Waarom alleen maar goede muziek in jaren 80?

quote:

Op woensdag 8 december 2010 19:49 schreef Poespas het volgende:
het probleem met de jaren 80 is dat het de laatste jaren voor de gemiddelde blokhuis-achtige types onder ons een synoniem voor herrie is geworden, anders gezegd: men associeert het tijdperk vooral met gladgestreken synthesizer-pop waar de gemiddelde top2000 stemmer een hekel aan heeft(zoals al eerder terecht is opgemerkt).

En daar, daar, valt wat mij betreft nog een vrij wezenlijk onderscheid te maken, namelijk die tussen New Wave en New Romantics.

Kijk, de jaren '80 was een rottijd, de tijd van om zeep geholpen hoop, Brits conservatisme en - inderdaad - áálgladde bands als Spandau Ballet, Foreigner, voor mijn part zet je Toto erbij; irritante doodgekookte formulerock. Tot hier toe zal ik op één lijn met Weltschmerz en WOD zitten.

Maar als ik de jaren '80 verdedig heb ik het over Beatnik-boeken en niet over doktersromannetjes .

Want het is in ditzelfde licht dat bands als Joy Division en Siouxsie & The Banshees, en wat later The Smiths, The Chameleons, Cocteau Twins en The Cure hun frustratie, de wrange smaak van dit tijdperk, omzetten in verbeten en gedreven muziek -- die inderdaad iets in zich had van Velvet Underground en iets van Doors of Bowie , maar toch in productie en liedstructuren vrij nieuwe en afwijkende wegen bewandelde. Dat je deze stroming in de container van 'depressief' of wat dan ook pleurt mag eenieder zelf weten, maar er gebeurde wél wat (zie ook de heel vele andere associaties met deze jaren die inmiddels de revu gepasseerd zijn).

De muziek was compact, dansbaar, leunde zwaar op bas- en drumsstructuren, bezong echtemensenthema's, allemaal dingen waar iedereen op af mag knappen, maar tegelijk spreekt deze muziek nog altijd veel mensen aan. Omdat het zo sprekend is. omdat je - of je de jaren '80 nu bewust hebt meegemaakt of niet (ik niet) - beelden krijgt van mistige betonnen regenachtige straten, naargeestige koude panden en zombieachtige mensen die slaafs meebewegen op de dreunen van vervreemdende klanken.

In de jaren '70 was veel muziek inderdaad meer geënt op de gitaarsolo, lekker omstandig pielen, lekker luchtgitaar spelen ( ), en meer van zulks. Niet een genre en tijd die mij echt tot de verbeelding spreekt, maar dat had de nauwlettende lezer al in de smiezen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Intxaurraga op 08-12-2010 20:57:19 ]

quote:

Op woensdag 8 december 2010 17:07 schreef wallofdolls het volgende:

De jaren '80breken aan. Vervolgens komen er hele stromingen op gang en gaan dezelfde kant op, breiden hem uit en doen er hun eigen ding mee. Maar, verbeter me als ik het fout zie, tegelijkertijd zijn er nog weinig bands die zich de vrijheid permitteren om hun muziek oneindig uit te spannen. Om hun muziek als kunstproduct tezien. Solo's als leidraad zijn schaars, jams zijn schaars, klassieke of jazzmuziek als uitgangspunt voor popmuziek wordt steeds minder. Wereldmuziek blijft in trek, maar wordt door maar 3 bands en een paardenkop enthousiast toegepast. De liedjes als product op zich worden belangrijker. De techniek waarmee dieliedjes gemaakt worden, wordt veel belangrijker. Het op speelse manier toewerken naar een kunstvorm wordt steeds meer om zeep geholpen.

Waarom? Omdat alles compact werd gehouden.

Goede muziek is niet altijd compact. Goede muziek kan oneindig uitgesponnen worden. Dat begrepen ze in de jaren '70. Als het in de jaren '80 al gebeurde was eht in ieder geval niet omdat ze het begrepen. En beweren dat je 'niks' hoeft te kunnen om muziek te maken is natuurlijk onnozel. Maar het heeft de muziekwereld wel gedevalueerd.

Het zal je verbazen, maar ik kan me hier wel een heel aardig eind in vinden. Experiment was er beswel in de jaren 80, maar idd met een andere insteek, die mij wat meer beviel en jou wat minder. Al heb ik geen principiele bezwaren om ooit eens wat werk uit je sig op te duikelen .

