Ik lees dit nu pas. Ik ben nu zwanger van ons 4e kindje en heb bij deze zwangerschap voor het eerst het gevoel dat we met dit kindje erbij compleet zijn. Of ik dat gevoel na de geboorte ook nog heb weet ik niet. Ik weet wel dat ik voorheen altijd het gevoel heb gehad dat ons gezin nog niet compleet was, terwijl ik zwanger was van de eerste dacht ik al aan de 2e en terwijl ik zwanger was van de 2e dacht ik aan de 3e. En ook bij nr 3 dacht ik alweer aan nr 4. Rupsje nooit genoeg Misschien dat de leeftijden van de kinderen ook meespelen? Mijn oudste is 4 en over 2 maanden verwacht ik ons 4e kindje, ik heb er mijn handen vol aan en nog één erbij ga ik niet bolwerken. En ik vind mezelf te oud om nog een paar jaar te wachten en dan nog een keer aan een baby te beginnen. En zoals ik er nu over denk, heb ik er ook geen behoefte aan, ook niet als ik jonger was geweest. Zodra dit kindje bij ons is zijn we compleet. Tis goed zo.quote:Op maandag 29 augustus 2011 10:53 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.quote:Op maandag 13 februari 2012 13:29 schreef Aventura het volgende:
Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Of je krijgt er op een bepaald moment vrede mee.quote:Op maandag 13 februari 2012 13:29 schreef Aventura het volgende:
Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.quote:Op maandag 13 februari 2012 13:32 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.
Dat vond ik heel erg het geval! En dat maakte alles op een of andere manier ook makkelijker terwijl de praktische omstandigheden op zich niet makkelijker waren.quote:Op maandag 13 februari 2012 13:44 schreef Aventura het volgende:
Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.
oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond isquote:Op maandag 13 februari 2012 13:49 schreef Claudia_x het volgende:
Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.
Ik ook.quote:Op maandag 13 februari 2012 13:57 schreef mignonne het volgende:
[..]
oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond is
floorplannertje maken met de nieuwe indeling voor een babykamer dan maar?quote:
Dat kan ik me ook voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat iemand het als een gemis blijft ervaren.quote:Op maandag 13 februari 2012 13:43 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.
Nee, precies. Het kan én bevredigend zijn én je geven wat je het allerliefst wil, namelijk zoveel mogelijk bij je gezin zijn. Als dat is wat je wil, that is.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:18 schreef trui het volgende:
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn?
Dat klinkt niet als een principiële maar als een praktische hobbel. Wij wilden ook wel óf in de binnenstad van Amsterdam wonen óf in een idyllisch boerderijtje. Maar we konden het niet allebei hebben, een toffe locatie en op rijdbare afstand van het werk wonen. Er was een fors compromis voor nodig, een compromis dat veel Amsterdammers niet bereid zouden te maken.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:24 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Ja Claudia wij willen ook eigenlijk naar een ander deel van Nederland verhuizen om groter te kunnen wonen zonder onze lasten explosief te laten stijgen.
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Ik zal het ook altijd als een gemis ervaren, maar dan nog is mijn gezin compleet. Het een sluit ter ander niet uit.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:18 schreef Marrije het volgende:
[..]
Dat kan ik me ook voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat iemand het als een gemis blijft ervaren.
Ik heb inderdaad niet het idee dat ik iets laat wat ik zou willen door niet te werken. Ook heb ik niet het gevoel in een zinloze of uitzichtloze situatie te zitten, juist niet! Maar dat is heel persoonlijk. Ik heb jaren gewerkt, vond het geweldig, maar nu niet. Nu heb ik geen zin in een baan buiten de deur, ik voel me er goed bij om de hele dag bezig te zijn met mijn kinderen en wat dingen voor mezelf. Onze financiele situatie laat het toe om 4 kinderen te hebben. Mijn man en ik willen verder ook niet zo veel, wij zijn blij als we de opa's en oma's (onze ouders) af en toe kunnen bezoeken (wonen van beide kanten in het buitenland) en verder stellen we niet zulke hoge eisen. We zijn wel heel bewust naar een een huisje met een tuin gaan zoeken omdat we dat voor de kinderen erg leuk vinden. De flat was niet ideaal met een gezin met meerdere kinderen, gelukkig hebben we dat huisje met tuin gevonden. We hebben een eigen bedrijf en de ene keer kunnen we wat meer dan de andere keer. Misschien dat ik over een jaar een jaar of twee aan het werk ga omdat mijn man zijn masters wil halen. Maar dat zien we dan wel. Ik sta niet te popelen om aan het werk te gaan, maar als mijn man zijn masters wil halen dan lever ik wel twee jaar in door te gaan werken.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:18 schreef trui het volgende:
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn? (maar ik snap wel wat je bedoelt denk ik hoor).
