OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
I know, heb er ook al gepost!quote:Op donderdag 21 juli 2011 10:51 schreef Pvoesss het volgende:
Wow wat super! er is trouwens ook een adoptie topic
Thanks!
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
ik vind het raar, maar ik zie het ook wel een beetje (vanuit de grootouders). het is wel storend ja.
wijzelf behandelen de kinderen wel anders, maar dan vanuit het oogpunt dat het 2 hele andere kinderen zijn. ze krijgen geen van beiden dure kadoos van ons en aandacht verdelen we eerlijk
selene is het eerste kleinkind voor alle grootouders. dat leverde de nodige hysterie. strontvervelend. helaas nog niet over. ik hoop dat mijn schoonzusje snel aan kinderen begint
wijzelf behandelen de kinderen wel anders, maar dan vanuit het oogpunt dat het 2 hele andere kinderen zijn. ze krijgen geen van beiden dure kadoos van ons en aandacht verdelen we eerlijk
selene is het eerste kleinkind voor alle grootouders. dat leverde de nodige hysterie. strontvervelend. helaas nog niet over. ik hoop dat mijn schoonzusje snel aan kinderen begint
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
wij hebben er maar een, maa rik kan me voorstellen dat als ik zwanger zou zijn van een tweede en mijn oudste al ronddrentelt, dit me al behoorlijk bezig zou houden. Zoveel ermee bezig zijn als met je eerste lijkt me vrijwel onmogelijk als er al een kind rondloopt en daarnaast de rest van je gewone leven ook gewoon doorgaat.quote:Op dinsdag 26 juli 2011 15:08 schreef cleany het volgende:
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind je nogal veroordelend klinken, cleany. Dat de ouders er minder mee bezig zijn wil toch niet zeggen dat ze het kind minder goed gaan behandelen?
Ik heb zelf zeker gemerkt dat de tweede zwangerschap voorbij vloog in tegenstelling tot de eerste (op de laatste loodjes na). Vergis je er niet in, een grote baby of dreumesje slokt nogal wat aandacht op. Dat was hier ook zo na de geboorte. Ik heb bijvoorbeeld niet zolang in het kraambed gelegen omdat er nog een jongetje was dat aandacht nodig had en het best moeilijk vond dat zijn moeder minder toegankelijk was.
Er was dus niet zoveel tijd en ruimte voor onverdeelde aandacht. Het hele dagen op bed liggen en alleen maar je kersverse baby opsnuiven en vertroetelen was er in die zin niet bij. Onze tweede is en was bovendien een makkelijke baby. Ik merk aan mezelf hoe snel aandacht aan haar geven erbij inschiet. De oudste is erg aanwezig en overstemt haar aanwezigheid vaak.
Daar staat tegenover dat ik de tweede keer beter begreep hoe speciaal het allemaal is, zwanger zijn, bevallen, het elkaar leren kennen. Ik ben er bewuster mee bezig geweest en heb er nóg meer van genoten. Ook wist ik beter wat en hoe ik het wou. Bij de tweede zwangerschap deden we dus wél een pretecho bij 16 weken, de borstvoeding minstens 6 maanden geven is deze keer gelukt, ik ben haar meteen met een draagdoek gaan dragen en door de borstvoeding hebben we automatisch onze momentjes samen. Ook merk ik dat de jongste erg geniet van de aanwezigheid van de oudste (en andersom!).
Nou ja, twee kindjes, twee verschillende ervaringen dus.
Ik heb zelf zeker gemerkt dat de tweede zwangerschap voorbij vloog in tegenstelling tot de eerste (op de laatste loodjes na). Vergis je er niet in, een grote baby of dreumesje slokt nogal wat aandacht op. Dat was hier ook zo na de geboorte. Ik heb bijvoorbeeld niet zolang in het kraambed gelegen omdat er nog een jongetje was dat aandacht nodig had en het best moeilijk vond dat zijn moeder minder toegankelijk was.
Er was dus niet zoveel tijd en ruimte voor onverdeelde aandacht. Het hele dagen op bed liggen en alleen maar je kersverse baby opsnuiven en vertroetelen was er in die zin niet bij. Onze tweede is en was bovendien een makkelijke baby. Ik merk aan mezelf hoe snel aandacht aan haar geven erbij inschiet. De oudste is erg aanwezig en overstemt haar aanwezigheid vaak.
Daar staat tegenover dat ik de tweede keer beter begreep hoe speciaal het allemaal is, zwanger zijn, bevallen, het elkaar leren kennen. Ik ben er bewuster mee bezig geweest en heb er nóg meer van genoten. Ook wist ik beter wat en hoe ik het wou. Bij de tweede zwangerschap deden we dus wél een pretecho bij 16 weken, de borstvoeding minstens 6 maanden geven is deze keer gelukt, ik ben haar meteen met een draagdoek gaan dragen en door de borstvoeding hebben we automatisch onze momentjes samen. Ook merk ik dat de jongste erg geniet van de aanwezigheid van de oudste (en andersom!).
Nou ja, twee kindjes, twee verschillende ervaringen dus.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
aha...ja ik snap je verhaal wel Claudia en misschien klink ik ook wel veroordelend, maar ik ben niet de enige die zich er over verbaasd (lijkt wel klaagbaak dit), maar dat komt omdat het eerste kind overladen werd met aandacht en cadeau's van de gehele familie (want in hele familie eerste kleinkind). Ik ben persoonlijk wel blij dat dat bij ons niet gebeurt. We hebben ook al aangegeven bij m'n schoonouders dat de kleine niet overmatig verwend moet worden ook al is het onze eerste.
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt. 
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
iig fijn dat men naar je luistert cleany! ik weet niet hoe de ouders (je zwager? schoonzus?) er zelf tegenover staan, maar ik ervaar de verschillende behandeling door sommigen als erg vervelend en het levert geregeld geruzie op omdat ik dingen niet pik.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ieder kind is speciaal, toch?quote:
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Mijn moeder legde dat altijd zo mooi uit als ik (als kind dan he
) vroeg met welk kind ze nu het blijste was geweest met de geboorte. Haar antwoord was altijd: even blij, en dat geloofde ik natuurlijk niet. Maar haar uitleg was als volgt: Met mij waren ze heel blij, want ik was hun eerste, wow, ze kregen een kind 
met de tweede waren ze heel blij, want hehe, eindelijk, na vijf jaar proberen was het dan gelukt en met de derde waren ze heel blij want hoera, daar was dan eindelijk een jongetje .Mijn ouders hebben 4 kleinkinderen, Ik weet nog goed dat de oudste, mijn neefje, geboren werd. Vanaf het begin van de zwangerschap waren we allemaal door het dolle heen: zijn ouders, ik als aanstaande tante, mijn ouders als grootouders. Ik denk, terugkijkend, dat het met de zwangerschap van de andere drie allemaal wat rustiger was, maar of men nu minder blij is en onderscheid maakt? Niemand, echt niet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben met deze zwangerschap ook helemaal niet bezig. Heb ik niet eens tijd voor. Maar dat betekend niet dat deze minder speciaal is dan de 2 die we al hebben. En ja elk kind word hier wel anders behandelt. Ze zijn ook anders. Ze verschillen 3 jaar in leeftijd en hebben 2 heel verschillende karakters. Dus ze vragen ook beide een andere aanpak. Maar dat betekend niet dat we van de 1 meer houden dan van de andere!
En ja onze oudste word misschien door opa en oma iets meer verwend. Maar dat was hun eerste kleinkind en dat is toch speciaal. En aangezien ze hem ivm co ouderschap niet zo heel vaak zien is het altijd een feestje ls hij daar mag logeren. Onze jongste slaapt er zo'n beetje om het weekend dus is meer een gewoonte geworden. Niet dat hij achter gesteld word maar is toch anders.
Hier is ons probleem qau vervoer naar school van de oudste opgelost. Hij heeft straks een continurooster. Dus hoef ik maar 1 keer met kids naar school!!
En ja onze oudste word misschien door opa en oma iets meer verwend. Maar dat was hun eerste kleinkind en dat is toch speciaal. En aangezien ze hem ivm co ouderschap niet zo heel vaak zien is het altijd een feestje ls hij daar mag logeren. Onze jongste slaapt er zo'n beetje om het weekend dus is meer een gewoonte geworden. Niet dat hij achter gesteld word maar is toch anders.
Hier is ons probleem qau vervoer naar school van de oudste opgelost. Hij heeft straks een continurooster. Dus hoef ik maar 1 keer met kids naar school!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Wat een fijn topic!
Emotioneel gezien verandert er natuurlijk veel met de komst van een tweede/derde/vierde kindje, dat stukje is me duidelijk.
Wat vonden jullie van de financiële impact van het hebben van een tweede kindje? Veel spullen zijn natuurlijk nog aanwezig van kindje 1 en her te gebruiken. Een aantal dingen zullen aangeschaft moeten worden.
Zaken als luiers, (benodigdheden voor) voeding moeten natuurlijk gekocht worden. Een extra autostoeltje, een andere wandelwagen, een extra plek op het KDV...etc.etc.
'Het internet' geeft niet echt duidelijke resultaten als ik op dit soort dingen zoek.
Ik hoor graag van jullie!
Emotioneel gezien verandert er natuurlijk veel met de komst van een tweede/derde/vierde kindje, dat stukje is me duidelijk.
Wat vonden jullie van de financiële impact van het hebben van een tweede kindje? Veel spullen zijn natuurlijk nog aanwezig van kindje 1 en her te gebruiken. Een aantal dingen zullen aangeschaft moeten worden.
Zaken als luiers, (benodigdheden voor) voeding moeten natuurlijk gekocht worden. Een extra autostoeltje, een andere wandelwagen, een extra plek op het KDV...etc.etc.
'Het internet' geeft niet echt duidelijke resultaten als ik op dit soort dingen zoek.
Ik hoor graag van jullie!
Ik vind het te doen.. Zeker de babyjaren kosten ze helemaal niet zo veel.
Ik had al een meisje en nu een jongen.. Dat geeft denk ik net iets meer kosten maar ook handlebaar. Ik koop de luiers in de aanbieding, ik kook voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geef borstvoeding. Kleding kom ik prima mee uit met de kinderbijslag.
Autostoeltje is eenmalig en daarna kunnen ze doorschuiven vaak.
En als het geld er niet is voor een nieuw autostoeltje zijn ze er ook goedkoop op marktplaats te vinden.
Ik vind vooral de emotionele kant iets waar je goed over na moet denken.
Een kind is altijd anders dan in je gedachtes/dromen
Mijn eerste was heel makkelijk, de 2e is een echte mamaplakker.
Slaapt slecht en weinig.
Mijn eerste is dol op drukte en leuke dingen doen.
Mijn tweede blijft liever thuis
Financien oplossen is een stuk makkelijker dan je mentale toestand
Ik had al een meisje en nu een jongen.. Dat geeft denk ik net iets meer kosten maar ook handlebaar. Ik koop de luiers in de aanbieding, ik kook voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geef borstvoeding. Kleding kom ik prima mee uit met de kinderbijslag.
Autostoeltje is eenmalig en daarna kunnen ze doorschuiven vaak.
En als het geld er niet is voor een nieuw autostoeltje zijn ze er ook goedkoop op marktplaats te vinden.
Ik vind vooral de emotionele kant iets waar je goed over na moet denken.
Een kind is altijd anders dan in je gedachtes/dromen
Mijn eerste was heel makkelijk, de 2e is een echte mamaplakker.
Slaapt slecht en weinig.
Mijn eerste is dol op drukte en leuke dingen doen.
Mijn tweede blijft liever thuis
Financien oplossen is een stuk makkelijker dan je mentale toestand
Hoeveel het kost ligt aan aan de afstand tussen de kids. Mijn zusje had er 1,5 jaar tussen zitten en dan zit je al aan een duowagen, 2 ledikantjes, 2 dezelfde autostoelen (nr1= voor 9mnd-3jr).
Hier zit er ruim 4 jaar tussen. Dus we hebben al die babyspullen allang niet meer nodig, en die halen we straks wel weer van zolder.
Luiers haalden we bij de lidl, en straks maar kijken waar nr2 het beste tegen kan. Als het een jochie wordt, heeft mijn zusje nog stapels jongens-kleren, naast wat nieuwe dingen natuurlijk. Voor een meisje mag ik wel flink shoppen, maar ik loop nu ook vooral bij de hema/c&a/h&m, niet de duurste merken..
Voeding, KDV heb je wel extra. Maar die dingen hangen ook van de situatie/keuzes af. (borstvoeding/flesvoeding, thuisblijfouder/veel werken).
Hier zit er ruim 4 jaar tussen. Dus we hebben al die babyspullen allang niet meer nodig, en die halen we straks wel weer van zolder.
Luiers haalden we bij de lidl, en straks maar kijken waar nr2 het beste tegen kan. Als het een jochie wordt, heeft mijn zusje nog stapels jongens-kleren, naast wat nieuwe dingen natuurlijk. Voor een meisje mag ik wel flink shoppen, maar ik loop nu ook vooral bij de hema/c&a/h&m, niet de duurste merken..
Voeding, KDV heb je wel extra. Maar die dingen hangen ook van de situatie/keuzes af. (borstvoeding/flesvoeding, thuisblijfouder/veel werken).
Wij hebben bij de eerste toen alles nieuw gekocht. Toen hij 3 werd is Leander geboren. Die heeft zo'n beetje alles overgenomen van zijn broer. Daar hebben we eigenlijk niks nieuws voor gekocht. De oudste was net een half jaar uit de luiers dus toen de tweede geboren werd veranderde daar eigenlijk niks aan.
Maar de meeste spullen van Leander waren wel al weg. Alleen de kamer hebben we nog. Kleertjes hadden we niks meer van, kinderwagen was al weg. Gelukkig heeft mijn vriendin pas een zoontje gekregen en hebben we daar heel veel kleertjes van gekregen. Kinderwagen konden we heel goedkoop van een vriendin van mijn broer overnemen omdat die een tweeling krijgt. En zo komen langzaam alle spullen via via weer terug.
Enige wat we straks dubbel hebben is luiers. Want Leander gebruikt die nog genoeg
Kinderopvang hebben we niet nodig aangzien ik zelf thuis ben.
Maar de meeste spullen van Leander waren wel al weg. Alleen de kamer hebben we nog. Kleertjes hadden we niks meer van, kinderwagen was al weg. Gelukkig heeft mijn vriendin pas een zoontje gekregen en hebben we daar heel veel kleertjes van gekregen. Kinderwagen konden we heel goedkoop van een vriendin van mijn broer overnemen omdat die een tweeling krijgt. En zo komen langzaam alle spullen via via weer terug.
Enige wat we straks dubbel hebben is luiers. Want Leander gebruikt die nog genoeg
Kinderopvang hebben we niet nodig aangzien ik zelf thuis ben.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Ik denk het niet... ik ben er redelijk van overtuigd dat het hier bij één kind blijft, maar ik vind de optie sterilisatie veel te definitiefquote:
Bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Eerlijk gezegd denk ik ook van niet V-T. Ik was er altijd van overtuigd dat ik een groot gezin wilde maar door medische malaise (ziekte werd echt getriggerd door de zwangerschapshormonen) bleek mijn eerste bevalling een soort van slachtpartij en bij de tweede zwangerschap waren er zoveel gevaarlijke factoren dat onze jongste met 34 weken onder algehele narcose is gehaald en wij er toen meteen voor hebben gekozen om te clippen. Tegen ons werd glashard gezegd dat als er nog een zwangerschap zou komen dat mijn man met drie hele jonge kinderen achter zou blijven of misschien met de twee bestaande kindjes. En nu sinds vorige maand is mijn baarmoeder er helemaal uit. Maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis want ik heb twee kinderen wat niet wegneemt dat een derde hier makkelijk gepast zou hebben. Ik zie liever mijn man en kinderen dan dat ik er niet bij zou zijn omdat ik zo nodig een derde zou willen. Mijn man was er overigens ook meteen klaar mee hoor na de jongste en ik eigenlijk ook maar het gevoel zal blijven dat er een derde makkelijk in ons gezin gepast had maar nee missen doe ik het dan weer niet.
Ben soms ook erg blij dat die van mij zindelijk zijn, zelf eten en dergelijke en dat ik uit de voedingen ben en dergelijke. Klinkt wel een beetje raar dat weet ik zelf ook wel maar ik geniet van mijn grotere dames.
Ben soms ook erg blij dat die van mij zindelijk zijn, zelf eten en dergelijke en dat ik uit de voedingen ben en dergelijke. Klinkt wel een beetje raar dat weet ik zelf ook wel maar ik geniet van mijn grotere dames.
ik heb na de eerste (een beetje) getwijfeld over nog een zwangerschap en toen al direct gezegd dat het bij een laatste poging zou blijven. kinderen zijn geweldig, maar zwangerschap heb ik als afschuwelijk ervaren.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ik zou het mijn man btw ook nooit opdwingen hoor! Ik ben super blij met mijn 3 mannen.Het is gewoon even zo'n gevoel. Mijn eerste bevalling was ook niet leuk. Deze zwangerschap ging zo snel en de bevalling eigenlijk ook. Na de eerste zei ik nooit meer maar deze bevalling ging zo soepel. Misschien zijn de hormonen nog wel met me aan de haal. Zwanger worden ging natuurlijk ook niet vanzelf, al met al ook wel 2 jaar bezig geweest en een hoop stress gehad.
VT wij hadden zo;n beetje hetzelfde. Eigenlijk waren we met de geboorte van Leander klaar. Maar na een tijdje toch ook weer niet. En zo waren we nog aan het twijfelen en toen werd ik zwanger van deze. Toen we daar achter kwamen zei mijn lief ook meteen dat ie zich na de geboorte zou laten helpen. Maar de laatste tijd zijn er in onze omgeving dingen gebeurd waardoor ie twijfeld. Hij wil de optie open laten voor eventueel nog een kindje. Dus ga ik straks weer aan de pil. We hebben het er eigenlijk niet meer over want we hebben afgesproken dat als deze kleine man een jaar of 2 is om te kijken wat we dan gaan doen en wat we graag willen. Grote kans dat mijn lief zich dan toch nog laat helpen maar dan is het een keuze waar we beide achter staan en nu zou dat nog niet het geval zijn.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ik herken het gevoel en het kan weggaan.quote:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Zelf vond ik na 2 kinderen mijn gezin nog niet compleet, maar mijn man was bij de geboorte van de 2e ontzettend overspannen, waardoor ik de babytijd toen als erg zwaar heb ervaren. Het herstel van mijn man nam wel een paar jaar in beslag, waardoor het ons niet verstandig leek om nog een kind te krijgen. Ik heb toen echt afscheid genomen van het idee van nog een kind. Gefocust op de voordelen van geen baby meer, maar alleen nog grotere kinderen en ik kreeg steeds meer vrede met het idee dat wij een gezin waren met 2 kinderen en dat het daarbij zou blijven.
En toen bleek ik onverwacht toch zwanger... Mijn man reageerde gelukkig direct enthousiast, hij zag het toch wel weer zitten. Maar ik moest behoorlijk aan het idee wennen! Dat heeft echt een paar maanden geduurd en toen was ik er gelukkig ook net zo blij mee. En nog steeds
.Toen de jongste geboren was had ik echt direct het gevoel dat het zo compleet is. Ik kijk niet met jaloezie naar andere moeders met baby's of naar gezinnen met 4 kinderen. Ik vind het leuk om te zien, maar ben blij dat het bij een ander is.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Schop voor Danic.
Nu 5 maandjes de trotse moeder van 2 kinders.
En ik moet zeggen, het valt me mee, ik vind het geweldig
Ik vond het eerste jaar van Mette voor mijzelf best zwaar. Het omschakelen naar moeder zijn en alles wat daarbij hoorde. Een nieuw levensrimte.
Wies rolt gewoon mee in dat ritme.
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
Mette heeft tijd nodig om te wennen aan Wies, heel logisch. Ze was niet in de gloria met haar zusje. Er begint pas sinds een paar weken toenadering en tolerantie te komen. Beetje bij beetje.
Vandaag mocht Wies in haar huisje liggen, dat was een mijlpaal
Maar ik weet eigenlijk niet precies meer wat ik wilde zeggen. Lange verhalen op mobiel is niet fijn typen
Nu 5 maandjes de trotse moeder van 2 kinders.
En ik moet zeggen, het valt me mee, ik vind het geweldig
Ik vond het eerste jaar van Mette voor mijzelf best zwaar. Het omschakelen naar moeder zijn en alles wat daarbij hoorde. Een nieuw levensrimte.
Wies rolt gewoon mee in dat ritme.
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
Mette heeft tijd nodig om te wennen aan Wies, heel logisch. Ze was niet in de gloria met haar zusje. Er begint pas sinds een paar weken toenadering en tolerantie te komen. Beetje bij beetje.
Vandaag mocht Wies in haar huisje liggen, dat was een mijlpaal
Maar ik weet eigenlijk niet precies meer wat ik wilde zeggen. Lange verhalen op mobiel is niet fijn typen
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.quote:Op vrijdag 10 februari 2012 21:13 schreef wickie het volgende:
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat herken ik momenteel wel
Muppet is nog vrij makkelijk, loopt nog niet (gaat wel steeds vaker staan trouwens
) maar scharrelt lekker rond, is vrij knuffelig dus we zitten zo een middag op de bank te puzzelen, boekjes te lezen etc.
Ze is over naar 1 slaapje, maar steeds vaker duurt dat slaapje tussen de 2,5 en de 3 uur! Heerlijk, ik slaap eigenlijk elke dag dat ik met haar thuis ben, wel een uurtje of wat mee
Gevoelsmatig is dit dus wel een hele fijne periode Straks als ik nog dikker ben wordt het weer mooi weer, en hopelijk loopt ze tegen die tijd, dan kan ze lekker in de tuin rondscharrelen enzo
Muppet is nog vrij makkelijk, loopt nog niet (gaat wel steeds vaker staan trouwens
) maar scharrelt lekker rond, is vrij knuffelig dus we zitten zo een middag op de bank te puzzelen, boekjes te lezen etc.Ze is over naar 1 slaapje, maar steeds vaker duurt dat slaapje tussen de 2,5 en de 3 uur! Heerlijk, ik slaap eigenlijk elke dag dat ik met haar thuis ben, wel een uurtje of wat mee
Gevoelsmatig is dit dus wel een hele fijne periode
Straks als ik nog dikker ben wordt het weer mooi weer, en hopelijk loopt ze tegen die tijd, dan kan ze lekker in de tuin rondscharrelen enzo
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags! Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben.
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben. En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
+1quote:
[..]
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.
tenminste, ik had het niet per se makkelijker, want in fysieke zin is het wel zwaar geweest om je kind steeds te moeten tillen en verschonen en weet ik veel wat. Maar ik vond het heerlijk dat gewoon de dvd op repeat genoeg was bij tijden.
En ook toen jongste er al was. Die tijd is niet per se heel leuk geweest voor haar, ik vond dat best wel eens heel sneu, dat die nieuwe baby altijd maar aan het huilen was en mama eigenlijk nauwelijks aandacht aan haar kon geven. Maar hey, ze nam in elk geval wel genoegen met een dvdtje aan of een krat speelgoed voor haar neus. De peuterbuien waren ook nog niet existent. Ze accepteerde de komst van haar zusje gewoon als een feit. Alsof je boodschappen hebt gedaan en weer eens wat nieuws hebt geprobeerd
en tegenwoordig is het zo leuk
die twee zijn echt twee handen op 1 buik, jongste zoekt oudste echt op, wil met haar knuffelen en kusjes geven. Oudste op haar beurt is heel lief voor jongste qua speelgoed delen en eten delen enzo. Ze weet haarfijn welke dingen jongste mag en welke niet, "nee mag nie, krijg Elin heel buikpijn! Keizielig!" En als ik met oudste alleen op pad ben dan wil ze allemaal dingetjes meenemen voor jongste, ze denkt aan haar, dat vind ik zo leuk
:)
Ja dat dus, je moet wel tillen en zo, je kind begrijpt gewoon simpelweg niet dat je bekken het niet meer trektquote:
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags!
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
terwijl oudste nu op een leeftijd is dat ze het wel snapt, na mijn operatie ook, dan zegt ze tegen jongste "zichtig doen, mama heeft heel au, beetje zaggies doen"
:)
Wat heerlijk om te lezen, mignonne. Dat aan elkaar denken vind ik ook zo ontroerend. Ivan en Lena zitten nu niet meer op dezelfde groep. Ik had verwacht dat ik dat moeilijk zou vinden, maar er komen allerlei mooie dingen voor terug. Ivan die aan een leidster vraagt of hij even naar de groep van Lena mag om haar een kusje te geven. Samen met Ivan Lena ophalen van haar groep. En dan die grijns van Lena als ze ons ziet. D'r broer ziet ze altijd het eerst staan.
Inderdaad, oeke, elke leeftijd heeft weer z'n voor- en nadelen. Het is een cliché maar het is zo. En de ene dreumes of peuter is de andere niet. Je weet het vantevoren niet en dat maakte dat ik dacht "ach, waarom ook niet?". Om nou tevoren alle problemen al te zien. Best out of character voor mij, haha.
Dat aan elkaar denken vind ik ook zo ontroerend. Ivan en Lena zitten nu niet meer op dezelfde groep. Ik had verwacht dat ik dat moeilijk zou vinden, maar er komen allerlei mooie dingen voor terug. Ivan die aan een leidster vraagt of hij even naar de groep van Lena mag om haar een kusje te geven. Samen met Ivan Lena ophalen van haar groep. En dan die grijns van Lena als ze ons ziet. D'r broer ziet ze altijd het eerst staan. Inderdaad, oeke, elke leeftijd heeft weer z'n voor- en nadelen. Het is een cliché maar het is zo. En de ene dreumes of peuter is de andere niet. Je weet het vantevoren niet en dat maakte dat ik dacht "ach, waarom ook niet?". Om nou tevoren alle problemen al te zien. Best out of character voor mij, haha.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, dat begrijpt hij heel goed inderdaad. En een dvdtje op repeat werkt hier ook heel goed. Sterker nog, ik zit nu al best een tijdje Pocoyo met hem te kijken.
P. doet de wilde spelletjes en dat is eigenlijk een prima rolverdeling. Oh, en hij brengt hem 's morgens naar de kresj, en dan mag ik even rustig wakker worden.
Ik ben wel erg benieuwd hoe Ko erop gaat reageren als er straks eentje is die veel aandacht wil. Dat vind ik wel spannend....
P. doet de wilde spelletjes en dat is eigenlijk een prima rolverdeling. Oh, en hij brengt hem 's morgens naar de kresj, en dan mag ik even rustig wakker worden.
Ik ben wel erg benieuwd hoe Ko erop gaat reageren als er straks eentje is die veel aandacht wil. Dat vind ik wel spannend....
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Haha Claudia:
er is altijd wel wat. Iedere leeftijd heeft zn voor- en nadelen, iedere situatie heeft zn voor- en nadelen, het is heel lastig om sec te zeggen dat het een beter is of handiger is dan het ander. Ik vond het eerste jaar met jongste heel pittig, en eigenlijk is het nog steeds wel pittig, maar dat had weinig uitgemaakt of oudste ouder was geweest. Hooguit als ze al op basisschool leeftijd zou zijn, maar dan zit je weer met je tripjes van en naar school die je moet maken met jongste erbij enz. enz.
er is altijd wel wat. Iedere leeftijd heeft zn voor- en nadelen, iedere situatie heeft zn voor- en nadelen, het is heel lastig om sec te zeggen dat het een beter is of handiger is dan het ander. Ik vond het eerste jaar met jongste heel pittig, en eigenlijk is het nog steeds wel pittig, maar dat had weinig uitgemaakt of oudste ouder was geweest. Hooguit als ze al op basisschool leeftijd zou zijn, maar dan zit je weer met je tripjes van en naar school die je moet maken met jongste erbij enz. enz.
:)
Ik ga dit topic eens doorlezen. Niet dat we hele concrete plannen hebben, maar ooit.....
*poef* nu is het weg
Ik vind dat Elin de ideale leeftijd heeft voor een broertje Ze snapt alles goed (even wachten, ben even druk, kan je even een luiertje/doekjes pakken..ik moet even snel naar beneden want Lex huilt) ze is er meegaand en dat is zo prettig. Ik heb het zo naar mijn zin en het gaat me net zo makkelijk af als ademen
Als ik eerlijk ben vind ik het nu met twee kindjes veel fijner dan 1, ik verveelde me soms echt de pleuris met Elin alleen, nu kan ik mijzelf lekker bezig houden met 2 prupkes En ondertussen studeer ik ook en werk half (binnenkort 'gewoon' weer 20 uur) uren waarop vriendlief thuis is, zodat lex niet naar het kinderdagverblijf moet.
Wel ben ik gezegend met een hele relaxte baby, tís een plakkertje, maar hij huilt gewoon niet en is erg erg tevreden. Aan Elin hebben we af en toe een hele kluif, maar dat is logisch die hangt de peuter uit.. maar daar 'dealen' we samen prima mee
Anyway..ik had het allemaal heel lastig verwacht.. en nu valt het me zo zo zoooooooo mee, dat ik er nog wil, of 2. hihi.
Ze snapt alles goed (even wachten, ben even druk, kan je even een luiertje/doekjes pakken..ik moet even snel naar beneden want Lex huilt) ze is er meegaand en dat is zo prettig. Ik heb het zo naar mijn zin en het gaat me net zo makkelijk af als ademen Als ik eerlijk ben vind ik het nu met twee kindjes veel fijner dan 1, ik verveelde me soms echt de pleuris met Elin alleen, nu kan ik mijzelf lekker bezig houden met 2 prupkes
En ondertussen studeer ik ook en werk half (binnenkort 'gewoon' weer 20 uur) uren waarop vriendlief thuis is, zodat lex niet naar het kinderdagverblijf moet.Wel ben ik gezegend met een hele relaxte baby, tís een plakkertje, maar hij huilt gewoon niet en is erg erg tevreden. Aan Elin hebben we af en toe een hele kluif, maar dat is logisch die hangt de peuter uit.. maar daar 'dealen' we samen prima mee
Anyway..ik had het allemaal heel lastig verwacht.. en nu valt het me zo zo zoooooooo mee, dat ik er nog wil, of 2. hihi.
Ik was begonnen met lezen, maar nu gaan jullie ineens als een trein. Dus ik gooi er heel aso een post in, dan kan ik em morgen lekker makkelijk terug vinden en verder lezen
Leuk om jullie verhalen te lezen. Ben best wat bang voor de drukte als de 2e komt en voel me soms wat schuldig tegenover Mex. Die leeft nu in zo'n paradijsje met alle aandacht, knuffelen wanneer hij kan en een eigen plekje in ons bed, dat zal toch wat gaan veranderen.
fijn KD!
wat dat betreft heb ik wel gemerkt dat het kan verkeren in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst. 
zo weinig als oudste gehuild heeft, zoveel huilde jongste. Maar goed, dat kan natuurlijk net zo goed andersom. Dus dat houdt me ook niet tegen om een derde te willen. (ooit).
wat dat betreft heb ik wel gemerkt dat het kan verkeren
in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst. zo weinig als oudste gehuild heeft, zoveel huilde jongste. Maar goed, dat kan natuurlijk net zo goed andersom. Dus dat houdt me ook niet tegen om een derde te willen. (ooit).
:)
Oh dit topic
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
dat doen wij gelukkig ook erg goedquote:
Oh dit topic
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Als ik echt kapot ben na een dag intensieve peuter (en baby) vertrek ik lekker met lex en de laptop naar boven om 19:00 en dan ga ik lekker zitten zuchten
Oh jaquote:
Ik ben blij dat iedereen nu weer lekker actief meekletst hierover. Ik merk dat de vraag 'wanneer een tweede' me best bezig houdt. Vriend heeft de beslissing bij mij neergelegd, hij hoort het wel. Is lief natuurlijk, maar ook moeilijk, want sindsdien is het een dagelijks terugkerend iets in mijn hoofd.
Mijn belangrijkste struikelblok is mijn eigen lijf. De zwangerschap van Eva was heerlijk en zou ik zo nog 10x doen. Kijk daar ook
op terug. De bevalling ook prima (ja, auw natuurlijk), maar de nasleep Ik heb gewoon daar nu nog steeds last van. Er zit nog steeds een zenuw klem in mijn bekken wat zorgt voor gevoelloosheid overgaande in messcherpe steken in mijn linkerbeen en ik heb een verzakking die de afgelopen maanden niet is verminderd ook al hadden de specialisten gezegd dat dat wel zou gebeuren.
Daarbij merk ik dat wij met zijn drietjes nog geen geoliede machine zijn en dat moet het wel worden (communicatie is nog ff een dingetje bij ons), maar das niets overkomelijks. Dus mijn gevoel zegt 'mja binnenkort denk ik', mijn hoofd zegt 'neu nog ff niet'. Dus voorlopig het laatste.
Maar dat kan zomaar veranderen. Daarom ben ik erg nieuwsgierig hoe het eraan toe gaat als je een tweede kindje krijgt. Of dat veel veranderd (klinkt naïef, maar heb het gevoel dat ik er iets te makkelijk over denk nu).
Nou ja, heel verhaal, maar ik ben niet zo goed in korte stukjes.
Zijn er hier wel meer van had ik al gelezen
Zal wel meevallen Danic
Je overweging klopt gewoon helemaal! Want hoe leuk het ook is een 2e/3e/4e/of meer, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, en je partner idem. Wanneer je nu al merkt dat bepaalde dingen nog niet helemaal lopen zoals ze moeten, werk er eerst aan, dat maakt jullie als ouders alleen maar sterker!
(wil niet zeggen dat elk ouderpaar perfect is, maar het is wel goed als je de mogelijkheid hebt om er bij stil te staan je het dan ook doet.)
Hier is het heus niet allemaal perfect en geweldig met 2 kids door t huis rennend, en Ja, hier blijft af en toe wel eens een huishoudelijke taak liggen, maar kan best wel stellen dat ik 2 gelukkige kids heb, en zelf een (redelijk) gelukkige moeder ben. Mijn hubbie en ik zitten in grote lijnen op 1 lijn, hier en daar wel een oneffenheid, mja niets onoverkomelijks hihi.
Wij zijn benieuwd hoe het straks als alles goed gaat, het hier zal worden met 3 levendige guppen, en daar helpt alleen tijd bij, aangezien niets zoals uit het boekje is
Je overweging klopt gewoon helemaal! Want hoe leuk het ook is een 2e/3e/4e/of meer, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, en je partner idem. Wanneer je nu al merkt dat bepaalde dingen nog niet helemaal lopen zoals ze moeten, werk er eerst aan, dat maakt jullie als ouders alleen maar sterker!
(wil niet zeggen dat elk ouderpaar perfect is, maar het is wel goed als je de mogelijkheid hebt om er bij stil te staan je het dan ook doet.)
Hier is het heus niet allemaal perfect en geweldig met 2 kids door t huis rennend, en Ja, hier blijft af en toe wel eens een huishoudelijke taak liggen, maar kan best wel stellen dat ik 2 gelukkige kids heb, en zelf een (redelijk) gelukkige moeder ben. Mijn hubbie en ik zitten in grote lijnen op 1 lijn, hier en daar wel een oneffenheid, mja niets onoverkomelijks hihi.
Wij zijn benieuwd hoe het straks als alles goed gaat, het hier zal worden met 3 levendige guppen, en daar helpt alleen tijd bij, aangezien niets zoals uit het boekje is
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Over die zwangerschap. De tweede zwangerschap waren wij ook veel minder bezig met het zwanger zijn. Niet omdat het minder bijzonder was, maar omdat we er al een rond hadden hupsen en dat vergt gewoon veel aandacht. Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.
Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag. Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11.
Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.
Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag.
Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11. Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.
Bij de gedachte dat we nog zo'n geweldig leuk, mooi, slim, lief, knap en gewoon fantastisch kind kunnen krijgen, wil ik het liefst nu meteen de pil wegdoen. Het ouderschap gaat ons tot nu toe goed af. Ventje maakt het ons ook wel makkelijk. Ik ben ook redelijk mezelf gebleven, werk nog fulltime, doe nog mijn eigen dingen, slaap goed en loop mezelf niet voorbij. Dat is meteen waarvoor ik bang ben bij een tweede, dat dat dan dus wel gebeurt. Ik las een post van Ssserpente, over dat ze geen oermoeder is, geen zorgzaam type etc. Daar herken ik mezelf wel in. Ik kan enorm op mezelf zijn en ook af en toe echt geen zin hebben in mijn kleine, hoe veel ik ook van hem hou. Alhoewel het moederschap me goed doet. Ik kan zo intens gelukkig zijn als ik met de kleine aan het spelen en knuffelen ben, ik vergeet dan alles om me heen. Verder zie ik ook wel op tegen een bevalling en kraamtijd. Zwanger zijn vond ik een eitje, maar ook dat hoeft een volgende keer niet zo te zijn. Soms vind ik gezinnen ook gewoon stom. Dan zie ik zo'n ploeterend stel met niet-leuke kinderen (ik vind heeel veel kinderen gewoon niet leuk), en dat ze daar dan hun handen vol aan hebben en zowel met elkaar als met anderen geen normaal gesprek kunnen voeren, en snakkend naar een beetje tijd voor zichzelf... dan denk ik, dat wil ik niet. En toch kriebelt het. Zwanger raken, zwanger zijn, bevallen, weer een mooi mensje, het is zo'n kick, zoiets moois, dat wil ik nog wel een keer. Heel veel tijd om erover na te denken hebben wij ook niet meer, ik ben vorige week 34 geworden. Toch vind ik dat er nog genoeg tijd is om de beslissing even voor ons uit te schuiven.
Oh, dat niet een normaal gesprek met anderen kunnen voeren zul je met één kind ook nog wel merken. Maar alle gekheid op een stokje: je bent inderdaad meer bezig met twee kinderen, dat valt niet te ontkennen.
Ik betrapte mezelf vandaag voor het eerst op het gevoel dat ik mensen zonder kinderen en zonder kinderwens een beetje sneu vind.
Maar alle gekheid op een stokje: je bent inderdaad meer bezig met twee kinderen, dat valt niet te ontkennen.Ik betrapte mezelf vandaag voor het eerst op het gevoel dat ik mensen zonder kinderen en zonder kinderwens een beetje sneu vind.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Die gedachte kan ik me niet permitteren, vrijwel onze gehele vriendenkring is kindvrij (dat is de term geloof ik). Eén vriendin is heel stellig, ze wil de verantwoordelijkheid niet aangaan. Prima, dat kan. Zelf ben ik zielsblij dat ik toch de keuze heb gemaakt om een kind te krijgen. Ventje is onmisbaar en hoort er helemaal bij. Ik kan me een leven zonder hem niet voorstellen. Hoe heb ik zonder hem gekund
Ik kan het me misschien wel permitteren, maar ik schaam me oprecht voor het sentiment. Ik heb me als indertijd nog kinderloze altijd voorgenomen om een leven zonder kind niet minder rijk te vinden dan een leven met een kind.
Nog even over dat kunnen voeren van een fatsoenlijk gesprek: ik erger me er altijd aan als volwassenen onderling dat niet kunnen doen omdat er een kind doorheen zit te jengelen en voortdurend alle aandacht vraagt en krijgt. Kreeg ik pas een KPN-monteur over de vloer net voor de middagdut van Ivan en Lena. Ik had m'n handen vol aan die twee (vooral Ivan) en kon hem amper te woord staan. Ik moet in zijn ogen het schrikbeeld geweest zijn van elke kinderloze.
En weer iets anders: het valt me op dat mensen van alle leeftijden heel lief zijn voor mijn kinderen. Op basis van topics in bijvoorbeeld de Klaagbaak zou je denken dat de wereld vergeven is van kinderhaters, maar in de praktijk blijkt dat geenszins het geval.
Nog even over dat kunnen voeren van een fatsoenlijk gesprek: ik erger me er altijd aan als volwassenen onderling dat niet kunnen doen omdat er een kind doorheen zit te jengelen en voortdurend alle aandacht vraagt en krijgt. Kreeg ik pas een KPN-monteur over de vloer net voor de middagdut van Ivan en Lena. Ik had m'n handen vol aan die twee (vooral Ivan) en kon hem amper te woord staan. Ik moet in zijn ogen het schrikbeeld geweest zijn van elke kinderloze.
En weer iets anders: het valt me op dat mensen van alle leeftijden heel lief zijn voor mijn kinderen. Op basis van topics in bijvoorbeeld de Klaagbaak zou je denken dat de wereld vergeven is van kinderhaters, maar in de praktijk blijkt dat geenszins het geval.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Geen reactie of geen derde?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Geen reactie, of niet uitgebreid/openhartig iig.
Ik had juist iets geschreven in de trant van dat mijn hart om een derde schreeuwt maar dat mijn ratio het soms flink zwaar vind met twee.
En F. is vrij stellig over dat er geen derde komt hoor.
Mss wel juist vanwege wat ik hierboven zeg...
Ik had juist iets geschreven in de trant van dat mijn hart om een derde schreeuwt maar dat mijn ratio het soms flink zwaar vind met twee.
En F. is vrij stellig over dat er geen derde komt hoor.
Mss wel juist vanwege wat ik hierboven zeg...
***
Ah, van allebei dus een beetje. Ik vind dat juist voor Aventura eigenlijk wel een heel zinvolle bijdrage.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik lees dit nu pas. Ik ben nu zwanger van ons 4e kindje en heb bij deze zwangerschap voor het eerst het gevoel dat we met dit kindje erbij compleet zijn. Of ik dat gevoel na de geboorte ook nog heb weet ik niet. Ik weet wel dat ik voorheen altijd het gevoel heb gehad dat ons gezin nog niet compleet was, terwijl ik zwanger was van de eerste dacht ik al aan de 2e en terwijl ik zwanger was van de 2e dacht ik aan de 3e. En ook bij nr 3 dacht ik alweer aan nr 4. Rupsje nooit genoegquote:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Misschien dat de leeftijden van de kinderen ook meespelen? Mijn oudste is 4 en over 2 maanden verwacht ik ons 4e kindje, ik heb er mijn handen vol aan en nog één erbij ga ik niet bolwerken. En ik vind mezelf te oud om nog een paar jaar te wachten en dan nog een keer aan een baby te beginnen. En zoals ik er nu over denk, heb ik er ook geen behoefte aan, ook niet als ik jonger was geweest. Zodra dit kindje bij ons is zijn we compleet. Tis goed zo.
Het ligt toch ook alles aan het karakter van je kinderen en de leeftijd? Ik vind het best zwaar om op twee neefjes van 2,5 te passen maar op drie kinderen van 6, 4 en 2,5 - wat zeg ik, mijn neefje van 1 kan daar ook prima bij - passen, vind ik een peace of cake. Dat zijn kinderen die zichzelf en elkaar goed vermaken, ondanks hun humeur soms toch haast altijd redelijk zijn. Terwijl de tweeling best veel temperament heeft, en peuterdriftbuien keer 2 is best lastig.
Als er bij de drie kinderen twee waren die elkaar vaak in de haren vlogen en een derde die vaak ziek en zielig was, was het natuurlijk een heel ander verhaal.
Ik denk dat van het karakter van je kind ook wel kan afhangen of je er nog één wilt
Als er bij de drie kinderen twee waren die elkaar vaak in de haren vlogen en een derde die vaak ziek en zielig was, was het natuurlijk een heel ander verhaal.
Ik denk dat van het karakter van je kind ook wel kan afhangen of je er nog één wilt
freedom is just another word for nothing left to lose
Ik vind juist de derde erbij helemaal niet drukker dan met 2. De oudste 2 zitten geregeld tegen en met elkaar te schreeuwen in hun spel en dan vind ik het wel eens druk. Maar dan regelen we iets dat er even apart gespeeld word en dan keert de rust wel weder. Nu we straks meer ruimte in huis hebben is de optie voor een vierde (derde voor lief) weer ter sprake gekomen. Maar we beslissen dat als Matthias naar school gaat!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.quote:
Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Of je krijgt er op een bepaald moment vrede mee.quote:
Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Er is niet per se zoiets als de waarheid over je kinderwens. Je kinderwens kan soms wel aanwezig zijn, soms niet, soms heftig, soms niet zo heftig. Mensen ontwikkelen zich, levens ontwikkelen zich, gevoelens kunnen grillig zijn, gedachtes ook.
Ik vind het altijd zo'n merkwaardige notie dat iemand op een bepaald moment in zijn of haar leven een beslissing moet hebben genomen en daar altijd maar achter moet blijven staan. Waarom zou het niet kunnen veranderen? Da's geen schande.
Wat het alleen lastig maakt is dat je deze beslissing bij uitstek met je partner neemt, dat je samen een 'afspraak' maakt (of een minder uitgesproken variant van een afspraak), dat daar verwachtingen uit voortvloeien en dat het lastig is ervan terug te komen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.quote:
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, ik ook wel. Ik snap sowieso pas na mijn eerste kind wat een kinderwens is. Ventje was een rationeel besluit: 'laten we stoppen met anticonceptie en kijken wat er gebeurt. Als er niets gebeurt is het ook goed'. Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.
Dat vond ik heel erg het geval! En dat maakte alles op een of andere manier ook makkelijker terwijl de praktische omstandigheden op zich niet makkelijker waren.quote:
Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond de verandering van 1 naar 2 best heftig. Opeens moest ik mijn aandacht verdelen, maar als ik er nu op terug kijk vind ik dat het best goed is gegaan. Er is een goede balans, de meisjes vinden elkaar leuk, spelen nu ook echt samen (naast elkaar), Maar als Sarah in bed ligt komt Jaël wel vragen waar Sarah nou is, echt heel lief.
Ik was er vrij snel van overtuigd dat ik een derde wilde, maar dat zekere gevoel is veranderd in een twijfel gevoel. Ergens vind ik het wel goed zoals het nu is en ergens zou ik zo een klein frummeltje erbij ook wel erg leuk vinden.. Nu hebben manlief en ik afgesproken het er pas na de zomer weer over te hebben. Hij wilde echt niet meer, maar twijfelt nu ook weer.. Maar goed ik ben er wel veel mee bezig maar spreek het niet meer uit Maar ik heb altijd geroepen 3 en hij 2, dus we gaan het na de zomer merken of we het nog een keer gaan proberen.
Ik was er vrij snel van overtuigd dat ik een derde wilde, maar dat zekere gevoel is veranderd in een twijfel gevoel. Ergens vind ik het wel goed zoals het nu is en ergens zou ik zo een klein frummeltje erbij ook wel erg leuk vinden.. Nu hebben manlief en ik afgesproken het er pas na de zomer weer over te hebben. Hij wilde echt niet meer, maar twijfelt nu ook weer.. Maar goed ik ben er wel veel mee bezig maar spreek het niet meer uit
Maar ik heb altijd geroepen 3 en hij 2, dus we gaan het na de zomer merken of we het nog een keer gaan proberen.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Wat je zegt over de 'waarheid' herken ik helemaal. Er is inderdaad geen waarheid, dat probeerde ik ook eigenlijk te zeggen. Ik weet alleen dat ik nu enorm gelukkig ben en geniet van elke dag. Ik geniet van momenten zonder zoon, ik geniet van momenten met mijn zoon. Vooral die laatste momenten maken dat ik het allemaal nog een keer wil. De enige waarheid waar wij mee te maken hebben, is dat het willen en mijmeren op een gegeven moment wel moet uitmonden in actie.
Ik vraag me ook af wanneer ons gezin compleet is. Als er nog eentje komt, zou dan dat gevoel weggaan? Of gaat dat gevoel idd nooit weg en moet je op een gegeven moment maar zeggen en nu is het gewoon klaar. Nu hebben we nog plek in huis, in de auto en vooral in ons hart voor nog een kleine. Maar daarna is de ruimte in huis enzo op. Dan houdt het gewoon op! Tenminste voor ons dan.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Er is ook het kosten- en ruimteaspect. Wij verdienen ieder 1,5 a 2x modaal, we hoeven niks te laten. Toch komen juist voor mensen met ons inkomensniveau de kosten voor kinderopvang keihard aan, zeker met meerdere kids en meerdere dagen. Een ander huis zit er ook voorlopig niet in, je moet je huis maar verkopen in deze markt. Ik kijk altijd vol verwondering naar gezinnen met 3 kinderen of meer, waar doen ze het van (denk dat het vooral een leefstijl-iets is - je hoeft natuurlijk niet rijk te zijn om kinderen te kunnen krijgen).
oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond isquote:Op maandag 13 februari 2012 13:49 schreef Claudia_x het volgende:
Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.
:)
Ik ook.quote:
[..]
oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond is
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Neemt er dan niemand ook de financiële kant mee in zijn/haar overweging?
Ik ben echt verbaasd hoe makkelijk/snel mensen een tweede dan wel derde nemen of zelfs een vierde overwegen.
Zo slecht verdienen wij niet en we kunnen nu ook extra op wintersport bijvoorbeeld maar we wonen dan ook heel klein en hebben dus meer vaste lasten als we ruimte hebben voor een tweede.
Als ik dan zie wat de kinderopvang kost
Allicht als je als moeder niet werkt dat je daar kosten bespaart maar als alles van het salaris van de meneer zou moeten, phoe! Dan moeten wij toch wel heel veel er voor laten.
Ik zie ook wel dat je dingen als speelgoed en ook kleding (mits zelfde geslacht ) maar 1x aanschaft dus dat in de beginjaren (afgezien van de opvang) een volgende minder kost maar uiteindelijk worden dat ook allemaal kinderen met een eigen stijl en steeds grotere monden om te voeden. Ik wil niet weten wat het kost aan boodschappen en kleding e.d.
Edit: ah spuit elf, aventura noemt het nu ook.
[ Bericht 4% gewijzigd door Dizzy-Miss-Lizzy op 13-02-2012 14:05:47 ]
Ik ben echt verbaasd hoe makkelijk/snel mensen een tweede dan wel derde nemen of zelfs een vierde overwegen.
Zo slecht verdienen wij niet en we kunnen nu ook extra op wintersport bijvoorbeeld maar we wonen dan ook heel klein en hebben dus meer vaste lasten als we ruimte hebben voor een tweede.
Als ik dan zie wat de kinderopvang kost
Allicht als je als moeder niet werkt dat je daar kosten bespaart maar als alles van het salaris van de meneer zou moeten, phoe! Dan moeten wij toch wel heel veel er voor laten.
Ik zie ook wel dat je dingen als speelgoed en ook kleding (mits zelfde geslacht
) maar 1x aanschaft dus dat in de beginjaren (afgezien van de opvang) een volgende minder kost maar uiteindelijk worden dat ook allemaal kinderen met een eigen stijl en steeds grotere monden om te voeden. Ik wil niet weten wat het kost aan boodschappen en kleding e.d.Edit: ah spuit elf, aventura noemt het nu ook.
[ Bericht 4% gewijzigd door Dizzy-Miss-Lizzy op 13-02-2012 14:05:47 ]
floorplannertje maken met de nieuwe indeling voor een babykamer dan maar?quote:
Op Aventura ik denk persoonlijk dat het idd voornamelijk een leefstijl iets is, en dat moet je maar niet willen. Iedereen heeft daar andere grenzen in en randvoorwaarden.
:)
Wat voor mij trouwens wel ook mee weegt in de overweging voor een derde is het praktische aspect van regelmatig op reis moeten voor mijn werk en dan oppas regelen. Twee kinderen uit logeren is één ding, drie vind ik toch wel van een ander kaliber.
Dat is dus een hobbel die ook nog even genomen moet worden. Maar ja... om het nou van te voren aan mijn ouders te gaan vragen vind ik ook weer een tikkie .
Dat is dus een hobbel die ook nog even genomen moet worden. Maar ja... om het nou van te voren aan mijn ouders te gaan vragen vind ik ook weer een tikkie
.
***
Als ik straks geen ander werk kan vinden kunnen wij van het salaris van mijn lief rondkomen. Het wordt krap, maar het kan. Je moet inderdaad wel andere keuzes maken. Geen dure vakantie meer, geen kinderkleertjes kopen wanneer je er ook maar zin in hebt, geen eten bestellen wanneer je er maar zin in hebt ( ), goed letten op hoe je inkopen doet. En vergeet niet dat je financieel ook weer meevallers krijgt als je gezinsinkomen omlaag gaat. Je wordt minder zwaar belast van overheidswege en krijgt hier en daar misschien ook wat meer tegemoetkomingen.
Ik wil het niet bagatelliseren, maar het is vaak wel een kwestie van waar je de prioriteiten legt. Wij zijn naar een minder populair stadsdeel verhuisd om onszelf te ontlasten.
), goed letten op hoe je inkopen doet. En vergeet niet dat je financieel ook weer meevallers krijgt als je gezinsinkomen omlaag gaat. Je wordt minder zwaar belast van overheidswege en krijgt hier en daar misschien ook wat meer tegemoetkomingen.Ik wil het niet bagatelliseren, maar het is vaak wel een kwestie van waar je de prioriteiten legt. Wij zijn naar een minder populair stadsdeel verhuisd om onszelf te ontlasten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik wil en kan mijn financiele onafhankelijkheid ook niet opgeven. Ik wil werken, een loopbaan, een leuke baan, ik weet niet beter. Ik kan me niet voorstellen dat ik een baantje voor 2 dagen zou hebben, puur om geld bijeen te sprokkelen omdat we anders niet uitkomen. De zinloosheid, uitzichtloosheid daarvan, daar zou ik niet mee willen leven. Misschien als het tijdelijk zou zijn, voor een paar jaar.
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn? (maar ik snap wel wat je bedoelt denk ik hoor).
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
in de haak.
Dat kan ik me ook voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat iemand het als een gemis blijft ervaren.quote:
[..]
Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.
Twijfel ontstaat hier ook voor een deel doordat manlief geen vast contract heeft. We hebben twee gezonde prachtige kinderen en daar zijn we dankbaar voor. En mijn twijfel komt voort uit het gedeelte dat een derde weer een keizersnee word, het is toch weer heel wat wat van mij lichaam gevraagd word. Ik ben bij deze allebei perfect hersteld daar neit van maar het blijft een grote buik operatie.
Maar ik wil gewoon zo graag een zoon
Maar ik wil gewoon zo graag een zoon
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Nee, precies. Het kan én bevredigend zijn én je geven wat je het allerliefst wil, namelijk zoveel mogelijk bij je gezin zijn. Als dat is wat je wil, that is.quote:
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja Claudia wij willen ook eigenlijk naar een ander deel van Nederland verhuizen om groter te kunnen wonen zonder onze lasten explosief te laten stijgen.
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Je hebt gelijk dat je op sommige punten meer tegemoetkomingen krijgt maar vlak de inkomensafhankelijke combinatiekorting niet uit die juist op loopt hoe meer je werkt/verdient.
En dan is er nog het punt wat Aventura aanhaalt. Ik zit momenteel in een vakgebied waar ik uit wil. Er is ook weinig parttime te vinden in deze hoek, maar een studie op het niveau wat ik wil
Dan zouden we echt elk dubbeltje om moeten draaien en ik betwijfel of we dat er voor over hebben.
De financiële kant houdt mij nu in ieder geval erg bezig en ook deels tegen. Ik heb ook genoeg andere redenen om het nu niet te doen hoor.
Ik heb maar al mijn hoop gevestigd op een sollicitatie van de meneer in Zwitserland waar ze een native dutch speaker zoeken. Dat zou in één klap al onze problemen oplossen. Naïviteit FTW!
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Je hebt gelijk dat je op sommige punten meer tegemoetkomingen krijgt maar vlak de inkomensafhankelijke combinatiekorting niet uit die juist op loopt hoe meer je werkt/verdient.
En dan is er nog het punt wat Aventura aanhaalt. Ik zit momenteel in een vakgebied waar ik uit wil. Er is ook weinig parttime te vinden in deze hoek, maar een studie op het niveau wat ik wil
Dan zouden we echt elk dubbeltje om moeten draaien en ik betwijfel of we dat er voor over hebben.
De financiële kant houdt mij nu in ieder geval erg bezig en ook deels tegen. Ik heb ook genoeg andere redenen om het nu niet te doen hoor.
Ik heb maar al mijn hoop gevestigd op een sollicitatie van de meneer in Zwitserland waar ze een native dutch speaker zoeken. Dat zou in één klap al onze problemen oplossen. Naïviteit FTW!
Om het geld hoeven we het niet te laten. Wij houden niet van op vakantie gaan dus dat scheeld ook denk ik. Mijn lief verdiend genoeg om normaal van rond te komen. Ok ik kan niet elke week de stad in om kleding te kopen voor de jongens. Maar ik koop net zo graag via MP. Ze zijn er toch zo weer uitgegroeid. Mijn inkomen is gewoon voor erbij. Dat sparen we voor het geval dat er iets kapot gaat. Voor de jongens word ook elke maand geld opzij gezet. Voor later al ze willen gaan studeren of reizen of wat ook. En als er nog een vierde komt heb ik in aanschaf niks nodig. We hebben alles nog.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Bij ons heeft het allemaal toevallig gunstig uitgepakt. Tijdens de zwangerschappen hadden we de financiële zekerheid door mijn aanstelling voor bepaalde tijd, en nu, net voor ik werkeloos ga worden, is mijn lief in loondienst getreden. Dat is een kwestie van de juiste keuzes op het juiste moment maken geweest, en ook van een boel mazzel.
Ik wil overigens niet werkeloos zijn, hoor. Ik ga gewoon flink solliciteren.
Ik wil overigens niet werkeloos zijn, hoor.
Ik ga gewoon flink solliciteren.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat klinkt niet als een principiële maar als een praktische hobbel. Wij wilden ook wel óf in de binnenstad van Amsterdam wonen óf in een idyllisch boerderijtje.quote:
Ja Claudia wij willen ook eigenlijk naar een ander deel van Nederland verhuizen om groter te kunnen wonen zonder onze lasten explosief te laten stijgen.
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Maar we konden het niet allebei hebben, een toffe locatie en op rijdbare afstand van het werk wonen. Er was een fors compromis voor nodig, een compromis dat veel Amsterdammers niet bereid zouden te maken. Jullie moeten jullie eigen compromis nog vinden. Maar ik hoop dat je lief gewoon zijn droombaan krijgt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zal het ook altijd als een gemis ervaren, maar dan nog is mijn gezin compleet. Het een sluit ter ander niet uit.quote:
[..]
Dat kan ik me ook voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat iemand het als een gemis blijft ervaren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn? (maar ik snap wel wat je bedoelt denk ik hoor).
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
Ik heb inderdaad niet het idee dat ik iets laat wat ik zou willen door niet te werken. Ook heb ik niet het gevoel in een zinloze of uitzichtloze situatie te zitten, juist niet! Maar dat is heel persoonlijk. Ik heb jaren gewerkt, vond het geweldig, maar nu niet. Nu heb ik geen zin in een baan buiten de deur, ik voel me er goed bij om de hele dag bezig te zijn met mijn kinderen en wat dingen voor mezelf. Onze financiele situatie laat het toe om 4 kinderen te hebben. Mijn man en ik willen verder ook niet zo veel, wij zijn blij als we de opa's en oma's (onze ouders) af en toe kunnen bezoeken (wonen van beide kanten in het buitenland) en verder stellen we niet zulke hoge eisen. We zijn wel heel bewust naar een een huisje met een tuin gaan zoeken omdat we dat voor de kinderen erg leuk vinden. De flat was niet ideaal met een gezin met meerdere kinderen, gelukkig hebben we dat huisje met tuin gevonden. We hebben een eigen bedrijf en de ene keer kunnen we wat meer dan de andere keer. Misschien dat ik over een jaar een jaar of twee aan het werk ga omdat mijn man zijn masters wil halen. Maar dat zien we dan wel. Ik sta niet te popelen om aan het werk te gaan, maar als mijn man zijn masters wil halen dan lever ik wel twee jaar in door te gaan werken.
Dat kan ik me ook voorstellen, maar óók dat het voor een ander niet zo zal zijn.quote:
[..]
Ik zal het ook altijd als een gemis ervaren, maar dan nog is mijn gezin compleet. Het een sluit ter ander niet uit.
Dat is wel een fijne positie.quote:
Om het geld hoeven we het niet te laten. Wij houden niet van op vakantie gaan dus dat scheeld ook denk ik. Mijn lief verdiend genoeg om normaal van rond te komen. Ok ik kan niet elke week de stad in om kleding te kopen voor de jongens. Maar ik koop net zo graag via MP. Ze zijn er toch zo weer uitgegroeid. Mijn inkomen is gewoon voor erbij. Dat sparen we voor het geval dat er iets kapot gaat. Voor de jongens word ook elke maand geld opzij gezet. Voor later al ze willen gaan studeren of reizen of wat ook. En als er nog een vierde komt heb ik in aanschaf niks nodig. We hebben alles nog.
Dus dat en dat kan ook maar zo weer veranderen als de kinderen ouder worden, nou dat is dan ook prima.quote:
[..]
Nee, precies. Het kan én bevredigend zijn én je geven wat je het allerliefst wil, namelijk zoveel mogelijk bij je gezin zijn. Als dat is wat je wil, that is.
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van.
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
[ Bericht 6% gewijzigd door oeke op 14-02-2012 21:43:07 ]
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van.
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
[ Bericht 6% gewijzigd door oeke op 14-02-2012 21:43:07 ]
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Hier is de wens voor een tweede er ook zeker, het lijkt me geweldig, nog zo'n leuk kind.
Maar ook hier telt de financiele (on)zekerheid, dat moet eerst uit de weg zijn en dat zal ongeveer in het najaar pas zo zijn.
Gelukkig rammel ik nog niet heel hard, al is de wens wel heel sterk.
Ik geef nog bv en wil dat graag nog een poosje volhouden, en dus niet het risico lopen dat mijn productie stopt. Ik wil het liefst dat Lientje ongeveer 2 jaar is en een beetje kan lopen e.d.
En mijn lijf en rug zijn net een beetje klaar met herstellen, een zwangerschap zou nu een enorme aanslag op mijn lijf zijn, ook dat wil ik niet.
Dus eigenlijk is het fijn om voorlopig een stok achter de deur te hebben.
Maar ook hier telt de financiele (on)zekerheid, dat moet eerst uit de weg zijn en dat zal ongeveer in het najaar pas zo zijn.
Gelukkig rammel ik nog niet heel hard, al is de wens wel heel sterk.
Ik geef nog bv en wil dat graag nog een poosje volhouden, en dus niet het risico lopen dat mijn productie stopt. Ik wil het liefst dat Lientje ongeveer 2 jaar is en een beetje kan lopen e.d.
En mijn lijf en rug zijn net een beetje klaar met herstellen, een zwangerschap zou nu een enorme aanslag op mijn lijf zijn, ook dat wil ik niet.
Dus eigenlijk is het fijn om voorlopig een stok achter de deur te hebben.
Ja!quote:
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Dat formuleer je heel treffend. (En trui ook!) Ik heb geluk gehad dat ik doe wat ik doe waardoor ik veel tijd voor de kinderen heb. Nu twijfel ik zelfs of ik wel de wetenschappelijke carrière wil die ik altijd voor ogen had omdat ik niet te veel van hen wil missen.Maar het is nog wel twijfel, hoor. Als zij straks naar school gaan dan wil ik niet met lege handen achterblijven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, mijn vrouw wil dus ook graag (over een jaar ofzo) nog een derde keer zwanger zijn.
Ik ben er niet zo zeker van of ik dat wil. Dat komt door meerdere zaken: mijn vrouw heeft tijdens beide zwangerschappen behoorlijk last gehad van bekkeninstabiliteit, en de tweede keer duurde het echt maanden langer voordat het weer goed genoeg ging, ten opzichte van de eerste keer.
Ook heeft zij de neiging om de kraamtijd van de tweede als relatief makkelijk terug te bezien, terwijl ik het echt een tropentijd vond... de oudste was vaak om half vijf al wakker en wilde aan de dag beginnen, terwijl het bij de jongste veel langer duurde dat ze doorsliep. Nog een keer zo'n kraamtijd doormaken zie ik als een berg tegenop, want ik ben echt een drietal maanden honds- en hondsmoe geweest.
Het praktische aspect deelt ook mee: wij hebben 3 slaapkamers (geen van alle echt groot) en drie kinderen slaapvesten in 2 kamers is lastig. En ons eigen bed staat in de grootste slaapkamer maar past niet lekker in de andere kamers...
Financieel zouden we het prima kunnen, minder sparen dan nu maar dat zou wel kunnen.
Ik ben er niet zo zeker van of ik dat wil. Dat komt door meerdere zaken: mijn vrouw heeft tijdens beide zwangerschappen behoorlijk last gehad van bekkeninstabiliteit, en de tweede keer duurde het echt maanden langer voordat het weer goed genoeg ging, ten opzichte van de eerste keer.
Ook heeft zij de neiging om de kraamtijd van de tweede als relatief makkelijk terug te bezien, terwijl ik het echt een tropentijd vond... de oudste was vaak om half vijf al wakker en wilde aan de dag beginnen, terwijl het bij de jongste veel langer duurde dat ze doorsliep. Nog een keer zo'n kraamtijd doormaken zie ik als een berg tegenop, want ik ben echt een drietal maanden honds- en hondsmoe geweest.
Het praktische aspect deelt ook mee: wij hebben 3 slaapkamers (geen van alle echt groot) en drie kinderen slaapvesten in 2 kamers is lastig. En ons eigen bed staat in de grootste slaapkamer maar past niet lekker in de andere kamers...
Financieel zouden we het prima kunnen, minder sparen dan nu maar dat zou wel kunnen.
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Ik zie relatief kleine bezwaren, Worteltjestaart. Drie maanden slaapgebrek, een ander bed kopen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat herken ik wel, maar ik denk er misschien te licht over, ik weet ook niet hoe dat in andere vakgebieden is, maar ik wil dan gewoon weer mezelf er dieper in gooien.quote:
Maar het is nog wel twijfel, hoor. Als zij straks naar school gaan dan wil ik niet met lege handen achterblijven.
Nu neem ik alleen de opdrachten aan waar ik echt van kan genieten/leren en groeien. En ze leveren ook net genoeg op.
Tegen dan zal ik wrs weer meer aan acquisitie gaan doen en ook opdrachten aannemen uit loopbaanbelang.
En nu weer aan het werk, anders schiet het niet op!
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Ik denk dat als ze kids naar school gaan ik ook wat anders ga zoeken, ik werk nu veel in de avond, dus kan de hele dag van mijn meiden genieten. ALs ze naar school gaan zijn mijn avonddiensten juist een nadeel... Maar goed ze gaan nog lang niet naar school dus daar denk ik nog niet over na
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Wij hebben een hele grote slaapkamer, daar zou met gemak ons bed en twee kinderbedden inpassen.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
OK, behalve het feit dat je username doet vermoeden dat je anders dan mijn vrouw heet en haar dus niet bent, is dit precies hoe het er bij ons uitzietquote:
Ik zie relatief kleine bezwaren, Worteltjestaart. Drie maanden slaapgebrek, een ander bed kopen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
ik ben meer van de praktische zaken, mijn vrouw denkt daar minder over.Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kun je niet opvang bieden in je eigen huis?quote:
Wij hebben een hele grote slaapkamer, daar zou met gemak ons bed en twee kinderbedden inpassen.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!quote:
Jup, dat is ook waar ik over aan het nadenken ben.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.quote:
[..]
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Als ik jouw verhaal zo lees plooien jullie je werk weliswaar om de kinderen heen, maar is dat wél bevredigend werk, inhoudelijk dan. Dat maakt voor mij het hele verschil. Dan is alles gewoon leuker!quote:
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector (kunst) waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van. (Al moet ik eerlijk zeggen dat we soms ook heel ongelukkig worden van zo onderbetaald te worden en op achteloze manier behandeld te worden)
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Ja, iets soortgelijks speelt hier ook. Als je een gezin met twee kinderen runnende moet houden terwijl je partner fysieke problemen heeft dan is dat natuurlijk heel belastend. Wat mijn lief ook heeft is dat hij blij is dat hij weet hoe ons leven er nu uitziet. We hebben twee leuke, lieve kindjes, ze zijn gezond, ik ben gezond, het is prima te doen zo. Wie weet wat je je op de hals haalt als je het allemaal nog een keer doet. En die gedachte alleen al brengt weer stress met zich mee. Het is vooral daarom dat het hier welletjes is.quote:
Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Als ik aan het werk ga omdat mijn man zn masters wil halen dan zal ik in eerste instantie gaan werken voor het geld. Maar alleen werken voor het geld daar word ik ongelukkig van, dus ik zal er wel het beste van maken. Een baan / werkomgeving zoeken waar ik het naar mn zin heb zodat het geen kwestie van uitzitten wordt, anders wordt het wel uitzichtloos inderdaad.quote:
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Die kun je altijd halen. Vaak via een gob.quote:
[..]
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het werk wat ik nu doe kan ik verder geen kant mee op. Ik werk ongeveer 20 uur. Soms iets meer, soms iets minder. Van die 20 uur werk ik ongeveer de helft thuis. Dat betaald wel minder maar dat voorkomt wel dat mijn kinderen niet naar de opvang hoeven. Eigenlijk had Matthias volgende week voor het eerst gemoeten omdat ik niks gedaan krijg met hem in de buurt. Maar van het weekend kwam de kans om go te worden voorbij. En heb die met beide handen aangegrepen. Heb in maart een herhalingscursus voor de kinder EHBO. Gelukkig mag ik wel eerder beginnen op verzoek van de afneemouder.quote:
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ik zie ineens dit topic omhoog komen, en zie dat ik dus niet de enige ben die ook erg met de financiele kant van een tweede bezig is..
Wij zouden graag een tweede willen, maar als ik nog een keer zo'n bedrag aan kinderopvang moet opbrengen, dan is dat denk ik een te grote aanslag op het budget. Zelfs nu Bartje al 8 maanden is heb ik nog steeds niet goed in zicht hoe onze financiele situatie is..
Mijn vriend heeft oudere collega's, en die zeggen dat de kosten van de kinderopvang een stuk minder worden als de oudste naar de basisschool gaat, maarja, je zit wel even met dubbele kosten.. Ik heb nu nog best wat ouderschapsverlof wat ik opneem, maar na de zomer moet ik ook weer meer gaan werken, en dan zijn we ws. ook weer meer kwijt aan kinderopvang..
Dus ik denk dat wij de beslissing ook nog even voor ons uitschuiven, gelukkig rammelen wij niet zo hard dat het nu gelijk moet zeg maar..
Wij zouden graag een tweede willen, maar als ik nog een keer zo'n bedrag aan kinderopvang moet opbrengen, dan is dat denk ik een te grote aanslag op het budget. Zelfs nu Bartje al 8 maanden is heb ik nog steeds niet goed in zicht hoe onze financiele situatie is..
Mijn vriend heeft oudere collega's, en die zeggen dat de kosten van de kinderopvang een stuk minder worden als de oudste naar de basisschool gaat, maarja, je zit wel even met dubbele kosten.. Ik heb nu nog best wat ouderschapsverlof wat ik opneem, maar na de zomer moet ik ook weer meer gaan werken, en dan zijn we ws. ook weer meer kwijt aan kinderopvang..
Dus ik denk dat wij de beslissing ook nog even voor ons uitschuiven, gelukkig rammelen wij niet zo hard dat het nu gelijk moet zeg maar..
Bij ons was het tweede kind een heel stuk goedkoper vwb opvang. Of nou ja, we kregen er destijds veel meer voor terug van de belastingdienst. Hoe het nu zit weet ik niet zo heel precies, want Sasha ging precies met de overgang naar school.
Maar je zou het eens kunnen berekenen via dat opvangberekentooltje.
Maar je zou het eens kunnen berekenen via dat opvangberekentooltje.
***
Oh hier komt ook echt wel een tweede, een keer, als het kan. Financieel betekent dat zeker dat we er op in moeten leveren, logisch ook. Het kan ook wel hoor, maar toch moet je je weer aanpassen aan een nieuwe situatie.
Nou weet ik tot op de cent wat we uitgeven dus een nieuwe berekening is zo gemaakt.
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Twijfel ook niet aan een zwangerschap of bevalling maar wel hoe ik het met Noortje erbij zou moeten doen. Tis een pittige dame die vooral streken uithaalt als je precies een hete ovenschotel in je handen hebt. Ik zie mezelf al zitten met een baby aan de borst een Noortje dansend op tafel of zo.
Na die tweede is het ook klaar. Mocht dat kindje er komen zal ik toch wel richting de 35 gaan en vent richting de 40. En als het nog zo'n doerak wordt als Noortje is dan zal ik nog wel drie keer achter mijn oren krabben waarom we dat ooit besloten hebben.
Nou weet ik tot op de cent wat we uitgeven dus een nieuwe berekening is zo gemaakt.
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Twijfel ook niet aan een zwangerschap of bevalling maar wel hoe ik het met Noortje erbij zou moeten doen. Tis een pittige dame die vooral streken uithaalt als je precies een hete ovenschotel in je handen hebt. Ik zie mezelf al zitten met een baby aan de borst een Noortje dansend op tafel of zo.
Na die tweede is het ook klaar. Mocht dat kindje er komen zal ik toch wel richting de 35 gaan en vent richting de 40. En als het nog zo'n doerak wordt als Noortje is dan zal ik nog wel drie keer achter mijn oren krabben waarom we dat ooit besloten hebben.
Interessant in jullie ervaringen en overwegingen te lezen. Ik hoop dat hier ook ooit een tweede kindje komt, maar zie op tegen weer een zwangerschap 
Praktische bezwaren zijn er wel (bijv. kleine woonruimte, 3 hoog), maar zoveel belangrijker vind ik dat we een kindje een warm en stabiel gezin kunnen bieden. Bij nummer 1 hebben we er bewust niet voor gekozen om te wachten tot de omstandigheden "perfect" waren en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad
Praktische bezwaren zijn er wel (bijv. kleine woonruimte, 3 hoog), maar zoveel belangrijker vind ik dat we een kindje een warm en stabiel gezin kunnen bieden. Bij nummer 1 hebben we er bewust niet voor gekozen om te wachten tot de omstandigheden "perfect" waren en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad
Oude (on)bekende.
Met twee kinderen vond ik 2 hoog op een flat ook nog wel te doen, met 3 al een stuk minder. Een flat met lift zou het wel wat aangenamer hebben gemaakt maar die hadden we niet. En ja, warmte en stabiliteit kunnen bieden vind ik ook belangrijker, maar als dat lukt én een tuin dan is dat toch ook wel heel erg fijn hoor.
Leuk om jullie gedachten over een 2e/3e/4e te lezen. Ik wil ook graag een 3e (denk ik nu) maar mijn partner (nog) niet.
Waar ik wel tegenop kan zien is de drukte met 3 kinderen. Zeker omdat de oudste dan ook naar school gaat en je meer met logistiek te maken hebt.
Maar het lijkt me vooral ook zo leuk en ik heb het gevoel op dit moment nog niet compleet te zijn
Waar ik wel tegenop kan zien is de drukte met 3 kinderen. Zeker omdat de oudste dan ook naar school gaat en je meer met logistiek te maken hebt.
Maar het lijkt me vooral ook zo leuk en ik heb het gevoel op dit moment nog niet compleet te zijn
Haha, ik zal eerlijk bekennen dat ik ook behoorlijk materialistisch kan zijn, maar mijn koopdrift kan ik goed beteugelen met mijn werk, daar mag ik mooie stoffen, dure kleren, fournituren voor kopen. Soms ook meubels, vloeren en zulks. Dat helpt.quote:
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Daarnaast zoek ik gratis of goedkope of do-it-yourself varianten voor mijn wensen, en daar zijn we erg goed in geworden.
Een derde komt hier trouwens niet, juist vanwege de financieen, omdat we het werk doen wat we doen en omdat we de vrijheid willen houden om opeens te besluiten voor 2 maanden in India te gaan backpacken of te emigreren of andere wensen die we hebben.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Wij hebben nu een kleine drie weken twee kinderen, en ik vind het best pittig, maar dat is ook omdat de eerste weken met een baby gewoon heel pittig zijn. De dagen dat de oudste naar het kdv is (ma, di, do) zijn goed te doen, maar vooral het weekend vind ik echt wel zwaar. Onze peuter slaapt niet meer overdag, en is dus meestal van 6 tot 19.00 / 19.30 wakker. En de baby slaapt 's nachts nog niet geweldig. We proberen het in het weekend zo te organiseren dat we allebei overdag wat extra slaap kunnen pakken, maar dat is best lastig.
Het financiële aspect speelde bij ons helemaal geen rol in de overweging voor een tweede te gaan. We hebben eigenlijk zodra we het over kinderen gingen hebben met elkaar zoiets gehad van 'we willen er twee'. En nu voelt het ook echt als een compleet gezin. Vooralsnog vallen die extra kosten behoorlijk mee trouwens. Baby-uitzet hadden we natuurlijk nog, bv kost niets, en kdv (vanaf april) krijg je voor de tweede nog steeds veel meer terug dan voor de eerste. Ik heb trouwens geen idee hoe veel ons dat echt gaat kosten. Manlief is freelancer, en dat past niet in de rekenmodelletjes van de belastingdienst. We zien het wel. We hebben ook een hele tijd twee hypotheken betaald, en dat ging ook.
Het financiële aspect speelde bij ons helemaal geen rol in de overweging voor een tweede te gaan. We hebben eigenlijk zodra we het over kinderen gingen hebben met elkaar zoiets gehad van 'we willen er twee'. En nu voelt het ook echt als een compleet gezin. Vooralsnog vallen die extra kosten behoorlijk mee trouwens. Baby-uitzet hadden we natuurlijk nog, bv kost niets, en kdv (vanaf april) krijg je voor de tweede nog steeds veel meer terug dan voor de eerste. Ik heb trouwens geen idee hoe veel ons dat echt gaat kosten. Manlief is freelancer, en dat past niet in de rekenmodelletjes van de belastingdienst. We zien het wel. We hebben ook een hele tijd twee hypotheken betaald, en dat ging ook.
Ik vind het altijd bijzonder om te lezen hoe gevoel en ratio elkaar kunnen tegenspreken. Op de een of andere manier zijn die twee bij mij erg verstrengeld met elkaar ofzo.
Voor nu heb ik geen wens voor een derde. Ik heb twee handen (voor elk kind één ), werk 0,7 fte (dus niet zoveel geld), ben gelukkig met mij duo en ons leven nu, maar ook mijn toekomstbeeld van ons met z'n drietjes geeft me een tevreden en ook voldaan gevoel.
Toch weet ik, dat mocht ik nog een partner vinden, dat de wens voor een derde (mits op dat moment nog reëel met leeftijd enzo) er zo zal zijn. En misschien ook nog wel een vierde . (Moet ik wel snel zijn ).
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 13-02-2012 19:49:42 ]
Voor nu heb ik geen wens voor een derde. Ik heb twee handen (voor elk kind één
), werk 0,7 fte (dus niet zoveel geld), ben gelukkig met mij duo en ons leven nu, maar ook mijn toekomstbeeld van ons met z'n drietjes geeft me een tevreden en ook voldaan gevoel.Toch weet ik, dat mocht ik nog een partner vinden, dat de wens voor een derde (mits op dat moment nog reëel met leeftijd enzo) er zo zal zijn. En misschien ook nog wel een vierde
. (Moet ik wel snel zijn ).[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 13-02-2012 19:49:42 ]
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal .
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente ).
.(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
).
Ik wil echt dolgraag een tweede. N ook. Nu nog even niet, maar als ik klaar ben met mijn dieet gaan we samen bekijken wanneer we het zien zitten.
We hebben hier in de flat 3 slaapkamers, wij hebben de grootste, en fietje de middelste. Wij kunnen onze kamer niet opgeven want hij grenst aan de woonkamer (met glazen tussendeuren). Het zou dus betekenen dat de tweede een kleine kamer zou krijgen. We willen hier nog een jaar of 2 wonen, dus het zou niet voor heel lang zijn. Fietje heeft 2.5 maand bij ons op de kamer gelegen.
Ik werk 24 uur en N werkt 32 uur, en dat gaat prima zo. Omdat we beide onregelmatig werken hebben we heel niet zoveel opvang nodig. Dus dat zou bij een tweede ook goed komen gok ik zo.
Ik ben wel benieuwd hoe dat zou gaan. 2 kinderen, hoe zou Fietje reageren op een broertje/zusje...?
We hebben hier in de flat 3 slaapkamers, wij hebben de grootste, en fietje de middelste. Wij kunnen onze kamer niet opgeven want hij grenst aan de woonkamer (met glazen tussendeuren). Het zou dus betekenen dat de tweede een kleine kamer zou krijgen. We willen hier nog een jaar of 2 wonen, dus het zou niet voor heel lang zijn. Fietje heeft 2.5 maand bij ons op de kamer gelegen.
Ik werk 24 uur en N werkt 32 uur, en dat gaat prima zo. Omdat we beide onregelmatig werken hebben we heel niet zoveel opvang nodig. Dus dat zou bij een tweede ook goed komen gok ik zo.
Ik ben wel benieuwd hoe dat zou gaan. 2 kinderen, hoe zou Fietje reageren op een broertje/zusje...?
*poef* nu is het weg
Ha, ja! Dat heb ik ook! Allebei!quote:
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond het toen ik er vorig jaar net in zat met een verse baby en een dreumes van 16 mnd heel erg meevallen.
Kwestie van prioriteiten stellen maar wat groofsken zegt (hoi) ik vind het nu al makkelijker worden, joep eet met alles mee dus je hoeft niet meer zoveel mee te slepen, ze hebben alletwee niet meer zoveel slaapjes nodig en om en om wat een jaar geleden nog wel zo was.
En de interactie tussen hun twee nu vind ik zo leuk.
Ze zijn echt achter elkaar aan het aanvangen enzo en tijn geeft joep wat te eten en te drinken (en onder smeren onder de sudo haha).
Hier geen 3e mede door mijn lichamelijk gestel (o.a.schildklier,bij joep zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ijzergehalte gedoe) en vind het helemaal prima.
Het voelt goed zo en met 2 heb ik nog wat gevoel van vrijheid, niet zo avontuurlijk als oeke maar houden wel van een feestje, spontane dingen doen enzo en dan zie ik met 3 toch iets meer bezwaren als 2.
En wil me/ons ooit nog weleens in pleegouderschap verdiepen.
Oja en beide jongens hebben de eerst e paar maand veel gehuild dus dat hakt er best in.
En ben net gewisseld van baan, werkte onregelmatig, nu juist regelmatig en bevalt me goed.
Het gespook s nachts in combi met de late diensten trok ik niet zo goed, nu wel iets meer opvang nodig maar meer duidelijkheid voor de jongens, 2,5 dag naar de gastouder en de dagen dat ik vrij ben ben ik echt vrij en met mijn vorige werk niet. (iedere dag een paar uurtjes werken)
En ik kan me in deze baan erg ontwikkelen, niet het allerhoogste niveau maar er is wel ontwikkkeling en groei en verdieping mogelijk.
Gastouder met eigen kinderen moet je wel goed over nadenken.
Onze vorige gastouder had zelf 3 kinderen en dan was het soms best weleens lastig als ze nog 3 kleine kinderen erbij had die gastkindjes waren.
Kwestie van prioriteiten stellen maar wat groofsken zegt (hoi) ik vind het nu al makkelijker worden, joep eet met alles mee dus je hoeft niet meer zoveel mee te slepen, ze hebben alletwee niet meer zoveel slaapjes nodig en om en om wat een jaar geleden nog wel zo was.
En de interactie tussen hun twee nu vind ik zo leuk.
Ze zijn echt achter elkaar aan het aanvangen enzo en tijn geeft joep wat te eten en te drinken (en onder smeren onder de sudo haha).
Hier geen 3e mede door mijn lichamelijk gestel (o.a.schildklier,bij joep zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ijzergehalte gedoe) en vind het helemaal prima.
Het voelt goed zo en met 2 heb ik nog wat gevoel van vrijheid, niet zo avontuurlijk als oeke maar houden wel van een feestje, spontane dingen doen enzo en dan zie ik met 3 toch iets meer bezwaren als 2.
En wil me/ons ooit nog weleens in pleegouderschap verdiepen.
Oja en beide jongens hebben de eerst e paar maand veel gehuild dus dat hakt er best in.
En ben net gewisseld van baan, werkte onregelmatig, nu juist regelmatig en bevalt me goed.
Het gespook s nachts in combi met de late diensten trok ik niet zo goed, nu wel iets meer opvang nodig maar meer duidelijkheid voor de jongens, 2,5 dag naar de gastouder en de dagen dat ik vrij ben ben ik echt vrij en met mijn vorige werk niet. (iedere dag een paar uurtjes werken)
En ik kan me in deze baan erg ontwikkelen, niet het allerhoogste niveau maar er is wel ontwikkkeling en groei en verdieping mogelijk.
Gastouder met eigen kinderen moet je wel goed over nadenken.
Onze vorige gastouder had zelf 3 kinderen en dan was het soms best weleens lastig als ze nog 3 kleine kinderen erbij had die gastkindjes waren.
Ik wil wachten met een eventuele derde tot:
De jongste op school zit ivm tijd/kosten kinderopvang
Mijn BMI onder de 25 zit ivm eerdere complicatie zwangerschapsdiabetes
Een gesprek met de gyneacoloog ivm vroeggeboorte. (Oudste 6 weken te vroeg, jongste dreigde met 7 weken te vroeg, met weeenremmers, bedrust en niets doen kunnen rekken tot de 37 weken.)
Dus we willen wel een derde, het kan qua woning en inkomen ook goed, maar nu is het echt niet verstandig. Vooral de angst dat een derde weer te vroeg zou komen (en die kans is bij mij gewoon vrij groot) met alle gevolgen van dien, houdt mij nog wel even tegen.
De jongste op school zit ivm tijd/kosten kinderopvang
Mijn BMI onder de 25 zit ivm eerdere complicatie zwangerschapsdiabetes
Een gesprek met de gyneacoloog ivm vroeggeboorte. (Oudste 6 weken te vroeg, jongste dreigde met 7 weken te vroeg, met weeenremmers, bedrust en niets doen kunnen rekken tot de 37 weken.)
Dus we willen wel een derde, het kan qua woning en inkomen ook goed, maar nu is het echt niet verstandig. Vooral de angst dat een derde weer te vroeg zou komen (en die kans is bij mij gewoon vrij groot) met alle gevolgen van dien, houdt mij nog wel even tegen.
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt
dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico
Ja, dat kan natuurlijk ook nog: dat je voor een 2e, 3e, 4e etc. wil gaan en je krijgt een meerling...
Daarom lijkt het me niet fijn om nog een keer zwanger te worden. Een 4e zal hier misschien nog wel gaan (hoeft van ons niet, dus proberen we te voorkomen), maar er dan gelijk een 5e of misschien zelfs een 5e en 6e erbij te krijgen lijkt me dus helemaal niets!
Daarom lijkt het me niet fijn om nog een keer zwanger te worden. Een 4e zal hier misschien nog wel gaan (hoeft van ons niet, dus proberen we te voorkomen
), maar er dan gelijk een 5e of misschien zelfs een 5e en 6e erbij te krijgen lijkt me dus helemaal niets!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Wat ik wel enigszins heb onderschat is dat er veel meer energie van je gevraagd wordt.quote:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Gelukkig is onze oudste heel makkelijk en absoluut geen hysterische jengelpeuter...
Mwah, volgens mij blaas je het teveel op hoor. Ik weet niet hoe oud je eerste is, maar het is echt niet zo dat ze per definitie de baby als een indringer beschouwen!quote:Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
Je moet je er wel van bewust zijn dat speciale dingen/momentjes die je nu samen met je oudste hebt, niet opeens op moet heffen als er een baby bij komt.
Bij ons was het leeftijdsverschil klein (1jr8mnd) en zodoende heeft de oudste de baby heel snel als een aangenomen feit geaccepteerd. En nu kunnen ze heel lief samen spelen, de jongste heeft echt een buitengewoon ontzag voor haar oudere broer en hij is op zijn beurt heel lief voor haar...
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
En Mikael was 3 toen de middelste geboren was en 5 toen de jongste geboren werd. Zelfs die heeft nooit de baby's als indringers gezien. Hij was meteen helemaal gek met ze. Maar dat komt misschien omdat ie dan alweer iets ouder was. Hij vraagt de laatste weken best vaak of ie nog een zusje krijgt
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het gaat me ook niet om wat Eva erbij voelt (ze is pas 9 maanden trouwens), naar om mijn eigen gevoel. Eva zal het wS alleen naar leuk vinden, maar het voelt voor mij zo raar. Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
Ja de energie die het kost heb ik onderschat. Vooral de periode van 3 tot 4 jaar op de een of andere manier. Yade slaapt niet meer, maar 2 ochtenden PSZ, dus die moet je echt veel bezighouden. En ze is zo toe aan school dat ze sinds 2 maanden zich verveelt... Tig soorten speelgoed maar goed, en dan moet ze nog 3 maanden.
En dan nog een ukje erbij, dat is veel aandacht delen en veel energie van pappa en mamma. We zijn ook beiden op als het 7 uur is.
En dan nog een ukje erbij, dat is veel aandacht delen en veel energie van pappa en mamma. We zijn ook beiden op als het 7 uur is.
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Haha. Als ze op bed liggen en we sluiten de deuren, dan hangen we altijd op de gang tegen elkaar aan, even 2 minuten genieten van de stilte. Zo van "Aahhhhh wat een rust!"quote:
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed
Gebeurt hier ook wel dat we om 22:00 op de bank in slaap vallen.
Als Yade straks naar school gaat en Jazzy naar de PSZ dan ben ik volgens mij alleen nog maar aan het fietsen/lopen de hele dag. PSZ/school --> huis --> PSZ/school --> huis/lunch --> school ---> huis ---> werk ---> huis.
En op woensdag zit er nog dansles op woensdag tussen...Hoop echt dat ze naar een continu rooster gaan.
Ook zonder continurooster kunnen ze toch overblijven? Misschien dan niet alle vier de dagen, maar bijvoorbeeld 2. Dat scheelt al enorm.
Wat ik trouwens grappig vindt is dat je vaak hoort / leest van ouders waar de kinderen dicht op elkaar zitten, dat de oudste eigenlijk niet beter weet, en daarom niet jaloers is geweest, en van ouders met groter leeftijdsverschil dat de oudste het allemaal al goed genoeg begrijpt, en daarom niet jaloers is. Zou het er niet op neer komen dat de meeste kindjes gewoon niet jaloers zijn op een nieuw broertje of zusje, maar het juist leuk vinden? En dat de kindjes die wél jaloers zijn, de uitzondering zijn, en niet de regel?
Danic: ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb, zeker tijdens mijn zwangerschap ook weleens gedacht 'oh meisje, wat doen we je aan'. Maar ik weet ook wel dat ik het op lange termijn beter vindt voor kinderen een broer of zus te hebben. En daarbij hadden we zelf gewoon een grote wens voor een tweede. (Mijn zus had dat trouwens helemaal sterk, maar bij haar was de tweede dan ook een tweeling, dus haar oudste ging van 'het rijk alleen' naar 'alles delen met twee broertjes' - ze zijn nu heel dol op elkaar allemaal trouwens).
Wat ik trouwens grappig vindt is dat je vaak hoort / leest van ouders waar de kinderen dicht op elkaar zitten, dat de oudste eigenlijk niet beter weet, en daarom niet jaloers is geweest, en van ouders met groter leeftijdsverschil dat de oudste het allemaal al goed genoeg begrijpt, en daarom niet jaloers is. Zou het er niet op neer komen dat de meeste kindjes gewoon niet jaloers zijn op een nieuw broertje of zusje, maar het juist leuk vinden? En dat de kindjes die wél jaloers zijn, de uitzondering zijn, en niet de regel?
Danic: ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb, zeker tijdens mijn zwangerschap ook weleens gedacht 'oh meisje, wat doen we je aan'. Maar ik weet ook wel dat ik het op lange termijn beter vindt voor kinderen een broer of zus te hebben. En daarbij hadden we zelf gewoon een grote wens voor een tweede. (Mijn zus had dat trouwens helemaal sterk, maar bij haar was de tweede dan ook een tweeling, dus haar oudste ging van 'het rijk alleen' naar 'alles delen met twee broertjes' - ze zijn nu heel dol op elkaar allemaal trouwens).
Bleie, ik denk inderdaad dat jaloezie wel meevalt onder de oudere broers/zussen. Ik merk dat Hannah eigenlijk pas jaloers is als 1 van ons aandacht geeft aan een ander kindje van haar eigen leeftijd (dus een vriendje of vriendinnetje dat langskomt). Dat ervaart ze meer als bedreiging dan een baby.
Eergisteren kwamen we ergens binnen (ik droeg Mia) en toen zei ze 'isse zus, isse 'Mia' en wees naar Mia Ze begint het nu dus echt te begrijpen.
Ik vond het laatste stuk van de zwangerschap wel erg zwaar met peuter. Ik kon niet zo veel meer en zat dan met een meisje met veel energie. Kon niet meer even met haar naar de speeltuin gaan
Alleen al daarom voorlopig geen derde!
Eergisteren kwamen we ergens binnen (ik droeg Mia) en toen zei ze 'isse zus, isse 'Mia' en wees naar Mia
Ze begint het nu dus echt te begrijpen. Ik vond het laatste stuk van de zwangerschap wel erg zwaar met peuter. Ik kon niet zo veel meer en zat dan met een meisje met veel energie. Kon niet meer even met haar naar de speeltuin gaan
Alleen al daarom voorlopig geen derde!
Hoe jij het opschrijft klinkt een beetje negatief, maar het is toch niet slecht om nog zo'n leuk exemplaar te willen?quote:
Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
Ja ik wilde 2 overblijf dagen doen, de andere dagen zijn toch halve dagen in groep 1. Anders blijf ik lopen en dan kan Jasmin niet goed slapen.
Yade was ook niet echt jaloers. Die was 2 jaar en vond het alleen maar geweldig. Nu hebben ze weleens ruzie, maar dan gaat het om wie wat eerst had ofzo. Niets ernstigs.
Yade was ook niet echt jaloers. Die was 2 jaar en vond het alleen maar geweldig. Nu hebben ze weleens ruzie, maar dan gaat het om wie wat eerst had ofzo. Niets ernstigs.
Ik wilde altijd graag 4 kinderen. Dat leek me echt geweldig, maar ik denk nu dat we het toch maar bij 3 laten
Ik vond de laatste bevalling zo heftig, pijnlijk en zwaar, dat ik op dit moment zeg, nooit weer!
Maar of het gevoel van compleet zijn, ooit zal komen.. ik weet het niet. In mijn hart is nog genoeg plaats, en het nooit meer zwanger zijn, nooit meer nog een kindje van jezelf, dat doet me wel wat.
Maar mijn vriend vind het goed zo, maar ik zei al tegen hem.. we zijn nog redelijk jong (beide 30), wie weet over 4 jaar. Eerst maar eens genieten van onze lieve kleine Lucas.
En ik moet zeggen, dat ik een derde kindje niet zwaarder vind. Maar hij is ook nog maar een week, wie weet hoe ik er straks over denk Hij draait nu lekker mee in ons gezin.
Ik vond de laatste bevalling zo heftig, pijnlijk en zwaar, dat ik op dit moment zeg, nooit weer!
Maar of het gevoel van compleet zijn, ooit zal komen.. ik weet het niet. In mijn hart is nog genoeg plaats, en het nooit meer zwanger zijn, nooit meer nog een kindje van jezelf, dat doet me wel wat.
Maar mijn vriend vind het goed zo, maar ik zei al tegen hem.. we zijn nog redelijk jong (beide 30), wie weet over 4 jaar. Eerst maar eens genieten van onze lieve kleine Lucas.
En ik moet zeggen, dat ik een derde kindje niet zwaarder vind. Maar hij is ook nog maar een week, wie weet hoe ik er straks over denk
Hij draait nu lekker mee in ons gezin.
CM ik vond de bevalling van de laatste ook veel zwaarder en heftiger. Iedereen zei dat elke bevalling makkelijker werd dus daar was ik ook vanuit gegaan. Dat viel wel vies tegen!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ja, idd, tegen mij zeiden ze ook makkelijker. Niet dus!
Sneller wel, maar dat vond ik ook het zwaarst, die weeen omdat het zo snel ging. En god, die pijn
Daarom houden we het denk ik toch maar bij 3
En iedereen maar zeggen, dan ga je toch bij de volgende voor een ruggenprik. Maar ja.. als het bij de 4e ook zo snel gaat, dan is daar niet eens tijd voor..
Sneller wel, maar dat vond ik ook het zwaarst, die weeen omdat het zo snel ging. En god, die pijn
Daarom houden we het denk ik toch maar bij 3
En iedereen maar zeggen, dan ga je toch bij de volgende voor een ruggenprik. Maar ja.. als het bij de 4e ook zo snel gaat, dan is daar niet eens tijd voor..
Ja zowel Leander en Matthias waren er naar een paar uur. Bij beiden nog net op tijd in het ziekenhuis. Als er nog 1 bij komt ga ik echt met de eerste wee bellen. Moest ik bij Matthias al maar dacht zal wel los lopen.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
danic, als ik jouw berichten zo lees moet je gewoon nu nog even niet beginnen aan een tweede. je hebt je handen nog vol genoeg aan de situatie zoals ie nu is. dus rustig aan maar, je hoeft toch geen haast te maken? geniet van Eva en de tijd die je nu met haar hebt, en probeer een beetje een prettig ritme te vinden met z'n drieën, waarin je ook tijd voor jezelf moet inpassen he. je doet er niemand een plezier mee als je tweede er eigenlijk wat te snel is, naar jouw zin. het kost hoe dan ook weer behoorlijk wat energie, zeker in die begintijd met zo'n klein baby'tje. daar kun je beter een beetje uitgerust aan beginnen, en zeker weten dat je samen nog een keer zo'n stap aandurft.quote:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt
wij kregen nr 2 ook vrij kort na nr 1 en ik vond het behoorlijk zwaar. nu was nr 2 ook wel een wat minder makkelijke baby dan nr 1, dus dat kostte de nodige energie. als ik 't opnieuw zou doen zou ik er wel wat meer tijd tussen laten.
in de haak.
Wij kregen nr 2 ook snel na nr 1 en ik zou het niet anders gewild hebben. Was wel druk, maar nog wel goed te doen. Op zich ook twee makkelijke kinderen, al moesten we met nr 1 wel vaak zkh in en uit, maar dat konden we wel managen (geen gedoe met regeldingen op t werk enz). Juist dat nr 2 helemaal gezond was en ook een makkelijk kind maakte het voor mij ook makkelijker om door de op zich zware tijd met nr 1 heen te komen. Maar iedereen ervaart eea weer anders.
tuurlijk, en je weet niet wat de tweede voor een kindje zal zijn. maar je kunt wel proberen te zorgen dat je er zelf weer enigszins klaar voor bent en rust voor hebt. dat is eigenlijk het belangrijkste criterium, niet of je vindt dat het wel weer zou moeten kunnen, of dat je theoretisch een bepaalde tussenperiode het leukst vindt.
in de haak.
Trui, ik ben het helemaal met he eens hoor. Het is ook mijn onzekerheid, want ik kan moeilijk omgaan met onduidelijk tijdsbestek. Voor nu is het nog niet get goede moment, maar wanneer dan wel? En Zou ik dat merken (tuurlijk wel, maar het is nu zo vaag en dat vind ik lastig).
Troeta, het staat er misschien wat negatief, maar zo bedoel ik dat niet hoor. Ik hou zoveel van Eva, dat ik me nu niet kan voorstellen dat dat bij een tweede hetzelfde gaat. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar, maar nu geeft me die gedachte nog het gevoel dat dat niet aardig is naar Eva. Waarom neem ik geen genoegen met haar alleen?
Nou ja, moeilijk uitleggen, maar geeft alleen naar extra aan dat nu nog niet get goede moment is. Hoeft ook niet, want Eva is nog zo klein.
Troeta, het staat er misschien wat negatief, maar zo bedoel ik dat niet hoor. Ik hou zoveel van Eva, dat ik me nu niet kan voorstellen dat dat bij een tweede hetzelfde gaat. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar, maar nu geeft me die gedachte nog het gevoel dat dat niet aardig is naar Eva. Waarom neem ik geen genoegen met haar alleen?
Nou ja, moeilijk uitleggen, maar geeft alleen naar extra aan dat nu nog niet get goede moment is. Hoeft ook niet, want Eva is nog zo klein.
Dat gevoel herken ik wel, Danic, dat had ik ook. Ook toen ik zwanger was van de 2e kon ik me niet voorstellen dat ik van de 2e wel net zoveel zou kunnen houden als van de 1e en was ik vooral bang de 1e tekort te doen.
Toen de 2e er eenmaal was was dat laatste nog steeds wel een beetje een angst, maar het houden van was geen probleem. Ook dat tekort doen is vrij snel overgegaan. Vooral als ze ook samen dingen gaan doen, is het best fijn dat je niet alleen van jouw aandacht afhankelijk zijn (staat misschien wat negatiever dan ik bedoel).
Toen de 2e er eenmaal was was dat laatste nog steeds wel een beetje een angst, maar het houden van was geen probleem
. Ook dat tekort doen is vrij snel overgegaan. Vooral als ze ook samen dingen gaan doen, is het best fijn dat je niet alleen van jouw aandacht afhankelijk zijn (staat misschien wat negatiever dan ik bedoel).
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Dat gevoel heb ik nou ook wel hoor, maar ja, hij moet er maar aan wennen aan zusje:D
En Eva is pas 9 maanden toch. Toen Mex 9 maanden was wilde ik ook absoluut nog niet, de week na z'n eerste verjaardag wilde ik weer zwanger worden.
en dat gevoel komt bij jou misschien wel als ze 2 is,of 3, of wat dan ook......je merkt het echt wanneer je er weer aan toe bent!
En Eva is pas 9 maanden toch. Toen Mex 9 maanden was wilde ik ook absoluut nog niet, de week na z'n eerste verjaardag wilde ik weer zwanger worden.
en dat gevoel komt bij jou misschien wel als ze 2 is,of 3, of wat dan ook......je merkt het echt wanneer je er weer aan toe bent!
Is het trouwens ook zo dat als je er al twee hebt, dat je dan niet bang bent dat je van een derde minder zou houden? Niet dat hier iets in de planning is vroeg het me gewoon af
vroeg het me gewoon af
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik was niet bang dat ik minder van mijn kind zou houden. Had dat gevoel ook niet bij m'n 2e. Maar ik was bang dat ik mijn andere kinderen te kort zou doen, ze zouden toch minder aandacht krijgen. Dat was het enige eigenlijk.
Maar ik probeer ze zoveel mogelijk aandacht te geven als Lucas op bed ligt.
Ik werk zelf niet, dus ze zien mij vaak genoeg (soms heb ik het idee dat ze dat niet altijd leuk vinden haha)
Financieel moeten wij het ook rustig aan doen.
Ik ben nu 5,5 jaar thuis, ons huis hebben we gekocht op 1 loon, we gaan 1 keer per jaar op vakantie in de zomer, uit eten gaan we 1 keer per jaar, soms helemaal niet.
En boodschappen en kleding halen we zo goedkoop mogelijk.
Op dit moment lukt sparen ons niet eens, en daar baal ik wel van. We komen elke maand net rond.
Maar over een aantal jaar wil ik weer gaan werken (in een winkel ofzo) en dan hoop ik dat we het ietsje ruimer hebben.
Maar ik probeer ze zoveel mogelijk aandacht te geven als Lucas op bed ligt.
Ik werk zelf niet, dus ze zien mij vaak genoeg (soms heb ik het idee dat ze dat niet altijd leuk vinden haha)
Financieel moeten wij het ook rustig aan doen.
Ik ben nu 5,5 jaar thuis, ons huis hebben we gekocht op 1 loon, we gaan 1 keer per jaar op vakantie in de zomer, uit eten gaan we 1 keer per jaar, soms helemaal niet.
En boodschappen en kleding halen we zo goedkoop mogelijk.
Op dit moment lukt sparen ons niet eens, en daar baal ik wel van. We komen elke maand net rond.
Maar over een aantal jaar wil ik weer gaan werken (in een winkel ofzo) en dan hoop ik dat we het ietsje ruimer hebben.
