat ik weet dat je zo van zingen houdt: welk nummer ga je voor je kleintje zingen of welk lied zing je misschien al?
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Wat heb je onwijs mooi geschreven, Soempie. Heel heftig, ook om je moeder zo te zien in het verpleeghuis, maar mooi dat je ook nog heel wat van haar geleerd hebt
Ik had een vrije middag, en vond het zo leuk dat ik direct ben gaan zitten voor een verhaaltje
Het is wel een lap tekst geworden, dat had ik toch niet verwacht Nou ff kijken of ie goed overkomt vanuit Word...
Het is wel een lap tekst geworden, dat had ik toch niet verwacht
Nou ff kijken of ie goed overkomt vanuit Word...
*
Goed, spannend dit! Soempie heeft mij gevraagd het stokje over te nemen, een hele eer!
Het is wel een beetje een zondagskind-verhaal hoor, en ik ben me ervan bewust dat dat een behoorlijk contrast is met sommige andere mensen hier. Maargoed, positiviteit is goed voor iedereen nietwaar?
Ik ben 29 jaar, en ik woon in Groningen, samen met mijn vriend en onze kat. Ik ben geboren en getogen in Enschede, waar ik met mijn moeder woonde. Ik heb ook een vader, maar dat is eigenlijk voornamelijk biologisch, hij is verder in beeld geweest als vriend van de familie zeg maar Ik wist wel altijd dat hij mijn vader was. Verder kan ik niet anders zeggen dan dat mijn moeder gewoon mijn gezin was, we hadden het supergezellig met zn tweeën en ik heb nooit een ‘vaderfiguur’ gemist. Mijn moeder ook niet overigens. Die had heel bewust voor mij gekozen, en wist dat ze het alleen zou doen. Ze heeft haar zwangerschap en mijn jeugd uitsluitend als fijn ervaren zegt ze altijd Het is wel bij 1 kind gebleven, en dat vond ik vroeger heerlijk, maar nu vind ik het soms wel jammer dat ik geen broers of zussen heb om geschiedenis mee te delen.
Mijn moeder sloot op zwangerschapsyoga vriendschap met een van de andere cursisten, en tot op heden zijn zowel moeders als dochters nog goeie vriendinnen. Ik heb mijn basisschool, middelbare school en alles daarnaast samen met die vriendin gedaan. Na de middelbare school gingen we allebei in Groningen studeren, en hebben we zelfs jaren samengewoond. Ondertussen was er nog een vriendin bijgekomen (ook in huis), en we waren (en zijn) echt een drieëenheid, een heerlijke basis. In Groningen bloeide ik sowieso op; ik voel me hier stukken meer thuis dan in Enschede, hoewel ik daar een fijne jeugd heb gehad. In die jaren ging eigenlijk alles vrij gemakkelijk. Ik heb zonder al te veel moeite mijn VWO gehaald (ok, dankzij het feit dat ik wiskunde nog kon laten vallen
) en thuis trokken mijn puberteit en mijn moeders overgang gemoedelijk met elkaar op. We hebben onze eerste ruzie pas gehad toen ik al op kamers woonde
Wat de liefde betreft was ik een laatbloeier. Heb in Groningen mijn eerste vriendje op 20-jarige leeftijd ontmoet. Na 2,5 jaar was ik eindelijk zover dat ik het definitief uitmaakte, iets wat ik eigenlijk veel eerder had moeten doen. Vervelende relatie. De 1,5 jaar daarna heb ik een fantastische tijd gehad. Woonde in een leuk huis, vlakbij het centrum, ging veel uit en naar concerten, besteedde weinig tijd aan mn studie, kortom het studentenleven sloeg toe Erg van genoten! Ergens in die tijd dacht ik te merken dat een jongen van dezelfde vereniging als waar ik en mijn ex ook bij zaten, verliefd op me was. Er ging wat tijd overheen, maar toen merkte ik ook dat we wel vaak met elkaar optrokken, dat het echt een gouden jongen was, en daarnaast ook hilarisch! Na nog meer tijd (we hebben bijna een jaar om elkaar heen gedraaid, allebei nogal bleu ) en 2 dates verder, kwam het dan eindelijk tot een eerste zoen, en sindsdien is het duidelijk: dit is ‘m We zijn bijna 5 jaar verder, en ik ben nog steeds supergelukkig! Zo fijn om iemand te hebben die alle ellende weg kan nemen door alleen maar even met zn armen om je heen te staan 
Het heerlijke is ook dat (in tegenstelling tot mijn ex), iedereen uit de vriendengroep met hem wegloopt. Zoals in wel meer groepen het geval is, speelt er van allerlei gekonkel, maar wij tweeën kunnen het met iedereen goed vinden. Een fijne positie, waar ik ook heel erg blij mee ben.
