OOR Oorlog en Defensie
Oorlogen en conflicten - zoals Rusland-Oekrane - en andere internationale (militaire) conflicten kun je hier bespreken, evenals alles op het gebied van defensie, zoals materiaal, missies, selectieprocedures, collega's etc.
Voor Nederlanders is deze oorlog een beetje een 'nationaal trauma'. Hier kun je jou kijk erop geven. Ben je uitgezonden geweest naar dit gebied, of ken je verhalen van mensen!?
Discussies, foto's, artikelen, andere kijk op tactiek, alles is welkom.
Uploaded with ImageShack.us
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:31:08 ]
Discussies, foto's, artikelen, andere kijk op tactiek, alles is welkom.
Uploaded with ImageShack.us
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:31:08 ]
Jullie hebben misschien al in andere 'topics' kunnen lezen dat ik als 'hospik' in Busovaca/Bosni actief was.
Ik lees vaak over militairen die het moeilijk hebben gehad na hun uitzending, wat mij persoonlijk 'soms' verbaast, maar misschien ben ik van een 'andere generatie'.
Praten en een 'luisterend oor' zijn voor veel veteranen een 'pleister op de wonden'
Zelf werd ik door mij 'puberende' zoon als ' moordenaar' uitgemaakt na Srbenica. Ach, wat kon ik zeggen? niets, ik liet hem maar uit razen. Tegenwoordig heeft hij een hele andere kijk op 'deze zaken' en is zelfs trots dat ik uitgezonden ben naar dit gebied.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:31:24 ]
Ik lees vaak over militairen die het moeilijk hebben gehad na hun uitzending, wat mij persoonlijk 'soms' verbaast, maar misschien ben ik van een 'andere generatie'.
Praten en een 'luisterend oor' zijn voor veel veteranen een 'pleister op de wonden'
Zelf werd ik door mij 'puberende' zoon als ' moordenaar' uitgemaakt na Srbenica. Ach, wat kon ik zeggen? niets, ik liet hem maar uit razen. Tegenwoordig heeft hij een hele andere kijk op 'deze zaken' en is zelfs trots dat ik uitgezonden ben naar dit gebied.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:31:24 ]
Net even een foto'tje gemaakt van enkele postkaarten van ons bataljon en een sticker die ik nog had liggen.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Een etiket van het bronwater Grni Guber uit Srebrenica.
Grni Guber was tevens een kuuroord in betere tijden.
Grni Guber was tevens een kuuroord in betere tijden.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Tja hier is al zoveel over gediscussieerd... Maar verhalen uit die tijd zijn altijd welkom natuurlijk. Ik was zelf nog maar net negen toen 'Srebrenica' gebeurde en wat daar gebeurd is betekent wat mij betreft het failliet van de VN als peacemaking/enforcing/keeping organisatie.
Een fantastisch boek over de gebeurtenissen daar en in andere plekken in de wereld is Complicity with Evil: The United Nations in the Age of Modern Genocide. Daarin zet auteur Adam LeBor uiteen hoe het heeft kunnen gebeuren dat een bataljon Nederlanders eigenlijk geen andere optie meer had dan er niets tegen doen...
Ik volg momenteel een minor conflict studies en laatst kwam er een ventje van de studievereniging van die opleiding even wat vertellen over de laatste studiereis naar, je raadt het al, Srebrenica. Ze hadden blijkbaar een bezoekje gebracht aan de compound daar, waar de schuine Nederlandse moppen nog op de wc-deuren stonden. Die grappen waren volgens hem 'verschrikkelijk en lomp.' Ik had eerder zoiets van, maak zelf eens zoiets mee en kijk dan zelf of je nog steeds zo zelfingenomen bent en geen behoefte hebt aan een coping device...
Maar goed, /end rant.
Ik vind het nog steeds treurig dat de veteranen van deze missie door bepaalde lui in deze samenleving gezien worden als handlangers van de Servirs. Tijdje geleden nog een verhitte discussie over gehad met een vriend van mij, die eindigde met een een vrij pissige mededeling van mijn kant: "Wat had je dan gewild, vijfhonderd dode en gewonde Nederlanders?"
Een fantastisch boek over de gebeurtenissen daar en in andere plekken in de wereld is Complicity with Evil: The United Nations in the Age of Modern Genocide. Daarin zet auteur Adam LeBor uiteen hoe het heeft kunnen gebeuren dat een bataljon Nederlanders eigenlijk geen andere optie meer had dan er niets tegen doen...
Ik volg momenteel een minor conflict studies en laatst kwam er een ventje van de studievereniging van die opleiding even wat vertellen over de laatste studiereis naar, je raadt het al, Srebrenica. Ze hadden blijkbaar een bezoekje gebracht aan de compound daar, waar de schuine Nederlandse moppen nog op de wc-deuren stonden. Die grappen waren volgens hem 'verschrikkelijk en lomp.' Ik had eerder zoiets van, maak zelf eens zoiets mee en kijk dan zelf of je nog steeds zo zelfingenomen bent en geen behoefte hebt aan een coping device...
Maar goed, /end rant.
Ik vind het nog steeds treurig dat de veteranen van deze missie door bepaalde lui in deze samenleving gezien worden als handlangers van de Servirs. Tijdje geleden nog een verhitte discussie over gehad met een vriend van mij, die eindigde met een een vrij pissige mededeling van mijn kant: "Wat had je dan gewild, vijfhonderd dode en gewonde Nederlanders?"
Als je niets zinvols te zeggen hebt kan je maar beter je bek houden | Last.fm | WOOHOO DRESS BLUES WITH A SWORD! | PSN: Private_Jarhead
@Rommel, Zat jij in Srebenica stad zelf?
Hier wat filpjes waar je 'ons' aan het werk ziet, als zijn deze niet meer van de UNPROFOR
Op YouTube staan veel en veel meer
Hier wat filpjes waar je 'ons' aan het werk ziet, als zijn deze niet meer van de UNPROFOR
Op YouTube staan veel en veel meer
quote:Yep, ik zat in Srebrenica-Stad, dus dat kleinere kamp vlakbij het oude busstation.Op zaterdag 30 oktober 2010 12:32 schreef Clan het volgende:
@Rommel, Zat jij in Srebenica stad zelf?
Hier wat filpjes waar je 'ons' aan het werk ziet, als zijn deze niet meer van de UNPROFOR
Op YouTube staan veel en veel meer
Vaak ook op een OP hoor. En erg erg veel patrouilles lopen rondom de enclave.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
De Nederlandse VN missie was niet alleen de enclave Sebrenica? Het overgrote deel van de nederlandse bijdrage was logistiek, W werrkten samen met de Belgen, legden honderden kilometers kriskros door het land af, de aanvoer kwam meestal vanaf Split in Kroati,quote:
Tja hier is al zoveel over gediscussieerd... Maar verhalen uit die tijd zijn altijd welkom natuurlijk. Ik was zelf nog maar net negen toen 'Srebrenica' gebeurde en wat daar gebeurd is betekent wat mij betreft het failliet van de VN als peacemaking/enforcing/keeping organisatie.
Een fantastisch boek over de gebeurtenissen daar en in andere plekken in de wereld is Complicity with Evil: The United Nations in the Age of Modern Genocide. Daarin zet auteur Adam LeBor uiteen hoe het heeft kunnen gebeuren dat een bataljon Nederlanders eigenlijk geen andere optie meer had dan er niets tegen doen...
Ik volg momenteel een minor conflict studies en laatst kwam er een ventje van de studievereniging van die opleiding even wat vertellen over de laatste studiereis naar, je raadt het al, Srebrenica. Ze hadden blijkbaar een bezoekje gebracht aan de compound daar, waar de schuine Nederlandse moppen nog op de wc-deuren stonden. Die grappen waren volgens hem 'verschrikkelijk en lomp.' Ik had eerder zoiets van, maak zelf eens zoiets mee en kijk dan zelf of je nog steeds zo zelfingenomen bent en geen behoefte hebt aan een coping device...
Maar goed, /end rant.
Ik vind het nog steeds treurig dat de veteranen van deze missie door bepaalde lui in deze samenleving gezien worden als handlangers van de Servirs. Tijdje geleden nog een verhitte discussie over gehad met een vriend van mij, die eindigde met een een vrij pissige mededeling van mijn kant: "Wat had je dan gewild, vijfhonderd dode en gewonde Nederlanders?"
In Busovaca zat het Nederlands Belgische Transportbataljon, de 'ruggengraat'van de missie in Bosni.
http://www.defensie.nl/ni(...)ns_protection_force_(unprofor)_en_de_united_nations_peace_forces_(unpf)/nederlandsaandeel/
http://www.veteranen.org/
[ Bericht 1% gewijzigd door Clan op 30-10-2010 18:09:33 ]
De Nederlanders die er nou zitten zijn voor het overgrote deel of op het hoofdkwartier of in de noordwestelijke hoek.
Uploaded with ImageShack.us
De personen van deze wagens waren meestal vermoord, de wagens werden daarna het ravijn in geschoven
Kinderen langs de wegn we noemden dat Bon bon alley, omdat de kinderen 'bon bon' ( snoep ) riepen
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:32:03 ]
Waar zit IFOR precies?quote:
De Nederlanders die er nou zitten zijn voor het overgrote deel of op het hoofdkwartier of in de noordwestelijke hoek.
EUFOR heet het nuquote:
Een aantal landen zijn vertrokken daarom zijn er een paar locaties dicht gegaan, het plaatje ziet er nu zo uit:
De BBC heeft een docufilmgemaakt over de 'Wariors' die bewaakten de wegen waar wij als transportvoertuigen overheen reden, de hele film kun je op YouTube bekijken.
Je hebt gelijk, de Indonesische vlag is omgekeerd, die hebben natuurlijk rood boven zitten, nadat ze het blauw eraf sheurde van de Nederlandse.quote:
Dat zijn Polen, en de Turken willen inderdaad alleen in de federatie zitten.
Goede film, tegenwoordig verplicht te zien in de AMOquote:
De BBC heeft een docufilmgemaakt over de 'Wariors' die bewaakten de wegen waar wij als transportvoertuigen overheen reden, de hele film kun je op YouTube bekijken.
Deze zouden ze ook eens moeten tonen, Crazy, je kan de dvd meestal kopen op de veteranendag, iig, daar heb ik de dvd gekocht.quote:
[..]
Goede film, tegenwoordig verplicht te zien in de AMO
http://www.heddy-honigmann.nl/hhonigmann/films/crazy/index.php
Zaten er ook toendertijd legers in het Servische Bosni (Republika Srpska)?
Iedereen die dit leest is een figuur uit n van de tekeningen van Tom of Finland.
Bosnisch Servische leger, Servische leger ( onder Mladic ) en Mujehadin's, Maar dan spreek ik over 1994/1995, in het begin was er nog een grote invloed van Kroatische Bosniers in die streek. Tuzla heeft flink wat bommen op hun dak gekregen in die tijd, de moslims zijn toen massaal vertrokken richting westen, richting Sarajevo.quote:
Zaten er ook toendertijd legers in het Servische Bosni (Republika Srpska)?
Beperkt zich wel tot alleen de 'enclave Srbrenica'. Zou het zelf niet lezen, maar ik raad niets af.quote:
Heb hier thuis dit boek liggen. Staan behoorlijk wat persoonlijke verhalen in.
@Rommel, heb je die foto's van jou uit Srebenica al ingescand, of liggen ze nog steeds in de lade?
Zou graag wat meer ervan zien. Ken zelf alleen de omgeveing van Potocari, Srebrenica stad ken ik vooralsnog van horen en televisie etc.
Dutchtbat I was tenminste een afdeling die toen ergens voor stond, en dat mag uitgedragen worden!
Zou graag wat meer ervan zien. Ken zelf alleen de omgeveing van Potocari, Srebrenica stad ken ik vooralsnog van horen en televisie etc.
Dutchtbat I was tenminste een afdeling die toen ergens voor stond, en dat mag uitgedragen worden!
Ik moet ze idd nog inscannen. Zijn er teveel.quote:
@Rommel, heb je die foto's van jou uit Srebenica al ingescand, of liggen ze nog steeds in de lade?
Zou graag wat meer ervan zien. Ken zelf alleen de omgeveing van Potocari, Srebrenica stad ken ik vooralsnog van horen en televisie etc.
Dutchtbat I was tenminste een afdeling die toen ergens voor stond, en dat mag uitgedragen worden!
Dutchbat 1 was dan ook vol met mannen van het eerste uur. Die door de harde opleiding toch enigzins robuust konden overkomen tov de moslims en Serven.
Onze BC had ook een cowboy uitstraling, dat werkte ook al mee.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Ik heb ook nog steeds niet alles laten inscannen, ik heb toendertijd veel foto's met een simpel/uitschuif handcameraatje gemaakt, uiteindelijk hele mooie foto's geworden. Veel foto's vanuit de wagen genomen, we hadden niet veel 'stoptijd'.quote:
[..]
Ik moet ze idd nog inscannen. Zijn er teveel.
Dutchbat 1 was dan ook vol met mannen van het eerste uur. Die door de harde opleiding toch enigzins robuust konden overkomen tov de moslims en Serven.
Onze BC had ook een cowboy uitstraling, dat werkte ook al mee.
iedere keer als ik de kaart van Bosnie zie valt het me gelijk weer op hoe krankzinnig een moslim enclave in Srebrenica ook weer wasquote:
[..]
EUFOR heet het nu
Een aantal landen zijn vertrokken daarom zijn er een paar locaties dicht gegaan, het plaatje ziet er nu zo uit:
[ afbeelding ]
[ Bericht 0% gewijzigd door sp3c op 12-11-2010 20:47:42 ]
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Zit daar ook zo'n duistere geschiedenis achter als die in Kabul ?
Op zaterdag 25 augustus 2012 11:03 schreef yvonne het volgende: Dag kindjes, nu weer braaf met je legerautootjes spelen.
Een transportbataljon en compagnie in Busovaca dan? omgeven door 'alle' strijdende partijen, het kamp werd geregeld geraakt door afzwaaiers, daar zat je ook niet altijd veilig. Soms zaten we de hele dag in de bunker.quote:
[..]
iedere keer als ik de kaart van Bosnie zie valt het me gelijk weer op hoe krankzinnig een moslim enclave in Srebrenica ook weer was
Waar zit een 'duistere geschiedenis' achter?quote:
Zit daar ook zo'n duistere geschiedenis achter als die in Kabul ?
er staat zo'n zelfde zwembad in Kabul, daar zijn veel mensen publiekelijk gexecuteerdquote:
[..]
Waar zit een 'duistere geschiedenis' achter?
Op zaterdag 25 augustus 2012 11:03 schreef yvonne het volgende: Dag kindjes, nu weer braaf met je legerautootjes spelen.
ja eigenlijk sloeg de hele missie nergens opquote:
[..]
Een transportbataljon en compagnie in Busovaca dan? omgeven door 'alle' strijdende partijen, het kamp werd geregeld geraakt door afzwaaiers, daar zat je ook niet altijd veilig. Soms zaten we de hele dag in de bunker.
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
het moorden op de Balkan begon eigenlijk pas na Tito voor zover ik weet?quote:
[..]
er staat zo'n zelfde zwembad in Kabul, daar zijn veel mensen publiekelijk gexecuteerd
edit: voorzover je op de Balkan van een begin kan spreken natuurlijk
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
ik heb er geen verstand van, ik vroeg me het gewoon af
Op zaterdag 25 augustus 2012 11:03 schreef yvonne het volgende: Dag kindjes, nu weer braaf met je legerautootjes spelen.
Vanaf 1989 begon het te rommelen, toen de Nationaal socialist Milosovic aan de macht kwam. Titio heeft Yougoslavi altijd bij elkaar weten te houden, en na zijn dood ( 1980 ) moest elke vier jaar een president komen uit een andere deelstaat. Maar Milosevic droomde van een Groot Servi, waarin de andere volkeren ondergeschikt waren.quote:
[..]
het moorden op de Balkan begon eigenlijk pas na Tito voor zover ik weet?
edit: voorzover je op de Balkan van een begin kan spreken natuurlijk
Ik geloof dat de Duitsers wel door deze hele streek concentratiekampen hadden, maar dit is voor Tito.quote:
ik heb er geen verstand van, ik vroeg me het gewoon af
Ik kan er op Internet iig niets over vinden, maar de Kroaten hebben in de grensstreken flink huis gehouden.
ja volgens mij ook niet hoor, als er echt gemoord werd tijdens zijn regering dan was dat niet publiekelijk en zeker niet bij hem thuis in het zwembad
ergens zie ik ook geen van de strijdende partijen zoiets heel snel bij Tito thuis doen
dus nee ik denk dat er geen duister verhaal aankleeft.
voor zover ik weet was Tito een redelijk goede kerel, iig 1 van de weinige mensen die Stalin in zijn gezicht tegen durfde te spreken en dat is toch niet nix
jammer dat het een communist was
ergens zie ik ook geen van de strijdende partijen zoiets heel snel bij Tito thuis doen
dus nee ik denk dat er geen duister verhaal aankleeft.
voor zover ik weet was Tito een redelijk goede kerel, iig 1 van de weinige mensen die Stalin in zijn gezicht tegen durfde te spreken en dat is toch niet nix
jammer dat het een communist was
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Zoek maar eens op operatie storm.quote:
[..]
Ik geloof dat de Duitsers wel door deze hele streek concentratiekampen hadden, maar dit is voor Tito.
Ik kan er op Internet iig niets over vinden, maar de Kroaten hebben in de grensstreken flink huis gehouden.
hehe ik wist niet dat tito een persoon was 
Op zaterdag 25 augustus 2012 11:03 schreef yvonne het volgende: Dag kindjes, nu weer braaf met je legerautootjes spelen.
Ik geloof dat in deze grensregio de 'Vuist van Tito' ( nabij Prozo ) staan, dat is en stenen vuist, en herinnert aan de slag van Tito tegen de Kroaten die met de Duitsers samenwerketen, we reden er vaak langs. Ik heb er helaas geen foto van.quote:
ja volgens mij ook niet hoor, als er echt gemoord werd tijdens zijn regering dan was dat niet publiekelijk en zeker niet bij hem thuis in het zwembad
ergens zie ik ook geen van de strijdende partijen zoiets heel snel bij Tito thuis doen
dus nee ik denk dat er geen duister verhaal aankleeft.
voor zover ik weet was Tito een redelijk goede kerel, iig 1 van de weinige mensen die Stalin in zijn gezicht tegen durfde te spreken en dat is toch niet nix
jammer dat het een communist was
Daar staan alleen nog maar de fundamenten van tegenwoordig.quote:
[..]
Ik geloof dat in deze grensregio de 'Vuist van Tito' ( nabij Prozo ) staan, dat is en stenen vuist, en herinnert aan de slag van Tito tegen de Kroaten die met de Duitsers samenwerketen, we reden er vaak langs. Ik heb er helaas geen foto van.
Mooie plaatjes van de routes van het 1 ( NL/B ) VN Transportbataljon;
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:33:06 ]
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
[ Bericht 0% gewijzigd door Lotusss op 21-02-2011 19:33:06 ]
Die hebben ze vernietigd?quote:
[..]
Daar staan alleen nog maar de fundamenten van tegenwoordig.
Eerst, voor de oorlog leefden alle religies bij elkaar. In de oorlog kwam er een soort van segregatie, Moslims in nu Servische delen trokken naar Sarajevo en verder en andersom.quote:
[..]
iedere keer als ik de kaart van Bosnie zie valt het me gelijk weer op hoe krankzinnig een moslim enclave in Srebrenica ook weer was
somige mense zijn belangerijk (L) andere niet
Voorweg, ik vind het beeld- en videomateriaal wat in dit topic wordt gepost erg interessant, het geeft een blik op het conflict door de ogen van de betrokken soldaten, en niet door wat de journalisten presenteren. Dat vind ik echt top, volg het dan ook met groot interesse! 
Vandaag heb ik weer eens een tijdje over operatie Gladio gelezen, en dan kom je vanzelf weer verder indirect gerelateerde onderwerpen tegen. Zo ben ik dus terecht gekomen in de schimmige sfeer van de geheime diensten, waarin ook de Joegoeslavische geheime dienst ter sprake kwam. Die was dus in het westen erg leuk bezig allerlei mensen te liquideren, omdat er buiten Joegoeslavi tal van verschillende organisaties waren die verschillende belangen binnen Joegoeslavi nastreefden.
Milosevic is niet eens zozeer de oorzaak voor die oorlog geweest, er zat al heel veel geweld (van alle kanten) in de lucht, en hij heeft gewoon toen de touwtjes aan elkaar geknoopt en het laten escaleren.
Bijv. de http://en.wikipedia.org/wiki/Croatian_National_Resistance. En als je wat doorklikt, dan zul je lezen dat het conflict eigenlijk sinds de 2e wereldoorlog niet meer is opgehouden en buiten het zicht van de massa gewoon is doorgegaan.
Het broeide altijd al, en dat er niet eerder zaken gebeurde lag grotendeels aan de manier waarop Tito vormen van nationalisme onderdrukte.quote:Op woensdag 17 november 2010 19:41 schreef ecktebaas het volgende:
[..]
Eerst, voor de oorlog leefden alle religies bij elkaar. In de oorlog kwam er een soort van segregatie, Moslims in nu Servische delen trokken naar Sarajevo en verder en andersom.
Vandaag heb ik weer eens een tijdje over operatie Gladio gelezen, en dan kom je vanzelf weer verder indirect gerelateerde onderwerpen tegen. Zo ben ik dus terecht gekomen in de schimmige sfeer van de geheime diensten, waarin ook de Joegoeslavische geheime dienst ter sprake kwam. Die was dus in het westen erg leuk bezig allerlei mensen te liquideren, omdat er buiten Joegoeslavi tal van verschillende organisaties waren die verschillende belangen binnen Joegoeslavi nastreefden.
Milosevic is niet eens zozeer de oorzaak voor die oorlog geweest, er zat al heel veel geweld (van alle kanten) in de lucht, en hij heeft gewoon toen de touwtjes aan elkaar geknoopt en het laten escaleren.
Bijv. de http://en.wikipedia.org/wiki/Croatian_National_Resistance. En als je wat doorklikt, dan zul je lezen dat het conflict eigenlijk sinds de 2e wereldoorlog niet meer is opgehouden en buiten het zicht van de massa gewoon is doorgegaan.
@ Preusen,
Het conflict loopt zelfs verder terug naar de middeleeuwen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_op_het_Merelveld
Toen Mladic richting Potocari vertrok refereerde hij aan deze slag, ze zouden nu voor ns en altijd die Moslims opruimen.
Het conflict loopt zelfs verder terug naar de middeleeuwen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_op_het_Merelveld
Toen Mladic richting Potocari vertrok refereerde hij aan deze slag, ze zouden nu voor ns en altijd die Moslims opruimen.
Deze documentaire is zeer interessant, al komen de Nederlanders niet echt positief over, maar geeft wel een duidelijk beeld, van wat er plaats vond.
Daar noemen ze dat Westerse verhalen, Slovenen, Kroaten, Servirs, Bosniakken, Maccedonirs etc.quote:
Voorweg, ik vind het beeld- en videomateriaal wat in dit topic wordt gepost erg interessant, het geeft een blik op het conflict door de ogen van de betrokken soldaten, en niet door wat de journalisten presenteren. Dat vind ik echt top, volg het dan ook met groot interesse!
[..]
Het broeide altijd al, en dat er niet eerder zaken gebeurde lag grotendeels aan de manier waarop Tito vormen van nationalisme onderdrukte.
Vandaag heb ik weer eens een tijdje over operatie Gladio gelezen, en dan kom je vanzelf weer verder indirect gerelateerde onderwerpen tegen. Zo ben ik dus terecht gekomen in de schimmige sfeer van de geheime diensten, waarin ook de Joegoeslavische geheime dienst ter sprake kwam. Die was dus in het westen erg leuk bezig allerlei mensen te liquideren, omdat er buiten Joegoeslavi tal van verschillende organisaties waren die verschillende belangen binnen Joegoeslavi nastreefden.
Milosevic is niet eens zozeer de oorzaak voor die oorlog geweest, er zat al heel veel geweld (van alle kanten) in de lucht, en hij heeft gewoon toen de touwtjes aan elkaar geknoopt en het laten escaleren.
Bijv. de http://en.wikipedia.org/wiki/Croatian_National_Resistance. En als je wat doorklikt, dan zul je lezen dat het conflict eigenlijk sinds de 2e wereldoorlog niet meer is opgehouden en buiten het zicht van de massa gewoon is doorgegaan.
somige mense zijn belangerijk (L) andere niet
Je wilt zeggen dat het 'onzin' verhalen zijn?quote:Op vrijdag 19 november 2010 18:46 schreef ecktebaas het volgende:
[..]
Daar noemen ze dat Westerse verhalen, Slovenen, Kroaten, Servirs, Bosniakken, Maccedonirs etc.
Ja, tenminste. Dit is niet representatief voor heel Joegoslavi.quote:
[..]
Je wilt zeggen dat het 'onzin' verhalen zijn?
somige mense zijn belangerijk (L) andere niet
dat zou goed kunnen, stond ook niet in Servi, die vuist, en stond in het dal waar al het water naar toe stroomde.quote:
[..]
Ik weet het niet 100% zeker maar de oorzaak was dacht ik het totale gebrek aan onderhoud.
Ik spreek ook nooit over Jougoslavi als geheel maar over Makedoni, Bosni, Servi, Kroati, en Kossovo en natuurlijk Montenegro.quote:
[..]
Ja, tenminste. Dit is niet representatief voor heel Joegoslavi.
Die kende ik al. De maker van die site heeft er zelf ook geeten, met mijn shift, Dutchbat1.quote:
interessante link;
http://www.dutchbat1.com/srebrenica.html
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
http://www.veteranen.org/quote:
[..]
Die kende ik al. De maker van die site heeft er zelf ook geeten, met mijn shift, Dutchbat1.
De makers van deze site zaten er ook tijdens mijn rotatie, n van hen bezoek ik jaarlijks tijdens de Landmachtdagen, alleen laatste jaar niet vanwege gezondheidsklachten.
Karremans houdt rekening met strafvervolging
HILVERSUM - De voormalige commandant van Dutchbat III, Thom Karremans, houdt er rekening mee dat hij zich in Nederland voor een rechter moet verantwoorden.
Dat zei hij woensdagavond in het tv-programma Nieuwsuur.
De tv-makers vroegen hem hoe hij aankijkt tegen de mogelijke rechtszaak waar oud-Dutchbattolk Hassan Nuhanovic en de nabestaanden van de elektricien van Dutchbat, Rizo Mustafic, op aansturen.
Deze mensen willen dat de Dutchbattop voor de militaire rechtbank in Arnhem wordt gedaagd. Zij vinden dat Dutchbat deze moslimmannen niet van de basis had mogen zetten.
Aansprakelijk
Onlangs oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat de Nederlandse staat aansprakelijk is voor de dood van drie moslimmannen. In het interview zegt Karremans dat hij wellicht op termijn naar de rechtbank in Arnhem moet.
''Ja, daar houd ik rekening mee. (...) Achteraf heeft men de verkeerde beslissing genomen. En dat 'men' zijn mensen die namens mij beslissingen kunnen nemen en mogen nemen'', aldus Karremans.
Door het stof
''Als inderdaad blijkt dat tussen het vertrek van de familie Mustafic en de laatste vluchtelingen zo veel tijd heeft gezeten, dan ga ik diep door het stof. Dan was er tijd en ruimte geweest om andere maatregelen te nemen. Om ze te redden. Als klopt wat er in de uitspraak van het hof staat.''
Dutchbat wist volgens het hof aan het eind van de middag van 13 juli 1995 dat deze mensen een groot risico liepen, als zij de compound zouden verlaten.
VN
Karremans zei verder dat hij al een maand voor de val van de moslimenclave Srebrenica (juli 1995) aan de bel heeft getrokken over de penibele situatie, maar de VN greep niet in.
Ook reageerde hij op een recente opmerking van de landmachtgeneraal van destijds, Hans Couzy. Die zei dat hij Karremans nooit naar Srebrenica zou hebben gestuurd als hij had geweten dat Karremans toen relatieproblemen had.
''Je zegt dit soort dingen niet en als oud-bevelhebber al helemaal niet'', verklaart Karremans hierover. ''Verraad? Ik vind het natrappen, een dolk in je rug en het zou Couzy sieren als hij excuses zou aanbieden.''
Bron: Nu.nl
Karremans vreesde voor zijn leven (Nieuwsuur, 3-8-2011)
http://nieuwsuur.nl/video(...)voor-zijn-leven.html
Karremans spreekt (NOVA, 6-12-1999)
http://nieuwsuur.nl/video(...)eekt-nova-61299.html
HILVERSUM - De voormalige commandant van Dutchbat III, Thom Karremans, houdt er rekening mee dat hij zich in Nederland voor een rechter moet verantwoorden.
Dat zei hij woensdagavond in het tv-programma Nieuwsuur.
De tv-makers vroegen hem hoe hij aankijkt tegen de mogelijke rechtszaak waar oud-Dutchbattolk Hassan Nuhanovic en de nabestaanden van de elektricien van Dutchbat, Rizo Mustafic, op aansturen.
Deze mensen willen dat de Dutchbattop voor de militaire rechtbank in Arnhem wordt gedaagd. Zij vinden dat Dutchbat deze moslimmannen niet van de basis had mogen zetten.
Aansprakelijk
Onlangs oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat de Nederlandse staat aansprakelijk is voor de dood van drie moslimmannen. In het interview zegt Karremans dat hij wellicht op termijn naar de rechtbank in Arnhem moet.
''Ja, daar houd ik rekening mee. (...) Achteraf heeft men de verkeerde beslissing genomen. En dat 'men' zijn mensen die namens mij beslissingen kunnen nemen en mogen nemen'', aldus Karremans.
Door het stof
''Als inderdaad blijkt dat tussen het vertrek van de familie Mustafic en de laatste vluchtelingen zo veel tijd heeft gezeten, dan ga ik diep door het stof. Dan was er tijd en ruimte geweest om andere maatregelen te nemen. Om ze te redden. Als klopt wat er in de uitspraak van het hof staat.''
Dutchbat wist volgens het hof aan het eind van de middag van 13 juli 1995 dat deze mensen een groot risico liepen, als zij de compound zouden verlaten.
VN
Karremans zei verder dat hij al een maand voor de val van de moslimenclave Srebrenica (juli 1995) aan de bel heeft getrokken over de penibele situatie, maar de VN greep niet in.
Ook reageerde hij op een recente opmerking van de landmachtgeneraal van destijds, Hans Couzy. Die zei dat hij Karremans nooit naar Srebrenica zou hebben gestuurd als hij had geweten dat Karremans toen relatieproblemen had.
''Je zegt dit soort dingen niet en als oud-bevelhebber al helemaal niet'', verklaart Karremans hierover. ''Verraad? Ik vind het natrappen, een dolk in je rug en het zou Couzy sieren als hij excuses zou aanbieden.''
Bron: Nu.nl
Karremans vreesde voor zijn leven (Nieuwsuur, 3-8-2011)
http://nieuwsuur.nl/video(...)voor-zijn-leven.html
Karremans spreekt (NOVA, 6-12-1999)
http://nieuwsuur.nl/video(...)eekt-nova-61299.html
Clan, ik zie de afkorting aooanl voor het eerst, wat behelst "anl"? Zal wel iets medisch zijn gezien de achtergrond, maar ik heb er nog nooit van gehoord.
Ik zou het ook niet weten, ik zie wel dat hij van het opleidingencentrum is, misschien heeft het met zijn functie daar te maken.quote:Op maandag 8 augustus 2011 20:58 schreef AchJa het volgende:
Clan, ik zie de afkorting aooanl voor het eerst, wat behelst "anl"? Zal wel iets medisch zijn gezien de achtergrond, maar ik heb er nog nooit van gehoord.
De Nederlandse bijdrage in voormalig Yougoslavi:
UNPROFOR BH Command
Nederland leverde sinds de oprichting van BH-Command vijftig zestig militairen aan het hoofdkwartier, waarvan er dertien daadwerkelijk in de staf zaten. Vanaf februari 1994 leverde de KL de chef-staf van BH-Command. Dit waren achtereenvolgens de brigade-generaals A.P.P.M.van Baal, J.W: Brinkman, C.H. Nicolai en F.J.A. Poll. De andere Nederlandse militairen in het hoofdkwartier werden aangetrokken vanwege hun specialistische kennis - zoals de genisten en de 'verbindelaars' - of verrichtten andere ondersteunende taken. Een bijzondere eenheid was het internationale transportpeloton van BH-Command dat in november 1992 werd opgericht. Het transportpeloton had een totale omvang van 35 militairen, van wie 10 Nederlanders. Het peloton reed grotendeels voor de UNPROFOR-eenheden, maar vervoerde soms ook humanitaire hulpgoederen. Het materieel bestond hoofdzakelijk uit DAF-vrachtwagens en negen Landrovers. De thuisbasis was tot I maart 1994 Kiseljak, daarna Divulje Barracks in Split.
UNPROFOR / UNPF
Om de operationele aansturing te verbeteren, deelde BH-Command per 1maart 1994 Bosni-Herzegovina op in drie sectoren (Sarajevo, Sector South-Wst en Sector North-East), elk met een eigen sectorhoofdkwartier. De Nederlandse kolonel R. Groot kreeg - als chef-staf en plaatsvervangend commandant van de Sector North-East in Tuzla - half maart opdracht om een staf samen te stellen uit personeel van de infanteriebataljons in de sector en van het hoofdkwartier in Sarajevo. Kolonel Groot keerde 13 april 1994 wegens ziekte vervroegd terug naar Nederland. Kolonel J.H.M. Engelen volgde hem op. De gecombineerde functie van chef-staf en plaarsvervangend commandant werd op 4 maart 1995 gesplitst met het aantreden van kolonel C.L. Brantz als nieuwe plaatsvervangend commandant. Een Pakistaanse officier werd de nieuwe chef-staf. Kolonel J.R. Karssing volgde kolonel Brantz op 31 augustus1995 op als plaatsvervangend commandant. Karssing keerde op 21 december 1995 huiswaarts. Naast de genoemde functionarissen stelde Nederland continu een tiental andere militairen in verschillende functies beschikbaar voor het hoofdkwartier van de Sector North-East Het Nederlandse contingentscommando bij UNPROFOR / UNPF Het Ministerie van Defensie besloot in september 1992 een Nederlandse opperofficier, naast diens organieke taak bij de VN-vredesmacht, te belasten met het contingentscommando. De contingentscommandant behartigde de belangen van Nederland en alle Nederlandse militairen in voormalig Joegoslavi.
EOD DETACHEMENT
Op 08 november 1992 vertrok een EOD detachement naar Voormalig Joegoslavi. Dit detachement bestond uit een explosieven opruimingsploeg en een detachementcommandant / EOD LSO. Zij waren toegevoegd aan het 1 (NL/BE) VN Transportbataljon. De taak van de EOD was de zorg voor veiligheid van het Transportbataljon voor wat betreft het ruimen van niet gesprongen explosieven. De bataljonstaf en de A- compagnie werden gehuisvest in Busovaca, en de B- compagnie in de eertse instantie in Banja Luka, maar later in Vitez. Omdat de locaties Busovaca en Banja-Luka tactisch gezien honderden kilometers uit elkaar lagen moest de EOD dus zo'n beetje heel Joegoslavi door om steun te kunnen leveren. Al deze omzwervingen leverden een schat aan zowel munitietechnische als algemene informatie op. Mede hierdoor kon de EOD in Nederland voorzien worden van bijna het gehele assortiment aan Joegoslavische mijnen. Hierdoor werd een goede basis gelegd voor verdere actie in Voormalig Joegoslavi. Omdat er na verloop van tijd weinig functionele werkzaamheden waren voor het EOD detachement, werd deze groep mensen in zijn geheel teruggetrokken op 01 maart 1993. De opgedane ervaringen tijdens deze inzet kwamen enige maanden later goed van pas. 11 Infanterie bataljon Luchtmobiel GGJ had namelijk opdracht gekregen om 1 (NL) VN Infanteriebataljon te gaan formeren. Dit bataljon kreeg in tegenstelling tot het Transportbataljon een stuk gebiedsverantwoording met de daarbij horende munitie technische problemen. Wederom werd een EOD detachement geformeerd en toegevoegd aan het Infanteriebataljon. Op 25 februari 1994 vertok 1 (NL) VN Infanteriebataljon naar Voormalig Joegoslavi met als doel: de aflossing van de Canadezen in de moslim enclave Srebrenica en de beveiliging van het vliegveld bij Tuzla. De EOD werd aan de bataljonstaf toegevoegd die samen met de Bravo- en Charlie compagnie in de Enclave werden ondergebracht. De Alfa Compagnie kreeg als locatie Tuzla en later de Sapna Vinger toegewezen. Het eerste EOD detachement keerde in juli 1994 met zo'n 170 uitgevoerde opdrachten terug naar Nederland. Er zouden nog enkele volgen.
1(NL)SSVCIE UNPF.
1(NL) VN POD compagnie
UNPROFOR stelde in Zagreb en split gebouwen en terreinen ter beschikking aan de troepenleverende landen om de logistieke ondersteuning van de nationale eenheden in goede banen te leiden.
Het Ministerie van Defensie plaatste daartoe eenheden op kamp Pleso, nabij Zagreb (Logbase Zulu) en in de Divulje Barracks bij Split (Logbase Sierra).
De militairen in Zagreb hadden vanaf begin 1994 als belangrijkste klant Dutchbatt in srebrenica.
De terugtrekking van het bataljon in juli 1995 leidde dan ook tot een flinke inkrimping van de logistieke eenheid.
De resterende militairen werden tezamen met de bij het UNPF- hoofdkwartier ingedeelde Nederlandse militairen ondergebracht in 1(NL)SSVCIE UNPF.
De belangrijkste klant van de logistieke basis in Split (opgericht op 1 juli 1993) was het transportbataljon.
Deze Logbase Sierra werd in april 1995 gereorganiseerd tot een point of debarkation compagnie (1(NL) VN POD compagnie).
Materieel en personeel voor alle Nederlandse eenheden on Voormalig- Joegoslavi werden in het vervolg vooral via Split afgevoerd.
International Transport Platoon (ITP)
Het International Transport Platoon viel onder het Bosni- Herzegovina Command (BHC) Rear, en werd geformeerd in november 1992 te Kiseljak, waar destijds het BHC resideerde. Na de opsplitsing van de BHC- staf in Forward (Sarajevo) en Rear (Split) verhuisde Rear aanvankelijk naar de Divulj Barracks te Split, de voormalige JNA kazerne, waar ook de Nederlandse Logbase was gelegen. In een later stadium kreeg het ITP een hoek op het complex van de Kroatische transportfirma Jadratrans toegewezen. Het personeel werd gelegerd in onder andere het Medena Hotel. Sinds de oprichting van deze eenheid werkten er ruim vijftig Nederlandse blauwhelmen binnen deze unieke eenheid. De opdrachten voor dit peloton kwamen binnen via de Logistic Operations van BHC Rear, waar een liaisonofficier van het ITP de contacten mee onderhield. Er werd voor 90% op de VN bataljons in Bosni gereden , af en toe werden er ook humanitaire hulpgoederen vervoerd. Een bijzonder project was het zoutproject. Om de wegen sneeuwvrij te houden heeft het ITP tussen november 1994 en februari 1995 zorg gedragen voor het uitrijden van zout uit een mijn in Tuzla, na bemiddeling door de VN.
1(NL) VN Verbindingsbataljon
De Nederlandse regering besloot op 28 februari 1992,vooruitlopend op het formele verzoek van de VN van 5 maart, tot oprichting van I(NL) VN-Verbindingsbataljon. De eenheid moest binnen de vredesmacht de verbindingen van de twaalf infanteriebataljons, n geniebataljon en de hoofdkwartieren verzorgen. Elk infanteriebataljon, het geniebataljon en de vier sectorhoofdkwartieren kregen een Nederlands communicatiecentrum (comcen) van elf militairen. Naast de 'verbindelaars' maakten onder meer een hersteldetachement, een bevoorradingsgroep en een klein detachement van de KMar deel uit van de nieuwe verbindingseenheid. Twaalf kwartiermakers vertrokken op 10 maart naar Sarajevo, de beoogde locatie van het UNPROFOR-hoofdkwartier,om aldaar een verbindingscentrum in te richten en de komst van het bataljon voor te bereiden. De bataljonscommandant, luitenant kolonel H. Vermaas, was hen op 2 maart al vooraf gegaan. Hij was evenals zijn opvolgers naast bataljonscommandant ook senior signals officer in de staf van UNPROFOR. Na de verhuizing van het UNPROFOR-hoofdkwartiernaar achtereenvolgens Belgrado (mei 1992) en Zagreb (augustus 1992) zou een Nederlands verbindingsdetachement van zeven personen in Sarajevo achterblijven. De kwartiermakers kregen op 14 en 17 maart versterking van respectievelijk 10 en 25 verbindelaars. Een deel van de militairen reisde in afwachting van hun collega's alvast door naar de sectoren Oost, West, Noord en Zuid in Kroati. Het materieel van het bataljon werd op 1 april onder begeleiding van vijftig militairen naar Zagreb opgevoerd. Hier kwam een dag later ook de hoofdmacht van het bataljon (229 militairen) aan. Het bleek bij nader inzien eenvoudiger om vanuit Zagreb in de toegewezen gebieden te ontplooien dan vanuit Sarajevo. De hoofdmacht van het verbindingsbataljon arriveerde vanaf zaterdag 4 april in de vier United Nations Protected Areas. Luitenant-kolonel Vermaas kon twee dagen later aan UNPROFOR-bevelhebber luitenant-generaal Satish Nambiar melden dat het verbindingsbataljon zich als eerste volledige VN-eenheid in het voormalig Joegoslavi had ontplooid. De militairen van de eerste groep Nederlanders zouden drie, zes of acht maanden in voormalig Joegoslavi actief zijn; daarna was de uitzendtermijn steeds zes maanden om de noodzakelijke continuteit te garanderen. Het verbindingsbataljon bereikte zijn maximale sterkte op 1 juli 1993: 477 militairen.
De Veiligheidsraad breidde het UNPROFOR-gebied in juni 1992 uit met Bosni-Herzegovina. Drie infanteriebataljons met elk een Nederlands comcen arriveerden in juli in Sarajevo. In oktober en november 1992 volgden een Brits infanteriebataljon in Vitez, een tweede Canadees infanteriebataljon in Visoko, het Nederlands-Belgische transportbataljon in Busovaca en medio 1993 een Spaans infanteriebataljon in Medugorje. Nadat de Veiligheidsraad in april en mei 1993 zes Moslimgebieden tot safe areas had uitgeroepen, werden een Frans en een Scandinavisch infanteriebataljon - beide met een Nederlands comcen - respectievelijk in Velika Kladusa (safe area Bihac) en safe areaTuzla gestationeerd. Het comcen in Tuzla telde echter slechts zes Nederlanders in plaats van elf, aangezien de Scandinavirs zelf de telefoon- en faxverbindingen onderhielden.
De VN voerden vanaf maart 1994 nieuwe satellietcommunicatieapparatuur in, waardoor het Nederlandse verbindingspersoneel overbodig werd. UNPROFOR trok het bataljon overeenkomstig een Signal Transition Plan gefaseerd terug. In fase I werden tussen 18maart en 24 mei 1994 de bataljonscomcens overgedragen. Het verbindingsbataljon droeg in fase 2 de comcens in de vier sectorhoofdkwartieren en in Kiseljak en Zagreb over. Vijftien 'verbindelaars' bleven achter als onderdeel van de sectie 6 (stafsectie belast met communicatie) van het UNPROFOR-hoofdkwartierin Zagreb. Zij hielden zich tezamen met een aantal burgers bezig met het plannen en organiseren van verbindingen en het signaleren en oplossen van problemen. De stafcompagnie van het verbindingsbataljon in Zagreb ten slotte werd in de derde fase vervangen door de Logbase Zulu-compagnie, ter ondersteuning van het Nederlands-Belgische transportbataljon in Busovaca en het luchtmobiele infanteriebataljon in Srebrenica . Het verbindingsbataljon verdween formeel op I augustus 1994 uit de slagorde van UNPROFOR. De eenheid werd op I september 1994 opgeheven. En lid van het bataljon, sergeant WJ.L.M. Martens, was op 10 oktober 1993 bij een mijnongeval om het leven gekomen.
1 (NL) VN OST DET
Op 13 oktober 1993 vertrok 1 (NL) VN Ondersteuningsdetachement ten behoeve van de VN Commissie van Experts naar voormalig Joegoslavi om ondersteuning te leveren bij de ontruiming van massagraven in de door VN beschermde gebieden.
Het ondersteuningsdetachement zou uit 33 militairen bestaan.( klik hier voor de namenlijst )
De eenheid verleende steun aan de zogenoemde ‘UN Commission of Experts' die in voormalig Joegoslavie bewijsmateriaal verzamelt en analyseert over inbreuken op de Conventies van Geneve en andere schendingen van het humanitair recht.
De massagraven die werden onderzocht lagen in UNPA Oost, ter hoogte van Vukovar en in UNPA West, ter hoogte van Pojana, Packrac en Gaj.
De werkzaamheden van de Nederlandse militairen zou bestaan uit het in richten en in bedrijf houden van tijdelijke kampementen van waaruit opgravingen plaatsvonden.
Ze zouden tevens zorg dragen voor algemene ondersteuning en het vervoer van stoffelijke resten.
De daadwerkelijke opgravingen en autopsies werden verricht door artsen van de ‘'Psysicians for human rights', bijgestaan door personeel van de Gravendienst / Bergings- en Identificatiedienst van de Koninklijke Landmacht.
De Nederlandse militairen, waaronder een aantal dienstplichtigen werden met het oog op bescherming, opgenomen in de organistaie van UNPROFOR.
Na het vervullen van de moeilijke en zware taak kon het team op 16 november 1993 huiswaarts keren.
1 (NL/BE) VN Transportbataljon en 1(NL/BE) VN Logistiek en Transportbataljon
De regeringen van Nederland en Belgi gaven, vooruitlopend op een formeel verzoek van de secretaris-generaal, te kennen in het kader van resolutie 776 een gezamenlijke transporteenheid van 560 militairen naar Bosni-Herzegovina te zullen sturen.
De eenheid zou de ruggengraat van de humanitaire hulpverlening van UNPROFOR in Bosni gaan vormen.
Het bataljon was opgebouwd uit twee Nederlandse transport compagnien elk 170 man sterk, en een Belgische transportcompagnie, 100 militairen sterk.
Nederland leverde ook de staf, staf- en verzorgingscompagnie (SSV-compagnie) van 120 militairen.
De Belgische compagnie kon beschikken over 25 vrachtwagens, de Nederlanders namen 40 tientonners en 24 viertonners mee.
De Nederlanders roteerden in tegenstelling tot de Belgen niet als compleet contigent maar, in groepen van 150 personen, vooral om de continuteit in kennis en ervaring te waarborgen.
Alvorens de hoofdmacht van het Nederlandse deel van het transportbataljon op 7 en 10 november vertrok, waren 160 kwartiermakers hen voorgegaan.
De vier compagnien werden op drie locaties ondergebracht.
De ssv- en A-compagnie vlogen naar Split om daar het rollend materieel en de overige uitrustingstukken te ontschepen en op 16 november door te reizen naar twee kampen in de in Centraal Bosni gelegen Bosnisch-Kroatische stad Busovaca.
De Nederlandse commandant van het bataljon (de Belgen leverden de plaatsvervangend commandant) betrok met de stafcompagnie een leegstaand hotel te Busovaca, dat al snel als ''Hotel Nunspeet'' (de plaats van herkomst van het eerste bataljon) door het leven ging.
B- compagnie vloog naar Zagreb - het materieel van deze eenheid arriveerde daar per trein onder begeleiding van zestig militairen maar kreeg van de Bosnische Servirs geen toestemming om door te reizen naar de Bosnisch - Servisch stad Banja Luka, de eigenlijke bestemming van B- Compagnie.
Een deel van de compagnie hielp zolang in Zagreb Amerikaanse militairen met het opzetten van een Mobile Army Surgical Hospital (MASH).
De staf van UNPROFOR besloot vervolgens B- compagnie op het terrein van een hout impregneer fabriek in Santici nabij Vitez te legeren (Vitez en Busovaca vormden samen een Kroatische enclave in Moslimgebied).
De Belgische compagnie strak neer in Pancevo nabij Belgrado, maar opereerde vanaf 24 april 1993 ook vanuit de compound in Santici.
In Split en Zagreb bleven logistieke eenheden achter ter ondersteuning van het transportbataljon.
De Nederlandse hulpkonvooien werden in Bosni beschermd door de infanterie bataljons van UNPROFOR: in de eerste instantie het Britse bataljon in Vitez, later ook Scandinavische bataljon in Tuzla en het Canadeze in Visoko.
De infanterie bataljons konden echter niet altijd voorkomen dat Nederlandse vrachtwagens werden beschoten.
De transport route van Busovaca naar Tuzla liep tussen Kladanj en Stupari over een afstand van 10 kilometer dicht langs de Bosnisch- Servische stellingen van waaruit konvooien regelmatig onder vuur kwamen te liggen.
Dit deel van de route kreeg dan ook de naam Bomb Alley.
Eind april 1993 gingen de Bosnische Kroaten en Moslims in Centraal-Bosni elkaar te lijf, waardoor de veiligheidssituatie sterk verslechterde.
De compounds van het transportbataljon in Busovaca en Santici lagen midden in de frontlinie.
De kampementen werden regelmatig door afzwaaiende projectielen getroffen.
Bovendien moest het transport bataljon onder zeer riskante omstandigheden
operatie Life Line uitvoeren, met als doel de ergste humanitaire nood in Bosni te lenigen.
Konvooiritten naar de nabijgelegen plaatsen Zenica en Travnik waren levensgevaarlijk vanwege het onder de strijdende partijen populaire banden schieten, terwijl de konvooien de strategisch gelegen stad Gornji Vakuf vanwege de sluipschutters alleen op zeer hoge snelheid konden doorkruisen.
Bij de beschieting van een Nederlands konvooi ten zuiden van Novi Travnik op 25 oktober 1993 vielen zeven gewonden, van wie vier ernstig.
De cabines van de vrachtwagens kregen korte tijd ter bescherming van de chauffeur en bijrijders een stalen bepantsering, wat de bijnaam Mad Max opleverde.
Mad-Max
De dreiging in Centraal- Bosnie verminderde aanzienlijk toen de Moslims en Kroaten op 23 februari 1994 een staakt-het-vuren sloten en in mei de Moslim- Kroatische Federatie vormden.
Het transportbataljon had twee jaar na aankomst in Bosni ruim honderdduizend ton goederen vervoerd.
Het aanbod van hulpgoederen door de United Nations High Commisioner for Refugees (UNHCR) nam eind 1994 sterk af, waardoor het bataljon met een transportcompagnie minder toe kon.
Het Nederlandse Ministerie van Defensie besloot B-compagnie uit Santici terug te trekken en het resterende deel van het transportbataljon met het Support command in Lukavac samen te voegen tot 1 (NL/BE) VN LogTbat (logistiek en transport bataljon).
Een bevoorradings- en een herstelcompagnie namen de plaats in van B- compagnie en de Belgen in Santici.
De Belgische compagnie werd bij de A- compagnie in Busovaca gelegerd.
De ssv-cie bleef in Hotel Nunspeet.
De reorganisatie kreeg eind maart 1995 haar beslag.
Het vredesakkoord van Parijs van 14 december 1995 luidde het einde in van UNPROFOR in Bosni en de komst van IFOR in.
IFOR erfde LogTbat, minus de Belgen van UNPROFOR.
1(NL) VN Infanteriebataljon
Minister van Defensie A.L. ter Beek bood secretaris-generaal Boutros-Ghali op 7 september 1993 voor de duur van anderhalf jaar een luchtmobiel infanteriebataljon (Dutchbat) met zijn eigen logistieke component (Support Command) aan, in totaal 1.196 militairen. Het formele verzoek van de secretaris-generaal volgde op 3 november 1993.Minister Ter Beek en de bevelhebber der Landstrijdkrachten (BLS),luitenant-generaal H.A. Couzy, concludeerden dat de inzet van een Nederlands infanteriebataljon in Centraal-Bosni de voorkeur genoot boven inzet in de gesoleerde safe areas Srebrenica en Zepa. Luitenant-generaal F. Briquemont, de bevelhebber van BH Command, wilde het bataljon echter graag in Srebrenica en Zepa inzetten. Minister Ter Beek ging uiteindelijk overstag. Het Nederlandse bataljon zou in Srebrenica een Canadese compagnie aflossen.
