Ik denk dat ik het wel wil, maar niet nu. Maar wil ik het straks dan wel? Naarmate de tijd vordert gaat alles steeds makkelijker en weer terug naar baby (af) kan een steeds groter struikelblok worden.
Wat gaf de doorslag voor andere mensen zonder rammel?
Wij hebben vanaf het begin gezegd dat we maar een kind wilden. Nu we een dochter hebben, heb ik wel rammel-periodes gehad, maar die zijn weer gestopt en momenteel ben ik optimaal gelukkig met ons kleine gezinnetje.
De redenen waarom we maar een kind wilden, waren allemaal wel rationeel. We wonen niet groot en in Amsterdam zou (veel) groter wonen nogal moeilijk betaalbaar worden. Bovendien is ons beeld van hoe we ons leven willen indelen veel gemakkelijker met een kind. We willen bijvoorbeeld veel reizen en dat is met een kind praktisch en financieel beter haalbaar.
We hebben het gewoon zo leuk met drieen, en het wordt alleen laar gemakkelijker en leuker, merken we.
.Ik, of zoals men liever ziet; wij wilden graag een kind samen om de normale egoïstische reden die iedereen heeft die zich voort wil planten. Maar wij wilden het wel graag goed doen, ruime huisvesting, genoeg geld, een schema waardoor het kind niet naar een KDV hoeft. Dat woog zwaarder dan de hormonaal bepaalde drang van vrouwen (even plat gezegd) om een kind te krijgen. Wij wilden het sámen, niet één van ons.
). Waarom denk je dat het steeds lastiger wordt naarmate je langer wacht? Beppie wordt steeds zelfstandiger, kan steeds meer dingen zelf. Zo heb je meer tijd en een extra paar handjes bij een eventuele tweede. Nog meer voordelen van 1 wat ouder kindje bij een baby: Nooit 2 kids tegelijk meezeulen, 1 kan lopen. Geen gekloot met dubbele wagens en onpraktische winkelindelingen. Nooit 2 kids tegelijk aan het janken omdat 1 een fles mot en de ander een schone luier. Hoe ouder Bep is, hoe duidelijker zaken aan haar uit te leggen zijn. Heel even wachten, eerst even Ot een schone luier. Help maar even. En natuurlijk verloopt niet elke dag zo soepeltjes en idyllisch.. Maar het scheelt volgens mij echt flink als kind 1 wat ouder en wijzer is.
quote:Ja, nou, dat weet ik dus juist nietOp woensdag 18 augustus 2010 17:03 schreef KingOfMars het volgende:
Als je moét bedenken of je het wel wil, wíl je het dan wel?
. Soms denk ik van wel, en soms van niet.quote:Wat ik niet snap is dat het kennelijk een verplichting lijkt te moeten nadenken over een eventueel tweede kind. Als alles goed voelt en is, dan is het prima toch?Op woensdag 18 augustus 2010 17:04 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Ja, nou, dat weet ik dus juist niet
Overigens denk ik niet dat het je bedoeling was er een '1 of 2 kind' topic van te maken, dus sorry, maar ik vroeg het me af bij het lezen van je OP.
quote:AnosOp woensdag 18 augustus 2010 17:04 schreef Anosmie het volgende:
Waarom denk je dat het steeds lastiger wordt naarmate je langer wacht? Beppie wordt steeds zelfstandiger, kan steeds meer dingen zelf. Zo heb je meer tijd en een extra paar handjes bij een eventuele tweede. Nog meer voordelen van 1 wat ouder kindje bij een baby: Nooit 2 kids tegelijk meezeulen, 1 kan lopen. Geen gekloot met dubbele wagens en onpraktische winkelindelingen. Nooit 2 kids tegelijk aan het janken omdat 1 een fles mot en de ander een schone luier. Hoe ouder Bep is, hoe duidelijker zaken aan haar uit te leggen zijn. Heel even wachten, eerst even Ot een schone luier. Help maar even. En natuurlijk verloopt niet elke dag zo soepeltjes en idyllisch.. Maar het scheelt volgens mij echt flink als kind 1 wat ouder en wijzer is.
. Ja, dat vind ik ook hoor. Maar ik heb nu inmiddels toch de leeftijd dat ik ooit een keer de knoop moet gaan doorhakken, ik ben ook geen 20 meer. En dat vind ik best eng!
.quote:Omdat het op een bepaald moment niet meer kan, natuurlijk, en niemand wil met spijt terugkijken op gemiste kansen.Op woensdag 18 augustus 2010 17:06 schreef KingOfMars het volgende:
[..]
Wat ik niet snap is dat het kennelijk een verplichting lijkt te moeten nadenken over een eventueel tweede kind. Als alles goed voelt en is, dan is het prima toch?
quote:Ahja, voor vrouwen zal het idd anders aanvoelen dan voor mannen bedenk ik me nu nav jouw post.Op woensdag 18 augustus 2010 17:09 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Omdat het op een bepaald moment niet meer kan, natuurlijk, en niemand wil met spijt terugkijken op gemiste kansen.
quote:Op woensdag 18 augustus 2010 16:39 schreef Vivi het volgende:
Koristes, ik kreeg bijna een leverberoerte toen ik jouw naam hier zag staan. Maar ik kom gezellig mee niet-rammelen hoor! Ben zoo blij dat ik van het zure braaksel, gestress met voedingen en het totale geleefd worden af ben. Al had ik het niet willen missen hoor, maar die hele rataplan weer opnieuw beleven trekt me totaal niet.
.Ik wil het eigenlijk gewoon nog lekker 10 jaar uitstellen
.quote:Nou ja, het is ook een beetje een flauw antwoord van me. In wezen is het natuurlijk wel zo, en bij vrouwen die richting 35+ gaan spelen ook medische redenen een rol. Maar ik denk dat veel vrouwen zich ook een ideaalbeeld voorhouden van hun gezinsvorming. Er moet bijvoorbeeld een bepaalde tijd tussen de eerste en de tweede zitten, want <vul maar een reden in>. Ik moest voor mijn gevoel snel een beslissing nemen, want ik wist niet of ik nog een keer een zwangerschap aan zou durven (met alle lichamelijke veranderingen die erbij horen) als ik mezelf eenmaal 'hervonden' had*. En tja, als je op het moment waarvan je denkt dat je een keuze moet hebben gemaakt nog geen beslissing hebt genomen, dan kan dat wel lastig zijn, lijkt me.Op woensdag 18 augustus 2010 17:10 schreef KingOfMars het volgende:
Ahja, voor vrouwen zal het idd anders aanvoelen dan voor mannen bedenk ik me nu nav jouw post.
* Dat gevoel heeft trouwens uiteindelijk geen rol gespeeld in de keuze voor een tweede. Ik wilde het al heel snel gewoon écht.
En ik heb persoonlijk heel erg het gevoel dat ik een kind niet 'alleen' zou willen achterlaten op de wereld.
En hou eens op over je leeftijd want ik voel me compleet ende accuut vergrijzen.
.
Kim, hier dus ook echt een keuze vanuit praktische en rationele zin, niet vanuit gevoel.
Oh, en ik merk dat deze zwangerschap véél sneller gaat omdat er al een kind is dat zorg en aandacht van me vraagt.
waarschijnlijk veroorzaakt door een pre/postnatale of een gewone depressie. Ik durf het ook door de bevalling (complete paniek bij een redeljk 'normale' bevalling) eigenlijk niet meer aan. Het liefst zou ik gewoon een dreumes krijgen gebracht door een ooievaar Ik hoop maar dat het net zo is als Claudia zegt, dat het went ofzo. En dat het sneller gaat. Het scheelt denk ik heel veel dat ik nu weet wat met wachten staat. En ik zie het levende voorbeeld van het resultaat natuurlijk dagelijks voor me, dat helpt ook vast.
quote:Ja, dan sta je op een dag op met een onbedwingbare craving naar gebroken nachten, spuitluiers en een karavaan met spullen die je mee moet zeulen als je de deur uit gaat. Dat, terwijl je puber je ondertussen toeblaft, "Ach mens, wat weet JIJ er nu van!Op woensdag 18 augustus 2010 17:14 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Ik wil het eigenlijk gewoon nog lekker 10 jaar uitstellen
" ..
En zo geschiedde. Gelukkig maar. 
Plat gezegd wilde ik een kind omdat het kon; ik wilde het moeder-zijn meemaken en het intense gevoel van onvoorwaardelijk houden-van ervaren. En dat is gelukt.
Ik zou het zou weer doen, maar hou het wel bij 1 kind. Bij twee kinderen zou mijn leven te veel in in het teken van de kinderen staan, en dat past niet bij me.
What to do als er onverhoopt nu ineens een kind zich aandient?Wéér die hormonen, weer hapje, prakje slaapje luiertje onzekerheid en gedoe. Gebroken nachten.... neuh. dank.
Maar nog een keer zo'n versgeperst prul?
oh....Aan de andere kant: ik ben enig kind. Heb wel half zussen en een half broer maar toch, ik ben de enige. En dat vind ik rot. Niet leuk. En daarom heb ik bewust wél meer kinderen. Tuurlijk kan je prima enig kind zijn en tuurlijk kan er veel haat en nijd zijn tussen broers en zussen de uiteindelijke zorg voor je ouders, later is wel prettiger als ie gedeeld kan worden. Ik zie het aan mijn vader, alhoewel ik een deel voor hem opvang, maar ook bij een vriend van ons. Als je ouder ziek is is het fijn als je het kan delen, de zorg.... Vast een heel debiele reden, maar ik deel m toch maar even.
En hier nooit echt gerammeld, ofzo, wij wilden gewoon meer kinderen. Nu wordt dat ook wel een beetje van ons verwacht, de man komt uit een gezin van 7 kinderen, en ik uit een gezin van 4. Dat wij er 'maar' 1 zouden willen, dat kwam eigenlijk nooit bij ons op. Raar eigenlijk, want er is best wat voor te zeggen en dat hele broertjes/zusjes gebeuren gaat natuurlijk niet per defenitie voor elk gezin op. Mio fratello e figlio unico, mijn broer is een enig kind, enzo.
Maar goed, kwaliteit voor kwantiteit. Ik zie 7 kinderen in dat opzicht dus ECHT niet zitten, maar 3 of 4, dat lijkt me wel 'leuk'.
quote:En toen dat bij mijn vader gebeurde kon ik ineens voor hem én mijn broertje zorgen. Juist tijdens zulke situaties kunnen broers en zussen van elkaar vervreemden en kan een familie uit elkaar vallen. Nee, je weet gewoon niet hoe die dingen lopen.Op woensdag 18 augustus 2010 20:29 schreef debuurvrouw het volgende:
Als je ouder ziek is is het fijn als je het kan delen, de zorg.... Vast een heel debiele reden, maar ik deel m toch maar even.
.Ik rammel ook niet van andermans baby, en door ineens een baby in mijn armen te drukken laat je me meer schrikken dan dat ik er gelijk ook één voor mezelf moet. Maar als ik zie wat voor leuk kind ik gemaakt heb
. ben ik af en toe best nieuwsgierig naar wat voor kinderen ik nog meer samen met mijn wederhelft zou krijgen. Mijn dochter is ook dol op andere kinderen, dat vind ik ook erg leuk om te zien. Maar niet leuk genoeg om morgen mijn spiraal eruit te laten trekken .quote:Maar ik koester onderbewust die hoop toch wel, dat ze iets aan elkaar hebben. Is geen reden voor mij, maar toch, ik hoop dat Beisan en ander nageslacht van mij/ons toch wel elkaar kunnen steunen 'in goede en slechte tijden'... Al kan het natuurlijk best zijn dat ze later een veel warmere band opbouwen met een buurmeisje ofzo...Op woensdag 18 augustus 2010 20:32 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
En toen dat bij mijn vader gebeurde kon ik ineens voor hem én mijn broertje zorgen. Juist tijdens zulke situaties kunnen broers en zussen van elkaar vervreemden en kan een familie uit elkaar vallen. Nee, je weet gewoon niet hoe die dingen lopen.
quote:Ik ervaar het heel anders omdat ik eigenlijk alleen maar zorgen om mijn broertje heb gehad. Het is heel zuur om te zeggen, maar mijn leven zou makkelijker zijn geweest zonder hem. Nu hij er eenmaal is houd ik van hem, wil ik dat het hem goed gaat, maak ik me zorgen en raak ik vreselijk vaak teleurgesteld. Vooral de geboorte van mijn eigen kind heeft die teleurstelling aangewakkerd omdat hij pijnlijk afwezig is als oom.Op woensdag 18 augustus 2010 20:36 schreef Basboussa het volgende:
[..]
Maar ik koester onderbewust die hoop toch wel, dat ze iets aan elkaar hebben. Is geen reden voor mij, maar toch, ik hoop dat Beisan en ander nageslacht van mij/ons toch wel elkaar kunnen steunen 'in goede en slechte tijden'... Al kan het natuurlijk best zijn dat ze later een veel warmere band opbouwen met een buurmeisje ofzo...
Dat neemt niet weg dat het ook heel bijzonder is om iemand te hebben waarmee je je jeugd vanuit eenzelfde perspectief hebt gedeeld. Op de zeldzame momenten dat we het daarover hebben vind ik het heel fijn om een broertje te hebben.
quote:Dat vind ik dan weer een beetje eng klinken. Als je er al zo negatief naar uitkijkt en je hebt dan straks ook nog die hormonen op je dak, en een kindje om je heen wat je gaat uitproberen... Voor mij zou dat echt een diepe depressie opleveren vóór, tijdens en na de zwangerschapOp woensdag 18 augustus 2010 19:14 schreef mefke79 het volgende:
Claudia, zo mooi. De reden die jij aangeeft "het jezelf hervinden en dan niet meer durven" was hier precies de reden om het dan nu maar te doen. Dan kan ik mezelf daarna echt storten op mezelf zijn zonder in mijn achterhoofd te hoeven houden dat ik ooit weer zwanger zal zijn.
Kim, hier dus ook echt een keuze vanuit praktische en rationele zin, niet vanuit gevoel.
. Maar ik had dan ook pas na een jaar of 2 weer echt het idee dat ik mezelf was.quote:Psies, als het wel 'klikt' dan lijkt het me fantastisch voor haar/welk kind dan ook. Maar als het niets is, dan is het vaak deste pijnlijker. Heb met 1 zusje ook helemaal niets, het tegengestelde juist denk ik, mijn broertje is eigenlijk heel erg met zijn eigen ding bezig, die neemt nooit contact op (maar is erg jong, en 'dat zal wel komen'), maar met mijn andere zusje heb ik wel heel veel contact en raakvlakken en dat is me heel dierbaar....Op woensdag 18 augustus 2010 20:41 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik ervaar het heel anders omdat ik eigenlijk alleen maar zorgen om mijn broertje heb gehad. Het is heel zuur om te zeggen, maar mijn leven zou makkelijker zijn geweest zonder hem. Nu hij er eenmaal is houd ik van hem, wil ik dat het hem goed gaat, maak ik me zorgen en raak ik vreselijk vaak teleurgesteld. Vooral de geboorte van mijn eigen kind heeft die teleurstelling aangewakkerd omdat hij pijnlijk afwezig is als oom.
Dat neemt niet weg dat het ook heel bijzonder is om iemand te hebben waarmee je je jeugd vanuit eenzelfde perspectief hebt gedeeld. Op de zeldzame momenten dat we het daarover hebben vind ik het heel fijn om een broertje te hebben.
En nu met mijn moeder, het daar met haar over kunnen hebben, en zij houdt het voor mij een beetje in de gaten (mijn ouders doen aan erg gekleurde berichtgeving, is wel aardig, maar erg opvallend), en dat vind ik erg prettig... Zou niemand anders kunenn doen denk ik.
Als je nog een kind krijgt als je eerste kind al wat ouder is, kan dat ook door het andere kind als neit prettig worden ervaren. Ik was 5,5 toen mijn zusje werd geboren, en ik vond er echt neits aan. Dat gevoel was zo sterk dat ik dat nu nog heel goed weet. Het is echt pas van veel later, toen mijn zusje al in de twintig was, dat wij een beetje een leuke band krgen. Met mijn broertje is dat nooit zo geworden.
quote:Jawel joh, want dan kan ik er mooi 3 nemen!Op woensdag 18 augustus 2010 20:41 schreef Breathtaking het volgende:
Neem nog eentje, als je niet 2,1 kind krijgt dan kunnen we onze populatie niet in stand houden!
Mja, vroeger dacht ik altijd dat ik zeker een groot gezin wilde, maar nu heb ik meer zoiets van: eerst maar eens kijken hoe deze bevalt.
Ik vond/vind de zwangerschap heel bijzonder, maar ook een hele aanslag. Ik kan me voorstellen dat dat een behoorlijke rammelstopper is. En als ik hier soms lees hoe zwaar moeders het eerste jaar ervaren, en wat er gebeurt als er een tweede kindje bijkomt, dan slaat de schrik me ook wel om het hart. Maar misschien ben ik me gewoon heel erg aan het indekken zodat het straks alleen maar mee kan vallen.
In mijn toekomstdromen zie ik mezelf toch als moeder van meerdere kinderen.Maar goed, aangezien mijn eerste kind enorm leuk
is, durfde ik het nog wel een keer aan. En zie, mijn tweede kind is óók geweldig leuk. En nu ben ik zwanger van nummer drie. Een verassing, dus zeker ongerammeld for.
En ondanks dat ik een paar maanden geleden nog zei: "Ik wil best nog wel meer kinderen, maar hoef geen baby meer. Ze mogen er best nog een of twee van een jaar of drie afleveren op de stoep." Vind ik het nu toch wel hartstikke leuk. Alle praktische bezwaren waren binnen een paar dagen van de baan of een oplossing voor bedacht. En het wordt vast een heeeel leuk kind. Dus tja.Gelukkig is mijn zusje sinds een half jaar moeder van mijn nichtje. Mag zij er 's nachts uit en hoef ik er alleen maar mee te tutten.
Overigens rammel ik gelukkig nooit meer!
quote:Ik dacht het jij zei het!Op woensdag 18 augustus 2010 21:40 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
. Het komt allemaal zo... 'verexcuserend' over haast?quote:Misschien is het niet zuiver lineair temporeel te bekijken, maar wordt er door ouders in een plaatje gedacht met een eerste en een tweede die een hoop aan elkaar gaan hebben. Dan is de eerste net zo "afhankelijk" van de jongste als andersom.Op woensdag 18 augustus 2010 21:40 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
...
Magoed, er zijn genoeg broers en zussen die geen fuck met elkaar hebben, alle goede bedoelingen en rozige ideaalbeelden van hun ouders ten spijt.