En nu.... ben ik na 2 jaar proberen dan toch eindelijk zwanger van ons eerste kindje Dit is echt mijn ultieme droom, ik kan me niet anders herinneren dan dat ik zéker wist dat ik moeder wilde worden. Er zijn foto’s van mij als dreumes, dat ik al mijn poppen op tafel heb gelegd om ze hun neus te vegen, of luiers om te doen, of voor zit te lezen... Een paar jaar geleden werd het eerste stel uit onze (hechte) vriendengroep zwanger, en toen begon het verschrikkelijk te kriebelen. We hebben nog even gewacht tot ik afgestudeerd was (gebed zonder einde, maar toch volbracht!) en toen we bijna 3 jaar bij elkaar waren zou het gebeuren Het heeft helaas wat langer geduurd, maar als ik straks dankzij IUI een gezond kind heb, is dat allemaal niet erg meer Ik duim me suf dat het allemaal goed blijft gaan!!
Er zullen best wat haken en ogen aan zitten, met name op het gebied van werk. Ik heb na mijn (culturele) studie geen gerelateerde baan kunnen vinden, en heb ook nog niet echt zicht daarop. Nu werk ik in een callcenter, en mijn plan is wel om dat te blijven doen om toch wat inkomen te houden en later hopelijk wat beter werk te krijgen. Had ik al gezegd dat mijn moeder me behoorlijk geëmancipeerd heeft opgevoed? Altijd in je eigen onderhoud kunnen voorzien... Gelukkig heeft mijn vriend wel een goeie baan, en hopelijk ook uitzicht op verlenging of zelfs een vast contract op een plek waar hij gelukkig is. Maargoed, ik ga ervanuit dat ik ook wel ergens inrol waar ik het goed heb, en of dat nou in mn vakgebied is (fat chance ) of niet, dat geeft eigenlijk niet. Mijn vakgebied is namelijk ook een leuke hobby
Andere hobby’s (goh, wat een handig bruggetje): met stip bovenaan staat zingen. Sinds mijn achtste zing ik in een koor, en ik zou niet meer zonder kunnen. Het fijne is, dat mijn huidige koor voor een groot deel bestaat uit mijn vriendengroep én mijn vriend Verder tekende ik vroeger heel veel en verslond ik boeken, ik hoop die drang ooit weer terug te krijgen want beide zijn ver weggezakt Er is wel een nieuwe hobby voor in de plaats gekomen: haken Tenslotte ga ik graag op stedentrips. Er zijn 2 landen waar ik speciaal dol op ben, Italië en Engeland. Italië door mijn studie, Engeland door het tweetalig onderwijs dat ik op het VWO volgde
Ten slotte Soempie’s vragen: durf je al te genieten van je zwangerschap en te dromen over hoe het zal zijn? En zo ja, waar denk je dan aan? Wat voor moeder ga je worden en wat voor vader gaat je vriend zijn, denk je? En een bonusvraag, omdat ik weet dat je zo van zingen houdt: welk nummer ga je voor je kleintje zingen of welk lied zing je misschien al?
OMG, van die laatste vraag moet ik direct huilen Het idee dat ik straks elke avond voor mn eigen kindje slaapliedjes kan zingen en dan vast ook nog regelmatig tweestemmig met mn vriend Het allermooiste slaapmelodietje vind ik (die zit in heel veel muziekdoosjes) en ik ken een heel lief liedje over de maan. Die zal ik wel vaak zingen
Of ik al durf te genieten van mijn zwangerschap. Ja, eigenlijk wel ik heb ooit van Gerbera een post gelezen waarin ze schreef dat ze bij elke terugplaatsing probeerde om keihard te genieten van die periode waarin ze misschien wel zwanger was. Dat vond ik heel mooi en ik heb dat ook altijd geprobeerd Daarnaast merkte ik dat zodra IUI in beeld kwam, ik ineens weer hoop had. Die was ik aan het eind van het ziekenhuistraject waarin niks gevonden werd, toch wel een beetje kwijtgeraakt.
Wat ik voor moeder zal zijn vind ik een moeilijke vraag.... ik hoop dat ik een relaxte moeder kan zijn. Ik zal in elk geval liefhebbend zijn! En mijn vriend vind ik een echte meisjespapa Waar ik een redelijk meisje-meisje ben (en een dochter dus ook wel zo zal opvoeden ), zal hij haar scoutingdingen leren, en een beetje ruggegraat kweken
Moment of truth..... klik op 'Invoeren'!!
Het is wel een beetje een zondagskind-verhaal hoor, en ik ben me ervan bewust dat dat een behoorlijk contrast is met sommige andere mensen hier. Maargoed, positiviteit is goed voor iedereen nietwaar?
Ik ben 29 jaar, en ik woon in Groningen, samen met mijn vriend en onze kat. Ik ben geboren en getogen in Enschede, waar ik met mijn moeder woonde. Ik heb ook een vader, maar dat is eigenlijk voornamelijk biologisch, hij is verder in beeld geweest als vriend van de familie zeg maar
Ik wist wel altijd dat hij mijn vader was. Verder kan ik niet anders zeggen dan dat mijn moeder gewoon mijn gezin was, we hadden het supergezellig met zn tweeën en ik heb nooit een ‘vaderfiguur’ gemist. Mijn moeder ook niet overigens. Die had heel bewust voor mij gekozen, en wist dat ze het alleen zou doen. Ze heeft haar zwangerschap en mijn jeugd uitsluitend als fijn ervaren zegt ze altijd Het is wel bij 1 kind gebleven, en dat vond ik vroeger heerlijk, maar nu vind ik het soms wel jammer dat ik geen broers of zussen heb om geschiedenis mee te delen. Mijn moeder sloot op zwangerschapsyoga vriendschap met een van de andere cursisten, en tot op heden zijn zowel moeders als dochters nog goeie vriendinnen. Ik heb mijn basisschool, middelbare school en alles daarnaast samen met die vriendin gedaan. Na de middelbare school gingen we allebei in Groningen studeren, en hebben we zelfs jaren samengewoond. Ondertussen was er nog een vriendin bijgekomen (ook in huis), en we waren (en zijn) echt een drieëenheid, een heerlijke basis. In Groningen bloeide ik sowieso op; ik voel me hier stukken meer thuis dan in Enschede, hoewel ik daar een fijne jeugd heb gehad. In die jaren ging eigenlijk alles vrij gemakkelijk. Ik heb zonder al te veel moeite mijn VWO gehaald (ok, dankzij het feit dat ik wiskunde nog kon laten vallen
) en thuis trokken mijn puberteit en mijn moeders overgang gemoedelijk met elkaar op. We hebben onze eerste ruzie pas gehad toen ik al op kamers woonde Wat de liefde betreft was ik een laatbloeier. Heb in Groningen mijn eerste vriendje op 20-jarige leeftijd ontmoet. Na 2,5 jaar was ik eindelijk zover dat ik het definitief uitmaakte, iets wat ik eigenlijk veel eerder had moeten doen. Vervelende relatie. De 1,5 jaar daarna heb ik een fantastische tijd gehad. Woonde in een leuk huis, vlakbij het centrum, ging veel uit en naar concerten, besteedde weinig tijd aan mn studie, kortom het studentenleven sloeg toe
