De Oostenrijkse theorie over conjuncturen.

quote:

The Incandescent Bulb Ban: Another Regulatory Overreach
Posted August 13th, 2010 at 4:00pm in Energy and Environment



Is the modern incandescent light bulb ready to retire from society and find its final resting place in the halls of the American History Museum? Politicians seem to think so, but consumer behavior indicates otherwise. According to an article in The New York Times,

"Despite a decade of campaigns by the government and utilities to persuade people to switch to energy-saving compact fluorescents, incandescent bulbs still occupy an estimated 90 percent of household sockets in the United States. Aside from the aesthetic and practical objections to fluorescents, old-style incandescents have the advantage of being remarkably cheap."

The government solution to replace incandescent bulbs is to regulate them out of the marketplace and forcefully restrict consumer choice. The Energy Independence and Security Act of 2007 placed stringent efficiency requirements on incandescent bulbs in an attempt to phase them out between 2012 and 2014 and replace them with more expensive but more energy-efficient bulbs, the most popular being compact fluorescent bulbs (CFLs).


Critics of CFL bulbs argue that exposure to mercury vapor is dangerous if the bulbs are broken, and others complained about CFL bulbs causing migraines and epilepsy attacks, resulting in medical groups asking for exemptions for those with health problems. Proponents of CFL bulbs argue that the increased energy efficiency will offset the higher sticker price, but critics argue it will take an exceptionally long time where people use lights infrequently, such as closets and attics.

In effort to meet tougher regulations, the new incandescent light bulbs are also selling at record rates, but also at record prices. A new bulb presented by Philips Lighting’s Halogena Energy Savers is selling at 20 times the price of a standard bulb ($5 compared to 25 cents)—an immense price increase for a 30 percent efficiency improvement. However, the new bulbs last three times as long as a standard bulb, bringing the price ratio down to less than seven times the price of a standard bulb.

Although this law could mean the end of a century-old industry and all the jobs that go with it, bulb manufacturers are demonstrating a remarkable resilience against needless regulations through market innovation. Yet there is only so much that the industry can do to stay a step ahead of legislation, and whether incandescent bulbs will survive the government’s regulatory whip remains to be seen. A few dollars more here and there may not seem like much, but CFLs sell at around $1 each. Although fluorescent bulbs are currently not favored by households, they could soon become the chosen bulb, an unnatural leaning that will create false information for the light bulb market.

If consumers truly preferred fluorescents to incandescents, they would purchase them without any legal incentive. Yet they do not. Many prefer the soft yellow lighting of incandescents to the unnaturally white light of fluorescents. More might prefer the simple affordability of incandescents. Demand for cheap incandescent light bulbs is not going to change because of legislation (and, in fact, could lead to hoarding), so the only option left to environmentalists is to remove the incandescent light bulb from the market altogether and make it impossible for consumers to light their houses inexpensively.

This is one example of the absurdity of federal regulations and how bureaucrats pointlessly try to change human behavior. The regulatory burden grew tremendously during President George W. Bush’s tenure and is only getting worse under President Obama’s. It is a trend that restricts freedom and choice in the marketplace and costs taxpayers billions of dollars. It is a trend that the government should reverse.

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 18:25 schreef tjoptjop het volgende:
Zo heeft er een keer een stripje van Dagobert Duck in de Donald Duck gestaan. Kan het me niet precies meer voor de geest halen. Maar er is iets mis gegaan waardoor de gehele inhoud van het geldpakhuis bij de burgers van Duckstad terecht komt. Nu iedereen daar miljonair is wilt niemand meer werken. Dagobert is de enige die blijft werken en na verloop van tij dis hij weer even rijk als nooit tevoren aangezien op een gegeven moment een brood een paar ton kost en de inwoners toch moeten eten. EN raad eens wie ze dat brood verkocht

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:20 schreef sneakypete het volgende:Hoe conservatief is Donald Duck?

quote:

In an interview, Barks summed up his beliefs about Scrooge and capitalism:

I've always looked at the ducks as caricatured human beings. In rereading the stories, I realized that I had gotten kind of deep in some of them: there was philosophy in there that I hadn't realized I was putting in. It was an added feature that went along with the stories. I think a lot of the philosophy in my stories is conservative—conservative in the sense that I feel our civilization peaked around 1910. Since then we've been going downhill. Much of the older culture had basic qualities that the new stuff we keep hatching can never match.

Look at the magnificent cathedrals and palaces that were built. Nobody can build that sort of thing nowadays. Also, I believe that we should preserve many old ideals and methods of working: honor, honesty, allowing other people to believe in their own ideas, not trying to force everyone into one form. The thing I have against the present political system is that it tries to make everybody exactly alike. We should have a million different patterns.

They say that wealthy people like the Vanderbilts and Rockefellers are sinful because they accumulated fortunes by exploiting the poor. I feel that everybody should be able to rise as high as they can or want to, provided they don't kill anybody or actually oppress other people on the way up. A little exploitation is something you come by in nature. We see it in the pecking order of animals—everybody has to be exploited or to exploit someone else to a certain extent. I don't resent those things.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 23:18 schreef sneakypete het volgende:
Maar hoe zijn piramides dan gebouwd?

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:20 schreef sneakypete het volgende:
De karakters uit Duckstad hebben wat dat betreft wel waarde ja

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 07:08 schreef Lyrebird het volgende:
De enige oplossing voor zo'n probleem is dat de overheid voor lange termijn stabiliteit zorgt. En daar schort het nog al aan in de meeste landen.

quote:

Op zondag 15 augustus 2010 17:23 schreef Illiberal het volgende:
Ben jij een Oostenrijker?

quote:

Op zondag 15 augustus 2010 21:49 schreef Illiberal het volgende:
Trouwens nog een vraag ten aanleiding van Seminar #2. Het ontstaan van geld als ruilmiddel.

Volgens Koen is zout een goed ruilmiddel omdat het algemeen nut heeft voor iedereen, dit is door geëvalueerd tot goud. Goud is dus voor iedereen nuttig?

Nu hebben we geld als ruilmiddel, en dat geld is nu gewoon een getal in een computer (https://mijn.ing.nl/internetbankieren/SesamLoginServlet) .

Hoe is papier geld en elektronisch geld nuttig voor iedereen?

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 01:45 schreef Schaffelaar het volgende:
Ik zal van de week de seminars ook eens bekijken. Vind de Oostenrijkse school enorm interessant. Het grootste probleem dat ik tot nu toe ben tegengekomen is dat ze er van uit gaan dat elk mens in staat is om kritisch en rationeel na te denken.

quote:

conservatisme - denkers

Frank S. Meyer (1909–1972)

“Liberty is the political end of man’s existence because liberty is the condition of his being. It is for this reason that conservatism, which in preserving the tradition preserves this truth, is only constant to itself when it is libertarian”

Frank Meyer speelde als politiek denker, gerespecteerd journalist, gevreesd polemist en kundig organisator een centrale rol binnen de Amerikaanse conservatieve beweging van de jaren vijftig en zestig. Voor latere generaties is hij zonder enige twijfel nog steeds van grote betekenis door de wijze waarop hij zijn bijdrage leverde aan het in die periode gevoerde debat tussen de traditionalistische en libertaire vleugel binnen de conservatieve beweging . Zijn poging om beide richtingen binnen een intellectueel aanvaardbare synthese met elkaar te verzoenen is de geschiedenis ingegaan als ‘fusionism’.

Frank S. Meyer werd geboren in 1909 in Newark, New Jersey, als enig kind van Duits-joodse ouders. Na enkele jaren aan de Universiteit van Princeton gestudeerd te hebben zette hij zijn studie in 1928 voort in Oxford, waar hij als velen van zijn generatie onder de bekoring van het communisme kwam. Veertien jaar lang vervulde hij kaderfuncties, eerst in de Britse, later in de Amerikaanse partij. Na zijn inlijving in het Amerikaanse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog verwaterden zijn contacten met de partij en begon zich bij hem een proces van geestelijke en politieke heroriëntatie te voltrekken. Lezing van Hayeks Road to Serfdom speelde daarin een cruciale rol. In 1945 brak hij definitief met de partij. Later zou hij zijn ervaringen gebruiken bij het schrijven van het in 1961 verschenen boek The Moulding of Communists: The Training of the Communist Cadre.

Zijn pelgrimage naar Rechts bracht hem in 1955 bij het in dat jaar door William F. Buckley opgerichte conservatieve blad National Review. In dat blad zou hij vijftien jaar lang onder de kop Principles and Heresies een spraakmakend commentaar schrijven. Een uitvoerige selectie uit zijn journalistieke werk is te vinden in de in 1969 verschenen bundel The Conservative Mainstream. Zijn geweldige eruditie drukt zich hier uit in een indrukwekkende stroom commentaren en recensies op het gebied van de politieke filosofie, de buitenlandse politiek, de toestand in de communistische wereld, de Amerikaanse politieke traditie, maar ook over de toekomst van de Republikeinse partij, de toestand van het Amerikaans onderwijs, moreel verval, enz, enz. In 1962 verscheen In Defense of Freedom: A Conservative Credo, een boek dat Meyer als zijn hoofdwerk beschouwde. Hier werkte hij de stelling uit dat de beoefening van de deugd weliswaar het centrale doel is in ieder volwaardig mensenleven, maar dat deugdbeoefening slechts mogelijk is in een klimaat van vrijheid. Centraal in de politiek moet niet het stimuleren van deugdzaamheid staan, maar het scheppen en onderhouden van een zo groot mogelijke vrijheid. In deze samenhang probeerde hij aan te tonen dat traditionalisten en libertaire conservatieven weliswaar verschillende accenten leggen, maar wezenlijk tot dezelfde traditie behoren. Twee jaar later verscheen onder zijn redactie de bundel What is Conservatism?, waarin twaalf conservatieve denkers van zeer diverse pluimage, van Russell Kirk tot F.A. Hayek, antwoord gaven op de door hem voorgelegde vraag. Veel artikelen van blijvende waarde zijn terug te vinden in de jaargangen van het traditionalistische kwartaalblad Modern Age, waarvan hij lange tijd redactieraadslid was.

Ook op organisatorisch gebied leidde hij een druk leven. Hij adviseerde The Young Americans for Freedom, was betrokken bij de oprichting van de American Conservative Union en de Conservative Party in de staat New York (in het midden van de jaren zestig voerde Buckley voor die partij een geruchtmakende verkiezingscampagne voor het burgemeesterschap van de stad New York). Hij was een van de oprichters van de Philadelphia Society, lid van de American Political Science Association en voorzitter van de U.S. Chess Federation. Hij woonde in Woodstock, een stadje dat enkele jaren na zijn dood om geheel andere redenen bekend zou worden. Daar vond hij ook nog de tijd de schoolopleiding van zijn kinderen zelf ter hand te nemen. Hij overleed in het voorjaar van 1972. Op de laatste dag van zijn leven liet hij zich opnemen in de rooms-katholieke kerk.

Literatuur

In Defense of Freedom, aangevuld met een selectie uit zijn beste essays uit Modern Age en de National Review is verkrijgbaar bij Liberty Fund, Indianapolis onder de titel: In Defense of Freedom and Related Essays. De hoofdlijnen van het boven aangeduide debat vindt men beschreven in hoofdstuk 6 van The Conservative Intellectual Movement in America van George H.Nash (Basic Books, New York). De hoogtepunten uit het debat zelf zijn verzameld in de door George W. Carey geredigeerde bundel Freedom and Virtue. The Conservative/Libertarian Debate (Wilmington, Delaware, 1998). Een biografie over Meyer is nog niet geschreven. Een korte schets van zijn leven is te vinden in: Edwin J.Feulner Jr, The March of Freedom (Dallas 1998, een uitgave van Heritage Foundation). Een mooie persoonlijke herinnering aan Meyer is te vinden in Gary Wills' in 1979 verschenen Confessions of a Conservative (Penguin Books), p.38–48.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 02:08 schreef Illiberal het volgende:
De distinctie tussen conservatisme en libertarisme is nog een beetje verwarrend voor mij. Sneakypete zei al een keer dat je de standpunten van Murray Rothbard en Edmund Burke moet vergelijken om tot de conclusie te komen dat ze erg ver uit elkaar liggen.

quote:

Op zondag 15 augustus 2010 17:23 schreef Illiberal het volgende:
Ben jij een Oostenrijker?