De Nederlandse regering ging op 12 november 1993 formeel akkoord met deze uitzending. Het infanteriebataljon werd kortweg Dutchbat genoemd en was 776 militairen sterk. De kern van Dutchbat-l bestond uit 550 militairen van 11 Infanteriebataljon Luchtmobiel (Garderegiment Grenadiers). Dutchbat-Il werd gevormd door 12 Infanteriebataljon Luchtmobiel (Garderegiment Jagers) en Dutchbat-lll door 13Infanteriebataljon Luchtmobiel (Regiment Stoottroepen). De twee eerste bataljons waren onderverdeeld in een staf en stafcompagnie van 206 militairen, een verzorgingscompagnie van 189 militairen, en drie infanteriecompagnien (A-, B- en C-compagnie) elk 127 militairen sterk. Dutchbat-IIl had daarentegen behalve de drie infanteriecompagnien een gecombineerde staf, staf- en verzorgingscompagnie (358 militairen). In de staf en stafcompagnie en de verzorgingscompagnie van het eerste en tweede bataljon waren onder meer opgenomen: een verbindingspeloton; een detachement van de Explosieven Opruimings Dienst van vier personen; een verkenningspeloton van het Korps Commandotroepen; twee infanteriepelotons; een geniepeloton; een detachement van de Koninklijke Luchtmacht (KLU) met vier Blkow-helikopters; een bevoorradingspeloton; een herstelpeloton en een geneeskundig peloton. Dutchbat had ook zes forward air controllers in de gelederen, die tijdens close air supportmissies NAVO-vliegtuigen naar het doel moesten leiden.
Begin december 1993 probeerde een verkenningsgroep van Dutchbat het toekomstige operatiegebied te bereiken. De Bosnische Servirs verboden de groep echter de toegang tot Srebrenica en Zepa. Een nieuwe poging was wel succesvol: van 25 januari tot 10 februari 1994 bezocht een verkenningsgroep Srebrenica en Zepa. Inmiddels was op 27 januari een groep van 114 kwartiermakers van Dutchbat-I per trein uit Nederland vertrokken naar Split (via Zagreb). Veertig kwartiermakers van het Support Command voegden zich op 31januari bij deze groep. Het materieel van Dutchbat onder meer 49 YPR-pantserrupsvoertuigen (waarvoor de luchtmobiele Dutchbatters speciaal waren opgeleid) met . 50 mitrailleur, 9 mortieren 81mm, 9 TOW's en 27 Dragons tegen gepantserde doelen – kwam medio februari met twee schepen in Split aan. Het Korps Mariniers leende daarnaast twaalf BV206-sneeuwvoertuigen uit aan Dutchbat en verzorgde de opleiding van de bijbehorende chauffeurs en monteurs.
Het eerste deel (350 militairen) van de hoofdmacht van Dutchbat en het Support Command arriveerde op 8 februari in Split. In deze groep bevond zich ook een constructiecompagnie van tachtig militairen onder bevel van majoor EA.J. Smulders, die in de enclave Srebrenica met name zou helpen bij bunkerbouw en de versterking van wacht- en observatieposten. De constructiecompagnie zou aanvankelijk, zo was de planning, drie tot zes maanden in de enclave blijven. Dutchbat-II bleek echter evenals Dutchbat-I grote behoefte te hebben aan extra geniesteun. De constructiecompagnie bleef daarom in afgeslankte vorm, 44 militairen sterk, tot december 1994 in Srebrenica. De nieuwe commandant was kapitein R.J.T. Veldman.
In de periode van 15 februari tot en met 1 maart 1994 arriveerde in een aantal slagen het merendeel van Dutchbat en het Support Command in Bosni-Herzegovina. Een groep van 155 militairen - bestaande uit infanteristen van B-compagnie, een deel van de staf en stafcompagnie, genisten van de constructiecompagnie en geneeskundig personeel - trok op I maart 1994 onder leiding van de bataljonscommandant, luitenant-kolonel C.H.P. Vermeulen, Srebrenica binnen. Twee dagen later droeg de commandant van de Canadese compagnie, majoor J. Bouchard, het bevel in Srebrenica over aan luitenant-kolonel Vermeulen. De verzorgingscompagnie en de staf en stafcompagnie vestigden zich in een leegstaande accufabriek in het plaatsje Porocari, gelegen in het noorden van de enclave. B-compagnie betrok een kampement in Srebrenica-stad. C-compagnie voegde zich pas op 6 april bij hen. Dutchbat moest er de komende anderhalf jaar vanuit deze basis locaties voor zorgen dat de enclave een veilige en gedemilitariseerde zone bleef. De wapens van de Moslimeenheden behoorden daartoe te worden verzameld in het Weapon Collection Point (WCP). Dutchbat hield daarnaast door patrouilles en het bemannen van observatieposten (veertien vanaf 6 april 1994) zo goed mogelijk zicht op de veiligheidssituatie in de enclave en vooral op de omstreden enclavegrenzen. Sociale patrouilles moesten daarnaast de contacten tussen Dutchbat en de bevolking op peil houden. Het voor Srebrenica bestemde helikopterdetachement, onder bevel van kapitein-vlieger H. Noltes, arriveerde op 22 februari 1994 wel in Lukavac, maar kreeg van de Bosnische Servirs geen toestemming om over hun grondgebied naar Srebrenica te vliegen. Zolang toestemming uitbleef, werd het detachement bij een Scandinavische medische compagnie op een fabriekscomplex (Blue Factory) tussen Tuzla en Lukavac ondergebracht. Een nieuw detachement, onder bevel van kapitein-vlieger P. Grijspaardt, loste het oude op 22 juli af. Dit tWeededetachement werd op 27 september teruggetrokken.
De derde infanteriecompagnie van Dutchbat, A-compagnie onder bevel van kapitein A.M.C.D. Jansen op de Haar, kreeg van BH-Command opdracht op het vliegveld van Tuzla te ontplooien, in plaats van in Zepa. De versterkte compagnie (200 militairen) was daar op 22 maart 1994 operationeel. Om het vliegveld te beveiligen, plaatsten de Nederlanders rondom het terrein zes observatieposten en legden zo'n tien kilometer concertins (prikkeldraad). Een peloton van A-compagnie kreeg een beveiligingstaak in het iets ten noorden van Tuzla gelegen Srebrenik. A-compagnie kreeg begin mei van de commandant van de Sector North-East opdracht voorbereidingen te treffen voor een ontplooiing in de zogenoemde Sapna-vinger, een Moslimgebied gelegen ten oosten van Tuzla en aan drie zijden omringd door Bosnisch-Servische strijdkrachten. De compagnie verhuisde tussen 23 en 28 mei 1994, bouwde haar nieuwe kampement in het plaatsje Simin Han, en was vanaf 1 juni operationeel in de Sapna-vinger. De Nederlandse militairen kregen wederom een beveiligingstaak. Daarnaast moesten ze konvooien escorteren die de grens tussen Servi en Bosni bij de grenspost Alfa overstaken.
De drie infanteriepelotons van A-compagnie moesten ieder in een deel van het gebied patrouilleren. Op n na bevonden alle observatieposten zich rondom het kampement in Simin Han. Observatiepost T2 lag in het dorpje Jajici en bestond feitelijk uit twee gescheiden locaties. De bezetting van achttien militairen had vanuit deze post zicht op de confrontatielijn en de grenspost Alfa. Soldaat J. Broere kwam op 29 maart 1995om het leven toen Bosnische ServirsT2 beschoten. Dutchbat moest zoals gezegd logistiek zelfstandig kunnen optreden. Het Support Command (420 militairen) was daartoe tegelijk met Dutchbat uitgezonden. De kwartiermakers van de logistieke eenheid richtten vanaf 2 februari 1994 een oude cokesverwerkende fabriek in Lukavac als kampement in. Het Support Command was begin maart operationeel en stond achtereenvolgens onder bevel van kolonel EG. van der Hooft, luitenant-kolonel W. van Dullemen, luitenant-kolonel L.H. Habraken en luitenant-kolonel D. Modderman. De eenheid onderhield vanuit Lukavac bevoorradingsroutes met de logistieke bases in Zagreb en Split aan de ene en met Srebrenica aan de andere kant. Gebeurtenissen op het politieke of milItaire vlak elders in Bosni waren voor de Bosnische Servirs echter nogal eens aanleiding om de konvooien van Support Command de toegang tot de enclave Srebrenica te weigeren. Een transporteenheid van twintig militairen (12 van de KLU en 8 van de KL) leverde van 1 augustus tot 4 november 1994 transportsteun aan Support Commando Nederland voegde, zoals al opgemerkt, in april 1995 het Support Command samen met het transportbataljon tot 1 (NL/BE) VN LogTbat, dat zowel humanitaire hulpgoederen transporteerde als Dutchbat logistiek ondersteunde. Dutchbat-II, onder bevel van luitenant-kolonel P.L.E.M. Everts, loste op 21 juli 1994
Dutchbat-I af. Luitenant-kolonel Evens legerde A-compagnie in Srebrenica-stad en C-compagnie in Potocari. B-compagnie ging naar Simin Han. De hoogste Nederlandse militair in Simin Han was de plaatsvervangend bataljonscommandant, majoor E. Hoogendoorn. Dutchbat-II had qua ongevallen een minder fortuinlijke tijd in Srebrenica dan zijn voorganger. In augustus 1994 raakten vier militairen gewond bij mijnongevallen.
Dutchbat-III, onder bevel van luitenant-kolonel T.J.P. Karremans, nam op 18 januari 1995 de vlag over. Karremans plaatste A-compagnie, onder bevel van kapitein T.A. Hogeveen, tezamen met de plaatsvervangend bataljonscommandant, majoor P. van Geldere, in Simin Han. B-compagnie werd gelegerd in Srebrenica-stad en C-compagnie en de ssv-compagnie te Potocari. De Bosnische Servirs sloten als reactie op de NAVO-bombardementen op hun 'hoofdstad' Pale, Srebrenica na 26 mei hermetisch af van de buitenwereld. Tevens namen zij op 3juni in het uiterste zuiden van de enclave de observatiepost Echo in. Het zuiden van de enclave was op 6 juli wederom het doel van een Bosnisch-Servische aanval. In eerste instantie meende UNPROFOR dat de aanval zich tot dit deel van de enclave zou beperken, omdat hier een strategisch belangrijke weg liep. Al snel bleek echter dat de Bosnische Servirs de gehele safe area in handen wensten te krijgen. Ze dwongen het personeel van de observatieposten zich over te geven of zich terug te trekken naar Srebrenica-stad of Potocari. SLD1 R. van Renssen kwam op 8 juli 1995 om het leven toen een Moslimstrijder een handgranaat naar de terugtrekkende YPR gooide waarvan Van Renssen de boordschutter was. De vierhonderd overgebleven Dutchbat-militairen, UNPROFOR,de Moslims en beperkte luchtsteun bleken niet in staat de opmars van de Bosnische Servirs te stoppen. Op de avond van II juli 1995 was de enclave in feite gevallen en omsingelden de Bosnisch-Servische eenheden het Nederlandse bataljon en tienduizenden vluchtelingen op en rond de compound in Potocari. Een deel van de Moslimbevolking en de meeste Moslimstrijders probeerden inmiddels op eigen kracht Centraal-Bosni te bereiken. De Moslimmannen van weerbare leeftijd die waren achtergebleven werden door de Bosnische Servirs afgevoerd en om het leven gebracht. De vrouwen en kinderen werden met bussen overgebracht naar Moslimgebied in Centraal-Bosni. Dutchbat verliet op 21 juli de enclave en keerde via Zagreb terug naar Nederland.
A-compagnie in Simin Han was inmiddels afgelost door A-compagnie van 42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers onder bevel van majoor M.E. Engbersen. De nieuwe eenheid werd onmiddellijk na aankomst al geconfronteerd met Moslimvluchtelingen uit de gevallen enclave, die demonstreerden bij de poort van het kamp omdat ze duidelijkheid wensten over het lot van hun familie. De staf van de Sector North-East gaf een deel van de Limburgse Jagers en het Scandinavische bataljon opdracht een vluchtelingenkamp op het vliegveld van Tuzla op te zetten. Op 8 augustus arriveerde ook een militair chirurgisch team van drie artsen en zeven verpleegsters uit Nederland. Als onderdeel van de Scandinavische medische compagnie bleven ze tot 14.september 1995 in Tuzla. Zweedse militairen hadden inmiddels eind augustus de militairen van A-compagnie in Tuzla afgelost. De weer complete A-compagnie concentreerde zich gedurende de resterende maanden op de gebruikelijke VN-taken in de Sapna-vinger. Majoor Engbersen droeg op 4 november 1995 het commando over aan een Zweedse eenheid. De laatste Limburgse Jagers keerden op 10 november terug naar Nederland.
UNPROFOR BH Command
Nederland leverde sinds de oprichting van BH-Command vijftig zestig militairen aan het hoofdkwartier, waarvan er dertien daadwerkelijk in de staf zaten. Vanaf februari 1994 leverde de KL de chef-staf van BH-Command. Dit waren achtereenvolgens de brigade-generaals A.P.P.M.van Baal, J.W: Brinkman, C.H. Nicolai en F.J.A. Poll. De andere Nederlandse militairen in het hoofdkwartier werden aangetrokken vanwege hun specialistische kennis - zoals de genisten en de 'verbindelaars' - of verrichtten andere ondersteunende taken. Een bijzondere eenheid was het internationale transportpeloton van BH-Command dat in november 1992 werd opgericht. Het transportpeloton had een totale omvang van 35 militairen, van wie 10 Nederlanders. Het peloton reed grotendeels voor de UNPROFOR-eenheden, maar vervoerde soms ook humanitaire hulpgoederen. Het materieel bestond hoofdzakelijk uit DAF-vrachtwagens en negen Landrovers. De thuisbasis was tot I maart 1994 Kiseljak, daarna Divulje Barracks in Split.
UNPROFOR / UNPF
Om de operationele aansturing te verbeteren, deelde BH-Command per 1maart 1994 Bosni-Herzegovina op in drie sectoren (Sarajevo, Sector South-Wst en Sector North-East), elk met een eigen sectorhoofdkwartier. De Nederlandse kolonel R. Groot kreeg - als chef-staf en plaatsvervangend commandant van de Sector North-East in Tuzla - half maart opdracht om een staf samen te stellen uit personeel van de infanteriebataljons in de sector en van het hoofdkwartier in Sarajevo. Kolonel Groot keerde 13 april 1994 wegens ziekte vervroegd terug naar Nederland. Kolonel J.H.M. Engelen volgde hem op. De gecombineerde functie van chef-staf en plaarsvervangend commandant werd op 4 maart 1995 gesplitst met het aantreden van kolonel C.L. Brantz als nieuwe plaatsvervangend commandant. Een Pakistaanse officier werd de nieuwe chef-staf. Kolonel J.R. Karssing volgde kolonel Brantz op 31 augustus1995 op als plaatsvervangend commandant. Karssing keerde op 21 december 1995 huiswaarts. Naast de genoemde functionarissen stelde Nederland continu een tiental andere militairen in verschillende functies beschikbaar voor het hoofdkwartier van de Sector North-East Het Nederlandse contingentscommando bij UNPROFOR / UNPF Het Ministerie van Defensie besloot in september 1992 een Nederlandse opperofficier, naast diens organieke taak bij de VN-vredesmacht, te belasten met het contingentscommando. De contingentscommandant behartigde de belangen van Nederland en alle Nederlandse militairen in voormalig Joegoslavi.
EOD DETACHEMENT
Op 08 november 1992 vertrok een EOD detachement naar Voormalig Joegoslavi. Dit detachement bestond uit een explosieven opruimingsploeg en een detachementcommandant / EOD LSO. Zij waren toegevoegd aan het 1 (NL/BE) VN Transportbataljon. De taak van de EOD was de zorg voor veiligheid van het Transportbataljon voor wat betreft het ruimen van niet gesprongen explosieven. De bataljonstaf en de A- compagnie werden gehuisvest in Busovaca, en de B- compagnie in de eertse instantie in Banja Luka, maar later in Vitez. Omdat de locaties Busovaca en Banja-Luka tactisch gezien honderden kilometers uit elkaar lagen moest de EOD dus zo'n beetje heel Joegoslavi door om steun te kunnen leveren. Al deze omzwervingen leverden een schat aan zowel munitietechnische als algemene informatie op. Mede hierdoor kon de EOD in Nederland voorzien worden van bijna het gehele assortiment aan Joegoslavische mijnen. Hierdoor werd een goede basis gelegd voor verdere actie in Voormalig Joegoslavi. Omdat er na verloop van tijd weinig functionele werkzaamheden waren voor het EOD detachement, werd deze groep mensen in zijn geheel teruggetrokken op 01 maart 1993. De opgedane ervaringen tijdens deze inzet kwamen enige maanden later goed van pas. 11 Infanterie bataljon Luchtmobiel GGJ had namelijk opdracht gekregen om 1 (NL) VN Infanteriebataljon te gaan formeren. Dit bataljon kreeg in tegenstelling tot het Transportbataljon een stuk gebiedsverantwoording met de daarbij horende munitie technische problemen. Wederom werd een EOD detachement geformeerd en toegevoegd aan het Infanteriebataljon. Op 25 februari 1994 vertok 1 (NL) VN Infanteriebataljon naar Voormalig Joegoslavi met als doel: de aflossing van de Canadezen in de moslim enclave Srebrenica en de beveiliging van het vliegveld bij Tuzla. De EOD werd aan de bataljonstaf toegevoegd die samen met de Bravo- en Charlie compagnie in de Enclave werden ondergebracht. De Alfa Compagnie kreeg als locatie Tuzla en later de Sapna Vinger toegewezen. Het eerste EOD detachement keerde in juli 1994 met zo'n 170 uitgevoerde opdrachten terug naar Nederland. Er zouden nog enkele volgen.
1(NL)SSVCIE UNPF.
