Erfeniskwestie

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 13:54 schreef dralion13 het volgende:
en weer 3 weken verder, ben benieuwd of het nou goed gekomen is

Ah, sorry

Het hele onderwerp was een beetje naar de achtergrond verdwenen. We hebben het erbij laten zitten, ben ik bang. Of nou ja: niet helemaal, we hebben de formulieren nog steeds niet ondertekend. Maar een rechtszaak zien we geen van allen zitten. Laatst hebben we de weduwe uitgenodigd voor een lunch, onder het motto: 'Dit moeten we toch als familie - kuch - met elkaar kunnen regelen.' De sfeer was inderdaad goed, we hebben rustig zitten praten, maar het bleek ingewikkeld om spijkers met koppen te slaan.

Wij hebben, zoals bekend, het buitenhuis geërfd. Helaas moeten wij de weduwe eerst uitkopen met onze legitieme porties; het huis kost ons dus geld (tegen de afspraak met mijn vader in) en bovendien hebben we een probleem met de financiering van het onderhoud. Het is een groot huis met een grote tuin, kortom: tuinman, reparaties etc. Waar betalen we dat van? Wij hebben de weduwe de volgende deal voorgesteld: als zij ons een voorschot geeft op onze legitieme porties (om het buitenhuis te onderhouden), ondertekenen wij die formulieren.

Een direct antwoord hebben we nog niet gekregen. Zij zit nog middenin de afwikkeling van de nalatenschap, zij weet dus niet hoeveel ze precies krijgt en wanneer etc. Dat was overigens wel een mooi moment - toen haar erfenis ter sprake kwam, zei ze: "Ja god, ik krijg een paar tonnetjes, het is nou ook weer niet zo dat ik er rijk van word."
Daarop zei mijn man: "Nou, Dingetje, volgens mij krijg je wel wat meer dan een paar tonnetjes. Je krijgt om precies te zijn X bedrag."
Ze bleef even stil. Toen zei ze: "Ja, ik ben net Doris Day, hè? Dat soort dingen heb ik niet op een rijtje, hoor."

Dit is een zeer uitgekookte dame, zoveel is duidelijk. Doris Day

Verder hebben we er heel veel witte wijn ingegooid, zodat ze op een bepaald moment ook heeft toegezegd dat ze het buitenhuis niet opnieuw zal laten taxeren (volgens het testament heeft ze dat recht). Het huis is in december 2009 nog getaxeerd, heel laag, dus dat is in ons voordeel als we haar uitkopen. Binnenkort doen we een nieuwe lunch. Even wat doosjes witte wijn bestellen

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:31 schreef Vivi het volgende:
Hoeveel geld zal er intussen al verspild zijn aan abrikooskleurige gastendoekjes en groentenfiguurzaagjes? .

Doris Day heeft net een nieuwe badkamer laten aanleggen. Ook aast ze op een buitenhuis. Kortom: ze laat er geen gras over groeien. _{Nu nog een Rock Hudson ontmoeten}

Ik ben er weer... (of nog)...

Dit is wel een late update, waarvoor mijn excuses. De zaak loopt nog steeds; we zijn er nog niet uit en er is dus ook nog steeds niets ondertekend. Verbazend. We hebben inmiddels meerdere gesprekken gevoerd met de notaris en met de accountant van mijn ouders (die tegenwoordig voor 'de weduwe' werkt), maar het verhaal lijkt steeds ingewikkelder te worden, steeds vreemder, steeds verwarrender.

Het klopt niet, is mijn vermoeden. Iets klopt er niet, maar ik weet niet WAT. Punt is namelijk dat niemand helder is. Elke vraag die ik stel, wordt afgewimpeld. De notaris mompelt onbegrijpelijke dingen. De accountant spreekt complete wartaal. Het begint, kortom, een wat Kafkaësk gebeuren te worden. Ik krijg het idee dat IK gek ben. Waarom kan niemand een normaal antwoord formuleren? Ik wil alleen begrijpen hoe dit in elkaar zit. Maar dat lukt dus niet

Wat eraan vooraf ging (heel kort):

Mijn moeder overleed in 2005, mijn vader overleed in 2010, zij waren in 2005 gescheiden van tafel en bed. Na zijn dood bleek mijn vader hertrouwd te zijn. In zijn testament wees hij zijn nieuwe vrouw aan als zijn enige erfgename. Wij (3 kinderen) kregen een legaat in de vorm van een buitenhuis. Omdat mijn vader een zogenaamd 'Langstlevenden testament' had laten opmaken, kunnen wij - de kinderen - onze kindsdelen pas vorderen ná het overlijden van zijn tweede vrouw (en zij is ongeveer even oud als ik).
Klaar, alles was duidelijk.

Toen bleek dat wij (de 3 kinderen) nog mede-eigenaar waren van 3 bankrekeningen die ooit aan mijn ouders hadden toebehoord, zogenaamde en/of-rekeningen. Mijn vader heeft die rekeningen na de scheiding van mijn moeder nooit op zijn eigen naam laten zetten, en wij, de 3 erven van mijn moeder, zijn na haar dood automatisch mede-eigenaar geworden. Dat is tot op de dag van vandaag het geval. De weduwe vindt echter dat zij, als enige erfgename, recht heeft op die rekeningen. Wij moeten er dus afstand van doen.

Oké, enorm gezeik. De grap is dat wij drie maanden geleden al met een pen naar de notaris zijn gegaan om te tekenen. Dat waren we absoluut van plan; de formulieren zaten in mijn tas, we hadden met z'n drieën afgesproken om een eind aan deze ellende te maken - hop, vooruit met die geit. Wat er mis ging, kan ik niet navertellen. Het kwam erop neer dat we nog een paar kleine vraagjes stelden aan de notaris, en daarop gaf die man zulke onbegrijpelijke antwoorden, en hij zei zulke merkwaardige dingen, dat wij elkaar op een bepaald moment aankeken en wisten: NO WAY dat wij gaan tekenen

En dus stonden we een halfuur later weer buiten met de formulieren en de pen. En daar is het sindsdien bij gebleven. De verwarring wordt intussen steeds groter.

De weduwe begon al vrij snel te jammeren dat ze financieel aan de grond zat, dat wij haar leven kapot maakten en God weet wat allemaal nog meer. Dit leek mij onzin, aangezien zij beschikt over nog 7 andere bankrekeningen van mijn vader, die níet op onze naam staan. Toch kan zij om de één of andere reden niet aan dat geld komen, blijkbaar. Of ze doet alsof.

Prima, zo ver waren we dus vanochtend. Toen belde de accountant, en hij drong er opnieuw op aan dat ik mijn handtekening snel zou zetten om afstand te doen van de 3 inmiddels befaamde bankrekeningen. Ik vroeg hem of de weduwe inderdaad financieel aan de grond zit, en zo ja: hoe dat mogelijk is. Hij had geen idee, zei hij. Hij zei letterlijk: "Ik heb geen zicht op haar financiën."

Daarop zei ik: "Dat is raar, want ik heb wél zicht op haar financiën. Ik heb van jou namelijk een overzicht gekregen van de nalatenschap en daar staat het allemaal precies op. En ik ben niet degene die hoeft uit te rekenen hoeveel geld zij aan successierechten moet betalen. Dat doe jij toch? Hoe kun jij dat uitrekenen als je geen zicht hebt op haar financiën? Steek je dan gewoon een natte vinger in de lucht?"

Hij: "Nee, maar jullie moeten afstand doen van die drie rekeningen."

Ik: "Dat is een ander onderwerp. Ik vroeg of zij financieel aan de grond zit, zoals ze beweert, en hoe dat kan."

Hij: "Doe nou gewoon afstand van die rekeningen, dan is haar probleem opgelost."



Uiteindelijk, na lang aandringen, kreeg ik het idee dat er wel eens een heel ánder probleem zou kunnen zijn, en dat probleem heet: een ontbrekend echtscheidingsconvenant. Mijn ouders zijn in 2005 van tafel en bed gescheiden. De reden: mijn vader wilde zijn vermogen niet opsplitsen (zou hem veel belastinggeld kosten), daarom zijn mijn ouders toen overeengekomen om het geld (en alle andere spullen en huizen die ze samen bezaten) bij elkaar te houden; ze leefden er allebei van, zij het apart, en dat ging prima. Die situatie duurde trouwens maar kort, want enkele maanden later overleed mijn moeder.

Er was dus geen echtscheidingsconvenant. Wel werd de boedel na mijn moeders overlijden verdeeld - logsich: zij had geen testament, en wij (haar 3 kinderen) waren haar erven. Mijn vader kreeg toen de helft van het volledige vermogen, en wij kregen met z'n drieën de andere helft. Dit verliep allemaal in harmonie, maar... het echtscheidingsconvenant werd nooit opgemaakt. Niemand dacht eraan. Mijn moeder was dood. Wat viel er nog vast te leggen?

Toen hertrouwde mijn vader. Hij was weduwnaar, dus geen probleem. Echter, een maand later overleed hij. De weduwde erfde alles.

Maar ja: wat is alles, als er geen convenant is? Zou dat het probleem kunnen zijn? Zou dat bijvoorbeeld ook de reden kunnen zijn dat de weduwe niet bij haar geld kan? De accountant zei er iets over: "Misschien zijn die rekeningen geblokkeerd door de bank zelf, na het overlijden van je moeder. Het waren weliswaar geen en/of rekeningen, het waren misschien wel rekeningen waarvan zij mede-eigenaar was, en waarvoor zij dus ooit haar handtekening heeft gezet. Bij het overlijden van één van de rekeninghouders, wordt zo'n rekening door de bank geblokkeerd."

Oké, dit is een heel lang (en hopelijk niet al te warrig) verhaal geworden, maar ik hoop echt dat iemand hier iets zinnigs over kan zeggen. Het is ontzettend vervelend om steeds geconfronteerd te worden met mensen die mijn handtekening willen, en wel NU, en wel METEEN, zonder dat ik zelf snap waar ik precies voor teken.

quote:

Op donderdag 16 december 2010 01:57 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik zou vooral niet tekenen en iemand die er verstand van heeft er naar laten kijken (een onafhankelijke derde).

Just my two cents.

Hebben we al gedaan We hebben twee onafhankelijke notarissen om advies gevraagd, maar het probleem is (denk ik) dat het ongelooflijk ingewikkeld is om iets zinnigs te zeggen, zelfs voor een expert, over een kwestie die ver teruggrijpt in het verleden.

Notaris 1 zei: "U kunt beter meteen tekenen, dit is een kansloze zaak. Het testament gaat boven alles."

Notaris 2 zei: "Metéén die rekeningen leegtrekken, een goede advocaat in de arm nemen en de beuk erin."

Werkelijke argumenten ontbraken. (Overigens wisten we toen nog niet van het ontbrekende echtscheidingsconvenant).

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:01 schreef Sessy het volgende:
What Rabbit said...

Ik heb verder geen zin het hele topic door te lezen maar worden jullie zo niet uit jullie wettelijk deel gescrewed?

Ja, maar dat probleem heb je sowieso met een 'vreemde'. Wat heeft de tweede vrouw van mijn vader met ons te schaften?

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:10 schreef wonderer het volgende:
Serieus

Misschien kun je beter terecht op een forum waar wat meer juristen lopen. En dan wel het linkje hier posten he?

Ik zal eens zoeken

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:18 schreef Nemephis het volgende:
Wat een verhaal joh. Allereerst gecondoleerd nog.
Je bent bij twee notarissen geweest waar je ook niet wijzer van werd. Drie maal is scheepsrecht, dus wat let je er nog een te zoeken die dingen wél helder kan uitleggen?

Ja, dat is nu het plan. Nog één keer, en dan treffen we hopelijk iemand die ons verder kan helpen. Dank voor je condoléance

quote:

Op donderdag 16 december 2010 02:12 schreef wonderer het volgende:
Ik ging even googelen op "ontbrekend echtscheidingsconvenant" en kwam uit op kassa.nl. Misschien handig?

Ik heb vanavond al langdurig zitten googlen, maar het probleem is dat het steeds om heel specifieke gevallen gaat, zoals dit ook een specifiek geval is. Wel las ik ergens (misschien bij 'Kassa'?) één berichtje van iemand die jaren na de scheiding van zijn ouders nog aanspraak bleek te kunnen maken op de erfenis i.v.m. een ontbrekend echtscheidingsconvenant.

Het stomme is: ik denk niet eens dat ik de weduwe voor de rechter zou slepen, maar ik wil wel graag weten hoe het zit.