Spacemen 3 is trouwens wél een psychedelische 80s-band, en als je nog ooit een jazz/fusion-achtige jaren 80 CD wil horen moet je Spirit Of Eden van Talk Talk maar eens luisteren (als je die niet al kende).

1988

quote:

Want het is in ditzelfde licht dat bands als Joy Division en Siouxsie & The Banshees, en wat later The Smiths, The Chameleons, Cocteau Twins en The Cure hun frustratie, de wrange smaak van dit tijdperk, omzetten in verbeten en gedreven muziek -- die inderdaad iets in zich had van Velvet Underground en iets van Doors of Bowie , maar toch in productie en liedstructuren vrij nieuwe en afwijkende wegen bewandelde. Dat je deze stroming in de container van 'depressief' of wat dan ook pleurt mag eenieder zelf weten, maar er gebeurde wél wat (zie ook de heel vele andere associaties met deze jaren die inmiddels de revu gepasseerd zijn).

Ik ben het hier ook met je eens, alleen het grote probleem is dat (wat ook al eerder is aangetoond) dit juist niet door de gemiddelde populaire radiozender-luisteraar word opgemerkt.
De macht van de voormalige hippies(niet negatief bedoeld) op de radio zorgt er toch op een bepaalde manier voor dat zenders als Radio 2 voornamelijk het beeld in stand houden van de jaren 80 als muzikaal gedrocht. Het is jammer dat deze mensen zoveel invloed hebben op de grote kanalen, want onze muziekprofeet Blokhuis en consorten zullen niet 1-2-3 hun plaats opgeven in media-land.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 21:15 schreef Intxaurraga het volgende:

Spacemen 3 is trouwens wél een psychedelische 80s-band, en als je nog ooit een jazz/fusion-achtige jaren 80 CD wil horen moet je Spirit Of Eden van Talk Talk maar eens luisteren (als je die niet al kende).

Wtf heeft Spirit of Eden met Jazz/fusion te maken? Dat album is, samen met Galaxie 500 natuurlijk, het begin van de Slowcore.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 21:26 schreef Poespas het volgende:

[..]

Ik ben het hier ook met je eens, alleen het grote probleem is dat (wat ook al eerder is aangetoond) dit juist niet door de gemiddelde populaire radiozender-luisteraar word opgemerkt.
De macht van de voormalige hippies(niet negatief bedoeld) op de radio zorgt er toch op een bepaalde manier voor dat zenders als Radio 2 voornamelijk het beeld in stand houden van de jaren 80 als muzikaal gedrocht. Het is jammer dat deze mensen zoveel invloed hebben op de grote kanalen, want onze muziekprofeet Blokhuis en consorten zullen niet 1-2-3 hun plaats opgeven in media-land.

Vandaar dat ik Blokhuis niet graag aanspreek als muziekprofessor, maar liever als hitleraar. Met nadruk op de eerse twee lettergrepen.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 17:07 schreef wallofdolls het volgende:

[

De jaren '80breken aan. Vervolgens komen er hele stromingen op gang en gaan dezelfde kant op, breiden hem uit en doen er hun eigen ding mee. Maar, verbeter me als ik het fout zie, tegelijkertijd zijn er nog weinig bands die zich de vrijheid permitteren om hun muziek oneindig uit te spannen. Om hun muziek als kunstproduct tezien. Solo's als leidraad zijn schaars, jams zijn schaars, klassieke of jazzmuziek als uitgangspunt voor popmuziek wordt steeds minder. Wereldmuziek blijft in trek, maar wordt door maar 3 bands en een paardenkop enthousiast toegepast. De liedjes als product op zich worden belangrijker. De techniek waarmee dieliedjes gemaakt worden, wordt veel belangrijker. Het op speelse manier toewerken naar een kunstvorm wordt steeds meer om zeep geholpen.

Waarom? Omdat alles compact werd gehouden.

Goede muziek is niet altijd compact. Goede muziek kan oneindig uitgesponnen worden. Dat begrepen ze in de jaren '70. Als het in de jaren '80 al gebeurde was eht in ieder geval niet omdat ze het begrepen. En beweren dat je 'niks' hoeft te kunnen om muziek te maken is natuurlijk onnozel. Maar het heeft de muziekwereld wel gedevalueerd.

ja want muziek kan alleen kunst zijn als een stuk minstens 20 minuten duurt..

quote:

Op woensdag 8 december 2010 21:38 schreef n00biedoobiedoo het volgende:

[..]

