Onzekerheid, eenzaamheid, depressie...

Overigens snap ik die post van jou sowieso niet, caroline88. Je weet toch wat jezus heeft gezegd over je naasten liefhebben?

Ben je nog in (groeps)therapie geweest, Black-Adder? Of in ieder geval gepraat met een psycholoog/psychiater?

Ik herken mezelf heel erg in jou. Zelfs het vader gedeelte. Heb geen contact meer met hem en zijn familie. Ben in therapie geweest om van de klachten af te komen waar jij nu mee loopt. Ik ben er een stuk verder mee gekomen en raad het aan.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:35 schreef Black-Adder het volgende:
Voor wat betreft sociale contacten is het ook niet echt verbeterd. Twee lieve buurvrouwtjes met wie ik nog regelmatig contact had zijn verhuist, met mijn familie heb ik wel nog steeds contact, al is het wel wat minder dan voorheen. Ben nog wel samen met mijn zusje nog een paar keer naar de sportschool geweest, om mezelf fysiek te peilen, maar ook om te kijken of het echt zo veel makkelijker is (wat men beweert) om nieuwe contacten te leggen. Maar dat is toch wat tegengevallen. Ik zou wel wat meer leuke contacten willen. Het mooiste zou natuurlijk een lieve vriendin zijn. Maar anderzijds ben ik ook weer bang dat mijn negatieve houding te veel parten gaat spelen en dat ik ze niet echt zou kunnen geven wat ze wil. Internetdating heb ik trouwens wel nog een tijdje geprobeerd, maar als 9 op de 10 überhaupt niet reageert, en de 10de met een smoes het contact verbreekt zakt de moed je daarvan ook wel in de schoenen.
....
Helaas woon ik in een klein dorp, waar mensen toch vrij snel dingen over je weten zonder dat je er erg in hebt, dus weet hij nu bv. ook waar ik werk, nb een bedrijf waar hij zelf ook ooit gewerkt heeft. Dat soort dingen werken ook niet mee in het contact met collega's bijvoorbeeld.

Vent, ga wat ondernemen. Je zegt dat je in een klein dorpje woont. Ga bij de voetbalvereniging kijken of je daar niet vrijwilligers werk kan doen, zoals op zaterdags cq zondags lijnrechter zijn, daar zitten ze vaak om verlegen. Binnen geen tijd ken je iedereen in zo'n gat. Ze hebben meestal ook dorpsverenigingen waar je als vrijwilliger aan de slag zou kunnen. Die kunnen altijd mensen gebruiken. Op die manier leer je de mensen wat kennen in zo'n gat. Of ben jij mischien de dorpskluizenaar, het huis waarvan iedereen in het dorp zich afvraagt wie er woont?

Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

Joh, hou toch op. Je weet helemaal niet wat hij gedaan heeft. Zijn vader verdient geen vergeving alleen maar omdat hij zijn vader is. Wat een flauwekul. Je hebt je ouders niet voor het uitkiezen en als je vader een rotte appel is dan hoort die in de vuilnisbak.

Enfin, Black-Adder, vrijwilligerswerk doen, naar een vereniging gaan etc zijn grote stappen. Ga nou eerst eens langs je huisarts en leg hem je verhaal voor. Anders loop je er over 10 jaar nog steeds zo bij. Denk ook absoluut niet dat je huisarts je raar vindt. Hij zal je verbazen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 17:20 schreef Jolly_Reaper het volgende:

[..]

Joh, hou toch op. Je weet helemaal niet wat hij gedaan heeft. Zijn vader verdient geen vergeving alleen maar omdat hij zijn vader is. Wat een flauwekul. Je hebt je ouders niet voor het uitkiezen en als je vader een rotte appel is dan hoort die in de vuilnisbak.

Gezien de manier waarop Blackadder praat is het niet zo vreselijk ernstig (anders had ie het ook wel gemeld in de OP als oorzaak van zijn mineurstemming)

Ga iets doen wat je leuk vindt, wat jij leuk vindt, en letterlijk schijt aan de rest.
Moet het jou wat boeien dat sommige mensen makkelijk 100 vrienden hebben.
Dat sommige gasten alleen maar zitten te zeiken over elke chick die ze in de avond neuken.
En ja, soms denk je wel eens, waarom heb ik dat niet (als het uberhaupt al waar is).
Maar die gasten, en die vrouwen hebben allemaal hun eigen problemen.
Als jij iets maakt van je leven, je vol stort op iets wat jij leuk vindt, dan durf ik je bijna te beloven dat het helemaal goed met je gaat komen. En in dat proces vind je vanzelf wel mensen, met dezelfde interesses, en die jou liggen. Soms moet je een extra stap durven zetten.
Maar letterlijk schijt aan de rest van de wereld.
Soms moet je eens aan jezelf denken en niet aan de hypocriete rest.
Doe iets wat jij leuk vindt, ga daar voor, en dan komt de rest vanzelf.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 23:46 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Het is ook niet de belangrijkste reden van mijn mineurstemming, maar het is wel een stukje angst wat weer terug komt van een probleem wat ik jaren geleden gehoopt had af te sluiten. Overigens draag ik ook helaas nog steeds de achternaam van mijn vader. Omdat mijn ouders pas gescheiden waren toen ik net 18 was is het helaas ook niet meer mogelijk voor mij om de achternaam van mijn moeder te krijgen.

[..]

Ik ben ook niet jaloers op andere mannen die elke week een andere vriendin neuken. Het feit dat ik nog steeds maagd ben vind ik misschien wel jammer, maar dat kan ik ook prima op andere manieren nog invullen... Ik ben juist jaloers op mensen die al jaren een stabiele relatie hebben. Ik droom er veel over, 's avonds met je lieve meid in je armen op de bank, elkaar aankijken en beseffen dat je niets liever wilt dan bij haar zijn. De gedachte dat ik zoiets in mijn leven niet meer mee ga maken vind ik erger dan dat ik nooit seks zou hebben.

Kom op zeg, als jij denkt dat je het niet gaat meemaken dan zal je het ook niet meemaken waarschijnlijk, jij bent simpel weg zoals je bent. Je kan niet zoals die gasten in de films zijn, zo is niemand, je kan niet zoals die vent zijn die alles krijgt wat hij of wie dan ook wil, want ook die heeft zijn problemen. Jij bent jij, jij bent jezelf, en daar moet je trots op zijn. En ook jij vindt de liefde, en misschien zal je het wel op een andere manier invullen, maar je moet een meisje vinden die jou leuk vindt om degene wie jij bent, en niet om degene, wie jij wilt zijn.
Ik voorspel je, als jij je geen zorgen maakt, en gewoon lekker gaat leven en de dingen doet die je wilt doen, die je leuk vindt, dan komt het helemaal goed met je.
Ja, soms moet je ff de hort op om meisjes te ontmoeten, desnoods door te daten.
Maar ga geen droomwereld creeeren, ga geen toneelstuk opvoeren, ga leven zoals jij wilt leven.
Hou rekening met je omgeving, maar ben jezelf, en mensen die dan geen vrienden met je willen worden, die niet in jouw omgeving willen zijn, of gewoon niet willen komen, die zijn het voor jou ook niet waard, daar hoef je niet eens vrienden mee te willen worden. Hetzelfde geldt voor meisjes. Jij maakt je niet druk zijn om het maagd, dat komt wel denk je of dat vul je anders in, het komt wel omdat je je er niet druk over maakt.
Kom in reine met jezelf. Ik voorspel je een prima leven als je dat doet, misschien niet zo snel als met andere gasten, misschien niet hetzelfde als met andere gasten, maar dat hoeft ook niet.
Als jij laat zien dat je trots bent op jezelf, doet wat je leuk vindt en er ook echt van geniet, dan zul je zien dat er mensen zijn die jaloers worden op jou. Doe me dan een lol, als ik die mensen niet zie, geef ze dan aub dezelfde tip als ik nu aan jou heb gegeven.
Ik besef dat het moeilijk kan zijn en niet kan van de ene op de andere dag.
Maar geniet en doe wat jij wil, wat jij belangrijk vindt, en vooral wat jij interessant/leuk vindt zonder je omgeving te negeren.

TS heeft voor mij een zeer herkenbaar probleem waar ik ook nu nog deels mee zit... je zit gewoon in een negatieve gedachtespiraal jezelf wijs te maken dat je niks waard bent, en dan wordt je ook niks waard. Het probleem wat hij ook beschrijft, is dat je omgeving op een gegeven moment gaat denken "zeurpiet doe niet zo negatief, onderneem dingen en ga aan de slag", en hem dus links laten liggen. Hierdoor wordt het probleem mentaal alleen maar groter, je raakt immers nog verder verwijderd van mensen.

Maar daar zit juist de crux, het probleem wordt mentaal groter; je denkt te negatief, pessimistisch en niet oplossingsgericht. In werkelijkheid creëer je dus het probleem ipv dat het er is. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is dit om te keren (heb er zelf ook nog steeds veel last van) maar weet inmiddels wel dat dit inzicht cruciaal is bij het zetten van stappen. Doe actief, positief en denk vooral aan jezelf (daarbij rekening houdend met je omgeving) en je zal zien dat het beter gaat. Stapje voor stapje.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 23:46 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Het is ook niet de belangrijkste reden van mijn mineurstemming, maar het is wel een stukje angst wat weer terug komt van een probleem wat ik jaren geleden gehoopt had af te sluiten. Overigens draag ik ook helaas nog steeds de achternaam van mijn vader. Omdat mijn ouders pas gescheiden waren toen ik net 18 was is het helaas ook niet meer mogelijk voor mij om de achternaam van mijn moeder te krijgen.

Dat is wel mogelijk. Kost rond de 450,- als ik me niet vergis. En vwb je vader: Je zou de kansen die het leven je biedt met beide handen aan moeten grijpen, maar jij slaat ze af....

Blackadder, als ik je verhaal zo lees, valt me een ding op: je maakt andere mensen erg belangerijk. Je vraagt je constant af, wat andere mensen, wel niet van je zullen denken en laat hier je zelfbeeld van af hangen. Daardoor zet je anderen op een voetstuk en maak jezelf klein en kwetsbaar.

Sport je ook regelmatig? Sporten kan een goed gevoel over jezelf geven. En heb je er wel eens gedacht om yoga te proberen? Yoga brengt je meer bij jezelf, wat ook is voor je zelf vertrouwen (niet na een keertje opgeven?)

Verder ben ik het met je eens, vrienden maken is lastig. Maar er is een persoon, die iets van je leven kan maken en dat ben jezelf!!

Deze site had ik nog in mijn favorieten staan:
http://www.sochicken.nl/

Misschien heb je hier iets aan

quote:

Op dinsdag 25 januari 2011 01:45 schreef EenDroom het volgende:
TS heeft voor mij een zeer herkenbaar probleem waar ik ook nu nog deels mee zit... je zit gewoon in een negatieve gedachtespiraal jezelf wijs te maken dat je niks waard bent, en dan wordt je ook niks waard. Het probleem wat hij ook beschrijft, is dat je omgeving op een gegeven moment gaat denken "zeurpiet doe niet zo negatief, onderneem dingen en ga aan de slag", en hem dus links laten liggen. Hierdoor wordt het probleem mentaal alleen maar groter, je raakt immers nog verder verwijderd van mensen.

Maar daar zit juist de crux, het probleem wordt mentaal groter; je denkt te negatief, pessimistisch en niet oplossingsgericht. In werkelijkheid creëer je dus het probleem ipv dat het er is. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is dit om te keren (heb er zelf ook nog steeds veel last van) maar weet inmiddels wel dat dit inzicht cruciaal is bij het zetten van stappen. Doe actief, positief en denk vooral aan jezelf (daarbij rekening houdend met je omgeving) en je zal zien dat het beter gaat. Stapje voor stapje.

Ik zit in precies in dezelfde situatie als TS behalve dat ik pas 23 ben maar bij mij is de sociale angst nu zo groot dat ik 2x ben afgehaakt met hbo studie en nu alleen een havo diploma heb..

Hoe kom je uit die negatieve spiraal?

schrijf alle dingen waar mee je mee zit op, op die manier staat het vast en kan je met je gedachten weer verder gaan met waarmee je bezig, anders blijf je steeds maar in je hoofd de problemen van begin tot eind herhalen en lost er niks op. ga ook met die negatieve gedachtes aan de gang en sta ze niet toe. dit is makkelijker gezegd dan gedaan en in het begin is dit ook moeilijker maar je moet iedere negatieve gedachte rationeel bekijken en controleren of ze ook echt kloppen. begin ieder probleem stukje bij beetje aan te pakken. door problemen op te lossen denk je er niet meer aan en dit geeft weer ontspanning. want continue aan problemen denken geeft spanning in je hoofd. en vooral ook in actie komen en je niet klein laten krijgen door die negatieve gedachtes. maak actieplannen en voer ze ook uit!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

_!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

Hoe kun jij dat nou voor iemand bepalen?
Ik kan wel wat dingen bedenken die je je vader nooit vergeef

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:01 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Hoe kun jij dat nou voor iemand bepalen?
Ik kan wel wat dingen bedenken die je je vader nooit vergeef

Als zijn vader daadwerkelijk een kwaadaardig persoon was dan had ie nu geen contact gezocht. Familie is het belangrijkste wat er is, en soms vergeet je dat door alle ruzies heen.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:04 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Als zijn vader daadwerkelijk een kwaadaardig persoon was dan had ie nu geen contact gezocht. Familie is het belangrijkste wat er is, en soms vergeet je dat door alle ruzies heen.

Voor jou misschien (voor mij ook ), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Als je mishandeld ben bijvoorbeeld, kan ik me voorstellen dat je daar anders ove3r denkt.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:07 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Voor jou misschien (voor mij ook ), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Als je mishandeld ben bijvoorbeeld, kan ik me voorstellen dat je daar anders ove3r denkt.

Daar is volgens mij geen sprake van .

TS, waar klaag je nu eigenlijk over? Je hebt een opleiding, een baan, een huisje...

Ok, minder sociaal bezig...maar nog steeds alle benodigdheden voor een happy life. Die vriendin komt wel ooit.

Wat me stoort aan je verhaal is je ondankbaarheid voor de dingen die je wel hebt. Je bent zo erg bezig met datgene wat je niet hebt...

Hmm Blackadder, heb precies hetzelfde probleem echt exact hetzelfde.

Alhoewel ik een vast contract heb waar ik werk word ik toch een beetje gelabeld als "weirdo" ofzo denk ik. Werk hier nu bijna 3 jaar maar mensen die net een maandje hier zijn hebben al vaak een betere band met de collega's hier dan ik ooit zou durven dromen en dat zuigt, probeer en probeer maar word telkens terug naar de realiteit geschopt. Ga ook al niet meer naar bedrijfsfeestjes, boeid toch niemand of ik wel of niet kom en als ik kom dan sta ik 99% van de tijd in me eentje rond te loeren, dan kan ik net zogoed thuis deprimerend gaan zitten... Probeer echt om hier aardig gevonden t eworden maar kennelijk werkt het tegenovergesteld.

Loop ook altijd over straat dat iedereen die naar me kijkt een negatief iets over me aan het denken is, of dat als ik ergens kom dat ze denken (ookal zijn het vreemden) "wat doet die ugly bigheaded klootzak hier"... hence ben al jaren niet meer in een kledingwinkel geweest, bestel alles maar gewoon online..

Loop vanaf me 17e al een beetje rond dat ik meer wil maar is me nooit gelukt om echt vriendschappen etc af te sluiten, blijf in dat negatieve spiraal hangen. sinds een jaar of 3 loop ik ook rond met destructieve gedachten want wat heeft het leven hier nou te bieden? Ben nu 25 jaar en heb geen kloot, prive heb ik 1 vriend die ik 1x per half jaar zie, op me werk mag niemand me en word ik 99% van de tijd ignored, alsof ik nie besta.

Heb nu een appartement gekocht in Ede in de stad, op een redelijk gezellig plekkie, hoop dat ik daar wat uit kan putten en een stap kan ztten naar een beter leven. en anders tja, dan vind ik het wel goed geweest zo en geef ik het helemaal op.

Magoed, denk zet het er even neer om aan te tonen dat je niet alleen bent, en hoop dat je hulp kunt vinden voordat je dezelfde gedachte gaat krijgen als mij.

Dat je genegeerd wordt op het werk, ligt dat aan jou? Of aan die mensen?
Als ik zulke collega's zou hebben, zou ik direct op zoek gaan naar een andere baan.

Je moet denk ik ook niet te hard proberen om vrienden te maken of om met je collega's om te kunnen gaan. Want (zoals ik al eerder zei) dan maak je die mensen veel te belangerijk. Met als gevolg dat je smekerig over komt.

Maarre zou het geen idee zijn, om op zoek te gaan naar een (groeps) therapie?

[ Bericht 0% gewijzigd door whosvegas op 28-01-2011 20:30:56 ]

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:19 schreef Eclaire84 het volgende:
TS, waar klaag je nu eigenlijk over? Je hebt een opleiding, een baan, een huisje...

Ok, minder sociaal bezig...maar nog steeds alle benodigdheden voor een happy life. Die vriendin komt wel ooit.

Wat me stoort aan je verhaal is je ondankbaarheid voor de dingen die je wel hebt. Je bent zo erg bezig met datgene wat je niet hebt...

Wel heel makkelijk oordelen is dit.
Als eenmaal in de negatieve spiraal zit, is het moeilijk te doorbreken.

Je kan in matriele zin alles wel voor elkaar hebben, maar als je geen enkele vorm van sociale contacten hebt, is het leven ook zinloos.

Enne die vriendin komt wel, is ook erg gemakkelijke uitspraak, waar je niks aan hebt. Als de socciale angsten en/of het verlangen zo groot wordt, dat het tegen je gaat werken. Dan hebben vrouwen dat meteen door en lopen keihard weg (weet ik uit eigen ervaring).

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 06:24 schreef Klaasvaak87 het volgende:
Ik zit in precies in dezelfde situatie als TS behalve dat ik pas 23 ben maar bij mij is de sociale angst nu zo groot dat ik 2x ben afgehaakt met hbo studie en nu alleen een havo diploma heb..

Hoe kom je uit die negatieve spiraal?

Dat zal voor iedereen anders zijn, maar wat mij erg heeft geholpen zijn 2 dingen:

- het feit dat hoe jij de wereld ziet, jouw beeld van de wereld is, het is niet zoals de wereld is. Ik lees ook in de post van Kevin24 hier vlak boven weer de voor mij bekende negatieve (foutieve) gedachten die uitgaan van "hoop op dat het beter gaat", en de gedachte dat iedereen zich bij voorbaat al aan hem ergert. Kevin24, waarom zouden mensen die jou niet kennen je op straat zomaar negatieve blikken geven? Dat lijkt me vrij onredelijk; kijk jij zelf ook automatisch boos naar mensen wiens uiterlijk je niet aan staat? Nee toch, het karakter bepaalt toch wat je van iemand vindt?

Bekijk het nu eens vanuit deze bril: jij denkt dat al die mensen een hekel aan je hebben, het is vrij onrealistisch te verwachten dat iedereen dat ook doet. Het kan hoogstens zijn dat er een aantal mensen is dat je een beetje vreemd vind omdat je jezelf onzeker en schuchter gedraagt. Niet je karakter, maar je gedrag wordt negatief beoordeeld, en: daar kan je wat aan doen!

- dit negatieve/foutieve beeld zul je actief moeten veranderen. Sporten helpt, maar is zeker niet voldoende. Niet alleen je lichaam maar ook je geest moet actiever worden. En net zoals naar de sportschool gaan altijd weer moeilijk is als het regent, val je geestelijk ook snel terug in "passief negatief" in plaats van "actief positief" denken. Eraan blijven werken (bijv. met een dagelijks dagboek) is dus moeilijk, maar wel nodig! Zoals ik al eerder schreef heb ik zelf veel gehad aan het boek "Denk je sterk, denk je zeker" (geen spam), wat heel erg op deze lijn van gedachtes-veranderen zit. Het is gewoon via Bol.com te bestellen. Maar er zijn veel meer boeken te vinden over dit thema; zoek eens rustig naar boek waarvan de beschrijving je het best aan staat. Zo'n boek is ook een goede eerste stap als je met iemand praten nog niet aandurft.

Denk eraan dat je er actief mee door gaat en jezelf wat doelen gaat stellen, dan zal je zien dat je zomaar ineens weer motivatie krijgt! Ook ik blijf nog steeds last hebben en terugvallen maar merk wel de steeds meer stijgende lijn, en dat geeft energie!

Mensen roepen wel dat je naar de psycholoog moet, maar deze gaat jou ook alleen maar pointers geven. Uiteindelijk zul je zelf contact moeten leggen.

Wat misschien wel helpt, is een praatgroep ofzo. Dan leer je meteen mensen kennen. Geen idee of dat voor eenzaamheid bestaat, maar je kunt het altijd vragen bij de huisarts. En anders vraag je om een assertiviteitscursus.. kom je vanzelf met minder sociaal vaardige mensen in contact. Wat toch altijd iets laagdrempeliger is, omdat je een beetje hetzelfde bent. Sporten helpt ook altijd.

Voor de rest moet je gewoon contact proberen te leggen met mensen. Dat kan ook via internet. Belangrijk daarbij is wel dat je tolerant moet zijn en geen hoge eisen moet stellen aan het contact. Want vaak leer je via internet wel aparte mensen kennen, maar met de juiste benadering kan dat best leuk zijn.

Het is in ieder geval veel leuker dan thuis blijven zitten en jezelf zielig vinden.

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 22:30 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Mijn biologische vader is een onvoorspelbare en labiele man. De enige reden dat hij contact met mij zoekt zal vooral zijn om zijn eigen ego te strelen. Voor mij is dat hoofdstuk nu gewoon afgesloten, het voelt gewoon niet meer als familie...

Onvoorspelbaar en labiel, is dit een gevalletje zo vader zo zoon? Ik snap niet dat je zo negatief over hem denkt, wat heeft hij jou nou concreet misdaan dan? Als je het weer goed met hem maakt zal dit een overwinning op jezelf zijn die je hele leven weer op de rails kan zetten.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 17:14 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Onvoorspelbaar en labiel, is dit een gevalletje zo vader zo zoon? Ik snap niet dat je zo negatief over hem denkt, wat heeft hij jou nou concreet misdaan dan? Als je het weer goed met hem maakt zal dit een overwinning op jezelf zijn die je hele leven weer op de rails kan zetten.

Zit nou niet door te drammen.
Hij zegt dat het een afgesloten hoofdstuk is, zullen we het hierbij laten?

quote:

Op zondag 30 januari 2011 20:23 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Zit nou niet door te drammen.
Hij zegt dat het een afgesloten hoofdstuk is, zullen we het hierbij laten?

hij wil van zijn ongelukkig leven af, niet ik. zijn vader geeft hem een handreiking daarvoor en hij slaat het af. blijkbaar wil ie niet gelukkig worden.

When you were born, you were crying and everyone around you was smilling.
Live your life so that when you die, you're the one who is smilling and everyone around you is crying.

Zorg ervoor dat jij zo de wereld verlaat. Schets een plan en bepaal wat er moet veranderen om dit te laten gebeuren.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 20:31 schreef Maanvis het volgende:

[..]

hij wil van zijn ongelukkig leven af, niet ik. zijn vader geeft hem een handreiking daarvoor en hij slaat het af. blijkbaar wil ie niet gelukkig worden.

Jij hebt dit advies al eerder gegeven maar blijkbaar wordt het niet passend geacht.
Jouw drammen is alleen maar topic vervuiling dus het zou fijn zijn als je ermee ophield.

Hi Black Adder,

Het is begrijpelijk wat je allemaal voelt, de onzekerheid, de angst om je baan te verliezen,
het gevoel dat je graag je gevoel naar mensen wil uiten,

maar dit kan volgens mij pas als je jezelf pas echt hebt geaccepteerd.
Je durft geen dankje wel te zeggen als iemand je complimentje geeft,
maar jij zult toch echt de knop zelf om moeten gaan zetten.

Geloof je echt in alle gedachtens die bij je binnen komen, geloof jij in de angsten die bij je omhoog komen, durf jij tegen die gedachten in te gaan op het moment dat ze opkomen,
dus ernaar te kijken.

Als je zo bang bent om je baan te verliezen, durf dan eens te voelen dat het je niet uitmaakt, want wat is er zo erg aan je baan verliezen, als jij er alles aan doet, je best doet dan kun je toch niet zomaar je baan verliezen? Waarom denk je dat?

Het vraagt om je niet meer bezig te houden met wat je niet wil dat er gebeurd, maar wat je wel graag zou willen. Op dit moment richt jij je gedachten alleen maar op wat je bang maakt, maar waarom doe je dat, waarom blijf je dit voeden, waarom blijf je de negatieve gedachten toelaten?

Waarom geloof jij wat je in je gedachten krijgt, heb je je er wel eens tegen verzet in de zin van je te ontspannen eens diep adem te halen en uit je hoofd te komen en te voelen dat het helemaal niet waar is wat je allemaal denkt.

ALs ik je verhaal lees zie ik een persoon waar eigenlijk niet veel mis mee is, maar die zichzelf alleen niet positief kan bekijken, maar die knop zal jij zelf om moeten gaan zetten

jij zal in jezelf moeten gaan geloven en jezelf gaan accepteren zoals je bent

Je bent toch gewoon zoals je bent en daar is toch niets mis mee, je bent toch gewoon ok,
iedereen kent die angsten die jij hebt alleen blijf er niet in hangen, als jij je blijft focussen op de angsten die je voelt dan kun je het positieve ook niet meer zien want daar is geen ruimte voor.

Dus je zal moeten stoppen met denken aan de negatieve dingen in je leven en moeten gaan kijken naar wat je graag wil, hoe wil jij je graag voelen, wil je je graag zeker voelen, dan zal je eerst moeten accepteren dat je ok bent zoals je nu bent en dat je een mens bent met angsten en voel je angst om je baan te verliezen, maak je fouten, ja dat is niet leuk,
maar je bent mens, en een mens maakt fouten, dat zul je moeten accepteren en laat het los dat je geen fouten mag maken. Blijf niet denken aan wat je telkens allemaal niet goed doet, ga kijken naar wat je graag wil. Je wil graag alles goed doen, dan zal ik je uit de dromen helpen, dat gaat je niet lukken, want fouten maken hoort erbij anders kun je niet leren en het enige wat jij kan doen is je goed concentreren op het geen je doet en als jij je best doet dan kun je niet meer doen dan dat.

Alles heeft te maken met hoeveel concentratie jij over hebt voor datgene je doet en dus ook of je de moeite wil nemen om je te concentreren op de dingen die je graag wil ipv op wat je niet wil dat er gebeurd. Wil jij je graag zekerder voelen, concentreer je dan niet meer op wat er allemaal niet goed is gegaan. Laat alles los en gun jezelf telkens een nieuwe kans, ok foutje gemaakt op je werk, dat ben jij en de volgende keer kun je het anders aanpakken door je beter te concentreren, maar laat het dan los en blijf er niet mee bezig, want zo maak jij jezelf gek.

Het is iets wat ik heel goed herken en
je kan alleen maar zekerder worden van jezelf als je gaat ontspannen en
en jezelf een kans geeft om ook daadwerkelijk jezelf te mogen zijn en jezelf
te accepteren en te accepteren dat je soms dingen fout doet en wat is fout,
je hebt je niet goed genoeg geconcentreerd op je werk waardoor je iets vergat,
nou dan doe je de volgende keer dus je best om je wel te concenteren.

het gaat om je wil, de wil om alles los te laten zodat je je kan concentreen op wie je nu bent en hoe jij je nu voelt en mag voelen.

Dat is wat ik denk
Groetjes Floorjeno

quote:

Op zondag 30 januari 2011 22:11 schreef caroline88 het volgende:

[..]

Jij hebt dit advies al eerder gegeven maar blijkbaar wordt het niet passend geacht.
Jouw drammen is alleen maar topic vervuiling dus het zou fijn zijn als je ermee ophield.

blijkbaar heb jij de bijbel niet goed gelezen....

Beste Maanvis,

Het is begrijpelijk dat je reageert zoals je reageert,
maar .......als je praat over de bijbel mag ik dan opmerken dat in de bijbel staat dat men ook niet zal oordelen of vooroodelen.

Je vraagt niet eens naar de situatie met zijn vader maar hebt wel gelijk je oordeel klaar

Ken je zijn vader dan, ken je zijn situatie?

Hoe weet jij of hij gelukkiger word door de relatie met zijn vader?

Iedereen in het leven heeft een eigen keuze of je met iemand om wil gaan of niet,

Als iemand je in het leven kapot maakt, wat ik ken omdat ik ook geen contact meer heb met mijn moeder, zelf voor heb gekozen dit contact te stoppen, dan heb je geen behoefte meer aan nieuw contact. En wie ben jij dan op te bepalen dat het goed voor hem zou zijn als het weer goed komt? Is dat niet een beetje hoogmoedig dat jij denkt beter te weten wat goed voor hem is dan hij zelf.

Het is heel makkelijk om een oordeel te hebben over mensen of ze te veroordelen maar is dat wel toegestaan wanneer je niet de gehele situatie kent?

En je kunt de bijbel er wel bij halen maar wees dan wat concreter en leg uit wat je bedoeld, want nu moeten wij gaan invullen wat jij bedoeld.

Mensen bestaan helaas niet allemaal uit puur positiviteit en sommige zijn zelfs zo vervuild van negativiteit dat ze er alleen maar op uit zijn zichzelf beter te voelen door jou een rot gevoel te geven, nou daar pas ik voor en ik kan dus ook heel goed begrijpen als hij er voor kiest om geen contact meer met zijn vader te willen.

En wat maakt jou het uit, het is toch niet jouw leven, jij hoeft toch niet met zijn vader samen te leven, wat draagt het aan jouw leven bij als hij weer contact krijgt met zijn vader?

Hij schrijft het is een gevaarlijke man en jij schrijf, dat hij ongelukkig wil blijven?
en dat fe durft te schrijven "zo vader zo zoon"
als jij mijn kind zou zijn kreeg je een tik op je billen

waar haal jij het lef vandaan zulke beledigende opmerkingen te schrijven?

Ik ken de bijbel, heb hem gelezen, maar deze respectloze manier van omgaan met elkaar zoals jij doet in je reacties heb ik niet in de bijbel gelezen ja meer als voorbeeld hoe het niet moet,

Je kunt iemand de waarheid vertellen om hem te helpen, maar dit is geen helpen dit is gewoon een trap na geven en voel jij je nu beter? Als jij mij vader zou zijn zou ik onmiddelijk het contact met je verbreken.

Je kent hem niet en leer mensen eerst eens kennen of vraag eens verder voor je iets over ze vast stelt? Zou misschien leuk zijn.

Kijk naar jezelf, verbeter de wereld begin bij jezelf.

Dat is mijn mening
Groetjes Floorjeno

Ok Maanvis,

ik zie dat je wel hebt gevraagd naar de situatie met zijn vader.
Maar ik begrijp zijn reactie want het gaat je verder niets aan wat er is gebeurd.
Hij heeft de keuze gemaakt.
Hij vraagt in zijn verhaal hier ook geen hulp over de situatie met zijn vader.
Hij vraagt hulp voor zichzelf en of je hem advies kan geven,

Maar het enige dat jij hem aanreikt zijn veroordelingen en beledigingen,
zo begint de ellende in de wereld door elkaar maar uit te maken voor wat dan nog
en dan nog vinden dat je het recht hebt om je menig vrij te uiten. En beweren dat je anderen daarmee helpt

waar moet het dan heen?

Op deze manier begint het jij beweert dat hij zo of zo is en andere gaan achter jou mening staan terwijl ze de situatie niet kennen, zo is Hitler ook aan de macht gekomen

misschien een wat extreem voorbeeld, maar wel hoe het gaat, hij vond dat bepaalde mensen niet klopte, jij vind dat het niet klopt dat mensen geen contact meer met hun familie leden hebben ook al zijn ze gevaarlijk. Maar jij jaagt hem liever het gevaar in omdat je achter je overtuiging blijft staan dat familie contact met elkaar behoort te houden.

Klopt die overtuiging die je hebt dan eigenlijk wel? Is de werkelijkheid zo simpel als dat jij het doet voorkomen?

Groetjes Floorjeno