Maar ja, toen ging het van bij iedere baby blij zijn dat ik daar uit was ineens een heel ander gevoel voor in de plaats, weer het zwijmelen en hoe leuk.
Mijn man wilde sowieso al graag een tweede dus die was er maar al te blij mee.
Maar als er geen rammel is, waraom zou je dan een tweede willen?
Wat zijn jouw voors en tegens?
quote:Nou, in mijn geval is dat zeker niet zo. Want ik weet zeker dat mijn oudste helemaal niet gevraagd heeft om een broer of zus. Sterkter nog, die moest aandacht delen! had hij mogen kiezen had ie dat op zeker niet gedaan. (zover kinderen van een jaar daar over kunnen beslissenOp woensdag 18 augustus 2010 21:40 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
Overigens rammel ik gelukkig nooit meer!
) en het kan best dat ze niet met elkaar kunnen opschieten. Ze hebben immers niet voor elkaar gekozen. En dat hoeft dus ook niet van mij. Als ze maar beschaafd met elkaar omgaan. Dus zoals je ook met een ander die geen familie is zou omgaan. Het zijn dus ook individuen. Met een eigen smaak, eigen voorkeuren en een eigen benaderwijze.Maar ze delen wel een opvoeding, een genenpakket en een leven met elkaar. Voor de rest heb ik er geen verwachtingen van (dat ze heftig hecht zullen zijn). Het zal misschien gaan zoals wij ook met onze broers en zussen omgaan. Ze zijn er als het moet, voor de rest lopen wij elkaar de deur niet plat.
En wat is rammelen? Misschien is je stiekem afvragen hoe een tweede er uitziet wel wat een ander rammelen noemt.....
Maar doordat mijn moeder toch jong is overleden en het contact met onze vader niet super is merk ik wel hoe fijn het is nog een broertje en zusje te hebben.
Stel Julian zal er ook al vroeg nog maar 'alleen' zijn is een broer of zus waar hij herinneringen mee kan delen over zijn jeugd misschien wel fijner. Anders is het ook maar zo eenzaam en alleen over zijn.
Of is het zo raar als ik zo denk?
quote:Dat is ook heel naar, ik heb ( gelukkig) een heel andere ervaring met mijn broer.Op woensdag 18 augustus 2010 20:41 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik ervaar het heel anders omdat ik eigenlijk alleen maar zorgen om mijn broertje heb gehad. Het is heel zuur om te zeggen, maar mijn leven zou makkelijker zijn geweest zonder hem. Nu hij er eenmaal is houd ik van hem, wil ik dat het hem goed gaat, maak ik me zorgen en raak ik vreselijk vaak teleurgesteld. Vooral de geboorte van mijn eigen kind heeft die teleurstelling aangewakkerd omdat hij pijnlijk afwezig is als oom.
Dat neemt niet weg dat het ook heel bijzonder is om iemand te hebben waarmee je je jeugd vanuit eenzelfde perspectief hebt gedeeld. Op de zeldzame momenten dat we het daarover hebben vind ik het heel fijn om een broertje te hebben.
Hij is echt mijn grote broer, die er voor me is en voor me opkomt waneer nodig.
Vandaag zijn we met zijn gezin, ons gezin en opa en oma weggeweest naar de dierentuin en ineens besfte ik me, Wat hou ik toch veel van mijn grote broer!
Kan echt soms nog idolaat van hem zijn zoals ik was als klein meisje en hij me beschermde tegen jongens die me wilde pesten.
Toen mijn man erg ziek was hem ik ook enorm veel steun van hem gehad en daar ben ik blij om.
Ik hoop echt dat mijn dochters net zo'n band krijgen, hoewel ik weet dat dat ook anders kan gaan.
Gelukkig zijn ze nu helemaal gek op elkaar ( ze zijn 5 en 2 jaar)
Ik rammelde niet echt heel erg maar ben wel dol op kinderen an sich en vond het ook wel belangrijk dat mijn oudste kind een broer of zus zou hebben. Er zijn tig redenen te noemen maar vooral omdat ik het zelf ook altijd zo fijn heb gehad in het gezin waar ik in opgegroeid ben.
quote:Ik ben voor het gemak maar even uitgegaan van de duidelijke signalen, zoals altijd al geweten hebben dat je veel kinderen wil hebben, bij babietjes van anderen gelijk ook zelf weer een babietje willen, er gewoon veel mee bezig zijn, en het gevoel dat je biologische klok aan het tikken is.Op woensdag 18 augustus 2010 22:13 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
En wat is rammelen? Misschien is je stiekem afvragen hoe een tweede er uitziet wel wat een ander rammelen noemt.....
Het maakt een dergelijk besluit wmb wel een stuk makkelijker, als de rest van de situatie zich er ook voor leent.
quote:Of juist moeilijk, ik rammel een beetje.. soms wat meer dan anders. Maar ik wil nog zoveel doen & ben dan bang dat met een 2de erbij dat moeilijk wordt. En omdat we wel de ruimte hebben, mee bezig zijn, dochtertje wordt ouder & ik wil geen puber + dreumes maakt 't de keuze alleen maar moeilijker, kies ik voor meer vrijheid of voor nog een kindje erbij. Maar ik ben dus iemand die zei, nooit kinderen, toen ging naar nou oké èèntje dan. En nu wil ik er het liefst 3 ooooooooit.Op woensdag 18 augustus 2010 22:47 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Het maakt een dergelijk besluit wmb wel een stuk makkelijker, als de rest van de situatie zich er ook voor leent.
Op een gegeven moment hebben we het met het verstand op 0 toch maar gewoon gedaan voordat het leeftijdsverschil met de jongens erg groot zou worden.
Ik vind het nu nog net kunnen qua verschil, maar het brengt ook wel ongemakken met zich mee hoor. Probeer maar eens uitjes te vinden die veilig zijn voor jongste maar ook boeiend genoeg voor oudsten
[ Bericht 100% gewijzigd door Ccarrella op 19-08-2010 03:31:25 ]
We hebben voor Dana altijd gezegd dat 1 kindje genoeg is voor ons. En dat gevoel heb ik nog steeds. Het is de juiste balans voor mijn gevoel. Ik kan haar alle aandacht geven, maar ik en mijn man hebben ook nog tijd genoeg voor onze eigen hobby's enzo.
Maar aan de andere kant weet ik niet hoe of wat als mijn man echt blijft volhouden dat hij graag een tweede wilt, en ik ik blijf volhouden dat ik het graag bij eentje wil houden.
Zijn er ook mensen hier die niet rammelen, maar toch een 2e overwegen maar daar wel een denkbeeldige "einddatum" aan hebben gehangen. Ja klinkt een beetje raar zo, ik weet het
wat ik bedoel. Ik was dus aan het denken over een 2e. zoals ik hierboven al ergens heb gepost hoeft het van mijn niet perse momenteel, maar mijn man zou het wel leuk vinden...niet perse nu, maar over een jaar of mischien wel 2.
Nu was ik aan het denken of ik er nu echt negetief tegenoversta of dat ik het gewoon wel goed vindt zoals het nu is.
Antwoord op het eerste is nee, ik sta er niet negatief tegenover, maar ik zie altijd en eeuwig beren op de weg, dus dat houdt me een beetje tegen.
Dus ging ik me afvragen welke dingen er voor zouden kunnen zorgen dat die beren op de weg kleiner zouden worden.
En toen kwam ik dus bij het punt dat ik me bedacht dat ik nu 30 ben. En me ging afvragen tot welke leeftijd ik er nog over zou denken om nog een kindje te krijgen.
Nu weet ik dat het voor iedereen anders ligt. En dat hier ook best wat mama's zitten die de 30 al waren gepasseerd bij hun eerste kindje enz enz, dus het gaat me ook niet specifiek om leeftijd.
Maar het is volgens mij redelijk normaal om wat dingen gerealiseerd te hebben voor je aan een eerste (of 2e, 3e enz kindje begint, maar is er ook normaal om bij twijfel na een bepaalde tijd te zeggen: Helaas, na zolang twijfelen en wachten is onze tijd voorbij, of als we binnen 3 jaar nog niet in de buurt komen van de gewenste situatie is het punt bereikt dat we het beter zo kunnen laten?
Gewoon om te voorkomen dat je eeuwig met die gedachtte blijft spelen?
Hier is het gewoon zo dat ik nu op een punt zit, als dat en dat en dat gergeld is zou ik mischien nog wel voor een tweede willen gaan. Maar ik ken mezelf...en als die punten geregeld zijn stel ik mijn "eisen" mischien wel weer bij. want het zijn allemaal dingen die in de komende tijd best geregeld zouden kunnen worden.
En voor je het weet ben je 6 jaar verder voor we zover zijn
maar de vraag is meer, waar stel je de grens...als je al een grens stelt.
Dana is over 6 jaar al 8. Wil ik dan nog wel een klein babytje, is dat practisch, is dat "eerlijk" tegenover Dana.
ik geloof dat ik net tot de conslusie ben gekomen dat ik altijd beren zal blijven zien.,welke beslissing ik (we) ook neem Maar loop je dan niet constant te stressen?en het gekke is dat ik weet dat zodra ik wel echt zou rammelen, net als voordat ik zwanger werd van Dana, alle beren ook verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Dus ik was daar eigenlijk op aan het hopen/wachten...denk ik
Maar dat is niet zo makkelijk als je een hoofd hebt zoals ik dat overuren kan maken over de meest pietluttige dingen Ik wilde per se niet één kind, en dus werden het er sowieso twee. Maar goed, heb ook twee handen, en ze ontsnapten zo nooit eens aan mijn aandacht. Dus wilde ik graag een derde, om voor alledrie eens mogelijk te maken van de radar te verdwijnen. Kan het niet duidelijker uitleggen helaas. Nou vond ik drie heel stom, altijd eentje over, maar Buum had bij twee al genoeg, dus middelden we bij 3.
En achteraf maar goed ook. Ze zijn gezond, doen het goed, je weet wat je hebt. nog een kind om me zorgen om en over te maken was teveel geweest.
@debuurvrouw, 10 jaar verschil is inderdaad wel veel, voor mij ook teveel denk ik.
Bedankt voor jullie reacties tot zover in elk geval, er zijn zinnige dingen gezegd
Ik denk dat ik dat niet trek. Dus wachten we vooralsnog tot hij wat groter is. Misschien denken we daar in het nieuwe huis anders overja, financieel is ook een goeie ja. mèn! de prijs vna een spijkerbroek gaat rechtevenredig omhoog met de maat! Schoenen idem dito. Niet grappig meer zeg. aan de andere kant wat ís een goede toekomst? dat je ze alles kan geven wat je wil materieel of dat ze welkom zijn, gewenst en geliefd?quote:
Buuf, wat een heerlijke omschrijving. Eerlijk en oprecht en je keuzes zijn heel duidelijk geweest volgens mij. Voor ons begint die vraag ook wel te spelen. Drie zouden we beide ideaal vinden, dat hebben we ook altijd gezegd voor we kinderen kregen. Maar ja, toen kregen we er 2 in één keer en nu durven we er niet goed voor te gaan. Omdat vier kindjes toch wel een en ander betekent (qua vervoer bijvoorbeeld...., maar ook financieel in de toekomst, we willen alle kindjes graag een goede toekomst kunnen bieden, ook financieel). Moeilijk hoor...
Hier in het durp had iemand ook drie zonen. Ze wilden toch graag een vierde. En kregen toen een meisjestweeling.
ai. Dat was wel even slikken.)En nu ben ik bang dat de tweede heel erg gaat tegenvallen want zoveel geluk heb je geen 2e keer
dat je eierstokken gaan klepperenquote:Op woensdag 19 januari 2011 13:44 schreef Beregd het volgende:
Ik ben Belg, wat wordt vhier bedoeld met rammelen?
Maar goed, de behoefte om een kind te krijgen.
Precies andersom dus want ik zeg heel vaak, zo druk kan een tweede nooit zijnquote:
@Estrys, hier is het net iets anders. Dana is een makkelijk kindje, in bijna alle opzichten. Het opvoeden tot nu toe is me eigenlijk heel erg meegevallen (daar komt ik gegarandeerd op terug in de pubertijd ofzo
En nu ben ik bang dat de tweede heel erg gaat tegenvallen want zoveel geluk heb je geen 2e keer
ah, ok.quote:
[..]
dat je eierstokken gaan klepperen
Maar goed, de behoefte om een kind te krijgen.
En hoewel we het ontzettend leuk, geweldig en weet ik wat nog meer vinden , is twee tweelingen wel heftig denk ik. Het eerste jaar met de jongens was echt een tropenjaar voor ons.....mja.ik heb geen recht van spreken ben ik bang, want mijn oudste was buiten het feit dat ie de eerste 7 maanden huilde en hij bijna niet sliep overdag, een supermakkelijk kind. Mijn tweede is veel meer ondernemend, nog steeds. sportief en initiatiefrijk. Véél laten bewegen, dan is het te doen.quote:
Grootser en omvattender inderdaad. Ik vond/vind het eerlijk gezegd best wel veel moeilijker dan ik had gedacht, een kind opvoeden, verzorgen, de verantwoordelijkheid. Ik heb het duidelijk allemaal een beetje onderschat. Wij hebben vaak zoiets van dadelijk is een tweede OOK zo'n ondernemer zeg maar
En de jongste is een combinatie.
Kan me voorstellen dat het niet echt lokt dan. aan de andere kant heb je opvoedervaring nu, en schat je dingen anders in. Daardoor verandert er ook al een hoop. Tenminste, zo ervaar ik het wel.
Maar het blijft altijd je eigen gevoel dat goed moet zijn.
Maar hebben jullie al eens gesproken met een vk of gyn over hoe groot de kans nu werkelijk is dat het weer een tweeling is?quote:
Buuf, natuurlijk is het gevoel welkom en gewenst te zijn wat ons betreft dé factor. Maar we vinden het bijvoorbeeld ook belangrijk dat ze, als ze dat willen, bijvoorbeeld de studie kunnen gaan volgen die ze willen. Dat daar geen belemmeringen zijn op dat gebied. En wat je zegt: het kan zomaar gebeuren hoor, een tweeling
De stap om een afspraak te maken vind ik ook nog wel groot eerlijk gezegd. Het lijkt toch een beetje alsof een tweeling niet welkom zou zijn en dat voelt ook niet eerlijk .... ofzo
. Daarbij weet ik eigenlijk niet of je een gyn daarover kan 'spreken'.Nou ja, niet welkom zijn is een groot woord, maar ik kan me voorstellen dat het een grote drempel kan zijn. Natuuriljk ben je hartstikke blij met je twee jongens, maar twee tweelingen is nogal watquote:
Nog niet Miss, ik weet wel dat de kans bij ons vergroot is omdat t een erfelijke dubbele eisprong is. En hoe ouder je wordt hoe groter de kans, maar die vergrote kans is volgens mij pas bij 37 jaar een grote(re) factor, en ik ben pas 29.
De stap om een afspraak te maken vind ik ook nog wel groot eerlijk gezegd. Het lijkt toch een beetje alsof een tweeling niet welkom zou zijn en dat voelt ook niet eerlijk .... ofzo
dus heel logisch dat je dat wil bekijken.Ik heb soms een beetje het idee dat een eventuele volgende zwangerschap bij jullie wordt verhinderd door "stel dat het weer een tweeling is", en dat kan ik me wel voorstellen, maar zolang je je niet verder informeert over de reeele kans, zou het jammer zijn als straks blijkt dat het met die kans nogal mee valt. Als je begrijpt wat ik bedoel
En ik begrijp wat je bedoelt hoor. Misschien is dat voor ons als eerste een goede stap. Manlief wil er iig nu nog niet aan denken, maar ik weet dat dat bij hem alles te maken heeft met de kans op..... en zelf vind ik het zo jammer om er zoveel leeftijdsverschil tussen te laten. Ik weet alleen niet zo goed waar te informeren. Ziekenhuis bellen oid???
Geen idee hoe het met gynaecologen zit, maar veel verloskundigen hebben tegenwoordig een kinderwensspreekuur, misschien kan je het daar eens navragen?quote:
Daarbij weet ik eigenlijk niet of je een gyn daarover kan 'spreken'.
mijn schoonzus is de helft van een tweeling, en heeft nog een tweeling broer en zus. Twee tweelingen dus. lijkt me echt héél heftig. maar haar moeder zegt altijd: ik wist niet beter, die eersten waren met twee, en daarna weer twee.quote:
Precies miss 'niet welkom' is niet helemaal de juiste omschrijving. Het is meer zoals ik hierboven al beschreven hebt... maar je snapt me.
En ik begrijp wat je bedoelt hoor. Misschien is dat voor ons als eerste een goede stap. Manlief wil er iig nu nog niet aan denken, maar ik weet dat dat bij hem alles te maken heeft met de kans op..... en zelf vind ik het zo jammer om er zoveel leeftijdsverschil tussen te laten. Ik weet alleen niet zo goed waar te informeren. Ziekenhuis bellen oid???
jongen/meisje jongen/meisje dus héél andersquote:
Een gesprek met de gyn of verloskundige zou daar mischien wel inderdaad wat meer inzicht in kunnen bieden
Brusje? ongi? klussen? onderkantje? ook niet nee?quote:
ontplofte mol vast wel!quote:Op woensdag 19 januari 2011 14:15 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Brusje? ongi? klussen? onderkantje? ook niet nee?
. Dank voor jullie meedenken en ook voor jullie: succes met keuzes maken Nope, Nope, Ja, maar in verbouwingstermen, Ja, maar in andere context. Goed, dus.quote:
[..]
Brusje? ongi? klussen? onderkantje? ook niet nee?
quote:
quote:
Nou, welkom in OUD.quote:Op woensdag 19 januari 2011 14:16 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Nope, Nope, Ja, maar in verbouwingstermen, Ja, maar in andere context. Goed, dus.
hier vindt u topics over rammelen, brusjes, KvK,slierten, bonken, onderkantjes, poep pies en kots. en al wat dies meer zij.Ik weet niet of er een verklarende Wiki is ofzo.
Use your imagination...quote:
Op of, misschien maar beter van niet, eigenlijk
Die ken ik wel van de trauma`s die ik heb overgehouden aan een bepaalde zaterdagavond.quote:
[..]
Use your imagination...
of, misschien maar beter van niet, eigenlijk
Wat doe jij op zaterdagavondquote:Op woensdag 19 januari 2011 14:21 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Die ken ik wel van de trauma`s die ik heb overgehouden aan een bepaalde zaterdagavond.
?Maar de beren die ik zag die zijn er niet meer. Juist die dingen gaan goed.
Ook het aandacht verdelen gaat tot nu toe prima.
