OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!quote:Op maandag 13 februari 2012 14:53 schreef Juud79 het volgende:
Jup, dat is ook waar ik over aan het nadenken ben.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.quote:
[..]
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Als ik jouw verhaal zo lees plooien jullie je werk weliswaar om de kinderen heen, maar is dat wél bevredigend werk, inhoudelijk dan. Dat maakt voor mij het hele verschil. Dan is alles gewoon leuker!quote:
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector (kunst) waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van. (Al moet ik eerlijk zeggen dat we soms ook heel ongelukkig worden van zo onderbetaald te worden en op achteloze manier behandeld te worden)
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Ja, iets soortgelijks speelt hier ook. Als je een gezin met twee kinderen runnende moet houden terwijl je partner fysieke problemen heeft dan is dat natuurlijk heel belastend. Wat mijn lief ook heeft is dat hij blij is dat hij weet hoe ons leven er nu uitziet. We hebben twee leuke, lieve kindjes, ze zijn gezond, ik ben gezond, het is prima te doen zo. Wie weet wat je je op de hals haalt als je het allemaal nog een keer doet. En die gedachte alleen al brengt weer stress met zich mee. Het is vooral daarom dat het hier welletjes is.quote:
Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Als ik aan het werk ga omdat mijn man zn masters wil halen dan zal ik in eerste instantie gaan werken voor het geld. Maar alleen werken voor het geld daar word ik ongelukkig van, dus ik zal er wel het beste van maken. Een baan / werkomgeving zoeken waar ik het naar mn zin heb zodat het geen kwestie van uitzitten wordt, anders wordt het wel uitzichtloos inderdaad.quote:
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Die kun je altijd halen. Vaak via een gob.quote:
[..]
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het werk wat ik nu doe kan ik verder geen kant mee op. Ik werk ongeveer 20 uur. Soms iets meer, soms iets minder. Van die 20 uur werk ik ongeveer de helft thuis. Dat betaald wel minder maar dat voorkomt wel dat mijn kinderen niet naar de opvang hoeven. Eigenlijk had Matthias volgende week voor het eerst gemoeten omdat ik niks gedaan krijg met hem in de buurt. Maar van het weekend kwam de kans om go te worden voorbij. En heb die met beide handen aangegrepen. Heb in maart een herhalingscursus voor de kinder EHBO. Gelukkig mag ik wel eerder beginnen op verzoek van de afneemouder.quote:
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ik zie ineens dit topic omhoog komen, en zie dat ik dus niet de enige ben die ook erg met de financiele kant van een tweede bezig is..
Wij zouden graag een tweede willen, maar als ik nog een keer zo'n bedrag aan kinderopvang moet opbrengen, dan is dat denk ik een te grote aanslag op het budget. Zelfs nu Bartje al 8 maanden is heb ik nog steeds niet goed in zicht hoe onze financiele situatie is..
Mijn vriend heeft oudere collega's, en die zeggen dat de kosten van de kinderopvang een stuk minder worden als de oudste naar de basisschool gaat, maarja, je zit wel even met dubbele kosten.. Ik heb nu nog best wat ouderschapsverlof wat ik opneem, maar na de zomer moet ik ook weer meer gaan werken, en dan zijn we ws. ook weer meer kwijt aan kinderopvang..
Dus ik denk dat wij de beslissing ook nog even voor ons uitschuiven, gelukkig rammelen wij niet zo hard dat het nu gelijk moet zeg maar..
Wij zouden graag een tweede willen, maar als ik nog een keer zo'n bedrag aan kinderopvang moet opbrengen, dan is dat denk ik een te grote aanslag op het budget. Zelfs nu Bartje al 8 maanden is heb ik nog steeds niet goed in zicht hoe onze financiele situatie is..
Mijn vriend heeft oudere collega's, en die zeggen dat de kosten van de kinderopvang een stuk minder worden als de oudste naar de basisschool gaat, maarja, je zit wel even met dubbele kosten.. Ik heb nu nog best wat ouderschapsverlof wat ik opneem, maar na de zomer moet ik ook weer meer gaan werken, en dan zijn we ws. ook weer meer kwijt aan kinderopvang..
Dus ik denk dat wij de beslissing ook nog even voor ons uitschuiven, gelukkig rammelen wij niet zo hard dat het nu gelijk moet zeg maar..
Bij ons was het tweede kind een heel stuk goedkoper vwb opvang. Of nou ja, we kregen er destijds veel meer voor terug van de belastingdienst. Hoe het nu zit weet ik niet zo heel precies, want Sasha ging precies met de overgang naar school.
Maar je zou het eens kunnen berekenen via dat opvangberekentooltje.
Maar je zou het eens kunnen berekenen via dat opvangberekentooltje.
***
Oh hier komt ook echt wel een tweede, een keer, als het kan. Financieel betekent dat zeker dat we er op in moeten leveren, logisch ook. Het kan ook wel hoor, maar toch moet je je weer aanpassen aan een nieuwe situatie.
Nou weet ik tot op de cent wat we uitgeven dus een nieuwe berekening is zo gemaakt.
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Twijfel ook niet aan een zwangerschap of bevalling maar wel hoe ik het met Noortje erbij zou moeten doen. Tis een pittige dame die vooral streken uithaalt als je precies een hete ovenschotel in je handen hebt. Ik zie mezelf al zitten met een baby aan de borst een Noortje dansend op tafel of zo.
Na die tweede is het ook klaar. Mocht dat kindje er komen zal ik toch wel richting de 35 gaan en vent richting de 40. En als het nog zo'n doerak wordt als Noortje is dan zal ik nog wel drie keer achter mijn oren krabben waarom we dat ooit besloten hebben.
Nou weet ik tot op de cent wat we uitgeven dus een nieuwe berekening is zo gemaakt.
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Twijfel ook niet aan een zwangerschap of bevalling maar wel hoe ik het met Noortje erbij zou moeten doen. Tis een pittige dame die vooral streken uithaalt als je precies een hete ovenschotel in je handen hebt. Ik zie mezelf al zitten met een baby aan de borst een Noortje dansend op tafel of zo.
Na die tweede is het ook klaar. Mocht dat kindje er komen zal ik toch wel richting de 35 gaan en vent richting de 40. En als het nog zo'n doerak wordt als Noortje is dan zal ik nog wel drie keer achter mijn oren krabben waarom we dat ooit besloten hebben.
Interessant in jullie ervaringen en overwegingen te lezen. Ik hoop dat hier ook ooit een tweede kindje komt, maar zie op tegen weer een zwangerschap 
Praktische bezwaren zijn er wel (bijv. kleine woonruimte, 3 hoog), maar zoveel belangrijker vind ik dat we een kindje een warm en stabiel gezin kunnen bieden. Bij nummer 1 hebben we er bewust niet voor gekozen om te wachten tot de omstandigheden "perfect" waren en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad 
Praktische bezwaren zijn er wel (bijv. kleine woonruimte, 3 hoog), maar zoveel belangrijker vind ik dat we een kindje een warm en stabiel gezin kunnen bieden. Bij nummer 1 hebben we er bewust niet voor gekozen om te wachten tot de omstandigheden "perfect" waren en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad
Oude (on)bekende.
Met twee kinderen vond ik 2 hoog op een flat ook nog wel te doen, met 3 al een stuk minder. Een flat met lift zou het wel wat aangenamer hebben gemaakt maar die hadden we niet. En ja, warmte en stabiliteit kunnen bieden vind ik ook belangrijker, maar als dat lukt én een tuin dan is dat toch ook wel heel erg fijn hoor.
Leuk om jullie gedachten over een 2e/3e/4e te lezen. Ik wil ook graag een 3e (denk ik nu) maar mijn partner (nog) niet.
Waar ik wel tegenop kan zien is de drukte met 3 kinderen. Zeker omdat de oudste dan ook naar school gaat en je meer met logistiek te maken hebt.
Maar het lijkt me vooral ook zo leuk en ik heb het gevoel op dit moment nog niet compleet te zijn
Waar ik wel tegenop kan zien is de drukte met 3 kinderen. Zeker omdat de oudste dan ook naar school gaat en je meer met logistiek te maken hebt.
Maar het lijkt me vooral ook zo leuk en ik heb het gevoel op dit moment nog niet compleet te zijn
Haha, ik zal eerlijk bekennen dat ik ook behoorlijk materialistisch kan zijn, maar mijn koopdrift kan ik goed beteugelen met mijn werk, daar mag ik mooie stoffen, dure kleren, fournituren voor kopen. Soms ook meubels, vloeren en zulks. Dat helpt.quote:
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Daarnaast zoek ik gratis of goedkope of do-it-yourself varianten voor mijn wensen, en daar zijn we erg goed in geworden.
Een derde komt hier trouwens niet, juist vanwege de financieen, omdat we het werk doen wat we doen en omdat we de vrijheid willen houden om opeens te besluiten voor 2 maanden in India te gaan backpacken of te emigreren of andere wensen die we hebben.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Wij hebben nu een kleine drie weken twee kinderen, en ik vind het best pittig, maar dat is ook omdat de eerste weken met een baby gewoon heel pittig zijn. De dagen dat de oudste naar het kdv is (ma, di, do) zijn goed te doen, maar vooral het weekend vind ik echt wel zwaar. Onze peuter slaapt niet meer overdag, en is dus meestal van 6 tot 19.00 / 19.30 wakker. En de baby slaapt 's nachts nog niet geweldig. We proberen het in het weekend zo te organiseren dat we allebei overdag wat extra slaap kunnen pakken, maar dat is best lastig.
