WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Ja, lijkt me welquote:Op maandag 27 december 2010 02:44 schreef tim2308 het volgende:
En wat als blijkt dat ze formeel nergens recht op heeft, geven jullie dan wel het deel dat haar "moreel' toebehoort als ex-partner van je vader? (dus zeg de helft van de bezittingen?)
Het vervelende met dit soort dingen is dat het al snel uit de hand loopt. Wij kennen haar niet goed genoeg om ons 'verbonden' te voelen met haar, en dus zijn we sneller geneigd om haar tegen te werken. Andersom werkt het precies zo.
Voorbeeld: via de notaris heb ik de stiefmoeder een voorstel gedaan dat erop neerkwam dat wij haar die bankrekeningen gaven, en dat zij ons een voorschot zou geven op onze kindsdelen - een relatief klein bedrag (per persoon 1% van de volledige nalatenschap). Wij hebben immers een buitenhuis geërfd dat we niet kunnen bekostigen (onderhoud, tuin etc.) en daar zou dat voorschot heel handig voor zijn.
In het testament vraagt mijn vader (in de vorm van een verzoek) of wij de weduwe jaarlijks ca. 1 maand gebruik willen laten maken van het buitenhuis. Het woord verzoek zegt het al: het hóeft niet, het zou wel fijn zijn. Wij hebben meteen al gezegd dat ze gerust naar dat huis kan gaan, geen probleem.
Het voorschot heb ik daarom ook gebracht in de vorm van een verzoek. Dus: het zou fijn zijn, maar het hoeft niet. Ik heb er wel bijgezegd dat zij er zelf ook van profiteert, aangezien zij in de toekomst gebruik blijft maken van het huis, en dan is het natuurlijk mooi als het een beetje goed onderhouden is.
Oké. Op dit verzoek heeft zij nooit geantwoord. Ik heb de notaris gebeld, en die zei: "Gut ja, dat verzoek... ik heb het wel met haar besproken, maar ik ben vergeten wat ze heeft gezegd. Ik bel je er morgen even over terug."
Een maand later had hij nog niet gebeld. Dus heb ik hém maar weer opgebeld en gevraagd of hij zijn geheugen inmiddels weer terug had
Dat was gelukkig het geval, en hij zei: "Op jullie verzoek kan de weduwe geen ja en geen nee zeggen."
Sindsdien noemen wij deze episode "Geen jager, geen neger."
En kijk, zo gaat het dus. Onder familieleden regel je dit soort dingen probleemloos, het spreekt eigenlijk voor zich. Maar met een 'vreemde' kun je niet gemakkelijk wheelen en dealen. Zij vat ons verzoek op als een dwangbevel, denk ik. Dat is het niet, want ook hier geldt dat het ons eigenlijk minder te doen is om het geld dan om het gebaar. Wij gunnen haar het gebruik van het buitenhuis, maar wij zitten financieel in de knoop met dat huis, dus waarom zou zij dit verzoek dan weigeren? Ik snap dat echt niet. Maar ja: geld
ik snap wel waarom de bank niet naar het testament kijkt.
door het ontbreken van het echtscheidingsconvenant is het geld niet alleen van jou overleden vader , maar ook van de overleden moeder.
je vader kan 10 testamenten maken maar nooit weg geven wat niet geheel van hem is.
heel simpel is 1 deel van je vader en 1 deel van de erven van jou moeder (jij en je broers / zussen)
de stiefmoeder / weduwe kan dus nooit alles erven ten zij jullie afstand doen maar daar zie ik geen enkele goede reden voor.
ik ben geen expert maar het eerste wat ik me afvraag, welke notaris heeft het testament opgestelt, had die al niet moeten zien dat er ergens iets niet klopt.
het zou wel eens zo kunnen zijn dat er door deze fout helemaal geen geldig testament is.
hoe is de erfenis van moeder afgehandeld en door wie ?
daar zijn jullie als kinderen namelijk verantwoordelijk voor.
[ Bericht 1% gewijzigd door dop op 27-12-2010 07:57:42 ]
door het ontbreken van het echtscheidingsconvenant is het geld niet alleen van jou overleden vader , maar ook van de overleden moeder.
je vader kan 10 testamenten maken maar nooit weg geven wat niet geheel van hem is.
heel simpel is 1 deel van je vader en 1 deel van de erven van jou moeder (jij en je broers / zussen)
de stiefmoeder / weduwe kan dus nooit alles erven ten zij jullie afstand doen maar daar zie ik geen enkele goede reden voor.
ik ben geen expert maar het eerste wat ik me afvraag, welke notaris heeft het testament opgestelt, had die al niet moeten zien dat er ergens iets niet klopt.
het zou wel eens zo kunnen zijn dat er door deze fout helemaal geen geldig testament is.
hoe is de erfenis van moeder afgehandeld en door wie ?
daar zijn jullie als kinderen namelijk verantwoordelijk voor.
[ Bericht 1% gewijzigd door dop op 27-12-2010 07:57:42 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Ik zou eens naar een advocaat gaan die gespecialiseerd is in erfenisrecht. Die eerste notaris is misschien niet objectief als hij voor de weduwe werkt.
Was het een natuurlijke dood? Zo'n jonge weduwe heeft altijd iets verdachts...
Was het een natuurlijke dood? Zo'n jonge weduwe heeft altijd iets verdachts...
Van een idioot kun je nooit een discussie winnen.
En we zijn weer terug bij af. Een aantal maanden geleden gaf ik volgens mij al op pagina 1 het antwoord op alle vragen van de TS.quote:
ik snap wel waarom de bank niet naar het testament kijkt.
door het ontbreken van het echtscheidingsconvenant is het geld niet alleen van jou overleden vader , maar ook van de overleden moeder.
je vader kan 10 testamenten maken maar nooit weg geven wat niet geheel van hem is.
heel simpel is 1 deel van je vader en 1 deel van de erven van jou moeder (jij en je broers / zussen)
de stiefmoeder / weduwe kan dus nooit alles erven ten zij jullie afstand doen maar daar zie ik geen enkele goede reden voor.
ik ben geen expert maar het eerste wat ik me afvraag, welke notaris heeft het testament opgestelt, had die al niet moeten zien dat er ergens iets niet klopt.
het zou wel eens zo kunnen zijn dat er door deze fout helemaal geen geldig testament is.
hoe is de erfenis van moeder afgehandeld en door wie ?
daar zijn jullie als kinderen namelijk verantwoordelijk voor.
Overigens kan een testament best geldig zijn in een dergelijke situatie. Het geldt dan alleen maar voor het deel dat daadwerkelijk van de vader is/was.
Duurt allemaal wel erg lang....
Binnenkort naar de drukker voor een eerste proefversie?
Hoe kan je nou 6 maanden bezig zijn met zoiets?
En wat hierboven werd gezegd: wie heeft dat testament opgemaakt?
Binnenkort naar de drukker voor een eerste proefversie?
Hoe kan je nou 6 maanden bezig zijn met zoiets?
En wat hierboven werd gezegd: wie heeft dat testament opgemaakt?
Haters everywhere but I don't really care.
6 maanden is niks, ik ben al 3 jaar bezig.quote:
Duurt allemaal wel erg lang....
Binnenkort naar de drukker voor een eerste proefversie?
Hoe kan je nou 6 maanden bezig zijn met zoiets?
En wat hierboven werd gezegd: wie heeft dat testament opgemaakt?
Ik heb voor het eerst in jaren een "oud" topic gelezen waarbij ik in m'n beeldscherm zat. Wat een verhaal. Ik heb geen enkel advies maar alleen maar jaw-dropping ogen. WTF!!!
Sterkte met het verhaal, ik kijk uit naar de afloop.
Sterkte met het verhaal, ik kijk uit naar de afloop.
In theory there is no difference between theory and practice. In practice there is.
Mwah, dat geloof ik best, maar zij is al 6 maanden bezig met een simpele vraag als: 'heb ik recht op het geld, of niet' .... Kappen met miepen en pinnen die handelquote:
6 maanden is niks, ik ben al 3 jaar bezig.
Persoonlijk had ik het gewoon 50% naar een andere rekening overgeboekt. Dat die weduwe dat nog niet gedaan heeft geeft al aan dat ze niet bij het geld kan (ze klaagt over geldnood, dus als ze kon pinnen had ze het gedaan, lijkt me). Als TS wel een pasje heeft en naar believen kan pinnen, dan zal het wel van haar zijn en anders is het in ieder geval een verklaarbare fout (als de weduwe komt aanjanken met advocaten en aangiftes wegens diefstal)...
Haters everywhere but I don't really care.
Trouwens nog 1 dringend advies aan de erven in kwestie , zolang je ook maar enige twijfel hebt in de kwestie niets tekenen , en als er mensen een reactie van je verwachten , geef je als antwoord dat je in beraad gaat, dat recht heb je ook ,een beslissing kan pas worden afgedwongen als een van de belanghebbende een rechtzaak start , en de rechter je vraagt om ofwel de erfenis te accepeteren of te verwerpen.
als je in beraad gaat houd dat wel in dat je niets met de erfenis doet , dus geen geld opnemen of uitgeven, of goederen uit de erfenis verkopen of weggeven.
ga je wel dingen doen met geld of goederen dan betekent dit dat je de erfenis accepteerd , en daar mee verplicht je je zelf tot handelen.
als je in beraad gaat houd dat wel in dat je niets met de erfenis doet , dus geen geld opnemen of uitgeven, of goederen uit de erfenis verkopen of weggeven.
ga je wel dingen doen met geld of goederen dan betekent dit dat je de erfenis accepteerd , en daar mee verplicht je je zelf tot handelen.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Ja, zoals jij het hier verwoordt, zo zit het waarschijnlijk. Zoiets kan natuurlijk gebeuren, fouten zijn menselijk, maar wat ik zo bloedirritant vind, is dat niemand hardop wil zeggen wat er aan de hand is. Blijkbaar zijn ze allemaal (de weduwe, bij de notaris en de accountant) doodsbenauwd voor ons, en dat is dus dom. Dat slinkse gedrag heeft ons achterdochtig gemaakt, en inmiddels zijn we zwaar geïrriteerd. Als deze mensen vanaf het begin duidelijk waren geweest, en gewoon hadden verteld dat er een probleem was (en wat dat probleem precies was) hadden wij waarschijnlijk vrolijk meegewerkt en getekend. Nu is dat een gepasseerd station.quote:
ik snap wel waarom de bank niet naar het testament kijkt.
door het ontbreken van het echtscheidingsconvenant is het geld niet alleen van jou overleden vader , maar ook van de overleden moeder.
je vader kan 10 testamenten maken maar nooit weg geven wat niet geheel van hem is.
heel simpel is 1 deel van je vader en 1 deel van de erven van jou moeder (jij en je broers / zussen)
de stiefmoeder / weduwe kan dus nooit alles erven ten zij jullie afstand doen maar daar zie ik geen enkele goede reden voor.
ik ben geen expert maar het eerste wat ik me afvraag, welke notaris heeft het testament opgestelt, had die al niet moeten zien dat er ergens iets niet klopt.
het zou wel eens zo kunnen zijn dat er door deze fout helemaal geen geldig testament is.
Mijn moeder had geen testament, dus: 50% naar mijn vader, 50% naar de kinderen. Dat is afgehandeld door de eerder genoemde accountant. Ik neem aan dat er ook een notaris bij was betrokken (voor de verklaring van erfrecht waarmee wij uiteindelijk ons akkoord hebben gegeven) maar ik weet niet wie dat was.quote:hoe is de erfenis van moeder afgehandeld en door wie ?
daar zijn jullie als kinderen namelijk verantwoordelijk voor.
Ik vrees dat de accountant destijds een fout heeft gemaakt, al is het een begrijpelijke fout: hij heeft de boedel verdeeld en vervolgens is hij vergeten een scheidingsconvenant op te stellen. Mijn moeder was overleden, dus daar heeft hij niet aan gedacht. Hij heeft geen rekening gehouden met een mogelijk tweede huwelijk van mijn vader.
Ja, maar je moet niet vergeten dat het ons niet om het geld ging. Ons uitgangspunt was toen: we willen dit vriendschappelijk afhandelen, beschaafd, enzovoort. Hoewel het natuurlijk niet leuk is om buiten spel te worden gezet in een testament, hebben wij de wens van mijn vader wel meteen geaccepteerd.quote:
En we zijn weer terug bij af. Een aantal maanden geleden gaf ik volgens mij al op pagina 1 het antwoord op alle vragen van de TS.
Het probleem is ontstaan doordat wij:
1) niets kregen
2) heel veel kregen
3) meteen afstand moesten doen van wat we om onduidelijke reden tóch hadden gekregen.
Het komt er (psychologisch gezien) op neer dat het aanvaardbaar is om niks te krijgen, want dat zegt het testament. Nu hebben wij tóch iets gekregen, en gevoelsmatig moeten wij dat geld aan de weduwe geven. Dat is het verschil: eerst gaf mijn vader al zijn geld aan de weduwe, nu zijn wij degenen die haar rijk moeten maken. Nuance, natuurlijk. Maar wij gunnen het haar natuurlijk niet écht. Wij wilden het hele verhaal graag afsluiten. Zoals mijn broer zei: "Het testament maakt het rouwproces er een stuk gemakkelijker op."
Nu wordt het rouwproces alsnog een slepende zaak. Wij kunnen die deur niet sluiten.Ja, dat denk ik ook.quote:Overigens kan een testament best geldig zijn in een dergelijke situatie. Het geldt dan alleen maar voor het deel dat daadwerkelijk van de vader is/was.
Dadelijk krijgt zij het geld en jullie, als wettelijk erfgenamen, de aanslag voor de successierechten..quote:
Dat is het verschil: eerst gaf mijn vader al zijn geld aan de weduwe, nu zijn wij degenen die haar rijk moeten maken. Nuance, natuurlijk.
Heb je al een afspraak met een advocaat? Houd je er rekening mee dat bij sommige bepalingen in het erfrecht wettelijke termijnen gelden, en dat het best zou kunnen dat er binnenkort bijvoorbeeld een 5-jaars termijn verloopt? Nogmaals, die tweede advocaat in mijn lijstje van drie leek me een goede.
Ja, te lang alles op zijn beloop laten kan ook weer problemen opleveren, vermoed ik. En dan is het opeens niet meer om te lachen...
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
@Materbal:quote:
[..]
En we zijn weer terug bij af. Een aantal maanden geleden gaf ik volgens mij al op pagina 1 het antwoord op alle vragen van de TS.
Overigens kan een testament best geldig zijn in een dergelijke situatie. Het geldt dan alleen maar voor het deel dat daadwerkelijk van de vader is/was.
Op het moment dat je op pagina 1 antwoorden gaf, was het uitgangspunt dat de volledige erfenis verdeeld was ten tijde van het overlijden van de moeder gebaseerd op het feit dat er een echtscheiding plaats had gevonden. De vervolgerfenis van de vader was daarmee an sich (voor zover niet strijdig met de wet) een 'simpele' kwestie van het uitvoeren van het testament.
Naar ik uit alle gegevens destilleer is het zo dat er nooit een formele scheiding plaats heeft gevonden tussen vader en moeder waarmee de vraag rijst of de boedelverdeling ten tijde van het overlijden van de moeder volledig is geweest en meer specifiek of daarbij de saldi van de alle rekeningen (dus niet alleen de 3 maar ook de 7) betrokken is.
Als de boedelverdeling niet volledig is geweest, zijn de vervolgvragen (1) of er na de afhandeling van de nalatenschap van de moeder, op enige wijze afstand is gedaan van enige 'vervolgrechten' en (2) of dit mogelijk alsnog te vorderen is.
Dit alles staat los van de discussie over het 'onterven' (wat niet aan de orde is en geen kans maakt) en de en/of rekeningen (waarbij m.i. alleen bovenstaande relevant is).
N.B. Ik ben geen jurist maar ik probeer een beetje duidelijkheid te verschaffen over waar het om gaat
TS: zit ik in de richting?
Winnaar wielerprono 2006 en biatlon wk prono 2016
Ik zou de heldere vragen die jullie hebben op papier zetten en de brief naar de personen in kwestie sturen met het verzoek jullie vragen schriftelijk te beantwoorden binnen twee weken.
Daarnaast zou ik wel een contactpersoon aanwijzen die namens de familie het contact overneemt. Een advocaat dus. Hij kan ook die brief sturen. Ik zou persoonlijk niet meer lastiggevallen willen worden met telefoontjes waarin mij gezegd wordt dat ik iets moet tekenen. Alles uit handen geven, en alleen nog contact via een advocaat. Dat zou mij denk ik rust geven.
Sorry, maar ik vind jullie tot nu toe wel een beetje naief hierin. Te denken dat je dingen 'beschaafd' onderling kunt regelen... Het gaat om geld, dat haalt alles behalve beschaafdheid in mensen naar boven en die weduwe lijkt me een goed voorbeeld. Ik vind het zelf veel beschaafder eigenlijk om het in handen van een professional te leggen.
Daarnaast zou ik wel een contactpersoon aanwijzen die namens de familie het contact overneemt. Een advocaat dus. Hij kan ook die brief sturen. Ik zou persoonlijk niet meer lastiggevallen willen worden met telefoontjes waarin mij gezegd wordt dat ik iets moet tekenen. Alles uit handen geven, en alleen nog contact via een advocaat. Dat zou mij denk ik rust geven.
Sorry, maar ik vind jullie tot nu toe wel een beetje naief hierin. Te denken dat je dingen 'beschaafd' onderling kunt regelen... Het gaat om geld, dat haalt alles behalve beschaafdheid in mensen naar boven en die weduwe lijkt me een goed voorbeeld. Ik vind het zelf veel beschaafder eigenlijk om het in handen van een professional te leggen.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Erg interessante zaak en ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk af gaat lopen. Zoals velen al zeiden in ieder geval niets gaan tekenen totdat alles helemaal duidelijk is. Die weduwe lijkt me trouwens een vervelend en op geld belust persoon, alleen daarom zou ik al niet zomaar meewerken.
Waarom willen jullie zelf niet een deel van het geld? Overigens wel een beetje vreemd dat hij vlak voor zijn overlijden trouwt waar maar weinig mensen van op de hoogte zijn.
Waarom willen jullie zelf niet een deel van het geld? Overigens wel een beetje vreemd dat hij vlak voor zijn overlijden trouwt waar maar weinig mensen van op de hoogte zijn.
even voor de duidelijkheid , bij overlijden van moeder waren vader en moeder reeds gescheiden van tafel en bed. welke 50% heeft je vader toen gehad ?
hij is na scheiding namelijk geen erfgenaam meer.
daar zit dus ook de eerste fout.
eerst moet de boedel verdeeld worden en daarna erven de kinderen het deel van de moeder , tenzij moeder een testament had waar in ze iets aan vader na liet , maar ik begreep dat dat er niet was.
de verdeling van de boedel moet in 2 gelijke delen , tenzij moeder of de erven hebben getekend voor een andere verdeling.
dus kreeg vader 50% van de boedel of 50% van moeders deel van de boedel ?
als de erfenis van moeder is verdeeld kun je inzagen vragen van de stukken van de notaris , daar heb je gewoon recht op kunnen ze niet voor je achter houden.
mijn gevoel zegt dat vader waarschijnlijk al de fout heeft gemaakt door iets naar zich toe te trekken wat niet van hem was.
of dat bewust of onbewust is gegaan doet er eigenlijk niet toe , echter de notaris zou dit wel moeten hebben gezien. even zo het ontbreken van het echtscheiding convenant
word toch erg nieuwschierig naar de notaris , die heeft of een grote fout gemaakt of die is er helemaal niet , en dus is de boedel van moeder helemaal nooit verdeeld.
volgende vraag, wie heeft nu eigenlijk opdracht gegeven tot het verdelen van de erfenis van moeder ?
dat zouden de kinderen moeten zijn geweest en niet vader.
dus zou jij of je broers / zussen nu al moeten weten hoe dat is gegaan
[ Bericht 10% gewijzigd door dop op 27-12-2010 21:04:38 ]
hij is na scheiding namelijk geen erfgenaam meer.
daar zit dus ook de eerste fout.
eerst moet de boedel verdeeld worden en daarna erven de kinderen het deel van de moeder , tenzij moeder een testament had waar in ze iets aan vader na liet , maar ik begreep dat dat er niet was.
de verdeling van de boedel moet in 2 gelijke delen , tenzij moeder of de erven hebben getekend voor een andere verdeling.
dus kreeg vader 50% van de boedel of 50% van moeders deel van de boedel ?
als de erfenis van moeder is verdeeld kun je inzagen vragen van de stukken van de notaris , daar heb je gewoon recht op kunnen ze niet voor je achter houden.
mijn gevoel zegt dat vader waarschijnlijk al de fout heeft gemaakt door iets naar zich toe te trekken wat niet van hem was.
of dat bewust of onbewust is gegaan doet er eigenlijk niet toe , echter de notaris zou dit wel moeten hebben gezien. even zo het ontbreken van het echtscheiding convenant
word toch erg nieuwschierig naar de notaris , die heeft of een grote fout gemaakt of die is er helemaal niet , en dus is de boedel van moeder helemaal nooit verdeeld.
volgende vraag, wie heeft nu eigenlijk opdracht gegeven tot het verdelen van de erfenis van moeder ?
dat zouden de kinderen moeten zijn geweest en niet vader.
dus zou jij of je broers / zussen nu al moeten weten hoe dat is gegaan
[ Bericht 10% gewijzigd door dop op 27-12-2010 21:04:38 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Oké, ik begin even met deze postquote:
even voor de duidelijkheid , bij overlijden van moeder waren vader en moeder reeds gescheiden van tafel en bed. welke 50% heeft je vader toen gehad ?
hij is na scheiding namelijk geen erfgenaam meer.
daar zit dus ook de eerste fout.
eerst moet de boedel verdeeld worden en daarna erven de kinderen het deel van de moeder , tenzij moeder een testament had waar in ze iets aan vader na liet , maar ik begreep dat dat er niet was.
de verdeling van de boedel moet in 2 gelijke delen , tenzij moeder of de erven hebben getekend voor een andere verdeling.
dus kreeg vader 50% van de boedel of 50% van moeders deel van de boedel ?
als de erfenis van moeder is verdeeld kun je inzagen vragen van de stukken van de notaris , daar heb je gewoon recht op kunnen ze niet voor je achter houden.
mijn gevoel zegt dat vader waarschijnlijk al de fout heeft gemaakt door iets naar zich toe te trekken wat niet van hem was.
of dat bewust of onbewust is gegaan doet er eigenlijk niet toe , echter de notaris zou dit wel moeten hebben gezien. even zo het ontbreken van het echtscheiding convenant
word toch erg nieuwschierig naar de notaris , die heeft of een grote fout gemaakt of die is er helemaal niet , en dus is de boedel van moeder helemaal nooit verdeeld.
Het klopt dat mijn ouders (op de valreep) gescheiden waren van tafel en bed toen mijn moeder overleed. Echter, de boedel was niet verdeeld. Sterker: mijn vader heeft destijds aangedrongen op een scheiding van tafel en bed omdat hij geen zin had om belasting te betalen over een boedelscheiding. Het was dus een financiële handigheid, zeg maar. Mijn ouders hebben toen, hoewel ze gescheiden waren, samen van hun (gedeelde) bankrekeningen geleefd. Ze waren allebei relaxed over geld (dat moet ook wel, als je het zo regelt) en ze konden dus ook precies van elkaar zien hoeveel er werd uitgegeven aan reisjes en wat al niet. Maar dat ging prima. Vervolgens werd mijn moeder ernstig ziek - dat was het moment waarop zij besloot die scheiding van tafel en bed door te drukken, om te zorgen dat wij in elk geval de helft van het vermogen zouden erven - en vrij snel daarna is ze overleden. Zij had geen testament. Er lag toen dus een gedeelde boedel, en die is in tweeën gedeeld: mijn vader de helft (terecht) en wij de andere helft. Ik denk dat het verhaal tot op dat punt gewoon klopt.
Toen wij de verklaring van erfrecht tekenden (na afloop van de boedelverdeling, die een paar jaar heeft geduurd, aangezien er los van het geld ook nog een aantal huizen en appartementen moesten worden verdeeld/verkocht etc.) was iedereen blij en tevreden. De accountant had destijds de 'leiding' over de boedelverdeling, en ik denk eigenlijk dat HIJ een fout heeft gemaakt, namelijk: er is geen scheidingsconvenant opgesteld. Hij heeft een keer tegen me gezegd dat de bankrekeningen allemaal aan mijn vader zijn toegekend, maar... dat is nergens zwart op wit gezet. Met 'bankrekeningen' bedoel ik puur de rekeningnummers, want wij - de erven - hebben uiteraard ons geld (voorheen: het geld van mijn moeder) van die rekeningen ontvangen. Mijn vader hield dus de helft van het geld over, plus de rekeningnummers. Hij vergat alleen om de naam van mijn moeder van die rekeningen af te halen, en de banken hebben automatisch de naam van mijn moeder vervangen door die van ons (de erven). En zo bleken wij opeens mede-rekeninghouder te zijn van rekeningnummers die hem toebehoorden.
En de banken zijn in dit opzicht heel strikt: ze hebben geen boodschap aan mondelinge verklaringen of smeekbedes of wat dan ook, ze zeggen gewoon: "Wij bepalen niet wat aan wie toebehoort, wij beheren alleen het geld, en wij zien hier twéé rekeninghouders staan, niet één, dank u, veel geluk en tot ziens."
Nou ja, het is eigenlijk gewoon gegaan zoals het ook gaat bij een getrouwd echtpaar, omdat de boedel nog van hen samen was. Ik snap dat trouwens niet, want als ik google op 'scheiding van tafel en bed', zie ik duidelijk staan dat het JUIST gaat om de scheiding van de boedel. Dat is de essentie van zo'n scheiding.quote:volgende vraag, wie heeft nu eigenlijk opdracht gegeven tot het verdelen van de erfenis van moeder ?
dat zouden de kinderen moeten zijn geweest en niet vader.
dus zou jij of je broers / zussen nu al moeten weten hoe dat is gegaan
Hierbij moet ik wel aantekenen dat mijn vader een zeer slinkse, handige man was - hij wist altijd met de meest onnavolgbare theorieën door te komen, en hij regelde zijn zaken wel vaker op een volstrekt unieke en ondoorzichtige manier. Toen wij zijn testament voorlegden aan een andere notaris (bij wijze van second opinion) viel die man bijna achterover van stoel: zoiets ingewikkelds en eigenaardigs had hij nog nooit gelezen. De dingen konden nooit normaal. Mijn vader ging uit van de gedachte: hoe onbegrijpelijker, hoe beter. Maar een nadeel was dat hij daarnaast zeer laks en slordig was. Ik denk eerlijk gezegd dat hij ondanks zijn geheime huwelijk heel goed heeft geweten dat hij zijn kersverse vrouw (en ons) met een hoop shit achterliet, maar hij was niet het type man dat daar één seconde van wakker lag
Hoe dan ook, het lijkt erop dat mijn vader destijds heeft aangedrongen op een scheiding van tafel en bed, en daarbij heeft hij dan blijkbaar de essentie (de boedelscheiding) uit het contract weten te schrappen.
Wij willen natuurlijk best een deel van het geld, maar het was mijn vaders goed recht om alles na te laten aan zijn nieuwe vrouw. Het komt heel vaak voor dat mensen kiezen voor een zogenaamd 'Langstlevende testament', waarbij de langstlevende partner (in dit geval: de weduwe) alles krijgt toebedeeld, en dan kun je op je kop gaan staan, je kunt er niets aan veranderen. Het ligt nu alleen anders, omdat mijn vader zijn zaakjes blijkbaar slecht had geregeld: de bankrekeningen zijn nooit door hem opgeëist, terwijl hij dat recht (volgens mondelinge afspraak) wel had.quote:
Erg interessante zaak en ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk af gaat lopen. Zoals velen al zeiden in ieder geval niets gaan tekenen totdat alles helemaal duidelijk is. Die weduwe lijkt me trouwens een vervelend en op geld belust persoon, alleen daarom zou ik al niet zomaar meewerken.
Waarom willen jullie zelf niet een deel van het geld? Overigens wel een beetje vreemd dat hij vlak voor zijn overlijden trouwt waar maar weinig mensen van op de hoogte zijn.
En ja, dan kun je twisten over de vraag of hij dat domweg is vergeten, of dat hij misschien heeft gedacht: dat zoeken die sukkels zelf maar uit, als ik eenmaal onder de grond lig. Tot slot zou je óók nog kunnen denken dat hij ons, zijn kinderen, op deze manier tóch iets heeft willen nalaten zonder de weduwe op de kast te jagen. Stiekem, op zijn eigen, slinkse wijze. Hij is met haar getrouwd, zij dacht dat ze al haar schaapjes op het droge had, maar mijn vader... ja, wat dacht mijn vader?
Om die reden zou dit nog wel eens een interessante rechtszaak kunnen worden. Want de enige die de antwoorden kent, is dood. Mocht het tot een rechtszaak komen, dan heeft de weduwe natuurlijk niet zo'n heel sterk verhaal: haar huwelijk met een ten dode opgeschreven man heeft nipt één maand mogen duren
Toevallig had ik er vanavond een gesprek over met iemand, en wij zijn inderdaad naïef en ik begrijp ook niet goed waarom wij zo weinig verstand hebben van geld, of nee: waarom wij de waarde van geld niet lijken te doorgronden. Maar dat is ongetwijfeld een kwestie van opvoeding geweest. Mijn vader gaf niets om geld. Mijn moeder ook niet. Ze hádden het. Vanuit die luxe-positie hoefden ze het er niet over te hebben, en dat is na hun scheiding dus ook niet veranderd; ze zagen geld als een abstractie. Ik ben van ons drieën nu eigenlijk de 'haai' - mijn broer en zus begrijpen niet wat ik allemaal bazel, zij willen dit probleem het liefst zo snel mogelijk lozen. Dus: tekenen, klaar. Zij kunnen het geld beter gebruiken dan ik, maar dat doet niet ter zake: ook voor hen is geld een abstractie. Iets anders is dat zij, méér dan ik, ontzag hebben voor de wet/het testament/de regels. Tenminste: dat denk ik. Zij beschouwen dit als vechten tegen de bierkaai. Maar ik heb al tegen ze gezegd: "Voel je niet verplicht, ik ben wel de gek in de familie. Er is maar één gek nodig, tenslotte."quote:Op maandag 27 december 2010 15:01 schreef mane het volgende:
Ik zou de heldere vragen die jullie hebben op papier zetten en de brief naar de personen in kwestie sturen met het verzoek jullie vragen schriftelijk te beantwoorden binnen twee weken.
Daarnaast zou ik wel een contactpersoon aanwijzen die namens de familie het contact overneemt. Een advocaat dus. Hij kan ook die brief sturen. Ik zou persoonlijk niet meer lastiggevallen willen worden met telefoontjes waarin mij gezegd wordt dat ik iets moet tekenen. Alles uit handen geven, en alleen nog contact via een advocaat. Dat zou mij denk ik rust geven.
Sorry, maar ik vind jullie tot nu toe wel een beetje naief hierin. Te denken dat je dingen 'beschaafd' onderling kunt regelen... Het gaat om geld, dat haalt alles behalve beschaafdheid in mensen naar boven en die weduwe lijkt me een goed voorbeeld. Ik vind het zelf veel beschaafder eigenlijk om het in handen van een professional te leggen.
Ik ga zeker een professional benaderen.
Ik zeg er wel eerlijk bij dat ik het zie als een spel. Dus nee, het geld... ik zou het geld graag willen hebben, hoor. Maar ik zou net zo blij zijn als het geld voor eeuwig vast zou staan op die rekeningen, zonder dat iemand erbij kan komen. Om de weduwe te pesten
Om te laten zien dat ze de verkeerde proberen te naaien. En voor het spel, dus Dat is ook de enige manier om dit te winnen, denk ik. Als ik me hier wanhopig in ga vastbijten, en ik maak er een heilig levensdoel van, dan krijg ik nu al een hekel aan mezelf - want nee, zó belangrijk mag het ook weer niet worden, denk ik.
Nou, voor zo ver wij het na hebben kunnen gaan, is de boedelverdeling na de dood van mijn moeder volgens het boekje verlopen. Helemaal zeker is dat niet - daarvoor waren er teveel bankrekeningen, huizen, etc. etc. bij betrokken, en we hebben ook eindeloos met geld en 'stenen' geschoven om uit te komen op een precieze verdeling - maar laten we ervan uitgaan dat het klopt.Volgens mij hebben wij daar niets meer te vorderen.quote:
[..]
@Materbal:
Op het moment dat je op pagina 1 antwoorden gaf, was het uitgangspunt dat de volledige erfenis verdeeld was ten tijde van het overlijden van de moeder gebaseerd op het feit dat er een echtscheiding plaats had gevonden. De vervolgerfenis van de vader was daarmee an sich (voor zover niet strijdig met de wet) een 'simpele' kwestie van het uitvoeren van het testament.
Naar ik uit alle gegevens destilleer is het zo dat er nooit een formele scheiding plaats heeft gevonden tussen vader en moeder waarmee de vraag rijst of de boedelverdeling ten tijde van het overlijden van de moeder volledig is geweest en meer specifiek of daarbij de saldi van de alle rekeningen (dus niet alleen de 3 maar ook de 7) betrokken is.
Als de boedelverdeling niet volledig is geweest, zijn de vervolgvragen (1) of er na de afhandeling van de nalatenschap van de moeder, op enige wijze afstand is gedaan van enige 'vervolgrechten' en (2) of dit mogelijk alsnog te vorderen is.
Dit alles staat los van de discussie over het 'onterven' (wat niet aan de orde is en geen kans maakt) en de en/of rekeningen (waarbij m.i. alleen bovenstaande relevant is).
N.B. Ik ben geen jurist maar ik probeer een beetje duidelijkheid te verschaffen over waar het om gaat
TS: zit ik in de richting?
Toegegeven: ik vind het zelf ook moeilijk om een helder verhaal te vertellen. Het is vaag, ik snap er weinig van. Maar ik denk op dit moment dat het probleem simpelweg te maken heeft met het ontbrekende scheidingsconvenant of, nog simpeler, met het feit dat de banken nooit een officiële opdracht hebben gekregen om mijn moeder (en later ons, de erven) als rekeninghouders te schrappen. Nu is er een testament waarin staat vermeld dat de weduwe de enige erfgenaam van mijn vader is. Dat betekent: zij erft al zijn eigendommen. Maar die bankrekeningen zijn (volgens de banken) niet haar eigendommen, het zijn gedeelde eigendommen. En daar zegt het testament verder niets over. Dus niet: de kinderen moeten afstand doen van die rekeningen. En dat is een probleem.
Tot zo ver niets nieuws onder de zon - dit speelde inderdaad al in mijn eerste post. Inmiddels is de situatie in zo verre veranderd, dat het niet langer alleen gaat om de 3 'en/of'-rekeningen, maar om ALLE rekeningen. Tenminste: dat vermoed ik.
Want wat gebeurde er laatst? De notaris belde mij op om weer eens aan te dringen op de ondertekening van de bewuste formulieren (om afstand te doen). Ik zei: "Ja, ja, bla, bla," en ik vroeg hem vervolgens om mij die formulieren nóg eens op te sturen. Ik weet eigenlijk niet eens precies waarom ik dat vroeg - noem het vrouwelijke intuïtie (
), want hij stuurde mij inderdaad de formulieren, en wat bleek?Nu waren er opeens 4 rekeningen waarvan wij afstand moeten doen. Geen 3.
En zonder een woord van uitleg. Gewoon: zoals afgesproken, hier de formulieren en kunt u even tekenen, dank u. Alsof het heel normaal was.
Maar het was niet normaal.
