Relatie met gelovig iemand; ook kinderen zo opvoeden

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:01 schreef xenobinol het volgende:
Als ik ooit kinderen krijg zal ik ze zeker iets meegeven over de geschiedenis van de religies en waarom er mensen zijn die een religie aanhangen. Maar ik zal ze voornamelijk voorhouden dat er niet zoiets bestaat als een god of een bovennatuurlijke wereld waar ongrijpbare wezens het voor het zeggen hebben. Ik onderken wel de spirituele aard van de mens en de zoektocht naar de zingeving van het leven. Ieder mens geeft daar op zijn eigen wijze invulling aan.

Tja, dan dring je dus ook je eigen mening aan het kind op. Wat mij betreft ben je dan net zo 'slecht' bezig als al die gelovigen.

Laat een kind lekker zelf beslissen waar in te geloven. Ik herinner mij nog dat mijn moeder mij op een gegeven moment (was een jaar of tien) heeft gevraagd of ik in god geloofde. Mijn antwoord was dat ik dat eigenlijk niet wist. Lijkt me een goede manier om je kind op te voeden .

quote:

Op maandag 20 september 2010 08:30 schreef Maanvis het volgende:
Het geloof is een goede houvast om je kinderen mee op te voeden, maar het ligt er maar net aan hoever je toekomstige vader van je kinderen ermee omgaat en hoever hij dit wil doorvoeren. Waarschijnlijk net zoals bij zijn ouders het geval was, dus informeer je daar eens naar?

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:22 schreef MarMar het volgende:

[..]

Er wordt alleen nergens letterlijk gedefinieerd wat "ongelovige" en "gelovige" dan is.
Sterker nog, de mensen die zichzelf de gelovigen noemen worden in de bijbel meer dan eens op hun nummer gezet en zet dan daarnaast het verhaal van de Barmhartige Sameritaan.. een zogenaamd ongelovige maar iemand die in de bijbel zeker 'god''s goedkeuring had.
Er wordt ook nergens gedefinieerd wie of wat god is, "ik ben die ik ben" met andere woorden, het is niet aan jou om te beslissen wie of wat god precies is.. of het is aan iedereen om zelf te beslissen wie of wat god voor hun is.. maar net hoe je het opvat.
Nergens staat dat ongelovige het zelfde is als niet Christelijk.. maar misschien moet je daarvoor je meer verdiepen in de Hebreeuwse versie.

_{en nee, ik ben niet kerkelijk, noch religieus, maar zeker niet ongelovig}

Ik denk wel dat je een punt hebt, maar vanuit een heel ander oogpunt: als je een relatie krijgt en zeker als je serieus gaat denken aan samen een gezin stichten kan je het best over een aantal dingetjes oneens zijn, niets mis mee. Het is alleen wel belangrijk dat je het in grote lijnen eens bent over je levensvisie, voor je relatie, maar zeker als het gaat om wat je je kinderen mee wilt geven.
Als voor je vriend de manier van leven en dus het mensen met respect behandelen belangrijker is dan in welke god je precies gelooft, komt het wel goed.
Als hij wil dat je kinderen hetzelfde als hij geloven, maar dus niet als jij,. tsjah dan..

Dat gebeurt dus wel. De definitie voor een Christelijke gelovige is heel simpel iemand die gelooft in Jezus Christus, de zoon van God en gelooft dat hij gestorven is voor onze zonde en een opstanding heeft gekregen van God. Dit begint al bij de doop. Het is juist apart dat de Bijbel spreekt over de armen van deze wereld voor wie het gemakkelijker is om tot God te komen.

YHWH maakt zichzelf kenbaar en laat zien wij hij is in de Bijbel. Dit doet hij nu aan het einde van de tijden doormiddel van Jezus, waar overigens geen drie-eenheid leer bij komt kijken. De Bijbel is de leidraad voor een Christen, en daarin staat hoe je als Christen moet staan tegenover dingen als dit. Dus het is niet zo dat iedereen hun eigen waarheid heeft, of dat iemand maar zelf beslist wie of wat God is. God maakt zichzelf openbaar aan de hand van de Bijbel en Jezus.

Hebreeuwse versie? Het NT op uitzondering van waarschijnlijk Mattheüs is geschreven in het Koine Grieks, hoe bedoel je dat dan?

Verder ben ik het wel eens wat je zegt over een relatie, het is belangrijk om op zulke punten het eens te zijn.

quote:

Op maandag 20 september 2010 09:28 schreef iwulff het volgende:

[..]

Een ouder... zucht, voor een Christen is een kind geheiligd in de ouders en daarom niet onrein. Het heeft geen nut om een kind te dopen, aangezien een kind dit niet doet op eigen wil en op basis van een eigen geloof in God en Jezus.

Oh crap, ben jij er zo een?

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:41 schreef iwulff het volgende:

[..]

Dat gebeurt dus wel. De definitie voor een Christelijke gelovige is heel simpel iemand die gelooft in Jezus Christus, de zoon van God en gelooft dat hij gestorven is voor onze zonde en een opstanding heeft gekregen van God. Dit begint al bij de doop. Het is juist apart dat de Bijbel spreekt over de armen van deze wereld voor wie het gemakkelijker is om tot God te komen.

YHWH maakt zichzelf kenbaar en laat zien wij hij is in de Bijbel. Dit doet hij nu aan het einde van de tijden doormiddel van Jezus, waar overigens geen drie-eenheid leer bij komt kijken. De Bijbel is de leidraad voor een Christen, en daarin staat hoe je als Christen moet staan tegenover dingen als dit. Dus het is niet zo dat iedereen hun eigen waarheid heeft, of dat iemand maar zelf beslist wie of wat God is. God maakt zichzelf openbaar aan de hand van de Bijbel en Jezus.

Hebreeuwse versie? Het NT op uitzondering van waarschijnlijk Mattheüs is geschreven in het Koine Grieks, hoe bedoel je dat dan?

Verder ben ik het wel eens wat je zegt over een relatie, het is belangrijk om op zulke punten het eens te zijn.

Je leest het OT liever niet? Dan weet ik eigenlijk wel genoeg
"Het hemelse rijk behoort de kinderen toe" oftewel, zij die gewoon leven en kijken door argeloze ogen en niet overal een definitie aan hangen. Beter verpest je dat niet met allerlei indoctrinatie.

Als je geen gevoel hebt voor poëzie is heel die bijbel nutteloos en er zijn sowieso wel andere boeken die net zo nuttig zijn. Gewone boeken over het leven en de zoektocht in het leven, geschreven door gewone mensen.

"God" maakt zich openbaar in alles, maar "Als ik van mijzelf getuig, is mijn getuigenis niets waard" is iets wat veel zogenaamde Christenen heel snel vergeten..

Zullen we het topic maar niet verder kapen met een discussie hierover?


@ Ts: hoeveel weet je eigenlijk van zijn geloof, ben je bijvoorbeeld wel eens mee geweest naar de kerkmoskee? Het lijkt me voordat jullie uberhaupt druk gaan praten over kinderen, eerst belangrijk dat jullie elkaar echt leren kennen. Daarbij hoort ook dat je leert kennen wat een grote rol in zijn leven speelt. Dan kan je daarop weer verder bordurn, of niet..

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:56 schreef Kloontje88 het volgende:
Omdat iedereen het graag wil weten: hij is moslim. Zijn biologische ouders waren moslim. Hoop nu wel dat ik reacties krijg van diegenen die weten wat het inhoud en niet reageren op basis van vooroordelen. Want ik merk nu wel nu ik een relatie met een moslim heb dat veel van die vooroordelen niet kloppen

Komt vanzelf wel.

quote:

Op maandag 20 september 2010 08:53 schreef nummer_zoveel het volgende:
Jammer, met zo iemand zou ik geen kinderen willen. Ik zou er nog mee kunnen leven als mijn partner gelovig is (ben dat zelf namelijk totaal niet), maar zou wel willen dat de kinderen worden opgevoed in de vrijheid te geloven wat ze zelf willen. Dus dat ze respect hebben voor het geloof van papa, maar ook voor de ongelovigheid van mama, maar dat ze zelf moeten beslissen wat hun het meeste aanspreekt.

Hier ben ik het mee eens, maar ik denk dat het zo niet gaat werken. Vanuit het standpunt van een gelovige gezien, ben je als ongelovige gedoemd. Dan ga je naar de hel. Dat zal hij voor zijn kinderen niet willen.

Ik vind bovendien dat je jonge kinderen niet moet opzadelen met het geloof. Kinderen nemen alles letterlijk en de verhalen in de bijbel zijn soms erg wreed. Voor de algemene ontwikkeling is de middelbare school een goede plaats om ze over allerlei godsdiensten te vertellen, maar niet eerder.

Hoe verliefd je ook bent: ik zou de relatie niet doorzetten als zijn geloofsbeleving verder gaat dan met kerst naar de kerk. Het is nogal wat als hij jouw kinderen sprookjes zit te vertellen alsof het de waarheid is.

-edit- ik zie nu dat het om een moslim gaat, dus vervang kerk voor moskee en bijbel voor koran.

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:37 schreef nightsleeper het volgende:

[..]

Tja, dan dring je dus ook je eigen mening aan het kind op. Wat mij betreft ben je dan net zo 'slecht' bezig als al die gelovigen.

Laat een kind lekker zelf beslissen waar in te geloven. Ik herinner mij nog dat mijn moeder mij op een gegeven moment (was een jaar of tien) heeft gevraagd of ik in god geloofde. Mijn antwoord was dat ik dat eigenlijk niet wist. Lijkt me een goede manier om je kind op te voeden .

Het is gewoon heel moeilijk om je eigen overtuiging compleet uit te sluiten in de opvoeding van je kinderen, aangezien die overtuiging de basis is van je levenswijze.

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:56 schreef Kloontje88 het volgende:
Omdat iedereen het graag wil weten: hij is moslim. Zijn biologische ouders waren moslim. Hoop nu wel dat ik reacties krijg van diegenen die weten wat het inhoud en niet reageren op basis van vooroordelen. Want ik merk nu wel nu ik een relatie met een moslim heb dat veel van die vooroordelen niet kloppen

Ligt er geheel aan hoe streng moslim hij is, ik ken een koppeltje waarvan hij moslim is en zij heeft geen geloof, het gaat al jaren goed en met de kinderen ook.
ze geven beide mee wat hun geloven maar de kinderen hoeven bv geen eten ( zoals varkensvlees) te laten staan, ook draagd de vrouw geen hoofddoek en doe zijzelf en de kinderen niet mee aan de ramadan.
Wel moet ik zeggen dat hij daar veel problemen met zijn ouders mee heeft gehad, die ziet hij nu ook nog maar zelden, maar zoals ik begrepen heb uit jouw verhaal is dat bij jullie geen probleem.

Alleen ben jij bereid om zijn levenswijze als hij er niet is over te dragen aan jullie kinderen?
Dat zou dus geheel tegen mijn principes ingaan en dat zou ik nooit doen.

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:37 schreef nightsleeper het volgende:
Tja, dan dring je dus ook je eigen mening aan het kind op. Wat mij betreft ben je dan net zo 'slecht' bezig als al die gelovigen.

Hoezo.... net zo slecht? Of ik leer mijn kind kritische vragen te stellen naar de aard van de werkelijkheid of ik leer mijn kind te geloven in iets dat totaal niet te verifieren valt.... een beetje een domme opmerking imo.

Ik ken genoeg moslims die plotseling moslim zijn als het hun uitkomt... als het ze niet uitkomt hebben ze schijt aan de regels... hetzelfde geld overigens voor christenen. Mensen zijn hypocriet... daarom zijn zeer religieuze mensen ook zo eng... er klopt gewoon iets niet

quote:

Op maandag 20 september 2010 11:13 schreef xenobinol het volgende:
Ik ken genoeg moslims die plotseling moslim zijn als het hun uitkomt... als het ze niet uitkomt hebben ze schijt aan de regels... hetzelfde geld overigens voor christenen. Mensen zijn hypocriet... daarom zijn zeer religieuze mensen ook zo eng... er klopt gewoon iets niet

Dat is gewoon hypocriet, wat overigens zo ongeveer een synoniem is voor religie, maar goed...

quote:

Op maandag 20 september 2010 11:36 schreef AlphaOmega het volgende:

[..]