Het financiële aspect speelde bij ons helemaal geen rol in de overweging voor een tweede te gaan. We hebben eigenlijk zodra we het over kinderen gingen hebben met elkaar zoiets gehad van 'we willen er twee'. En nu voelt het ook echt als een compleet gezin. Vooralsnog vallen die extra kosten behoorlijk mee trouwens. Baby-uitzet hadden we natuurlijk nog, bv kost niets, en kdv (vanaf april) krijg je voor de tweede nog steeds veel meer terug dan voor de eerste. Ik heb trouwens geen idee hoe veel ons dat echt gaat kosten. Manlief is freelancer, en dat past niet in de rekenmodelletjes van de belastingdienst. We zien het wel. We hebben ook een hele tijd twee hypotheken betaald, en dat ging ook.
Het financiële aspect speelde bij ons helemaal geen rol in de overweging voor een tweede te gaan. We hebben eigenlijk zodra we het over kinderen gingen hebben met elkaar zoiets gehad van 'we willen er twee'. En nu voelt het ook echt als een compleet gezin. Vooralsnog vallen die extra kosten behoorlijk mee trouwens. Baby-uitzet hadden we natuurlijk nog, bv kost niets, en kdv (vanaf april) krijg je voor de tweede nog steeds veel meer terug dan voor de eerste. Ik heb trouwens geen idee hoe veel ons dat echt gaat kosten. Manlief is freelancer, en dat past niet in de rekenmodelletjes van de belastingdienst. We zien het wel. We hebben ook een hele tijd twee hypotheken betaald, en dat ging ook.
Ik vind het altijd bijzonder om te lezen hoe gevoel en ratio elkaar kunnen tegenspreken. Op de een of andere manier zijn die twee bij mij erg verstrengeld met elkaar ofzo.
Voor nu heb ik geen wens voor een derde. Ik heb twee handen (voor elk kind één ), werk 0,7 fte (dus niet zoveel geld), ben gelukkig met mij duo en ons leven nu, maar ook mijn toekomstbeeld van ons met z'n drietjes geeft me een tevreden en ook voldaan gevoel.
Toch weet ik, dat mocht ik nog een partner vinden, dat de wens voor een derde (mits op dat moment nog reëel met leeftijd enzo) er zo zal zijn. En misschien ook nog wel een vierde . (Moet ik wel snel zijn 
).
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 13-02-2012 19:49:42 ]
Voor nu heb ik geen wens voor een derde. Ik heb twee handen (voor elk kind één
), werk 0,7 fte (dus niet zoveel geld), ben gelukkig met mij duo en ons leven nu, maar ook mijn toekomstbeeld van ons met z'n drietjes geeft me een tevreden en ook voldaan gevoel.Toch weet ik, dat mocht ik nog een partner vinden, dat de wens voor een derde (mits op dat moment nog reëel met leeftijd enzo) er zo zal zijn. En misschien ook nog wel een vierde
. (Moet ik wel snel zijn ).[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 13-02-2012 19:49:42 ]
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal 
.
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
).
.(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
).
Ik wil echt dolgraag een tweede. N ook. Nu nog even niet, maar als ik klaar ben met mijn dieet gaan we samen bekijken wanneer we het zien zitten.
We hebben hier in de flat 3 slaapkamers, wij hebben de grootste, en fietje de middelste. Wij kunnen onze kamer niet opgeven want hij grenst aan de woonkamer (met glazen tussendeuren). Het zou dus betekenen dat de tweede een kleine kamer zou krijgen. We willen hier nog een jaar of 2 wonen, dus het zou niet voor heel lang zijn. Fietje heeft 2.5 maand bij ons op de kamer gelegen.
Ik werk 24 uur en N werkt 32 uur, en dat gaat prima zo. Omdat we beide onregelmatig werken hebben we heel niet zoveel opvang nodig. Dus dat zou bij een tweede ook goed komen gok ik zo.
Ik ben wel benieuwd hoe dat zou gaan. 2 kinderen, hoe zou Fietje reageren op een broertje/zusje...?
We hebben hier in de flat 3 slaapkamers, wij hebben de grootste, en fietje de middelste. Wij kunnen onze kamer niet opgeven want hij grenst aan de woonkamer (met glazen tussendeuren). Het zou dus betekenen dat de tweede een kleine kamer zou krijgen. We willen hier nog een jaar of 2 wonen, dus het zou niet voor heel lang zijn. Fietje heeft 2.5 maand bij ons op de kamer gelegen.
Ik werk 24 uur en N werkt 32 uur, en dat gaat prima zo. Omdat we beide onregelmatig werken hebben we heel niet zoveel opvang nodig. Dus dat zou bij een tweede ook goed komen gok ik zo.
Ik ben wel benieuwd hoe dat zou gaan. 2 kinderen, hoe zou Fietje reageren op een broertje/zusje...?