Erg van genoten! Ergens in die tijd dacht ik te merken dat een jongen van dezelfde vereniging als waar ik en mijn ex ook bij zaten, verliefd op me was. Er ging wat tijd overheen, maar toen merkte ik ook dat we wel vaak met elkaar optrokken, dat het echt een gouden jongen was, en daarnaast ook hilarisch! Na nog meer tijd (we hebben bijna een jaar om elkaar heen gedraaid, allebei nogal bleu ) en 2 dates verder, kwam het dan eindelijk tot een eerste zoen, en sindsdien is het duidelijk: dit is ‘m We zijn bijna 5 jaar verder, en ik ben nog steeds supergelukkig! Zo fijn om iemand te hebben die alle ellende weg kan nemen door alleen maar even met zn armen om je heen te staan Het heerlijke is ook dat (in tegenstelling tot mijn ex), iedereen uit de vriendengroep met hem wegloopt. Zoals in wel meer groepen het geval is, speelt er van allerlei gekonkel, maar wij tweeën kunnen het met iedereen goed vinden. Een fijne positie, waar ik ook heel erg blij mee ben. En nu.... ben ik na 2 jaar proberen dan toch eindelijk zwanger van ons eerste kindje
Dit is echt mijn ultieme droom, ik kan me niet anders herinneren dan dat ik zéker wist dat ik moeder wilde worden. Er zijn foto’s van mij als dreumes, dat ik al mijn poppen op tafel heb gelegd om ze hun neus te vegen, of luiers om te doen, of voor zit te lezen... Een paar jaar geleden werd het eerste stel uit onze (hechte) vriendengroep zwanger, en toen begon het verschrikkelijk te kriebelen. We hebben nog even gewacht tot ik afgestudeerd was (gebed zonder einde, maar toch volbracht!) en toen we bijna 3 jaar bij elkaar waren zou het gebeuren Het heeft helaas wat langer geduurd, maar als ik straks dankzij IUI een gezond kind heb, is dat allemaal niet erg meer Ik duim me suf dat het allemaal goed blijft gaan!! Er zullen best wat haken en ogen aan zitten, met name op het gebied van werk. Ik heb na mijn (culturele) studie geen gerelateerde baan kunnen vinden, en heb ook nog niet echt zicht daarop. Nu werk ik in een callcenter, en mijn plan is wel om dat te blijven doen om toch wat inkomen te houden en later hopelijk wat beter werk te krijgen. Had ik al gezegd dat mijn moeder me behoorlijk geëmancipeerd heeft opgevoed?
Altijd in je eigen onderhoud kunnen voorzien... Gelukkig heeft mijn vriend wel een goeie baan, en hopelijk ook uitzicht op verlenging of zelfs een vast contract op een plek waar hij gelukkig is. Maargoed, ik ga ervanuit dat ik ook wel ergens inrol waar ik het goed heb, en of dat nou in mn vakgebied is (fat chance ) of niet, dat geeft eigenlijk niet. Mijn vakgebied is namelijk ook een leuke hobby Andere hobby’s (goh, wat een handig bruggetje): met stip bovenaan staat zingen. Sinds mijn achtste zing ik in een koor, en ik zou niet meer zonder kunnen. Het fijne is, dat mijn huidige koor voor een groot deel bestaat uit mijn vriendengroep én mijn vriend
Verder tekende ik vroeger heel veel en verslond ik boeken, ik hoop die drang ooit weer terug te krijgen want beide zijn ver weggezakt Er is wel een nieuwe hobby voor in de plaats gekomen: haken Tenslotte ga ik graag op stedentrips. Er zijn 2 landen waar ik speciaal dol op ben, Italië en Engeland. Italië door mijn studie, Engeland door het tweetalig onderwijs dat ik op het VWO volgde Ten slotte Soempie’s vragen: durf je al te genieten van je zwangerschap en te dromen over hoe het zal zijn? En zo ja, waar denk je dan aan? Wat voor moeder ga je worden en wat voor vader gaat je vriend zijn, denk je? En een bonusvraag, omdat ik weet dat je zo van zingen houdt: welk nummer ga je voor je kleintje zingen of welk lied zing je misschien al?