1(NL) VN POD compagnie
UNPROFOR stelde in Zagreb en split gebouwen en terreinen ter beschikking aan de troepenleverende landen om de logistieke ondersteuning van de nationale eenheden in goede banen te leiden.
Het Ministerie van Defensie plaatste daartoe eenheden op kamp Pleso, nabij Zagreb (Logbase Zulu) en in de Divulje Barracks bij Split (Logbase Sierra).
De militairen in Zagreb hadden vanaf begin 1994 als belangrijkste klant Dutchbatt in srebrenica.
De terugtrekking van het bataljon in juli 1995 leidde dan ook tot een flinke inkrimping van de logistieke eenheid.
De resterende militairen werden tezamen met de bij het UNPF- hoofdkwartier ingedeelde Nederlandse militairen ondergebracht in 1(NL)SSVCIE UNPF.
De belangrijkste klant van de logistieke basis in Split (opgericht op 1 juli 1993) was het transportbataljon.
Deze Logbase Sierra werd in april 1995 gereorganiseerd tot een point of debarkation compagnie (1(NL) VN POD compagnie).
Materieel en personeel voor alle Nederlandse eenheden on Voormalig- Joegoslavi werden in het vervolg vooral via Split afgevoerd.
International Transport Platoon (ITP)
Het International Transport Platoon viel onder het Bosni- Herzegovina Command (BHC) Rear, en werd geformeerd in november 1992 te Kiseljak, waar destijds het BHC resideerde. Na de opsplitsing van de BHC- staf in Forward (Sarajevo) en Rear (Split) verhuisde Rear aanvankelijk naar de Divulj Barracks te Split, de voormalige JNA kazerne, waar ook de Nederlandse Logbase was gelegen. In een later stadium kreeg het ITP een hoek op het complex van de Kroatische transportfirma Jadratrans toegewezen. Het personeel werd gelegerd in onder andere het Medena Hotel. Sinds de oprichting van deze eenheid werkten er ruim vijftig Nederlandse blauwhelmen binnen deze unieke eenheid. De opdrachten voor dit peloton kwamen binnen via de Logistic Operations van BHC Rear, waar een liaisonofficier van het ITP de contacten mee onderhield. Er werd voor 90% op de VN bataljons in Bosni gereden , af en toe werden er ook humanitaire hulpgoederen vervoerd. Een bijzonder project was het zoutproject. Om de wegen sneeuwvrij te houden heeft het ITP tussen november 1994 en februari 1995 zorg gedragen voor het uitrijden van zout uit een mijn in Tuzla, na bemiddeling door de VN.
1(NL) VN Verbindingsbataljon
De Nederlandse regering besloot op 28 februari 1992,vooruitlopend op het formele verzoek van de VN van 5 maart, tot oprichting van I(NL) VN-Verbindingsbataljon. De eenheid moest binnen de vredesmacht de verbindingen van de twaalf infanteriebataljons, n geniebataljon en de hoofdkwartieren verzorgen. Elk infanteriebataljon, het geniebataljon en de vier sectorhoofdkwartieren kregen een Nederlands communicatiecentrum (comcen) van elf militairen. Naast de 'verbindelaars' maakten onder meer een hersteldetachement, een bevoorradingsgroep en een klein detachement van de KMar deel uit van de nieuwe verbindingseenheid. Twaalf kwartiermakers vertrokken op 10 maart naar Sarajevo, de beoogde locatie van het UNPROFOR-hoofdkwartier,om aldaar een verbindingscentrum in te richten en de komst van het bataljon voor te bereiden. De bataljonscommandant, luitenant kolonel H. Vermaas, was hen op 2 maart al vooraf gegaan. Hij was evenals zijn opvolgers naast bataljonscommandant ook senior signals officer in de staf van UNPROFOR. Na de verhuizing van het UNPROFOR-hoofdkwartiernaar achtereenvolgens Belgrado (mei 1992) en Zagreb (augustus 1992) zou een Nederlands verbindingsdetachement van zeven personen in Sarajevo achterblijven. De kwartiermakers kregen op 14 en 17 maart versterking van respectievelijk 10 en 25 verbindelaars. Een deel van de militairen reisde in afwachting van hun collega's alvast door naar de sectoren Oost, West, Noord en Zuid in Kroati. Het materieel van het bataljon werd op 1 april onder begeleiding van vijftig militairen naar Zagreb opgevoerd. Hier kwam een dag later ook de hoofdmacht van het bataljon (229 militairen) aan. Het bleek bij nader inzien eenvoudiger om vanuit Zagreb in de toegewezen gebieden te ontplooien dan vanuit Sarajevo. De hoofdmacht van het verbindingsbataljon arriveerde vanaf zaterdag 4 april in de vier United Nations Protected Areas. Luitenant-kolonel Vermaas kon twee dagen later aan UNPROFOR-bevelhebber luitenant-generaal Satish Nambiar melden dat het verbindingsbataljon zich als eerste volledige VN-eenheid in het voormalig Joegoslavi had ontplooid. De militairen van de eerste groep Nederlanders zouden drie, zes of acht maanden in voormalig Joegoslavi actief zijn; daarna was de uitzendtermijn steeds zes maanden om de noodzakelijke continuteit te garanderen. Het verbindingsbataljon bereikte zijn maximale sterkte op 1 juli 1993: 477 militairen.
De Veiligheidsraad breidde het UNPROFOR-gebied in juni 1992 uit met Bosni-Herzegovina. Drie infanteriebataljons met elk een Nederlands comcen arriveerden in juli in Sarajevo. In oktober en november 1992 volgden een Brits infanteriebataljon in Vitez, een tweede Canadees infanteriebataljon in Visoko, het Nederlands-Belgische transportbataljon in Busovaca en medio 1993 een Spaans infanteriebataljon in Medugorje. Nadat de Veiligheidsraad in april en mei 1993 zes Moslimgebieden tot safe areas had uitgeroepen, werden een Frans en een Scandinavisch infanteriebataljon - beide met een Nederlands comcen - respectievelijk in Velika Kladusa (safe area Bihac) en safe areaTuzla gestationeerd. Het comcen in Tuzla telde echter slechts zes Nederlanders in plaats van elf, aangezien de Scandinavirs zelf de telefoon- en faxverbindingen onderhielden.
De VN voerden vanaf maart 1994 nieuwe satellietcommunicatieapparatuur in, waardoor het Nederlandse verbindingspersoneel overbodig werd. UNPROFOR trok het bataljon overeenkomstig een Signal Transition Plan gefaseerd terug. In fase I werden tussen 18maart en 24 mei 1994 de bataljonscomcens overgedragen. Het verbindingsbataljon droeg in fase 2 de comcens in de vier sectorhoofdkwartieren en in Kiseljak en Zagreb over. Vijftien 'verbindelaars' bleven achter als onderdeel van de sectie 6 (stafsectie belast met communicatie) van het UNPROFOR-hoofdkwartierin Zagreb. Zij hielden zich tezamen met een aantal burgers bezig met het plannen en organiseren van verbindingen en het signaleren en oplossen van problemen. De stafcompagnie van het verbindingsbataljon in Zagreb ten slotte werd in de derde fase vervangen door de Logbase Zulu-compagnie, ter ondersteuning van het Nederlands-Belgische transportbataljon in Busovaca en het luchtmobiele infanteriebataljon in Srebrenica . Het verbindingsbataljon verdween formeel op I augustus 1994 uit de slagorde van UNPROFOR. De eenheid werd op I september 1994 opgeheven. En lid van het bataljon, sergeant WJ.L.M. Martens, was op 10 oktober 1993 bij een mijnongeval om het leven gekomen.
1 (NL) VN OST DET
Op 13 oktober 1993 vertrok 1 (NL) VN Ondersteuningsdetachement ten behoeve van de VN Commissie van Experts naar voormalig Joegoslavi om ondersteuning te leveren bij de ontruiming van massagraven in de door VN beschermde gebieden.
Het ondersteuningsdetachement zou uit 33 militairen bestaan.( klik hier voor de namenlijst )
De eenheid verleende steun aan de zogenoemde ‘UN Commission of Experts' die in voormalig Joegoslavie bewijsmateriaal verzamelt en analyseert over inbreuken op de Conventies van Geneve en andere schendingen van het humanitair recht.
De massagraven die werden onderzocht lagen in UNPA Oost, ter hoogte van Vukovar en in UNPA West, ter hoogte van Pojana, Packrac en Gaj.
De werkzaamheden van de Nederlandse militairen zou bestaan uit het in richten en in bedrijf houden van tijdelijke kampementen van waaruit opgravingen plaatsvonden.
Ze zouden tevens zorg dragen voor algemene ondersteuning en het vervoer van stoffelijke resten.
De daadwerkelijke opgravingen en autopsies werden verricht door artsen van de ‘'Psysicians for human rights', bijgestaan door personeel van de Gravendienst / Bergings- en Identificatiedienst van de Koninklijke Landmacht.
De Nederlandse militairen, waaronder een aantal dienstplichtigen werden met het oog op bescherming, opgenomen in de organistaie van UNPROFOR.
Na het vervullen van de moeilijke en zware taak kon het team op 16 november 1993 huiswaarts keren.
1 (NL/BE) VN Transportbataljon en 1(NL/BE) VN Logistiek en Transportbataljon
De regeringen van Nederland en Belgi gaven, vooruitlopend op een formeel verzoek van de secretaris-generaal, te kennen in het kader van resolutie 776 een gezamenlijke transporteenheid van 560 militairen naar Bosni-Herzegovina te zullen sturen.
De eenheid zou de ruggengraat van de humanitaire hulpverlening van UNPROFOR in Bosni gaan vormen.
Het bataljon was opgebouwd uit twee Nederlandse transport compagnien elk 170 man sterk, en een Belgische transportcompagnie, 100 militairen sterk.
Nederland leverde ook de staf, staf- en verzorgingscompagnie (SSV-compagnie) van 120 militairen.
De Belgische compagnie kon beschikken over 25 vrachtwagens, de Nederlanders namen 40 tientonners en 24 viertonners mee.
De Nederlanders roteerden in tegenstelling tot de Belgen niet als compleet contigent maar, in groepen van 150 personen, vooral om de continuteit in kennis en ervaring te waarborgen.
Alvorens de hoofdmacht van het Nederlandse deel van het transportbataljon op 7 en 10 november vertrok, waren 160 kwartiermakers hen voorgegaan.
De vier compagnien werden op drie locaties ondergebracht.
De ssv- en A-compagnie vlogen naar Split om daar het rollend materieel en de overige uitrustingstukken te ontschepen en op 16 november door te reizen naar twee kampen in de in Centraal Bosni gelegen Bosnisch-Kroatische stad Busovaca.
De Nederlandse commandant van het bataljon (de Belgen leverden de plaatsvervangend commandant) betrok met de stafcompagnie een leegstaand hotel te Busovaca, dat al snel als ''Hotel Nunspeet'' (de plaats van herkomst van het eerste bataljon) door het leven ging.
B- compagnie vloog naar Zagreb - het materieel van deze eenheid arriveerde daar per trein onder begeleiding van zestig militairen maar kreeg van de Bosnische Servirs geen toestemming om door te reizen naar de Bosnisch - Servisch stad Banja Luka, de eigenlijke bestemming van B- Compagnie.
Een deel van de compagnie hielp zolang in Zagreb Amerikaanse militairen met het opzetten van een Mobile Army Surgical Hospital (MASH).
De staf van UNPROFOR besloot vervolgens B- compagnie op het terrein van een hout impregneer fabriek in Santici nabij Vitez te legeren (Vitez en Busovaca vormden samen een Kroatische enclave in Moslimgebied).
De Belgische compagnie strak neer in Pancevo nabij Belgrado, maar opereerde vanaf 24 april 1993 ook vanuit de compound in Santici.
In Split en Zagreb bleven logistieke eenheden achter ter ondersteuning van het transportbataljon.
De Nederlandse hulpkonvooien werden in Bosni beschermd door de infanterie bataljons van UNPROFOR: in de eerste instantie het Britse bataljon in Vitez, later ook Scandinavische bataljon in Tuzla en het Canadeze in Visoko.
De infanterie bataljons konden echter niet altijd voorkomen dat Nederlandse vrachtwagens werden beschoten.
De transport route van Busovaca naar Tuzla liep tussen Kladanj en Stupari over een afstand van 10 kilometer dicht langs de Bosnisch- Servische stellingen van waaruit konvooien regelmatig onder vuur kwamen te liggen.
Dit deel van de route kreeg dan ook de naam Bomb Alley.
Eind april 1993 gingen de Bosnische Kroaten en Moslims in Centraal-Bosni elkaar te lijf, waardoor de veiligheidssituatie sterk verslechterde.
De compounds van het transportbataljon in Busovaca en Santici lagen midden in de frontlinie.
De kampementen werden regelmatig door afzwaaiende projectielen getroffen.
Bovendien moest het transport bataljon onder zeer riskante omstandigheden
operatie Life Line uitvoeren, met als doel de ergste humanitaire nood in Bosni te lenigen.
Konvooiritten naar de nabijgelegen plaatsen Zenica en Travnik waren levensgevaarlijk vanwege het onder de strijdende partijen populaire banden schieten, terwijl de konvooien de strategisch gelegen stad Gornji Vakuf vanwege de sluipschutters alleen op zeer hoge snelheid konden doorkruisen.
Bij de beschieting van een Nederlands konvooi ten zuiden van Novi Travnik op 25 oktober 1993 vielen zeven gewonden, van wie vier ernstig.
De cabines van de vrachtwagens kregen korte tijd ter bescherming van de chauffeur en bijrijders een stalen bepantsering, wat de bijnaam Mad Max opleverde.
Mad-Max
De dreiging in Centraal- Bosnie verminderde aanzienlijk toen de Moslims en Kroaten op 23 februari 1994 een staakt-het-vuren sloten en in mei de Moslim- Kroatische Federatie vormden.
Het transportbataljon had twee jaar na aankomst in Bosni ruim honderdduizend ton goederen vervoerd.
Het aanbod van hulpgoederen door de United Nations High Commisioner for Refugees (UNHCR) nam eind 1994 sterk af, waardoor het bataljon met een transportcompagnie minder toe kon.
Het Nederlandse Ministerie van Defensie besloot B-compagnie uit Santici terug te trekken en het resterende deel van het transportbataljon met het Support command in Lukavac samen te voegen tot 1 (NL/BE) VN LogTbat (logistiek en transport bataljon).
Een bevoorradings- en een herstelcompagnie namen de plaats in van B- compagnie en de Belgen in Santici.
De Belgische compagnie werd bij de A- compagnie in Busovaca gelegerd.
De ssv-cie bleef in Hotel Nunspeet.
De reorganisatie kreeg eind maart 1995 haar beslag.
Het vredesakkoord van Parijs van 14 december 1995 luidde het einde in van UNPROFOR in Bosni en de komst van IFOR in.
IFOR erfde LogTbat, minus de Belgen van UNPROFOR.
1(NL) VN Infanteriebataljon
Minister van Defensie A.L. ter Beek bood secretaris-generaal Boutros-Ghali op 7 september 1993 voor de duur van anderhalf jaar een luchtmobiel infanteriebataljon (Dutchbat) met zijn eigen logistieke component (Support Command) aan, in totaal 1.196 militairen. Het formele verzoek van de secretaris-generaal volgde op 3 november 1993.Minister Ter Beek en de bevelhebber der Landstrijdkrachten (BLS),luitenant-generaal H.A. Couzy, concludeerden dat de inzet van een Nederlands infanteriebataljon in Centraal-Bosni de voorkeur genoot boven inzet in de gesoleerde safe areas Srebrenica en Zepa. Luitenant-generaal F. Briquemont, de bevelhebber van BH Command, wilde het bataljon echter graag in Srebrenica en Zepa inzetten. Minister Ter Beek ging uiteindelijk overstag. Het Nederlandse bataljon zou in Srebrenica een Canadese compagnie aflossen.
De Nederlandse regering ging op 12 november 1993 formeel akkoord met deze uitzending. Het infanteriebataljon werd kortweg Dutchbat genoemd en was 776 militairen sterk. De kern van Dutchbat-l bestond uit 550 militairen van 11 Infanteriebataljon Luchtmobiel (Garderegiment Grenadiers). Dutchbat-Il werd gevormd door 12 Infanteriebataljon Luchtmobiel (Garderegiment Jagers) en Dutchbat-lll door 13Infanteriebataljon Luchtmobiel (Regiment Stoottroepen). De twee eerste bataljons waren onderverdeeld in een staf en stafcompagnie van 206 militairen, een verzorgingscompagnie van 189 militairen, en drie infanteriecompagnien (A-, B- en C-compagnie) elk 127 militairen sterk. Dutchbat-IIl had daarentegen behalve de drie infanteriecompagnien een gecombineerde staf, staf- en verzorgingscompagnie (358 militairen). In de staf en stafcompagnie en de verzorgingscompagnie van het eerste en tweede bataljon waren onder meer opgenomen: een verbindingspeloton; een detachement van de Explosieven Opruimings Dienst van vier personen; een verkenningspeloton van het Korps Commandotroepen; twee infanteriepelotons; een geniepeloton; een detachement van de Koninklijke Luchtmacht (KLU) met vier Blkow-helikopters; een bevoorradingspeloton; een herstelpeloton en een geneeskundig peloton. Dutchbat had ook zes forward air controllers in de gelederen, die tijdens close air supportmissies NAVO-vliegtuigen naar het doel moesten leiden.