*poef* nu is het weg
Ha, ja! Dat heb ik ook! Allebei!quote:
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond het toen ik er vorig jaar net in zat met een verse baby en een dreumes van 16 mnd heel erg meevallen.
Kwestie van prioriteiten stellen maar wat groofsken zegt (hoi) ik vind het nu al makkelijker worden, joep eet met alles mee dus je hoeft niet meer zoveel mee te slepen, ze hebben alletwee niet meer zoveel slaapjes nodig en om en om wat een jaar geleden nog wel zo was.
En de interactie tussen hun twee nu vind ik zo leuk.
Ze zijn echt achter elkaar aan het aanvangen enzo en tijn geeft joep wat te eten en te drinken (en onder smeren onder de sudo haha).
Hier geen 3e mede door mijn lichamelijk gestel (o.a.schildklier,bij joep zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ijzergehalte gedoe) en vind het helemaal prima.
Het voelt goed zo en met 2 heb ik nog wat gevoel van vrijheid, niet zo avontuurlijk als oeke maar houden wel van een feestje, spontane dingen doen enzo en dan zie ik met 3 toch iets meer bezwaren als 2.
En wil me/ons ooit nog weleens in pleegouderschap verdiepen.
Oja en beide jongens hebben de eerst e paar maand veel gehuild dus dat hakt er best in.
En ben net gewisseld van baan, werkte onregelmatig, nu juist regelmatig en bevalt me goed.
Het gespook s nachts in combi met de late diensten trok ik niet zo goed, nu wel iets meer opvang nodig maar meer duidelijkheid voor de jongens, 2,5 dag naar de gastouder en de dagen dat ik vrij ben ben ik echt vrij en met mijn vorige werk niet. (iedere dag een paar uurtjes werken)
En ik kan me in deze baan erg ontwikkelen, niet het allerhoogste niveau maar er is wel ontwikkkeling en groei en verdieping mogelijk.
Gastouder met eigen kinderen moet je wel goed over nadenken.
Onze vorige gastouder had zelf 3 kinderen en dan was het soms best weleens lastig als ze nog 3 kleine kinderen erbij had die gastkindjes waren.
Kwestie van prioriteiten stellen maar wat groofsken zegt (hoi) ik vind het nu al makkelijker worden, joep eet met alles mee dus je hoeft niet meer zoveel mee te slepen, ze hebben alletwee niet meer zoveel slaapjes nodig en om en om wat een jaar geleden nog wel zo was.
En de interactie tussen hun twee nu vind ik zo leuk.
Ze zijn echt achter elkaar aan het aanvangen enzo en tijn geeft joep wat te eten en te drinken (en onder smeren onder de sudo haha).
Hier geen 3e mede door mijn lichamelijk gestel (o.a.schildklier,bij joep zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ijzergehalte gedoe) en vind het helemaal prima.
Het voelt goed zo en met 2 heb ik nog wat gevoel van vrijheid, niet zo avontuurlijk als oeke maar houden wel van een feestje, spontane dingen doen enzo en dan zie ik met 3 toch iets meer bezwaren als 2.
En wil me/ons ooit nog weleens in pleegouderschap verdiepen.
Oja en beide jongens hebben de eerst e paar maand veel gehuild dus dat hakt er best in.
En ben net gewisseld van baan, werkte onregelmatig, nu juist regelmatig en bevalt me goed.
Het gespook s nachts in combi met de late diensten trok ik niet zo goed, nu wel iets meer opvang nodig maar meer duidelijkheid voor de jongens, 2,5 dag naar de gastouder en de dagen dat ik vrij ben ben ik echt vrij en met mijn vorige werk niet. (iedere dag een paar uurtjes werken)
En ik kan me in deze baan erg ontwikkelen, niet het allerhoogste niveau maar er is wel ontwikkkeling en groei en verdieping mogelijk.
Gastouder met eigen kinderen moet je wel goed over nadenken.
Onze vorige gastouder had zelf 3 kinderen en dan was het soms best weleens lastig als ze nog 3 kleine kinderen erbij had die gastkindjes waren.
Ik wil wachten met een eventuele derde tot:
De jongste op school zit ivm tijd/kosten kinderopvang
Mijn BMI onder de 25 zit ivm eerdere complicatie zwangerschapsdiabetes
Een gesprek met de gyneacoloog ivm vroeggeboorte. (Oudste 6 weken te vroeg, jongste dreigde met 7 weken te vroeg, met weeenremmers, bedrust en niets doen kunnen rekken tot de 37 weken.)
Dus we willen wel een derde, het kan qua woning en inkomen ook goed, maar nu is het echt niet verstandig. Vooral de angst dat een derde weer te vroeg zou komen (en die kans is bij mij gewoon vrij groot) met alle gevolgen van dien, houdt mij nog wel even tegen.
