ik ben er weer

bedankt allemaal voor die lieve gelukswensen, is heel fijn!

ik ben nog duf van de medicatie, maar het gaat wel... de punctie zelf was heel pijnlijk, vooral aan de rechterkant waar de meeste eitjes zaten. ik moest ook even flink huilen toen ze rechts klaar was en de gyn wachtte heel lief tot ik weer voelde dat we door konden gaan. links was zo klaar, daar had ze maar 2 of 3 follikels aangeprikt... ik hoopte op een roesje dat ik half in slaap zou zijn, maar dat ging mooi niet door... de valium die ik vanmorgen innam, daar merkte ik eigenlijk helemaal niks van terwijl het best een hoge dosis was...) en ook van de pethidine en nog een ander middel dat in m'n bovenbeen gespoten werd, merkte ik voor m'n gevoel toen weinig. (het zal wel gewerkt hebben, anders was het helemaal hell...) maar goed, ik merkte er weinig van. alles werd stap voor stap uitgelegd en laten zien voor ze iets deden, en Joene mocht bij me blijven en hield steeds een hand op m'n hoofd. het brandde en prikte gigantisch. uiteindelijk had ik van de naald die door de wand heen ging richting de follikels nog de minste last, het aanprikken was echt niet fijn...

maar goed, doorademen en puffen en gewoon doorgaan... ik wilde niet dat ze tussendoor aan de rechterkant zou stoppen als "pauze" tussendoor, want dan wist ik zeker dat ik niet meer door wilde...
maar goed, dat is het punctiemoment zelf. daarna bleef ik nog lekker liggen dommelen/doezelen (echt slapen was het niet) op de uitslaapkamer. ik moest meteen heel veel drinken, want ik ben ook nog gekatetheriseerd en dan moet je minimaal 2 liter water drinken om de bacterieen daarvan goed uit te kunnen plassen. (ik en veel drinken gaat niet altijd goed samen...)
om ongeveer half 12/10 over half 12 kwam de verpleegkundige weer naar me toe om te vertellen wat de buit was: er waren 13 eicellen geoogst

gelukkig heb ik dit niet voor niks gedaan... en nu woensdag bellen om te horen of en hoeveel bevruchtingen hebben plaats gevonden, en of er dus een terugplaatsing is... wel een heel spannende tijd op het moment... je gaat van spannend momentje naar spannend momentje toe...
Ik zou het zo weer doen als het moest, als de kans bestaat dat we er toch een zwangerschap van krijgen, maar ik vond het afschuwelijk...
straks maar even slapen en bijkomen. de wandeling terug naar de auto was al vervelend genoeg, ik ben kapot en duf....