De vierde rekeningen is een Franse bankrekening. Vreemd genoeg hebben wij op zeker moment een brief van de notaris ontvangen (maanden terug alweer) waarin hij een korte samenvatting gaf van onze bespreking op zijn kantoor. Tot onze verbazing beweerde hij in die brief dat wij hadden afgesproken dat wij NIET zouden tekenen om afstand te doen van die Franse bankrekening, omdat de weduwe de rekening leeg zou halen (lees: overboeken naar haar Nederlandse rekening) en bovendien zou zij 5000 euro op de rekening laten staan voor eventuele betalingen aan ons buitenhuis (gas, licht, onvoorziene kosten), omdat het huis toen nog niet officieel op onze naam stond. Vervolgens, nog steeds volgens die brief, zou deze rekening op onze naam komen te staan - handig, want wij hebben daar immers een buitenhuis.
Prima, leuk. Het vreemde was alleen dat wij ons niets konden herinneren van deze 'afspraak'. Hoezo: 5000 euro? Wij vonden het een schamele fooi, maar ja, je kijkt een gegeven paard niet in de bek, en verder leek het ons wel een goed idee om die rekening op onze naam te zetten. Dus wij hebben er verder nooit meer over nagedacht.
Nu moeten wij dus ineens officieel tekenen om afstand te doen van deze rekening. En ik voorspel dat er meer rekeningen gaan volgen. Op zich kun je denken: ja logisch, de weduwe heeft als erfgename recht op dat geld. Maar wat het zo bizar maakt, is dat er NOOIT iets wordt uitgelegd, hoe vaak ik ook vraag om een reden. Waarom moeten we tekenen? Waar staat dat? Is er een probleem? Wat is precies dat probleem? Wat gebeurt er als we niet tekenen? Waarom is er opeens een vierde rekening om afstand van te doen? Enzovoort. Simpele, terechte vragen. Maar: het blijft doodstil aan de andere kant van de lijn. Alles wat ik hierboven beschrijf (aan mogelijke redenen) heb ik zélf bedacht.
Toen ik de weduwe per mail vroeg waarom ze niet bij haar geld kon (toen ging ik er nog vanuit dat wij alleen die 3 'en/of'-rekeningen gekaapt hielden), antwoordde ze: "Het zijn allemaal effectenrekeningen."
Een keiharde leugen, mogen we nu wel vaststellen. Op de Franse rekening staan munten. Ze had gewoon kunnen antwoorden: "Omdat de bank jullie als rekeninghouders beschouwt."
Toch? Is dat zo'n moeilijk antwoord? Ja, dus. Blijkbaar is dat een heel moeilijk antwoord.
Ik heb dus tegen de notaris gezegd: "Iemand die keiharde leugens vertelt, vertrouw ik mijn kindsdeel niet toe. Deze vrouw beheert ons geld tot haar sterfdag; ze mag ermee doen wat ze wil. Ik heb er niet een heel lekker gevoel bij."
Nou, zei de notaris, ze zal vast heel goed op jullie geld passen.
quote:
Ik denk ook vaak aan mijn moeder: ooooh, zij zou het geweldig hebben gevonden dat wij de weduwe zo dwars zitten
En nu ga ik slapen.
Overigens, tot slot (en dit is niet voor jou bedoel, Loveli
) zag ik een paar posts over een mogelijke nieuwe roman die ik hier zou schrijven. Nee hoor. Ik werk wel aan een nieuwe roman, maar die zet ik niet online. Ik vind dit ook een oninteressant onderwerp voor een roman. Tenminste: alle technische details, het erfrechtgeneuzel. Daar draait geen lezer warm voor, lijkt me. Het achtergrondverhaal ga ik vast nog wel eens opschrijven, maar dat zou ik dan willen doen op een Woody Allen-achtige manier. Vanmiddag was ik naar de film: You will meet a tall, dark stranger. Geweldig Oude man (Anthony Hopkins) trouwt met griezelige callgirl die al zijn geld uitgeeft aan bontjassen en juwelen, en hij probeert zich groot te houden, hij wil zich niet laten kennen, heel ontroerend en wreed.
wat een superinteressante kwestie, poot stijf houden en druk je broer en zus op het hart om hier voorlopig niet voor te tekenen. Dat jij er niet in trapt, wil niet zeggen dat de notaris geen manier weet om je broer en zus te bespelen....
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
of wel vader heeft opdracht gegeven tot het verdelen van de hele zaak , en jullie zijn daar als kinderen min of meer mee accoord gegaan.quote:
Nou ja, het is eigenlijk gewoon gegaan zoals het ook gaat bij een getrouwd echtpaar, omdat de boedel nog van hen samen was. Ik snap dat trouwens niet, want als ik google op 'scheiding van tafel en bed', zie ik duidelijk staan dat het JUIST gaat om de scheiding van de boedel. Dat is de essentie van zo'n scheiding.
Hierbij moet ik wel aantekenen dat mijn vader een zeer slinkse, handige man was - hij wist altijd met de meest onnavolgbare theorieën door te komen, en hij regelde zijn zaken wel vaker op een volstrekt unieke en ondoorzichtige manier. Toen wij zijn testament voorlegden aan een andere notaris (bij wijze van second opinion) viel die man bijna achterover van stoel: zoiets ingewikkelds en eigenaardigs had hij nog nooit gelezen. De dingen konden nooit normaal. Mijn vader ging uit van de gedachte: hoe onbegrijpelijker, hoe beter. Maar een nadeel was dat hij daarnaast zeer laks en slordig was. Ik denk eerlijk gezegd dat hij ondanks zijn geheime huwelijk heel goed heeft geweten dat hij zijn kersverse vrouw (en ons) met een hoop shit achterliet, maar hij was niet het type man dat daar één seconde van wakker lag
Hoe dan ook, het lijkt erop dat mijn vader destijds heeft aangedrongen op een scheiding van tafel en bed, en daarbij heeft hij dan blijkbaar de essentie (de boedelscheiding) uit het contract weten te schrappen.
daar heeft de accountant die als ik het goed begrijp optrad als executeur ? zijn fout eigenlijk gemaakt.
Nu hebben jullie wel gehandeld , door de zaak te accepeteren en is daar vermoedelijk niet heel veel tussen te krijgen.
of er dan vervolgens nog een notaris aan te pas is geweest is de vraag , zou kunnen maar is niet verplicht.(toch moet je hem naar de stukken vragen dat kan meer duidelijk maken)
vraag de accountant eens naar het verdelen van de boedel na de scheiding , en als hij begint te mompelen dan weet je eigenlijk al genoeg.
geef hem maar eens letterlijk opdracht tot het verdelen van de boedel , waarschijnlijk begint hij dan hard te piepen , maar kan hij niet anders als jullie ook gewoon je deel geven.
afstand tekenen is iets wat je gewoon weg niet verplicht bent, als hij dat nogmaals vraagt zeg je gelijk ik teken geen afstand ik aanvaard de erfenis. dat verplicht hem daar naar te gaan handelen.
als hij nog harder gaat piepen zou je ook nog kunnen zeggen dat je wil dat hij je beslissing om te aanvaarden vastlegd en op schrift stelt
in een erfenis zijn er 3 antwoorden mogelijk , 1 ik verwerp , 2 ik aanvaard 3 ik ga in beraad
een beslissing kan worden afgedwongen maar het antwoord niet
of wel de rechter kan je verplichten uit beraad te komen en jij moet dan een keuze maken aanvaarden of verwerpen(afstand doen).
maar niemand zelfs geen rechter kan zeggen dat je afstand moet doen.
en het lijkt er nu juist op dat je wel in die richting word gestuurt door de accountant, daar mee is hij al in overtreding
overigens twijfel ik wel wat voor jou de beste keuze is , beraad lijkt het meest aan te sluiten bij wat je hier post , hebt dan namelijk wel het recht om de zaak te onderzoeken, maar neemt nog geen beslissing
[ Bericht 5% gewijzigd door dop op 28-12-2010 10:00:25 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
--edit--quote:
...
Was het een natuurlijke dood? Zo'n jonge weduwe heeft altijd iets verdachts...
[ Bericht 5% gewijzigd door Ridocar op 28-12-2010 07:42:57 (edit ter controle.) ]
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Dus jij en je broer en zus hebben al een paar pandjes geerfd en verkocht toen je moeder overleed?
En nog steeds hebben je broer en zus geldnood?
Is dit verhaal binnenkort in GTST terug te zien?
Het wordt met de pagina vager.
En nog steeds hebben je broer en zus geldnood?
Is dit verhaal binnenkort in GTST terug te zien?
Het wordt met de pagina vager.
Haters everywhere but I don't really care.
Waarom heb je er nog steeds geen erfrechtadvocaat op gezet TS? Dit hele verhaal speelt nu al een half jaar en je bent nog steeds geen stap verder, in een soortgelijke situatie zou ik (mits ik er iets mee wou doen) binnen een week iemand in de arm genomen hebben om me te ondersteunen. In ieder geval reikt je eigen kennis niet ver genoeg om hier zelf iets zinnigs mee te kunnen, stap 1 lijkt me dan het zoeken naar bijstand toch?
Overigens ben ik nog steeds van mening dat jullie (en met name jij) ondanks de mooie inkleding van het verhaal gewoon ouderwets op zoek naar geld zijn.
De situatie is misschien juridisch gezien complex maar moreel gezien is hij dat namelijk niet, ik zal hem even voor je samenvatten:
* Jullie ouders hadden samen een vermogen x
* Toen jullie ouders uit elkaar gingen is dat verdeeld, moeder 1/2 x en vader 1/2 x
* Na het overlijden van jullie moeder hebben jullie haar deel geërfd, 1/2 x
* Jullie vader had niet de intentie jullie zijn deel ook te laten erfen dus trouwde hij kort voor zijn dood met mevrouw Y, omdat hij problemen voorzag met het vakantiehuis (dat al voor 50 % jullie eigendom was) heeft hij zijn deel van dat huis aan jullie nagelaten.
* punt.
Wat er al dan niet per ongeluk op de naam van jullie moeder is blijven staan doet aan de intentie van jullie vader niets af. Hij had niet de intentie jullie zijn vermogen na te laten, het contact tussen jullie was miniem tot niet bestaand (jullie wisten niet eens dat hij getrouwd was) en hij is kort voor zijn dood met zijn laatste vrouw getrouwd met als primaire reden dat zij dan zijn vermogen zou kunnen erven en jullie buitenspel zouden staan.
Juridisch gezien heb je misschien een punt hoor, ik wens je veel succes. Moreel gezien echter was het natuurlijk niet de wens van jullie vader dat de vrouw waar hij van hield toen hij stierf (of jullie dat nu leuk vinden of niet) mag gaan strijden om een erfenis die hij juist dacht veilig gesteld te hebben door kort voor zijn dood officieel met haar te trouwen.
Anyway, de strijdbijl wens je schijnbaar op te pakken. Laat het dan echter wel door iemand doen met de kennis om ermee te hakken, schakel een erfrechtadvocaat in en houdt FOK! up to date door regelmatig te posten
Overigens ben ik nog steeds van mening dat jullie (en met name jij) ondanks de mooie inkleding van het verhaal gewoon ouderwets op zoek naar geld zijn.
De situatie is misschien juridisch gezien complex maar moreel gezien is hij dat namelijk niet, ik zal hem even voor je samenvatten:
* Jullie ouders hadden samen een vermogen x
* Toen jullie ouders uit elkaar gingen is dat verdeeld, moeder 1/2 x en vader 1/2 x
* Na het overlijden van jullie moeder hebben jullie haar deel geërfd, 1/2 x
* Jullie vader had niet de intentie jullie zijn deel ook te laten erfen dus trouwde hij kort voor zijn dood met mevrouw Y, omdat hij problemen voorzag met het vakantiehuis (dat al voor 50 % jullie eigendom was) heeft hij zijn deel van dat huis aan jullie nagelaten.
* punt.
Wat er al dan niet per ongeluk op de naam van jullie moeder is blijven staan doet aan de intentie van jullie vader niets af. Hij had niet de intentie jullie zijn vermogen na te laten, het contact tussen jullie was miniem tot niet bestaand (jullie wisten niet eens dat hij getrouwd was) en hij is kort voor zijn dood met zijn laatste vrouw getrouwd met als primaire reden dat zij dan zijn vermogen zou kunnen erven en jullie buitenspel zouden staan.
Juridisch gezien heb je misschien een punt hoor, ik wens je veel succes. Moreel gezien echter was het natuurlijk niet de wens van jullie vader dat de vrouw waar hij van hield toen hij stierf (of jullie dat nu leuk vinden of niet) mag gaan strijden om een erfenis die hij juist dacht veilig gesteld te hebben door kort voor zijn dood officieel met haar te trouwen.
Anyway, de strijdbijl wens je schijnbaar op te pakken. Laat het dan echter wel door iemand doen met de kennis om ermee te hakken, schakel een erfrechtadvocaat in en houdt FOK! up to date door regelmatig te posten
Laat ons Δωδεκάθεον's lied'ren zingen!
het is maar waar je zoveel tijd aan wil besteden....quote:
[..]
Ik denk ook vaak aan mijn moeder: ooooh, zij zou het geweldig hebben gevonden dat wij de weduwe zo dwars zitten
Perfect paranoia is perfect awareness. Yes, I am a misfit.
Dat dus. Heb een soortgelijke situatie gehad: mijn grootmoeder had mij het grootste deel van haar vermogen nagelaten. Heb het mogen terugbetalen aan mijn moeder, aangezien zij bijna volledig onterfd was.quote:Jullie vader had niet de intentie jullie zijn deel ook te laten erfen dus trouwde hij kort voor zijn dood met mevrouw Y
Weet niet hoe het in NL zit (en heb ook niet heel het topic nagelezen om te kijken of erop gereageerd is), maar in BE is het zo dat het VRUCHTGEBRUIK betekent dat de inkomsten/interesten/... van iets toekomen aan de persoon die het vruchtgebruik heeft. De NAAKTE EIGENDOM (het huis/obligaties/....) mag de vruchtgebruiker echter niet aanraken.
Welcome to Unimatrix 0.
vader had wel meer intenties, zo wilde hij bij scheiding de boedel ook niet verdelen , en aan de intentie van moeder gaan jullie gelijk maar voorbij?
je kunt je bij deze vraag heel veel afvragen maar met zekerheid stellen wat de intenties zijn kun je nooit
de TS komt oprecht op mij over , ze beantwoord veel van de vragen en opmerkingen en steekt er duidelijk moeite in.
niet iemand die alleen snel geld wil zien of ergens op uit is , gewoon iemand die het redelijk en eerlijk wil afhandelen.
[ Bericht 17% gewijzigd door dop op 28-12-2010 14:46:12 ]
je kunt je bij deze vraag heel veel afvragen maar met zekerheid stellen wat de intenties zijn kun je nooit
de TS komt oprecht op mij over , ze beantwoord veel van de vragen en opmerkingen en steekt er duidelijk moeite in.
niet iemand die alleen snel geld wil zien of ergens op uit is , gewoon iemand die het redelijk en eerlijk wil afhandelen.
[ Bericht 17% gewijzigd door dop op 28-12-2010 14:46:12 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Een scheiding van tafel en bed telt voor de bank/notaris niet als een 'echte' scheiding. Mijn ouders waren dat ook (dat was door 2 onhandige,romantische pro deo-advocaten van respectievelijk 80 en 90 jaar oud zo voor ze geregeld), maar toen bleek dat bij belangrijke financiële handelingen van mijn vader, bijvoorbeeld garant staan voor een hypotheek, óók nog de schriftelijke toestemming van mijn moeder nodig was.
Als je je ouders tijdens het overlijden van je moeder nog als getrouwd beschouwd, is er dan iets misgegaan met die erfenis? Waren dat dezelfde accountant en notaris?
Als je je ouders tijdens het overlijden van je moeder nog als getrouwd beschouwd, is er dan iets misgegaan met die erfenis? Waren dat dezelfde accountant en notaris?
Grappig om te zien dat ik niet als enige in een soortgelijke situatie zit.quote:
[..]
Nou, voor zo ver wij het na hebben kunnen gaan, is de boedelverdeling na de dood van mijn moeder volgens het boekje verlopen. Helemaal zeker is dat niet - daarvoor waren er teveel bankrekeningen, huizen, etc. etc. bij betrokken, en we hebben ook eindeloos met geld en 'stenen' geschoven om uit te komen op een precieze verdeling - maar laten we ervan uitgaan dat het klopt.Volgens mij hebben wij daar niets meer te vorderen.
Toegegeven: ik vind het zelf ook moeilijk om een helder verhaal te vertellen. Het is vaag, ik snap er weinig van. Maar ik denk op dit moment dat het probleem simpelweg te maken heeft met het ontbrekende scheidingsconvenant of, nog simpeler, met het feit dat de banken nooit een officiële opdracht hebben gekregen om mijn moeder (en later ons, de erven) als rekeninghouders te schrappen. Nu is er een testament waarin staat vermeld dat de weduwe de enige erfgenaam van mijn vader is. Dat betekent: zij erft al zijn eigendommen. Maar die bankrekeningen zijn (volgens de banken) niet haar eigendommen, het zijn gedeelde eigendommen. En daar zegt het testament verder niets over. Dus niet: de kinderen moeten afstand doen van die rekeningen. En dat is een probleem.
Tot zo ver niets nieuws onder de zon - dit speelde inderdaad al in mijn eerste post. Inmiddels is de situatie in zo verre veranderd, dat het niet langer alleen gaat om de 3 'en/of'-rekeningen, maar om ALLE rekeningen. Tenminste: dat vermoed ik.
Want wat gebeurde er laatst? De notaris belde mij op om weer eens aan te dringen op de ondertekening van de bewuste formulieren (om afstand te doen). Ik zei: "Ja, ja, bla, bla," en ik vroeg hem vervolgens om mij die formulieren nóg eens op te sturen. Ik weet eigenlijk niet eens precies waarom ik dat vroeg - noem het vrouwelijke intuïtie (
Nu waren er opeens 4 rekeningen waarvan wij afstand moeten doen. Geen 3.
En zonder een woord van uitleg. Gewoon: zoals afgesproken, hier de formulieren en kunt u even tekenen, dank u. Alsof het heel normaal was.
Maar het was niet normaal.
De vierde rekeningen is een Franse bankrekening. Vreemd genoeg hebben wij op zeker moment een brief van de notaris ontvangen (maanden terug alweer) waarin hij een korte samenvatting gaf van onze bespreking op zijn kantoor. Tot onze verbazing beweerde hij in die brief dat wij hadden afgesproken dat wij NIET zouden tekenen om afstand te doen van die Franse bankrekening, omdat de weduwe de rekening leeg zou halen (lees: overboeken naar haar Nederlandse rekening) en bovendien zou zij 5000 euro op de rekening laten staan voor eventuele betalingen aan ons buitenhuis (gas, licht, onvoorziene kosten), omdat het huis toen nog niet officieel op onze naam stond. Vervolgens, nog steeds volgens die brief, zou deze rekening op onze naam komen te staan - handig, want wij hebben daar immers een buitenhuis.
Prima, leuk. Het vreemde was alleen dat wij ons niets konden herinneren van deze 'afspraak'. Hoezo: 5000 euro? Wij vonden het een schamele fooi, maar ja, je kijkt een gegeven paard niet in de bek, en verder leek het ons wel een goed idee om die rekening op onze naam te zetten. Dus wij hebben er verder nooit meer over nagedacht.
Nu moeten wij dus ineens officieel tekenen om afstand te doen van deze rekening. En ik voorspel dat er meer rekeningen gaan volgen. Op zich kun je denken: ja logisch, de weduwe heeft als erfgename recht op dat geld. Maar wat het zo bizar maakt, is dat er NOOIT iets wordt uitgelegd, hoe vaak ik ook vraag om een reden. Waarom moeten we tekenen? Waar staat dat? Is er een probleem? Wat is precies dat probleem? Wat gebeurt er als we niet tekenen? Waarom is er opeens een vierde rekening om afstand van te doen? Enzovoort. Simpele, terechte vragen. Maar: het blijft doodstil aan de andere kant van de lijn. Alles wat ik hierboven beschrijf (aan mogelijke redenen) heb ik zélf bedacht.
Toen ik de weduwe per mail vroeg waarom ze niet bij haar geld kon (toen ging ik er nog vanuit dat wij alleen die 3 'en/of'-rekeningen gekaapt hielden), antwoordde ze: "Het zijn allemaal effectenrekeningen."
Een keiharde leugen, mogen we nu wel vaststellen. Op de Franse rekening staan munten. Ze had gewoon kunnen antwoorden: "Omdat de bank jullie als rekeninghouders beschouwt."
Toch? Is dat zo'n moeilijk antwoord? Ja, dus. Blijkbaar is dat een heel moeilijk antwoord.
Ik heb dus tegen de notaris gezegd: "Iemand die keiharde leugens vertelt, vertrouw ik mijn kindsdeel niet toe. Deze vrouw beheert ons geld tot haar sterfdag; ze mag ermee doen wat ze wil. Ik heb er niet een heel lekker gevoel bij."
Nou, zei de notaris, ze zal vast heel goed op jullie geld passen.
Bij mij ook een familie met een aanzienlijk vermogen en allerlei spelletjes wanneer er iemand doodgaat.
Inmiddels ben ik zelf ook onderdeel geworden, en ik moet zeggen het is eigenlijk best leuk, zorg ervoor dat je jezelf goed inlicht en eventueel laat ondersteunen door een fiscalist waarvan je zeker bent dat hij/zij de situatie begrijpt en aan jou kant staat.
Een notaris die ook dingen doet voor de andere partij moet je zoizo wantrouwen.
Je moet in ieder geval niet vergeten dat (ondanks dat je geld niet belangrijk vind) het wel degelijk dingen mogelijk kan maken die jou of je (toekomstige kinderen) dingen kunnen bieden die anders niet zouden kunnen. Denk er dus niet te lichtzinnig over.
Ik zou niets tekenen.
Weet je zeker dat je ouders gescheiden waren van tafel en bed op het moment dat je moeder overleed? Waren ze niet duurzaam gescheiden?
Dat verschilt nogal in erfbelasting en wie waar recht op heeft.
Dit begrijp ik niet helemaal. Waarom heb je het mogen terugbetalen aan je moeder, en is het woord 'mogen' dan sarcastisch bedoeld? Op welke gronden heb je het mogen/moeten terugbetalen? Is er een rechtszaak geweest? Of heeft je moeder je onder druk gezet? Of begrijp ik het helemaal verkeerd? (Sorryquote:
Dat dus. Heb een soortgelijke situatie gehad: mijn grootmoeder had mij het grootste deel van haar vermogen nagelaten. Heb het mogen terugbetalen aan mijn moeder, aangezien zij bijna volledig onterfd was.
)
Hm, interessantquote:Op dinsdag 28 december 2010 20:04 schreef Laureline het volgende:
Een scheiding van tafel en bed telt voor de bank/notaris niet als een 'echte' scheiding. Mijn ouders waren dat ook (dat was door 2 onhandige,romantische pro deo-advocaten van respectievelijk 80 en 90 jaar oud zo voor ze geregeld), maar toen bleek dat bij belangrijke financiële handelingen van mijn vader, bijvoorbeeld garant staan voor een hypotheek, óók nog de schriftelijke toestemming van mijn moeder nodig was.
Als je je ouders tijdens het overlijden van je moeder nog als getrouwd beschouwd, is er dan iets misgegaan met die erfenis? Waren dat dezelfde accountant en notaris?
Mijn gevoel zegt dat het 'probleem' in deze erfeniskwestie precies dáármee te maken heeft, ik bedoel dus met die rare tafel en bedscheiding. Ik weet zelf alleen even niet meer hoe ik het moet plaatsen. Ik ga er rustig over nadenken...
Volgens mij is er nooit iets misgegaan met de erfenis van mijn moeder. Maar misschien wil ik dat idee gewoon niet toelaten, omdat ik me blindstaar op die ándere erfenis (van mijn vader). Toch... nee, ik geloof dat alles toen goed is geregeld: zij waren gescheiden van tafel en bed (wat dat ook moge betekenen) en hun boedel was nooit verdeeld. Zo heb ik het tenminste altijd begrepen. Het is best mogelijk dat de scheiding een andere (wettelijke) vorm had, ik heb hun scheidingspapieren nooit gezien, maar ik weet honderd procent zeker dat ze samen van de bankrekeningen leefden - ze bezaten samen een aantal huizen, ze zijn financieel dus gewoon op de oude voet doorgegaan. Mijn moeder heeft al die tijd (dus tot haar dood) ook gewoon de helft van zijn pensioen gekregen, en dat is later nog een behoorlijke klap geweest voor de weduwe, omdat zij óók op dat pensioen rekende. Maar zij greep naast de buit, want toen mijn vader overleed, stopte dat pensioen - ze keren daar niet uit aan echtgenotes nummer twee, drie en vier, zeg maar
Hoe dan ook, toen mijn moeder overleed, kreeg mijn vader dus terecht de helft van hun gezamenlijke vermogen (dat hij trouwens eigenhandig bij elkaar had verdiend).Maar wat jij zegt over die belangrijke financiële handelingen, dat is denk ik de clou. De weduwe kan niet aan de geërfde bankrekeningen komen omdat ze bij de bank vermoedelijk de schriftelijke toestemming willen hebben van mijn moeder, die dood is, en dus willen ze nu de toestemming van haar erven, en dat zijn wij.
Op zich is dit heel simpel. Zelfs ik kan het begrijpen
En toch kan niemand deze zinnen over zijn lippen krijgen als ik ernaar vraag. En dát zit mij dwars. Want er zou niks aan de hand zijn geweest als de notaris (of de weduwe, of de accountant) ons een klein jaar geleden had verteld dat DIT het probleem was. Maar ze hebben ons al die tijd doen geloven dat het normaal is om afstand te doen van rekeningen, niet om een reden, maar gewoon - daarom. Omdat zij het willen. Omdat het moet. Omdat het gewoon beter is voor ons allemaal om een blinddoek voor te doen en om het in het donker af te handelen.Dus ook voor degenen die mij hierboven hebberigheid aanwreven: ja natuurlijk gaat het om het geld, waarom anders, maar ik vind het abnormaal om afstand te doen van grote geldbedragen zonder dat iemand mij kan uitleggen WAAROM.
Ik begin in herhaling te vallen
En toch... ik begin een beetje licht te zien: als ik jouw post goed begrijp, moet de notaris al die tijd hebben geweten dat hij deze informatie voor ons achterhield. Ook toen wij hem er rechtstreeks naar vroegen. Tijdens onze laatste bijeenkomst is mijn zus nota bene opgestaan met de woorden: "Ik geloof u niet. Ik heb het idee dat u ons hele gekke verhalen zit te vertellen die nergens op slaan." Daarop keek die man ons heel verbaasd aan en zei: "O, maar het staat u uiteraard vrij om elders een second opinion aan te vragen."
Kort daarna stuurde deze notaris ons een eigenaardige mail waarin hij uit het totale niets begon over een 'ontbrekend scheidingsconvenant.' Die mail was ook gericht aan de accountant. Wij hadden toen al het gevoel dat hij een gloeiende aardappel probeerde door te schuiven aan de accountant (want dat convenant was ZIJN verantwoordelijkheid) en... nou ja, ik heb nu ineens het idee dat deze twee mannen elkaar de spreekwoordelijke zwarte piet proberen toe te spelen. De accountant haat de notaris; hij vindt het een onbenul en een sukkel en wat al niet.
Het spijt me als dit een warrig verhaal is, maar op dit moment zie ik het nog niet helemaal helder. Ik heb wel het idee dat ik op het goede spoor zit. Er is iets tussen die twee mannen, en ze zijn misschien allebei bang om straks de schuld te krijgen. Ik ga eens broeden op een plan hoe ik ze tegen elkaar kan uitspelen, zodat ze de ander gaan aanwijzen als boosdoener
Ja, dat klopt precies. Het stomme is dat wij de accountant altijd hebben gezien als iemand die aan 'onze' kant stond: hij deed altijd de financiële rompslomp van mijn ouders, later heeft hij de erfenis van mijn moeder afgehandeld. Maar nú werkt hij - in opdracht van mijn vader - voor de weduwe. En daarom wil hij nú dat wij snel afstand doen van die rekeningen, omdat zijn beroepseer op het spel staat: hij wil alles op tijd (voor het belasting en/of kalenderjaar) afgehandeld hebben, anders krijgt hij straks de schuld van de boetes etc.quote:
Grappig om te zien dat ik niet als enige in een soortgelijke situatie zit.
Bij mij ook een familie met een aanzienlijk vermogen en allerlei spelletjes wanneer er iemand doodgaat.
Inmiddels ben ik zelf ook onderdeel geworden, en ik moet zeggen het is eigenlijk best leuk, zorg ervoor dat je jezelf goed inlicht en eventueel laat ondersteunen door een fiscalist waarvan je zeker bent dat hij/zij de situatie begrijpt en aan jou kant staat.
Een notaris die ook dingen doet voor de andere partij moet je zoizo wantrouwen.
En de notaris is executeur testamentair, samen met de weduwe, dus hij wordt betaald om háár er zo voordelig mogelijk doorheen te slepen, niet ons.
We hebben pech gehad met de onafhankelijke notarissen die we tot dusver hebben geraadpleegd, en we hebben bovendien de fout gemaakt om 'bevriende' notarissen te vragen. Deze erfenis is zo ingewikkeld, daar moet veel tijd en denkwerk ingestopt worden en dat kun je van een vriendendienst niet verwachten.
Nu dus op zoek naar een goede notaris. Ik heb hier al een paar goede tips gekregen, waarvoor dank
Het rare is dat ik er steeds minder lichtzinnig over ga denken, juist omdat de 'tegenpartij' zich zo buitengewoon ontoeschietelijk en verdacht gedraagt. Ik besef daardoor: aha, we hebben het dus ergens over, dit is blijkbaar serieus. Ik besef dus ook dat zij - de tegenpartij - ons kennelijk zien als een grote bedreiging. Daar waren wij ons niet van bewust, ironisch genoeg hebben ZIJ ons gewezen op de macht die we kennelijk hebben. Grote kans dat wij, als zij gewoon open kaart hadden gespeeld, gewoon hadden meegewerkt omdat we het liefst alles zo snel mogelijk achter de rug wilden hebben.quote:Je moet in ieder geval niet vergeten dat (ondanks dat je geld niet belangrijk vind) het wel degelijk dingen mogelijk kan maken die jou of je (toekomstige kinderen) dingen kunnen bieden die anders niet zouden kunnen. Denk er dus niet te lichtzinnig over.
Ik zou niets tekenen.
Weet je zeker dat je ouders gescheiden waren van tafel en bed op het moment dat je moeder overleed? Waren ze niet duurzaam gescheiden?
Dat verschilt nogal in erfbelasting en wie waar recht op heeft.
En kijk waar we nu staan, acht maanden later
Over die duurzame scheiding: geen idee, maar de term 'scheiding van tafel en bed' is vaak gevallen, en ik vond het toen ook al zoiets raars en katholieks. Dus ik denk dat het wel gewoon klopt.
Je zou bijna gaan vermoeden dat je vader dacht: "Ik zal die watjes van kinderen van mij eens wat zelfrespect, strijdlust en doorzettingsvermogen bijbrengen. Als ze mijn erfenis willen hebben, zullen ze ervoor moeten knokken". Met als pikante bijkomstigheid dat je jezelf nu een aantal van zijn eigenschappen zult moeten bijbrengen zoals wedijver en sluwheid. Een aparte manier om postuum nader tot elkaar te komen..
Nee, een advocaat! Dus geen veredelde quasi-integere ambtenaar maar iemand die oprecht voor je knokt. Die nummer 2 van mij lijkt me een goed wijf.quote:
Nu dus op zoek naar een goede notaris. Ik heb hier al een paar goede tips gekregen, waarvoor dank
grappig je zegt de notaris is executeur , dat had ik nog niet begrepen.
de accountant heeft er dan feitelijk geen zak mee te maken.
als het niet nodig is zou ik niet met hem spreken over de kwestie , en al zeker geen afspraken met hem maken.
eigenlijk wel verbazend een accountant die de notaris niet mag , maar wel tijd in de zaak van de notaris steekt.
dat maakt het vermoeden dat de accountant een tweede agenda heeft (mogelijk eerdere fout verdoezelen)
of zou het nog mooier zijn en heeft de accountant nog een mooiere rol , iets met de weduwe ?
het begint echt als een spannend boek te klinken
de accountant heeft er dan feitelijk geen zak mee te maken.
als het niet nodig is zou ik niet met hem spreken over de kwestie , en al zeker geen afspraken met hem maken.
eigenlijk wel verbazend een accountant die de notaris niet mag , maar wel tijd in de zaak van de notaris steekt.
dat maakt het vermoeden dat de accountant een tweede agenda heeft (mogelijk eerdere fout verdoezelen)
of zou het nog mooier zijn en heeft de accountant nog een mooiere rol , iets met de weduwe ?
het begint echt als een spannend boek te klinken
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Het begint steeds interessanter te worden. Ik begrijp je standpunt uitstekend Nadine, ik zou mij ook geirriteerd en zelfs beledigd voelen over het feit dat weduwe, notaris en co. denken dat ze je wel even met halve waarheden en hele leugens om de tuin kunnen leiden, alsof je een kleuter bent die de waarheid niet toevertrouwd kan worden en die zich zomaar laat misleiden.
(Anderzijds, als ik de weduwe was geweest en voor de beslissing had gestaan hoe het aan te pakken had ik het ook nog niet zo direct geweten. Ze kende jullie niet (toch?), en ik denk dat verreweg de meeste mensen er niet zo'n moraal op nahouden als jij/jullie maar zodra er ergens geld te verdienen valt er alles aan zullen doen om zoveel mogelijk binnen te harken. In zo'n geval is de waarheid vertellen de kat op het spek binden. Ik kan me voorstellen dat je dan een alternatieve strategie probeert...).
Hou ons op de hoogte!
.
(Anderzijds, als ik de weduwe was geweest en voor de beslissing had gestaan hoe het aan te pakken had ik het ook nog niet zo direct geweten. Ze kende jullie niet (toch?), en ik denk dat verreweg de meeste mensen er niet zo'n moraal op nahouden als jij/jullie maar zodra er ergens geld te verdienen valt er alles aan zullen doen om zoveel mogelijk binnen te harken. In zo'n geval is de waarheid vertellen de kat op het spek binden. Ik kan me voorstellen dat je dan een alternatieve strategie probeert...).
Hou ons op de hoogte!
.
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
'Mogen' was inderdaad lichtelijk sarcastisch ja :-)quote:Dit begrijp ik niet helemaal. Waarom heb je het mogen terugbetalen aan je moeder, en is het woord 'mogen' dan sarcastisch bedoeld? Op welke gronden heb je het mogen/moeten terugbetalen? Is er een rechtszaak geweest? Of heeft je moeder je onder druk gezet? Of begrijp ik het helemaal verkeerd? (Sorry )
In BE is het zo dat, als de overledene 1 kind heeft, dit kind 1/2de van de nalatenschap moet krijgen. De andere helft is het beschikbare vermogen, en daarmee mag de overledene gedaan hebben wat ze wilde.
Er waren in het verleden schenkingen gebeurd (naar mij, mijn zus en mijn moeder), en die moesten 'ingekort' worden (= terugbetaald omdat er geen geld meer was voor de erfenis). Helaas rekent men in BE van de jongste schenkingen naar de oudste. En mijn schenkingen waren de meest recente.
Er is geen rechtszaak geweest, omdat dit de terugbetaling enkel vertraagd zou hebben. Uiteraard zijn we bij de notaris geweest en is alles besproken geweest.
Ik kan het allemaal wel gedetailleerder uitleggen, maar dat vraagt een post van 5 pagina's oid :-p
Welcome to Unimatrix 0.
Ja, dat zal die gedacht hebbenquote:
Je zou bijna gaan vermoeden dat je vader dacht: "Ik zal die watjes van kinderen van mij eens wat zelfrespect, strijdlust en doorzettingsvermogen bijbrengen. Als ze mijn erfenis willen hebben, zullen ze ervoor moeten knokken". Met als pikante bijkomstigheid dat je jezelf nu een aantal van zijn eigenschappen zult moeten bijbrengen zoals wedijver en sluwheid. Een aparte manier om postuum nader tot elkaar te komen..
Laat ons Δωδεκάθεον's lied'ren zingen!
Niet iedereen heeft een saaie kantoorlul als vader he.quote:
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Gisteren heeft de secretaresse van de notaris mijn dag opgefleurd 
Zoals ik laatst al vermeldde, heb ik een tijdje terug aan de notaris gevraagd om kopieën van de afstandsverklaringen (voor de 3 rekeningnummers). Hij mailde me toen zonder opgaaf van redenen afstandsverklaringen voor 4 rekeningnummers. Het vierde nummer betrof een Franse bankrekening (die bij het buitenhuis hoort).
Ik heb toen ergens een oude brief opgediept waarin de notaris zwart op wit stelt dat wij géén afstand doen van die Franse bankrekening: de weduwe zou het geld eraf halen en overboeken naar haar Nederlandse rekening, met achterlating van 5000 euro (voor lopende kosten aan het huis) en daarna zou de rekening op onze naam komen.
Die brief heb ik gekopieerd en aan de notaris gestuurd.
Daarop kreeg ik een mail van de secretaresse: of wij zo snel mogelijk afstand wilden doen van die Franse bankrekening.
Dit heet: tegen een muur praten.
Ik heb haar gisteren teruggemaild en uitgelegd dat ik de brief niet voor niks heb gekopieerd en opgestuurd, en als cynische afsluiter schreef ik: "Misschien heeft u de brief over het hoofd gezien?"
Even later volgde haar antwoord: "Inderdaad is de brief aan de binnenkant van de envelop blijven kleven. Ik zal de notaris op de brief wijzen."
Hoe debiel ben je dan?
Zoals ik laatst al vermeldde, heb ik een tijdje terug aan de notaris gevraagd om kopieën van de afstandsverklaringen (voor de 3 rekeningnummers). Hij mailde me toen zonder opgaaf van redenen afstandsverklaringen voor 4 rekeningnummers. Het vierde nummer betrof een Franse bankrekening (die bij het buitenhuis hoort).
Ik heb toen ergens een oude brief opgediept waarin de notaris zwart op wit stelt dat wij géén afstand doen van die Franse bankrekening: de weduwe zou het geld eraf halen en overboeken naar haar Nederlandse rekening, met achterlating van 5000 euro (voor lopende kosten aan het huis) en daarna zou de rekening op onze naam komen.
Die brief heb ik gekopieerd en aan de notaris gestuurd.
Daarop kreeg ik een mail van de secretaresse: of wij zo snel mogelijk afstand wilden doen van die Franse bankrekening.
Dit heet: tegen een muur praten.Ik heb haar gisteren teruggemaild en uitgelegd dat ik de brief niet voor niks heb gekopieerd en opgestuurd, en als cynische afsluiter schreef ik: "Misschien heeft u de brief over het hoofd gezien?"
Even later volgde haar antwoord: "Inderdaad is de brief aan de binnenkant van de envelop blijven kleven. Ik zal de notaris op de brief wijzen."
Hoe debiel ben je dan?
Klacht over notarisquote:
Gisteren heeft de secretaresse van de notaris mijn dag opgefleurd
Zoals ik laatst al vermeldde, heb ik een tijdje terug aan de notaris gevraagd om kopieën van de afstandsverklaringen (voor de 3 rekeningnummers). Hij mailde me toen zonder opgaaf van redenen afstandsverklaringen voor 4 rekeningnummers. Het vierde nummer betrof een Franse bankrekening (die bij het buitenhuis hoort).
Ik heb toen ergens een oude brief opgediept waarin de notaris zwart op wit stelt dat wij géén afstand doen van die Franse bankrekening: de weduwe zou het geld eraf halen en overboeken naar haar Nederlandse rekening, met achterlating van 5000 euro (voor lopende kosten aan het huis) en daarna zou de rekening op onze naam komen.
Die brief heb ik gekopieerd en aan de notaris gestuurd.
Daarop kreeg ik een mail van de secretaresse: of wij zo snel mogelijk afstand wilden doen van die Franse bankrekening.
Ik heb haar gisteren teruggemaild en uitgelegd dat ik de brief niet voor niks heb gekopieerd en opgestuurd, en als cynische afsluiter schreef ik: "Misschien heeft u de brief over het hoofd gezien?"
Even later volgde haar antwoord: "Inderdaad is de brief aan de binnenkant van de envelop blijven kleven. Ik zal de notaris op de brief wijzen."
Verder wel goed nieuws, is er weer een beetje roering in de vijver. Om zo'n brief kan zo'n man verder niet heen. Heb jij het een en ander zwart op wit dat die notaris je herhaaldelijk verzoekt die afstandsverklaring te tekenen?
I got soul, but I'm not a soldier
Nog nieuws? Moest heel erg aan dit topic denken toen ik dit zag in Rotterdam CS
De wijze houdt zich op de achtergrond, in werkelijkheid staat hij vooraan
quote:
Nog nieuws? Moest heel erg aan dit topic denken toen ik dit zag in Rotterdam CS
[ afbeelding ]
Geen nieuws. Ik zei laatst nog tegen mijn zus dat onze notaris (die eigenlijk de notaris van de weduwe is) ook ingehuurd kan worden als mediator, en dat het vreemd is dat hij nooit een balletje in die richting heeft opgegooid, al was het maar omdat het geld oplevert
Maar nee, hij zal er wel geen tijd voor hebben. Meestal is hij met vakantie, meestal vijf weken, en als hij wel op kantoor is, staat de hele wachtkamer vol privacygevoelige dossiers. Mijn zus heeft nog zo'n dossier geopend, waarna ze ons het testament van een wildvreemde begon voor te lezen 
Dus nee, we vervelen ons nooit bij de notaris, maar heel professioneel lijkt het niet. Ik heb het gevoel dat hij in zijn eigen voet gaat schieten - of al hééft geschoten, want we horen al heel lang niets meer uit zijn kamp.
Als ik het me goed herinner van school, dan wordt bij een getrouwd stel het erfdeel verdeeld over zowel kinderen als weduwe/weduwnaar.
Stel dat je ouders dus niet gescheiden waren, dan hebben jullie feitelijk teveel gehad van je moeders erfenis. De helft van alles was van je moeder, dus dat was het erfdeel. Dat erfdeel moesten jullie met z'n 4-en verdelen (3 kinderen én vader). In totaal 1/8 van alles wat je ouders samen bezaten was dus het kindsdeel, en niet 1/6 wat ieder kind nu gehad heeft (alleen de kinderen hebben moeders deel verdeeld toch?).
Mocht je gaan uitzoeken hoe het nu zit met die echtscheiding van je ouders, dan zou het zomaar kunnen dat jullie alsnog een deel terug moeten betalen wat eigenlijk je vader toekwam.
Stel dat je ouders dus niet gescheiden waren, dan hebben jullie feitelijk teveel gehad van je moeders erfenis. De helft van alles was van je moeder, dus dat was het erfdeel. Dat erfdeel moesten jullie met z'n 4-en verdelen (3 kinderen én vader). In totaal 1/8 van alles wat je ouders samen bezaten was dus het kindsdeel, en niet 1/6 wat ieder kind nu gehad heeft (alleen de kinderen hebben moeders deel verdeeld toch?).
Mocht je gaan uitzoeken hoe het nu zit met die echtscheiding van je ouders, dan zou het zomaar kunnen dat jullie alsnog een deel terug moeten betalen wat eigenlijk je vader toekwam.
dat is onzin de scheiding was er wel, alleen de boedel is onverdeeld, hun portie/deel klopt wel.quote:
Als ik het me goed herinner van school, dan wordt bij een getrouwd stel het erfdeel verdeeld over zowel kinderen als weduwe/weduwnaar.
Stel dat je ouders dus niet gescheiden waren, dan hebben jullie feitelijk teveel gehad van je moeders erfenis. De helft van alles was van je moeder, dus dat was het erfdeel. Dat erfdeel moesten jullie met z'n 4-en verdelen (3 kinderen én vader). In totaal 1/8 van alles wat je ouders samen bezaten was dus het kindsdeel, en niet 1/6 wat ieder kind nu gehad heeft (alleen de kinderen hebben moeders deel verdeeld toch?).
Mocht je gaan uitzoeken hoe het nu zit met die echtscheiding van je ouders, dan zou het zomaar kunnen dat jullie alsnog een deel terug moeten betalen wat eigenlijk je vader toekwam.
het lijkt er veel meer op dat vader delen van de onverdeelde boedel heeft weggeven en dat door het ontbreken van verdeling bij scheiding , het restant of delen daar nog verdeeld moeten worden.
beide ouders hadden nog zeggenschap over de boedel en door het uitblijven van een verdeling hadden de kinderen na het overlijden van vader nog steeds zeggenschap van die delen waar van geen afstand is getekend bij de dood van moeder.
[ Bericht 15% gewijzigd door dop op 14-01-2011 06:24:46 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Nee. Dat is het probleem met slepende zakenquote:
Of toch, één ding: de weduwe heeft een belastingaanslag voor het Franse buitenhuis aan ons doorgestuurd, met het verzoek de aanslag te betalen van de beruchte Franse bankrekening, waar zij - zo schrijft ze - niet over kan beschikken.
Wij wel, dan?
Vervolgens hebben wij bij de notaris geïmformeerd of het Franse buitenhuis inmiddels officieel op onze naam staat. Antwoord: nee, daar wordt aan gewerkt (door een Franse notaris). Het lijkt me nogal duidelijk dat de weduwe (uit naam van mijn vader) de financiële verplichtingen op zich moet nemen zolang het testament niet is nageleefd - met andere woorden: wij betalen niks. Het is daarbij nogal vreemd van haar om te denken dat wij wel even geld kunnen overboeken van een bankrekening die op naam van mijn vader (en moeder?) staat.
Mijn standpunt inzake de hele kwestie is vanaf nu: ik heb de erfenis (het testament) aanvaard. Alles dat buiten het testament valt - namelijk: bijlagen, kanttekeningen en verzoeknummers die worden ingediend door de weduwe en/of de notaris - heb ik niet aanvaard. Daarover is in het testament ook niets terug te vinden. Je kunt wel beginnen met associëren en vrij interpreteren, maar dat is toch niet het idee van een testament?
Verder: onze adem is lang
Ja, ik denk ook dat het zo zit. De interpretatie van Kaza (post boven jou) is wel begrijpelijk, maar ik vermoed dat de scheiding van tafel en bed wél 'officieel' is (mijn vader is tenslotte hertrouwd, en op het gemeentehuis zijn ze niet helemaal achterlijk), alleen de boedelscheiding is erbij ingeschoten.quote:
[..]
dat is onzin de scheiding was er wel, alleen de boedel is onverdeeld, hun portie/deel klopt wel.
het lijkt er veel meer op dat vader delen van de onverdeelde boedel heeft weggeven en dat door het ontbreken van verdeling bij scheiding , het restant of delen daar nog verdeeld moeten worden.
beide ouders hadden nog zeggenschap over de boedel en door het uitblijven van een verdeling hadden de kinderen na het overlijden van vader nog steeds zeggenschap van die delen waar van geen afstand is getekend bij de dood van moeder.
Het gaat vermoedelijk puur om dat woordje 'zeggenschap' dat jij gebruikt: wij hadden na de dood van mijn vader nog zeggenschap over de boedel, en daar gaat het testament aan voorbij. Het testament gaat uit van een echtscheiding én een boedelscheiding. En dat klopt niet. Maar niemand (mijn vader noch de notaris) heeft daarbij stilgestaan toen het testament werd opgemaakt. Ach jongens... de wet... het is ook allemaal zo ingewikkeld
Want wie heeft hier nu schuld?
* De notaris wist niet dat mijn vader nooit een boedelscheiding had geregeld; hij wist alleen dat hij was gescheiden (van een persoon).
* De accountant wist wel dat mijn vader nooit een boedelscheiding had geregeld, maar aangezien hij de hele erfenisverdeling (na de dood van mijn moeder) moest regelen, raakte hij overspoeld met informatie, en uitgerekend dit brokje informatie dreef weg. Hij vergat het. Hij dacht ook dat hij zich die slordigheid wel kon veroorloven - mijn moeder was immers dood, dus waarom zou je dan nog een boedelscheiding in gang zetten? Antwoord: omdat iemand stieken kan hertrouwen, en dat is precies wat mijn vader deed
* Mijn vader wist wel of niet dat er geen boedelscheiding was - ik denk dat hij er nooit bij heeft stilgestaan. Nee: hij wist het niet. Ik ben ervan overtuigd dat hij de erfenisverdeling na mijn moeders dood (waarbij wij de helft van hun vermogen kregen) heeft beschouwd als een aflsuiting van alles. Hij dacht dat hij met een schone lei begon. Op zich een logische gedachte, maar ja... de wet, hè?
* De weduwe dacht dat ze op rozen zat. Op het gemeentehuis werd haar huwelijk met een stervende man gesloten - ze kreeg een trouwboekje mee naar huis, bovendien was er een testament waarin zij als enige erfgenaam werd aangewezen. Bingo
Of wacht... toch niet, want er was nog een achterstallig akkefietje met een boedelscheiding Welke les kunnen wij uit deze vertelling trekken?
Trouw nooit met een stervende man zonder zijn antecedenten na te trekken
Nog wel, nog wel...quote:
Nieuws van het front: de weduwe begint officieel raar te doen. Laatst stuurde ze een brief met daarin een belastingaanslag voor het buitenhuis - of wij die even wilden betalen, want zij kon niet aan de Franse bankrekening komen.
Wij wel dan?
Mijn zus mailde haar: wij kunnen ook niet aan die rekening komen, tenzij het de bedoeling is dat we met vervalste handtekeningen aan de gang gaan, en bovendien zijn wij juridisch nog geen eigenaar van het huis; de Franse notaris werkt nog aan de overdracht. Met andere woorden: wij speelden de bal terug.
Vandaag kwam haar antwoord: nee, wij moesten die kosten betalen, bovendien wil ze met terugwerkende kracht de kosten (voor het huis) over het afgelopen jaar terugvorderen. (Mijn vader is bijna een jaar geleden overleden). Die kosten zijn via een automatische incasso afgeschreven van de Franse bankrekening. Ik vraag me af of ze een poot heeft om op te staan. Zij is als enige erfgenaam toch verantwoordelijk voor de eigendommen van de 'erflater' (mijn vader)? Pas als wij officieel eigenaar zijn, kunnen wij financieel worden aangesproken, lijkt mij. Weet iemand of dat klopt?
de executeur testementair is veranwoordelijk voor de betaling van rekeningen zolang de boel niet is afgehandeld , dit kan uit de nalatenschap en mag vermoedelijk , maar weet ik dus niet helemaal zeker , worden afgetrokken van het deel dat jullie toekomt.quote:
[..]
Nog wel, nog wel...
Nieuws van het front: de weduwe begint officieel raar te doen. Laatst stuurde ze een brief met daarin een belastingaanslag voor het buitenhuis - of wij die even wilden betalen, want zij kon niet aan de Franse bankrekening komen.
Wij wel dan?
Mijn zus mailde haar: wij kunnen ook niet aan die rekening komen, tenzij het de bedoeling is dat we met vervalste handtekeningen aan de gang gaan, en bovendien zijn wij juridisch nog geen eigenaar van het huis; de Franse notaris werkt nog aan de overdracht. Met andere woorden: wij speelden de bal terug.
Vandaag kwam haar antwoord: nee, wij moesten die kosten betalen, bovendien wil ze met terugwerkende kracht de kosten (voor het huis) over het afgelopen jaar terugvorderen. (Mijn vader is bijna een jaar geleden overleden). Die kosten zijn via een automatische incasso afgeschreven van de Franse bankrekening. Ik vraag me af of ze een poot heeft om op te staan. Zij is als enige erfgenaam toch verantwoordelijk voor de eigendommen van de 'erflater' (mijn vader)? Pas als wij officieel eigenaar zijn, kunnen wij financieel worden aangesproken, lijkt mij. Weet iemand of dat klopt?
maar in jullie geval zou het er op neer kunnen komen dat door de onverdeelde boedel , een deel niet van de erflater (vader) is.
maar goed zo lang dat niet duidelijk is kunnen ze jullie niet vragen zaken te betalen.
je zou eens kunnen vragen waarom ze denkt dat jullie verantwoordelijk zijn voor rekeningen ipv de executeur testementair. zoals het normaal zou moeten.
als alle eigendommen van de erflater zijn dan heeft de executeur testementair, de volmacht.
[ Bericht 4% gewijzigd door dop op 25-01-2011 00:12:00 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Dank voor je antwoord.quote:
[..]
de executeur testementair is veranwoordelijk voor de betaling van rekeningen zolang de boel niet is afgehandeld , dit kan uit de nalatenschap en mag vermoedelijk , maar weet ik dus niet helemaal zeker , worden afgetrokken van het deel dat jullie toekomt.
maar in jullie geval zou het er op neer kunnen komen dat door de onverdeelde boedel , een deel niet van de erflater (vader) is.
maar goed zo lang dat niet duidelijk is kunnen ze jullie niet vragen zaken te betalen.
je zou eens kunnen vragen waarom ze denkt dat jullie verantwoordelijk zijn voor rekeningen ipv de executeur testementair. zoals het normaal zou moeten.
als alle eigendommen van de erflater zijn dan heeft de executeur testementair, de volmacht.
De weduwe en de notaris treden samen op als executeur testamentair. Ik mag aanemen dat de notaris ooit wel heeft geleerd hoe het zit met die betalingen
Het goede nieuws is trouwens wel dat de weduwe inmiddels een grafhekel heeft aan de notaris. Hij heeft ons ooit (uit haar naam, neem ik aan?) 5000 euro toegezegd op die Franse bankrekening, maar op dat moment gingen alle partijen er nog vanuit dat de weduwe het resterende geld probleemloos zou kunnen overboeken naar haar eigen rekening. Dat zit er nu even niet in. Daarom wil ze haar 5000 euro terug
Het is alleen nogal ingewikkeld om 5000 euro op te eisen (of terug te geven) van een rekening waar niemand bij kan 
Wat een verhaal zeg. Ik zeg altijd tegen mijn ouders (die gescheiden zijn), maak alsjeblieft jullie geld op, kan er ook nooit gezeik ontstaan.
In elk geval heb ik zoiets van, ik hoef dat geld niet, maar ik wil niet dat iemand anders ermee wegloopt. Zoals hier, dat vind ik dus misselijk. Zo'n vrouwtje die een oudere kerel versiert om er vervolgens lekker van op vakantie te gaan.
Jullie hebben nog geduld, ik zou het minder netjes oplossen.
In elk geval heb ik zoiets van, ik hoef dat geld niet, maar ik wil niet dat iemand anders ermee wegloopt. Zoals hier, dat vind ik dus misselijk. Zo'n vrouwtje die een oudere kerel versiert om er vervolgens lekker van op vakantie te gaan.
Jullie hebben nog geduld, ik zou het minder netjes oplossen
.
afspraak maken met die foute accountant van de weduwe, de weduwe zelf, de notaris, eventuele andere foute kabouters er ook bij, en dan zelf een nieuwe notaris meenemen die zich goed in alle ontwikkelingen heeft ingelezen.
en dan alle andere betrokkenen eens even flink goed confronteren met al hun vage en dubieuze en onwettige handelingen/eisen/brieven/teksten.
en dan zeggen: we gaan het nu zo en zo doen (dat bepalen jullie), dat gaan we vandaag vastleggen en dan in de komende maand uitvoeren en afronden.
en dan weet ik niet of je die accountant ergens mee onder druk kunt zetten (dat je zijn foute acties meldt bij een vereniging van accountants of zo), maar die foute notaris kun je sowieso onder druk zetten om alles wat ie aan papieren en stukken heeft vrij te geven.
en dan alle andere betrokkenen eens even flink goed confronteren met al hun vage en dubieuze en onwettige handelingen/eisen/brieven/teksten.
en dan zeggen: we gaan het nu zo en zo doen (dat bepalen jullie), dat gaan we vandaag vastleggen en dan in de komende maand uitvoeren en afronden.
en dan weet ik niet of je die accountant ergens mee onder druk kunt zetten (dat je zijn foute acties meldt bij een vereniging van accountants of zo), maar die foute notaris kun je sowieso onder druk zetten om alles wat ie aan papieren en stukken heeft vrij te geven.
je kunt als je erfgenaam bent, en in het testament word een executeur aangewezen , weinig eisen, of je moet naar de rechter willen. maar die zal ook zo veel mogelijk de executeur zijn werk laten doen.quote:
afspraak maken met die foute accountant van de weduwe, de weduwe zelf, de notaris, eventuele andere foute kabouters er ook bij, en dan zelf een nieuwe notaris meenemen die zich goed in alle ontwikkelingen heeft ingelezen.
en dan alle andere betrokkenen eens even flink goed confronteren met al hun vage en dubieuze en onwettige handelingen/eisen/brieven/teksten.
en dan zeggen: we gaan het nu zo en zo doen (dat bepalen jullie), dat gaan we vandaag vastleggen en dan in de komende maand uitvoeren en afronden.
en dan weet ik niet of je die accountant ergens mee onder druk kunt zetten (dat je zijn foute acties meldt bij een vereniging van accountants of zo), maar die foute notaris kun je sowieso onder druk zetten om alles wat ie aan papieren en stukken heeft vrij te geven.
je zou nog een mediator kunnen voortellen , maar of je in deze zaak daar ver mee komt vraag ik me af.
ik zou in dit geval me wel kunnen voorstellen dat een rechter, de executeur niet helemaal de vrijehand gaat geven , maar de als je verder de tijd hebt zou ik de gang naar de rechter niet snel maken.
persoonlijk zou ik ze nog wat kluilen voor zichzelf laten graven.
Je zou terloops kunnen voorstellen om het gezamelijk aan de rechter voor te leggen, dat zal de druk ook wel opvoeren.
[ Bericht 3% gewijzigd door dop op 25-01-2011 08:38:02 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Het is inderdaad pijnlijk om te zien hoe een wildvreemde ermee wegloopt, maar eigenlijk gaat het vooral om de manier waarop ze te werk gaat. Sommige mensen (en zij is zo iemand) raken in blinde paniek als er grote bedragen in het spel zijn. Over een grote erfenis betaal je een flinke som aan successierechten, dat is misschien niet leuk, maar het is de wet, hè? Bovendien betaal je die kosten van het geërfde geld, in zekere zin is het dus geen 'verlies'. Zij ziet het wel als een verlies, sterker: zij klaagt steeds over de enorme kosten die ze moet maken en eigenlijk geeft ze ons daarvan de schuld. Over onze kindsdelen (die zij tot haar dood beheert) moet ze namelijk de volledige successierechten betalen, of nou ja... ze moet het geld voorschieten, want het wordt straks gewoon van onze delen afgetrokken. Maar omdat zij met mijn vader getrouwd was, betaalt ze over haar eigen geld veel minder belasting (die eerste 5 ton zijn successievrij, dacht ik) en dus ziet ze ons als de boosdoeners.quote:
Wat een verhaal zeg. Ik zeg altijd tegen mijn ouders (die gescheiden zijn), maak alsjeblieft jullie geld op, kan er ook nooit gezeik ontstaan.
In elk geval heb ik zoiets van, ik hoef dat geld niet, maar ik wil niet dat iemand anders ermee wegloopt. Zoals hier, dat vind ik dus misselijk. Zo'n vrouwtje die een oudere kerel versiert om er vervolgens lekker van op vakantie te gaan.
Jullie hebben nog geduld, ik zou het minder netjes oplossen
Hoe leg je iemand uit dat al deze kosten vallen onder het kopje 'een gegeven paard moet je niet... enzovoort'?
Tot nu toe zijn we aardig geweest, maar dat was ook de strategie. Ons valt eigenlijk niets te verwijten; wij wachten rustig af, en er komt geheid een dag waarop zij doorslaat. Op die dag hoeven we niet lang meer te wachten, ik voel het
