De eerste publieke dag op de Tokyo Game Show. Ook een van de drukste dagen van de beurs. Uit met de 5 minuten wachten op een spelletje. Dat gaat niet meer. Bij sommige uitgevers kom je nog wel snel binnen met een perskaart, maar bij veel is dat niet het geval. Gelukkig heb ik zo goed als alles wel gespeeld wat er te spelen viel voor me. Op Capcom na. Daar had ik vandaag nog een afspraak mee. Ik ga eerst mijn perspas weer voor dag 3 geschikt maken. In minder dan een minuut tijd, want pers heeft een apart loket en ik ben vroeg.
Wat is druk, vraag je je af? Ik kan het met woorden proberen te beschrijven, maar ik denk dat onderstaande plaatjes genoeg zeggen.
Om binnen te komen moet je eerst een rondje hal doen:

Om de hoek is er:

Mijn afspraak met Capcom ziet er toch anders uit. Relaxed gamen, met een flesje water, alle rust, geen herrie, geen wachttijd, in een sjiek hotel, gewoon heerlijk. Ik besluit het er van te nemen en speel van half 10 tot half 1. Wetende wat me te wachten staat in de beurshallen zelf.

Ja ja, het leven van een gamer is soms zwaar. Als je geen perspas hebt, welteverstaan. Ik moet er ook aan geloven, de hal in. Nu weet ik uit het verleden al hoe dat er ongeveer uit ziet. In 2007 ben ik hier al eerder geweest. Vandaag neem ik me voor om te proberen twee games te spelen. Een uitdaging. Geloof me.
Blij dat ik Ni No Kuni al eergisteren gespeeld heb, met een wachttijd van 10 minuten. Dat is vandaag wel anders:

Ook de merchandise-stands hebben een wachttijd:

Dat zeg ik: een uitdaging. Ik ga eerst wat beursvoer kopen, ook de maag wil soms wat inhoud. In de hal waar de eetstandjes staan, is er een vechtspeltoernooi aan de gang. Nou ja, dan gaan we tijdens het en kijken naar vooral Japanners die in de laatste rondes zijn gekomen. Ze zullen mij in ieder geval zonder moeite verslaan, dit zijn van die mensen die dag en nacht een bepaald spel oefenen, totdat ze het spel 99% beheersen. Je moet wat...

Mijn favoriete vechtspel staat er ook om voor de fun te spelen. Super Street Fighter 4. Er komt nog een arcadeversie uit met twee nieuwe personages, en toevallig staat die kast er ook. Game nummer 1 van vandaag op de beurs zelf. Al telt het maar half, eigenlijk, het is geen nieuwe game en niemand gaat deze thuis kopen. Nou ja, vast wel mensen met geld te veel die een arcadekast kopen.
In een van de hallen staat een spel dat eigenlijk geen westerling begrijpt. Het is het meest verslavende spel in Japan, en nu komt er ook een PlayStation Portable versie van. Alleen in Japan. Welk spel is het? Pachinko! Door de herrie op de beurs zelf kon ik niet goed horen of je PSP ook dezelfde herrie nabootst als in een pachinko-hal. Pachinko is een soort flipperen, maar dan ADHD-stijl. Veel balletjes, geen flippers, maar een knop om de snelheid van de balletjes te regelen, zodat ze op andere manieren naar beneden vallen. Ik zei toch al dat niemand het begreep buiten Japan?

Vandaag is het ook cosplay-dag. Dat wil zeggen, iedereen die van verkleedpartijen houdt, is helemaal op de juiste plek in de beurshallen. Er is een officiële cosplay-event en Konami houdt een cosplay-wedstrijd, wie het best lijkt op een personage uit Metal Gear Solid, een reeks van Konami.
Ik ga hier nog een special over schrijven, want er waren te veel mensen die meededen. Verwacht dan ook wat interviews, want met een perspas krijg je alles voor elkaar

Een greep uit de camera. En ja, Hideo Kojima (brein achter Metal Gear Solid) zit in de jury:




Spel nummer twee van vandaag was een van mijn favoriete Sega-spellen: Valkyria Chronicles 3. Voor de mensen die het kennen en benieuwd zijn: instant buy voor mijzelf. Ik ben net bezig met deel 2 op de PSP, maar ik kan al niet wachten op deel 3. De PSP gaat door al die nieuwe games bij mij straks alleen nog maar uit als de batterij opgeladen moet worden...

Naast games kun je nog veel meer doen op de beurs. Allerlei merchandise is er te koop, maar ook maatwerk pc's, laptops, joysticks, enzovoort. Japanners geven graag geld uit, gezien de wachtrijen bij die kraampjes.

Voor vijf uur de beurs dichtgaat, zie ik een lege democonsole staan bij Quantum Theory. Mooi, twee echt nieuwe games kunnen spelen. De demo duurt nog verdomd lang ook. Dit spel wordt geplaagd door uitstel, dus ik was vooraf benieuwd. Conclusie: niet mijn soort spel. Ik ben of slecht in mikken, of ik mis een knop om automatisch naar de juiste tegenstander te richten. Het ziet er zeker mooi uit, maar alleen mooi is nooit genoeg. Maar het duurt nog even voordat het spel uitkomt en misschien was de knop er wel. Ik kon alleen de knoppenlay-out niet ontcijferen, dus dan probeer je maar wat.
De uitgever is dezelfde stand van gisteren, dus ja, ze staan er weer:

Terug naar het station, met enige snelheid. Niet zo lastig: de gemiddelde lengte van een Japans been is maar de helft van mijn been, dus ik loop ze er allemaal vrij eenvoudig uit. Daardoor haal ik een van de eerste treinen na vijf uur en kan ik zitten, zonder me een sardine in blik te voelen. Eten, nog even Shinjuku in en natuurlijk een stempeltje op mijn stempelkaart van Mister Donut. Dat ik al heb sinds 2007, dus het duurt even voordat ik die vol heb. Zo vaak kom ik ook niet in zo'n zaak.