Onzekerheid, eenzaamheid, depressie...

Ga iets doen waardoor je weer met nieuwe mensen regelmatig in contact komt.

Je hebt 2 keuzes er iets aan veranderen of het alleen maar erger laten worden. Er zullen in dit topic vast een hoop mensen komen met goeie adviezen. Let er op dat je deze niet meteen gaat verwerpen als onmogelijk of andere excuses. Het is nu tijd om te veranderen!

..Vroeger gingen mensen naar de kerk, o.a om dit soort dingen..contact met elkaar etc..
Hmmz...

-edit- ja doei

[ Bericht 45% gewijzigd door Re op 06-07-2010 11:11:13 ]

je lijkt geen egoist door zo vaak IK te zeggen, je hebt het over jezelf dus dat is logisch maar ik denk wel dat je wat moet doen aan het negatieve zelfbeeld wat je over jezelf hebt. ik bedoel als je nergens geen zin meer in hebt das toch niet goed lijkt me. je moet van iedere dag genieten en lukt dat niet dan moet je bij jezelf nagaan waarom je dat niet lukt en daar wat aan doen, desnoods met hulp

Of wat goed schijnt te helpen bij depressie gevoelens, is andere mensen helpen die het moeilijk hebben, bv bejaarden of in een ziekenhuis zodat je leert inzien hoe goed je het in feite hebt...

Waarom geen psycholoog?

En verder vrienden proberen te maken.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 22:38 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom geen psycholoog?

En verder vrienden proberen te maken.

Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al een aantal jaar er geen bij hebt kunnen maken raak je de handigheid er wel een beetje in kwijt. Helemaal als TS geen echte vrienden meer heeft zal hij niet zo snel aan nieuwe mensen voor worden gesteld. (let op, dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen TS! Je moet het zeker proberen)

Misschien zou je je familiebanden weer wat kunnen aanhalen (mits fijne familieleden) en via hun eerst een beetje een netwerk op kunnen bouwen.

Verder moet je je blijven inprenten dat wanneer je je vriendelijk en relaxed opstelt, de meeste mensen je wel ok zullen vinden. Maak er een soort van mantra oid van.

je denkt jezelf depressief, verander hoe je denkt.

wat is TS een faalhaas, geboren voor de galg en het rad.

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 10:12 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al een aantal jaar er geen bij hebt kunnen maken raak je de handigheid er wel een beetje in kwijt. Helemaal als TS geen echte vrienden meer heeft zal hij niet zo snel aan nieuwe mensen voor worden gesteld. (let op, dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen TS! Je moet het zeker proberen)

Misschien zou je je familiebanden weer wat kunnen aanhalen (mits fijne familieleden) en via hun eerst een beetje een netwerk op kunnen bouwen.

Verder moet je je blijven inprenten dat wanneer je je vriendelijk en relaxed opstelt, de meeste mensen je wel ok zullen vinden. Maak er een soort van mantra oid van.

Maar die psycholoog is wel makkelijk gedaan en die kan hem veel beter helpen dan wij kunnen.

Ik vraag me af of je hele situatie alleen te wijten is aan je sociale contacten. 'Niets hebben om voor te leven' kun je imo echt niet alleen invullen met leuke contacten om je heen. Ik kan dat iig niet. Zelfs met toffe mensen om mij heen voel ik me alsnog leeg of soms zelfs eenzaam..

Dan nog je eigen onzekerheid. Daar kan ik je niet echt bij helpen, maar misschien is het een idee om een hobby op te pakken en daar goed in te worden. Al start je met iets als fotografie, waar je voornamelijk zelf bezig kan zijn, maar als je wil ook met andere mensen over kunt praten / samen fotograferen / je foto's laten zien op fok / flickr etc. Geeft je een doel en tegelijkertijd kan het je eigenwaarde misschien wat opkrikken als je na een dagje uit de mooie resultaten terugkijkt.

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 10:39 schreef Maanvis het volgende:
wat is TS een faalhaas, geboren voor de galg en het rad.

nou nee, hij zit gewoon in een downwards spiral en dat kan vele oorzaken hebben, en niet iedereen is natuurlijk zo sociaal begiftigd als dat jij bent

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 10:59 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Maar die psycholoog is wel makkelijk gedaan en die kan hem veel beter helpen dan wij kunnen.

Ja idd, ik doelde op het vrienden maken. My bad

Vrijwilligerswerk een idee?
Als je interesse hebt in techniek ofzo, meestal is het lokale poppodium hartstikke blij met geïnteresseerde mensen.

Ik herken mezelf heel erg in je verhaal en hoop dat je het niet erg vind dat ik even naar mijn situatie refereer voordat ik je post beantwoord.
Bij mij is het afgelopen jaar een erfelijke 'slapende' ziekte geconstateerd en ik heb het daar erg moeilijk mee gehad. Ik ben behoorlijk wat vrienden kwijtgeraakt en ben daardoor heel erg achterdochtig geworden. Ben daarna verhuisd, heb een superbaan gevonden maar ik leg gewoon niet meer makkelijk contact en heb daardoor nog geen nieuwe vriendenkring opgebouwd. Net als bij jou is mijn houding veranderd en maak ik me te snel zorgen over wat andere mensen wel/niet van me denken en wat er nog meer allemaal mis kan gaan in het leven en waar ik het eigenlijk nog allemaal voor doe. Net als jij heb ik ook het gevoel dat ik meer wil geven maar ik ben me tegelijkertijd ook bewust dat ik dit zelf tegenhoud. Als je je goed voelt is mensen leren kennen, vriendschappen aangaan en anderen helpen iets heel simpels maar wanneer het even niet lekker gaat, lijkt alles ineens gecompliceerd. Ik merk bij mezelf dat ik een soort van angst heb om dit bovenstaande te doen omdat ik bang ben opnieuw teleurgesteld te worden. Maar (nu komt de moraal van het verhaal, ik hoop dat je nog doorleest ) sindskort vraag ik mezelf bij elke actie af:
'Wat zou ik doen als ik niet bang was?'
en ik weet dat het veel te simpel lijkt....maar het helpt mij echt. Door me af te vragen wat ik zou doen als ik me niet onzeker/eenzaam/verdrietig/whatever voelde, durf ik net dat extra stapje te zetten en durf ik me net wat meer open te zetten voor anderen. En dan wordt het ineens een stuk makkelijker om echt contact te leggen Het is natuurlijk geen wondermiddel maar ik hoop dat je hier wat aan hebt!

Elk mens is anders, maar voor elk mens gaat op dat het went aan een daling van prikkelingen. Maar ook aan stijging.
Mensen die lekker in hun vel zitten, zijn vrijwel altijd mensen die zich veel verplaatsen. Die actief zijn.
Daarvoor hoef je geen wereldster te zijn, je moet naar buiten.
Thuis krijg je heel weinig prikkelingen en dat is prima als je even moet uitrusten, maar als je al fysiek bent uitgerust, wat valt er dan nog te rusten?
Een geest heeft prikkeling nodig en die ga je thuis niet vinden. De hoeveelheid daar verandert niet, die blijft hetzelfde en dat weet je hoofd ook wel.

Plan elke dag van de week dingen in die je gaat doen. Buiten je verplichtingen om.
- alleen naar de film
- flink stuk wandelen en neem wat lekkers voor jezelf mee
- naar het park
- naar het strand
- cursus doen/ leren boarden-kiten-schaken-dansen-whatever
- naar de markt
- naar een festival
- naar een voorstelling


Elke dag een activiteit, klein of groot. Maandje volhouden ( dus geen grote bergen, gewoon 1 maandje ) en dan met jezelf evalueren.
Uit een cirkel komen is verrekte lastig, maar de enige manier is helaas die van (zachte) dwang.
In een depressie zit je zo en dat is ook niet zo vreemd; je voelt je zoals je leeft.

Ga een keer mee bier drinken!

Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.

Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?

Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.

Als je echt niet weet waar te beginnen, huisarts -> psycholoog -> (groeps)therapie.
(100% serieus bedoeld en echt aan te raden.)

Ik sluit me aan bij de opmerkingen om toch echt een doorverwijzing naar een psycholoog te laten maken.

Je verhaal is compleet herkenbaar, althans hoe je je voelt en hoe je de wereld ziet. Alhoewel ik totaal niet gelijk ben aan jou, ben ik ook tegen de negatieve spiraal aangelopen die ik zelf continu versterkte. Nou moet ik zeggen dat er bij mij ook wel veel shit voorbij gekomen is: Beide ouders verloren, vervelende (zuigende) partner, moeilijk (kind)verleden, scheiding, bedrog, het helpt allemaal niet mee.

Maar de kenmerken die ik bij jouw verhaal voorbij zie komen leiden echter maar naar 1 ding.

Je accepteert jezelf niet.

Ik kreeg een coach via mijn werk en die benoemde dit gelijk. En dat hielp enorm. Je moet er wel een lange weg voor afleggen om er weer bovenop te krabbelen, maar als je er maar werk van maakt en het van een professional hoort, geloof me, je knapt er van op en je kan de wereld weer aan.

En onthoud: jij bent NIET de enige die zo is.

Ugh.. die eenzaamheid heb ik ook last van. Zelfs als je verliefd op iemand bent en je weet dat die gene jou ook leuk vind , maar je toch soms niet ziet staan..ách ja.. we proberen positief te blijven. In feite hebben we het idd goed als je soms om je heen kijkt..

Huisarts zou je gewoon moeten doorverwijzen naar een psycholoog die wel door je zorgverzekering vergoed wordt. Ben je naar een particulier gegaan o.i.d.?

Als iemand die in het verleden vol zat met sociaal ongemak en andere psychologische problemen kan ik je echt aanraden om eens met je arts er over te praten, die zou je door kunne n sturen naar het ggz, want ik denk dat het probleem niet in je omgeving ligt maar vooral in hoe je die interpreteert, en dat komt me erg bekend voor. Zou er eens goed over na denken, eenzaamheid leidt vaak tot zulke gevoelens, en die eenzaamheid heeft vaak een andere oorzaak.

quote:

Op donderdag 12 augustus 2010 15:52 schreef Bovenmens het volgende:
Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.

Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?

Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.

Je moet denken dat het onmogelijk is dat constant 20 mensen aan je denken. Waar denk jij aan? Als jij iemand ziet denk je toch niet aan zijn uiterlijk, maar juist aan je eigen. Oftewel de mensen in die bus zullen waarschijnlijk ook aan hun eigen uiterlijk denken en niet de jouwe. Je denkt idd raar.

Ja dat zijn lastige dingen om op te lossen.. mijn situatie lijkt wel een heel klein beetje op die van jou. Ik heb daarom besloten om te gaan reizen in het buitenland voor en paar maanden. Misschien ook wat voor jou dan ben je er helemaal uit en je hebt wat om naar toe te leven.

Het is allemaal heel herkenbaar voor mij.

Wat ik geleerd heb is dat je ontzettend veel tijd nodig hebt om dingen echt te veranderen. Stel dat je er 5 jaar mee bezig bent, is dat zo erg? Het alternatief is dat het altijd zo blijft.

Heb je iemand die je hierbij kan helpen? Iemand waarmee je dingen kunt bespreken? Een psycholoog kan nuttig zijn. Eerstelijnshulp wordt (deels) door de basisverzekering vergoed. Maar de truc is om zo snel mogelijk in de tweede lijn te komen en een diagnose te krijgen. Dan kun je veel goedkopere en betere hulp krijgen. En het is ook erg belangrijk dat het tussen jou en de hulpverlener klikt. Ik heb nu sinds een jaar eindelijk iemand waarbij ik een goed gevoel heb.

Het is ook goed om buiten je werk dingen te doen die je voldoening geven. Anders blijf je zo emotioneel afhankelijk van hoe het op het werk gaat. Denk aan dingen die je misschien altijd al hebt willen doen. Ik heb zo al veel verre reizen gemaakt, en veel andere leuke dingen gedaan. Dat zijn en blijven toch lichtpunten in mijn leven.

Internetdating is een ramp. Dat heb ik ook gemerkt. Het probleem is dat iedereen zijn/haar eisenlijstjes heeft. En dat die eisen meestal veel te hoog zijn. Toen ik nog internetdating probeerde, sloeg ik bijvoorbeeld altijd vrouwen met minder dan HBO over. En nu ben ik al een paar vrouwen tegengekomen die dat door omstandigheden nooit hebben kunnen halen en toch leuk genoeg zijn.

Wat je vader betreft, kun je hem niet vertellen dat je geen contact wilt? Als dat niet doorkomt, verscheur gewoon zijn brieven, wis zijn mails en neem niet op als zijn nummer op de nummerherkenning komt.

Heftig verhaal, en er staan top tips hier.

Je lijkt er zelf niet uit te kunnen komen dus wellicht toch eens proberen via je huis arts een maatschappelijk werker wat vergoed wordt proberen te regelen?

Ik denk vooral dat die tips van delaiblama je goed gaan helpen. Je zit waarschijnlijk thuis en dan begin je vaak en veel te denken wat het er niet altijd beter op maakt. Actief dingen ondernemen al is het maar een wandeling zal je al beter doen gaan voelen puur omdat je dan even actief bezig bent met iets. Zorg dus dat je erop uit gaat.

Verder kun je als je een relatie wilt waar je naar opzoek lijkt te zijn bijvoorbeeld date bureaus uitproberen die dan dates voor je regelen naar jou eisen. Maar een ander kan pas blij zijn met jouw als jij dat ook bent, anders maak je het al best lastig voor jezelf en de ander.

Veel sterkten en succes toegewenst in je zoektocht naar geluk

Dit klinkt voor mij ook heel herkenbaar; ook ik ben verhuisd na een wat lastige periode in de vriendenkring met als gevolg dat ik zowel op liefdes- als vriendengebied in eenzelfde parket als jij zat. Héél erg herkenbaar, ik vind het ook opvallend dat 4 mensen dit hier schrijven. Ikzelf ben wel een aantal keer naar de psycholoog geweest en dit geeft behoorlijk meer inzicht in je probleem. Ik heb ook een erg goed boek aangeraden gekregen:

Denk je sterk - auteurs Fred Sterk & Sjoerd Swaen.

Dit staat echt bomvol goede tips op dit gebied, maar de kern blijft wel dat je hier ook actief mee aan de slag zal moeten gaan. Zowel lichamelijk als geestelijk; een uurtje sporten en verder niks doen gaat je niet helpen.

Black_adder, begin eens met de basis! Je vader probeert niet voor niets contact te zoeken, dat is een positief iets. Dus herstel het contact met hem, je familie is toch het belangrijkste wat er is? Voor mij tenminste wel.
Dus neem de handreiking die je vader je doet aan

Maanvis dat is nou wel de slechtste post die ik van jou ooit heb gelezen.
JIJ hebt misschien een normaal contact met je vader maar heel veel andere mensen hebben dat niet en dat is niet zomaar 1-2-3 te herstellen.

Black_adder, gewoon verscheuren en geen telefoon opnemen. Je moet eerst en vooral voor jezelf zorgen.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 20:51 schreef caroline88 het volgende:
Maanvis dat is nou wel de slechtste post die ik van jou ooit heb gelezen.
JIJ hebt misschien een normaal contact met je vader maar heel veel andere mensen hebben dat niet en dat is niet zomaar 1-2-3 te herstellen.

Nee dat is niet de slechtste post ooit, dat is de beste. Als Black_adder het nou ook maar zo gaat zien als ik dat doe, dan wordt ie vanzelf een keer gelukkig. Maar daarvoor is wel een mentaliteitsverandering nodig.

tvp.

Overigens snap ik die post van jou sowieso niet, caroline88. Je weet toch wat jezus heeft gezegd over je naasten liefhebben?

Ben je nog in (groeps)therapie geweest, Black-Adder? Of in ieder geval gepraat met een psycholoog/psychiater?

Ik herken mezelf heel erg in jou. Zelfs het vader gedeelte. Heb geen contact meer met hem en zijn familie. Ben in therapie geweest om van de klachten af te komen waar jij nu mee loopt. Ik ben er een stuk verder mee gekomen en raad het aan.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:35 schreef Black-Adder het volgende:
Voor wat betreft sociale contacten is het ook niet echt verbeterd. Twee lieve buurvrouwtjes met wie ik nog regelmatig contact had zijn verhuist, met mijn familie heb ik wel nog steeds contact, al is het wel wat minder dan voorheen. Ben nog wel samen met mijn zusje nog een paar keer naar de sportschool geweest, om mezelf fysiek te peilen, maar ook om te kijken of het echt zo veel makkelijker is (wat men beweert) om nieuwe contacten te leggen. Maar dat is toch wat tegengevallen. Ik zou wel wat meer leuke contacten willen. Het mooiste zou natuurlijk een lieve vriendin zijn. Maar anderzijds ben ik ook weer bang dat mijn negatieve houding te veel parten gaat spelen en dat ik ze niet echt zou kunnen geven wat ze wil. Internetdating heb ik trouwens wel nog een tijdje geprobeerd, maar als 9 op de 10 überhaupt niet reageert, en de 10de met een smoes het contact verbreekt zakt de moed je daarvan ook wel in de schoenen.
....
Helaas woon ik in een klein dorp, waar mensen toch vrij snel dingen over je weten zonder dat je er erg in hebt, dus weet hij nu bv. ook waar ik werk, nb een bedrijf waar hij zelf ook ooit gewerkt heeft. Dat soort dingen werken ook niet mee in het contact met collega's bijvoorbeeld.

Vent, ga wat ondernemen. Je zegt dat je in een klein dorpje woont. Ga bij de voetbalvereniging kijken of je daar niet vrijwilligers werk kan doen, zoals op zaterdags cq zondags lijnrechter zijn, daar zitten ze vaak om verlegen. Binnen geen tijd ken je iedereen in zo'n gat. Ze hebben meestal ook dorpsverenigingen waar je als vrijwilliger aan de slag zou kunnen. Die kunnen altijd mensen gebruiken. Op die manier leer je de mensen wat kennen in zo'n gat. Of ben jij mischien de dorpskluizenaar, het huis waarvan iedereen in het dorp zich afvraagt wie er woont?

Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

Joh, hou toch op. Je weet helemaal niet wat hij gedaan heeft. Zijn vader verdient geen vergeving alleen maar omdat hij zijn vader is. Wat een flauwekul. Je hebt je ouders niet voor het uitkiezen en als je vader een rotte appel is dan hoort die in de vuilnisbak.

Enfin, Black-Adder, vrijwilligerswerk doen, naar een vereniging gaan etc zijn grote stappen. Ga nou eerst eens langs je huisarts en leg hem je verhaal voor. Anders loop je er over 10 jaar nog steeds zo bij. Denk ook absoluut niet dat je huisarts je raar vindt. Hij zal je verbazen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 17:20 schreef Jolly_Reaper het volgende:

[..]

Joh, hou toch op. Je weet helemaal niet wat hij gedaan heeft. Zijn vader verdient geen vergeving alleen maar omdat hij zijn vader is. Wat een flauwekul. Je hebt je ouders niet voor het uitkiezen en als je vader een rotte appel is dan hoort die in de vuilnisbak.

Gezien de manier waarop Blackadder praat is het niet zo vreselijk ernstig (anders had ie het ook wel gemeld in de OP als oorzaak van zijn mineurstemming)

Ga iets doen wat je leuk vindt, wat jij leuk vindt, en letterlijk schijt aan de rest.
Moet het jou wat boeien dat sommige mensen makkelijk 100 vrienden hebben.
Dat sommige gasten alleen maar zitten te zeiken over elke chick die ze in de avond neuken.
En ja, soms denk je wel eens, waarom heb ik dat niet (als het uberhaupt al waar is).
Maar die gasten, en die vrouwen hebben allemaal hun eigen problemen.
Als jij iets maakt van je leven, je vol stort op iets wat jij leuk vindt, dan durf ik je bijna te beloven dat het helemaal goed met je gaat komen. En in dat proces vind je vanzelf wel mensen, met dezelfde interesses, en die jou liggen. Soms moet je een extra stap durven zetten.
Maar letterlijk schijt aan de rest van de wereld.
Soms moet je eens aan jezelf denken en niet aan de hypocriete rest.
Doe iets wat jij leuk vindt, ga daar voor, en dan komt de rest vanzelf.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 23:46 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Het is ook niet de belangrijkste reden van mijn mineurstemming, maar het is wel een stukje angst wat weer terug komt van een probleem wat ik jaren geleden gehoopt had af te sluiten. Overigens draag ik ook helaas nog steeds de achternaam van mijn vader. Omdat mijn ouders pas gescheiden waren toen ik net 18 was is het helaas ook niet meer mogelijk voor mij om de achternaam van mijn moeder te krijgen.

[..]

Ik ben ook niet jaloers op andere mannen die elke week een andere vriendin neuken. Het feit dat ik nog steeds maagd ben vind ik misschien wel jammer, maar dat kan ik ook prima op andere manieren nog invullen... Ik ben juist jaloers op mensen die al jaren een stabiele relatie hebben. Ik droom er veel over, 's avonds met je lieve meid in je armen op de bank, elkaar aankijken en beseffen dat je niets liever wilt dan bij haar zijn. De gedachte dat ik zoiets in mijn leven niet meer mee ga maken vind ik erger dan dat ik nooit seks zou hebben.

Kom op zeg, als jij denkt dat je het niet gaat meemaken dan zal je het ook niet meemaken waarschijnlijk, jij bent simpel weg zoals je bent. Je kan niet zoals die gasten in de films zijn, zo is niemand, je kan niet zoals die vent zijn die alles krijgt wat hij of wie dan ook wil, want ook die heeft zijn problemen. Jij bent jij, jij bent jezelf, en daar moet je trots op zijn. En ook jij vindt de liefde, en misschien zal je het wel op een andere manier invullen, maar je moet een meisje vinden die jou leuk vindt om degene wie jij bent, en niet om degene, wie jij wilt zijn.
Ik voorspel je, als jij je geen zorgen maakt, en gewoon lekker gaat leven en de dingen doet die je wilt doen, die je leuk vindt, dan komt het helemaal goed met je.
Ja, soms moet je ff de hort op om meisjes te ontmoeten, desnoods door te daten.
Maar ga geen droomwereld creeeren, ga geen toneelstuk opvoeren, ga leven zoals jij wilt leven.
Hou rekening met je omgeving, maar ben jezelf, en mensen die dan geen vrienden met je willen worden, die niet in jouw omgeving willen zijn, of gewoon niet willen komen, die zijn het voor jou ook niet waard, daar hoef je niet eens vrienden mee te willen worden. Hetzelfde geldt voor meisjes. Jij maakt je niet druk zijn om het maagd, dat komt wel denk je of dat vul je anders in, het komt wel omdat je je er niet druk over maakt.
Kom in reine met jezelf. Ik voorspel je een prima leven als je dat doet, misschien niet zo snel als met andere gasten, misschien niet hetzelfde als met andere gasten, maar dat hoeft ook niet.
Als jij laat zien dat je trots bent op jezelf, doet wat je leuk vindt en er ook echt van geniet, dan zul je zien dat er mensen zijn die jaloers worden op jou. Doe me dan een lol, als ik die mensen niet zie, geef ze dan aub dezelfde tip als ik nu aan jou heb gegeven.
Ik besef dat het moeilijk kan zijn en niet kan van de ene op de andere dag.
Maar geniet en doe wat jij wil, wat jij belangrijk vindt, en vooral wat jij interessant/leuk vindt zonder je omgeving te negeren.

TS heeft voor mij een zeer herkenbaar probleem waar ik ook nu nog deels mee zit... je zit gewoon in een negatieve gedachtespiraal jezelf wijs te maken dat je niks waard bent, en dan wordt je ook niks waard. Het probleem wat hij ook beschrijft, is dat je omgeving op een gegeven moment gaat denken "zeurpiet doe niet zo negatief, onderneem dingen en ga aan de slag", en hem dus links laten liggen. Hierdoor wordt het probleem mentaal alleen maar groter, je raakt immers nog verder verwijderd van mensen.

Maar daar zit juist de crux, het probleem wordt mentaal groter; je denkt te negatief, pessimistisch en niet oplossingsgericht. In werkelijkheid creëer je dus het probleem ipv dat het er is. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is dit om te keren (heb er zelf ook nog steeds veel last van) maar weet inmiddels wel dat dit inzicht cruciaal is bij het zetten van stappen. Doe actief, positief en denk vooral aan jezelf (daarbij rekening houdend met je omgeving) en je zal zien dat het beter gaat. Stapje voor stapje.

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 23:46 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Het is ook niet de belangrijkste reden van mijn mineurstemming, maar het is wel een stukje angst wat weer terug komt van een probleem wat ik jaren geleden gehoopt had af te sluiten. Overigens draag ik ook helaas nog steeds de achternaam van mijn vader. Omdat mijn ouders pas gescheiden waren toen ik net 18 was is het helaas ook niet meer mogelijk voor mij om de achternaam van mijn moeder te krijgen.

Dat is wel mogelijk. Kost rond de 450,- als ik me niet vergis. En vwb je vader: Je zou de kansen die het leven je biedt met beide handen aan moeten grijpen, maar jij slaat ze af....

Blackadder, als ik je verhaal zo lees, valt me een ding op: je maakt andere mensen erg belangerijk. Je vraagt je constant af, wat andere mensen, wel niet van je zullen denken en laat hier je zelfbeeld van af hangen. Daardoor zet je anderen op een voetstuk en maak jezelf klein en kwetsbaar.

Sport je ook regelmatig? Sporten kan een goed gevoel over jezelf geven. En heb je er wel eens gedacht om yoga te proberen? Yoga brengt je meer bij jezelf, wat ook is voor je zelf vertrouwen (niet na een keertje opgeven?)

Verder ben ik het met je eens, vrienden maken is lastig. Maar er is een persoon, die iets van je leven kan maken en dat ben jezelf!!

Deze site had ik nog in mijn favorieten staan:
http://www.sochicken.nl/

Misschien heb je hier iets aan

quote:

Op dinsdag 25 januari 2011 01:45 schreef EenDroom het volgende:
TS heeft voor mij een zeer herkenbaar probleem waar ik ook nu nog deels mee zit... je zit gewoon in een negatieve gedachtespiraal jezelf wijs te maken dat je niks waard bent, en dan wordt je ook niks waard. Het probleem wat hij ook beschrijft, is dat je omgeving op een gegeven moment gaat denken "zeurpiet doe niet zo negatief, onderneem dingen en ga aan de slag", en hem dus links laten liggen. Hierdoor wordt het probleem mentaal alleen maar groter, je raakt immers nog verder verwijderd van mensen.

Maar daar zit juist de crux, het probleem wordt mentaal groter; je denkt te negatief, pessimistisch en niet oplossingsgericht. In werkelijkheid creëer je dus het probleem ipv dat het er is. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is dit om te keren (heb er zelf ook nog steeds veel last van) maar weet inmiddels wel dat dit inzicht cruciaal is bij het zetten van stappen. Doe actief, positief en denk vooral aan jezelf (daarbij rekening houdend met je omgeving) en je zal zien dat het beter gaat. Stapje voor stapje.

Ik zit in precies in dezelfde situatie als TS behalve dat ik pas 23 ben maar bij mij is de sociale angst nu zo groot dat ik 2x ben afgehaakt met hbo studie en nu alleen een havo diploma heb..

Hoe kom je uit die negatieve spiraal?

schrijf alle dingen waar mee je mee zit op, op die manier staat het vast en kan je met je gedachten weer verder gaan met waarmee je bezig, anders blijf je steeds maar in je hoofd de problemen van begin tot eind herhalen en lost er niks op. ga ook met die negatieve gedachtes aan de gang en sta ze niet toe. dit is makkelijker gezegd dan gedaan en in het begin is dit ook moeilijker maar je moet iedere negatieve gedachte rationeel bekijken en controleren of ze ook echt kloppen. begin ieder probleem stukje bij beetje aan te pakken. door problemen op te lossen denk je er niet meer aan en dit geeft weer ontspanning. want continue aan problemen denken geeft spanning in je hoofd. en vooral ook in actie komen en je niet klein laten krijgen door die negatieve gedachtes. maak actieplannen en voer ze ook uit!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

_!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 16:29 schreef Maanvis het volgende:
Black_Adder, waarom kun je je vader niet vergeven. Het blijft je vader. Dus wat ie ook gedaan heeft hij is waardig van vergeving.

Hoe kun jij dat nou voor iemand bepalen?
Ik kan wel wat dingen bedenken die je je vader nooit vergeef

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:01 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Hoe kun jij dat nou voor iemand bepalen?
Ik kan wel wat dingen bedenken die je je vader nooit vergeef

Als zijn vader daadwerkelijk een kwaadaardig persoon was dan had ie nu geen contact gezocht. Familie is het belangrijkste wat er is, en soms vergeet je dat door alle ruzies heen.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:04 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Als zijn vader daadwerkelijk een kwaadaardig persoon was dan had ie nu geen contact gezocht. Familie is het belangrijkste wat er is, en soms vergeet je dat door alle ruzies heen.

Voor jou misschien (voor mij ook ), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Als je mishandeld ben bijvoorbeeld, kan ik me voorstellen dat je daar anders ove3r denkt.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:07 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Voor jou misschien (voor mij ook ), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Als je mishandeld ben bijvoorbeeld, kan ik me voorstellen dat je daar anders ove3r denkt.

Daar is volgens mij geen sprake van .

TS, waar klaag je nu eigenlijk over? Je hebt een opleiding, een baan, een huisje...

Ok, minder sociaal bezig...maar nog steeds alle benodigdheden voor een happy life. Die vriendin komt wel ooit.

Wat me stoort aan je verhaal is je ondankbaarheid voor de dingen die je wel hebt. Je bent zo erg bezig met datgene wat je niet hebt...

Hmm Blackadder, heb precies hetzelfde probleem echt exact hetzelfde.

Alhoewel ik een vast contract heb waar ik werk word ik toch een beetje gelabeld als "weirdo" ofzo denk ik. Werk hier nu bijna 3 jaar maar mensen die net een maandje hier zijn hebben al vaak een betere band met de collega's hier dan ik ooit zou durven dromen en dat zuigt, probeer en probeer maar word telkens terug naar de realiteit geschopt. Ga ook al niet meer naar bedrijfsfeestjes, boeid toch niemand of ik wel of niet kom en als ik kom dan sta ik 99% van de tijd in me eentje rond te loeren, dan kan ik net zogoed thuis deprimerend gaan zitten... Probeer echt om hier aardig gevonden t eworden maar kennelijk werkt het tegenovergesteld.

Loop ook altijd over straat dat iedereen die naar me kijkt een negatief iets over me aan het denken is, of dat als ik ergens kom dat ze denken (ookal zijn het vreemden) "wat doet die ugly bigheaded klootzak hier"... hence ben al jaren niet meer in een kledingwinkel geweest, bestel alles maar gewoon online..

Loop vanaf me 17e al een beetje rond dat ik meer wil maar is me nooit gelukt om echt vriendschappen etc af te sluiten, blijf in dat negatieve spiraal hangen. sinds een jaar of 3 loop ik ook rond met destructieve gedachten want wat heeft het leven hier nou te bieden? Ben nu 25 jaar en heb geen kloot, prive heb ik 1 vriend die ik 1x per half jaar zie, op me werk mag niemand me en word ik 99% van de tijd ignored, alsof ik nie besta.

Heb nu een appartement gekocht in Ede in de stad, op een redelijk gezellig plekkie, hoop dat ik daar wat uit kan putten en een stap kan ztten naar een beter leven. en anders tja, dan vind ik het wel goed geweest zo en geef ik het helemaal op.

Magoed, denk zet het er even neer om aan te tonen dat je niet alleen bent, en hoop dat je hulp kunt vinden voordat je dezelfde gedachte gaat krijgen als mij.

Dat je genegeerd wordt op het werk, ligt dat aan jou? Of aan die mensen?
Als ik zulke collega's zou hebben, zou ik direct op zoek gaan naar een andere baan.

Je moet denk ik ook niet te hard proberen om vrienden te maken of om met je collega's om te kunnen gaan. Want (zoals ik al eerder zei) dan maak je die mensen veel te belangerijk. Met als gevolg dat je smekerig over komt.

Maarre zou het geen idee zijn, om op zoek te gaan naar een (groeps) therapie?

[ Bericht 0% gewijzigd door whosvegas op 28-01-2011 20:30:56 ]

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 18:19 schreef Eclaire84 het volgende:
TS, waar klaag je nu eigenlijk over? Je hebt een opleiding, een baan, een huisje...

Ok, minder sociaal bezig...maar nog steeds alle benodigdheden voor een happy life. Die vriendin komt wel ooit.

Wat me stoort aan je verhaal is je ondankbaarheid voor de dingen die je wel hebt. Je bent zo erg bezig met datgene wat je niet hebt...

Wel heel makkelijk oordelen is dit.
Als eenmaal in de negatieve spiraal zit, is het moeilijk te doorbreken.

Je kan in matriele zin alles wel voor elkaar hebben, maar als je geen enkele vorm van sociale contacten hebt, is het leven ook zinloos.

Enne die vriendin komt wel, is ook erg gemakkelijke uitspraak, waar je niks aan hebt. Als de socciale angsten en/of het verlangen zo groot wordt, dat het tegen je gaat werken. Dan hebben vrouwen dat meteen door en lopen keihard weg (weet ik uit eigen ervaring).

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 06:24 schreef Klaasvaak87 het volgende:
Ik zit in precies in dezelfde situatie als TS behalve dat ik pas 23 ben maar bij mij is de sociale angst nu zo groot dat ik 2x ben afgehaakt met hbo studie en nu alleen een havo diploma heb..

Hoe kom je uit die negatieve spiraal?

Dat zal voor iedereen anders zijn, maar wat mij erg heeft geholpen zijn 2 dingen:

- het feit dat hoe jij de wereld ziet, jouw beeld van de wereld is, het is niet zoals de wereld is. Ik lees ook in de post van Kevin24 hier vlak boven weer de voor mij bekende negatieve (foutieve) gedachten die uitgaan van "hoop op dat het beter gaat", en de gedachte dat iedereen zich bij voorbaat al aan hem ergert. Kevin24, waarom zouden mensen die jou niet kennen je op straat zomaar negatieve blikken geven? Dat lijkt me vrij onredelijk; kijk jij zelf ook automatisch boos naar mensen wiens uiterlijk je niet aan staat? Nee toch, het karakter bepaalt toch wat je van iemand vindt?

Bekijk het nu eens vanuit deze bril: jij denkt dat al die mensen een hekel aan je hebben, het is vrij onrealistisch te verwachten dat iedereen dat ook doet. Het kan hoogstens zijn dat er een aantal mensen is dat je een beetje vreemd vind omdat je jezelf onzeker en schuchter gedraagt. Niet je karakter, maar je gedrag wordt negatief beoordeeld, en: daar kan je wat aan doen!

- dit negatieve/foutieve beeld zul je actief moeten veranderen. Sporten helpt, maar is zeker niet voldoende. Niet alleen je lichaam maar ook je geest moet actiever worden. En net zoals naar de sportschool gaan altijd weer moeilijk is als het regent, val je geestelijk ook snel terug in "passief negatief" in plaats van "actief positief" denken. Eraan blijven werken (bijv. met een dagelijks dagboek) is dus moeilijk, maar wel nodig! Zoals ik al eerder schreef heb ik zelf veel gehad aan het boek "Denk je sterk, denk je zeker" (geen spam), wat heel erg op deze lijn van gedachtes-veranderen zit. Het is gewoon via Bol.com te bestellen. Maar er zijn veel meer boeken te vinden over dit thema; zoek eens rustig naar boek waarvan de beschrijving je het best aan staat. Zo'n boek is ook een goede eerste stap als je met iemand praten nog niet aandurft.

Denk eraan dat je er actief mee door gaat en jezelf wat doelen gaat stellen, dan zal je zien dat je zomaar ineens weer motivatie krijgt! Ook ik blijf nog steeds last hebben en terugvallen maar merk wel de steeds meer stijgende lijn, en dat geeft energie!

Mensen roepen wel dat je naar de psycholoog moet, maar deze gaat jou ook alleen maar pointers geven. Uiteindelijk zul je zelf contact moeten leggen.

Wat misschien wel helpt, is een praatgroep ofzo. Dan leer je meteen mensen kennen. Geen idee of dat voor eenzaamheid bestaat, maar je kunt het altijd vragen bij de huisarts. En anders vraag je om een assertiviteitscursus.. kom je vanzelf met minder sociaal vaardige mensen in contact. Wat toch altijd iets laagdrempeliger is, omdat je een beetje hetzelfde bent. Sporten helpt ook altijd.

Voor de rest moet je gewoon contact proberen te leggen met mensen. Dat kan ook via internet. Belangrijk daarbij is wel dat je tolerant moet zijn en geen hoge eisen moet stellen aan het contact. Want vaak leer je via internet wel aparte mensen kennen, maar met de juiste benadering kan dat best leuk zijn.

Het is in ieder geval veel leuker dan thuis blijven zitten en jezelf zielig vinden.

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 22:30 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Mijn biologische vader is een onvoorspelbare en labiele man. De enige reden dat hij contact met mij zoekt zal vooral zijn om zijn eigen ego te strelen. Voor mij is dat hoofdstuk nu gewoon afgesloten, het voelt gewoon niet meer als familie...

Onvoorspelbaar en labiel, is dit een gevalletje zo vader zo zoon? Ik snap niet dat je zo negatief over hem denkt, wat heeft hij jou nou concreet misdaan dan? Als je het weer goed met hem maakt zal dit een overwinning op jezelf zijn die je hele leven weer op de rails kan zetten.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 17:14 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Onvoorspelbaar en labiel, is dit een gevalletje zo vader zo zoon? Ik snap niet dat je zo negatief over hem denkt, wat heeft hij jou nou concreet misdaan dan? Als je het weer goed met hem maakt zal dit een overwinning op jezelf zijn die je hele leven weer op de rails kan zetten.

Zit nou niet door te drammen.
Hij zegt dat het een afgesloten hoofdstuk is, zullen we het hierbij laten?

quote:

Op zondag 30 januari 2011 20:23 schreef whosvegas het volgende:

[..]

Zit nou niet door te drammen.
Hij zegt dat het een afgesloten hoofdstuk is, zullen we het hierbij laten?

hij wil van zijn ongelukkig leven af, niet ik. zijn vader geeft hem een handreiking daarvoor en hij slaat het af. blijkbaar wil ie niet gelukkig worden.

When you were born, you were crying and everyone around you was smilling.
Live your life so that when you die, you're the one who is smilling and everyone around you is crying.

Zorg ervoor dat jij zo de wereld verlaat. Schets een plan en bepaal wat er moet veranderen om dit te laten gebeuren.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 20:31 schreef Maanvis het volgende:

[..]

hij wil van zijn ongelukkig leven af, niet ik. zijn vader geeft hem een handreiking daarvoor en hij slaat het af. blijkbaar wil ie niet gelukkig worden.

Jij hebt dit advies al eerder gegeven maar blijkbaar wordt het niet passend geacht.
Jouw drammen is alleen maar topic vervuiling dus het zou fijn zijn als je ermee ophield.

Hi Black Adder,

Het is begrijpelijk wat je allemaal voelt, de onzekerheid, de angst om je baan te verliezen,
het gevoel dat je graag je gevoel naar mensen wil uiten,

maar dit kan volgens mij pas als je jezelf pas echt hebt geaccepteerd.
Je durft geen dankje wel te zeggen als iemand je complimentje geeft,
maar jij zult toch echt de knop zelf om moeten gaan zetten.

Geloof je echt in alle gedachtens die bij je binnen komen, geloof jij in de angsten die bij je omhoog komen, durf jij tegen die gedachten in te gaan op het moment dat ze opkomen,
dus ernaar te kijken.

Als je zo bang bent om je baan te verliezen, durf dan eens te voelen dat het je niet uitmaakt, want wat is er zo erg aan je baan verliezen, als jij er alles aan doet, je best doet dan kun je toch niet zomaar je baan verliezen? Waarom denk je dat?

Het vraagt om je niet meer bezig te houden met wat je niet wil dat er gebeurd, maar wat je wel graag zou willen. Op dit moment richt jij je gedachten alleen maar op wat je bang maakt, maar waarom doe je dat, waarom blijf je dit voeden, waarom blijf je de negatieve gedachten toelaten?

Waarom geloof jij wat je in je gedachten krijgt, heb je je er wel eens tegen verzet in de zin van je te ontspannen eens diep adem te halen en uit je hoofd te komen en te voelen dat het helemaal niet waar is wat je allemaal denkt.

ALs ik je verhaal lees zie ik een persoon waar eigenlijk niet veel mis mee is, maar die zichzelf alleen niet positief kan bekijken, maar die knop zal jij zelf om moeten gaan zetten

jij zal in jezelf moeten gaan geloven en jezelf gaan accepteren zoals je bent

Je bent toch gewoon zoals je bent en daar is toch niets mis mee, je bent toch gewoon ok,
iedereen kent die angsten die jij hebt alleen blijf er niet in hangen, als jij je blijft focussen op de angsten die je voelt dan kun je het positieve ook niet meer zien want daar is geen ruimte voor.

Dus je zal moeten stoppen met denken aan de negatieve dingen in je leven en moeten gaan kijken naar wat je graag wil, hoe wil jij je graag voelen, wil je je graag zeker voelen, dan zal je eerst moeten accepteren dat je ok bent zoals je nu bent en dat je een mens bent met angsten en voel je angst om je baan te verliezen, maak je fouten, ja dat is niet leuk,
maar je bent mens, en een mens maakt fouten, dat zul je moeten accepteren en laat het los dat je geen fouten mag maken. Blijf niet denken aan wat je telkens allemaal niet goed doet, ga kijken naar wat je graag wil. Je wil graag alles goed doen, dan zal ik je uit de dromen helpen, dat gaat je niet lukken, want fouten maken hoort erbij anders kun je niet leren en het enige wat jij kan doen is je goed concentreren op het geen je doet en als jij je best doet dan kun je niet meer doen dan dat.

Alles heeft te maken met hoeveel concentratie jij over hebt voor datgene je doet en dus ook of je de moeite wil nemen om je te concentreren op de dingen die je graag wil ipv op wat je niet wil dat er gebeurd. Wil jij je graag zekerder voelen, concentreer je dan niet meer op wat er allemaal niet goed is gegaan. Laat alles los en gun jezelf telkens een nieuwe kans, ok foutje gemaakt op je werk, dat ben jij en de volgende keer kun je het anders aanpakken door je beter te concentreren, maar laat het dan los en blijf er niet mee bezig, want zo maak jij jezelf gek.

Het is iets wat ik heel goed herken en
je kan alleen maar zekerder worden van jezelf als je gaat ontspannen en
en jezelf een kans geeft om ook daadwerkelijk jezelf te mogen zijn en jezelf
te accepteren en te accepteren dat je soms dingen fout doet en wat is fout,
je hebt je niet goed genoeg geconcentreerd op je werk waardoor je iets vergat,
nou dan doe je de volgende keer dus je best om je wel te concenteren.

het gaat om je wil, de wil om alles los te laten zodat je je kan concentreen op wie je nu bent en hoe jij je nu voelt en mag voelen.

Dat is wat ik denk
Groetjes Floorjeno

quote:

Op zondag 30 januari 2011 22:11 schreef caroline88 het volgende:

[..]

Jij hebt dit advies al eerder gegeven maar blijkbaar wordt het niet passend geacht.
Jouw drammen is alleen maar topic vervuiling dus het zou fijn zijn als je ermee ophield.

blijkbaar heb jij de bijbel niet goed gelezen....

Beste Maanvis,

Het is begrijpelijk dat je reageert zoals je reageert,
maar .......als je praat over de bijbel mag ik dan opmerken dat in de bijbel staat dat men ook niet zal oordelen of vooroodelen.

Je vraagt niet eens naar de situatie met zijn vader maar hebt wel gelijk je oordeel klaar

Ken je zijn vader dan, ken je zijn situatie?

Hoe weet jij of hij gelukkiger word door de relatie met zijn vader?

Iedereen in het leven heeft een eigen keuze of je met iemand om wil gaan of niet,

Als iemand je in het leven kapot maakt, wat ik ken omdat ik ook geen contact meer heb met mijn moeder, zelf voor heb gekozen dit contact te stoppen, dan heb je geen behoefte meer aan nieuw contact. En wie ben jij dan op te bepalen dat het goed voor hem zou zijn als het weer goed komt? Is dat niet een beetje hoogmoedig dat jij denkt beter te weten wat goed voor hem is dan hij zelf.

Het is heel makkelijk om een oordeel te hebben over mensen of ze te veroordelen maar is dat wel toegestaan wanneer je niet de gehele situatie kent?

En je kunt de bijbel er wel bij halen maar wees dan wat concreter en leg uit wat je bedoeld, want nu moeten wij gaan invullen wat jij bedoeld.

Mensen bestaan helaas niet allemaal uit puur positiviteit en sommige zijn zelfs zo vervuild van negativiteit dat ze er alleen maar op uit zijn zichzelf beter te voelen door jou een rot gevoel te geven, nou daar pas ik voor en ik kan dus ook heel goed begrijpen als hij er voor kiest om geen contact meer met zijn vader te willen.

En wat maakt jou het uit, het is toch niet jouw leven, jij hoeft toch niet met zijn vader samen te leven, wat draagt het aan jouw leven bij als hij weer contact krijgt met zijn vader?

Hij schrijft het is een gevaarlijke man en jij schrijf, dat hij ongelukkig wil blijven?
en dat fe durft te schrijven "zo vader zo zoon"
als jij mijn kind zou zijn kreeg je een tik op je billen

waar haal jij het lef vandaan zulke beledigende opmerkingen te schrijven?

Ik ken de bijbel, heb hem gelezen, maar deze respectloze manier van omgaan met elkaar zoals jij doet in je reacties heb ik niet in de bijbel gelezen ja meer als voorbeeld hoe het niet moet,

Je kunt iemand de waarheid vertellen om hem te helpen, maar dit is geen helpen dit is gewoon een trap na geven en voel jij je nu beter? Als jij mij vader zou zijn zou ik onmiddelijk het contact met je verbreken.

Je kent hem niet en leer mensen eerst eens kennen of vraag eens verder voor je iets over ze vast stelt? Zou misschien leuk zijn.

Kijk naar jezelf, verbeter de wereld begin bij jezelf.

Dat is mijn mening
Groetjes Floorjeno

Ok Maanvis,

ik zie dat je wel hebt gevraagd naar de situatie met zijn vader.
Maar ik begrijp zijn reactie want het gaat je verder niets aan wat er is gebeurd.
Hij heeft de keuze gemaakt.
Hij vraagt in zijn verhaal hier ook geen hulp over de situatie met zijn vader.
Hij vraagt hulp voor zichzelf en of je hem advies kan geven,

Maar het enige dat jij hem aanreikt zijn veroordelingen en beledigingen,
zo begint de ellende in de wereld door elkaar maar uit te maken voor wat dan nog
en dan nog vinden dat je het recht hebt om je menig vrij te uiten. En beweren dat je anderen daarmee helpt

waar moet het dan heen?

Op deze manier begint het jij beweert dat hij zo of zo is en andere gaan achter jou mening staan terwijl ze de situatie niet kennen, zo is Hitler ook aan de macht gekomen

misschien een wat extreem voorbeeld, maar wel hoe het gaat, hij vond dat bepaalde mensen niet klopte, jij vind dat het niet klopt dat mensen geen contact meer met hun familie leden hebben ook al zijn ze gevaarlijk. Maar jij jaagt hem liever het gevaar in omdat je achter je overtuiging blijft staan dat familie contact met elkaar behoort te houden.

Klopt die overtuiging die je hebt dan eigenlijk wel? Is de werkelijkheid zo simpel als dat jij het doet voorkomen?

Groetjes Floorjeno

2 lange verhalen inclusief Godwin's law, wow dat had ik niet verwacht.
Anyway, hij vraagt idd hulp en advies, mijn advies is: Herstel het contact met je vader .
Da's het moeilijkste wat er op dit moment is, maar als je het voor elkaar krijgt weer een fatsoenlijke band met je vader te krijgen dan zal de rest vanzelf gaan.
Als mensen ongelukkig worden dan komt dat niet alleen door externe factoren, ook door factoren die ze zelf veroorzaakt hebben, bijv. iedereen om zich heen wegschoppen.

Hi Maanvis,

ok, dat is dus jouw ovetuiging dat het herstellen van het contact met zijn vader de oplossing is?
Het kan zijn dat je wel een kern van waarheid hebt in wat je schrijft, niet zo zeer in het herstellen van de band met zijn vader maar dat de gehele breuk met zijn vader, de externe factor, een aanleiding kan zijn geweest waardoor hij zich intern ook minder fijn is gaan voelen.

Ok Black Adder,

Mijn advies is niet om het contact met je vader te herstellen, je zal er een goede reden voor hebben gehad en dat is naar mijn mening ook niet de oplossing,
maar heb je al wel gekeken wat het hele gegeven het feit dat je afscheid hebt genomen van je biologische vader gevoelsmatig met jou heeft gedaan,
Voor mij was het niet makkelijk om het contact met mijn moeder te verbreken, in de zin van dat ik het wel moest doen om mezelf te redden anders was ik er aan onderdoor gegaan, maar ik het dit wel moeten verwerken, want je had toch altijd de hoop dat je moeder echt van je hield en om je gaf maar in werkelijkheid bleek dat niet zo te zijn en was ze er alleen maar uit op het mij moeilijk maken, om dat te erkennen en te accepteren was een grote teleurstelling voor mij en dit heeft mij wel een tijdje verdrietig en boos gemaakt en depressief, ook onzeker want je weet ineens niet meer zo goed op wie je wel en niet kunt vertrouwen, maar toen ik dit erkende voor mezelf kon ik het accepteren en een plek geven en langzaam weer vertrouwen krijgen in mezelf. en verwerken hoe mijn moeder had behandeld en inzien dat ze nou eenmaal is zoals ze is en ik hoop oprecht nu dat ze gelukkig word, maar wel zonder mij. ze zal zich ook moeten leren richten op zichzelf ipv een ander het leven zuur te maken en ik vraag me af of haar dat gaat lukken.

kan het zijn dat dit ook invloed heeft op hoe jij je nu voelt? ongeacht je nu een goeie band met je stiefvader hebt, heb je ook wel eens naar die gevoelens gekeken of heb je het gewoon afgesloten en niets meer mee gedaan,

heb je het gevoelsmatig ook echt afgesloten? Want als je dat onbewust met je meedraagt kan dat ook van invloed zijn op je je nu voelt.

Groetjes Floorjeno

heb je inmiddels wel een sociaal leven of wil je meteen voor het nu nog onbereikbare (een vriendin) gaan? Want dat lukt echt niet als je niet eens vrienden weet te maken.

quote:

Op donderdag 12 augustus 2010 15:52 schreef Bovenmens het volgende:
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.

Dit is echt onzin.

Je zal nooit weten wat een wildvreemde in een bus over je denkt, dus wat maakt het in godsnaam uit wat diegene denkt ? Heeft het daadwerkelijk invloed op je leven wat diegene denkt ? Verandert jouw leven omdat een nobody de gedachte heeft dat jij er niet uit ziet ?

Verder moet ik ook altijd denken aan een oude spreuk op een porcelein bordje bij oma thuis:

''Doe wat je wilt, kletsen doen ze toch.''

Oftewel, het maakt geen reet uit wat je doet, wie je bent, hoe je eruit ziet, mensen praten toch wel over je, dus wat maakt het dan nog uit ? Doe de dingen die je leuk vind, en heb schijt aan de mening van wildvreemden.

Als een goede vriend of familie iets over je te zeggen heeft, pas dan zou je eventueel kunnen kijken of diegene gelijk heeft en je iets aan jezelf moet veranderen ofzo.

Verder kijken ze maar ff allemaal...

quote:

Op woensdag 20 juli 2011 11:00 schreef Black-Adder het volgende:
Mijn grootste gemis op dit moment is denk ik vooral het gemis aan liefde

Klopt, maar de liefde die je mist is de liefde voor jezelf pik...

Een vrouw gaat jou op dit moment echt niet gelukkiger maken.

Ik ga een raar balletje opgooien ts. Je problemen komen bekend voor. Kortweg: geen zin en energie in leven, sociale situaties en een depressief gevoel. Vermijden van vrouwen, het gevoel hebben het niet waard te zijn.

Ik wil dat je onderstaande site checkt. Lees e.e.a. door en bekijk de presentaties die erop staan, maar vooral de posts van anderen.

Zelf vermoed en dat ik er ook last van had en ben sinds een week aan het 'rebooten'. Het resultaat tot nu toe: heel veel levenslust en energie, echt WOW! Ik heb de afgelopen drie nachten 2 uur geslapen per nacht (2 banen) en ik voel me prima... Klinkt onmogelijk he!

Electronische drugs die de huidige generatie teisteren:

http://yourbrainonporn.com
Succes!

[ Bericht 2% gewijzigd door Morphs op 20-07-2011 11:57:37 ]

TS, wat jij nodig hebt zijn vrienden. Mensen waarmee je leuke dingen onderneemt en die jou genoeg afleiding geven, zodat je minder op jezelf gefocust raakt.

Ik ben ooit geweest waar jij nu bent, en door omstandigheden is het nu ook weer een beetje karig, maar toen ik vroeger elke week wel een keer met vrienden naar de stad ging om iets te gaan drinken en bijpraten, voelde ik mij meteen veel beter. Sporten hielp in die tijd ook veel. En daarna kwam ook ineens een vrouw in beeld.

Het zijn dan ook dingen die ik nu weer wil oppakken. Het verschil tussen jou en mij is dat ik al eens eerder heb ervaren dat het allemaal wel kan.

Uit welke regio kom je eigenlijk? Ik ben er wel voor in om weer eens nieuwe mensen te leren kennen. Biertje?

quote:

Op woensdag 20 juli 2011 11:07 schreef PBateman1978 het volgende:
''Doe wat je wilt, kletsen doen ze toch.''

Inderdaad

[ Bericht 16% gewijzigd door TheUnknown81 op 20-07-2011 12:45:16 ]

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 12:52 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Ik heb ook niet de illusie dat iedereen mij moet mogen, maar mensen hebben bewust of onbewust toch snel vooroordelen over je aan de manier waarop je voor komt. Ik weet dat niemand perfect is, maar ik probeer er wel continu mijn best voor te doen (binnen mijn grenzen) om te voorkomen dat mensen mij niet mogen. Daarom probeer ik ook altijd zo veel mogelijk het positieve in de meeste mensen te zien, hoe naief misschien ook. Doe ik dat niet, dan zou ik continu gek worden van mezelf, want dan zou het echt als 'me against the world' voelen...

[..]

Een vrouw kan voor mij betekenen dat ik er voor iemand kan zijn, dat ik liefde/aandacht aan iemand kwijt kan. Dat ik iemand heb die oprecht blij is als ik een keer thuis kom en voor wie ik bereid zou zijn veel op te offeren. Van die gedachten alleen al krijg ik de kriebels...

Dat gaat niet lukken kerel. Vrouwen moeten jouw type niet. Dus verander eerst jezelf.

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 12:52 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Ik heb ook niet de illusie dat iedereen mij moet mogen, maar mensen hebben bewust of onbewust toch snel vooroordelen over je aan de manier waarop je voor komt. Ik weet dat niemand perfect is, maar ik probeer er wel continu mijn best voor te doen (binnen mijn grenzen) om te voorkomen dat mensen mij niet mogen. Daarom probeer ik ook altijd zo veel mogelijk het positieve in de meeste mensen te zien, hoe naief misschien ook. Doe ik dat niet, dan zou ik continu gek worden van mezelf, want dan zou het echt als 'me against the world' voelen...

Hoeveel mensen die jij ontmoet zeggen direct tegen jou wat ze van je vinden ?
Ik denk : nul.

Dus waarom zou je je daar dan druk om gaan maken ?

Je denkt voor anderen, nooit doen, want je kunt niet exact weten wat iemand anders denkt.
Vast makkelijker gezegd dan gedaan, maar je hebt geen andere optie imo.
Ja ok, je kunt vast blijven houden aan het ''ze vinden me vast niet aardig/een lul/whatever'', maar dat wil je niet.

Dat je van het positieve in mensen uitgaat is goed en dat moet je blijven doen imo.
(alleen strookt het niet echt met wat je ervoor schrijft, maar goed.)

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 12:52 schreef Black-Adder het volgende:
Een vrouw kan voor mij betekenen dat ik er voor iemand kan zijn, dat ik liefde/aandacht aan iemand kwijt kan. Dat ik iemand heb die oprecht blij is als ik een keer thuis kom en voor wie ik bereid zou zijn veel op te offeren. Van die gedachten alleen al krijg ik de kriebels...

Een vrouw kan je ook breken, en dan ben je nog verder van huis.
Een relatie is natuurlijk niet alleen maar rozengeur & manenschijn, meestal moet je er hard voor blijven werken, en met je onzekere aard op dit moment lijkt mij dat een kansloze zaak.

Daarom, ga eerst eens zorgen dat je tevreden bent met jezelf en je eigen leven, qua werk zit het al wel goed geloof ik, ga dan nu stapje voor stapje werken aan de rest.

Die vriendin komt dan vanzelf!

En vergeet niet: Als je niet aan jezelf werkt en een sociaal leven opbouwt, komt die vriendin NOOIT!

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 16:57 schreef Black-Adder het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk, en toch is het zo verdomd lastig. Zodra ik een paar ogen van een onbekend iemand net iets te lang op mij gericht zie staan wil ik eigenlijk al weglopen, op wat voor een plek dan ook. Bij elke vorm van afwijkend gedrag (dit kunnen hele kleine dingen zijn) van mezelf kan ik bloednerveus worden als er anderen meekijken. Ik heb nog het geluk dat ik een beroep doe waarbij mijn leidinggevende niet over mijn schouder mee kan kijken, op een druk kantoor zou ik bijvoorbeeld denk ik niet normaal kunnen functioneren.

Het is gewoon vaak alles of niets, óf ik mag iemand en kan ik redelijk mezelf zijn, durf veel over mijn privé-leven kwijt, etc. Of ik mag iemand gewoon totaal niet, en dan zal ik ook niet meer dan het hoogstnoodzakelijke doen om zaken af te handelen. Dat laatste gebeurt dus al vrij snel (een flauwe grap kan al voldoende zijn), vaak snappen mensen het ook niet als ik het dan probeer af te kappen. Mensen die mijn onzekerheid verder proberen te triggeren zal ik mijden als de pest.

Misschien heb je het al gepost, maar heb je weleens professionele hulp gezocht ?
Denk dat dit best kan helpen nml.

Die kunnen je vaak helpen met allerlei technieken om rationeler te denken, en dat kun jij volgens mij wel goed gebruiken.

In mijn ogen heb je jezelf zo geconditioneerd dat je nu zo enorm achterdochtig bent, je kunt jezelf ook weer conditioneren om die achterdocht e.d. kwijt te raken, zeker met hulp van professionals, en dat is trouwens helemaal niets om je voor te schamen ofzo.

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 16:57 schreef Black-Adder het volgende:
, op een druk kantoor zou ik bijvoorbeeld denk ik niet normaal kunnen functioneren.

typisch zo'n voorbeeld waaruit blijkt dat je teveel nadenkt. je probeert het niet eens 'want het zal wel niet goed gaan'. logisch dat je ongelukkig bent.

quote:

Op woensdag 20 juli 2011 12:21 schreef TheUnknown81 het volgende:
TS, wat jij nodig hebt zijn vrienden. Mensen waarmee je leuke dingen onderneemt en die jou genoeg afleiding geven, zodat je minder op jezelf gefocust raakt.

Ik ben ooit geweest waar jij nu bent, en door omstandigheden is het nu ook weer een beetje karig, maar toen ik vroeger elke week wel een keer met vrienden naar de stad ging om iets te gaan drinken en bijpraten, voelde ik mij meteen veel beter. Sporten hielp in die tijd ook veel. En daarna kwam ook ineens een vrouw in beeld.

Het zijn dan ook dingen die ik nu weer wil oppakken. Het verschil tussen jou en mij is dat ik al eens eerder heb ervaren dat het allemaal wel kan.

Uit welke regio kom je eigenlijk? Ik ben er wel voor in om weer eens nieuwe mensen te leren kennen. Biertje?

[..]

Inderdaad

Ik ga ook wel een biertje meepakken
Ik herken jouw state-of-mind heel goed. Je zit opgesloten in je hoofd. Ik heb hetzelfde gehad, nog steeds wel aangezien het toch een onderdeel van je is. Het was voor mij ook niet mogelijk om het te veranderen zonder hulp van andere mensen, en dat vond ik moeilijk om toe te laten. Ook om de schaamte die jij ook voelt. Ik heb een heel sociale baan en ga op het werk ook veel met mensen om, ook altijd goede collega's gehad, maar toch dit probleem, rara waar het dus aan ligt.
Een psycholoog kan je helpen, maar het moet wel goed klikken met de persoon in kwestie.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 22:01 schreef Black-Adder het volgende:
realiseer ik me echter meer dat ik steeds minder over heb om voor te leven

Je hebt jezelf om voor en mee te leven, nu en altijd.

Goed om te lezen Black-Adder, wat voor werk doe jij eigenlijk?

ga krachtsport doen, werkt ook goed, en niet alleen goed voor je lichaam.