Dat is gewoon hypocriet, wat overigens zo ongeveer een synoniem is voor religie, maar goed...

Religies worden ook alleen maar gedoogd door de machthebbers omdat het een methode is om de bevolking te manipuleren.

Ik vond het al erg dat mijn ex vegetarier was en de kinderen zo wou opvoeden, maar een geloof had ik niet gewild. Mijn kinderen wordt geen geloof aangesmeerd, ze hebben de vrije keuze om te gaan geloven wat ze willen 9hoewel ik er een stokje voor steek als ze opeens met Jehova's getuigen vriendjes worden... eng volk)

Ik zou mijn zoontje echt niet verbieden met een kind van Jehova's te spelen of vriendjes te worden hoor.
Dar vind ik nu gemeen als ouder zijnde: even bepalen met wie je kind vriendjes mag worden en wie niet. Als ze nog erg jong zijn snappen ze daar niks van.

quote:

Op maandag 20 september 2010 11:53 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik zou mijn zoontje echt niet verbieden met een kind van Jehova's te spelen of vriendjes te worden hoor.
Dar vind ik nu gemeen als ouder zijnde: even bepalen met wie je kind vriendjes mag worden en wie niet. Als ze nog erg jong zijn snappen ze daar niks van.

Je houdt je kind toch ook uit de buurt van andere geestelijk gestoorden?

quote:

Op maandag 20 september 2010 11:55 schreef DustPuppy het volgende:

[..]

Je houdt je kind toch ook uit de buurt van andere geestelijk gestoorden?

Hij is 1, dus dat speelt nog niet echt, maar ik ga op latere leeftijd echt geen vriendschappen verbieden. Dan ben je als ouder toch niet helemaal tof bezig.

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:10 schreef Kloontje88 het volgende:

[..]

Ik bedoelde met hij mag het van het geloof, dat hij ook echt met een ongelovige mag trouwen

Dat mag hij onder de voorwaarde dat jullie kinderen wel Islamitisch opgevoed worden, vandaar dat hij er nu al mee komt. Dat de vrouw niet islamitisch is maakt dan verder niet zo veel uit, jij krijgt je plekje in het paradijs wel omdat jouw kinderen islamitisch worden dus actief bekeren hoeft hij jou niet. Dat verzin ik niet maar dat denkt hij echt

Dat jouw prins op het witte paard overigens al na twee maanden neuzelt over het islamitisch opvoeden van jullie kinderen wil zeggen dat hij er behoorlijk serieus in staat en dat hij later ook niet zal accepteren dat jullie dochter met een niet Islamiet trouwt. Dat mag namelijk weer niet van zijn geloof dus dat lijkt me iets om even over na te denken.

Ik zou eens een goed gesprek met je vriend hebben in ieder geval. Culturele verschillen of verschil in geloof zijn nooit onoverbrugbaar (mijn vrouw en ik zijn ook heel verschillend qua achtergrond en cultuur) maar Islamieten hebben nogal eens de neiging hun opvatting tot enige waarheid te bombarderen en dan wordt het toch wel erg lastig je eigen waarden nog een plek te geven in jullie relatie en gezin.

Daar kan hij verder ook weinig aan doen trouwens hoor, hij gelooft nu eenmaal dat zijn geloof de enige waarheid bevat en een garantie biedt tot een eeuwigheid in het paradijs en meer van zulks. Vanuit die gedachte geredeneerd is het best logisch dat hij het geloof een grote plaats in zowel zijn leven als dat van jullie kinderen zal willen geven. Niet zijn fout en best te begrijpen vanuit zijn blikveld bezien maar daarom niet minder lastig vanuit jouw standpunt bezien. Jij gelooft immers niet in de sprookjes die hij als heilig ziet en toch zal jij moeten toekijken hoe jouw kinderen het wel gaan doen en er naar zullen gaan leven.

Twee maanden lijkt me in ieder geval veel te vroeg om iets zinnigs te kunnen zeggen maar zeker niet te vroeg om voorzichtigheid te adviseren

Ja inderdaad, Moslims moeten mensen bekeren dat staat in de Koran. Meid, dit wordt hem niet, er zijn genoeg andere mannen wiens wereldbeeldwel bij het jouwe past...

quote:

Op maandag 20 september 2010 11:56 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Hij is 1, dus dat speelt nog niet echt, maar ik ga op latere leeftijd echt geen vriendschappen verbieden. Dan ben je als ouder toch niet helemaal tof bezig.

Daar ga je ooit op terug komen, ik voel het aan m'n water

Oftewel: die uitspraak kan wat nuancering gebruiken.

In gevallen van onveilige situaties (ja, in mijn ogen dan, want ik ben als ouder nu eenmaal niet altijd objectief) acht ik best mogelijk dat ik omgang met deze of gene verbied in de toekomst.

Ik zie hier overigens van de "gelovigen" zowel als van de "ongelovigen" nogal zwartwitte definities van wat geloof dan wel is..

Je kinderen opvoeden vanuit je eigen levensvisie is alles wat je als ouders kunt.. en als het goed is heb je een tijdje geleefd en gedacht en in de praktijk getest wat die levensvisie nu precies is.
Zelfs gaande weg kan je je visie hier en daar nog aanpassen..

Wat wel echt belangrijk is, en dan kom ik weer even on topic.. vanuit wélke levensvisie?
Dat je kind op bepaalde momenten van jou wel en van de papa geen snoepje mag is nog niet zo erg, maar als dat tijdens ramadan is, wordt het een ander verhaal.
Los van dat eventuele kind moet je voor jezelf uitvogelen wat je vindt van zijn levensvisie. Dat hij moslim is zegt verder niets over hoe hij daarin staat en hoe letterlijk hij de koran neemt.
Wat weet je zelf eigenlijk van de koran?

quote:

Op maandag 20 september 2010 10:56 schreef Kloontje88 het volgende:
Omdat iedereen het graag wil weten: hij is moslim. Zijn biologische ouders waren moslim. Hoop nu wel dat ik reacties krijg van diegenen die weten wat het inhoud en niet reageren op basis van vooroordelen. Want ik merk nu wel nu ik een relatie met een moslim heb dat veel van die vooroordelen niet kloppen

Misschien kloppen de vooroordelen niet, maar evengoed is het na twee maanden relatie voor hem al nodig de opvoedkundige regels voor de toekomst te bespreken en vast te leggen.

Als het voor hem belangrijk is dat zijn kind een moslim wordt en in dezelfde hemel komt, ligt ie er dan niet wakker van dat zijn vrouw als ongelovige niet in dezelfde hemel komt als hijzelf en jullie toekomstige kind? Is dat probleem niet veel hartverscheurender dan de opvoedkundige keuze die hij nu op tafel legt? Ik bedoel: Hij wil toch dat zijn kind anders groot wordt dan jij, is er dan iets mis met jou en de mens die je geworden bent? Waarom wil een normaal mens niet de geest van zijn geliefde terugzien in zijn eigen kind?

quote:

Op maandag 20 september 2010 12:05 schreef drijfhout het volgende:
Als het voor hem belangrijk is dat zijn kind een moslim wordt en in dezelfde hemel komt, ligt ie er dan niet wakker van dat zijn vrouw als ongelovige niet in dezelfde hemel komt als hijzelf en jullie toekomstige kind?

Als Moslim hoef je je vrouw dus niet te bekeren zolang hun kinderen maar wel Moslim worden. "Dan komt zij alsnog in de hemel"

Eén van de regeltjes die het eenvoudiger maakt het geloof te verspreiden zeg maar.