Ik spreek alleen voor mezelf, maar dat is niet hoe het bij mij werkt. Ik vind het moederschap geweldig, maar ik vind de fysieke veranderingen (en deels ook de mentale en contextuele) moeilijk te accepteren. Ik wil bijvoorbeeld best graag weer mijn oude borstomvang terug en geen rekening hoeven houden met lekkages, maar ik wil ook borstvoeding geven.quote:Op donderdag 24 februari 2011 21:25 schreef Cantare het volgende:
Ik vind het moeder zijn tot nu toe boven verwachting leuk en heb zelf meer het gevoel mezelf erin te vinden dan kwijt te raken. Maar ik begrijp ook dat dat bij sommigen heel anders "werkt".
Ik ook niet. Mensen zeggen ook wel dat je 9 maanden moet ontzwangeren maar voor mijn idee voelde ik me al snel weer mezelf.quote:Op donderdag 24 februari 2011 21:30 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik heb het geven van borstvoeding helemaal niet ervaren als 'niet mezelf zijn' eigenlijk.
Wat dan bijvoorbeeld? Kun je dat uitleggen?quote:Op donderdag 24 februari 2011 21:39 schreef miss_sly het volgende:
Maar ik ben ook wat stukjes van mezelf kwijt.
quote:Op donderdag 24 februari 2011 21:47 schreef Cantare het volgende:
Haha, wat leuk om te lezen Groofsken, want ik herken het helemaal.
Ik bedoelde te zeggen dat mijn werkende leven nog onder constructie was (ik was/ben nog met mijn afstuderen voor mijn tweede studie bezig). Ik was op dat gebied nog niet zo gesettled als veel andere moeders dus had ook misschien wat minder op te geven toen E geboren werd.quote:Op donderdag 24 februari 2011 21:52 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Dat wat misschien wel meespeelt?
quote:Op dinsdag 10 mei 2011 21:20 schreef mrien het volgende:
Als ik Jelle 's ochtends op bed probeer te voeden met Lotte naast me is dat bijvoorbeeld geen succesZij gaat hem de hele tijd afleiden en hij zit naar haar te lachen
wel een multipla dan hequote:Op dinsdag 10 mei 2011 21:22 schreef Claudia_x het volgende:
[..]!
Ivan springt er gewoon bovenop.
wickie, ik ben heel benieuwd hoe je het gaat vinden. Ik vind het ook zo wonderlijk om in de auto te zitten met twéé kindjes achterin. Het voelt zo volwassen.Suf is dat, alsof we met één kindje nog onvolwassen waren.
jij hebt ook wriemelgebroedquote:Op woensdag 11 mei 2011 09:58 schreef groofskendezoveelste het volgende:
S probeert televisie te kijken.
quote:Op zondag 17 juli 2011 21:13 schreef Ssserpente het volgende:
Thanx, DML!
Wij gaan ons serieus verdiepen in het adopteren van een kindje.
Een Chinees meisje als het aan mij ligt.
I know, heb er ook al gepost!quote:Op donderdag 21 juli 2011 10:51 schreef Pvoesss het volgende:
Wow wat super! er is trouwens ook een adoptie topic
wij hebben er maar een, maa rik kan me voorstellen dat als ik zwanger zou zijn van een tweede en mijn oudste al ronddrentelt, dit me al behoorlijk bezig zou houden. Zoveel ermee bezig zijn als met je eerste lijkt me vrijwel onmogelijk als er al een kind rondloopt en daarnaast de rest van je gewone leven ook gewoon doorgaat.quote:Op dinsdag 26 juli 2011 15:08 schreef cleany het volgende:
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
Ieder kind is speciaal, toch?quote:Op dinsdag 26 juli 2011 15:42 schreef Claudia_x het volgende:
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Ik denk het niet... ik ben er redelijk van overtuigd dat het hier bij één kind blijft, maar ik vind de optie sterilisatie veel te definitiefquote:Op maandag 29 augustus 2011 10:53 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Ik herken het gevoel en het kan weggaan.quote:Op maandag 29 augustus 2011 10:53 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.quote:Op vrijdag 10 februari 2012 21:13 schreef wickie het volgende:
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
+1quote:Op vrijdag 10 februari 2012 21:17 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.
Ja dat dus, je moet wel tillen en zo, je kind begrijpt gewoon simpelweg niet dat je bekken het niet meer trektquote:Op vrijdag 10 februari 2012 21:31 schreef oeke het volgende:
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags!Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben.
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
dat doen wij gelukkig ook erg goedquote:Op vrijdag 10 februari 2012 22:35 schreef octopussy het volgende:
Oh dit topic![]()
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Oh jaquote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |