Onzekerheid, eenzaamheid, depressie...

TS heeft voor mij een zeer herkenbaar probleem waar ik ook nu nog deels mee zit... je zit gewoon in een negatieve gedachtespiraal jezelf wijs te maken dat je niks waard bent, en dan wordt je ook niks waard. Het probleem wat hij ook beschrijft, is dat je omgeving op een gegeven moment gaat denken "zeurpiet doe niet zo negatief, onderneem dingen en ga aan de slag", en hem dus links laten liggen. Hierdoor wordt het probleem mentaal alleen maar groter, je raakt immers nog verder verwijderd van mensen.

Maar daar zit juist de crux, het probleem wordt mentaal groter; je denkt te negatief, pessimistisch en niet oplossingsgericht. In werkelijkheid creëer je dus het probleem ipv dat het er is. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is dit om te keren (heb er zelf ook nog steeds veel last van) maar weet inmiddels wel dat dit inzicht cruciaal is bij het zetten van stappen. Doe actief, positief en denk vooral aan jezelf (daarbij rekening houdend met je omgeving) en je zal zien dat het beter gaat. Stapje voor stapje.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 23:46 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Het is ook niet de belangrijkste reden van mijn mineurstemming, maar het is wel een stukje angst wat weer terug komt van een probleem wat ik jaren geleden gehoopt had af te sluiten. Overigens draag ik ook helaas nog steeds de achternaam van mijn vader. Omdat mijn ouders pas gescheiden waren toen ik net 18 was is het helaas ook niet meer mogelijk voor mij om de achternaam van mijn moeder te krijgen.

Dat is wel mogelijk. Kost rond de 450,- als ik me niet vergis. En vwb je vader: Je zou de kansen die het leven je biedt met beide handen aan moeten grijpen, maar jij slaat ze af....

Blackadder, als ik je verhaal zo lees, valt me een ding op: je maakt andere mensen erg belangerijk. Je vraagt je constant af, wat andere mensen, wel niet van je zullen denken en laat hier je zelfbeeld van af hangen. Daardoor zet je anderen op een voetstuk en maak jezelf klein en kwetsbaar.

Sport je ook regelmatig? Sporten kan een goed gevoel over jezelf geven. En heb je er wel eens gedacht om yoga te proberen? Yoga brengt je meer bij jezelf, wat ook is voor je zelf vertrouwen (niet na een keertje opgeven?)

Verder ben ik het met je eens, vrienden maken is lastig. Maar er is een persoon, die iets van je leven kan maken en dat ben jezelf!!

Deze site had ik nog in mijn favorieten staan:
http://www.sochicken.nl/

Misschien heb je hier iets aan

quote:

Op dinsdag 25 januari 2011 01:45 schreef EenDroom het volgende:
TS heeft voor mij een zeer herkenbaar probleem waar ik ook nu nog deels mee zit... je zit gewoon in een negatieve gedachtespiraal jezelf wijs te maken dat je niks waard bent, en dan wordt je ook niks waard. Het probleem wat hij ook beschrijft, is dat je omgeving op een gegeven moment gaat denken "zeurpiet doe niet zo negatief, onderneem dingen en ga aan de slag", en hem dus links laten liggen. Hierdoor wordt het probleem mentaal alleen maar groter, je raakt immers nog verder verwijderd van mensen.

Maar daar zit juist de crux, het probleem wordt mentaal groter; je denkt te negatief, pessimistisch en niet oplossingsgericht. In werkelijkheid creëer je dus het probleem ipv dat het er is. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is dit om te keren (heb er zelf ook nog steeds veel last van) maar weet inmiddels wel dat dit inzicht cruciaal is bij het zetten van stappen. Doe actief, positief en denk vooral aan jezelf (daarbij rekening houdend met je omgeving) en je zal zien dat het beter gaat. Stapje voor stapje.

Ik zit in precies in dezelfde situatie als TS behalve dat ik pas 23 ben maar bij mij is de sociale angst nu zo groot dat ik 2x ben afgehaakt met hbo studie en nu alleen een havo diploma heb..

Hoe kom je uit die negatieve spiraal?

schrijf alle dingen waar mee je mee zit op, op die manier staat het vast en kan je met je gedachten weer verder gaan met waarmee je bezig, anders blijf je steeds maar in je hoofd de problemen van begin tot eind herhalen en lost er niks op. ga ook met die negatieve gedachtes aan de gang en sta ze niet toe. dit is makkelijker gezegd dan gedaan en in het begin is dit ook moeilijker maar je moet iedere negatieve gedachte rationeel bekijken en controleren of ze ook echt kloppen. begin ieder probleem stukje bij beetje aan te pakken. door problemen op te lossen denk je er niet meer aan en dit geeft weer ontspanning. want continue aan problemen denken geeft spanning in je hoofd. en vooral ook in actie komen en je niet klein laten krijgen door die negatieve gedachtes. maak actieplannen en voer ze ook uit!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

_!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

Hoe kun jij dat nou voor iemand bepalen?
Ik kan wel wat dingen bedenken die je je vader nooit vergeef

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:01 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Hoe kun jij dat nou voor iemand bepalen?
Ik kan wel wat dingen bedenken die je je vader nooit vergeef

Als zijn vader daadwerkelijk een kwaadaardig persoon was dan had ie nu geen contact gezocht. Familie is het belangrijkste wat er is, en soms vergeet je dat door alle ruzies heen.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:04 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Als zijn vader daadwerkelijk een kwaadaardig persoon was dan had ie nu geen contact gezocht. Familie is het belangrijkste wat er is, en soms vergeet je dat door alle ruzies heen.

Voor jou misschien (voor mij ook ), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Als je mishandeld ben bijvoorbeeld, kan ik me voorstellen dat je daar anders ove3r denkt.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:07 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Voor jou misschien (voor mij ook ), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Als je mishandeld ben bijvoorbeeld, kan ik me voorstellen dat je daar anders ove3r denkt.

Daar is volgens mij geen sprake van .

TS, waar klaag je nu eigenlijk over? Je hebt een opleiding, een baan, een huisje...

Ok, minder sociaal bezig...maar nog steeds alle benodigdheden voor een happy life. Die vriendin komt wel ooit.

Wat me stoort aan je verhaal is je ondankbaarheid voor de dingen die je wel hebt. Je bent zo erg bezig met datgene wat je niet hebt...

Hmm Blackadder, heb precies hetzelfde probleem echt exact hetzelfde.

Alhoewel ik een vast contract heb waar ik werk word ik toch een beetje gelabeld als "weirdo" ofzo denk ik. Werk hier nu bijna 3 jaar maar mensen die net een maandje hier zijn hebben al vaak een betere band met de collega's hier dan ik ooit zou durven dromen en dat zuigt, probeer en probeer maar word telkens terug naar de realiteit geschopt. Ga ook al niet meer naar bedrijfsfeestjes, boeid toch niemand of ik wel of niet kom en als ik kom dan sta ik 99% van de tijd in me eentje rond te loeren, dan kan ik net zogoed thuis deprimerend gaan zitten... Probeer echt om hier aardig gevonden t eworden maar kennelijk werkt het tegenovergesteld.

Loop ook altijd over straat dat iedereen die naar me kijkt een negatief iets over me aan het denken is, of dat als ik ergens kom dat ze denken (ookal zijn het vreemden) "wat doet die ugly bigheaded klootzak hier"... hence ben al jaren niet meer in een kledingwinkel geweest, bestel alles maar gewoon online..

Loop vanaf me 17e al een beetje rond dat ik meer wil maar is me nooit gelukt om echt vriendschappen etc af te sluiten, blijf in dat negatieve spiraal hangen. sinds een jaar of 3 loop ik ook rond met destructieve gedachten want wat heeft het leven hier nou te bieden? Ben nu 25 jaar en heb geen kloot, prive heb ik 1 vriend die ik 1x per half jaar zie, op me werk mag niemand me en word ik 99% van de tijd ignored, alsof ik nie besta.

Heb nu een appartement gekocht in Ede in de stad, op een redelijk gezellig plekkie, hoop dat ik daar wat uit kan putten en een stap kan ztten naar een beter leven. en anders tja, dan vind ik het wel goed geweest zo en geef ik het helemaal op.

Magoed, denk zet het er even neer om aan te tonen dat je niet alleen bent, en hoop dat je hulp kunt vinden voordat je dezelfde gedachte gaat krijgen als mij.

Dat je genegeerd wordt op het werk, ligt dat aan jou? Of aan die mensen?
Als ik zulke collega's zou hebben, zou ik direct op zoek gaan naar een andere baan.

Je moet denk ik ook niet te hard proberen om vrienden te maken of om met je collega's om te kunnen gaan. Want (zoals ik al eerder zei) dan maak je die mensen veel te belangerijk. Met als gevolg dat je smekerig over komt.

Maarre zou het geen idee zijn, om op zoek te gaan naar een (groeps) therapie?

[ Bericht 0% gewijzigd door whosvegas op 28-01-2011 20:30:56 ]

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:19 schreef Eclaire84 het volgende:
TS, waar klaag je nu eigenlijk over? Je hebt een opleiding, een baan, een huisje...

Ok, minder sociaal bezig...maar nog steeds alle benodigdheden voor een happy life. Die vriendin komt wel ooit.

Wat me stoort aan je verhaal is je ondankbaarheid voor de dingen die je wel hebt. Je bent zo erg bezig met datgene wat je niet hebt...

Wel heel makkelijk oordelen is dit.
Als eenmaal in de negatieve spiraal zit, is het moeilijk te doorbreken.

Je kan in matriele zin alles wel voor elkaar hebben, maar als je geen enkele vorm van sociale contacten hebt, is het leven ook zinloos.

Enne die vriendin komt wel, is ook erg gemakkelijke uitspraak, waar je niks aan hebt. Als de socciale angsten en/of het verlangen zo groot wordt, dat het tegen je gaat werken. Dan hebben vrouwen dat meteen door en lopen keihard weg (weet ik uit eigen ervaring).

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 06:24 schreef Klaasvaak87 het volgende:
Ik zit in precies in dezelfde situatie als TS behalve dat ik pas 23 ben maar bij mij is de sociale angst nu zo groot dat ik 2x ben afgehaakt met hbo studie en nu alleen een havo diploma heb..

Hoe kom je uit die negatieve spiraal?

Dat zal voor iedereen anders zijn, maar wat mij erg heeft geholpen zijn 2 dingen:

- het feit dat hoe jij de wereld ziet, jouw beeld van de wereld is, het is niet zoals de wereld is. Ik lees ook in de post van Kevin24 hier vlak boven weer de voor mij bekende negatieve (foutieve) gedachten die uitgaan van "hoop op dat het beter gaat", en de gedachte dat iedereen zich bij voorbaat al aan hem ergert. Kevin24, waarom zouden mensen die jou niet kennen je op straat zomaar negatieve blikken geven? Dat lijkt me vrij onredelijk; kijk jij zelf ook automatisch boos naar mensen wiens uiterlijk je niet aan staat? Nee toch, het karakter bepaalt toch wat je van iemand vindt?

Bekijk het nu eens vanuit deze bril: jij denkt dat al die mensen een hekel aan je hebben, het is vrij onrealistisch te verwachten dat iedereen dat ook doet. Het kan hoogstens zijn dat er een aantal mensen is dat je een beetje vreemd vind omdat je jezelf onzeker en schuchter gedraagt. Niet je karakter, maar je gedrag wordt negatief beoordeeld, en: daar kan je wat aan doen!

- dit negatieve/foutieve beeld zul je actief moeten veranderen. Sporten helpt, maar is zeker niet voldoende. Niet alleen je lichaam maar ook je geest moet actiever worden. En net zoals naar de sportschool gaan altijd weer moeilijk is als het regent, val je geestelijk ook snel terug in "passief negatief" in plaats van "actief positief" denken. Eraan blijven werken (bijv. met een dagelijks dagboek) is dus moeilijk, maar wel nodig! Zoals ik al eerder schreef heb ik zelf veel gehad aan het boek "Denk je sterk, denk je zeker" (geen spam), wat heel erg op deze lijn van gedachtes-veranderen zit. Het is gewoon via Bol.com te bestellen. Maar er zijn veel meer boeken te vinden over dit thema; zoek eens rustig naar boek waarvan de beschrijving je het best aan staat. Zo'n boek is ook een goede eerste stap als je met iemand praten nog niet aandurft.

Denk eraan dat je er actief mee door gaat en jezelf wat doelen gaat stellen, dan zal je zien dat je zomaar ineens weer motivatie krijgt! Ook ik blijf nog steeds last hebben en terugvallen maar merk wel de steeds meer stijgende lijn, en dat geeft energie!

Mensen roepen wel dat je naar de psycholoog moet, maar deze gaat jou ook alleen maar pointers geven. Uiteindelijk zul je zelf contact moeten leggen.

Wat misschien wel helpt, is een praatgroep ofzo. Dan leer je meteen mensen kennen. Geen idee of dat voor eenzaamheid bestaat, maar je kunt het altijd vragen bij de huisarts. En anders vraag je om een assertiviteitscursus.. kom je vanzelf met minder sociaal vaardige mensen in contact. Wat toch altijd iets laagdrempeliger is, omdat je een beetje hetzelfde bent. Sporten helpt ook altijd.

Voor de rest moet je gewoon contact proberen te leggen met mensen. Dat kan ook via internet. Belangrijk daarbij is wel dat je tolerant moet zijn en geen hoge eisen moet stellen aan het contact. Want vaak leer je via internet wel aparte mensen kennen, maar met de juiste benadering kan dat best leuk zijn.

Het is in ieder geval veel leuker dan thuis blijven zitten en jezelf zielig vinden.

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 22:30 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Mijn biologische vader is een onvoorspelbare en labiele man. De enige reden dat hij contact met mij zoekt zal vooral zijn om zijn eigen ego te strelen. Voor mij is dat hoofdstuk nu gewoon afgesloten, het voelt gewoon niet meer als familie...

Onvoorspelbaar en labiel, is dit een gevalletje zo vader zo zoon? Ik snap niet dat je zo negatief over hem denkt, wat heeft hij jou nou concreet misdaan dan? Als je het weer goed met hem maakt zal dit een overwinning op jezelf zijn die je hele leven weer op de rails kan zetten.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 17:14 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Onvoorspelbaar en labiel, is dit een gevalletje zo vader zo zoon? Ik snap niet dat je zo negatief over hem denkt, wat heeft hij jou nou concreet misdaan dan? Als je het weer goed met hem maakt zal dit een overwinning op jezelf zijn die je hele leven weer op de rails kan zetten.

Zit nou niet door te drammen.
Hij zegt dat het een afgesloten hoofdstuk is, zullen we het hierbij laten?

quote:

Op zondag 30 januari 2011 20:23 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Zit nou niet door te drammen.
Hij zegt dat het een afgesloten hoofdstuk is, zullen we het hierbij laten?

hij wil van zijn ongelukkig leven af, niet ik. zijn vader geeft hem een handreiking daarvoor en hij slaat het af. blijkbaar wil ie niet gelukkig worden.

When you were born, you were crying and everyone around you was smilling.
Live your life so that when you die, you're the one who is smilling and everyone around you is crying.

Zorg ervoor dat jij zo de wereld verlaat. Schets een plan en bepaal wat er moet veranderen om dit te laten gebeuren.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 20:31 schreef Maanvis het volgende:

[..]

hij wil van zijn ongelukkig leven af, niet ik. zijn vader geeft hem een handreiking daarvoor en hij slaat het af. blijkbaar wil ie niet gelukkig worden.

Jij hebt dit advies al eerder gegeven maar blijkbaar wordt het niet passend geacht.
Jouw drammen is alleen maar topic vervuiling dus het zou fijn zijn als je ermee ophield.