Wtf heeft Spirit of Eden met Jazz/fusion te maken? Dat album is, samen met Galaxie 500 natuurlijk, het begin van de Slowcore.

Spirit of Eden werkte met nogal complexe onalledaagse structuren, structuren die je eerder in de jazz-wereld zou verwachten. Een rechtdoor-jazzalbum is het natuurlijk ook niet, maar Slowcore zou ik weer reserveren voor slepende doch gestructureerde muziek als Low, Red House Painters, dat allooi. Ook heel mooi trouwens.

Maar een uniek album is het sowieso, SoE.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 21:39 schreef Intxaurraga het volgende:

[..]

Vandaar dat ik Blokhuis niet graag aanspreek als muziekprofessor, maar liever als hitleraar. Met nadruk op de eerse twee lettergrepen.

hehe goeie

quote:

Op woensdag 8 december 2010 21:46 schreef Intxaurraga het volgende:

[..]

Spirit of Eden werkte met nogal complexe onalledaagse structuren, structuren die je eerder in de jazz-wereld zou verwachten. Een rechtdoor-jazzalbum is het natuurlijk ook niet, maar Slowcore zou ik weer reserveren voor slepende doch gestructureerde muziek als Low, Red House Painters, dat allooi. Ook heel mooi trouwens.

Maar een uniek album is het sowieso, SoE.

SoE neigt veel meer naar klassiek dan naar jazz. En de mosterd van de slowcore wordt natuurlijk bij Galaxie 500 en Slint gehaald.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 21:52 schreef n00biedoobiedoo het volgende:

[..]

SoE neigt veel meer naar klassiek dan naar jazz. En de mosterd van de slowcore wordt natuurlijk bij Galaxie 500 en Slint gehaald.

Al moet je er dan ook de termen Post-rock en shoegaze bij gaan slepen. Die eerste vind ik trouwens ook wel geschikt voor SoE. Maar iedereen zou het overzicht kwijtraken in dat web van labels.

Shoegaze niet, maar post-rock was de term die ik eigenlijk wilde gebruiken bij SoE. Thnx, kon er even niet opkomen.

Om maar even binnen te vallen in een discussie (die ik erg interessant vind). Ik ben heel slecht in het herkennen van stromingen, ik hanteer voornamelijk de categorieën 'goed' een 'slecht'. Weet iemand een mooi boek dat de geschiedenis en ontwikkeling van muziek(stomingen) doorloopt?

En heeft iemand nog een luistertip op basis van artiesten die ik reeds luister? Ben continue op zoek naar nieuw materiaal, zou het erg waarderen

SPOILER: lijst met mijn muziek uit de 80's

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ludwig van Beethoven was idd op zijn hoogtepunt in de '80s

The Beatles ook

quote:

Op woensdag 8 december 2010 22:00 schreef n00biedoobiedoo het volgende:
Ludwig van Beethoven was idd op zijn hoogtepunt in de '80s

Jaar van de opname

quote:

Op woensdag 8 december 2010 22:01 schreef Poespas het volgende:
The Beatles ook

Staat er in met een verzamelalbum

Met goed en slecht bedoel ik of ik het wel of niet om aan te luisteren vind, met gradaties dat wel. Bedoel ermee dat ik liever naar de muziek luister dan het hokje.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 17:07 schreef wallofdolls het volgende:Goede muziek kan oneindig uitgesponnen worden.

Maar over het algemeen lopen de mening van de artiest en van het publiek uiteen over wat goed is en wat niet.

Ik vind Muziek wanneer het goed is gespeeld goed en slecht wanneer iets slecht is gespeeld

Spirit of Eden ken ik uiteraard al van binnen en buiten .

Het is ook niet dat ik totale afkeer heb tegen alles dat 80's is. Joy Division, Smiths, Cure, Clash, Talking Heads, Bauhaus, Television en zelfs U2 en Het Goede Doel en wat minder 80's georienteerde bands als Rush en Golden Earring. Prima muziek. Maar het mist over het algemeen toch die bepaalde voor mij essentiele avontuurlijke richting waarin alles lijkt te kunnen.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 22:43 schreef wallofdolls het volgende:
Spirit of Eden ken ik uiteraard al van binnen en buiten .

Het is ook niet dat ik totale afkeer heb tegen alles dat 80's is. Joy Division, Smiths, Cure, Clash, Talking Heads, Bauhaus, Television en zelfs U2 en Het Goede Doel en wat minder 80's georienteerde bands als Rush en Golden Earring. Prima muziek. Maar het mist over het algemeen toch die bepaalde voor mij essentiele avontuurlijke richting waarin alles lijkt te kunnen.

dat zijn over het algemeen ook geen 80s bands volgens mij

nog maar een lekker compact plaatje uit de jaren 80

quote:

Op woensdag 8 december 2010 14:14 schreef ranja het volgende:

[..]

Er werd ook in de jaren 80 heel veel muziek uitgebracht die destijds totaal niet bekend was. Sommige van die bands zijn later alsnog bekend geworden, andere niet. Datzelfde geldt voor de 60s, 70s, 90s, 00s. En iedereen vind meer muziek bagger dan goed, uit welk decennium het ook komt.
En als het over uiterlijkheden en commercie gaat... midden jaren 80 kende ik The Smiths en Metallica en Public Enemy vooral van de t-shirts op straat. In de top 40 kwam The Smiths slechts een paar weekjes onderin hangen, Metallica moest wachten op de jaren 90 en Public Enemy was al gestopt volgens mij toen rap doorbrak. Maar ook toen waren er dus mensen dus zich niks van de top 40 aantrokken en zelf op zoek gingen, net als nu en eigenlijk altijd. Doors en Velvet Underground moesten het ook niet van de airplay hebben.

Volgens mij waren The Smiths wel heel groot in de UK, Metallica had een zijspoor van de jaren 70 hardrock ingeslagen en uitgesponnen terwijl de rap eigenlijk al uit de jaren 70 komt en zich in de jaren 80 muzikaal maar beperkt ontwikkelde.

quote:

Op woensdag 8 december 2010 14:36 schreef cafca het volgende:

[..]

Ja, maar heb je het wel objectief bekeken?

Ik heb geen reden om subjectief te kijken. Ik 'overzie' nu 5 decennia en muziekbeleving is voor mij begonnen in de jaren 80. Nou heb je natuurlijk altijd smaak, maar ik dacht lang dat ik gewoon een teringhekel had aan synthesizers, maar dat bleek niet zo te zijn toen ik het gebruik daarvan in de jaren 90 en 70 wel ging waarderen. Het is het gebrek aan creativiteit waar ik een hekel aan had.

quote:

Wat er zo veel beter in de jaren 90, wat niet zijn oorsprong had in de jaren 80?

Volgens mij zie je dus dat er in de jaren 70 een heleboel wegen zijn ingeslagen in één plaat of zelfs maar één nummerte, en dat in de jaren 80 dan bands zo'n weggetje helemaal gingen volgen, op veilige afstand van de berm. Het is een beetje verzuild in een paar grote maar vooral heel veel kleine zuiltjes, naast de voorspelbare aalgladde plastic mainstream dan. In de jaren 90 kreeg je dan dat bands veel van die uitgekristalliseerde zuiltjes of niches of hoe je het ook wilt noemen gingen combineren tot iets nieuws. Dat vind ik creatiever net zoals ik allerlei wegen verkennen zoals in de jaren 70 creatiever vind dan een gekozen weg helemaal uitwerken.

quote:

House, Shoegaze, Gothic, Grunge en Rap zijn allemaal stromingen die ontstaan of gevormd zijn in de 80's.

Als house uit de jaren 80 komt, komt rap uit de jaren 70, het is maar hoe je het rekent, maar dan moet je dat wel consequent doen. Grunge grijpt weer sterk terug op de jaren 70, vooral de gitaarsound is nieuw en de obligate hard-zacht wisseling, die ook al bekend was uit de jaren 70 maar daar een stuk minder obligaat was. Toen ik Nirvana voor het eerst hoorde dacht ik dat het een oud bandje was wat ik had gemist.