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
Dat kan ik me ook voorstellen, maar óók dat het voor een ander niet zo zal zijn.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:32 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik zal het ook altijd als een gemis ervaren, maar dan nog is mijn gezin compleet. Het een sluit ter ander niet uit.
Dat is wel een fijne positie.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:27 schreef MeNicole2 het volgende:
Om het geld hoeven we het niet te laten. Wij houden niet van op vakantie gaan dus dat scheeld ook denk ik. Mijn lief verdiend genoeg om normaal van rond te komen. Ok ik kan niet elke week de stad in om kleding te kopen voor de jongens. Maar ik koop net zo graag via MP. Ze zijn er toch zo weer uitgegroeid. Mijn inkomen is gewoon voor erbij. Dat sparen we voor het geval dat er iets kapot gaat. Voor de jongens word ook elke maand geld opzij gezet. Voor later al ze willen gaan studeren of reizen of wat ook. En als er nog een vierde komt heb ik in aanschaf niks nodig. We hebben alles nog.
Dus dat en dat kan ook maar zo weer veranderen als de kinderen ouder worden, nou dat is dan ook prima.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:21 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Nee, precies. Het kan én bevredigend zijn én je geven wat je het allerliefst wil, namelijk zoveel mogelijk bij je gezin zijn. Als dat is wat je wil, that is.
Ja! Dat formuleer je heel treffend. (En trui ook!) Ik heb geluk gehad dat ik doe wat ik doe waardoor ik veel tijd voor de kinderen heb. Nu twijfel ik zelfs of ik wel de wetenschappelijke carrière wil die ik altijd voor ogen had omdat ik niet te veel van hen wil missen.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:38 schreef oeke het volgende:
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Dat herken ik wel, maar ik denk er misschien te licht over, ik weet ook niet hoe dat in andere vakgebieden is, maar ik wil dan gewoon weer mezelf er dieper in gooien.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:40 schreef Claudia_x het volgende:
Maar het is nog wel twijfel, hoor. Als zij straks naar school gaan dan wil ik niet met lege handen achterblijven.
OK, behalve het feit dat je username doet vermoeden dat je anders dan mijn vrouw heet en haar dus niet bent, is dit precies hoe het er bij ons uitziet ik ben meer van de praktische zaken, mijn vrouw denkt daar minder over.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:43 schreef Claudia_x het volgende:
Ik zie relatief kleine bezwaren, Worteltjestaart. Drie maanden slaapgebrek, een ander bed kopen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
Kun je niet opvang bieden in je eigen huis?quote:Op maandag 13 februari 2012 14:51 schreef Juud79 het volgende:
Wij hebben een hele grote slaapkamer, daar zou met gemak ons bed en twee kinderbedden inpassen.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!quote:Op maandag 13 februari 2012 14:53 schreef Juud79 het volgende:
Jup, dat is ook waar ik over aan het nadenken ben.
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:54 schreef MeNicole2 het volgende:
[..]
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!
Als ik jouw verhaal zo lees plooien jullie je werk weliswaar om de kinderen heen, maar is dat wél bevredigend werk, inhoudelijk dan. Dat maakt voor mij het hele verschil. Dan is alles gewoon leuker!quote:Op maandag 13 februari 2012 14:38 schreef oeke het volgende:
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector (kunst) waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van. (Al moet ik eerlijk zeggen dat we soms ook heel ongelukkig worden van zo onderbetaald te worden en op achteloze manier behandeld te worden)
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Ja, iets soortgelijks speelt hier ook. Als je een gezin met twee kinderen runnende moet houden terwijl je partner fysieke problemen heeft dan is dat natuurlijk heel belastend. Wat mijn lief ook heeft is dat hij blij is dat hij weet hoe ons leven er nu uitziet. We hebben twee leuke, lieve kindjes, ze zijn gezond, ik ben gezond, het is prima te doen zo. Wie weet wat je je op de hals haalt als je het allemaal nog een keer doet. En die gedachte alleen al brengt weer stress met zich mee. Het is vooral daarom dat het hier welletjes is.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:52 schreef Worteltjestaart het volgende:
Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
Als ik aan het werk ga omdat mijn man zn masters wil halen dan zal ik in eerste instantie gaan werken voor het geld. Maar alleen werken voor het geld daar word ik ongelukkig van, dus ik zal er wel het beste van maken. Een baan / werkomgeving zoeken waar ik het naar mn zin heb zodat het geen kwestie van uitzitten wordt, anders wordt het wel uitzichtloos inderdaad.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:00 schreef Aventura het volgende:
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Die kun je altijd halen. Vaak via een gob.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:00 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
[..]
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.
Het werk wat ik nu doe kan ik verder geen kant mee op. Ik werk ongeveer 20 uur. Soms iets meer, soms iets minder. Van die 20 uur werk ik ongeveer de helft thuis. Dat betaald wel minder maar dat voorkomt wel dat mijn kinderen niet naar de opvang hoeven. Eigenlijk had Matthias volgende week voor het eerst gemoeten omdat ik niks gedaan krijg met hem in de buurt. Maar van het weekend kwam de kans om go te worden voorbij. En heb die met beide handen aangegrepen. Heb in maart een herhalingscursus voor de kinder EHBO. Gelukkig mag ik wel eerder beginnen op verzoek van de afneemouder.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:00 schreef MamaPurk het volgende:
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Haha, ik zal eerlijk bekennen dat ik ook behoorlijk materialistisch kan zijn, maar mijn koopdrift kan ik goed beteugelen met mijn werk, daar mag ik mooie stoffen, dure kleren, fournituren voor kopen. Soms ook meubels, vloeren en zulks. Dat helpt.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:21 schreef becky27 het volgende:
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Ha, ja! Dat heb ik ook! Allebei!quote:Op maandag 13 februari 2012 19:18 schreef groofskendezoveelste het volgende:
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal .
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente ).
Wat ik wel enigszins heb onderschat is dat er veel meer energie van je gevraagd wordt.quote:Op dinsdag 14 februari 2012 21:27 schreef danic het volgende:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Mwah, volgens mij blaas je het teveel op hoor. Ik weet niet hoe oud je eerste is, maar het is echt niet zo dat ze per definitie de baby als een indringer beschouwen!quote:Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).
Haha. Als ze op bed liggen en we sluiten de deuren, dan hangen we altijd op de gang tegen elkaar aan, even 2 minuten genieten van de stilte. Zo van "Aahhhhh wat een rust!"quote:Op woensdag 15 februari 2012 12:31 schreef MeNicole2 het volgende:
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Hoe jij het opschrijft klinkt een beetje negatief, maar het is toch niet slecht om nog zo'n leuk exemplaar te willen?quote:Op woensdag 15 februari 2012 12:23 schreef danic het volgende:
Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
danic, als ik jouw berichten zo lees moet je gewoon nu nog even niet beginnen aan een tweede. je hebt je handen nog vol genoeg aan de situatie zoals ie nu is. dus rustig aan maar, je hoeft toch geen haast te maken? geniet van Eva en de tijd die je nu met haar hebt, en probeer een beetje een prettig ritme te vinden met z'n drieën, waarin je ook tijd voor jezelf moet inpassen he. je doet er niemand een plezier mee als je tweede er eigenlijk wat te snel is, naar jouw zin. het kost hoe dan ook weer behoorlijk wat energie, zeker in die begintijd met zo'n klein baby'tje. daar kun je beter een beetje uitgerust aan beginnen, en zeker weten dat je samen nog een keer zo'n stap aandurft.quote:Op dinsdag 14 februari 2012 21:27 schreef danic het volgende:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |