OOR Oorlog en Defensie
Oorlogen en conflicten - zoals Rusland-Oekraïne - en andere internationale (militaire) conflicten kun je hier bespreken, evenals alles op het gebied van defensie, zoals materiaal, missies, selectieprocedures, collega's etc.
Indrukwekkend! En knap dat je toch je leven weer op de rit gekregen hebt.
Ik heb een amo instructeur gehad die soortgelijke ervaringen had(ook lmb btw) en ook een drankprobleem had. De man heeft in een dronken bui een auto ongeluk gehad, zn rug gebroken en pas daarna hulp gekregen/gevraagd. Uiteindelijk is hij KMS instructeur geworden en daarna als burger sport leraar aan het werk gegaan.
Ik hoop niet ooit zoiets mee te maken....
Ik heb een amo instructeur gehad die soortgelijke ervaringen had(ook lmb btw) en ook een drankprobleem had. De man heeft in een dronken bui een auto ongeluk gehad, zn rug gebroken en pas daarna hulp gekregen/gevraagd. Uiteindelijk is hij KMS instructeur geworden en daarna als burger sport leraar aan het werk gegaan.
Ik hoop niet ooit zoiets mee te maken....
Respect dat je dit verhaal hebt willen delen 
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Wat een verhaal zeg.. tjee.. 
Aller eerst wil ik even zeggen dat ik het knap vind dat je je verhaal wilt en voor kan delen met ons. Het is natuurlijk niet zomaar iets.
Dit verhaal doet mij denken aan verschillende dingen. O.a. dat er zoals jijzelf al aangeeft veel meer militairen zijn die deze "stoornis" ptss hebben maar vaak niet erkend worden omdat ze er niet over kunnen praten of de schijn ophouden, maar ook bijv. aan mijn vader die in Libanon heeft gevochten, god wie weet wat die man wel niet allemaal denkt.. wie weet houd hij hier ook alle schijn op, hij praat er immers nooit over!
Nee, mooi stuk om te lezen en doet mensen nadenken.
Bedankt voor het vertellen!
Aller eerst wil ik even zeggen dat ik het knap vind dat je je verhaal wilt en voor kan delen met ons. Het is natuurlijk niet zomaar iets.
Dit verhaal doet mij denken aan verschillende dingen. O.a. dat er zoals jijzelf al aangeeft veel meer militairen zijn die deze "stoornis" ptss hebben maar vaak niet erkend worden omdat ze er niet over kunnen praten of de schijn ophouden, maar ook bijv. aan mijn vader die in Libanon heeft gevochten, god wie weet wat die man wel niet allemaal denkt.. wie weet houd hij hier ook alle schijn op, hij praat er immers nooit over!
Nee, mooi stuk om te lezen en doet mensen nadenken.
Bedankt voor het vertellen!
Er was eens....
Zeer indrukwekkend verhaal. Knap dat je het hebt kunnen en willen delen. Bedankt en respect voor het delen van je verhaal.
Drivehome kwam, drivehome zag, drivehome sprak typte
dat.quote:Op donderdag 13 mei 2010 12:42 schreef Bob-B het volgende:
Bedankt voor je verhaal, heb het bijna met ingehouden adem gelezen.
Vraagje; na je crash en de 6 maanden opname in het CMH kwam je, uiteindelijk, weer full-time terug op de kazerne.
Hoe ging men daar met je situatie om?
In hoeverre wist men dat je op de afdeling Psychiatrie had gezeten en had je het gevoel dat men je wel begreep of dat ze nu op je neerkeken oid?
Waren er daar ook collega's met wie je kon praten/die je steunden of was het 'an elephant in the room'?
Wat je vindt, ...
Allereerst dank voor je uitgebreide verhaal over een deel van jequote:
verleden die ik in andere vormen ook al eerder had gelezen alleen
dat vertelt door andere veteranen.
Het is ook goed dat je het ooit van je afschrijft,iets wat ik zelf in het
verleden ook heb gedaan gezien mijn activiteiten en ervaringen
toen,om het daarna dan ook defintief te begraven en verder te
gaan met het leven ongeacht rang of stand.
Gezien je verdere verloop van je leven kan ik niets anders zeggen
dan dat je het goed hebt gedaan maar dat je ondanks alles nooit je
verleden je toekomst verder in de weg moet laten staan,en daarover
heb ik nog steeds wat twijfels gezien je wat frequente herhalingen van
bepaalde militaire zaken. Dat is geen verwijt maar een algemene constatering
en daarover verschillen wij gewoon van mening zoals al gezegd achter de
schermen.
Hoe dan ook, je bent een erbaar/eerzaam mens!
75 topics = FIN
Respect dat je het neer durft te zetten hoor en ook respect dat je je overal doorheen hebt weten te slaan.
Hah ja. Dat is een goede vraag.quote:Op donderdag 13 mei 2010 15:30 schreef Da_Ripper het volgende:
[..]
Vraagje; na je crash en de 6 maanden opname in het CMH kwam je, uiteindelijk, weer full-time terug op de kazerne.
Hoe ging men daar met je situatie om?
In hoeverre wist men dat je op de afdeling Psychiatrie had gezeten en had je het gevoel dat men je wel begreep of dat ze nu op je neerkeken oid?
Waren er daar ook collega's met wie je kon praten/die je steunden of was het 'an elephant in the room'?
Mijn CC en CSM kwamen geregeld langs tijdens mijn opname en praatten over van alles, ook over mijn terugkeer binnen de eenheid. Beiden hadden er alle begrip voor en deden er ook totaal niet moeilijk over.
Beiden hadden namelijk zelf in Libanon gezeten in de jaren 80.
Ook de rest van de compagnie was blij dat ik weer onder hen was. Dat heeft uiteraard veel geholpen om weer full-time aan de slag te gaan. Tuurlijk, er waren enkele lieden die met een scheef oog naar me keken, maar ik denk dat dat meer kwam omdat ze zich geen houding konden aannemen. Laat ik het zo zeggen, ze waren meer gereserveerd. Niet neerkijkend.
Onze bataljons doctor en maatschappelijk werker, een oud-commando, daar praatte ik veel mee. Dat was ook goed voor de reïntegratie.
Maar problemen met mensen op de werkvloer? Nee niet gehad na terugkomst opname
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Klopt, dat is een juiste constateringquote:Op donderdag 13 mei 2010 15:36 schreef FP128 het volgende:
[..]
Gezien je verdere verloop van je leven kan ik niets anders zeggen
dan dat je het goed hebt gedaan maar dat je ondanks alles nooit je
verleden je toekomst verder in de weg moet laten staan,en daarover
heb ik nog steeds wat twijfels gezien je wat frequente herhalingen van
bepaalde militaire zaken. Dat is geen verwijt maar een algemene constatering
en daarover verschillen wij gewoon van mening zoals al gezegd achter de
schermen.
Hoe dan ook, je bent een erbaar/eerzaam mens!
Ondanks wat mij is overkomen ben ik juist trots op mijn verleden.
Nu kan ik zeggen dat ik er sterker ben uitgekomen, maar met enkele beperkingen en gebreken.
Een daarvan is dat ik soms teveel over militaire zaken wil praten. Zie dat maar als een soort van uitlaatklep.
Het zal daarom ook altijd als een rode draad door mijn leven gaan.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
In de OP even extra bijlage toegevoegd met de beschikking van toekenning DiG.
Mijn naam staat daarin, hopelijk respecteren jullie mijn privacy. De vaste users hier geloof ik wel
Mijn naam staat daarin, hopelijk respecteren jullie mijn privacy. De vaste users hier geloof ik wel
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Ik zou er toch voorzichtig mee zijn hoor. Iedereen kan zomaar op fok terecht komen.. Who knows wie het onder ogen komt en wat ermee gebeurt.
Just my 2 cents, maar het is aan jou natuurlijk.
Just my 2 cents, maar het is aan jou natuurlijk
.