OMG, van die laatste vraag moet ik direct huilen
Het idee dat ik straks elke avond voor mn eigen kindje slaapliedjes kan zingen en dan vast ook nog regelmatig tweestemmig met mn vriend Het allermooiste slaapmelodietje vind ik (die zit in heel veel muziekdoosjes) en ik ken een heel lief liedje over de maan. Die zal ik wel vaak zingen 
Of ik al durf te genieten van mijn zwangerschap. Ja, eigenlijk wel
ik heb ooit van Gerbera een post gelezen waarin ze schreef dat ze bij elke terugplaatsing probeerde om keihard te genieten van die periode waarin ze misschien wel zwanger was. Dat vond ik heel mooi en ik heb dat ook altijd geprobeerd Daarnaast merkte ik dat zodra IUI in beeld kwam, ik ineens weer hoop had. Die was ik aan het eind van het ziekenhuistraject waarin niks gevonden werd, toch wel een beetje kwijtgeraakt. Wat ik voor moeder zal zijn vind ik een moeilijke vraag.... ik hoop dat ik een relaxte moeder kan zijn. Ik zal in elk geval liefhebbend zijn! En mijn vriend vind ik een echte meisjespapa
Waar ik een redelijk meisje-meisje ben (en een dochter dus ook wel zo zal opvoeden ), zal hij haar scoutingdingen leren, en een beetje ruggegraat kweken Moment of truth..... klik op 'Invoeren'!!
ik word heel blij van jou verhaal, gewoon lekker om weg te lezen, leuk dat je het met ons wilde delen En nogmaals van harte gefeliciteerd, eindelijk naar 2 jaar mag je ook lekker zwanger zijn
Be happy with the little things in life
Mooi verhaal Labyblack. Er klinkt zoveel liefde in door. En wat ben blij voor jullie dat je al die liefde straks ook op zo'n klein hummeltje kunt overbrengen.
Ik word er ook helemaal blij van.
Ik word er ook helemaal blij van.
wat een heerlijk feel-good verhaal!
was dat in "die tijd" eigenlijk bijzonder dat je moeder er voor koos om alleen moeder te worden?
was dat in "die tijd" eigenlijk bijzonder dat je moeder er voor koos om alleen moeder te worden?
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Voor degene die straks het topic sluit, een aanvulling voor in de OP
seilram
jeetjejom
twentemeisje
chan
draculletje
sonnetje85
-sabine-
Ferrari_rood
danic
the_thankgirl
relain
sologratia
soempie
LadyBlack
seilram
jeetjejom
twentemeisje
chan
draculletje
sonnetje85
-sabine-
Ferrari_rood
danic
the_thankgirl
relain
sologratia
soempie
LadyBlack
Be happy with the little things in life
Dat was opzich in haar (hippie)kringen juist wel van die tijd, maar voor de rest van de wereld was het best bijzonder jaquote:
wat een heerlijk feel-good verhaal!
was dat in "die tijd" eigenlijk bijzonder dat je moeder er voor koos om alleen moeder te worden?
Ze kreeg ook heel veel babyspullen van allerlei mensen daardoor Ook dat ze een werkende moeder bleef was toen nog niet heel gewoon, of dat ik dus al vrij vroeg naar een kinderdagverblijf ging (ook iets waar ik samen met mn vriendinnetje heen ging en waar ik alleen goeie herinneringen aan heb).
In die tijd kwamen natuurlijk wel de BOM-vrouwen op. Alleen vindt mijn moeder zichzelf geen bewust ongehuwde moeder, alleen een bewuste moeder
Als ze een man had gehad, had ze het liefst een groot gezin gesticht, alleen die man had ze nou eenmaal niet.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |