Tot hoe oud kan een man nog thuis wonen #2

Het is ook deels economie....

Hier in de VS bijvoorbeeld wonen ook steeds meer studenten weer thuis, omdat er te weinig werk is. Een studiebeurs krijgt men sowieso niet, dus studenten die op kamers gaan MOETEN gewoon meestel het hele weekend werken, en soms ook nog door de week een avond om het kunnen te betalen..... donderdag, vrijdag en zaterdag op studiebeursgeld gaan zuipen, dat gaat hier sowieso niet.

Maar als die baantjes er niet zijn door de economie.... kiezen studenten dus steeds vaker voor een lokale universiteit waar ze gemakkelijk heen kunnen vanuit het ouderlijke huis.

Wat betreft ik: Ik vertrok kort na mijn 23e verjaardag. Ging samenwonen toen ik 24 werd, trouwde laat in mijn 25e jaar (anderhalf jaar na samenwonen), en op mijn 28e vertrok ik uit Nederland naar de VS.... zelfstandiger kan bijna niet.

Heb wel een paar maandjes bij HAAR ouders gewoond, om ons te kunnen settelen in de VS, maar zodra ik een baan had waren we meteen weg.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 14:44 schreef Supersoep het volgende:
Ik ben zelf 29 en ik woon nog thuis. Ik draag per maand 20 euro bij aan het eten.

Koopje. Draag je verder nog kostgeld af?


Edit: laat maar.

Hmm, ligt een beetje aan de omstandigheden van het geval, maar over het algemeen vind ik dat je het huis uit moet gaan als je een vaste baan hebt.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 21:21 schreef Breathtaking het volgende:

[..]

Prima ik ken een jongen die een tijdje onder een brug woonde, en die is bijzonder zelfstandig. Z'n eigen wietplantage enzo, goed voor elkaar

Zal teminste geen last hebben van zijn buren die elke nacht wakker worden als de ventilator aangaat

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 22:20 schreef Fascination het volgende:
Hmm, ligt een beetje aan de omstandigheden van het geval, maar over het algemeen vind ik dat je het huis uit moet gaan als je een vaste baan hebt.

Of nadat je even hebt kunnen sparen voor een inrichting als je meteen in een appartement/huisje wilt beginnen i.,p.v. een kamer (althans zo heb ik het gedaan ). Uiteraard wel kostgeld gegeven aan mijn ouders in de tijd dat ik nog thuis woonde want voor niets gaat de zon op.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 19:24 schreef Supersoep het volgende:
Wat zijn er toch aardige mensen in R&P.

Ik dacht, ik zal even zeggen dat ik op m'n 29e nog steeds thuis woon en dat ik eigenlijk m'n ouders uitbuit, maar de reacties blijven lief doch vragend.

De realiteit is dat ik 23 ben en op kamers in Gent zit. Heb m'n ouders nu al twee maanden niet meer gezien en dat vind ik prima.

Toch zou ik zelf ook mensen niet veroordelen die op late leeftijd nog bij hun ouders wonen. Ooit een collega gehad tijdens een uitzendbaantje die tegen de 30 tikte en nog vrolijk bij z'n moeder woonde. Het was toegegeven ook een beetje een sulletje, ik had hem eerst niet ouder geschat dan misschien 17.

Lul

Dat hangt niet alleen van de leeftijd af, maar ook de persoonlijke omstandigheden.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 21:13 schreef Breathtaking het volgende:

[..]

Eh, ja? Niet thuis is op elke plaats behalve bij je ouders.

Wat vind je dan het grote verschil tussen op kamers wonen en thuis wonen. Veruit de meeste studenten op kamers zijn veruit van 'zelfstandig', de ouders betalen vaak mee en verder kunnen ze zonder stufi/lening niet rondkomen. Wat is dan nog het grote verschil?

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 03:06 schreef Friek_ het volgende:
Mensen die thuiswonen zijn gewoon onafhankelijk, lui, inferieur en totaal niet ontwikkeld.

Ja, en mensen die op kosten van hun ouders op kamers wonen zijn elitair, geforceerd sociaal en smerig. Leuke discussie zo

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 03:06 schreef Friek_ het volgende:
Mensen die thuiswonen zijn gewoon onafhankelijk, lui, inferieur en totaal niet ontwikkeld.

Ik mag niet in mn eigen huis wonen als ik niet wil overkomen als een loser?

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 03:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik mag niet in mn eigen huis wonen als ik niet wil overkomen als een loser?

Ligt er misschien aan of het inderdaad je eigen huis is...

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 21:18 schreef EggsTC het volgende:
Tof

Hoelang heeft het geduurd in welk vakgebied, om een baan te vinden als ik vragen mag.

5 maanden, het was in 2002.... en na 9/11 waren ze opeens niet zo happig meer op het aannemen van een immigrant.

Binnen 6 maanden na aankomst hadden we een eigen plek in ieder geval.

In de IT sector trouwens.

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 03:06 schreef Friek_ het volgende:
Mensen die thuiswonen zijn gewoon onafhankelijk, lui, inferieur en totaal niet ontwikkeld.

Zoiets heet afhankelijk, afhankelijk!

Of jij ziet het natuurlijk in een andere context. Dan klopt het wel!

Zo een afknapper als een man na zijn 20e nog thuiswoont. Als je studeert hoor je op kamers (vind ik. Wel zelf betalen natuurlijk!), als je werkt kan je je eigen woonruimte makkelijk betalen. Wat doe je dan nog in hotel mama?

Ik ben op mijn 19e vertrokken om te gaan samenwonen en doe dat nu nog steeds. Ik had daarvoor al mijn eigen leven thuis, er werd al vroeg van mij gevraagd om, als ik iets wilde, dat zelf maar te betalen. Had dus eigen TV, internetaansluiting, PC, betaalde al mijn eigen kleding en verzekeringen, dat soort zaken. Ik betaalde dus ook geen kostgeld, dat vond mijn moeder onzin aangezien ik al het grootste deel van mijn eigen uitgaven beheerde. De enige uitgave die zij voor mij deed was het eten. En of ze nu voor 4 of voor 5 personen kookte deed er niet zo veel toe.

Ik kom nu bijna nooit meer 'thuis', ook al woon ik op 5 kilometer afstand. In mijn familie zijn we geen familiemensen en zien we elkaar soms een half jaar niet. Ik vind het heerlijk, geen verplichtingen. Ik moet er ook niet aan denken om weer terug te moeten naar mijn ouders. Ik vind het geweldige mensen die mij keurig op hebben gevoed, maar ik woon er liever niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mystikvm op 15-07-2010 07:53:38 ]

wat mij betreft tot zijn moeder dood gaat of naar een verzorgingshuis want dan woont ie zelfstandig

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 07:15 schreef Tinkepink het volgende:
Zo een afknapper als een man na zijn 20e nog thuiswoont. Als je studeert hoor je op kamers (vind ik. Wel zelf betalen natuurlijk!), als je werkt kan je je eigen woonruimte makkelijk betalen. Wat doe je dan nog in hotel mama?

Tuurlijk

Op je 20e heb je ook meteen een baan waarmee je een woning kan betalen + alle vaste lasten + het feit dat je elk weekend wil stappen

Wat is er mis met nog een paar jaar sparen zodat je meteen je huis kan inrichten en een buffertje hebt opgebouwd?

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 07:25 schreef Mystikvm het volgende:
Ik ben op mijn 19e vertrokken om te gaan samenwonen en doe dat nu nog steeds. Ik had daarvoor al mijn eigen leven thuis, er werd al vroeg van mij gevraagd om, als ik iets wilde, dat zelf maar te betalen. Had dus eigen TV, internetaansluiting, PC, betaalde al mijn eigen kleding en verzekeringen, dat soort zaken. Ik betaalde dus ook geen kostgeld, dat vond mijn moeder onzin aangezien ik al het grootste deel van mijn eigen uitgaven beheerde. De enige uitgave die zij voor mij deed was het eten. En of ze nu voor 4 of voor 5 personen kookte deed er niet zo veel toe.

Ik kom nu bijna nooit meer 'thuis', ook al woon ik op 5 kilometer afstand. In mijn familie zijn we geen familiemensen en zien we elkaar soms een half jaar niet. Ik vind het heerlijk, geen verplichtingen. Ik moet er ook niet aan denken om weer terug te moeten naar mijn ouders. Ik vind het geweldige mensen die mij keurig op hebben gevoed, maar ik woon er liever niet.

Hier zou ik dus ook op afknappen, op iemand die al zo jong gaat samenwonen en meteen uit huis . (nog afgezien van het "geen familiemensen zijn")

Ik snakte er ook naar alles zelf te regelen. Een eigen plekje waar ik me thuis kon voelen. Dat deed ik bij mij ouders ook, maar wilde wat meer voor mezelf. Ik hoefde niets bij te dragen thuis, dus dat was wel mazzel. Op financieel gebied had thuiswonen een stuk makkelijker geweest, maar anders kon ik nog niet met geld omgaan

Om even op de OP terug te komen. Omdat ik een eigen plek heb, vond ik het niet erg om iemand te hebben die nog thuis woonde. Maar ik zou daardoor niet zo snel bij diegene thuis komen (helemaal niet als je alleen maar aan het daten bent). Het is geen breekpunt, maar het is wel fijn als iemand zijn eigen plekje heeft. Ik wil namelijk ook wel eens ergens anders zitten dan in mijn eigen huis. En dan ga ik helemaal uit van de OP.

Ik ben overigens op mijn 20 het huis uitgegaan om te gaan samenwonen, een jaar later kwam ik weer terug. Weer een jaar later ben ik een paar maanden weg geweest en een paar maanden daarna ben ik alleen een huisje ingetrokken. Teruggaan was overigens helemaal niet zo'n probleem als iedereen mij voor gewaarschuwd had.

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 08:34 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Hier zou ik dus ook op afknappen, op iemand die al zo jong gaat samenwonen en meteen uit huis . (nog afgezien van het "geen familiemensen zijn")

OK, dat vind ik opvallend. Het kan natuurlijk de indruk wekken dat ik óf een Tokkie ben, óf een burgerlulletje. In dat geval snap ik het wel, daar zou ik ook op afknappen.

Ik knap juist weer af op familiemensen. Verschrikkelijk, die verplichtingen, zeker als één van beide partijen (ik dus) er helemaal niet op zit te wachten. Vrienden kies je uit, familie niet. Ik breng dan ook liever tijd door met mensen waarmee ik helemaal op één lijn zit. Dat is helaas niet mijn familie, hoewel ik ze natuurlijk zeer vriendelijke mensen vind. Ik voel me echter niet erg verbonden met hun.