Begin december 1993 probeerde een verkenningsgroep van Dutchbat het toekomstige operatiegebied te bereiken. De Bosnische Servirs verboden de groep echter de toegang tot Srebrenica en Zepa. Een nieuwe poging was wel succesvol: van 25 januari tot 10 februari 1994 bezocht een verkenningsgroep Srebrenica en Zepa. Inmiddels was op 27 januari een groep van 114 kwartiermakers van Dutchbat-I per trein uit Nederland vertrokken naar Split (via Zagreb). Veertig kwartiermakers van het Support Command voegden zich op 31januari bij deze groep. Het materieel van Dutchbat onder meer 49 YPR-pantserrupsvoertuigen (waarvoor de luchtmobiele Dutchbatters speciaal waren opgeleid) met . 50 mitrailleur, 9 mortieren 81mm, 9 TOW's en 27 Dragons tegen gepantserde doelen – kwam medio februari met twee schepen in Split aan. Het Korps Mariniers leende daarnaast twaalf BV206-sneeuwvoertuigen uit aan Dutchbat en verzorgde de opleiding van de bijbehorende chauffeurs en monteurs.
Het eerste deel (350 militairen) van de hoofdmacht van Dutchbat en het Support Command arriveerde op 8 februari in Split. In deze groep bevond zich ook een constructiecompagnie van tachtig militairen onder bevel van majoor EA.J. Smulders, die in de enclave Srebrenica met name zou helpen bij bunkerbouw en de versterking van wacht- en observatieposten. De constructiecompagnie zou aanvankelijk, zo was de planning, drie tot zes maanden in de enclave blijven. Dutchbat-II bleek echter evenals Dutchbat-I grote behoefte te hebben aan extra geniesteun. De constructiecompagnie bleef daarom in afgeslankte vorm, 44 militairen sterk, tot december 1994 in Srebrenica. De nieuwe commandant was kapitein R.J.T. Veldman.
In de periode van 15 februari tot en met 1 maart 1994 arriveerde in een aantal slagen het merendeel van Dutchbat en het Support Command in Bosni-Herzegovina. Een groep van 155 militairen - bestaande uit infanteristen van B-compagnie, een deel van de staf en stafcompagnie, genisten van de constructiecompagnie en geneeskundig personeel - trok op I maart 1994 onder leiding van de bataljonscommandant, luitenant-kolonel C.H.P. Vermeulen, Srebrenica binnen. Twee dagen later droeg de commandant van de Canadese compagnie, majoor J. Bouchard, het bevel in Srebrenica over aan luitenant-kolonel Vermeulen. De verzorgingscompagnie en de staf en stafcompagnie vestigden zich in een leegstaande accufabriek in het plaatsje Porocari, gelegen in het noorden van de enclave. B-compagnie betrok een kampement in Srebrenica-stad. C-compagnie voegde zich pas op 6 april bij hen. Dutchbat moest er de komende anderhalf jaar vanuit deze basis locaties voor zorgen dat de enclave een veilige en gedemilitariseerde zone bleef. De wapens van de Moslimeenheden behoorden daartoe te worden verzameld in het Weapon Collection Point (WCP). Dutchbat hield daarnaast door patrouilles en het bemannen van observatieposten (veertien vanaf 6 april 1994) zo goed mogelijk zicht op de veiligheidssituatie in de enclave en vooral op de omstreden enclavegrenzen. Sociale patrouilles moesten daarnaast de contacten tussen Dutchbat en de bevolking op peil houden. Het voor Srebrenica bestemde helikopterdetachement, onder bevel van kapitein-vlieger H. Noltes, arriveerde op 22 februari 1994 wel in Lukavac, maar kreeg van de Bosnische Servirs geen toestemming om over hun grondgebied naar Srebrenica te vliegen. Zolang toestemming uitbleef, werd het detachement bij een Scandinavische medische compagnie op een fabriekscomplex (Blue Factory) tussen Tuzla en Lukavac ondergebracht. Een nieuw detachement, onder bevel van kapitein-vlieger P. Grijspaardt, loste het oude op 22 juli af. Dit tWeededetachement werd op 27 september teruggetrokken.
De derde infanteriecompagnie van Dutchbat, A-compagnie onder bevel van kapitein A.M.C.D. Jansen op de Haar, kreeg van BH-Command opdracht op het vliegveld van Tuzla te ontplooien, in plaats van in Zepa. De versterkte compagnie (200 militairen) was daar op 22 maart 1994 operationeel. Om het vliegveld te beveiligen, plaatsten de Nederlanders rondom het terrein zes observatieposten en legden zo'n tien kilometer concertins (prikkeldraad). Een peloton van A-compagnie kreeg een beveiligingstaak in het iets ten noorden van Tuzla gelegen Srebrenik. A-compagnie kreeg begin mei van de commandant van de Sector North-East opdracht voorbereidingen te treffen voor een ontplooiing in de zogenoemde Sapna-vinger, een Moslimgebied gelegen ten oosten van Tuzla en aan drie zijden omringd door Bosnisch-Servische strijdkrachten. De compagnie verhuisde tussen 23 en 28 mei 1994, bouwde haar nieuwe kampement in het plaatsje Simin Han, en was vanaf 1 juni operationeel in de Sapna-vinger. De Nederlandse militairen kregen wederom een beveiligingstaak. Daarnaast moesten ze konvooien escorteren die de grens tussen Servi en Bosni bij de grenspost Alfa overstaken.
De drie infanteriepelotons van A-compagnie moesten ieder in een deel van het gebied patrouilleren. Op n na bevonden alle observatieposten zich rondom het kampement in Simin Han. Observatiepost T2 lag in het dorpje Jajici en bestond feitelijk uit twee gescheiden locaties. De bezetting van achttien militairen had vanuit deze post zicht op de confrontatielijn en de grenspost Alfa. Soldaat J. Broere kwam op 29 maart 1995om het leven toen Bosnische ServirsT2 beschoten. Dutchbat moest zoals gezegd logistiek zelfstandig kunnen optreden. Het Support Command (420 militairen) was daartoe tegelijk met Dutchbat uitgezonden. De kwartiermakers van de logistieke eenheid richtten vanaf 2 februari 1994 een oude cokesverwerkende fabriek in Lukavac als kampement in. Het Support Command was begin maart operationeel en stond achtereenvolgens onder bevel van kolonel EG. van der Hooft, luitenant-kolonel W. van Dullemen, luitenant-kolonel L.H. Habraken en luitenant-kolonel D. Modderman. De eenheid onderhield vanuit Lukavac bevoorradingsroutes met de logistieke bases in Zagreb en Split aan de ene en met Srebrenica aan de andere kant. Gebeurtenissen op het politieke of milItaire vlak elders in Bosni waren voor de Bosnische Servirs echter nogal eens aanleiding om de konvooien van Support Command de toegang tot de enclave Srebrenica te weigeren. Een transporteenheid van twintig militairen (12 van de KLU en 8 van de KL) leverde van 1 augustus tot 4 november 1994 transportsteun aan Support Commando Nederland voegde, zoals al opgemerkt, in april 1995 het Support Command samen met het transportbataljon tot 1 (NL/BE) VN LogTbat, dat zowel humanitaire hulpgoederen transporteerde als Dutchbat logistiek ondersteunde. Dutchbat-II, onder bevel van luitenant-kolonel P.L.E.M. Everts, loste op 21 juli 1994
Dutchbat-I af. Luitenant-kolonel Evens legerde A-compagnie in Srebrenica-stad en C-compagnie in Potocari. B-compagnie ging naar Simin Han. De hoogste Nederlandse militair in Simin Han was de plaatsvervangend bataljonscommandant, majoor E. Hoogendoorn. Dutchbat-II had qua ongevallen een minder fortuinlijke tijd in Srebrenica dan zijn voorganger. In augustus 1994 raakten vier militairen gewond bij mijnongevallen.
Dutchbat-III, onder bevel van luitenant-kolonel T.J.P. Karremans, nam op 18 januari 1995 de vlag over. Karremans plaatste A-compagnie, onder bevel van kapitein T.A. Hogeveen, tezamen met de plaatsvervangend bataljonscommandant, majoor P. van Geldere, in Simin Han. B-compagnie werd gelegerd in Srebrenica-stad en C-compagnie en de ssv-compagnie te Potocari. De Bosnische Servirs sloten als reactie op de NAVO-bombardementen op hun 'hoofdstad' Pale, Srebrenica na 26 mei hermetisch af van de buitenwereld. Tevens namen zij op 3juni in het uiterste zuiden van de enclave de observatiepost Echo in. Het zuiden van de enclave was op 6 juli wederom het doel van een Bosnisch-Servische aanval. In eerste instantie meende UNPROFOR dat de aanval zich tot dit deel van de enclave zou beperken, omdat hier een strategisch belangrijke weg liep. Al snel bleek echter dat de Bosnische Servirs de gehele safe area in handen wensten te krijgen. Ze dwongen het personeel van de observatieposten zich over te geven of zich terug te trekken naar Srebrenica-stad of Potocari. SLD1 R. van Renssen kwam op 8 juli 1995 om het leven toen een Moslimstrijder een handgranaat naar de terugtrekkende YPR gooide waarvan Van Renssen de boordschutter was. De vierhonderd overgebleven Dutchbat-militairen, UNPROFOR,de Moslims en beperkte luchtsteun bleken niet in staat de opmars van de Bosnische Servirs te stoppen. Op de avond van II juli 1995 was de enclave in feite gevallen en omsingelden de Bosnisch-Servische eenheden het Nederlandse bataljon en tienduizenden vluchtelingen op en rond de compound in Potocari. Een deel van de Moslimbevolking en de meeste Moslimstrijders probeerden inmiddels op eigen kracht Centraal-Bosni te bereiken. De Moslimmannen van weerbare leeftijd die waren achtergebleven werden door de Bosnische Servirs afgevoerd en om het leven gebracht. De vrouwen en kinderen werden met bussen overgebracht naar Moslimgebied in Centraal-Bosni. Dutchbat verliet op 21 juli de enclave en keerde via Zagreb terug naar Nederland.
A-compagnie in Simin Han was inmiddels afgelost door A-compagnie van 42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers onder bevel van majoor M.E. Engbersen. De nieuwe eenheid werd onmiddellijk na aankomst al geconfronteerd met Moslimvluchtelingen uit de gevallen enclave, die demonstreerden bij de poort van het kamp omdat ze duidelijkheid wensten over het lot van hun familie. De staf van de Sector North-East gaf een deel van de Limburgse Jagers en het Scandinavische bataljon opdracht een vluchtelingenkamp op het vliegveld van Tuzla op te zetten. Op 8 augustus arriveerde ook een militair chirurgisch team van drie artsen en zeven verpleegsters uit Nederland. Als onderdeel van de Scandinavische medische compagnie bleven ze tot 14.september 1995 in Tuzla. Zweedse militairen hadden inmiddels eind augustus de militairen van A-compagnie in Tuzla afgelost. De weer complete A-compagnie concentreerde zich gedurende de resterende maanden op de gebruikelijke VN-taken in de Sapna-vinger. Majoor Engbersen droeg op 4 november 1995 het commando over aan een Zweedse eenheid. De laatste Limburgse Jagers keerden op 10 november terug naar Nederland.
Aooanl staat voor Aoo Analist. Dat is een gespecialiseerde persoon die analyse doet mbt het GNK gebeuren.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
http://nos.nl/artikel/265(...)ug-uit-sarajevo.htmlquote:Rechercheteam terug uit Sarajevo
Het voormalige SET-team tijdens een oefening Het voormalige SET-team tijdens een oefening Defensie
Toegevoegd: woensdag 17 aug 2011, 19:55
Update: woensdag 17 aug 2011, 20:15
Elf Nederlandse marechaussees die in voormalig Joegoslavi opsporingswerk deden voor het Joegoslavitribunaal, zijn weer thuis. Na de aanhouding van Goran Hadzic op 20 juli is het zogenoemde Special Element Team opgeheven. Hadzic was de laatste verdachte die nog gezocht werd.
De Koninklijke Marechaussee heeft sinds 2005 in totaal veertien medewerkers geleverd aan het internationale team in Sarajevo dat naar oorlogsmisdadigers speurde. Met geheime acties droegen ze bij aan diverse arrestaties.
Onderzoekswerk
Het laatste jaar bestond het SET alleen nog uit de elf Nederlanders, die vooral inlichtingen- en onderzoekswerk voor het Joegoslavi-tribunaal deden.
Nee.. ik denk dat hij bedoekt dat de.lui daar de hier voor waar aangenomen verhalen als "onze perceptie" zien.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Tijdens de Bosnische oorlog van 1992-1995 vielen zoveel doden en gewonden (uiteindelijk meer dan 200.000), dat de Veiligheidsraad op 7 mei 1993 besloot tot het instellen van safe areas om een aantal belegerde steden die zwaar onder vuur lagen van de Servische troepen te beschermen. Sarajevo, ?epa, Srebrenica, Gora?de, Tuzla en Biha? werden uitgeroepen tot 'safe areas'. Al deze steden hadden zwaar te lijden van de dagelijkse beschietingen, maar Biha? was er wel het ergst aan toe, al was het maar omdat de stad vrijwel volledig was afgesloten van de buitenwereld, geen voedsel en medische hulp ontving en er geen journalisten aanwezig waren om het oorlogsgeweld te registreren. De enige berichten over Biha? die de buitenwereld bereikten waren afkomstig van de UNMO, van United Nations Military Observers. In Biha? zaten er dertien, waaronder n Nederlander, kapitein Ad van de Kreeke. Ad van de Kreeke was een traditionele militair die graag wilde vechten. Hij had al eerder in Libanon gezeten en bij de beveiliging van een transportbataljon in Bosni. Biha? leek hem wel wat, want daar werd flink geknokt. Ad van de Kreeke wist op 4 oktober de stad te bereiken en kort daarna werd de enclave hermetisch afgesloten en kon er geen mens meer in of uit. Vanaf dat moment namen de aanvallen in hevigheid toe. De stad werd beschoten met granaten, gebombardeerd met clusterbommen en bestookt met napalm. Elk dorpje dat door de belegeraars werd veroverd werd totaal uitgemoord, vaak nadat de mensen op gruwelijke wijze waren gemarteld. Ad van de Kreeke moest dat militair geweld registreren en het aantal slachtoffers vaststellen. In kleine opschrijfboekjes maakte hij zijn aantekeningen, maar al snel kon hij het alleen nog maar bijhouden door streepjes te trekken. De rapporten werden dagelijks opgestuurd naar de VN, maar ondanks de status van beschermd gebied greep de wereldgemeenschap niet in. Slechts n keer, op 19 november 1994, werd een vliegveld van de aanvallers gebombardeerd. De VN-waarnemers kregen de schuld en vanaf dat moment was Ad van de Kreeke geen onafhankelijke waarnemer, maar partij in het conflict en trok hij vuur aan van de aanvallers. Ad van de Kreeke wist het toen zeker, dit zou hij niet overleven. Hij besloot te vluchten, dwars door de Servische linies heen. Dat lukte hem in april 1995. Uitgesproken VARA ging met Ad van de Kreeke terug naar Biha? waar hij sinds 1996 niet meer was geweest. Het is een verhaal over oorlog en geweld en over de falende rol van internationale instituties, maar vooral een verhaal van een man die zich dankzij deze oorlog ontwikkelde van een traditionele vechtmachine tot een nadenkend mens.
Nederland beindigt militaire inzet Bosni-Herzegovina
27 september 2011
60 Nederlandse militairen ontvingen vandaag op Camp Butmir in Sarajevo de EUFOR-medaille. Hiermee komt een einde aan 20 jaar grootschalige Nederlandse militaire inzet in Bosni-Herzegovina.
Hoewel nog niet alle militairen uit Bosni-Herzegovina vertrekken, symboliseert de medalparade wel het einde van 20 jaar (1991-2011) grootschalige Nederlandse militaire inzet in het land. “Een periode waarin ruim 40.000 militairen zijn ingezet en waarin helaas 16 militairen om het leven kwamen. Een periode waarin successen zijn geboekt, maar met de val van Srebrenica ook een zwarte bladzijde werd opgetekend voor de internationale gemeenschap in het algemeen en voor Bosni en Nederland in het bijzonder. Met de terugtrekking van de Nederlandse militaire aanwezigheid in Bosni-Herzegovina wordt een boek gesloten, maar niet vergeten.”, aldus de Directeur Operaties van de Defensiestaf, generaal-majoor Tom Middendorp.
Burgeroorlog
Tussen 1992 en 1995 woedde in Bosni een bloedige burgeroorlog. Een oorlog waarin grove misdaden werden begaan tegen de burgerbevolking. Door oorlogsgeweld, massamoorden en etnische zuiveringen kwamen naar schatting 100.000 mensen om het leven en miljoenen inwoners werden verdreven. In 1992 werd de United Nations Protection Force (UNPROFOR) ingezet om verdere escalatie van de oorlog te voorkomen en humanitaire hulpverlening mogelijk te maken.
Verdrag van Dayton
Met de ondertekening van het Verdrag van Dayton op 14 december 1995 kwam een einde aan de oorlog in Bosni-Herzegovina. In de naoorlogse jaren werden achtereenvolgens de Implementation Force (IFOR), de Stabilisation Force (SFOR) en de European Force (EUFOR) ingezet om erop toe te zien dat de Dayton-akkoorden werden nageleefd en om bij te dragen aan de wederopbouw van het land. Sindsdien is in het voormalige Joegoslavi veel vooruitgang geboekt en is de algemene veiligheidssituatie in Bosni-Herzegovina langdurig stabiel. “Het succes van deze missie heeft zich vertaald in het besluit om de Nederlandse bijdrage aan deze missie te beindigen”, sprak Middendorp.
Bron: http://www.defensie.nl/mi(...)t_Bosnie_Herzegovina
27 september 2011
60 Nederlandse militairen ontvingen vandaag op Camp Butmir in Sarajevo de EUFOR-medaille. Hiermee komt een einde aan 20 jaar grootschalige Nederlandse militaire inzet in Bosni-Herzegovina.
