WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Ja, maar je moet niet vergeten dat het ons niet om het geld ging. Ons uitgangspunt was toen: we willen dit vriendschappelijk afhandelen, beschaafd, enzovoort. Hoewel het natuurlijk niet leuk is om buiten spel te worden gezet in een testament, hebben wij de wens van mijn vader wel meteen geaccepteerd.quote:Op maandag 27 december 2010 09:01 schreef Maharbal het volgende:
En we zijn weer terug bij af. Een aantal maanden geleden gaf ik volgens mij al op pagina 1 het antwoord op alle vragen van de TS.
Het probleem is ontstaan doordat wij:
1) niets kregen
2) heel veel kregen
3) meteen afstand moesten doen van wat we om onduidelijke reden tóch hadden gekregen.
Het komt er (psychologisch gezien) op neer dat het aanvaardbaar is om niks te krijgen, want dat zegt het testament. Nu hebben wij tóch iets gekregen, en gevoelsmatig moeten wij dat geld aan de weduwe geven. Dat is het verschil: eerst gaf mijn vader al zijn geld aan de weduwe, nu zijn wij degenen die haar rijk moeten maken. Nuance, natuurlijk. Maar wij gunnen het haar natuurlijk niet écht. Wij wilden het hele verhaal graag afsluiten. Zoals mijn broer zei: "Het testament maakt het rouwproces er een stuk gemakkelijker op."
Nu wordt het rouwproces alsnog een slepende zaak. Wij kunnen die deur niet sluiten.Ja, dat denk ik ook.quote:Overigens kan een testament best geldig zijn in een dergelijke situatie. Het geldt dan alleen maar voor het deel dat daadwerkelijk van de vader is/was.
Dadelijk krijgt zij het geld en jullie, als wettelijk erfgenamen, de aanslag voor de successierechten..quote:
Dat is het verschil: eerst gaf mijn vader al zijn geld aan de weduwe, nu zijn wij degenen die haar rijk moeten maken. Nuance, natuurlijk.
Heb je al een afspraak met een advocaat? Houd je er rekening mee dat bij sommige bepalingen in het erfrecht wettelijke termijnen gelden, en dat het best zou kunnen dat er binnenkort bijvoorbeeld een 5-jaars termijn verloopt? Nogmaals, die tweede advocaat in mijn lijstje van drie leek me een goede.
Ja, te lang alles op zijn beloop laten kan ook weer problemen opleveren, vermoed ik. En dan is het opeens niet meer om te lachen...
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
@Materbal:quote:
[..]
En we zijn weer terug bij af. Een aantal maanden geleden gaf ik volgens mij al op pagina 1 het antwoord op alle vragen van de TS.
Overigens kan een testament best geldig zijn in een dergelijke situatie. Het geldt dan alleen maar voor het deel dat daadwerkelijk van de vader is/was.
Op het moment dat je op pagina 1 antwoorden gaf, was het uitgangspunt dat de volledige erfenis verdeeld was ten tijde van het overlijden van de moeder gebaseerd op het feit dat er een echtscheiding plaats had gevonden. De vervolgerfenis van de vader was daarmee an sich (voor zover niet strijdig met de wet) een 'simpele' kwestie van het uitvoeren van het testament.
Naar ik uit alle gegevens destilleer is het zo dat er nooit een formele scheiding plaats heeft gevonden tussen vader en moeder waarmee de vraag rijst of de boedelverdeling ten tijde van het overlijden van de moeder volledig is geweest en meer specifiek of daarbij de saldi van de alle rekeningen (dus niet alleen de 3 maar ook de 7) betrokken is.
Als de boedelverdeling niet volledig is geweest, zijn de vervolgvragen (1) of er na de afhandeling van de nalatenschap van de moeder, op enige wijze afstand is gedaan van enige 'vervolgrechten' en (2) of dit mogelijk alsnog te vorderen is.
Dit alles staat los van de discussie over het 'onterven' (wat niet aan de orde is en geen kans maakt) en de en/of rekeningen (waarbij m.i. alleen bovenstaande relevant is).
N.B. Ik ben geen jurist maar ik probeer een beetje duidelijkheid te verschaffen over waar het om gaat
TS: zit ik in de richting?
Winnaar wielerprono 2006 en biatlon wk prono 2016
Ik zou de heldere vragen die jullie hebben op papier zetten en de brief naar de personen in kwestie sturen met het verzoek jullie vragen schriftelijk te beantwoorden binnen twee weken.
Daarnaast zou ik wel een contactpersoon aanwijzen die namens de familie het contact overneemt. Een advocaat dus. Hij kan ook die brief sturen. Ik zou persoonlijk niet meer lastiggevallen willen worden met telefoontjes waarin mij gezegd wordt dat ik iets moet tekenen. Alles uit handen geven, en alleen nog contact via een advocaat. Dat zou mij denk ik rust geven.
Sorry, maar ik vind jullie tot nu toe wel een beetje naief hierin. Te denken dat je dingen 'beschaafd' onderling kunt regelen... Het gaat om geld, dat haalt alles behalve beschaafdheid in mensen naar boven en die weduwe lijkt me een goed voorbeeld. Ik vind het zelf veel beschaafder eigenlijk om het in handen van een professional te leggen.
Daarnaast zou ik wel een contactpersoon aanwijzen die namens de familie het contact overneemt. Een advocaat dus. Hij kan ook die brief sturen. Ik zou persoonlijk niet meer lastiggevallen willen worden met telefoontjes waarin mij gezegd wordt dat ik iets moet tekenen. Alles uit handen geven, en alleen nog contact via een advocaat. Dat zou mij denk ik rust geven.
Sorry, maar ik vind jullie tot nu toe wel een beetje naief hierin. Te denken dat je dingen 'beschaafd' onderling kunt regelen... Het gaat om geld, dat haalt alles behalve beschaafdheid in mensen naar boven en die weduwe lijkt me een goed voorbeeld. Ik vind het zelf veel beschaafder eigenlijk om het in handen van een professional te leggen.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Erg interessante zaak en ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk af gaat lopen. Zoals velen al zeiden in ieder geval niets gaan tekenen totdat alles helemaal duidelijk is. Die weduwe lijkt me trouwens een vervelend en op geld belust persoon, alleen daarom zou ik al niet zomaar meewerken.
Waarom willen jullie zelf niet een deel van het geld? Overigens wel een beetje vreemd dat hij vlak voor zijn overlijden trouwt waar maar weinig mensen van op de hoogte zijn.
Waarom willen jullie zelf niet een deel van het geld? Overigens wel een beetje vreemd dat hij vlak voor zijn overlijden trouwt waar maar weinig mensen van op de hoogte zijn.
even voor de duidelijkheid , bij overlijden van moeder waren vader en moeder reeds gescheiden van tafel en bed. welke 50% heeft je vader toen gehad ?
hij is na scheiding namelijk geen erfgenaam meer.
daar zit dus ook de eerste fout.
eerst moet de boedel verdeeld worden en daarna erven de kinderen het deel van de moeder , tenzij moeder een testament had waar in ze iets aan vader na liet , maar ik begreep dat dat er niet was.
de verdeling van de boedel moet in 2 gelijke delen , tenzij moeder of de erven hebben getekend voor een andere verdeling.
dus kreeg vader 50% van de boedel of 50% van moeders deel van de boedel ?
als de erfenis van moeder is verdeeld kun je inzagen vragen van de stukken van de notaris , daar heb je gewoon recht op kunnen ze niet voor je achter houden.
mijn gevoel zegt dat vader waarschijnlijk al de fout heeft gemaakt door iets naar zich toe te trekken wat niet van hem was.
of dat bewust of onbewust is gegaan doet er eigenlijk niet toe , echter de notaris zou dit wel moeten hebben gezien. even zo het ontbreken van het echtscheiding convenant
word toch erg nieuwschierig naar de notaris , die heeft of een grote fout gemaakt of die is er helemaal niet , en dus is de boedel van moeder helemaal nooit verdeeld.
volgende vraag, wie heeft nu eigenlijk opdracht gegeven tot het verdelen van de erfenis van moeder ?
dat zouden de kinderen moeten zijn geweest en niet vader.
dus zou jij of je broers / zussen nu al moeten weten hoe dat is gegaan
[ Bericht 10% gewijzigd door dop op 27-12-2010 21:04:38 ]
hij is na scheiding namelijk geen erfgenaam meer.
daar zit dus ook de eerste fout.
eerst moet de boedel verdeeld worden en daarna erven de kinderen het deel van de moeder , tenzij moeder een testament had waar in ze iets aan vader na liet , maar ik begreep dat dat er niet was.
de verdeling van de boedel moet in 2 gelijke delen , tenzij moeder of de erven hebben getekend voor een andere verdeling.
dus kreeg vader 50% van de boedel of 50% van moeders deel van de boedel ?
als de erfenis van moeder is verdeeld kun je inzagen vragen van de stukken van de notaris , daar heb je gewoon recht op kunnen ze niet voor je achter houden.
mijn gevoel zegt dat vader waarschijnlijk al de fout heeft gemaakt door iets naar zich toe te trekken wat niet van hem was.
of dat bewust of onbewust is gegaan doet er eigenlijk niet toe , echter de notaris zou dit wel moeten hebben gezien. even zo het ontbreken van het echtscheiding convenant
word toch erg nieuwschierig naar de notaris , die heeft of een grote fout gemaakt of die is er helemaal niet , en dus is de boedel van moeder helemaal nooit verdeeld.
volgende vraag, wie heeft nu eigenlijk opdracht gegeven tot het verdelen van de erfenis van moeder ?
dat zouden de kinderen moeten zijn geweest en niet vader.
dus zou jij of je broers / zussen nu al moeten weten hoe dat is gegaan
[ Bericht 10% gewijzigd door dop op 27-12-2010 21:04:38 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Oké, ik begin even met deze postquote:
even voor de duidelijkheid , bij overlijden van moeder waren vader en moeder reeds gescheiden van tafel en bed. welke 50% heeft je vader toen gehad ?
hij is na scheiding namelijk geen erfgenaam meer.
daar zit dus ook de eerste fout.
eerst moet de boedel verdeeld worden en daarna erven de kinderen het deel van de moeder , tenzij moeder een testament had waar in ze iets aan vader na liet , maar ik begreep dat dat er niet was.
de verdeling van de boedel moet in 2 gelijke delen , tenzij moeder of de erven hebben getekend voor een andere verdeling.
dus kreeg vader 50% van de boedel of 50% van moeders deel van de boedel ?
als de erfenis van moeder is verdeeld kun je inzagen vragen van de stukken van de notaris , daar heb je gewoon recht op kunnen ze niet voor je achter houden.
mijn gevoel zegt dat vader waarschijnlijk al de fout heeft gemaakt door iets naar zich toe te trekken wat niet van hem was.
of dat bewust of onbewust is gegaan doet er eigenlijk niet toe , echter de notaris zou dit wel moeten hebben gezien. even zo het ontbreken van het echtscheiding convenant
word toch erg nieuwschierig naar de notaris , die heeft of een grote fout gemaakt of die is er helemaal niet , en dus is de boedel van moeder helemaal nooit verdeeld.
Het klopt dat mijn ouders (op de valreep) gescheiden waren van tafel en bed toen mijn moeder overleed. Echter, de boedel was niet verdeeld. Sterker: mijn vader heeft destijds aangedrongen op een scheiding van tafel en bed omdat hij geen zin had om belasting te betalen over een boedelscheiding. Het was dus een financiële handigheid, zeg maar. Mijn ouders hebben toen, hoewel ze gescheiden waren, samen van hun (gedeelde) bankrekeningen geleefd. Ze waren allebei relaxed over geld (dat moet ook wel, als je het zo regelt) en ze konden dus ook precies van elkaar zien hoeveel er werd uitgegeven aan reisjes en wat al niet. Maar dat ging prima. Vervolgens werd mijn moeder ernstig ziek - dat was het moment waarop zij besloot die scheiding van tafel en bed door te drukken, om te zorgen dat wij in elk geval de helft van het vermogen zouden erven - en vrij snel daarna is ze overleden. Zij had geen testament. Er lag toen dus een gedeelde boedel, en die is in tweeën gedeeld: mijn vader de helft (terecht) en wij de andere helft. Ik denk dat het verhaal tot op dat punt gewoon klopt.
Toen wij de verklaring van erfrecht tekenden (na afloop van de boedelverdeling, die een paar jaar heeft geduurd, aangezien er los van het geld ook nog een aantal huizen en appartementen moesten worden verdeeld/verkocht etc.) was iedereen blij en tevreden. De accountant had destijds de 'leiding' over de boedelverdeling, en ik denk eigenlijk dat HIJ een fout heeft gemaakt, namelijk: er is geen scheidingsconvenant opgesteld. Hij heeft een keer tegen me gezegd dat de bankrekeningen allemaal aan mijn vader zijn toegekend, maar... dat is nergens zwart op wit gezet. Met 'bankrekeningen' bedoel ik puur de rekeningnummers, want wij - de erven - hebben uiteraard ons geld (voorheen: het geld van mijn moeder) van die rekeningen ontvangen. Mijn vader hield dus de helft van het geld over, plus de rekeningnummers. Hij vergat alleen om de naam van mijn moeder van die rekeningen af te halen, en de banken hebben automatisch de naam van mijn moeder vervangen door die van ons (de erven). En zo bleken wij opeens mede-rekeninghouder te zijn van rekeningnummers die hem toebehoorden.
En de banken zijn in dit opzicht heel strikt: ze hebben geen boodschap aan mondelinge verklaringen of smeekbedes of wat dan ook, ze zeggen gewoon: "Wij bepalen niet wat aan wie toebehoort, wij beheren alleen het geld, en wij zien hier twéé rekeninghouders staan, niet één, dank u, veel geluk en tot ziens."
Nou ja, het is eigenlijk gewoon gegaan zoals het ook gaat bij een getrouwd echtpaar, omdat de boedel nog van hen samen was. Ik snap dat trouwens niet, want als ik google op 'scheiding van tafel en bed', zie ik duidelijk staan dat het JUIST gaat om de scheiding van de boedel. Dat is de essentie van zo'n scheiding.quote:volgende vraag, wie heeft nu eigenlijk opdracht gegeven tot het verdelen van de erfenis van moeder ?
dat zouden de kinderen moeten zijn geweest en niet vader.
dus zou jij of je broers / zussen nu al moeten weten hoe dat is gegaan
Hierbij moet ik wel aantekenen dat mijn vader een zeer slinkse, handige man was - hij wist altijd met de meest onnavolgbare theorieën door te komen, en hij regelde zijn zaken wel vaker op een volstrekt unieke en ondoorzichtige manier. Toen wij zijn testament voorlegden aan een andere notaris (bij wijze van second opinion) viel die man bijna achterover van stoel: zoiets ingewikkelds en eigenaardigs had hij nog nooit gelezen. De dingen konden nooit normaal. Mijn vader ging uit van de gedachte: hoe onbegrijpelijker, hoe beter. Maar een nadeel was dat hij daarnaast zeer laks en slordig was. Ik denk eerlijk gezegd dat hij ondanks zijn geheime huwelijk heel goed heeft geweten dat hij zijn kersverse vrouw (en ons) met een hoop shit achterliet, maar hij was niet het type man dat daar één seconde van wakker lag
Hoe dan ook, het lijkt erop dat mijn vader destijds heeft aangedrongen op een scheiding van tafel en bed, en daarbij heeft hij dan blijkbaar de essentie (de boedelscheiding) uit het contract weten te schrappen.
Wij willen natuurlijk best een deel van het geld, maar het was mijn vaders goed recht om alles na te laten aan zijn nieuwe vrouw. Het komt heel vaak voor dat mensen kiezen voor een zogenaamd 'Langstlevende testament', waarbij de langstlevende partner (in dit geval: de weduwe) alles krijgt toebedeeld, en dan kun je op je kop gaan staan, je kunt er niets aan veranderen. Het ligt nu alleen anders, omdat mijn vader zijn zaakjes blijkbaar slecht had geregeld: de bankrekeningen zijn nooit door hem opgeëist, terwijl hij dat recht (volgens mondelinge afspraak) wel had.quote:
Erg interessante zaak en ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk af gaat lopen. Zoals velen al zeiden in ieder geval niets gaan tekenen totdat alles helemaal duidelijk is. Die weduwe lijkt me trouwens een vervelend en op geld belust persoon, alleen daarom zou ik al niet zomaar meewerken.
Waarom willen jullie zelf niet een deel van het geld? Overigens wel een beetje vreemd dat hij vlak voor zijn overlijden trouwt waar maar weinig mensen van op de hoogte zijn.
En ja, dan kun je twisten over de vraag of hij dat domweg is vergeten, of dat hij misschien heeft gedacht: dat zoeken die sukkels zelf maar uit, als ik eenmaal onder de grond lig. Tot slot zou je óók nog kunnen denken dat hij ons, zijn kinderen, op deze manier tóch iets heeft willen nalaten zonder de weduwe op de kast te jagen. Stiekem, op zijn eigen, slinkse wijze. Hij is met haar getrouwd, zij dacht dat ze al haar schaapjes op het droge had, maar mijn vader... ja, wat dacht mijn vader?
Om die reden zou dit nog wel eens een interessante rechtszaak kunnen worden. Want de enige die de antwoorden kent, is dood. Mocht het tot een rechtszaak komen, dan heeft de weduwe natuurlijk niet zo'n heel sterk verhaal: haar huwelijk met een ten dode opgeschreven man heeft nipt één maand mogen duren
Toevallig had ik er vanavond een gesprek over met iemand, en wij zijn inderdaad naïef en ik begrijp ook niet goed waarom wij zo weinig verstand hebben van geld, of nee: waarom wij de waarde van geld niet lijken te doorgronden. Maar dat is ongetwijfeld een kwestie van opvoeding geweest. Mijn vader gaf niets om geld. Mijn moeder ook niet. Ze hádden het. Vanuit die luxe-positie hoefden ze het er niet over te hebben, en dat is na hun scheiding dus ook niet veranderd; ze zagen geld als een abstractie. Ik ben van ons drieën nu eigenlijk de 'haai' - mijn broer en zus begrijpen niet wat ik allemaal bazel, zij willen dit probleem het liefst zo snel mogelijk lozen. Dus: tekenen, klaar. Zij kunnen het geld beter gebruiken dan ik, maar dat doet niet ter zake: ook voor hen is geld een abstractie. Iets anders is dat zij, méér dan ik, ontzag hebben voor de wet/het testament/de regels. Tenminste: dat denk ik. Zij beschouwen dit als vechten tegen de bierkaai. Maar ik heb al tegen ze gezegd: "Voel je niet verplicht, ik ben wel de gek in de familie. Er is maar één gek nodig, tenslotte."quote:Op maandag 27 december 2010 15:01 schreef mane het volgende:
Ik zou de heldere vragen die jullie hebben op papier zetten en de brief naar de personen in kwestie sturen met het verzoek jullie vragen schriftelijk te beantwoorden binnen twee weken.
Daarnaast zou ik wel een contactpersoon aanwijzen die namens de familie het contact overneemt. Een advocaat dus. Hij kan ook die brief sturen. Ik zou persoonlijk niet meer lastiggevallen willen worden met telefoontjes waarin mij gezegd wordt dat ik iets moet tekenen. Alles uit handen geven, en alleen nog contact via een advocaat. Dat zou mij denk ik rust geven.
Sorry, maar ik vind jullie tot nu toe wel een beetje naief hierin. Te denken dat je dingen 'beschaafd' onderling kunt regelen... Het gaat om geld, dat haalt alles behalve beschaafdheid in mensen naar boven en die weduwe lijkt me een goed voorbeeld. Ik vind het zelf veel beschaafder eigenlijk om het in handen van een professional te leggen.
Ik ga zeker een professional benaderen.
Ik zeg er wel eerlijk bij dat ik het zie als een spel. Dus nee, het geld... ik zou het geld graag willen hebben, hoor. Maar ik zou net zo blij zijn als het geld voor eeuwig vast zou staan op die rekeningen, zonder dat iemand erbij kan komen. Om de weduwe te pesten
Om te laten zien dat ze de verkeerde proberen te naaien. En voor het spel, dus Dat is ook de enige manier om dit te winnen, denk ik. Als ik me hier wanhopig in ga vastbijten, en ik maak er een heilig levensdoel van, dan krijg ik nu al een hekel aan mezelf - want nee, zó belangrijk mag het ook weer niet worden, denk ik.
Nou, voor zo ver wij het na hebben kunnen gaan, is de boedelverdeling na de dood van mijn moeder volgens het boekje verlopen. Helemaal zeker is dat niet - daarvoor waren er teveel bankrekeningen, huizen, etc. etc. bij betrokken, en we hebben ook eindeloos met geld en 'stenen' geschoven om uit te komen op een precieze verdeling - maar laten we ervan uitgaan dat het klopt.Volgens mij hebben wij daar niets meer te vorderen.quote:
[..]
@Materbal:
Op het moment dat je op pagina 1 antwoorden gaf, was het uitgangspunt dat de volledige erfenis verdeeld was ten tijde van het overlijden van de moeder gebaseerd op het feit dat er een echtscheiding plaats had gevonden. De vervolgerfenis van de vader was daarmee an sich (voor zover niet strijdig met de wet) een 'simpele' kwestie van het uitvoeren van het testament.
Naar ik uit alle gegevens destilleer is het zo dat er nooit een formele scheiding plaats heeft gevonden tussen vader en moeder waarmee de vraag rijst of de boedelverdeling ten tijde van het overlijden van de moeder volledig is geweest en meer specifiek of daarbij de saldi van de alle rekeningen (dus niet alleen de 3 maar ook de 7) betrokken is.
Als de boedelverdeling niet volledig is geweest, zijn de vervolgvragen (1) of er na de afhandeling van de nalatenschap van de moeder, op enige wijze afstand is gedaan van enige 'vervolgrechten' en (2) of dit mogelijk alsnog te vorderen is.
Dit alles staat los van de discussie over het 'onterven' (wat niet aan de orde is en geen kans maakt) en de en/of rekeningen (waarbij m.i. alleen bovenstaande relevant is).
N.B. Ik ben geen jurist maar ik probeer een beetje duidelijkheid te verschaffen over waar het om gaat
TS: zit ik in de richting?
Toegegeven: ik vind het zelf ook moeilijk om een helder verhaal te vertellen. Het is vaag, ik snap er weinig van. Maar ik denk op dit moment dat het probleem simpelweg te maken heeft met het ontbrekende scheidingsconvenant of, nog simpeler, met het feit dat de banken nooit een officiële opdracht hebben gekregen om mijn moeder (en later ons, de erven) als rekeninghouders te schrappen. Nu is er een testament waarin staat vermeld dat de weduwe de enige erfgenaam van mijn vader is. Dat betekent: zij erft al zijn eigendommen. Maar die bankrekeningen zijn (volgens de banken) niet haar eigendommen, het zijn gedeelde eigendommen. En daar zegt het testament verder niets over. Dus niet: de kinderen moeten afstand doen van die rekeningen. En dat is een probleem.
Tot zo ver niets nieuws onder de zon - dit speelde inderdaad al in mijn eerste post. Inmiddels is de situatie in zo verre veranderd, dat het niet langer alleen gaat om de 3 'en/of'-rekeningen, maar om ALLE rekeningen. Tenminste: dat vermoed ik.
Want wat gebeurde er laatst? De notaris belde mij op om weer eens aan te dringen op de ondertekening van de bewuste formulieren (om afstand te doen). Ik zei: "Ja, ja, bla, bla," en ik vroeg hem vervolgens om mij die formulieren nóg eens op te sturen. Ik weet eigenlijk niet eens precies waarom ik dat vroeg - noem het vrouwelijke intuïtie (
), want hij stuurde mij inderdaad de formulieren, en wat bleek?Nu waren er opeens 4 rekeningen waarvan wij afstand moeten doen. Geen 3.
En zonder een woord van uitleg. Gewoon: zoals afgesproken, hier de formulieren en kunt u even tekenen, dank u. Alsof het heel normaal was.
Maar het was niet normaal.
De vierde rekeningen is een Franse bankrekening. Vreemd genoeg hebben wij op zeker moment een brief van de notaris ontvangen (maanden terug alweer) waarin hij een korte samenvatting gaf van onze bespreking op zijn kantoor. Tot onze verbazing beweerde hij in die brief dat wij hadden afgesproken dat wij NIET zouden tekenen om afstand te doen van die Franse bankrekening, omdat de weduwe de rekening leeg zou halen (lees: overboeken naar haar Nederlandse rekening) en bovendien zou zij 5000 euro op de rekening laten staan voor eventuele betalingen aan ons buitenhuis (gas, licht, onvoorziene kosten), omdat het huis toen nog niet officieel op onze naam stond. Vervolgens, nog steeds volgens die brief, zou deze rekening op onze naam komen te staan - handig, want wij hebben daar immers een buitenhuis.
Prima, leuk. Het vreemde was alleen dat wij ons niets konden herinneren van deze 'afspraak'. Hoezo: 5000 euro? Wij vonden het een schamele fooi, maar ja, je kijkt een gegeven paard niet in de bek, en verder leek het ons wel een goed idee om die rekening op onze naam te zetten. Dus wij hebben er verder nooit meer over nagedacht.
Nu moeten wij dus ineens officieel tekenen om afstand te doen van deze rekening. En ik voorspel dat er meer rekeningen gaan volgen. Op zich kun je denken: ja logisch, de weduwe heeft als erfgename recht op dat geld. Maar wat het zo bizar maakt, is dat er NOOIT iets wordt uitgelegd, hoe vaak ik ook vraag om een reden. Waarom moeten we tekenen? Waar staat dat? Is er een probleem? Wat is precies dat probleem? Wat gebeurt er als we niet tekenen? Waarom is er opeens een vierde rekening om afstand van te doen? Enzovoort. Simpele, terechte vragen. Maar: het blijft doodstil aan de andere kant van de lijn. Alles wat ik hierboven beschrijf (aan mogelijke redenen) heb ik zélf bedacht.
Toen ik de weduwe per mail vroeg waarom ze niet bij haar geld kon (toen ging ik er nog vanuit dat wij alleen die 3 'en/of'-rekeningen gekaapt hielden), antwoordde ze: "Het zijn allemaal effectenrekeningen."
Een keiharde leugen, mogen we nu wel vaststellen. Op de Franse rekening staan munten. Ze had gewoon kunnen antwoorden: "Omdat de bank jullie als rekeninghouders beschouwt."
Toch? Is dat zo'n moeilijk antwoord? Ja, dus. Blijkbaar is dat een heel moeilijk antwoord.
Ik heb dus tegen de notaris gezegd: "Iemand die keiharde leugens vertelt, vertrouw ik mijn kindsdeel niet toe. Deze vrouw beheert ons geld tot haar sterfdag; ze mag ermee doen wat ze wil. Ik heb er niet een heel lekker gevoel bij."
Nou, zei de notaris, ze zal vast heel goed op jullie geld passen.
quote:
Ik denk ook vaak aan mijn moeder: ooooh, zij zou het geweldig hebben gevonden dat wij de weduwe zo dwars zitten
En nu ga ik slapen.
Overigens, tot slot (en dit is niet voor jou bedoel, Loveli
) zag ik een paar posts over een mogelijke nieuwe roman die ik hier zou schrijven. Nee hoor. Ik werk wel aan een nieuwe roman, maar die zet ik niet online. Ik vind dit ook een oninteressant onderwerp voor een roman. Tenminste: alle technische details, het erfrechtgeneuzel. Daar draait geen lezer warm voor, lijkt me. Het achtergrondverhaal ga ik vast nog wel eens opschrijven, maar dat zou ik dan willen doen op een Woody Allen-achtige manier. Vanmiddag was ik naar de film: You will meet a tall, dark stranger. Geweldig Oude man (Anthony Hopkins) trouwt met griezelige callgirl die al zijn geld uitgeeft aan bontjassen en juwelen, en hij probeert zich groot te houden, hij wil zich niet laten kennen, heel ontroerend en wreed.
wat een superinteressante kwestie, poot stijf houden en druk je broer en zus op het hart om hier voorlopig niet voor te tekenen. Dat jij er niet in trapt, wil niet zeggen dat de notaris geen manier weet om je broer en zus te bespelen....
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
of wel vader heeft opdracht gegeven tot het verdelen van de hele zaak , en jullie zijn daar als kinderen min of meer mee accoord gegaan.quote:
Nou ja, het is eigenlijk gewoon gegaan zoals het ook gaat bij een getrouwd echtpaar, omdat de boedel nog van hen samen was. Ik snap dat trouwens niet, want als ik google op 'scheiding van tafel en bed', zie ik duidelijk staan dat het JUIST gaat om de scheiding van de boedel. Dat is de essentie van zo'n scheiding.
Hierbij moet ik wel aantekenen dat mijn vader een zeer slinkse, handige man was - hij wist altijd met de meest onnavolgbare theorieën door te komen, en hij regelde zijn zaken wel vaker op een volstrekt unieke en ondoorzichtige manier. Toen wij zijn testament voorlegden aan een andere notaris (bij wijze van second opinion) viel die man bijna achterover van stoel: zoiets ingewikkelds en eigenaardigs had hij nog nooit gelezen. De dingen konden nooit normaal. Mijn vader ging uit van de gedachte: hoe onbegrijpelijker, hoe beter. Maar een nadeel was dat hij daarnaast zeer laks en slordig was. Ik denk eerlijk gezegd dat hij ondanks zijn geheime huwelijk heel goed heeft geweten dat hij zijn kersverse vrouw (en ons) met een hoop shit achterliet, maar hij was niet het type man dat daar één seconde van wakker lag
Hoe dan ook, het lijkt erop dat mijn vader destijds heeft aangedrongen op een scheiding van tafel en bed, en daarbij heeft hij dan blijkbaar de essentie (de boedelscheiding) uit het contract weten te schrappen.
daar heeft de accountant die als ik het goed begrijp optrad als executeur ? zijn fout eigenlijk gemaakt.
Nu hebben jullie wel gehandeld , door de zaak te accepeteren en is daar vermoedelijk niet heel veel tussen te krijgen.
of er dan vervolgens nog een notaris aan te pas is geweest is de vraag , zou kunnen maar is niet verplicht.(toch moet je hem naar de stukken vragen dat kan meer duidelijk maken)
vraag de accountant eens naar het verdelen van de boedel na de scheiding , en als hij begint te mompelen dan weet je eigenlijk al genoeg.
geef hem maar eens letterlijk opdracht tot het verdelen van de boedel , waarschijnlijk begint hij dan hard te piepen , maar kan hij niet anders als jullie ook gewoon je deel geven.
afstand tekenen is iets wat je gewoon weg niet verplicht bent, als hij dat nogmaals vraagt zeg je gelijk ik teken geen afstand ik aanvaard de erfenis. dat verplicht hem daar naar te gaan handelen.
als hij nog harder gaat piepen zou je ook nog kunnen zeggen dat je wil dat hij je beslissing om te aanvaarden vastlegd en op schrift stelt
in een erfenis zijn er 3 antwoorden mogelijk , 1 ik verwerp , 2 ik aanvaard 3 ik ga in beraad
een beslissing kan worden afgedwongen maar het antwoord niet
of wel de rechter kan je verplichten uit beraad te komen en jij moet dan een keuze maken aanvaarden of verwerpen(afstand doen).
maar niemand zelfs geen rechter kan zeggen dat je afstand moet doen.
en het lijkt er nu juist op dat je wel in die richting word gestuurt door de accountant, daar mee is hij al in overtreding
overigens twijfel ik wel wat voor jou de beste keuze is , beraad lijkt het meest aan te sluiten bij wat je hier post , hebt dan namelijk wel het recht om de zaak te onderzoeken, maar neemt nog geen beslissing
[ Bericht 5% gewijzigd door dop op 28-12-2010 10:00:25 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
--edit--quote:
...
Was het een natuurlijke dood? Zo'n jonge weduwe heeft altijd iets verdachts...
[ Bericht 5% gewijzigd door Ridocar op 28-12-2010 07:42:57 (edit ter controle.) ]
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Dus jij en je broer en zus hebben al een paar pandjes geerfd en verkocht toen je moeder overleed?
En nog steeds hebben je broer en zus geldnood?
Is dit verhaal binnenkort in GTST terug te zien?
Het wordt met de pagina vager.
En nog steeds hebben je broer en zus geldnood?
Is dit verhaal binnenkort in GTST terug te zien?
Het wordt met de pagina vager.
Haters everywhere but I don't really care.
Waarom heb je er nog steeds geen erfrechtadvocaat op gezet TS? Dit hele verhaal speelt nu al een half jaar en je bent nog steeds geen stap verder, in een soortgelijke situatie zou ik (mits ik er iets mee wou doen) binnen een week iemand in de arm genomen hebben om me te ondersteunen. In ieder geval reikt je eigen kennis niet ver genoeg om hier zelf iets zinnigs mee te kunnen, stap 1 lijkt me dan het zoeken naar bijstand toch?
Overigens ben ik nog steeds van mening dat jullie (en met name jij) ondanks de mooie inkleding van het verhaal gewoon ouderwets op zoek naar geld zijn.
De situatie is misschien juridisch gezien complex maar moreel gezien is hij dat namelijk niet, ik zal hem even voor je samenvatten:
* Jullie ouders hadden samen een vermogen x
* Toen jullie ouders uit elkaar gingen is dat verdeeld, moeder 1/2 x en vader 1/2 x
* Na het overlijden van jullie moeder hebben jullie haar deel geërfd, 1/2 x
* Jullie vader had niet de intentie jullie zijn deel ook te laten erfen dus trouwde hij kort voor zijn dood met mevrouw Y, omdat hij problemen voorzag met het vakantiehuis (dat al voor 50 % jullie eigendom was) heeft hij zijn deel van dat huis aan jullie nagelaten.
* punt.
Wat er al dan niet per ongeluk op de naam van jullie moeder is blijven staan doet aan de intentie van jullie vader niets af. Hij had niet de intentie jullie zijn vermogen na te laten, het contact tussen jullie was miniem tot niet bestaand (jullie wisten niet eens dat hij getrouwd was) en hij is kort voor zijn dood met zijn laatste vrouw getrouwd met als primaire reden dat zij dan zijn vermogen zou kunnen erven en jullie buitenspel zouden staan.
Juridisch gezien heb je misschien een punt hoor, ik wens je veel succes. Moreel gezien echter was het natuurlijk niet de wens van jullie vader dat de vrouw waar hij van hield toen hij stierf (of jullie dat nu leuk vinden of niet) mag gaan strijden om een erfenis die hij juist dacht veilig gesteld te hebben door kort voor zijn dood officieel met haar te trouwen.
Anyway, de strijdbijl wens je schijnbaar op te pakken. Laat het dan echter wel door iemand doen met de kennis om ermee te hakken, schakel een erfrechtadvocaat in en houdt FOK! up to date door regelmatig te posten
Overigens ben ik nog steeds van mening dat jullie (en met name jij) ondanks de mooie inkleding van het verhaal gewoon ouderwets op zoek naar geld zijn.
De situatie is misschien juridisch gezien complex maar moreel gezien is hij dat namelijk niet, ik zal hem even voor je samenvatten:
* Jullie ouders hadden samen een vermogen x
* Toen jullie ouders uit elkaar gingen is dat verdeeld, moeder 1/2 x en vader 1/2 x
* Na het overlijden van jullie moeder hebben jullie haar deel geërfd, 1/2 x
* Jullie vader had niet de intentie jullie zijn deel ook te laten erfen dus trouwde hij kort voor zijn dood met mevrouw Y, omdat hij problemen voorzag met het vakantiehuis (dat al voor 50 % jullie eigendom was) heeft hij zijn deel van dat huis aan jullie nagelaten.
* punt.
Wat er al dan niet per ongeluk op de naam van jullie moeder is blijven staan doet aan de intentie van jullie vader niets af. Hij had niet de intentie jullie zijn vermogen na te laten, het contact tussen jullie was miniem tot niet bestaand (jullie wisten niet eens dat hij getrouwd was) en hij is kort voor zijn dood met zijn laatste vrouw getrouwd met als primaire reden dat zij dan zijn vermogen zou kunnen erven en jullie buitenspel zouden staan.
Juridisch gezien heb je misschien een punt hoor, ik wens je veel succes. Moreel gezien echter was het natuurlijk niet de wens van jullie vader dat de vrouw waar hij van hield toen hij stierf (of jullie dat nu leuk vinden of niet) mag gaan strijden om een erfenis die hij juist dacht veilig gesteld te hebben door kort voor zijn dood officieel met haar te trouwen.
Anyway, de strijdbijl wens je schijnbaar op te pakken. Laat het dan echter wel door iemand doen met de kennis om ermee te hakken, schakel een erfrechtadvocaat in en houdt FOK! up to date door regelmatig te posten
Laat ons Δωδεκάθεον's lied'ren zingen!
het is maar waar je zoveel tijd aan wil besteden....quote:
[..]
Ik denk ook vaak aan mijn moeder: ooooh, zij zou het geweldig hebben gevonden dat wij de weduwe zo dwars zitten
Perfect paranoia is perfect awareness. Yes, I am a misfit.
Dat dus. Heb een soortgelijke situatie gehad: mijn grootmoeder had mij het grootste deel van haar vermogen nagelaten. Heb het mogen terugbetalen aan mijn moeder, aangezien zij bijna volledig onterfd was.quote:Jullie vader had niet de intentie jullie zijn deel ook te laten erfen dus trouwde hij kort voor zijn dood met mevrouw Y
Weet niet hoe het in NL zit (en heb ook niet heel het topic nagelezen om te kijken of erop gereageerd is), maar in BE is het zo dat het VRUCHTGEBRUIK betekent dat de inkomsten/interesten/... van iets toekomen aan de persoon die het vruchtgebruik heeft. De NAAKTE EIGENDOM (het huis/obligaties/....) mag de vruchtgebruiker echter niet aanraken.
Welcome to Unimatrix 0.
vader had wel meer intenties, zo wilde hij bij scheiding de boedel ook niet verdelen , en aan de intentie van moeder gaan jullie gelijk maar voorbij?
je kunt je bij deze vraag heel veel afvragen maar met zekerheid stellen wat de intenties zijn kun je nooit
de TS komt oprecht op mij over , ze beantwoord veel van de vragen en opmerkingen en steekt er duidelijk moeite in.
niet iemand die alleen snel geld wil zien of ergens op uit is , gewoon iemand die het redelijk en eerlijk wil afhandelen.
[ Bericht 17% gewijzigd door dop op 28-12-2010 14:46:12 ]
je kunt je bij deze vraag heel veel afvragen maar met zekerheid stellen wat de intenties zijn kun je nooit
de TS komt oprecht op mij over , ze beantwoord veel van de vragen en opmerkingen en steekt er duidelijk moeite in.
niet iemand die alleen snel geld wil zien of ergens op uit is , gewoon iemand die het redelijk en eerlijk wil afhandelen.
[ Bericht 17% gewijzigd door dop op 28-12-2010 14:46:12 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Een scheiding van tafel en bed telt voor de bank/notaris niet als een 'echte' scheiding. Mijn ouders waren dat ook (dat was door 2 onhandige,romantische pro deo-advocaten van respectievelijk 80 en 90 jaar oud zo voor ze geregeld), maar toen bleek dat bij belangrijke financiële handelingen van mijn vader, bijvoorbeeld garant staan voor een hypotheek, óók nog de schriftelijke toestemming van mijn moeder nodig was.
Als je je ouders tijdens het overlijden van je moeder nog als getrouwd beschouwd, is er dan iets misgegaan met die erfenis? Waren dat dezelfde accountant en notaris?
Als je je ouders tijdens het overlijden van je moeder nog als getrouwd beschouwd, is er dan iets misgegaan met die erfenis? Waren dat dezelfde accountant en notaris?
Grappig om te zien dat ik niet als enige in een soortgelijke situatie zit.quote:
[..]
Nou, voor zo ver wij het na hebben kunnen gaan, is de boedelverdeling na de dood van mijn moeder volgens het boekje verlopen. Helemaal zeker is dat niet - daarvoor waren er teveel bankrekeningen, huizen, etc. etc. bij betrokken, en we hebben ook eindeloos met geld en 'stenen' geschoven om uit te komen op een precieze verdeling - maar laten we ervan uitgaan dat het klopt.Volgens mij hebben wij daar niets meer te vorderen.
Toegegeven: ik vind het zelf ook moeilijk om een helder verhaal te vertellen. Het is vaag, ik snap er weinig van. Maar ik denk op dit moment dat het probleem simpelweg te maken heeft met het ontbrekende scheidingsconvenant of, nog simpeler, met het feit dat de banken nooit een officiële opdracht hebben gekregen om mijn moeder (en later ons, de erven) als rekeninghouders te schrappen. Nu is er een testament waarin staat vermeld dat de weduwe de enige erfgenaam van mijn vader is. Dat betekent: zij erft al zijn eigendommen. Maar die bankrekeningen zijn (volgens de banken) niet haar eigendommen, het zijn gedeelde eigendommen. En daar zegt het testament verder niets over. Dus niet: de kinderen moeten afstand doen van die rekeningen. En dat is een probleem.
Tot zo ver niets nieuws onder de zon - dit speelde inderdaad al in mijn eerste post. Inmiddels is de situatie in zo verre veranderd, dat het niet langer alleen gaat om de 3 'en/of'-rekeningen, maar om ALLE rekeningen. Tenminste: dat vermoed ik.
Want wat gebeurde er laatst? De notaris belde mij op om weer eens aan te dringen op de ondertekening van de bewuste formulieren (om afstand te doen). Ik zei: "Ja, ja, bla, bla," en ik vroeg hem vervolgens om mij die formulieren nóg eens op te sturen. Ik weet eigenlijk niet eens precies waarom ik dat vroeg - noem het vrouwelijke intuïtie (
Nu waren er opeens 4 rekeningen waarvan wij afstand moeten doen. Geen 3.
En zonder een woord van uitleg. Gewoon: zoals afgesproken, hier de formulieren en kunt u even tekenen, dank u. Alsof het heel normaal was.
Maar het was niet normaal.
De vierde rekeningen is een Franse bankrekening. Vreemd genoeg hebben wij op zeker moment een brief van de notaris ontvangen (maanden terug alweer) waarin hij een korte samenvatting gaf van onze bespreking op zijn kantoor. Tot onze verbazing beweerde hij in die brief dat wij hadden afgesproken dat wij NIET zouden tekenen om afstand te doen van die Franse bankrekening, omdat de weduwe de rekening leeg zou halen (lees: overboeken naar haar Nederlandse rekening) en bovendien zou zij 5000 euro op de rekening laten staan voor eventuele betalingen aan ons buitenhuis (gas, licht, onvoorziene kosten), omdat het huis toen nog niet officieel op onze naam stond. Vervolgens, nog steeds volgens die brief, zou deze rekening op onze naam komen te staan - handig, want wij hebben daar immers een buitenhuis.
Prima, leuk. Het vreemde was alleen dat wij ons niets konden herinneren van deze 'afspraak'. Hoezo: 5000 euro? Wij vonden het een schamele fooi, maar ja, je kijkt een gegeven paard niet in de bek, en verder leek het ons wel een goed idee om die rekening op onze naam te zetten. Dus wij hebben er verder nooit meer over nagedacht.
Nu moeten wij dus ineens officieel tekenen om afstand te doen van deze rekening. En ik voorspel dat er meer rekeningen gaan volgen. Op zich kun je denken: ja logisch, de weduwe heeft als erfgename recht op dat geld. Maar wat het zo bizar maakt, is dat er NOOIT iets wordt uitgelegd, hoe vaak ik ook vraag om een reden. Waarom moeten we tekenen? Waar staat dat? Is er een probleem? Wat is precies dat probleem? Wat gebeurt er als we niet tekenen? Waarom is er opeens een vierde rekening om afstand van te doen? Enzovoort. Simpele, terechte vragen. Maar: het blijft doodstil aan de andere kant van de lijn. Alles wat ik hierboven beschrijf (aan mogelijke redenen) heb ik zélf bedacht.
Toen ik de weduwe per mail vroeg waarom ze niet bij haar geld kon (toen ging ik er nog vanuit dat wij alleen die 3 'en/of'-rekeningen gekaapt hielden), antwoordde ze: "Het zijn allemaal effectenrekeningen."
Een keiharde leugen, mogen we nu wel vaststellen. Op de Franse rekening staan munten. Ze had gewoon kunnen antwoorden: "Omdat de bank jullie als rekeninghouders beschouwt."
Toch? Is dat zo'n moeilijk antwoord? Ja, dus. Blijkbaar is dat een heel moeilijk antwoord.
Ik heb dus tegen de notaris gezegd: "Iemand die keiharde leugens vertelt, vertrouw ik mijn kindsdeel niet toe. Deze vrouw beheert ons geld tot haar sterfdag; ze mag ermee doen wat ze wil. Ik heb er niet een heel lekker gevoel bij."
Nou, zei de notaris, ze zal vast heel goed op jullie geld passen.
Bij mij ook een familie met een aanzienlijk vermogen en allerlei spelletjes wanneer er iemand doodgaat.
Inmiddels ben ik zelf ook onderdeel geworden, en ik moet zeggen het is eigenlijk best leuk, zorg ervoor dat je jezelf goed inlicht en eventueel laat ondersteunen door een fiscalist waarvan je zeker bent dat hij/zij de situatie begrijpt en aan jou kant staat.
Een notaris die ook dingen doet voor de andere partij moet je zoizo wantrouwen.
Je moet in ieder geval niet vergeten dat (ondanks dat je geld niet belangrijk vind) het wel degelijk dingen mogelijk kan maken die jou of je (toekomstige kinderen) dingen kunnen bieden die anders niet zouden kunnen. Denk er dus niet te lichtzinnig over.
Ik zou niets tekenen.
Weet je zeker dat je ouders gescheiden waren van tafel en bed op het moment dat je moeder overleed? Waren ze niet duurzaam gescheiden?
Dat verschilt nogal in erfbelasting en wie waar recht op heeft.
Dit begrijp ik niet helemaal. Waarom heb je het mogen terugbetalen aan je moeder, en is het woord 'mogen' dan sarcastisch bedoeld? Op welke gronden heb je het mogen/moeten terugbetalen? Is er een rechtszaak geweest? Of heeft je moeder je onder druk gezet? Of begrijp ik het helemaal verkeerd? (Sorryquote:
Dat dus. Heb een soortgelijke situatie gehad: mijn grootmoeder had mij het grootste deel van haar vermogen nagelaten. Heb het mogen terugbetalen aan mijn moeder, aangezien zij bijna volledig onterfd was.
)
