Hyundai ix35 2.0i CVVT StyleVersionTerecht of niet, de term SUV staat tegenwoordig in een kwaad daglicht. Voor de ix35, de opvolger van de middenklasse-SUV Tucson, gebruikt Hyundai daarom liever de term ‘crossover’. In de auto-industrie is de term crossover de aanduiding voor een mengvorm van verschillende autotypen. Bij de ix35 vertaalt dit zich in een hoog gebouwde stationcar, met trekjes van een terreinauto. Voor wie dat wil, zijn vierwielaangedreven exemplaren beschikbaar, maar in Nederland zullen we vrijwel alleen voorwielaangedreven varianten zien. Hij is lager, breder en langer dan zijn voorganger, maar gevoelsmatig blijft het een SUV.
Bij dit soort auto’s telt een stoer uiterlijk heel zwaar. (

) Hyundai is daarin bij de ix35 prima geslaagd. Hij maakt indruk met zijn proporties en de lijnvoering is heel modern, met scherpe belijningen, toefje chroom in het front en ‘lange’ koplampen. De tweemaal onderbroken taillelijn maakt de flanken optisch lichter. De oplopende ruitlijn en de dikke raamstijlen gaan ten koste van het uitzicht. De testauto heeft een achteruitrijcamera, die feitelijk onmisbaar is.
Weinig variatieDe ix35 is ruim genoeg voor vier volwassenen, maar overtuigt niet met doordachte vondsten. De achterbankleuning kan in twee ongelijke delen vooroverklappen, maar zonder dat een vlakke laadvloer ontstaat. Verder zijn er geen mogelijkheden het interieur anders in te delen. De bagageruimte is heel redelijk, al lijkt in de opgegeven inhoud van 591 liter de ruimte waarin het reservewiel ligt te zijn meegenomen. De vloer ligt hoog, wat niet handig is als er zware bagage in moet worden getild. Het meubilair is wat vlak, maar wel ruim van afmeting. Het dashboard is modern van vormgeving, met opvallend fraaie klokken. Het navigatiesysteem laat wel eens een steek vallen, maar het meest verbaas ik me over de schakelaar met ‘front’ die geen effect heeft en in de handleiding niet wordt omschreven. De afwerking is op hier en daar wat hard plastic na best netjes.
Zestraps automaatDe testauto is voorzien van de enige nu leverbare benzinemotor, een 2,0 liter met liefst 120 kW/163 pk. Er zijn twee (minder krachtige) diesels in aantocht. De testauto heeft ook de optionele automatische transmissie – een zestraps, wat in de populaire prijsklassen bijzonder is. Wel zijn de verhoudingen van deze transmissie ‘te lang’, wat het theoretische brandstofverbruik drukt. Met 120 km/u op de cruise control schakelt de automaat bij de minste helling (brug, viaduct) al één of zelfs twee versnellingen terug.
De verbruiksmeter van de boordcomputer schiet dan omhoog en dus werken die lange versnellingen juist averechts op het verbruik. In dit verband verbaast het gemiddelde praktijkverbruik van zo’n 1 op 10,5 dan weer in positieve zin. Voor een auto van dit formaat en gewicht (1472 kg) is dat best acceptabel.
De afstemming van het onderstel is net niet fijn: de vering en demping van de voor- en achterwielen zijn niet mooi in balans. Daarbij is de besturing doods. Als het stuur een paar graden wordt verdraaid, lijkt het alsof er een weerstand moet worden overwonnen, wat strak sturen in lange bochten en bij kleine koerscorrecties vrijwel niet mogelijk maakt.
ConclusieDe Hyundai ix35 blinkt niet echt uit in opvallende eigenschappen, maar alle kritiek wordt van tafel geveegd door de prijsstelling. Hyundai maakt kwalitatief heel goede auto’s en de ix35 biedt al voor rond ¤ 25.000,- heel veel auto. Deze stoere Zuid-Koreaan is een beetje tot echt een stuk goedkoper dan zijn concurrenten.