R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Tsja, ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Elke dag probeer ik mezelf weer op te laden, maar het lijkt met de dag steeds moeilijker te worden. TS heeft nooit een uitgebreid sociaal leven gehad, maar zichzelf jarenlang voorgehouden dat dat geen probleem hoeft te zijn, dat je juist door je eigen wereldje te maken je gelukkig kunt zijn. Na een paar falende studie- en werkswitches realiseer ik me echter meer dat ik steeds minder over heb om voor te leven.Contact met enkele familieleden heb ik nog wel, alhoewel dat een hele poos ook minder is geweest door de scheiding van mijn ouders (en vooral de nare periode die daar aan vooraf is gegaan). Een vriendin heb ik nooit gehad, en ook mijn vriendenkring is altijd vrij beperkt gebleven en zit nu zeg maar in de buurt van de nullijn... Ik zou graag wat meer contacten weer willen opbouwen, maar de betere contacten die ik in het verleden heb gehad zijn vrijwel allemaal verwaterd. Ik heb nu nog alleen af en toe een leuk contact met een paar collega's, maar dat is het dan zo een beetje..
Door het gebrek aan een sociaal leven is mijn houding, eigenlijk al vanaf het begin van mijn middelbare school periode, ook veranderd, in negatieve zin. Ik voel me vaak lusteloos, heb vaak geen zin om dingen te ondernemen (zoiets als klussen aan mijn huisje bv.), omdat ik toch constant in mijn kop heb van: waar ik doe het eigenlijk allemaal nog voor. Ik word heel snel paranoïde en onzeker en voel me snel bekeken en beoordeeld, iets waarom ik drukke plekken ook steeds vaker mijd. Ook probeer ik vaak oogcontact te vermijden, om te voorkomen dat ik gedachten krijg over hoe andere mensen over mij denken. Ik denk dat het een vicieuze cirkel is, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik er uit moet komen... Telkens als ik aan een leuk vooruitzicht (of beter gezegd: doel) denk, denk ik ook aan hoe een ander dat negatief kan interpreteren. Ik heb niet zo snel 'schijt' aan wat een ander over mij zegt of denkt, Ik wil een 'goed' mens proberen te zijn, wat dat dan ook inhoudt. Maar door een gebrek aan referentiekaders loop ik af en toe hele dagen te piekeren over hoe mensen mij zouden moeten zien...
Ik zie nu hoe vaak ik "Ik" heb gebruikt in deze post, waardoor het lijkt alsof ik een grote egoïst ben... Nou ja, misschien ben ik dat ergens ook wel, maar ik ben/wil ook ergens graag een gever zijn. Ik wil mensen helpen, ik zou zo graag mensen liefde willen geven, al is het maar een arm om iemand heen, of wat dan ook... Zodat ik weer kan beseffen dat ik niet voor mezelf op deze aardkloot ben gezet.
Door het gebrek aan een sociaal leven is mijn houding, eigenlijk al vanaf het begin van mijn middelbare school periode, ook veranderd, in negatieve zin. Ik voel me vaak lusteloos, heb vaak geen zin om dingen te ondernemen (zoiets als klussen aan mijn huisje bv.), omdat ik toch constant in mijn kop heb van: waar ik doe het eigenlijk allemaal nog voor. Ik word heel snel paranoïde en onzeker en voel me snel bekeken en beoordeeld, iets waarom ik drukke plekken ook steeds vaker mijd. Ook probeer ik vaak oogcontact te vermijden, om te voorkomen dat ik gedachten krijg over hoe andere mensen over mij denken. Ik denk dat het een vicieuze cirkel is, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik er uit moet komen... Telkens als ik aan een leuk vooruitzicht (of beter gezegd: doel) denk, denk ik ook aan hoe een ander dat negatief kan interpreteren. Ik heb niet zo snel 'schijt' aan wat een ander over mij zegt of denkt, Ik wil een 'goed' mens proberen te zijn, wat dat dan ook inhoudt. Maar door een gebrek aan referentiekaders loop ik af en toe hele dagen te piekeren over hoe mensen mij zouden moeten zien...
Ik zie nu hoe vaak ik "Ik" heb gebruikt in deze post, waardoor het lijkt alsof ik een grote egoïst ben... Nou ja, misschien ben ik dat ergens ook wel, maar ik ben/wil ook ergens graag een gever zijn. Ik wil mensen helpen, ik zou zo graag mensen liefde willen geven, al is het maar een arm om iemand heen, of wat dan ook... Zodat ik weer kan beseffen dat ik niet voor mezelf op deze aardkloot ben gezet.
Ga iets doen waardoor je weer met nieuwe mensen regelmatig in contact komt.
Je hebt 2 keuzes er iets aan veranderen of het alleen maar erger laten worden. Er zullen in dit topic vast een hoop mensen komen met goeie adviezen. Let er op dat je deze niet meteen gaat verwerpen als onmogelijk of andere excuses. Het is nu tijd om te veranderen!
Je hebt 2 keuzes er iets aan veranderen of het alleen maar erger laten worden. Er zullen in dit topic vast een hoop mensen komen met goeie adviezen. Let er op dat je deze niet meteen gaat verwerpen als onmogelijk of andere excuses. Het is nu tijd om te veranderen!
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Kiva FOK-team #8 Waar geld echt goed doet!
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
..Vroeger gingen mensen naar de kerk, o.a om dit soort dingen..contact met elkaar etc..
Hmmz...
Hmmz...
Snollebolt
je lijkt geen egoist door zo vaak IK te zeggen, je hebt het over jezelf dus dat is logisch maar ik denk wel dat je wat moet doen aan het negatieve zelfbeeld wat je over jezelf hebt. ik bedoel als je nergens geen zin meer in hebt das toch niet goed lijkt me. je moet van iedere dag genieten en lukt dat niet dan moet je bij jezelf nagaan waarom je dat niet lukt en daar wat aan doen, desnoods met hulp
Of wat goed schijnt te helpen bij depressie gevoelens, is andere mensen helpen die het moeilijk hebben, bv bejaarden of in een ziekenhuis zodat je leert inzien hoe goed je het in feite hebt... 
Snollebolt
Waarom geen psycholoog?
En verder vrienden proberen te maken.
En verder vrienden proberen te maken.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al een aantal jaar er geen bij hebt kunnen maken raak je de handigheid er wel een beetje in kwijt. Helemaal als TS geen echte vrienden meer heeft zal hij niet zo snel aan nieuwe mensen voor worden gesteld. (let op, dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen TS! Je moet het zeker proberen)quote:Op maandag 5 juli 2010 22:38 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom geen psycholoog?
En verder vrienden proberen te maken.
Misschien zou je je familiebanden weer wat kunnen aanhalen (mits fijne familieleden) en via hun eerst een beetje een netwerk op kunnen bouwen.
Verder moet je je blijven inprenten dat wanneer je je vriendelijk en relaxed opstelt, de meeste mensen je wel ok zullen vinden. Maak er een soort van mantra oid van.
je denkt jezelf depressief, verander hoe je denkt.
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
wat is TS een faalhaas, geboren voor de galg en het rad.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Maar die psycholoog is wel makkelijk gedaan en die kan hem veel beter helpen dan wij kunnen.quote:Op dinsdag 6 juli 2010 10:12 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al een aantal jaar er geen bij hebt kunnen maken raak je de handigheid er wel een beetje in kwijt. Helemaal als TS geen echte vrienden meer heeft zal hij niet zo snel aan nieuwe mensen voor worden gesteld. (let op, dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen TS! Je moet het zeker proberen)
Misschien zou je je familiebanden weer wat kunnen aanhalen (mits fijne familieleden) en via hun eerst een beetje een netwerk op kunnen bouwen.
Verder moet je je blijven inprenten dat wanneer je je vriendelijk en relaxed opstelt, de meeste mensen je wel ok zullen vinden. Maak er een soort van mantra oid van.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik vraag me af of je hele situatie alleen te wijten is aan je sociale contacten. 'Niets hebben om voor te leven' kun je imo echt niet alleen invullen met leuke contacten om je heen. Ik kan dat iig niet. Zelfs met toffe mensen om mij heen voel ik me alsnog leeg of soms zelfs eenzaam.. 
Dan nog je eigen onzekerheid. Daar kan ik je niet echt bij helpen, maar misschien is het een idee om een hobby op te pakken en daar goed in te worden. Al start je met iets als fotografie, waar je voornamelijk zelf bezig kan zijn, maar als je wil ook met andere mensen over kunt praten / samen fotograferen / je foto's laten zien op fok / flickr etc. Geeft je een doel en tegelijkertijd kan het je eigenwaarde misschien wat opkrikken als je na een dagje uit de mooie resultaten terugkijkt.
Dan nog je eigen onzekerheid. Daar kan ik je niet echt bij helpen, maar misschien is het een idee om een hobby op te pakken en daar goed in te worden. Al start je met iets als fotografie, waar je voornamelijk zelf bezig kan zijn, maar als je wil ook met andere mensen over kunt praten / samen fotograferen / je foto's laten zien op fok / flickr etc. Geeft je een doel en tegelijkertijd kan het je eigenwaarde misschien wat opkrikken als je na een dagje uit de mooie resultaten terugkijkt.
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
nou nee, hij zit gewoon in een downwards spiral en dat kan vele oorzaken hebben, en niet iedereen is natuurlijk zo sociaal begiftigd als dat jij bentquote:Op dinsdag 6 juli 2010 10:39 schreef Maanvis het volgende:
wat is TS een faalhaas, geboren voor de galg en het rad.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ja idd, ik doelde op het vrienden maken. My badquote:Op dinsdag 6 juli 2010 10:59 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Maar die psycholoog is wel makkelijk gedaan en die kan hem veel beter helpen dan wij kunnen.
Vrijwilligerswerk een idee?
Als je interesse hebt in techniek ofzo, meestal is het lokale poppodium hartstikke blij met geïnteresseerde mensen.
Als je interesse hebt in techniek ofzo, meestal is het lokale poppodium hartstikke blij met geïnteresseerde mensen.
And the druids turn to stone...
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal en hoop dat je het niet erg vind dat ik even naar mijn situatie refereer voordat ik je post beantwoord.
Bij mij is het afgelopen jaar een erfelijke 'slapende' ziekte geconstateerd en ik heb het daar erg moeilijk mee gehad. Ik ben behoorlijk wat vrienden kwijtgeraakt en ben daardoor heel erg achterdochtig geworden. Ben daarna verhuisd, heb een superbaan gevonden maar ik leg gewoon niet meer makkelijk contact en heb daardoor nog geen nieuwe vriendenkring opgebouwd. Net als bij jou is mijn houding veranderd en maak ik me te snel zorgen over wat andere mensen wel/niet van me denken en wat er nog meer allemaal mis kan gaan in het leven en waar ik het eigenlijk nog allemaal voor doe. Net als jij heb ik ook het gevoel dat ik meer wil geven maar ik ben me tegelijkertijd ook bewust dat ik dit zelf tegenhoud. Als je je goed voelt is mensen leren kennen, vriendschappen aangaan en anderen helpen iets heel simpels maar wanneer het even niet lekker gaat, lijkt alles ineens gecompliceerd. Ik merk bij mezelf dat ik een soort van angst heb om dit bovenstaande te doen omdat ik bang ben opnieuw teleurgesteld te worden. Maar (nu komt de moraal van het verhaal, ik hoop dat je nog doorleest
) sindskort vraag ik mezelf bij elke actie af:
'Wat zou ik doen als ik niet bang was?'
en ik weet dat het veel te simpel lijkt....maar het helpt mij echt. Door me af te vragen wat ik zou doen als ik me niet onzeker/eenzaam/verdrietig/whatever voelde, durf ik net dat extra stapje te zetten en durf ik me net wat meer open te zetten voor anderen. En dan wordt het ineens een stuk makkelijker om echt contact te leggen
Het is natuurlijk geen wondermiddel maar ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Bij mij is het afgelopen jaar een erfelijke 'slapende' ziekte geconstateerd en ik heb het daar erg moeilijk mee gehad. Ik ben behoorlijk wat vrienden kwijtgeraakt en ben daardoor heel erg achterdochtig geworden. Ben daarna verhuisd, heb een superbaan gevonden maar ik leg gewoon niet meer makkelijk contact en heb daardoor nog geen nieuwe vriendenkring opgebouwd. Net als bij jou is mijn houding veranderd en maak ik me te snel zorgen over wat andere mensen wel/niet van me denken en wat er nog meer allemaal mis kan gaan in het leven en waar ik het eigenlijk nog allemaal voor doe. Net als jij heb ik ook het gevoel dat ik meer wil geven maar ik ben me tegelijkertijd ook bewust dat ik dit zelf tegenhoud. Als je je goed voelt is mensen leren kennen, vriendschappen aangaan en anderen helpen iets heel simpels maar wanneer het even niet lekker gaat, lijkt alles ineens gecompliceerd. Ik merk bij mezelf dat ik een soort van angst heb om dit bovenstaande te doen omdat ik bang ben opnieuw teleurgesteld te worden. Maar (nu komt de moraal van het verhaal, ik hoop dat je nog doorleest
) sindskort vraag ik mezelf bij elke actie af:'Wat zou ik doen als ik niet bang was?'
en ik weet dat het veel te simpel lijkt....maar het helpt mij echt. Door me af te vragen wat ik zou doen als ik me niet onzeker/eenzaam/verdrietig/whatever voelde, durf ik net dat extra stapje te zetten en durf ik me net wat meer open te zetten voor anderen. En dan wordt het ineens een stuk makkelijker om echt contact te leggen
Het is natuurlijk geen wondermiddel maar ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Ik begrijp ook dat ik me ergens wel gelukkig zou moeten voelen: ik heb geen enge ziekte, ben redelijk gezond, heb nog geen echt dierbare verloren, heb zowel financieel (al verdien ik niet veel) als gewoon qua wonen (ben al op jonge leeftijd op mezelf gaan wonen) redelijk veel vrijheid en toch voel ik me verre van gelukkig.quote:Op maandag 5 juli 2010 22:30 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Of wat goed schijnt te helpen bij depressie gevoelens, is andere mensen helpen die het moeilijk hebben, bv bejaarden of in een ziekenhuis zodat je leert inzien hoe goed je het in feite hebt...
Het is overigens niet zo dat ik continu depressief ben. Sterker nog, ik heb af en toe melige buien, gewoon in mijn eentje. Maar ook bij een leuk praatje in het algemeen (zeker met het andere geslacht) kan ik ineens behoorlijk oplichten, alleen weet ik later vervolgens niet meer hoe ik daarmee om moet gaan. Ik krijg veel respect van collega's, maar wel altijd sterk gefocust op wat ik doe, waardoor ik niet zo goed om kan gaan met 'afleidingen'. Laatst maakte een leuk meisje op mijn werk nog een complimentje dat ze mijn haar zo leuk vond zitten (ik was net naar de kapper geweest). Ik durfde haar niet aan te kijken en kreeg het 'dank je wel' gewoon bijna niet uit mijn bek van onzekerheid.
Soieso is het contact met vrouwen altijd vrij moeilijk geweest. Ik zou graag voor de langere termijn een relatie willen, maar ben eigenlijk altijd te bang dat ik ze niet voldoende geven kan (zowel in materiele als in emotionele zin). En los daarvan is de werkvloer denk ik ook niet de meest ideale plek om een beetje, nou ja, toenadering te zoeken. En ik ben nu ook niet echt het typ die in zijn eentje de disco/kroeg in duikt...
Elk mens is anders, maar voor elk mens gaat op dat het went aan een daling van prikkelingen. Maar ook aan stijging.
Mensen die lekker in hun vel zitten, zijn vrijwel altijd mensen die zich veel verplaatsen. Die actief zijn.
Daarvoor hoef je geen wereldster te zijn, je moet naar buiten.
Thuis krijg je heel weinig prikkelingen en dat is prima als je even moet uitrusten, maar als je al fysiek bent uitgerust, wat valt er dan nog te rusten?
Een geest heeft prikkeling nodig en die ga je thuis niet vinden. De hoeveelheid daar verandert niet, die blijft hetzelfde en dat weet je hoofd ook wel.
Plan elke dag van de week dingen in die je gaat doen. Buiten je verplichtingen om.
- alleen naar de film
- flink stuk wandelen en neem wat lekkers voor jezelf mee
- naar het park
- naar het strand
- cursus doen/ leren boarden-kiten-schaken-dansen-whatever
- naar de markt
- naar een festival
- naar een voorstelling
Elke dag een activiteit, klein of groot. Maandje volhouden ( dus geen grote bergen, gewoon 1 maandje ) en dan met jezelf evalueren.
Uit een cirkel komen is verrekte lastig, maar de enige manier is helaas die van (zachte) dwang.
In een depressie zit je zo en dat is ook niet zo vreemd; je voelt je zoals je leeft.
Mensen die lekker in hun vel zitten, zijn vrijwel altijd mensen die zich veel verplaatsen. Die actief zijn.
Daarvoor hoef je geen wereldster te zijn, je moet naar buiten.
Thuis krijg je heel weinig prikkelingen en dat is prima als je even moet uitrusten, maar als je al fysiek bent uitgerust, wat valt er dan nog te rusten?
Een geest heeft prikkeling nodig en die ga je thuis niet vinden. De hoeveelheid daar verandert niet, die blijft hetzelfde en dat weet je hoofd ook wel.
Plan elke dag van de week dingen in die je gaat doen. Buiten je verplichtingen om.
- alleen naar de film
- flink stuk wandelen en neem wat lekkers voor jezelf mee
- naar het park
- naar het strand
- cursus doen/ leren boarden-kiten-schaken-dansen-whatever
- naar de markt
- naar een festival
- naar een voorstelling
Elke dag een activiteit, klein of groot. Maandje volhouden ( dus geen grote bergen, gewoon 1 maandje ) en dan met jezelf evalueren.
Uit een cirkel komen is verrekte lastig, maar de enige manier is helaas die van (zachte) dwang.
In een depressie zit je zo en dat is ook niet zo vreemd; je voelt je zoals je leeft.
@dalaiblama:
Dat zijn dingen die ik ook regelmatig wel probeer te ondernemen, maar vaak voel ik me toch te bekeken, waardoor ik het toch niet doe, of er niet zo lang blijf als ik misschien zou willen. Het kan deels ook komen door dat ik op het platteland ben opgegroeid, waar iemand tegenkomt die je kent nooit ver is. Voor een ander is dat misschien positief, ik vind het vooral lastig omdat ik er nooit op voorbereid ben als dat gebeurd.
Maar ook in een stad vol wildvreemden voel ik me vaak niet prettig. Alsof het ergens gewoon niet hoort om alleen, zonder vrienden/partner/familie of wat dan ook rond te lopen. Ik denk dan al vrij snel dat mensen denken dat ik bijbedoelingen heb.. Waardoor ik nog onzekerder wordt en als ik dan toch aangesproken wordt vaak onzin uit kraam om die onzekerheid van me af te kunnen praten.
Dat zijn dingen die ik ook regelmatig wel probeer te ondernemen, maar vaak voel ik me toch te bekeken, waardoor ik het toch niet doe, of er niet zo lang blijf als ik misschien zou willen. Het kan deels ook komen door dat ik op het platteland ben opgegroeid, waar iemand tegenkomt die je kent nooit ver is. Voor een ander is dat misschien positief, ik vind het vooral lastig omdat ik er nooit op voorbereid ben als dat gebeurd.
Maar ook in een stad vol wildvreemden voel ik me vaak niet prettig. Alsof het ergens gewoon niet hoort om alleen, zonder vrienden/partner/familie of wat dan ook rond te lopen. Ik denk dan al vrij snel dat mensen denken dat ik bijbedoelingen heb.. Waardoor ik nog onzekerder wordt en als ik dan toch aangesproken wordt vaak onzin uit kraam om die onzekerheid van me af te kunnen praten.
Ga een keer mee bier drinken!