Hoewel nog niet alle militairen uit Bosni-Herzegovina vertrekken, symboliseert de medalparade wel het einde van 20 jaar (1991-2011) grootschalige Nederlandse militaire inzet in het land. “Een periode waarin ruim 40.000 militairen zijn ingezet en waarin helaas 16 militairen om het leven kwamen. Een periode waarin successen zijn geboekt, maar met de val van Srebrenica ook een zwarte bladzijde werd opgetekend voor de internationale gemeenschap in het algemeen en voor Bosni en Nederland in het bijzonder. Met de terugtrekking van de Nederlandse militaire aanwezigheid in Bosni-Herzegovina wordt een boek gesloten, maar niet vergeten.”, aldus de Directeur Operaties van de Defensiestaf, generaal-majoor Tom Middendorp.
Burgeroorlog
Tussen 1992 en 1995 woedde in Bosni een bloedige burgeroorlog. Een oorlog waarin grove misdaden werden begaan tegen de burgerbevolking. Door oorlogsgeweld, massamoorden en etnische zuiveringen kwamen naar schatting 100.000 mensen om het leven en miljoenen inwoners werden verdreven. In 1992 werd de United Nations Protection Force (UNPROFOR) ingezet om verdere escalatie van de oorlog te voorkomen en humanitaire hulpverlening mogelijk te maken.
Verdrag van Dayton
Met de ondertekening van het Verdrag van Dayton op 14 december 1995 kwam een einde aan de oorlog in Bosni-Herzegovina. In de naoorlogse jaren werden achtereenvolgens de Implementation Force (IFOR), de Stabilisation Force (SFOR) en de European Force (EUFOR) ingezet om erop toe te zien dat de Dayton-akkoorden werden nageleefd en om bij te dragen aan de wederopbouw van het land. Sindsdien is in het voormalige Joegoslavi veel vooruitgang geboekt en is de algemene veiligheidssituatie in Bosni-Herzegovina langdurig stabiel. “Het succes van deze missie heeft zich vertaald in het besluit om de Nederlandse bijdrage aan deze missie te beindigen”, sprak Middendorp.
Bron: http://www.defensie.nl/mi(...)t_Bosnie_Herzegovina
De onderste heb ik genomen vanuit de Zau, de bovenste vond ik op het internet, ik heb een paar pagina's terug een paar foto's van mij neergezet, ik zal anders even een paar uploaden ( niet allemaal, want er staan mensen op die natuurlijk niet met hun snuit hier willen staanquote:
)ErwinRommel heeft ook nog foto's, maar tegen de tijd dat die ze heeft ingescand hebben we overgewicht
Van Bosnische televisie ( beelden zijn die van de Serven )
Potočari (Srebrenica) - 12 juli 1995 - kompletan snimak 1/3
Potočari (Srebrenica) - 12 juli 1995 - kompletan snimak 2/3
Potočari (Srebrenica) - 12 juli 1995 - kompletan snimak 3/3
Potočari (Srebrenica) - 12 juli 1995 - kompletan snimak 1/3
Potočari (Srebrenica) - 12 juli 1995 - kompletan snimak 2/3
Potočari (Srebrenica) - 12 juli 1995 - kompletan snimak 3/3
Karremans wil stop op uitzending KRO Profiel
Thom Karremans, voormalig commandant van Dutchbat in Srebrenica, wil dat een aflevering van KRO Profiel niet wordt uitgezonden. Hij liet via zijn advocaat weten dat de uitzending niet voldoet aan het vooraf geschetste verwachtingspatroon. Ook vindt hij de uitzending 'beschadigend'. Dat liet de omroep maandag weten.
Karremans was in juli 1995 commandant voor de Nederlandse VN-eenheid in Srebrenica. De moslimenclave werd toen belegerd door troepen van de Servische generaal Ratko Mladic. Duizenden Bosnische moslimmannen werden afgevoerd en vermoord. De Nederlandse militairen grepen niet in.
Nabestaanden hebben bij het OM in Arnhem aangifte gedaan van genocide en oorlogsmisdrijven. Later dit jaar wordt besloten of strafrechtelijke vervolging wordt ingesteld. De advocaat van Karremans, Geert-Jan Knoops, zegt volgens de KRO dat de reportage schadelijk kan zijn voor Karremans in die zaak.
In de uitzending wordt Karremans geconfronteerd met zijn rol in de val van Srebrenica. Ook komen een oud-collega en een militair historicus aan het woord, die betwijfelen dat de oud-kolonel niet wist welk lot de mannen van Srebrenica te wachten stond. Karremans heeft dat altijd als verdediging voor zijn optreden opgevoerd.
De KRO laat weten niet op de eis van Karremans in te gaan. De reportage is woensdag te zien.
Bron: Karremans wil stop op uitzending KRO Profiel
Thom Karremans, voormalig commandant van Dutchbat in Srebrenica, wil dat een aflevering van KRO Profiel niet wordt uitgezonden. Hij liet via zijn advocaat weten dat de uitzending niet voldoet aan het vooraf geschetste verwachtingspatroon. Ook vindt hij de uitzending 'beschadigend'. Dat liet de omroep maandag weten.
Karremans was in juli 1995 commandant voor de Nederlandse VN-eenheid in Srebrenica. De moslimenclave werd toen belegerd door troepen van de Servische generaal Ratko Mladic. Duizenden Bosnische moslimmannen werden afgevoerd en vermoord. De Nederlandse militairen grepen niet in.
Nabestaanden hebben bij het OM in Arnhem aangifte gedaan van genocide en oorlogsmisdrijven. Later dit jaar wordt besloten of strafrechtelijke vervolging wordt ingesteld. De advocaat van Karremans, Geert-Jan Knoops, zegt volgens de KRO dat de reportage schadelijk kan zijn voor Karremans in die zaak.
In de uitzending wordt Karremans geconfronteerd met zijn rol in de val van Srebrenica. Ook komen een oud-collega en een militair historicus aan het woord, die betwijfelen dat de oud-kolonel niet wist welk lot de mannen van Srebrenica te wachten stond. Karremans heeft dat altijd als verdediging voor zijn optreden opgevoerd.
De KRO laat weten niet op de eis van Karremans in te gaan. De reportage is woensdag te zien.
Bron: Karremans wil stop op uitzending KRO Profiel
Wat altijd een vraag zal blijven;
1) Zou Mladic doorgezet hebben als de Nederlanders weerstand zouden hebben geboden.
2) Zou er wel luchtsteun zijn gekomen als Mladic daadwerkelijk doorgezet zou hebben en de VN zou hebben aangevallen.
Ik ben van mening dat Karremans een slappe zak is omdat ik denk dat op vraag 1 het antwoord nee zou zijn en op vraag 2 het antwoord ja; en daaruit volgend dat we het antwoord nooit zullen weten maar wel dat er een behoorlijk mensen zijn vermoord.
1) Zou Mladic doorgezet hebben als de Nederlanders weerstand zouden hebben geboden.
2) Zou er wel luchtsteun zijn gekomen als Mladic daadwerkelijk doorgezet zou hebben en de VN zou hebben aangevallen.
Ik ben van mening dat Karremans een slappe zak is omdat ik denk dat op vraag 1 het antwoord nee zou zijn en op vraag 2 het antwoord ja; en daaruit volgend dat we het antwoord nooit zullen weten maar wel dat er een behoorlijk mensen zijn vermoord.
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
Mladic zou doorgezet hebben want het was een historische vergelding die ze uitvoerden, ze wilden de stad weer terugveroveren op de Moslims. Mladic ging uit van het gezond verstand van Karremans, dat is namelijk dat je nooit een zinloze strijd gaat voeren, Infanterie tegen artillerie is een onbegonnen zaak.quote:
Wat altijd een vraag zal blijven;
1) Zou Mladic doorgezet hebben als de Nederlanders weerstand zouden hebben geboden.
2) Zou er wel luchtsteun zijn gekomen als Mladic daadwerkelijk doorgezet zou hebben en de VN zou hebben aangevallen.
Ik ben van mening dat Karremans een slappe zak is omdat ik denk dat op vraag 1 het antwoord nee zou zijn en op vraag 2 het antwoord ja; en daaruit volgend dat we het antwoord nooit zullen weten maar wel dat er een behoorlijk mensen zijn vermoord.
Er zou geen luchtsteun zijn gekomen;
...de luchtaanval op bevel van de VN en na sterk aandringen van minister Voorhoeve afgebroken, omdat Servische militairen dreigden Dutchbatters te doden. De Nederlandse militairen en duizenden inwon ers waren intussen naar het nabijgelegen Potočari gevlucht, de VN-basis waar Dutchbat was gelegerd.
Bron: NIOD rapport/wikipedia
Karremans is een man zonder ruggegraat, maar hij heeft op militair gebied juist gehandeld, nadat de enclave was ingenomen kun je Karremans eigenlijk nergens meer verantwoordelijk voor houden omdat de Nederlandse blauwhelmen in principe krijgsgevangen waren.
Maar Mladic zou daarmee het risico genomen hebben dat de VN zich volledig tegen hem zou keren en hem zou willen uitschakelen.... Persoonlijk denk ik niet dat hij dat risico genomen zou hebben en dit dus gewoon pure blufpoker van hem is geweest.quote:Mladic zou doorgezet hebben want het was een historische vergelding die ze uitvoerden, ze wilden de stad weer terugveroveren op de Moslims. Mladic ging uit van het gezond verstand van Karremans, dat is namelijk dat je nooit een zinloze strijd gaat voeren, Infanterie tegen artillerie is een onbegonnen zaak.
Dat is in lijn met waarom ik denk dat als Karremans zich verzet had er wel luchtsteun had gekomen. Als daadwerkelijk een gevecht was losgebarsten dan had die luchtsteun dus wel gekomen want was er geen rede voor Voorhoeve om het af te breken.quote:Er zou geen luchtsteun zijn gekomen;
...de luchtaanval op bevel van de VN en na sterk aandringen van minister Voorhoeve afgebroken, omdat Servische militairen dreigden Dutchbatters te doden. De Nederlandse militairen en duizenden inwon ers waren intussen naar het nabijgelegen Potočari gevlucht, de VN-basis waar Dutchbat was gelegerd.
Bron: NIOD rapport/wikipedia
Dat ben ik dus niet met je eens, het gaat om wat er gebeurt zou zijn voordat de enclave was ingenomen. Maar nogmaals het is speculatief.quote:Karremans is een man zonder ruggegraat, maar hij heeft op militair gebied juist gehandeld, nadat de enclave was ingenomen kun je Karremans eigenlijk nergens meer verantwoordelijk voor houden omdat de Nederlandse blauwhelmen in principe krijgsgevangen waren.
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
Die lijn van structuur kennen/kenden we niet in Nederland, als we die structuur hadden gehanteerd dat de uitvoerende in de situatie de beslissingen mag nemen op grond van zijn meest huidige situatie dan zou er veel mogelijk zijn geweest. Helaas hebben Vredesmissies allerlei mandaten waar men zich aan moet houden, uiteindelijk was het niet Karremans die de beslissingen nam in de aanloop naar de val.quote:
[..]
Maar Mladic zou daarmee het risico genomen hebben dat de VN zich volledig tegen hem zou keren en hem zou willen uitschakelen.... Persoonlijk denk ik niet dat hij dat risico genomen zou hebben en dit dus gewoon pure blufpoker van hem is geweest.
[..]
Dat is in lijn met waarom ik denk dat als Karremans zich verzet had er wel luchtsteun had gekomen. Als daadwerkelijk een gevecht was losgebarsten dan had die luchtsteun dus wel gekomen want was er geen rede voor Voorhoeve om het af te breken.
[..]
Dat ben ik dus niet met je eens, het gaat om wat er gebeurt zou zijn voordat de enclave was ingenomen. Maar nogmaals het is speculatief.
de manier waarop is walgelijk maar Mladic & co vochten voor het voortbestaan van zijn staatje en dat staatje kon zich geen helemaal geen (vijandige) moslimpocket veroorloven in het hart van zijn grondgebiedquote:
[..]
Maar Mladic zou daarmee het risico genomen hebben dat de VN zich volledig tegen hem zou keren en hem zou willen uitschakelen.... Persoonlijk denk ik niet dat hij dat risico genomen zou hebben en dit dus gewoon pure blufpoker van hem is geweest.
die moest kosten wat kost gezuiverd worden
ipv vasthouden aan die enclaves had de VN ervoor moeten zorgen dat dit goedschiks kon ipv kwaadschiks maar al doende leert men
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dit is misschien wel een interessante link van het NIOD over de kwestie; een korte samenvatting;
http://www.vredesnaam.com/NIOD/NIOD1.html
En daaruit;
Ook de dramatische gebeurtenissen, die zich in Potocari rond de compound van Dutchbat hebben afgespeeld, roepen vragen op. Commandant Karremans heeft tevergeefs geprobeerd om in onderhandelingen met Mladic het initiatief te houden bij de afvoer van de bevolking. Hij was echter geen partij voor Mladic en kreeg onvoldoende steun van de VN. Zo moest hij de eis accepteren dat de mannen gescreend zouden worden op oorlogsmisdadigers. Mladic brak zijn woord door zelf versneld de afvoer te starten. Vanaf dat moment liep Dutchbat achter de feiten aan.
In de ogen van de bataljonsleiding was er geen andere keuze dan meewerken; anders dreigde een humanitaire ramp van grote omvang als gevolg van de zeer slechte hyginische omstandigheden en gebrek aan voedsel en water. Gewapend verzet was geen optie omdat vermoedelijk de VRS dan een bloedbad onder de vluchtelingen zou aanrichten. Sommige Dutchbatters, onder wie plaatsvervangend commandant Franken, vreesden wel voor het lot van de mannen (al ging dat niet zo ver dat hij op een massamoord rekende). Hij liet echter het in zijn ogen grotere belang van de duizenden vrouwen en kinderen zwaarder wegen dan het onzekere lot van de mannelijke minderheid. Vertraging van de afvoer moest worden voorkomen. Dat leidde tot pijnlijke, maar bewuste keuzes.
Zo heeft Dutchbat zich niet verzet tegen de scheiding van mannen en vrouwen. Er zijn echter geen aanwijzingen gevonden dat Dutchbat zelf bij die selectie een rol speelde. De screening van de mannen door de VRS is opgevat als een niet-ongebruikelijke handeling in het licht van de wetten en gewoonten van de oorlog. Pas in de loop van dat proces ontstond bij sommige Dutchbatters het vermoeden dat de afgescheiden mannen een erger lot dan krijgsgevangenschap wachtte
[ Bericht 80% gewijzigd door Clan op 08-11-2011 16:44:11 ]
http://www.vredesnaam.com/NIOD/NIOD1.html
En daaruit;
Ook de dramatische gebeurtenissen, die zich in Potocari rond de compound van Dutchbat hebben afgespeeld, roepen vragen op. Commandant Karremans heeft tevergeefs geprobeerd om in onderhandelingen met Mladic het initiatief te houden bij de afvoer van de bevolking. Hij was echter geen partij voor Mladic en kreeg onvoldoende steun van de VN. Zo moest hij de eis accepteren dat de mannen gescreend zouden worden op oorlogsmisdadigers. Mladic brak zijn woord door zelf versneld de afvoer te starten. Vanaf dat moment liep Dutchbat achter de feiten aan.
In de ogen van de bataljonsleiding was er geen andere keuze dan meewerken; anders dreigde een humanitaire ramp van grote omvang als gevolg van de zeer slechte hyginische omstandigheden en gebrek aan voedsel en water. Gewapend verzet was geen optie omdat vermoedelijk de VRS dan een bloedbad onder de vluchtelingen zou aanrichten. Sommige Dutchbatters, onder wie plaatsvervangend commandant Franken, vreesden wel voor het lot van de mannen (al ging dat niet zo ver dat hij op een massamoord rekende). Hij liet echter het in zijn ogen grotere belang van de duizenden vrouwen en kinderen zwaarder wegen dan het onzekere lot van de mannelijke minderheid. Vertraging van de afvoer moest worden voorkomen. Dat leidde tot pijnlijke, maar bewuste keuzes.
Zo heeft Dutchbat zich niet verzet tegen de scheiding van mannen en vrouwen. Er zijn echter geen aanwijzingen gevonden dat Dutchbat zelf bij die selectie een rol speelde. De screening van de mannen door de VRS is opgevat als een niet-ongebruikelijke handeling in het licht van de wetten en gewoonten van de oorlog. Pas in de loop van dat proces ontstond bij sommige Dutchbatters het vermoeden dat de afgescheiden mannen een erger lot dan krijgsgevangenschap wachtte
[ Bericht 80% gewijzigd door Clan op 08-11-2011 16:44:11 ]
Karremans onder vuur
Het Profiel over Thom Karremans is veelbesproken nog voordat het programma is uitgezonden. De Dutchbat-commandant probeerde maandag de uitzending te laten verbieden. Volgens zijn advocaat G. Knoops vindt Karremans dat het programma “in geen opzicht voldoet aan het geschetste verwachtingspatroon”. Zijn poging is tevergeefs. De KRO heeft laten weten niet op zijn verzoek in te gaan.
Srebrenica
Profiel brengt een portret van Thom Karremans. Hij was in 1995 commandant van de Nederlandse VN-eenheid in Srebrenica. Hij had de leiding op het moment dat de troepen van de Servische generaal Radko Mladic een bloedbad aanrichtten. Duizenden Bosnische moslimmannen werden vermoord.
'Gelogen onder ede'
Voormalig Dutchbat-chirurg Ger Kremer zegt in Profiel dat Thom Karremans wel degelijk zou hebben geweten dat deze mannen vermoord zouden worden. Als dat zo is, dan heeft Karremans onder ede gelogen tegenover het Joegoslavi Tribunaal en de parlementaire enqutecommissie. Karremans ontkent de aantijgingen en zegt bij zijn eerste woorden te blijven.
Woensdag 9 oktober 2011, Profiel 22:55 Nederland 2
Het Profiel over Thom Karremans is veelbesproken nog voordat het programma is uitgezonden. De Dutchbat-commandant probeerde maandag de uitzending te laten verbieden. Volgens zijn advocaat G. Knoops vindt Karremans dat het programma “in geen opzicht voldoet aan het geschetste verwachtingspatroon”. Zijn poging is tevergeefs. De KRO heeft laten weten niet op zijn verzoek in te gaan.
Srebrenica
Profiel brengt een portret van Thom Karremans. Hij was in 1995 commandant van de Nederlandse VN-eenheid in Srebrenica. Hij had de leiding op het moment dat de troepen van de Servische generaal Radko Mladic een bloedbad aanrichtten. Duizenden Bosnische moslimmannen werden vermoord.
'Gelogen onder ede'
Voormalig Dutchbat-chirurg Ger Kremer zegt in Profiel dat Thom Karremans wel degelijk zou hebben geweten dat deze mannen vermoord zouden worden. Als dat zo is, dan heeft Karremans onder ede gelogen tegenover het Joegoslavi Tribunaal en de parlementaire enqutecommissie. Karremans ontkent de aantijgingen en zegt bij zijn eerste woorden te blijven.
Woensdag 9 oktober 2011, Profiel 22:55 Nederland 2
Ex-Dutchbatter: Karremans wist van niks
ASSEN - Thom Karremans zou helemaal niet geweten hebben dat het Bosnisch-Servische leger van Ratko Mladic 8000 moslimmannen ging vermoorden na de val van de Bosnische moslimenclave Srebrenica in 1995. Dat zegt ex-Dutchbatter Wim Dijkema uit Zuidlaren (Drenthe) in een interview met RTV Drenthe.
Verbod
In een uitzending van KRO Profiel woensdagavond wordt beweert dat Karremans wist van wat er stond te gebeuren met de 8000 mannen die in handen vielen van de Servische troepen. Karremans heeft geest dat de KRO de documentaire niet uitzendt.
Twee groepen
Dijkema rept over twee groepen moslimmannen. Een grote groep vluchtte de enclave uit, waardoor Dutchbat geen zicht had op die mensen. Zij zijn onderschept door het Bosnisch-Servische leger. In die groep zijn de meeste doden gevallen.
Benieuwd
Op de VN-compound bevondt zich een tweede groep van bijna 250 mannen. Dijkema: "Die zijn om bepaalde redenen uiteindelijk ook overgedragen voor deportatie. Daarvan hebben wij ook gezegd: 'Nou, we zijn benieuwd wat er met die mannen gaat gebeuren'."
Persoonlijk had Dijkema niet het minste vermoeden dat die mannen vermoord zouden gaan worden.
Dijkema maakte in 2005 een toneelstuk over Srebrenica
Bron: De Gelderlander
ASSEN - Thom Karremans zou helemaal niet geweten hebben dat het Bosnisch-Servische leger van Ratko Mladic 8000 moslimmannen ging vermoorden na de val van de Bosnische moslimenclave Srebrenica in 1995. Dat zegt ex-Dutchbatter Wim Dijkema uit Zuidlaren (Drenthe) in een interview met RTV Drenthe.
Verbod
In een uitzending van KRO Profiel woensdagavond wordt beweert dat Karremans wist van wat er stond te gebeuren met de 8000 mannen die in handen vielen van de Servische troepen. Karremans heeft geest dat de KRO de documentaire niet uitzendt.
Twee groepen
Dijkema rept over twee groepen moslimmannen. Een grote groep vluchtte de enclave uit, waardoor Dutchbat geen zicht had op die mensen. Zij zijn onderschept door het Bosnisch-Servische leger. In die groep zijn de meeste doden gevallen.
Benieuwd
Op de VN-compound bevondt zich een tweede groep van bijna 250 mannen. Dijkema: "Die zijn om bepaalde redenen uiteindelijk ook overgedragen voor deportatie. Daarvan hebben wij ook gezegd: 'Nou, we zijn benieuwd wat er met die mannen gaat gebeuren'."
Persoonlijk had Dijkema niet het minste vermoeden dat die mannen vermoord zouden gaan worden.
Dijkema maakte in 2005 een toneelstuk over Srebrenica
Bron: De Gelderlander
1 (NL/BE) VN Transportbataljon en 1(NL/BE) VN Logistiek en Transportbataljon
De regeringen van Nederland en Belgi gaven, vooruitlopend op een formeel verzoek van de secretaris-generaal, te kennen in het kader van resolutie 776 een gezamenlijke transporteenheid van 560 militairen naar Bosni-Herzegovina te zullen sturen.
De eenheid zou de ruggengraat van de humanitaire hulpverlening van UNPROFOR in Bosni gaan vormen. Het bataljon was opgebouwd uit twee Nederlandse transport compagnien elk 170 man sterk, en een Belgische transportcompagnie, 100 militairen sterk. Nederland leverde ook de staf, staf- en verzorgingscompagnie (SSV-compagnie) van 120 militairen.
De Belgische compagnie kon beschikken over 25 vrachtwagens, de Nederlanders namen 40 tientonners en 24 viertonners mee. De Nederlanders roteerden in tegenstelling tot de Belgen niet als compleet contigent maar, in groepen van 150 personen, vooral om de continuteit in kennis en ervaring te waarborgen. Alvorens de hoofdmacht van het Nederlandse deel van het transportbataljon op 7 en 10 november vertrok, waren 160 kwartiermakers hen voorgegaan. De vier compagnien werden op drie locaties ondergebracht. De ssv- en A-compagnie vlogen naar Split om daar het rollend materieel en de overige uitrustingstukken te ontschepen en op 16 november door te reizen naar twee kampen in de in Centraal Bosni gelegen Bosnisch-Kroatische stad Busovaca. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Busovaca)
De kampementen werden regelmatig door afzwaaiende projectielen getroffen. Bovendien moest het transport bataljon onder zeer riskante omstandigheden operatie Life Line uitvoeren, met als doel de ergste humanitaire nood in Bosni te lenigen. Konvooiritten naar de nabijgelegen plaatsen Zenica en Travnik waren levensgevaarlijk vanwege het onder de strijdende partijen populaire banden schieten, terwijl de konvooien de strategisch gelegen stad Gornji Vakuf vanwege de sluipschutters alleen op zeer hoge snelheid konden doorkruisen. Bij de beschieting van een Nederlands konvooi ten zuiden van Novi Travnik op 25 oktober 1993 vielen zeven gewonden, van wie vier ernstig.
De cabines van de vrachtwagens kregen korte tijd ter bescherming van de chauffeur en bijrijders een stalen bepantsering, wat de bijnaam Mad Max opleverde. De dreiging in Centraal- Bosnie verminderde aanzienlijk toen de Moslims en Kroaten op 23 februari 1994 een staakt-het-vuren sloten en in mei de Moslim- Kroatische Federatie vormden. Het transportbataljon had twee jaar na aankomst in Bosni ruim honderdduizend ton goederen vervoerd.
Film over de missie van Rotatie T 13 (1994/1995)
Het aanbod van hulpgoederen door de United Nations High Commisioner for Refugees (UNHCR) nam eind 1994 sterk af, waardoor het bataljon met een transportcompagnie minder toe kon.
Het Nederlandse Ministerie van Defensie besloot B-compagnie uit Santici terug te trekken en het resterende deel van het transportbataljon met het Support command in Lukavac samen te voegen tot 1 (NL/BE) VN LogTbat (logistiek en transport bataljon).
Een bevoorradings- en een herstelcompagnie namen de plaats in van B- compagnie en de Belgen in Santici. De Belgische compagnie werd bij de A- compagnie in Busovaca gelegerd.
De ssv-cie bleef in Hotel Nunspeet. De reorganisatie kreeg eind maart 1995 haar beslag. Het vredesakkoord van Parijs van 14 december 1995 luidde het einde in van UNPROFOR in Bosni en de komst van IFOR in. IFOR erfde LogTbat, minus de Belgen van UNPROFOR.
[ Bericht 1% gewijzigd door Clan op 11-11-2011 19:01:12 ]
De regeringen van Nederland en Belgi gaven, vooruitlopend op een formeel verzoek van de secretaris-generaal, te kennen in het kader van resolutie 776 een gezamenlijke transporteenheid van 560 militairen naar Bosni-Herzegovina te zullen sturen.
De eenheid zou de ruggengraat van de humanitaire hulpverlening van UNPROFOR in Bosni gaan vormen. Het bataljon was opgebouwd uit twee Nederlandse transport compagnien elk 170 man sterk, en een Belgische transportcompagnie, 100 militairen sterk. Nederland leverde ook de staf, staf- en verzorgingscompagnie (SSV-compagnie) van 120 militairen.
De Belgische compagnie kon beschikken over 25 vrachtwagens, de Nederlanders namen 40 tientonners en 24 viertonners mee. De Nederlanders roteerden in tegenstelling tot de Belgen niet als compleet contigent maar, in groepen van 150 personen, vooral om de continuteit in kennis en ervaring te waarborgen. Alvorens de hoofdmacht van het Nederlandse deel van het transportbataljon op 7 en 10 november vertrok, waren 160 kwartiermakers hen voorgegaan. De vier compagnien werden op drie locaties ondergebracht. De ssv- en A-compagnie vlogen naar Split om daar het rollend materieel en de overige uitrustingstukken te ontschepen en op 16 november door te reizen naar twee kampen in de in Centraal Bosni gelegen Bosnisch-Kroatische stad Busovaca. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Busovaca)
De kampementen werden regelmatig door afzwaaiende projectielen getroffen. Bovendien moest het transport bataljon onder zeer riskante omstandigheden operatie Life Line uitvoeren, met als doel de ergste humanitaire nood in Bosni te lenigen. Konvooiritten naar de nabijgelegen plaatsen Zenica en Travnik waren levensgevaarlijk vanwege het onder de strijdende partijen populaire banden schieten, terwijl de konvooien de strategisch gelegen stad Gornji Vakuf vanwege de sluipschutters alleen op zeer hoge snelheid konden doorkruisen. Bij de beschieting van een Nederlands konvooi ten zuiden van Novi Travnik op 25 oktober 1993 vielen zeven gewonden, van wie vier ernstig.
De cabines van de vrachtwagens kregen korte tijd ter bescherming van de chauffeur en bijrijders een stalen bepantsering, wat de bijnaam Mad Max opleverde. De dreiging in Centraal- Bosnie verminderde aanzienlijk toen de Moslims en Kroaten op 23 februari 1994 een staakt-het-vuren sloten en in mei de Moslim- Kroatische Federatie vormden. Het transportbataljon had twee jaar na aankomst in Bosni ruim honderdduizend ton goederen vervoerd.
Film over de missie van Rotatie T 13 (1994/1995)
Het aanbod van hulpgoederen door de United Nations High Commisioner for Refugees (UNHCR) nam eind 1994 sterk af, waardoor het bataljon met een transportcompagnie minder toe kon.
Het Nederlandse Ministerie van Defensie besloot B-compagnie uit Santici terug te trekken en het resterende deel van het transportbataljon met het Support command in Lukavac samen te voegen tot 1 (NL/BE) VN LogTbat (logistiek en transport bataljon).
Een bevoorradings- en een herstelcompagnie namen de plaats in van B- compagnie en de Belgen in Santici. De Belgische compagnie werd bij de A- compagnie in Busovaca gelegerd.
De ssv-cie bleef in Hotel Nunspeet. De reorganisatie kreeg eind maart 1995 haar beslag. Het vredesakkoord van Parijs van 14 december 1995 luidde het einde in van UNPROFOR in Bosni en de komst van IFOR in. IFOR erfde LogTbat, minus de Belgen van UNPROFOR.
[ Bericht 1% gewijzigd door Clan op 11-11-2011 19:01:12 ]
Niets aan toe te voegen, maar toch wil ik je bedanken voor de moeite die je doet om dit materiaal met ons te delen. Omdat het onderwerp mijn interesse heeft bekijk en lees ik het materiaal met grote belangstelling.
Nogmaals dank!
Nogmaals dank!
Eerste Dutchbatter getuigt in Karadzic-proces
DEN HAAG - In het Karadzic-proces voor het Joegoslavi-Tribunaal is maandagmiddag voor het eerst een ex-Dutchbatter opgeroepen als getuige.
Het is luitenant-kolonel Johannes Rutten, die van januari tot juli 1995 als militair van het Nederlandse VN-bataljon gestationeerd was in Srebrenica.
Hij verscheen in uniform in rechtszaal 1 van het Joegoslavi-Tribunaal, waar het proces tegen de ex-president van Republika Srpska wordt gehouden.
Rutten maakte de honger en de nood van de burgerbevolking in de omsingelde Oost-Bosnische moslimenclave mee. Als inlichtingenofficier volgde hij hoe de Bosnisch-Servische legercommandant generaal Ratko Mladic troepen samentrok rond Srebrenica.
Moslimmannen
Na de val van de enclave zag Rutten hoe het Bosnisch-Servische leger de moslimmannen scheidde van de vrouwen en kinderen. Samen met collega's vond hij later de lijken van negen doodgeschoten moslims vlakbij de Nederlandse basis in Potocari, een gehucht in de buurt van het stadje Srebrenica. Hij maakte er foto's van.
De ontwikkeling van het filmrolletje na terugkeer naar Nederland ging in het laboratorium mis. Dit leidde destijds tot een affaire.
Critici suggereerden dat de ontwikkeling 'expres' was misgegaan om weg te moffelen dat Dutchbat al in een vroeg stadium kon weten dat moslims werden vermoord, nog voor de genocide op duizenden moslims.
Bedreigd
Rutten werd ook zelf bedreigd: een Bosnisch-Servische militair zette een vuurwapen tegen zijn hoofd toen hij zijn uitrusting niet wilde afstaan. De Dutchbatters waren volgens Rutten bezorgd dat de mannen van Mladic zich in gestolen uniformen wilden voordoen als Nederlanders.
In het Karadzic-proces voor het VN-hof in Den Haag, dat inmiddels zijn derde jaar in is gegaan, begonnen de aanklagers vorige week met het hoofdstuk Srebrenica.
Vorige week werd een overlevende van een massa-exececutie als getuige opgeroepen. Rutten is de tweede getuige over de volkenmoord op duizenden moslimmannen en -jongens.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)karadzic-proces.html
DEN HAAG - In het Karadzic-proces voor het Joegoslavi-Tribunaal is maandagmiddag voor het eerst een ex-Dutchbatter opgeroepen als getuige.
Het is luitenant-kolonel Johannes Rutten, die van januari tot juli 1995 als militair van het Nederlandse VN-bataljon gestationeerd was in Srebrenica.
Hij verscheen in uniform in rechtszaal 1 van het Joegoslavi-Tribunaal, waar het proces tegen de ex-president van Republika Srpska wordt gehouden.
Rutten maakte de honger en de nood van de burgerbevolking in de omsingelde Oost-Bosnische moslimenclave mee. Als inlichtingenofficier volgde hij hoe de Bosnisch-Servische legercommandant generaal Ratko Mladic troepen samentrok rond Srebrenica.
Moslimmannen
Na de val van de enclave zag Rutten hoe het Bosnisch-Servische leger de moslimmannen scheidde van de vrouwen en kinderen. Samen met collega's vond hij later de lijken van negen doodgeschoten moslims vlakbij de Nederlandse basis in Potocari, een gehucht in de buurt van het stadje Srebrenica. Hij maakte er foto's van.
De ontwikkeling van het filmrolletje na terugkeer naar Nederland ging in het laboratorium mis. Dit leidde destijds tot een affaire.
Critici suggereerden dat de ontwikkeling 'expres' was misgegaan om weg te moffelen dat Dutchbat al in een vroeg stadium kon weten dat moslims werden vermoord, nog voor de genocide op duizenden moslims.
Bedreigd
Rutten werd ook zelf bedreigd: een Bosnisch-Servische militair zette een vuurwapen tegen zijn hoofd toen hij zijn uitrusting niet wilde afstaan. De Dutchbatters waren volgens Rutten bezorgd dat de mannen van Mladic zich in gestolen uniformen wilden voordoen als Nederlanders.
In het Karadzic-proces voor het VN-hof in Den Haag, dat inmiddels zijn derde jaar in is gegaan, begonnen de aanklagers vorige week met het hoofdstuk Srebrenica.
Vorige week werd een overlevende van een massa-exececutie als getuige opgeroepen. Rutten is de tweede getuige over de volkenmoord op duizenden moslimmannen en -jongens.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)karadzic-proces.html
10 pagina's aandacht in de HP/ De Tijd van deze week. Met als titel van het artikel: "Dutchbat, het massagraf en de doofpot".
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Wil ik dat lezen?quote:Op woensdag 30 november 2011 16:55 schreef Cobra4 het volgende:
10 pagina's aandacht in de HP/ De Tijd van deze week. Met als titel van het artikel: "Dutchbat, het massagraf en de doofpot".
Ja.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Vind het niet altijd eerlijk dat Nederland wordt aangeklaagd omtrend zaken die mis zijn gelopen in Srebrenica. Wij waren daar in principe niet als Nederlandse militaire macht aanwezig, maar als VN ambtenaren.
plan : VN
regelgeving : VN
doctrine : VN
plaatsing troepen NL : VN
Organisatie structuur militair commando : Bepaald door VN
Militairen : Nederlands
plan : VN
regelgeving : VN
doctrine : VN
plaatsing troepen NL : VN
Organisatie structuur militair commando : Bepaald door VN
Militairen : Nederlands
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Het zal mij benieuwen, al hebben we met die massagraven weinig van doen, toen waren de Nederlandse blauwhelmen alweer weg.quote:
10 pagina's aandacht in de HP/ De Tijd van deze week. Met als titel van het artikel: "Dutchbat, het massagraf en de doofpot".
|
|