De jongste op school zit ivm tijd/kosten kinderopvang
Mijn BMI onder de 25 zit ivm eerdere complicatie zwangerschapsdiabetes
Een gesprek met de gyneacoloog ivm vroeggeboorte. (Oudste 6 weken te vroeg, jongste dreigde met 7 weken te vroeg, met weeenremmers, bedrust en niets doen kunnen rekken tot de 37 weken.)
Dus we willen wel een derde, het kan qua woning en inkomen ook goed, maar nu is het echt niet verstandig. Vooral de angst dat een derde weer te vroeg zou komen (en die kans is bij mij gewoon vrij groot) met alle gevolgen van dien, houdt mij nog wel even tegen.
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico 
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt
dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico
Ja, dat kan natuurlijk ook nog: dat je voor een 2e, 3e, 4e etc. wil gaan en je krijgt een meerling...
Daarom lijkt het me niet fijn om nog een keer zwanger te worden. Een 4e zal hier misschien nog wel gaan (hoeft van ons niet, dus proberen we te voorkomen), maar er dan gelijk een 5e of misschien zelfs een 5e en 6e erbij te krijgen lijkt me dus helemaal niets!
Daarom lijkt het me niet fijn om nog een keer zwanger te worden. Een 4e zal hier misschien nog wel gaan (hoeft van ons niet, dus proberen we te voorkomen
), maar er dan gelijk een 5e of misschien zelfs een 5e en 6e erbij te krijgen lijkt me dus helemaal niets!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Wat ik wel enigszins heb onderschat is dat er veel meer energie van je gevraagd wordt.quote:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Gelukkig is onze oudste heel makkelijk en absoluut geen hysterische jengelpeuter...
Mwah, volgens mij blaas je het teveel op hoor. Ik weet niet hoe oud je eerste is, maar het is echt niet zo dat ze per definitie de baby als een indringer beschouwen!quote:Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
Je moet je er wel van bewust zijn dat speciale dingen/momentjes die je nu samen met je oudste hebt, niet opeens op moet heffen als er een baby bij komt.
Bij ons was het leeftijdsverschil klein (1jr8mnd) en zodoende heeft de oudste de baby heel snel als een aangenomen feit geaccepteerd. En nu kunnen ze heel lief samen spelen, de jongste heeft echt een buitengewoon ontzag voor haar oudere broer en hij is op zijn beurt heel lief voor haar...
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
En Mikael was 3 toen de middelste geboren was en 5 toen de jongste geboren werd. Zelfs die heeft nooit de baby's als indringers gezien. Hij was meteen helemaal gek met ze. Maar dat komt misschien omdat ie dan alweer iets ouder was. Hij vraagt de laatste weken best vaak of ie nog een zusje krijgt
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het gaat me ook niet om wat Eva erbij voelt (ze is pas 9 maanden trouwens), naar om mijn eigen gevoel. Eva zal het wS alleen naar leuk vinden, maar het voelt voor mij zo raar. Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
Ja de energie die het kost heb ik onderschat. Vooral de periode van 3 tot 4 jaar op de een of andere manier. Yade slaapt niet meer, maar 2 ochtenden PSZ, dus die moet je echt veel bezighouden. En ze is zo toe aan school dat ze sinds 2 maanden zich verveelt... Tig soorten speelgoed maar goed, en dan moet ze nog 3 maanden.
En dan nog een ukje erbij, dat is veel aandacht delen en veel energie van pappa en mamma. We zijn ook beiden op als het 7 uur is.
En dan nog een ukje erbij, dat is veel aandacht delen en veel energie van pappa en mamma. We zijn ook beiden op als het 7 uur is.
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Haha. Als ze op bed liggen en we sluiten de deuren, dan hangen we altijd op de gang tegen elkaar aan, even 2 minuten genieten van de stilte. Zo van "Aahhhhh wat een rust!"quote:
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed
Gebeurt hier ook wel dat we om 22:00 op de bank in slaap vallen.
Als Yade straks naar school gaat en Jazzy naar de PSZ dan ben ik volgens mij alleen nog maar aan het fietsen/lopen de hele dag. PSZ/school --> huis --> PSZ/school --> huis/lunch --> school ---> huis ---> werk ---> huis.
En op woensdag zit er nog dansles op woensdag tussen...Hoop echt dat ze naar een continu rooster gaan.
Ook zonder continurooster kunnen ze toch overblijven? Misschien dan niet alle vier de dagen, maar bijvoorbeeld 2. Dat scheelt al enorm.
Wat ik trouwens grappig vindt is dat je vaak hoort / leest van ouders waar de kinderen dicht op elkaar zitten, dat de oudste eigenlijk niet beter weet, en daarom niet jaloers is geweest, en van ouders met groter leeftijdsverschil dat de oudste het allemaal al goed genoeg begrijpt, en daarom niet jaloers is. Zou het er niet op neer komen dat de meeste kindjes gewoon niet jaloers zijn op een nieuw broertje of zusje, maar het juist leuk vinden? En dat de kindjes die wél jaloers zijn, de uitzondering zijn, en niet de regel?
Danic: ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb, zeker tijdens mijn zwangerschap ook weleens gedacht 'oh meisje, wat doen we je aan'. Maar ik weet ook wel dat ik het op lange termijn beter vindt voor kinderen een broer of zus te hebben. En daarbij hadden we zelf gewoon een grote wens voor een tweede. (Mijn zus had dat trouwens helemaal sterk, maar bij haar was de tweede dan ook een tweeling, dus haar oudste ging van 'het rijk alleen' naar 'alles delen met twee broertjes' - ze zijn nu heel dol op elkaar allemaal trouwens).
Wat ik trouwens grappig vindt is dat je vaak hoort / leest van ouders waar de kinderen dicht op elkaar zitten, dat de oudste eigenlijk niet beter weet, en daarom niet jaloers is geweest, en van ouders met groter leeftijdsverschil dat de oudste het allemaal al goed genoeg begrijpt, en daarom niet jaloers is. Zou het er niet op neer komen dat de meeste kindjes gewoon niet jaloers zijn op een nieuw broertje of zusje, maar het juist leuk vinden? En dat de kindjes die wél jaloers zijn, de uitzondering zijn, en niet de regel?
Danic: ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb, zeker tijdens mijn zwangerschap ook weleens gedacht 'oh meisje, wat doen we je aan'. Maar ik weet ook wel dat ik het op lange termijn beter vindt voor kinderen een broer of zus te hebben. En daarbij hadden we zelf gewoon een grote wens voor een tweede. (Mijn zus had dat trouwens helemaal sterk, maar bij haar was de tweede dan ook een tweeling, dus haar oudste ging van 'het rijk alleen' naar 'alles delen met twee broertjes' - ze zijn nu heel dol op elkaar allemaal trouwens).
Bleie, ik denk inderdaad dat jaloezie wel meevalt onder de oudere broers/zussen. Ik merk dat Hannah eigenlijk pas jaloers is als 1 van ons aandacht geeft aan een ander kindje van haar eigen leeftijd (dus een vriendje of vriendinnetje dat langskomt). Dat ervaart ze meer als bedreiging dan een baby.
Eergisteren kwamen we ergens binnen (ik droeg Mia) en toen zei ze 'isse zus, isse 'Mia' en wees naar Mia
Ze begint het nu dus echt te begrijpen.
Ik vond het laatste stuk van de zwangerschap wel erg zwaar met peuter. Ik kon niet zo veel meer en zat dan met een meisje met veel energie. Kon niet meer even met haar naar de speeltuin gaan
Alleen al daarom voorlopig geen derde!
Eergisteren kwamen we ergens binnen (ik droeg Mia) en toen zei ze 'isse zus, isse 'Mia' en wees naar Mia
Ze begint het nu dus echt te begrijpen. Ik vond het laatste stuk van de zwangerschap wel erg zwaar met peuter. Ik kon niet zo veel meer en zat dan met een meisje met veel energie. Kon niet meer even met haar naar de speeltuin gaan
Alleen al daarom voorlopig geen derde!
Hoe jij het opschrijft klinkt een beetje negatief, maar het is toch niet slecht om nog zo'n leuk exemplaar te willen?quote:
Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
Ja ik wilde 2 overblijf dagen doen, de andere dagen zijn toch halve dagen in groep 1. Anders blijf ik lopen en dan kan Jasmin niet goed slapen.
Yade was ook niet echt jaloers. Die was 2 jaar en vond het alleen maar geweldig. Nu hebben ze weleens ruzie, maar dan gaat het om wie wat eerst had ofzo. Niets ernstigs.
Yade was ook niet echt jaloers. Die was 2 jaar en vond het alleen maar geweldig. Nu hebben ze weleens ruzie, maar dan gaat het om wie wat eerst had ofzo. Niets ernstigs.
Ik wilde altijd graag 4 kinderen. Dat leek me echt geweldig, maar ik denk nu dat we het toch maar bij 3 laten
Ik vond de laatste bevalling zo heftig, pijnlijk en zwaar, dat ik op dit moment zeg, nooit weer!
Maar of het gevoel van compleet zijn, ooit zal komen.. ik weet het niet. In mijn hart is nog genoeg plaats, en het nooit meer zwanger zijn, nooit meer nog een kindje van jezelf, dat doet me wel wat.
Maar mijn vriend vind het goed zo, maar ik zei al tegen hem.. we zijn nog redelijk jong (beide 30), wie weet over 4 jaar. Eerst maar eens genieten van onze lieve kleine Lucas.
En ik moet zeggen, dat ik een derde kindje niet zwaarder vind. Maar hij is ook nog maar een week, wie weet hoe ik er straks over denk Hij draait nu lekker mee in ons gezin.
Ik vond de laatste bevalling zo heftig, pijnlijk en zwaar, dat ik op dit moment zeg, nooit weer!
Maar of het gevoel van compleet zijn, ooit zal komen.. ik weet het niet. In mijn hart is nog genoeg plaats, en het nooit meer zwanger zijn, nooit meer nog een kindje van jezelf, dat doet me wel wat.
Maar mijn vriend vind het goed zo, maar ik zei al tegen hem.. we zijn nog redelijk jong (beide 30), wie weet over 4 jaar. Eerst maar eens genieten van onze lieve kleine Lucas.
En ik moet zeggen, dat ik een derde kindje niet zwaarder vind. Maar hij is ook nog maar een week, wie weet hoe ik er straks over denk
Hij draait nu lekker mee in ons gezin.
CM ik vond de bevalling van de laatste ook veel zwaarder en heftiger. Iedereen zei dat elke bevalling makkelijker werd dus daar was ik ook vanuit gegaan. Dat viel wel vies tegen!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ja, idd, tegen mij zeiden ze ook makkelijker. Niet dus!
Sneller wel, maar dat vond ik ook het zwaarst, die weeen omdat het zo snel ging. En god, die pijn
Daarom houden we het denk ik toch maar bij 3
En iedereen maar zeggen, dan ga je toch bij de volgende voor een ruggenprik. Maar ja.. als het bij de 4e ook zo snel gaat, dan is daar niet eens tijd voor..
Sneller wel, maar dat vond ik ook het zwaarst, die weeen omdat het zo snel ging. En god, die pijn
Daarom houden we het denk ik toch maar bij 3
En iedereen maar zeggen, dan ga je toch bij de volgende voor een ruggenprik. Maar ja.. als het bij de 4e ook zo snel gaat, dan is daar niet eens tijd voor..
Ja zowel Leander en Matthias waren er naar een paar uur. Bij beiden nog net op tijd in het ziekenhuis. Als er nog 1 bij komt ga ik echt met de eerste wee bellen. Moest ik bij Matthias al maar dacht zal wel los lopen.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
danic, als ik jouw berichten zo lees moet je gewoon nu nog even niet beginnen aan een tweede. je hebt je handen nog vol genoeg aan de situatie zoals ie nu is. dus rustig aan maar, je hoeft toch geen haast te maken? geniet van Eva en de tijd die je nu met haar hebt, en probeer een beetje een prettig ritme te vinden met z'n drieën, waarin je ook tijd voor jezelf moet inpassen he. je doet er niemand een plezier mee als je tweede er eigenlijk wat te snel is, naar jouw zin. het kost hoe dan ook weer behoorlijk wat energie, zeker in die begintijd met zo'n klein baby'tje. daar kun je beter een beetje uitgerust aan beginnen, en zeker weten dat je samen nog een keer zo'n stap aandurft.quote:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt
wij kregen nr 2 ook vrij kort na nr 1 en ik vond het behoorlijk zwaar. nu was nr 2 ook wel een wat minder makkelijke baby dan nr 1, dus dat kostte de nodige energie. als ik 't opnieuw zou doen zou ik er wel wat meer tijd tussen laten.
in de haak.
Wij kregen nr 2 ook snel na nr 1 en ik zou het niet anders gewild hebben. Was wel druk, maar nog wel goed te doen. Op zich ook twee makkelijke kinderen, al moesten we met nr 1 wel vaak zkh in en uit, maar dat konden we wel managen (geen gedoe met regeldingen op t werk enz). Juist dat nr 2 helemaal gezond was en ook een makkelijk kind maakte het voor mij ook makkelijker om door de op zich zware tijd met nr 1 heen te komen. Maar iedereen ervaart eea weer anders.
tuurlijk, en je weet niet wat de tweede voor een kindje zal zijn. maar je kunt wel proberen te zorgen dat je er zelf weer enigszins klaar voor bent en rust voor hebt. dat is eigenlijk het belangrijkste criterium, niet of je vindt dat het wel weer zou moeten kunnen, of dat je theoretisch een bepaalde tussenperiode het leukst vindt.
in de haak.
Trui, ik ben het helemaal met he eens hoor. Het is ook mijn onzekerheid, want ik kan moeilijk omgaan met onduidelijk tijdsbestek. Voor nu is het nog niet get goede moment, maar wanneer dan wel? En Zou ik dat merken (tuurlijk wel, maar het is nu zo vaag en dat vind ik lastig).
Troeta, het staat er misschien wat negatief, maar zo bedoel ik dat niet hoor. Ik hou zoveel van Eva, dat ik me nu niet kan voorstellen dat dat bij een tweede hetzelfde gaat. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar, maar nu geeft me die gedachte nog het gevoel dat dat niet aardig is naar Eva. Waarom neem ik geen genoegen met haar alleen?