Objectiveren is natuurlijk moeilijk. Maar ik wil wel een poging doen. Ik vind tijd altijd wel een mooie scherprechter voor kwaliteit. Ik schat dat er in de jaren 80 relatief heel veel is dat de tand des tijds niet kan doorstaan. Dat als de beginnende muziekliefhebber van nu zonder jeugdsentiment gewoon over 5 decennia gaat kijken wat hij leuk vindt, dat de bakken bij de platenboer dan vol liggen met klassiekers uit de jaren 70 en je het bakje met klassiekers uit de jaren 80 snel doorheen bent.

Een andere manier is misschien gewoon kijken naar de onstane stromingen. Jij noemt shoegaze, ik was tot deze discussie niet op de hoogte van het bestaan daarvan als aparte stroming, maar het zijn ook maar een handvol bandjes als ik het goed begrepen heb.

Als je dan kijkt naar de stromingen uit de jaren 70 dan heb je Hard Rock, Progressive Rock, Jazzrock, Psychedelic Rock, Metal, Funk, Disco, Raggae (Dub, rocksteady etc, allemaal al groter dan shoegaze lijkt me) Punk, Velvet Underground/Patti Smith (weet niet hoe die stroming heet), Glam, terwijl volgens mij de man met de piano die een balladje zingt ook uit de jaren 70 komt. En ik dan ben ik er vast nog een boel vergeten. Ik zit me eigenlijk af te vragen, komt het gewone poppy popliedje ook niet gewoon uit de jaren 70?

Ook zou je enigzins kunnen objectiveren door gewoon te kijken naar wat ze zoal konden. De een is nou eenmaal een betere muzikant dan de ander, de een kan de ander wel naspelen/zingen, en de ander de een niet. Dat heeft natuurlijk wel met kwaliteit te maken. Virtuositeit lijkt me nou niet erg kenmerkend voor de jaren 80, of het moet om de danspasjes van Michael Jackson gaan.

quote:

Klopt, hoewel die trend zich wel heeft voortgezet, en het voornamelijk geldt voor de bekendere muziek.

De commercie ontwikkelt zich natuurlijk ook gewoon, maar niet helemaal zelfstandig. In de vroege jaren 60 was het goede liedjes laten schrijven en goed laten uitvoeren, en dat dan commercieel uitbuiten. Daarna was het laat ze maar doen waar ze zin in hebben, er is vast wel een drugshoofd wat het koopt. Tweede helft van de jaren 70 bleek niet iedereen zo wild en werd de markt voor makkelijk in het gehoorliggende deuntjes verkend en moest het er leuk uitzien op tv. Een beetje in navolging van Abba. En in de jaren 80 kwamen ze tot de ontdekking dat de muziek eigenlijk helemaal niet belangrijk was, en je met uiterlijkheden en een gladde productie alles wel kon verkopen, alsmede dat er ook een markt was voor wat mensen maakten die vooral hun gevoel aan het uiten waren meer dan ze muzikant waren.

In de jaren 90 was het publiek daar wel ongeveer klaar mee, en moest er weer inhoud komen. Commercieel prima te doen, en kon je prima artiesten marketen, alleen het allerjongste hormoonpubliek kon je echt neppen, en de rest moest zelf wel wat kunnen.

Ik had het over t-shirts in Nederland, over andere landen doe ik geen uitspraken al zal ik vanavond even in het UK hitdossier kijken hoe groot de hitparadesuccessen van The Smiths daar waren.

Hard Rock, Progressive Rock, Jazzrock, Psychedelic Rock, Metal vind ik niet echt een vergelijkbare indeling met shoegaze. Ik denk niet dat ik veel verschil hoor tussen deze substromingen. Shoegaze was een poos erg groot in de UK, My Bloody Valentine heeft zelfs een keer in de UK top 40 gestaan! (overigens is alleen Loveless uit de 90s, de voorganger + ep's zijn wel degelijk van de 80s)

House in de jaren 80, oa Marrs, Hithouse, d-mob, Bomb the Bass, S-Express, Technotronic, allemaal top 40 pioniers in het nieuwe genre. Ondergronds bruiste de stroming veel meer natuurlijk.
Net als dat eind jaren 70 bands als Police, Elvis Costello, Simple Minds voorzichtig de top 40 lieten proeven van de nieuwe stroming New Wave waarbij bands als Joy Division en Siouxsie & the Banshees meer ondergronds bleven.

Heerlijk die jaren 80.

Luister nu naar de lp Cupid & Psyche 85 van Scritti Politti.