Erfeniskwestie

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 13:54 schreef dralion13 het volgende:
en weer 3 weken verder, ben benieuwd of het nou goed gekomen is

Ah, sorry

Het hele onderwerp was een beetje naar de achtergrond verdwenen. We hebben het erbij laten zitten, ben ik bang. Of nou ja: niet helemaal, we hebben de formulieren nog steeds niet ondertekend. Maar een rechtszaak zien we geen van allen zitten. Laatst hebben we de weduwe uitgenodigd voor een lunch, onder het motto: 'Dit moeten we toch als familie - kuch - met elkaar kunnen regelen.' De sfeer was inderdaad goed, we hebben rustig zitten praten, maar het bleek ingewikkeld om spijkers met koppen te slaan.

Wij hebben, zoals bekend, het buitenhuis geërfd. Helaas moeten wij de weduwe eerst uitkopen met onze legitieme porties; het huis kost ons dus geld (tegen de afspraak met mijn vader in) en bovendien hebben we een probleem met de financiering van het onderhoud. Het is een groot huis met een grote tuin, kortom: tuinman, reparaties etc. Waar betalen we dat van? Wij hebben de weduwe de volgende deal voorgesteld: als zij ons een voorschot geeft op onze legitieme porties (om het buitenhuis te onderhouden), ondertekenen wij die formulieren.

Een direct antwoord hebben we nog niet gekregen. Zij zit nog middenin de afwikkeling van de nalatenschap, zij weet dus niet hoeveel ze precies krijgt en wanneer etc. Dat was overigens wel een mooi moment - toen haar erfenis ter sprake kwam, zei ze: "Ja god, ik krijg een paar tonnetjes, het is nou ook weer niet zo dat ik er rijk van word."
Daarop zei mijn man: "Nou, Dingetje, volgens mij krijg je wel wat meer dan een paar tonnetjes. Je krijgt om precies te zijn X bedrag."
Ze bleef even stil. Toen zei ze: "Ja, ik ben net Doris Day, hè? Dat soort dingen heb ik niet op een rijtje, hoor."

Dit is een zeer uitgekookte dame, zoveel is duidelijk. Doris Day

Verder hebben we er heel veel witte wijn ingegooid, zodat ze op een bepaald moment ook heeft toegezegd dat ze het buitenhuis niet opnieuw zal laten taxeren (volgens het testament heeft ze dat recht). Het huis is in december 2009 nog getaxeerd, heel laag, dus dat is in ons voordeel als we haar uitkopen. Binnenkort doen we een nieuwe lunch. Even wat doosjes witte wijn bestellen

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:31 schreef Vivi het volgende:
Hoeveel geld zal er intussen al verspild zijn aan abrikooskleurige gastendoekjes en groentenfiguurzaagjes? .

Doris Day heeft net een nieuwe badkamer laten aanleggen. Ook aast ze op een buitenhuis. Kortom: ze laat er geen gras over groeien. _{Nu nog een Rock Hudson ontmoeten}

Ik ben er weer... (of nog)...

Dit is wel een late update, waarvoor mijn excuses. De zaak loopt nog steeds; we zijn er nog niet uit en er is dus ook nog steeds niets ondertekend. Verbazend. We hebben inmiddels meerdere gesprekken gevoerd met de notaris en met de accountant van mijn ouders (die tegenwoordig voor 'de weduwe' werkt), maar het verhaal lijkt steeds ingewikkelder te worden, steeds vreemder, steeds verwarrender.

Het klopt niet, is mijn vermoeden. Iets klopt er niet, maar ik weet niet WAT. Punt is namelijk dat niemand helder is. Elke vraag die ik stel, wordt afgewimpeld. De notaris mompelt onbegrijpelijke dingen. De accountant spreekt complete wartaal. Het begint, kortom, een wat Kafkaësk gebeuren te worden. Ik krijg het idee dat IK gek ben. Waarom kan niemand een normaal antwoord formuleren? Ik wil alleen begrijpen hoe dit in elkaar zit. Maar dat lukt dus niet

Wat eraan vooraf ging (heel kort):

Mijn moeder overleed in 2005, mijn vader overleed in 2010, zij waren in 2005 gescheiden van tafel en bed. Na zijn dood bleek mijn vader hertrouwd te zijn. In zijn testament wees hij zijn nieuwe vrouw aan als zijn enige erfgename. Wij (3 kinderen) kregen een legaat in de vorm van een buitenhuis. Omdat mijn vader een zogenaamd 'Langstlevenden testament' had laten opmaken, kunnen wij - de kinderen - onze kindsdelen pas vorderen ná het overlijden van zijn tweede vrouw (en zij is ongeveer even oud als ik).
Klaar, alles was duidelijk.

Toen bleek dat wij (de 3 kinderen) nog mede-eigenaar waren van 3 bankrekeningen die ooit aan mijn ouders hadden toebehoord, zogenaamde en/of-rekeningen. Mijn vader heeft die rekeningen na de scheiding van mijn moeder nooit op zijn eigen naam laten zetten, en wij, de 3 erven van mijn moeder, zijn na haar dood automatisch mede-eigenaar geworden. Dat is tot op de dag van vandaag het geval. De weduwe vindt echter dat zij, als enige erfgename, recht heeft op die rekeningen. Wij moeten er dus afstand van doen.

Oké, enorm gezeik. De grap is dat wij drie maanden geleden al met een pen naar de notaris zijn gegaan om te tekenen. Dat waren we absoluut van plan; de formulieren zaten in mijn tas, we hadden met z'n drieën afgesproken om een eind aan deze ellende te maken - hop, vooruit met die geit. Wat er mis ging, kan ik niet navertellen. Het kwam erop neer dat we nog een paar kleine vraagjes stelden aan de notaris, en daarop gaf die man zulke onbegrijpelijke antwoorden, en hij zei zulke merkwaardige dingen, dat wij elkaar op een bepaald moment aankeken en wisten: NO WAY dat wij gaan tekenen

En dus stonden we een halfuur later weer buiten met de formulieren en de pen. En daar is het sindsdien bij gebleven. De verwarring wordt intussen steeds groter.

De weduwe begon al vrij snel te jammeren dat ze financieel aan de grond zat, dat wij haar leven kapot maakten en God weet wat allemaal nog meer. Dit leek mij onzin, aangezien zij beschikt over nog 7 andere bankrekeningen van mijn vader, die níet op onze naam staan. Toch kan zij om de één of andere reden niet aan dat geld komen, blijkbaar. Of ze doet alsof.

Prima, zo ver waren we dus vanochtend. Toen belde de accountant, en hij drong er opnieuw op aan dat ik mijn handtekening snel zou zetten om afstand te doen van de 3 inmiddels befaamde bankrekeningen. Ik vroeg hem of de weduwe inderdaad financieel aan de grond zit, en zo ja: hoe dat mogelijk is. Hij had geen idee, zei hij. Hij zei letterlijk: "Ik heb geen zicht op haar financiën."

Daarop zei ik: "Dat is raar, want ik heb wél zicht op haar financiën. Ik heb van jou namelijk een overzicht gekregen van de nalatenschap en daar staat het allemaal precies op. En ik ben niet degene die hoeft uit te rekenen hoeveel geld zij aan successierechten moet betalen. Dat doe jij toch? Hoe kun jij dat uitrekenen als je geen zicht hebt op haar financiën? Steek je dan gewoon een natte vinger in de lucht?"

Hij: "Nee, maar jullie moeten afstand doen van die drie rekeningen."

Ik: "Dat is een ander onderwerp. Ik vroeg of zij financieel aan de grond zit, zoals ze beweert, en hoe dat kan."

Hij: "Doe nou gewoon afstand van die rekeningen, dan is haar probleem opgelost."



Uiteindelijk, na lang aandringen, kreeg ik het idee dat er wel eens een heel ánder probleem zou kunnen zijn, en dat probleem heet: een ontbrekend echtscheidingsconvenant. Mijn ouders zijn in 2005 van tafel en bed gescheiden. De reden: mijn vader wilde zijn vermogen niet opsplitsen (zou hem veel belastinggeld kosten), daarom zijn mijn ouders toen overeengekomen om het geld (en alle andere spullen en huizen die ze samen bezaten) bij elkaar te houden; ze leefden er allebei van, zij het apart, en dat ging prima. Die situatie duurde trouwens maar kort, want enkele maanden later overleed mijn moeder.

Er was dus geen echtscheidingsconvenant. Wel werd de boedel na mijn moeders overlijden verdeeld - logsich: zij had geen testament, en wij (haar 3 kinderen) waren haar erven. Mijn vader kreeg toen de helft van het volledige vermogen, en wij kregen met z'n drieën de andere helft. Dit verliep allemaal in harmonie, maar... het echtscheidingsconvenant werd nooit opgemaakt. Niemand dacht eraan. Mijn moeder was dood. Wat viel er nog vast te leggen?

Toen hertrouwde mijn vader. Hij was weduwnaar, dus geen probleem. Echter, een maand later overleed hij. De weduwde erfde alles.

Maar ja: wat is alles, als er geen convenant is? Zou dat het probleem kunnen zijn? Zou dat bijvoorbeeld ook de reden kunnen zijn dat de weduwe niet bij haar geld kan? De accountant zei er iets over: "Misschien zijn die rekeningen geblokkeerd door de bank zelf, na het overlijden van je moeder. Het waren weliswaar geen en/of rekeningen, het waren misschien wel rekeningen waarvan zij mede-eigenaar was, en waarvoor zij dus ooit haar handtekening heeft gezet. Bij het overlijden van één van de rekeninghouders, wordt zo'n rekening door de bank geblokkeerd."

Oké, dit is een heel lang (en hopelijk niet al te warrig) verhaal geworden, maar ik hoop echt dat iemand hier iets zinnigs over kan zeggen. Het is ontzettend vervelend om steeds geconfronteerd te worden met mensen die mijn handtekening willen, en wel NU, en wel METEEN, zonder dat ik zelf snap waar ik precies voor teken.

quote:

Op donderdag 16 december 2010 01:57 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik zou vooral niet tekenen en iemand die er verstand van heeft er naar laten kijken (een onafhankelijke derde).

Just my two cents.

Hebben we al gedaan We hebben twee onafhankelijke notarissen om advies gevraagd, maar het probleem is (denk ik) dat het ongelooflijk ingewikkeld is om iets zinnigs te zeggen, zelfs voor een expert, over een kwestie die ver teruggrijpt in het verleden.

Notaris 1 zei: "U kunt beter meteen tekenen, dit is een kansloze zaak. Het testament gaat boven alles."

Notaris 2 zei: "Metéén die rekeningen leegtrekken, een goede advocaat in de arm nemen en de beuk erin."

Werkelijke argumenten ontbraken. (Overigens wisten we toen nog niet van het ontbrekende echtscheidingsconvenant).

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:01 schreef Sessy het volgende:
What Rabbit said...

Ik heb verder geen zin het hele topic door te lezen maar worden jullie zo niet uit jullie wettelijk deel gescrewed?

Ja, maar dat probleem heb je sowieso met een 'vreemde'. Wat heeft de tweede vrouw van mijn vader met ons te schaften?

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:10 schreef wonderer het volgende:
Serieus

Misschien kun je beter terecht op een forum waar wat meer juristen lopen. En dan wel het linkje hier posten he?

Ik zal eens zoeken

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:18 schreef Nemephis het volgende:
Wat een verhaal joh. Allereerst gecondoleerd nog.
Je bent bij twee notarissen geweest waar je ook niet wijzer van werd. Drie maal is scheepsrecht, dus wat let je er nog een te zoeken die dingen wél helder kan uitleggen?

Ja, dat is nu het plan. Nog één keer, en dan treffen we hopelijk iemand die ons verder kan helpen. Dank voor je condoléance

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:12 schreef wonderer het volgende:
Ik ging even googelen op "ontbrekend echtscheidingsconvenant" en kwam uit op kassa.nl. Misschien handig?

Ik heb vanavond al langdurig zitten googlen, maar het probleem is dat het steeds om heel specifieke gevallen gaat, zoals dit ook een specifiek geval is. Wel las ik ergens (misschien bij 'Kassa'?) één berichtje van iemand die jaren na de scheiding van zijn ouders nog aanspraak bleek te kunnen maken op de erfenis i.v.m. een ontbrekend echtscheidingsconvenant.

Het stomme is: ik denk niet eens dat ik de weduwe voor de rechter zou slepen, maar ik wil wel graag weten hoe het zit.

Allemaal veel dank voor de tips en adviezen

Ik was even afwezig, vandaar de late reactie, en intussen is er het nodige veranderd. Wij zullen nu waarschijnlijk toch een juridisch gevecht aangaan, omdat het verhaal steeds vreemder wordt, en steeds onduidelijker. Zeker is dat er dingen absoluut niet kloppen. Ook zeker is dat al onze 'adviseurs' (de notaris, de accountant) geen antwoord willen geven op de heldere vragen die wij stellen. Bovendien, en dat is voor ons de reden om nu serieus te gaan uitzoeken hoe dit verhaal in elkaar steekt, blijkt het helemaal niet alleen om die 3 bankrekeningen te gaan - het gaat hoogstwaarschijnlijk om de hele erfenis. Om alles, dus. Om de één of andere reden kan de weduwe niet bij haar geld komen. Volgens de banken is het niet haar geld. Volgens het testament is het wel haar geld, maar de banken hebben geen boodschap aan het testament. Het is te ingewikkeld om hier precies uit te leggen, maar het komt erop neer dat dáár een kink in de kabel zit (voor de weduwe, dus) en blijkbaar mogen wij niet weten hoe dat precies in elkaar zit. De notaris draait eromheen, de accountant weigert uitleg te geven, en de weduwe liegt. Conclusie: ze doen niet voor niks zo ingewikkeld. Hoe moeilijk is het om ons één keer te vertellen wat precies het probleem is? Nou ja: dat is waarschijnlijk niet zo moeilijk, maar het is gevaarlijk. Ik denk dat wij sterker staan dan we tot dusver dachten.

Dit hebben ze heel dom aangepakt. Om te beginnen hebben wij nooit op het geld geaasd, het ging ons voornamelijk om de helderheid. Wij hebben steeds gezegd dat we bereid waren om te tekenen (en dus om afstand te doen van de 3 bankrekeningen) maar dat we eerst wilden begrijpen wát we precies tekenenden, en waarom. Dat is kennelijk teveel gevraagd. Dus nu gaan we de zaak alsnog tot op de bodem uitzoeken

quote:

Op maandag 27 december 2010 02:44 schreef tim2308 het volgende:
En wat als blijkt dat ze formeel nergens recht op heeft, geven jullie dan wel het deel dat haar "moreel' toebehoort als ex-partner van je vader? (dus zeg de helft van de bezittingen?)

Ja, lijkt me wel

Het vervelende met dit soort dingen is dat het al snel uit de hand loopt. Wij kennen haar niet goed genoeg om ons 'verbonden' te voelen met haar, en dus zijn we sneller geneigd om haar tegen te werken. Andersom werkt het precies zo.

Voorbeeld: via de notaris heb ik de stiefmoeder een voorstel gedaan dat erop neerkwam dat wij haar die bankrekeningen gaven, en dat zij ons een voorschot zou geven op onze kindsdelen - een relatief klein bedrag (per persoon 1% van de volledige nalatenschap). Wij hebben immers een buitenhuis geërfd dat we niet kunnen bekostigen (onderhoud, tuin etc.) en daar zou dat voorschot heel handig voor zijn.
In het testament vraagt mijn vader (in de vorm van een verzoek) of wij de weduwe jaarlijks ca. 1 maand gebruik willen laten maken van het buitenhuis. Het woord verzoek zegt het al: het hóeft niet, het zou wel fijn zijn. Wij hebben meteen al gezegd dat ze gerust naar dat huis kan gaan, geen probleem.
Het voorschot heb ik daarom ook gebracht in de vorm van een verzoek. Dus: het zou fijn zijn, maar het hoeft niet. Ik heb er wel bijgezegd dat zij er zelf ook van profiteert, aangezien zij in de toekomst gebruik blijft maken van het huis, en dan is het natuurlijk mooi als het een beetje goed onderhouden is.

Oké. Op dit verzoek heeft zij nooit geantwoord. Ik heb de notaris gebeld, en die zei: "Gut ja, dat verzoek... ik heb het wel met haar besproken, maar ik ben vergeten wat ze heeft gezegd. Ik bel je er morgen even over terug."

Een maand later had hij nog niet gebeld. Dus heb ik hém maar weer opgebeld en gevraagd of hij zijn geheugen inmiddels weer terug had Dat was gelukkig het geval, en hij zei: "Op jullie verzoek kan de weduwe geen ja en geen nee zeggen."



Sindsdien noemen wij deze episode "Geen jager, geen neger."

En kijk, zo gaat het dus. Onder familieleden regel je dit soort dingen probleemloos, het spreekt eigenlijk voor zich. Maar met een 'vreemde' kun je niet gemakkelijk wheelen en dealen. Zij vat ons verzoek op als een dwangbevel, denk ik. Dat is het niet, want ook hier geldt dat het ons eigenlijk minder te doen is om het geld dan om het gebaar. Wij gunnen haar het gebruik van het buitenhuis, maar wij zitten financieel in de knoop met dat huis, dus waarom zou zij dit verzoek dan weigeren? Ik snap dat echt niet. Maar ja: geld

quote:

Op maandag 27 december 2010 07:42 schreef dop het volgende:
ik snap wel waarom de bank niet naar het testament kijkt.
door het ontbreken van het echtscheidingsconvenant is het geld niet alleen van jou overleden vader , maar ook van de overleden moeder.
je vader kan 10 testamenten maken maar nooit weg geven wat niet geheel van hem is.

heel simpel is 1 deel van je vader en 1 deel van de erven van jou moeder (jij en je broers / zussen)

de stiefmoeder / weduwe kan dus nooit alles erven ten zij jullie afstand doen maar daar zie ik geen enkele goede reden voor.
ik ben geen expert maar het eerste wat ik me afvraag, welke notaris heeft het testament opgestelt, had die al niet moeten zien dat er ergens iets niet klopt.
het zou wel eens zo kunnen zijn dat er door deze fout helemaal geen geldig testament is.

Ja, zoals jij het hier verwoordt, zo zit het waarschijnlijk. Zoiets kan natuurlijk gebeuren, fouten zijn menselijk, maar wat ik zo bloedirritant vind, is dat niemand hardop wil zeggen wat er aan de hand is. Blijkbaar zijn ze allemaal (de weduwe, bij de notaris en de accountant) doodsbenauwd voor ons, en dat is dus dom. Dat slinkse gedrag heeft ons achterdochtig gemaakt, en inmiddels zijn we zwaar geïrriteerd. Als deze mensen vanaf het begin duidelijk waren geweest, en gewoon hadden verteld dat er een probleem was (en wat dat probleem precies was) hadden wij waarschijnlijk vrolijk meegewerkt en getekend. Nu is dat een gepasseerd station.

quote:

hoe is de erfenis van moeder afgehandeld en door wie ?
daar zijn jullie als kinderen namelijk verantwoordelijk voor.

Mijn moeder had geen testament, dus: 50% naar mijn vader, 50% naar de kinderen. Dat is afgehandeld door de eerder genoemde accountant. Ik neem aan dat er ook een notaris bij was betrokken (voor de verklaring van erfrecht waarmee wij uiteindelijk ons akkoord hebben gegeven) maar ik weet niet wie dat was.

Ik vrees dat de accountant destijds een fout heeft gemaakt, al is het een begrijpelijke fout: hij heeft de boedel verdeeld en vervolgens is hij vergeten een scheidingsconvenant op te stellen. Mijn moeder was overleden, dus daar heeft hij niet aan gedacht. Hij heeft geen rekening gehouden met een mogelijk tweede huwelijk van mijn vader.