Nou ja, moeilijk uitleggen, maar geeft alleen naar extra aan dat nu nog niet get goede moment is. Hoeft ook niet, want Eva is nog zo klein.
Troeta, het staat er misschien wat negatief, maar zo bedoel ik dat niet hoor. Ik hou zoveel van Eva, dat ik me nu niet kan voorstellen dat dat bij een tweede hetzelfde gaat. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar, maar nu geeft me die gedachte nog het gevoel dat dat niet aardig is naar Eva. Waarom neem ik geen genoegen met haar alleen?
Nou ja, moeilijk uitleggen, maar geeft alleen naar extra aan dat nu nog niet get goede moment is. Hoeft ook niet, want Eva is nog zo klein.
Dat gevoel herken ik wel, Danic, dat had ik ook. Ook toen ik zwanger was van de 2e kon ik me niet voorstellen dat ik van de 2e wel net zoveel zou kunnen houden als van de 1e en was ik vooral bang de 1e tekort te doen.
Toen de 2e er eenmaal was was dat laatste nog steeds wel een beetje een angst, maar het houden van was geen probleem. Ook dat tekort doen is vrij snel overgegaan. Vooral als ze ook samen dingen gaan doen, is het best fijn dat je niet alleen van jouw aandacht afhankelijk zijn (staat misschien wat negatiever dan ik bedoel).
Toen de 2e er eenmaal was was dat laatste nog steeds wel een beetje een angst, maar het houden van was geen probleem
. Ook dat tekort doen is vrij snel overgegaan. Vooral als ze ook samen dingen gaan doen, is het best fijn dat je niet alleen van jouw aandacht afhankelijk zijn (staat misschien wat negatiever dan ik bedoel).
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Dat gevoel heb ik nou ook wel hoor, maar ja, hij moet er maar aan wennen aan zusje:D
En Eva is pas 9 maanden toch. Toen Mex 9 maanden was wilde ik ook absoluut nog niet, de week na z'n eerste verjaardag wilde ik weer zwanger worden.
en dat gevoel komt bij jou misschien wel als ze 2 is,of 3, of wat dan ook......je merkt het echt wanneer je er weer aan toe bent!
En Eva is pas 9 maanden toch. Toen Mex 9 maanden was wilde ik ook absoluut nog niet, de week na z'n eerste verjaardag wilde ik weer zwanger worden.
en dat gevoel komt bij jou misschien wel als ze 2 is,of 3, of wat dan ook......je merkt het echt wanneer je er weer aan toe bent!
Is het trouwens ook zo dat als je er al twee hebt, dat je dan niet bang bent dat je van een derde minder zou houden? Niet dat hier iets in de planning is vroeg het me gewoon af
vroeg het me gewoon af
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik was niet bang dat ik minder van mijn kind zou houden. Had dat gevoel ook niet bij m'n 2e. Maar ik was bang dat ik mijn andere kinderen te kort zou doen, ze zouden toch minder aandacht krijgen. Dat was het enige eigenlijk.
Maar ik probeer ze zoveel mogelijk aandacht te geven als Lucas op bed ligt.
Ik werk zelf niet, dus ze zien mij vaak genoeg (soms heb ik het idee dat ze dat niet altijd leuk vinden haha)
Financieel moeten wij het ook rustig aan doen.
Ik ben nu 5,5 jaar thuis, ons huis hebben we gekocht op 1 loon, we gaan 1 keer per jaar op vakantie in de zomer, uit eten gaan we 1 keer per jaar, soms helemaal niet.
En boodschappen en kleding halen we zo goedkoop mogelijk.
Op dit moment lukt sparen ons niet eens, en daar baal ik wel van. We komen elke maand net rond.
Maar over een aantal jaar wil ik weer gaan werken (in een winkel ofzo) en dan hoop ik dat we het ietsje ruimer hebben.
Maar ik probeer ze zoveel mogelijk aandacht te geven als Lucas op bed ligt.
Ik werk zelf niet, dus ze zien mij vaak genoeg (soms heb ik het idee dat ze dat niet altijd leuk vinden haha)
Financieel moeten wij het ook rustig aan doen.
Ik ben nu 5,5 jaar thuis, ons huis hebben we gekocht op 1 loon, we gaan 1 keer per jaar op vakantie in de zomer, uit eten gaan we 1 keer per jaar, soms helemaal niet.
En boodschappen en kleding halen we zo goedkoop mogelijk.
Op dit moment lukt sparen ons niet eens, en daar baal ik wel van. We komen elke maand net rond.
Maar over een aantal jaar wil ik weer gaan werken (in een winkel ofzo) en dan hoop ik dat we het ietsje ruimer hebben.