Houd wel rekening met het feit, dat er ook guests kunnen zijn hequote:Op donderdag 13 mei 2010 17:51 schreef ErwinRommel het volgende:
In de OP even extra bijlage toegevoegd met de beschikking van toekenning DiG.
Mijn naam staat daarin, hopelijk respecteren jullie mijn privacy. De vaste users hier geloof ik wel
Het heeft mij idd veel moed gekost ja. Maar ben nu blij dat ik het opgeschreven heb in een "kort" verhaal.quote:Op woensdag 12 mei 2010 21:19 schreef Remco026 het volgende:
[quote]Moedig om dit op een openbaar forum te delen.
Tja, tijdens de GV lessen voordat we vertrokken richting Bosnië was er ook wel aandacht voor. 1 les was het naar ik meen van 1 uurtje GV. Wij dachten ook al van: "gvd wat is dit nu weer voor geouwehoer van de aalmoezenier". We zaten daar echt niet op te wachten en deden er wat lacherig over.quote:Zoals je zelf al zei kan ik me er als militair wel wat bij voorstellen, maar weet ik niet hoe het is. PTSS is iets waar we allemaal voor gewaarschuwd worden, maar gelukkig weinig mee te maken krijgen. We denken allemaal: Dat gebeurt mij niet!
Ook de "debriefing" 3 weken na het terugkomst verlof, hoe we het ervaren hadden. Iedereen was stil en wilde zsm weer de zaal uit. Nee, alles was goed, ons mankeerde niks. We zijn toch niet gestoord?
Dat "macho" sfeertje hing er dus. Net terug, en dan dit "gezeik". Kom op, we zijn geen mietjes dachten we.
Net zoals een incident in Bosnië zelf, waar wij, stoere Luchtmobielers een debriefing kregen van de omsingeling door Kroatische Bosniers. Enkelen van het LOGBat hadden wel het lef daar openlijk over te praten, maar wij? Stoere Rode Baretten? Kom op zeg...........
[/quote]quote:Bosnië is nog van voor mijn tijd. Ik was destijds te jong om het interessant te vinden. Je hoorde weleens wat op het nieuws, maar oorlog was toen iets wat met veel bommen en geweren te maken had. Ik denk dat het eens hoog tijd wordt om me erin te verdiepen.
Het is het waard je daar als militair zijnde wat in te verdiepen. Je zult dan zien dat men itt vandaag de dag hun lessen wel degelijk uit heeft geleerd. Na Srebrenica is ook het bureau "Lessons Learned" opgericht. En diverse andere Kenniscentra. Dat is een hele goede zaak.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Ja jullie hebben gelijk. Dank voor deze snelle interventiequote:Op donderdag 13 mei 2010 18:14 schreef Da_Ripper het volgende:
Ik ben zo brutaal geweest om even snel je prive-gegevens te verwijderen.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
En wie ben ik nu?
Wie is toch dat gezicht achter dit verhaal?
Dat mogen jullie zelf raden
Wie is toch dat gezicht achter dit verhaal?
Dat mogen jullie zelf raden
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Landmacht en lange haren. Ik zie op de Peel weleens mariniers langskomen waarvan je zegt: Gast er zit hier een kapper in het KEK gebouw.
Gniffelquote:Op donderdag 13 mei 2010 20:30 schreef Remco026 het volgende:
Landmacht en lange haren. Ik zie op de Peel weleens mariniers langskomen waarvan je zegt: Gast er zit hier een kapper in het KEK gebouw.
Ok mannen, OT weer.
Jullie kennen nu ook het gezicht achter mijn verhaal. Laat je aub niet verleiden door de lieve blik van mijn vrouw.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
psstquote:Op donderdag 13 mei 2010 20:30 schreef Remco026 het volgende:
Landmacht en lange haren. Ik zie op de Peel weleens mariniers langskomen waarvan je zegt: Gast er zit hier een kapper in het KEK gebouw.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Maar OT!
Dat is ook een vraag die andere veteranen mij stelden.quote:Op donderdag 13 mei 2010 20:36 schreef Remco026 het volgende:
Vanwaar trouwens Brazilie? Ik snap dat je weg wilde uit Nederland, maar waarom Brazilie?