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?
Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?
Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.
In my opinion, the existence of life is a highly overrated phenomenon.
We are a way for the cosmos to know itself.
We are a way for the cosmos to know itself.
Ja, voor mij voelt dat niet erg waarschijnlijk. Zeker, ik denk wel dat er wel wat mensen zijn die mij kunnen waarderen om wie ik ben, maar dan heb ik het over familie of enkele goede (inmiddels helaas ex-)collega's. Maar met nieuwe contacten gaat dat gewoon wat lastiger, mijn ogen zijn toch al vrij snel naar de grond gericht. Niet alleen door mijn uiterlijk (ik heb onder meer scheve tanden, kamp met actief nagelbijten en overmatig zweten), maar vooral ook door mijn soms stuntelige gedrag. Vaak wil ik dingen té graag goed doen en juist dan ga ik fouten maken, iets waar ik veel minder last van heb als ik ergens in mijn eentje mijn ding kan doen.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 15:52 schreef Bovenmens het volgende:
Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ?
Als je echt niet weet waar te beginnen, huisarts -> psycholoog -> (groeps)therapie.
(100% serieus bedoeld en echt aan te raden.)
(100% serieus bedoeld en echt aan te raden.)
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Ik sluit me aan bij de opmerkingen om toch echt een doorverwijzing naar een psycholoog te laten maken.
Je verhaal is compleet herkenbaar, althans hoe je je voelt en hoe je de wereld ziet. Alhoewel ik totaal niet gelijk ben aan jou, ben ik ook tegen de negatieve spiraal aangelopen die ik zelf continu versterkte. Nou moet ik zeggen dat er bij mij ook wel veel shit voorbij gekomen is: Beide ouders verloren, vervelende (zuigende) partner, moeilijk (kind)verleden, scheiding, bedrog, het helpt allemaal niet mee.
Maar de kenmerken die ik bij jouw verhaal voorbij zie komen leiden echter maar naar 1 ding.
Je accepteert jezelf niet.
Ik kreeg een coach via mijn werk en die benoemde dit gelijk. En dat hielp enorm. Je moet er wel een lange weg voor afleggen om er weer bovenop te krabbelen, maar als je er maar werk van maakt en het van een professional hoort, geloof me, je knapt er van op en je kan de wereld weer aan.
En onthoud: jij bent NIET de enige die zo is.
Je verhaal is compleet herkenbaar, althans hoe je je voelt en hoe je de wereld ziet. Alhoewel ik totaal niet gelijk ben aan jou, ben ik ook tegen de negatieve spiraal aangelopen die ik zelf continu versterkte. Nou moet ik zeggen dat er bij mij ook wel veel shit voorbij gekomen is: Beide ouders verloren, vervelende (zuigende) partner, moeilijk (kind)verleden, scheiding, bedrog, het helpt allemaal niet mee.
Maar de kenmerken die ik bij jouw verhaal voorbij zie komen leiden echter maar naar 1 ding.
Je accepteert jezelf niet.
Ik kreeg een coach via mijn werk en die benoemde dit gelijk. En dat hielp enorm. Je moet er wel een lange weg voor afleggen om er weer bovenop te krabbelen, maar als je er maar werk van maakt en het van een professional hoort, geloof me, je knapt er van op en je kan de wereld weer aan.
En onthoud: jij bent NIET de enige die zo is.
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
Ugh.. die eenzaamheid heb ik ook last van. Zelfs als je verliefd op iemand bent en je weet dat die gene jou ook leuk vind , maar je toch soms niet ziet staan..ách ja.. we proberen positief te blijven. In feite hebben we het idd goed als je soms om je heen kijkt..
Dat klopt wel, ja. Ik word af en toe gewoon doodziek van mezelf. Ik heb sinds een week of 6 een nieuwe werkgever en ik maak echt gruwelijk veel fouten weer. Hele simpele dingetjes, ik zeg dat ik het begrepen heb, maar vergeet het later op de dag weer...quote:Op woensdag 18 augustus 2010 17:57 schreef Ordos20 het volgende:Je accepteert jezelf niet.
Onder collega´s heb ik ook al een niet te beste reputatie opgebouwd, en onder sommige klanten waar ik regelmatig mee in contact kom ook niet. Mijn werk is eigenlijk nog een van de weinige hou-vasts in mijn leven, dus opgeven wil ik het niet, ook al is dit niet mijn droombaan. Bovendien zou dat gewoon weglopen voor mijn problemen zijn, uiteindelijk zou ik mezelf dan toch wel weer tegen komen.Vwb psycholoog: ik heb één keer een sessie van een half uur gehad voor een bedrag waar ik bijna een week voor moet werken. En mijn zorgverzekering vergoedt het niet. Maar los daarvan heb ik na die sessie er alleen maar een rotgevoel van over gehouden. Ik vind het af en toe al moeilijk genoeg om mensen te vertrouwen die ik goed ken, laat staan zo'n professional die er enkel zijn geld mee verdient...
Huisarts zou je gewoon moeten doorverwijzen naar een psycholoog die wel door je zorgverzekering vergoed wordt. Ben je naar een particulier gegaan o.i.d.?
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Als iemand die in het verleden vol zat met sociaal ongemak en andere psychologische problemen kan ik je echt aanraden om eens met je arts er over te praten, die zou je door kunne n sturen naar het ggz, want ik denk dat het probleem niet in je omgeving ligt maar vooral in hoe je die interpreteert, en dat komt me erg bekend voor. Zou er eens goed over na denken, eenzaamheid leidt vaak tot zulke gevoelens, en die eenzaamheid heeft vaak een andere oorzaak.
Je moet denken dat het onmogelijk is dat constant 20 mensen aan je denken. Waar denk jij aan? Als jij iemand ziet denk je toch niet aan zijn uiterlijk, maar juist aan je eigen. Oftewel de mensen in die bus zullen waarschijnlijk ook aan hun eigen uiterlijk denken en niet de jouwe. Je denkt idd raar.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 15:52 schreef Bovenmens het volgende:
Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?
Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.
Inmiddels een half jaar later. Heel erg veel is er niet veranderd, afgezien dan dat ik weer een nieuwe baan heb mét jaarcontract, waar ik het vrij goed naar mijn zin heb. Eigenlijk doe ik nu het soort werk waar ik gewoon jarenlang naartoe geleefd heb...Maar desondanks is de onzekerheid en negatieve houding is er nog steeds erg aanwezig. Fouten van een ander kan ik vrijwel altijd makkelijk relativeren, maar als ik zelf fouten maak waardoor een ander in de problemen kan komen kan dat nog dagenlang in mijn hoofd blijven spoken en zelfs als het probleem (door een ander) al is opgelost loop ik voor mijn gevoel nog steeds een beetje te wachten op mijn 'straf'. Ook door die fouten leeft nog steeds de angst voor het verliezen van mijn baan in me, ook al is dat minder geworden doordat ik nu gelukkig niet meer gebonden ben aan een uitzendbureau. Maar vroeg of laat zal mijn baas ook dingen te horen krijgen die haar beeld over mij toch doet veranderen (in negatieve zin). En mijn werk is toch zo een beetje mijn enige hou-vast in mijn leven, omdat ik daarin tenminste voel dat ik iets voor een ander beteken.
Voor wat betreft sociale contacten is het ook niet echt verbeterd. Twee lieve buurvrouwtjes met wie ik nog regelmatig contact had zijn verhuist, met mijn familie heb ik wel nog steeds contact, al is het wel wat minder dan voorheen. Ben nog wel samen met mijn zusje nog een paar keer naar de sportschool geweest, om mezelf fysiek te peilen, maar ook om te kijken of het echt zo veel makkelijker is (wat men beweert) om nieuwe contacten te leggen. Maar dat is toch wat tegengevallen. Ik zou wel wat meer leuke contacten willen. Het mooiste zou natuurlijk een lieve vriendin zijn. Maar anderzijds ben ik ook weer bang dat mijn negatieve houding te veel parten gaat spelen en dat ik ze niet echt zou kunnen geven wat ze wil. Internetdating heb ik trouwens wel nog een tijdje geprobeerd, maar als 9 op de 10 überhaupt niet reageert, en de 10de met een smoes het contact verbreekt zakt de moed je daarvan ook wel in de schoenen.
Daarnaast heb ik er een nieuw probleem bij gekregen: mijn vader (die ik al ruim 6 jaar niet meer gesproken heb) is de laatste tijd weer actief bezig om contact met mij op te zoeken. Per telefoon, per mail en helaas ook via de post, omdat hij kennelijk achter mijn nieuwe adres is gekomen. Ik heb hier in mijn OP nog geen uitleg over gegeven, laat ik het er op houden dat ik op zijn zachtst gezegd geen geweldig verleden met die kant van mijn familie heb en geen enkele behoefte voel het contact daarmee te herstellen. Helaas woon ik in een klein dorp, waar mensen toch vrij snel dingen over je weten zonder dat je er erg in hebt, dus weet hij nu bv. ook waar ik werk, nb een bedrijf waar hij zelf ook ooit gewerkt heeft. Dat soort dingen werken ook niet mee in het contact met collega's bijvoorbeeld.
Waar ik nog wel positieve energie uit put? Ik denk toch vooral in mijn werk (op goede dagen), en verder misschien nog in lekker eten en een beetje gamen. Maar zeker op weekenddagen als deze lijkt de tijd soms stil te staan.
Voor wat betreft sociale contacten is het ook niet echt verbeterd. Twee lieve buurvrouwtjes met wie ik nog regelmatig contact had zijn verhuist, met mijn familie heb ik wel nog steeds contact, al is het wel wat minder dan voorheen. Ben nog wel samen met mijn zusje nog een paar keer naar de sportschool geweest, om mezelf fysiek te peilen, maar ook om te kijken of het echt zo veel makkelijker is (wat men beweert) om nieuwe contacten te leggen. Maar dat is toch wat tegengevallen. Ik zou wel wat meer leuke contacten willen. Het mooiste zou natuurlijk een lieve vriendin zijn. Maar anderzijds ben ik ook weer bang dat mijn negatieve houding te veel parten gaat spelen en dat ik ze niet echt zou kunnen geven wat ze wil. Internetdating heb ik trouwens wel nog een tijdje geprobeerd, maar als 9 op de 10 überhaupt niet reageert, en de 10de met een smoes het contact verbreekt zakt de moed je daarvan ook wel in de schoenen.
Daarnaast heb ik er een nieuw probleem bij gekregen: mijn vader (die ik al ruim 6 jaar niet meer gesproken heb) is de laatste tijd weer actief bezig om contact met mij op te zoeken. Per telefoon, per mail en helaas ook via de post, omdat hij kennelijk achter mijn nieuwe adres is gekomen. Ik heb hier in mijn OP nog geen uitleg over gegeven, laat ik het er op houden dat ik op zijn zachtst gezegd geen geweldig verleden met die kant van mijn familie heb en geen enkele behoefte voel het contact daarmee te herstellen. Helaas woon ik in een klein dorp, waar mensen toch vrij snel dingen over je weten zonder dat je er erg in hebt, dus weet hij nu bv. ook waar ik werk, nb een bedrijf waar hij zelf ook ooit gewerkt heeft. Dat soort dingen werken ook niet mee in het contact met collega's bijvoorbeeld.
Waar ik nog wel positieve energie uit put? Ik denk toch vooral in mijn werk (op goede dagen), en verder misschien nog in lekker eten en een beetje gamen. Maar zeker op weekenddagen als deze lijkt de tijd soms stil te staan.
Ja dat zijn lastige dingen om op te lossen.. mijn situatie lijkt wel een heel klein beetje op die van jou. Ik heb daarom besloten om te gaan reizen in het buitenland voor en paar maanden. Misschien ook wat voor jou dan ben je er helemaal uit en je hebt wat om naar toe te leven.
Het is allemaal heel herkenbaar voor mij.
Wat ik geleerd heb is dat je ontzettend veel tijd nodig hebt om dingen echt te veranderen. Stel dat je er 5 jaar mee bezig bent, is dat zo erg? Het alternatief is dat het altijd zo blijft.
Heb je iemand die je hierbij kan helpen? Iemand waarmee je dingen kunt bespreken? Een psycholoog kan nuttig zijn. Eerstelijnshulp wordt (deels) door de basisverzekering vergoed. Maar de truc is om zo snel mogelijk in de tweede lijn te komen en een diagnose te krijgen. Dan kun je veel goedkopere en betere hulp krijgen. En het is ook erg belangrijk dat het tussen jou en de hulpverlener klikt. Ik heb nu sinds een jaar eindelijk iemand waarbij ik een goed gevoel heb.
Het is ook goed om buiten je werk dingen te doen die je voldoening geven. Anders blijf je zo emotioneel afhankelijk van hoe het op het werk gaat. Denk aan dingen die je misschien altijd al hebt willen doen. Ik heb zo al veel verre reizen gemaakt, en veel andere leuke dingen gedaan. Dat zijn en blijven toch lichtpunten in mijn leven.
Internetdating is een ramp. Dat heb ik ook gemerkt. Het probleem is dat iedereen zijn/haar eisenlijstjes heeft. En dat die eisen meestal veel te hoog zijn. Toen ik nog internetdating probeerde, sloeg ik bijvoorbeeld altijd vrouwen met minder dan HBO over. En nu ben ik al een paar vrouwen tegengekomen die dat door omstandigheden nooit hebben kunnen halen en toch leuk genoeg zijn.
Wat je vader betreft, kun je hem niet vertellen dat je geen contact wilt? Als dat niet doorkomt, verscheur gewoon zijn brieven, wis zijn mails en neem niet op als zijn nummer op de nummerherkenning komt.
Wat ik geleerd heb is dat je ontzettend veel tijd nodig hebt om dingen echt te veranderen. Stel dat je er 5 jaar mee bezig bent, is dat zo erg? Het alternatief is dat het altijd zo blijft.
Heb je iemand die je hierbij kan helpen? Iemand waarmee je dingen kunt bespreken? Een psycholoog kan nuttig zijn. Eerstelijnshulp wordt (deels) door de basisverzekering vergoed. Maar de truc is om zo snel mogelijk in de tweede lijn te komen en een diagnose te krijgen. Dan kun je veel goedkopere en betere hulp krijgen. En het is ook erg belangrijk dat het tussen jou en de hulpverlener klikt. Ik heb nu sinds een jaar eindelijk iemand waarbij ik een goed gevoel heb.
Het is ook goed om buiten je werk dingen te doen die je voldoening geven. Anders blijf je zo emotioneel afhankelijk van hoe het op het werk gaat. Denk aan dingen die je misschien altijd al hebt willen doen. Ik heb zo al veel verre reizen gemaakt, en veel andere leuke dingen gedaan. Dat zijn en blijven toch lichtpunten in mijn leven.
Internetdating is een ramp. Dat heb ik ook gemerkt. Het probleem is dat iedereen zijn/haar eisenlijstjes heeft. En dat die eisen meestal veel te hoog zijn. Toen ik nog internetdating probeerde, sloeg ik bijvoorbeeld altijd vrouwen met minder dan HBO over. En nu ben ik al een paar vrouwen tegengekomen die dat door omstandigheden nooit hebben kunnen halen en toch leuk genoeg zijn.
Wat je vader betreft, kun je hem niet vertellen dat je geen contact wilt? Als dat niet doorkomt, verscheur gewoon zijn brieven, wis zijn mails en neem niet op als zijn nummer op de nummerherkenning komt.
Heftig verhaal, en er staan top tips hier.
Je lijkt er zelf niet uit te kunnen komen dus wellicht toch eens proberen via je huis arts een maatschappelijk werker wat vergoed wordt proberen te regelen?
Ik denk vooral dat die tips van delaiblama je goed gaan helpen. Je zit waarschijnlijk thuis en dan begin je vaak en veel te denken wat het er niet altijd beter op maakt. Actief dingen ondernemen al is het maar een wandeling zal je al beter doen gaan voelen puur omdat je dan even actief bezig bent met iets. Zorg dus dat je erop uit gaat.
Verder kun je als je een relatie wilt waar je naar opzoek lijkt te zijn bijvoorbeeld date bureaus uitproberen die dan dates voor je regelen naar jou eisen. Maar een ander kan pas blij zijn met jouw als jij dat ook bent, anders maak je het al best lastig voor jezelf en de ander.
Veel sterkten en succes toegewenst in je zoektocht naar geluk
Je lijkt er zelf niet uit te kunnen komen dus wellicht toch eens proberen via je huis arts een maatschappelijk werker wat vergoed wordt proberen te regelen?
Ik denk vooral dat die tips van delaiblama je goed gaan helpen. Je zit waarschijnlijk thuis en dan begin je vaak en veel te denken wat het er niet altijd beter op maakt. Actief dingen ondernemen al is het maar een wandeling zal je al beter doen gaan voelen puur omdat je dan even actief bezig bent met iets. Zorg dus dat je erop uit gaat.
Verder kun je als je een relatie wilt waar je naar opzoek lijkt te zijn bijvoorbeeld date bureaus uitproberen die dan dates voor je regelen naar jou eisen. Maar een ander kan pas blij zijn met jouw als jij dat ook bent, anders maak je het al best lastig voor jezelf en de ander.
Veel sterkten en succes toegewenst in je zoektocht naar geluk
Dit klinkt voor mij ook heel herkenbaar; ook ik ben verhuisd na een wat lastige periode in de vriendenkring met als gevolg dat ik zowel op liefdes- als vriendengebied in eenzelfde parket als jij zat. Héél erg herkenbaar, ik vind het ook opvallend dat 4 mensen dit hier schrijven. Ikzelf ben wel een aantal keer naar de psycholoog geweest en dit geeft behoorlijk meer inzicht in je probleem. Ik heb ook een erg goed boek aangeraden gekregen:
Denk je sterk - auteurs Fred Sterk & Sjoerd Swaen.
Dit staat echt bomvol goede tips op dit gebied, maar de kern blijft wel dat je hier ook actief mee aan de slag zal moeten gaan. Zowel lichamelijk als geestelijk; een uurtje sporten en verder niks doen gaat je niet helpen.
Denk je sterk - auteurs Fred Sterk & Sjoerd Swaen.
Dit staat echt bomvol goede tips op dit gebied, maar de kern blijft wel dat je hier ook actief mee aan de slag zal moeten gaan. Zowel lichamelijk als geestelijk; een uurtje sporten en verder niks doen gaat je niet helpen.
Black_adder, begin eens met de basis! Je vader probeert niet voor niets contact te zoeken, dat is een positief iets. Dus herstel het contact met hem, je familie is toch het belangrijkste wat er is? Voor mij tenminste wel.
Dus neem de handreiking die je vader je doet aan
Dus neem de handreiking die je vader je doet aan
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Maanvis dat is nou wel de slechtste post die ik van jou ooit heb gelezen.
JIJ hebt misschien een normaal contact met je vader maar heel veel andere mensen hebben dat niet en dat is niet zomaar 1-2-3 te herstellen.
Black_adder, gewoon verscheuren en geen telefoon opnemen. Je moet eerst en vooral voor jezelf zorgen.
JIJ hebt misschien een normaal contact met je vader maar heel veel andere mensen hebben dat niet en dat is niet zomaar 1-2-3 te herstellen.
Black_adder, gewoon verscheuren en geen telefoon opnemen. Je moet eerst en vooral voor jezelf zorgen.
Nee dat is niet de slechtste post ooit, dat is de beste. Als Black_adder het nou ook maar zo gaat zien als ik dat doe, dan wordt ie vanzelf een keer gelukkig. Maar daarvoor is wel een mentaliteitsverandering nodig.quote:Op zondag 16 januari 2011 20:51 schreef caroline88 het volgende:
Maanvis dat is nou wel de slechtste post die ik van jou ooit heb gelezen.
JIJ hebt misschien een normaal contact met je vader maar heel veel andere mensen hebben dat niet en dat is niet zomaar 1-2-3 te herstellen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
