OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik rammel niet. Nooit gedaan, gaat denk ik ook niet gebeuren. Ik heb wel een kind, daar heb ik zeer bewust voor gekozen. Door het gebrek aan rammelen zijn er nu behoorlijk wat zaken die mij af en toe beangstigen bij het idee dat ik door het gebrek weer heel rationeel moet bedenken of ik nog een tweede kind wil. En of ik het ook kán.
Ik denk dat ik het wel wil, maar niet nu. Maar wil ik het straks dan wel? Naarmate de tijd vordert gaat alles steeds makkelijker en weer terug naar baby (af) kan een steeds groter struikelblok worden.
Wat gaf de doorslag voor andere mensen zonder rammel?
Ik denk dat ik het wel wil, maar niet nu. Maar wil ik het straks dan wel? Naarmate de tijd vordert gaat alles steeds makkelijker en weer terug naar baby (af) kan een steeds groter struikelblok worden.
Wat gaf de doorslag voor andere mensen zonder rammel?
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Goed topic!
Wij hebben vanaf het begin gezegd dat we maar een kind wilden. Nu we een dochter hebben, heb ik wel rammel-periodes gehad, maar die zijn weer gestopt en momenteel ben ik optimaal gelukkig met ons kleine gezinnetje.
De redenen waarom we maar een kind wilden, waren allemaal wel rationeel. We wonen niet groot en in Amsterdam zou (veel) groter wonen nogal moeilijk betaalbaar worden. Bovendien is ons beeld van hoe we ons leven willen indelen veel gemakkelijker met een kind. We willen bijvoorbeeld veel reizen en dat is met een kind praktisch en financieel beter haalbaar.
We hebben het gewoon zo leuk met drieen, en het wordt alleen laar gemakkelijker en leuker, merken we.
Wij hebben vanaf het begin gezegd dat we maar een kind wilden. Nu we een dochter hebben, heb ik wel rammel-periodes gehad, maar die zijn weer gestopt en momenteel ben ik optimaal gelukkig met ons kleine gezinnetje.
De redenen waarom we maar een kind wilden, waren allemaal wel rationeel. We wonen niet groot en in Amsterdam zou (veel) groter wonen nogal moeilijk betaalbaar worden. Bovendien is ons beeld van hoe we ons leven willen indelen veel gemakkelijker met een kind. We willen bijvoorbeeld veel reizen en dat is met een kind praktisch en financieel beter haalbaar.
We hebben het gewoon zo leuk met drieen, en het wordt alleen laar gemakkelijker en leuker, merken we.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Omdat deze discussie al begon in het rammelaarstopic, met meerdere vrouwen waar mijn wederhelft niet aan meedoet 
.
Ik, of zoals men liever ziet; wij wilden graag een kind samen om de normale egoïstische reden die iedereen heeft die zich voort wil planten. Maar wij wilden het wel graag goed doen, ruime huisvesting, genoeg geld, een schema waardoor het kind niet naar een KDV hoeft. Dat woog zwaarder dan de hormonaal bepaalde drang van vrouwen (even plat gezegd) om een kind te krijgen. Wij wilden het sámen, niet één van ons.
.Ik, of zoals men liever ziet; wij wilden graag een kind samen om de normale egoïstische reden die iedereen heeft die zich voort wil planten. Maar wij wilden het wel graag goed doen, ruime huisvesting, genoeg geld, een schema waardoor het kind niet naar een KDV hoeft. Dat woog zwaarder dan de hormonaal bepaalde drang van vrouwen (even plat gezegd) om een kind te krijgen. Wij wilden het sámen, niet één van ons.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Terug naar de babyfase klinkt zo zwaar, maar die fase duurt maar eventjes (sorry verse moeders, maar het vliegt echt voorbij.. je knippert eens goed met je ogen en *poef* 
).
Waarom denk je dat het steeds lastiger wordt naarmate je langer wacht? Beppie wordt steeds zelfstandiger, kan steeds meer dingen zelf. Zo heb je meer tijd en een extra paar handjes bij een eventuele tweede. Nog meer voordelen van 1 wat ouder kindje bij een baby: Nooit 2 kids tegelijk meezeulen, 1 kan lopen. Geen gekloot met dubbele wagens en onpraktische winkelindelingen. Nooit 2 kids tegelijk aan het janken omdat 1 een fles mot en de ander een schone luier. Hoe ouder Bep is, hoe duidelijker zaken aan haar uit te leggen zijn. Heel even wachten, eerst even Ot een schone luier. Help maar even. En natuurlijk verloopt niet elke dag zo soepeltjes en idyllisch.. Maar het scheelt volgens mij echt flink als kind 1 wat ouder en wijzer is.
). Waarom denk je dat het steeds lastiger wordt naarmate je langer wacht? Beppie wordt steeds zelfstandiger, kan steeds meer dingen zelf. Zo heb je meer tijd en een extra paar handjes bij een eventuele tweede. Nog meer voordelen van 1 wat ouder kindje bij een baby: Nooit 2 kids tegelijk meezeulen, 1 kan lopen. Geen gekloot met dubbele wagens en onpraktische winkelindelingen. Nooit 2 kids tegelijk aan het janken omdat 1 een fles mot en de ander een schone luier. Hoe ouder Bep is, hoe duidelijker zaken aan haar uit te leggen zijn. Heel even wachten, eerst even Ot een schone luier. Help maar even. En natuurlijk verloopt niet elke dag zo soepeltjes en idyllisch.. Maar het scheelt volgens mij echt flink als kind 1 wat ouder en wijzer is.
Fok!bejaarde
Ja, nou, dat weet ik dus juist nietquote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:03 schreef KingOfMars het volgende:
Als je moét bedenken of je het wel wil, wíl je het dan wel?
. Soms denk ik van wel, en soms van niet.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Wat ik niet snap is dat het kennelijk een verplichting lijkt te moeten nadenken over een eventueel tweede kind. Als alles goed voelt en is, dan is het prima toch?quote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:04 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Ja, nou, dat weet ik dus juist niet
Overigens denk ik niet dat het je bedoeling was er een '1 of 2 kind' topic van te maken, dus sorry, maar ik vroeg het me af bij het lezen van je OP.
Anosquote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:04 schreef Anosmie het volgende:
Waarom denk je dat het steeds lastiger wordt naarmate je langer wacht? Beppie wordt steeds zelfstandiger, kan steeds meer dingen zelf. Zo heb je meer tijd en een extra paar handjes bij een eventuele tweede. Nog meer voordelen van 1 wat ouder kindje bij een baby: Nooit 2 kids tegelijk meezeulen, 1 kan lopen. Geen gekloot met dubbele wagens en onpraktische winkelindelingen. Nooit 2 kids tegelijk aan het janken omdat 1 een fles mot en de ander een schone luier. Hoe ouder Bep is, hoe duidelijker zaken aan haar uit te leggen zijn. Heel even wachten, eerst even Ot een schone luier. Help maar even. En natuurlijk verloopt niet elke dag zo soepeltjes en idyllisch.. Maar het scheelt volgens mij echt flink als kind 1 wat ouder en wijzer is.
. Ja, dat vind ik ook hoor. Maar ik heb nu inmiddels toch de leeftijd dat ik ooit een keer de knoop moet gaan doorhakken, ik ben ook geen 20 meer. En dat vind ik best eng!
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Mijn vrouw heeft ook nooit echt gerammeld btw. De wens en vraag kwam vanuit mij voornamelijk. En nu houden we het gedeeltelijk door omstandigheden, gedeeltelijk bewust, bij 1 kind. 
.
.
Omdat het op een bepaald moment niet meer kan, natuurlijk, en niemand wil met spijt terugkijken op gemiste kansen.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:06 schreef KingOfMars het volgende:
[..]
Wat ik niet snap is dat het kennelijk een verplichting lijkt te moeten nadenken over een eventueel tweede kind. Als alles goed voelt en is, dan is het prima toch?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ahja, voor vrouwen zal het idd anders aanvoelen dan voor mannen bedenk ik me nu nav jouw post.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:09 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Omdat het op een bepaald moment niet meer kan, natuurlijk, en niemand wil met spijt terugkijken op gemiste kansen.
quote:Op woensdag 18 augustus 2010 16:39 schreef Vivi het volgende:
Koristes, ik kreeg bijna een leverberoerte toen ik jouw naam hier zag staan. Maar ik kom gezellig mee niet-rammelen hoor! Ben zoo blij dat ik van het zure braaksel, gestress met voedingen en het totale geleefd worden af ben. Al had ik het niet willen missen hoor, maar die hele rataplan weer opnieuw beleven trekt me totaal niet.
.Ik wil het eigenlijk gewoon nog lekker 10 jaar uitstellen
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Nou ja, het is ook een beetje een flauw antwoord van me. In wezen is het natuurlijk wel zo, en bij vrouwen die richting 35+ gaan spelen ook medische redenen een rol. Maar ik denk dat veel vrouwen zich ook een ideaalbeeld voorhouden van hun gezinsvorming. Er moet bijvoorbeeld een bepaalde tijd tussen de eerste en de tweede zitten, want <vul maar een reden in>. Ik moest voor mijn gevoel snel een beslissing nemen, want ik wist niet of ik nog een keer een zwangerschap aan zou durven (met alle lichamelijke veranderingen die erbij horen) als ik mezelf eenmaal 'hervonden' had*. En tja, als je op het moment waarvan je denkt dat je een keuze moet hebben gemaakt nog geen beslissing hebt genomen, dan kan dat wel lastig zijn, lijkt me.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:10 schreef KingOfMars het volgende:
Ahja, voor vrouwen zal het idd anders aanvoelen dan voor mannen bedenk ik me nu nav jouw post.
* Dat gevoel heeft trouwens uiteindelijk geen rol gespeeld in de keuze voor een tweede. Ik wilde het al heel snel gewoon écht.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn moeder wilde graag meerdere kinderen omdat ze haar gezin niet compleet vond met 1 kindje. Er waren er meer welkom. Ik heb een geweldige band met mijn broertje en mijn zus. Ik wil mijn kind dat ook geven. Iemand die heel vertrouwd is en dichtbij, een soort van bondgenoot in het leven. Die weet waar je vandaan komt en je roots begrijpt. En uiteraard loopt dat niet altijd zo. Maar dat kan je vantevoren ook niet bedenken he. We gaan uit van het positieve. Tenminste. Ik wel.
En ik heb persoonlijk heel erg het gevoel dat ik een kind niet 'alleen' zou willen achterlaten op de wereld.
En hou eens op over je leeftijd want ik voel me compleet ende accuut vergrijzen.
.
En ik heb persoonlijk heel erg het gevoel dat ik een kind niet 'alleen' zou willen achterlaten op de wereld.
En hou eens op over je leeftijd want ik voel me compleet ende accuut vergrijzen.
.
Fok!bejaarde
Mahahaha, als je maar bedenkt dat ik ouder ben, want ik was blijven zitten en jij niet. [/schrale troost]
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Claudia, zo mooi. De reden die jij aangeeft "het jezelf hervinden en dan niet meer durven" was hier precies de reden om het dan nu maar te doen. Dan kan ik mezelf daarna echt storten op mezelf zijn zonder in mijn achterhoofd te hoeven houden dat ik ooit weer zwanger zal zijn.
Kim, hier dus ook echt een keuze vanuit praktische en rationele zin, niet vanuit gevoel.
Kim, hier dus ook echt een keuze vanuit praktische en rationele zin, niet vanuit gevoel.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik herkende ook wel het een en ander van hetgeen je schreef, Mefke. Ik voel me nu trouwens ook niet 'mezelf', maar ik ga daar niet zo onder gebukt als tijdens de eerste zwangerschap. Sterker nog, ik kan het nu zelfs écht leuk vinden om zwanger te zijn. Ik weet dat deze tijd snel voorbij gaat en dat het hoogstwaarschijnlijk de laatste keer is dat ik het meemaak. Daarom wil ik er ook graag van genieten.
Oh, en ik merk dat deze zwangerschap véél sneller gaat omdat er al een kind is dat zorg en aandacht van me vraagt.
Oh, en ik merk dat deze zwangerschap véél sneller gaat omdat er al een kind is dat zorg en aandacht van me vraagt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
aha Claudia, er is dus hoop...
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Door die zwangerschap sla je je wel heen. Je weet nu écht waar je het voor doet, toch? Als dat is wat je wil dan durft je hart zich misschien wel bij je hoofd te voegen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond de zwangerschap en het héle eerste jaar helemaal niks aan waarschijnlijk veroorzaakt door een pre/postnatale of een gewone depressie. Ik durf het ook door de bevalling (complete paniek bij een redeljk 'normale' bevalling) eigenlijk niet meer aan. Het liefst zou ik gewoon een dreumes krijgen gebracht door een ooievaar
waarschijnlijk veroorzaakt door een pre/postnatale of een gewone depressie. Ik durf het ook door de bevalling (complete paniek bij een redeljk 'normale' bevalling) eigenlijk niet meer aan. Het liefst zou ik gewoon een dreumes krijgen gebracht door een ooievaar
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
Geppie, daarom grap ik hier over de bloemkool.
Ik hoop maar dat het net zo is als Claudia zegt, dat het went ofzo. En dat het sneller gaat. Het scheelt denk ik heel veel dat ik nu weet wat met wachten staat. En ik zie het levende voorbeeld van het resultaat natuurlijk dagelijks voor me, dat helpt ook vast.
Ik hoop maar dat het net zo is als Claudia zegt, dat het went ofzo. En dat het sneller gaat. Het scheelt denk ik heel veel dat ik nu weet wat met wachten staat. En ik zie het levende voorbeeld van het resultaat natuurlijk dagelijks voor me, dat helpt ook vast.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ja, dan sta je op een dag op met een onbedwingbare craving naar gebroken nachten, spuitluiers en een karavaan met spullen die je mee moet zeulen als je de deur uit gaat. Dat, terwijl je puber je ondertussen toeblaft, "Ach mens, wat weet JIJ er nu van!quote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:14 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Ik wil het eigenlijk gewoon nog lekker 10 jaar uitstellen
" ..
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, hè? Ik ging met heel andere gevoelens dan jij nu hebt deze zwangerschap in.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Herkenbaar. Ik heb nooit gerammeld: de keuze voor een kindje was ook hier erg rationeel. Ik heb kinderen nooit echt superleuk gevonden, maar wist wel dat ik die van mezelf natuurlijk eeeenig zou vinden. En zo geschiedde. Gelukkig maar. 
Plat gezegd wilde ik een kind omdat het kon; ik wilde het moeder-zijn meemaken en het intense gevoel van onvoorwaardelijk houden-van ervaren. En dat is gelukt.
Ik zou het zou weer doen, maar hou het wel bij 1 kind. Bij twee kinderen zou mijn leven te veel in in het teken van de kinderen staan, en dat past niet bij me.
En zo geschiedde. Gelukkig maar. Plat gezegd wilde ik een kind omdat het kon; ik wilde het moeder-zijn meemaken en het intense gevoel van onvoorwaardelijk houden-van ervaren. En dat is gelukt.
Ik zou het zou weer doen, maar hou het wel bij 1 kind. Bij twee kinderen zou mijn leven te veel in in het teken van de kinderen staan, en dat past niet bij me.
Op de een of andere onverklaarbare manier rammelde ik gewoon echt héééééél erg. Dus daar kan ik je niet bij helpen. Wel kan ik vertellen over het punt waar ik nu ben. Uitgerammeld. Toen ik vorige week ineens Dolly Parton borsten begon te krijgen heb ik m echt heel even héél erg geknepen. 
What to do als er onverhoopt nu ineens een kind zich aandient?
Wéér die hormonen, weer hapje, prakje slaapje luiertje onzekerheid en gedoe. Gebroken nachten.... neuh. dank.
Maar nog een keer zo'n versgeperst prul? oh....
Aan de andere kant: ik ben enig kind. Heb wel half zussen en een half broer maar toch, ik ben de enige. En dat vind ik rot. Niet leuk. En daarom heb ik bewust wél meer kinderen. Tuurlijk kan je prima enig kind zijn en tuurlijk kan er veel haat en nijd zijn tussen broers en zussen de uiteindelijke zorg voor je ouders, later is wel prettiger als ie gedeeld kan worden. Ik zie het aan mijn vader, alhoewel ik een deel voor hem opvang, maar ook bij een vriend van ons. Als je ouder ziek is is het fijn als je het kan delen, de zorg.... Vast een heel debiele reden, maar ik deel m toch maar even.
What to do als er onverhoopt nu ineens een kind zich aandient?Wéér die hormonen, weer hapje, prakje slaapje luiertje onzekerheid en gedoe. Gebroken nachten.... neuh. dank.
Maar nog een keer zo'n versgeperst prul?
oh....Aan de andere kant: ik ben enig kind. Heb wel half zussen en een half broer maar toch, ik ben de enige. En dat vind ik rot. Niet leuk. En daarom heb ik bewust wél meer kinderen. Tuurlijk kan je prima enig kind zijn en tuurlijk kan er veel haat en nijd zijn tussen broers en zussen de uiteindelijke zorg voor je ouders, later is wel prettiger als ie gedeeld kan worden. Ik zie het aan mijn vader, alhoewel ik een deel voor hem opvang, maar ook bij een vriend van ons. Als je ouder ziek is is het fijn als je het kan delen, de zorg.... Vast een heel debiele reden, maar ik deel m toch maar even.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Oh Mefke, deze zwangerschap is voor mij veel zwaarder dan de vorige, maar desondanks gaat het gewoon echt veel sneller. HEt andere kind houdt me ook wel voldoende bezig, en heeft veel mijlpalen, waardoor de zwangerschap niet mijn enige focus is. Sluit me dus geheel bij Claudia aan!
En hier nooit echt gerammeld, ofzo, wij wilden gewoon meer kinderen. Nu wordt dat ook wel een beetje van ons verwacht, de man komt uit een gezin van 7 kinderen, en ik uit een gezin van 4. Dat wij er 'maar' 1 zouden willen, dat kwam eigenlijk nooit bij ons op. Raar eigenlijk, want er is best wat voor te zeggen en dat hele broertjes/zusjes gebeuren gaat natuurlijk niet per defenitie voor elk gezin op. Mio fratello e figlio unico, mijn broer is een enig kind, enzo.
Maar goed, kwaliteit voor kwantiteit. Ik zie 7 kinderen in dat opzicht dus ECHT niet zitten, maar 3 of 4, dat lijkt me wel 'leuk'.
En hier nooit echt gerammeld, ofzo, wij wilden gewoon meer kinderen. Nu wordt dat ook wel een beetje van ons verwacht, de man komt uit een gezin van 7 kinderen, en ik uit een gezin van 4. Dat wij er 'maar' 1 zouden willen, dat kwam eigenlijk nooit bij ons op. Raar eigenlijk, want er is best wat voor te zeggen en dat hele broertjes/zusjes gebeuren gaat natuurlijk niet per defenitie voor elk gezin op. Mio fratello e figlio unico, mijn broer is een enig kind, enzo.
Maar goed, kwaliteit voor kwantiteit. Ik zie 7 kinderen in dat opzicht dus ECHT niet zitten, maar 3 of 4, dat lijkt me wel 'leuk'.
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
En toen dat bij mijn vader gebeurde kon ik ineens voor hem én mijn broertje zorgen. Juist tijdens zulke situaties kunnen broers en zussen van elkaar vervreemden en kan een familie uit elkaar vallen. Nee, je weet gewoon niet hoe die dingen lopen.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 20:29 schreef debuurvrouw het volgende:
Als je ouder ziek is is het fijn als je het kan delen, de zorg.... Vast een heel debiele reden, maar ik deel m toch maar even.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Toen mijn moeder ziek was heb ik dat meer gedeeld met mijn partner dan met mijn (half)broer hoor, dus ik vind het persoonlijk geen reden. Ik had het wel gezellig gevonden denk ik, meer broers en zussen en dan van dezelfde leeftijd (mijn halfbroer is 11 jaar jonger) maar dan idd in de ideale setting, en wie zegt dat het ook klikt?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mijn twijfel komt trouwens nergens uit voort, behalve kennelijk het ontbreken van die oerdrang om nog meer kinderen te willen. Ik vond de zwangerschap best pittig, maar niet verschrikkelijk erg, mijn bevalling niet bijzonder traumatisch en het eerste jaar kan ik me met heel veel moeite (de slapeloze nachten enzo) nog herinneren .
Ik rammel ook niet van andermans baby, en door ineens een baby in mijn armen te drukken laat je me meer schrikken dan dat ik er gelijk ook één voor mezelf moet. Maar als ik zie wat voor leuk kind ik gemaakt heb. ben ik af en toe best nieuwsgierig naar wat voor kinderen ik nog meer samen met mijn wederhelft zou krijgen. Mijn dochter is ook dol op andere kinderen, dat vind ik ook erg leuk om te zien. Maar niet leuk genoeg om morgen mijn spiraal eruit te laten trekken .
.Ik rammel ook niet van andermans baby, en door ineens een baby in mijn armen te drukken laat je me meer schrikken dan dat ik er gelijk ook één voor mezelf moet. Maar als ik zie wat voor leuk kind ik gemaakt heb
. ben ik af en toe best nieuwsgierig naar wat voor kinderen ik nog meer samen met mijn wederhelft zou krijgen. Mijn dochter is ook dol op andere kinderen, dat vind ik ook erg leuk om te zien. Maar niet leuk genoeg om morgen mijn spiraal eruit te laten trekken .
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Maar ik koester onderbewust die hoop toch wel, dat ze iets aan elkaar hebben. Is geen reden voor mij, maar toch, ik hoop dat Beisan en ander nageslacht van mij/ons toch wel elkaar kunnen steunen 'in goede en slechte tijden'... Al kan het natuurlijk best zijn dat ze later een veel warmere band opbouwen met een buurmeisje ofzo...quote:Op woensdag 18 augustus 2010 20:32 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
En toen dat bij mijn vader gebeurde kon ik ineens voor hem én mijn broertje zorgen. Juist tijdens zulke situaties kunnen broers en zussen van elkaar vervreemden en kan een familie uit elkaar vallen. Nee, je weet gewoon niet hoe die dingen lopen.
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
Ik ervaar het heel anders omdat ik eigenlijk alleen maar zorgen om mijn broertje heb gehad. Het is heel zuur om te zeggen, maar mijn leven zou makkelijker zijn geweest zonder hem. Nu hij er eenmaal is houd ik van hem, wil ik dat het hem goed gaat, maak ik me zorgen en raak ik vreselijk vaak teleurgesteld. Vooral de geboorte van mijn eigen kind heeft die teleurstelling aangewakkerd omdat hij pijnlijk afwezig is als oom.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 20:36 schreef Basboussa het volgende:
[..]
Maar ik koester onderbewust die hoop toch wel, dat ze iets aan elkaar hebben. Is geen reden voor mij, maar toch, ik hoop dat Beisan en ander nageslacht van mij/ons toch wel elkaar kunnen steunen 'in goede en slechte tijden'... Al kan het natuurlijk best zijn dat ze later een veel warmere band opbouwen met een buurmeisje ofzo...
Dat neemt niet weg dat het ook heel bijzonder is om iemand te hebben waarmee je je jeugd vanuit eenzelfde perspectief hebt gedeeld. Op de zeldzame momenten dat we het daarover hebben vind ik het heel fijn om een broertje te hebben.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat vind ik dan weer een beetje eng klinken. Als je er al zo negatief naar uitkijkt en je hebt dan straks ook nog die hormonen op je dak, en een kindje om je heen wat je gaat uitproberen... Voor mij zou dat echt een diepe depressie opleveren vóór, tijdens en na de zwangerschapquote:Op woensdag 18 augustus 2010 19:14 schreef mefke79 het volgende:
Claudia, zo mooi. De reden die jij aangeeft "het jezelf hervinden en dan niet meer durven" was hier precies de reden om het dan nu maar te doen. Dan kan ik mezelf daarna echt storten op mezelf zijn zonder in mijn achterhoofd te hoeven houden dat ik ooit weer zwanger zal zijn.
Kim, hier dus ook echt een keuze vanuit praktische en rationele zin, niet vanuit gevoel.
. Maar ik had dan ook pas na een jaar of 2 weer echt het idee dat ik mezelf was.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Psies, als het wel 'klikt' dan lijkt het me fantastisch voor haar/welk kind dan ook. Maar als het niets is, dan is het vaak deste pijnlijker. Heb met 1 zusje ook helemaal niets, het tegengestelde juist denk ik, mijn broertje is eigenlijk heel erg met zijn eigen ding bezig, die neemt nooit contact op (maar is erg jong, en 'dat zal wel komen'), maar met mijn andere zusje heb ik wel heel veel contact en raakvlakken en dat is me heel dierbaar....quote:Op woensdag 18 augustus 2010 20:41 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik ervaar het heel anders omdat ik eigenlijk alleen maar zorgen om mijn broertje heb gehad. Het is heel zuur om te zeggen, maar mijn leven zou makkelijker zijn geweest zonder hem. Nu hij er eenmaal is houd ik van hem, wil ik dat het hem goed gaat, maak ik me zorgen en raak ik vreselijk vaak teleurgesteld. Vooral de geboorte van mijn eigen kind heeft die teleurstelling aangewakkerd omdat hij pijnlijk afwezig is als oom.
Dat neemt niet weg dat het ook heel bijzonder is om iemand te hebben waarmee je je jeugd vanuit eenzelfde perspectief hebt gedeeld. Op de zeldzame momenten dat we het daarover hebben vind ik het heel fijn om een broertje te hebben.
En nu met mijn moeder, het daar met haar over kunnen hebben, en zij houdt het voor mij een beetje in de gaten (mijn ouders doen aan erg gekleurde berichtgeving, is wel aardig, maar erg opvallend), en dat vind ik erg prettig... Zou niemand anders kunenn doen denk ik.
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
Ik vind persoonlijk dat je meer dan 1 kind moet nemen omdat je dat zelf wil, niet vanwege al aanwezige kinderen. Je kunt een goede band tussen je kinderen toch niet dwingen. Je kunt ook een zorgenkindje krijgen, waarmee je juist een last op de schouders van je andere kind(eren) legt.
Als je nog een kind krijgt als je eerste kind al wat ouder is, kan dat ook door het andere kind als neit prettig worden ervaren. Ik was 5,5 toen mijn zusje werd geboren, en ik vond er echt neits aan. Dat gevoel was zo sterk dat ik dat nu nog heel goed weet. Het is echt pas van veel later, toen mijn zusje al in de twintig was, dat wij een beetje een leuke band krgen. Met mijn broertje is dat nooit zo geworden.
Als je nog een kind krijgt als je eerste kind al wat ouder is, kan dat ook door het andere kind als neit prettig worden ervaren. Ik was 5,5 toen mijn zusje werd geboren, en ik vond er echt neits aan. Dat gevoel was zo sterk dat ik dat nu nog heel goed weet. Het is echt pas van veel later, toen mijn zusje al in de twintig was, dat wij een beetje een leuke band krgen. Met mijn broertje is dat nooit zo geworden.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Jawel joh, want dan kan ik er mooi 3 nemen!quote:Op woensdag 18 augustus 2010 20:41 schreef Breathtaking het volgende:
Neem nog eentje, als je niet 2,1 kind krijgt dan kunnen we onze populatie niet in stand houden!
Mja, vroeger dacht ik altijd dat ik zeker een groot gezin wilde, maar nu heb ik meer zoiets van: eerst maar eens kijken hoe deze bevalt.
Ik vond/vind de zwangerschap heel bijzonder, maar ook een hele aanslag. Ik kan me voorstellen dat dat een behoorlijke rammelstopper is. En als ik hier soms lees hoe zwaar moeders het eerste jaar ervaren, en wat er gebeurt als er een tweede kindje bijkomt, dan slaat de schrik me ook wel om het hart. Maar misschien ben ik me gewoon heel erg aan het indekken zodat het straks alleen maar mee kan vallen.
In mijn toekomstdromen zie ik mezelf toch als moeder van meerdere kinderen.
Voor mijn eerste kind heb ik wel gerammeld, als je het zo kan noemen. Dat wilde ik écht heel, heel graag. Het ervaren van een zwangerschap, het moeder worden etc. Ik vond één kind op zich ook wel ok. Maar manlief, die zelf geen broers of zussen heeft, wilde dat absoluut niet. Hij heeft altijd het gevoel gehad iets 'gemist' te hebben. Zijn beleving dus hè, geen oordeel... Ik heb zelf één broer en ben daar echt heel gek op, maar ik ken ook genoeg mensen die hun broer of zus niet kunnen luchten of zien.
Maar goed, aangezien mijn eerste kind enorm leuk is, durfde ik het nog wel een keer aan. En zie, mijn tweede kind is óók geweldig leuk.
En nu ben ik zwanger van nummer drie. Een verassing, dus zeker ongerammeld for. En ondanks dat ik een paar maanden geleden nog zei: "Ik wil best nog wel meer kinderen, maar hoef geen baby meer. Ze mogen er best nog een of twee van een jaar of drie afleveren op de stoep." Vind ik het nu toch wel hartstikke leuk. Alle praktische bezwaren waren binnen een paar dagen van de baan of een oplossing voor bedacht. En het wordt vast een heeeel leuk kind. Dus tja.
Maar goed, aangezien mijn eerste kind enorm leuk
is, durfde ik het nog wel een keer aan. En zie, mijn tweede kind is óók geweldig leuk. En nu ben ik zwanger van nummer drie. Een verassing, dus zeker ongerammeld for.
En ondanks dat ik een paar maanden geleden nog zei: "Ik wil best nog wel meer kinderen, maar hoef geen baby meer. Ze mogen er best nog een of twee van een jaar of drie afleveren op de stoep." Vind ik het nu toch wel hartstikke leuk. Alle praktische bezwaren waren binnen een paar dagen van de baan of een oplossing voor bedacht. En het wordt vast een heeeel leuk kind. Dus tja.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Mijn eerste twee zijn zonder enige rammel van mijn kant geboren. Het was op dat moment uitermate praktisch en mijn vriend rammelde wel. De derde was wel naar aanleiding van ernstige rammel en is als het ware een bonusronde geworden waarbij ik zwanger worden, zijn etc. heel bewust heb meegemaakt, ook omdat in die periode duidelijk werd dat er een erfelijk aspect kon zitten aan de handicaps van mijn oudste. Dat is ook de reden waarom ik het niet meer aandurf en inmiddels wil ik ook niet echt meer (uit de luiers! jeuj!) terwijl mijn eierstokken nog best knetteren.
Gelukkig is mijn zusje sinds een half jaar moeder van mijn nichtje. Mag zij er 's nachts uit en hoef ik er alleen maar mee te tutten.
Gelukkig is mijn zusje sinds een half jaar moeder van mijn nichtje. Mag zij er 's nachts uit en hoef ik er alleen maar mee te tutten.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
kim, ik hou mezelf bewust het worst case scenario voor, kan 't alleen maar meevallen. Vorige keer overviel het me enorm dat het zo tegenviel, nu reken ik er op. Voor de hormonen ben ik humeurgebied niet bang, nog nooit zo vaak de slappe lach gehad als tijdens mijn zwangerschap. Het is het lichamelijke deel van de hormonen wat ik vrees.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
Overigens rammel ik gelukkig nooit meer!
Overigens rammel ik gelukkig nooit meer!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik dacht het jij zei het!quote:Op woensdag 18 augustus 2010 21:40 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
. Het komt allemaal zo... 'verexcuserend' over haast?
Misschien is het niet zuiver lineair temporeel te bekijken, maar wordt er door ouders in een plaatje gedacht met een eerste en een tweede die een hoop aan elkaar gaan hebben. Dan is de eerste net zo "afhankelijk" van de jongste als andersom.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 21:40 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
...
Magoed, er zijn genoeg broers en zussen die geen fuck met elkaar hebben, alle goede bedoelingen en rozige ideaalbeelden van hun ouders ten spijt.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Zonder rammel was hier geen tweede gekomen aangezien ik in eerste instantie helemaal geen tweede wilde.
Maar ja, toen ging het van bij iedere baby blij zijn dat ik daar uit was ineens een heel ander gevoel voor in de plaats, weer het zwijmelen en hoe leuk.
Mijn man wilde sowieso al graag een tweede dus die was er maar al te blij mee.
Maar als er geen rammel is, waraom zou je dan een tweede willen?
Wat zijn jouw voors en tegens?
Maar ja, toen ging het van bij iedere baby blij zijn dat ik daar uit was ineens een heel ander gevoel voor in de plaats, weer het zwijmelen en hoe leuk.
Mijn man wilde sowieso al graag een tweede dus die was er maar al te blij mee.
Maar als er geen rammel is, waraom zou je dan een tweede willen?
Wat zijn jouw voors en tegens?
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Nou, in mijn geval is dat zeker niet zo. Want ik weet zeker dat mijn oudste helemaal niet gevraagd heeft om een broer of zus. Sterkter nog, die moest aandacht delen! had hij mogen kiezen had ie dat op zeker niet gedaan. (zover kinderen van een jaar daar over kunnen beslissenquote:Op woensdag 18 augustus 2010 21:40 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het altijd een beetje vreemd tov het tweede kind als ouders dat willen 'voor het eerste kind'. Alsof het tweede kind niet een individueel bestaansrecht zou hebben, maar er puur en alleen ter vermaak van de eerste is.
Overigens rammel ik gelukkig nooit meer!
) en het kan best dat ze niet met elkaar kunnen opschieten. Ze hebben immers niet voor elkaar gekozen. En dat hoeft dus ook niet van mij. Als ze maar beschaafd met elkaar omgaan. Dus zoals je ook met een ander die geen familie is zou omgaan. Het zijn dus ook individuen. Met een eigen smaak, eigen voorkeuren en een eigen benaderwijze.Maar ze delen wel een opvoeding, een genenpakket en een leven met elkaar. Voor de rest heb ik er geen verwachtingen van (dat ze heftig hecht zullen zijn). Het zal misschien gaan zoals wij ook met onze broers en zussen omgaan. Ze zijn er als het moet, voor de rest lopen wij elkaar de deur niet plat.
En wat is rammelen? Misschien is je stiekem afvragen hoe een tweede er uitziet wel wat een ander rammelen noemt.....
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik rammel niet ofzo, maar wil ooit (nu nog niet) wel nog een broertje of zusje voor Julian. Je hebt natuurlijk niet de garantie dat het goed zal gaan tussen ze.
Maar doordat mijn moeder toch jong is overleden en het contact met onze vader niet super is merk ik wel hoe fijn het is nog een broertje en zusje te hebben.
Stel Julian zal er ook al vroeg nog maar 'alleen' zijn is een broer of zus waar hij herinneringen mee kan delen over zijn jeugd misschien wel fijner. Anders is het ook maar zo eenzaam en alleen over zijn.
Of is het zo raar als ik zo denk?
Maar doordat mijn moeder toch jong is overleden en het contact met onze vader niet super is merk ik wel hoe fijn het is nog een broertje en zusje te hebben.
Stel Julian zal er ook al vroeg nog maar 'alleen' zijn is een broer of zus waar hij herinneringen mee kan delen over zijn jeugd misschien wel fijner. Anders is het ook maar zo eenzaam en alleen over zijn.
Of is het zo raar als ik zo denk?
Dat is ook heel naar, ik heb ( gelukkig) een heel andere ervaring met mijn broer.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 20:41 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik ervaar het heel anders omdat ik eigenlijk alleen maar zorgen om mijn broertje heb gehad. Het is heel zuur om te zeggen, maar mijn leven zou makkelijker zijn geweest zonder hem. Nu hij er eenmaal is houd ik van hem, wil ik dat het hem goed gaat, maak ik me zorgen en raak ik vreselijk vaak teleurgesteld. Vooral de geboorte van mijn eigen kind heeft die teleurstelling aangewakkerd omdat hij pijnlijk afwezig is als oom.
Dat neemt niet weg dat het ook heel bijzonder is om iemand te hebben waarmee je je jeugd vanuit eenzelfde perspectief hebt gedeeld. Op de zeldzame momenten dat we het daarover hebben vind ik het heel fijn om een broertje te hebben.
Hij is echt mijn grote broer, die er voor me is en voor me opkomt waneer nodig.
Vandaag zijn we met zijn gezin, ons gezin en opa en oma weggeweest naar de dierentuin en ineens besfte ik me, Wat hou ik toch veel van mijn grote broer!
Kan echt soms nog idolaat van hem zijn zoals ik was als klein meisje en hij me beschermde tegen jongens die me wilde pesten.
Toen mijn man erg ziek was hem ik ook enorm veel steun van hem gehad en daar ben ik blij om.
Ik hoop echt dat mijn dochters net zo'n band krijgen, hoewel ik weet dat dat ook anders kan gaan.
Gelukkig zijn ze nu helemaal gek op elkaar ( ze zijn 5 en 2 jaar)
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
|
|