Waarom Brazilië?
Laat ik zeggen dat het gewoon toeval is. Niet zozeer dat het voor mij een "vlucht" was"
Voor hetzelfde ge;d had ik mijzelf naar de VS geplaatst.
Op een juist moment leerde ik via ICQ (old Skool) mijn huidige vrouw kennen. Gewoon toeval. Dus via internet.
Het heeft haar achteraf heel veel moeite gekost om ook te leren leven met mij, mij als persoon met PTSS.
Maar we hebben ondanks tegenslagen toch een heel goed bestaan hier weten op te bouwen. Zoals ik reeds schreef, 2 stappen terug, 3 vooruit, en "assets" maken.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Wat een lieve foto!!quote:Op donderdag 13 mei 2010 20:09 schreef ErwinRommel het volgende:
En wie ben ik nu?
Wie is toch dat gezicht achter dit verhaal?
Dat mogen jullie zelf raden
[ afbeelding ]
Er was eens....
In die serie The Pacific, komt de soldaat ook op de psychiatrische afdeling terecht, echter kreeg ik daar totaal niet de indruk waarom, wat was er dan zo erg, wat zat hem dwars.
Series en films hebben de neiging om het te over-romantiseren, oorlog is goed, oorlog is nobel, maar de nadelen, die krijg je niet te horen. Als je echter een verhaal leest zoals hierboven, dan krijg je veel meer de indruk wat een oorlog echt met je kan doen.
Mensen op straat, de pers, mensen weten inderdaad wat er gebeurt wanneer er oorlog is.
Mensen hebben altijd een grote mond over hoe het wel of niet beter kan.
Mijn grootvader werd vaak midden in de nacht wakker, hij zocht naar z'n helm, toen hij een gewonde makker in de Ardennen moest redden was hij z'n helm kwijt. Hij kon niet terug en moest door het vuur naar die kameraard toe. Hij had gelukkig geen PTSS maar de littekens die waren er.
Vraag het anders de tweede generatie, de echtgenotes, ook zij zien wat oorlog echt met mensen
toch zou kunnen doen.
Voor de media en de burgers stopt de oorlog wanneer het vredesakkoord is getekend.
Wanneer de troepen weg zijn uit Irak of uit Afghanistan.
Maar voor de soldaten en hun familie gaat het veel langer door.
Zoals het hierboven beschreven is, dat is moedig, dat is knap en eigenlijk heb ik geen vragen.
Wat Steven Spielberg en Tom Hanks mij nooit zouden kunnen vertellen dat heb jij wel gedaan.
Series en films hebben de neiging om het te over-romantiseren, oorlog is goed, oorlog is nobel, maar de nadelen, die krijg je niet te horen. Als je echter een verhaal leest zoals hierboven, dan krijg je veel meer de indruk wat een oorlog echt met je kan doen.
Mensen op straat, de pers, mensen weten inderdaad wat er gebeurt wanneer er oorlog is.
Mensen hebben altijd een grote mond over hoe het wel of niet beter kan.
Mijn grootvader werd vaak midden in de nacht wakker, hij zocht naar z'n helm, toen hij een gewonde makker in de Ardennen moest redden was hij z'n helm kwijt. Hij kon niet terug en moest door het vuur naar die kameraard toe. Hij had gelukkig geen PTSS maar de littekens die waren er.
Vraag het anders de tweede generatie, de echtgenotes, ook zij zien wat oorlog echt met mensen
toch zou kunnen doen.
Voor de media en de burgers stopt de oorlog wanneer het vredesakkoord is getekend.
Wanneer de troepen weg zijn uit Irak of uit Afghanistan.
Maar voor de soldaten en hun familie gaat het veel langer door.
Zoals het hierboven beschreven is, dat is moedig, dat is knap en eigenlijk heb ik geen vragen.
Wat Steven Spielberg en Tom Hanks mij nooit zouden kunnen vertellen dat heb jij wel gedaan.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |