R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.....
Dat merk je steeds weer is mijn ervaring. Gezond vind ik het echter niet......
Stelling: veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.
Wat vind jij van de stelling?
Stelling: veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.
Wat vind jij van de stelling?
uuuh... soms wel, soms niet? Het zal wel vaker voorkomen sinds de jaren '60, maar de laatste tijd zijn ouders juist meer op de strenge toer heb ik 't idee. Een afwezige of super autoritaire ouder is denk ik ook weer geen pretje. Balans, balans ... *mompelt wat voor zich uit *
Eens met de stelling. Als ouder van een kind moet je consequent optreden, en niet bij een of andere gelegenheid het kind het voordeel van de twijfel geven, zoals bij het verkrijgen van snoep of die ene mooie tas bij het warenhuis.
Aan de andere kant zijn ouders wel weer een basis voor het kind om op terug te vallen. Het moet niet zo zijn dat de volwassene-in-wording (lees: puber) het persoonlijke ei niet kwijt kan wegens de gedachte dat de uitspraken wel eens buiten de boot kunnen vallen.
Aan de andere kant zijn ouders wel weer een basis voor het kind om op terug te vallen. Het moet niet zo zijn dat de volwassene-in-wording (lees: puber) het persoonlijke ei niet kwijt kan wegens de gedachte dat de uitspraken wel eens buiten de boot kunnen vallen.
Google is your friend, abuse your friends
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
Ik zie ouders met kinderen praten alsof het hun broer/zus isquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:02 schreef TNA het volgende:
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Pas dan kan het allebei.
http://steam-cards.com/?click=a07a01
voor gratis spellen
voor gratis spellen
Dat vind ik een sterke samenvatting.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Bij mij heeft dat altijd wel goed gewerkt, natuurlijk moet je wel je grenzen als ouder aan geven. Je hoort steeds vaker dat kinderen de macht in een huishouden overnemen...
Overigens vind ik niet dat je dit steeds meer ziet, wat ik persoonlijk steeds meer zie is dat ouders het huishouden als bedrijf lijken te runnen, en tegen (jonge) kinderen praten alsof het volwassenen zijn. "We hadden afgesproken dat je dit niet meer zou doen" etc.
Ik werd vroeger niet constant opgedragen om netjes dank je wel te zeggen, en toch heb ik dat vanzelf opgepikt. Waarschijnlijk omdat mijn ouders het zelf deden, ofzo. Leiden door voorbeeld ftw!
Overigens vind ik niet dat je dit steeds meer ziet, wat ik persoonlijk steeds meer zie is dat ouders het huishouden als bedrijf lijken te runnen, en tegen (jonge) kinderen praten alsof het volwassenen zijn. "We hadden afgesproken dat je dit niet meer zou doen" etc.
Ik werd vroeger niet constant opgedragen om netjes dank je wel te zeggen, en toch heb ik dat vanzelf opgepikt. Waarschijnlijk omdat mijn ouders het zelf deden, ofzo. Leiden door voorbeeld ftw!
Every super woman needs a superman; here I am.
ja ik zie het ook wel eens in mijn omgeving... dat kinderen hun ouders bij de voornaam noemen ipv mam of pap.....
iets wat ik nooit zou doen, maar goed ieder zijn ding
Verder denk ik dat het ook deels aan de ouders ligt, in hoeverre laat je zulk gedrag toe en hoe ga je ermee om...
iets wat ik nooit zou doen, maar goed ieder zijn ding
Verder denk ik dat het ook deels aan de ouders ligt, in hoeverre laat je zulk gedrag toe en hoe ga je ermee om...
Dit dus, een mooie balans lijkt me dan de beste oplossing.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:52 schreef Metalfrost het volgende:
Eens met de stelling. Als ouder van een kind moet je consequent optreden, en niet bij een of andere gelegenheid het kind het voordeel van de twijfel geven, zoals bij het verkrijgen van snoep of die ene mooie tas bij het warenhuis.
Aan de andere kant zijn ouders wel weer een basis voor het kind om op terug te vallen. Het moet niet zo zijn dat de volwassene-in-wording (lees: puber) het persoonlijke ei niet kwijt kan wegens de gedachte dat de uitspraken wel eens buiten de boot kunnen vallen.
ikzelf speel regelmatig met mn kids doe lekker gek etc. maar ze weten ook dondersgoed dat ik mama ben en er naar me geluisterd moet worden en ik niet een of ander vriendinnetje ben.
maar volwassen problemen/ zorgen e.d. daar hebben ze niets mee van doen. Wel ben ik verder heel open en hoop dat als ze ouder zijn en grotere 'problemen' hebben ze gewoon met me erover durven en kunnen praten. Dus veroordelen etc. doe ik dan weer niet snel.
Tja opvoeden, lijkt zo gemakkelijk maar toch...
Dat vind ik ook raar, dat ze ouders bij de voornaam noemenquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:08 schreef sherezade het volgende:
ja ik zie het ook wel eens in mijn omgeving... dat kinderen hun ouders bij de voornaam noemen ipv mam of pap.....
iets wat ik nooit zou doen, maar goed ieder zijn ding
Verder denk ik dat het ook deels aan de ouders ligt, in hoeverre laat je zulk gedrag toe en hoe ga je ermee om...
Ik heb dat nooit gedaan, maar was wel altijd echt maatjes 
Every super woman needs a superman; here I am.
Hoe kun je nu op één lijn gaan denken en tegelijkertijd een ouder-kind-relatie onderhouden? Dat kan per definitie niet. De ouder staat boven het kind en dient het kind te sturen. Waarbij uiteraard in acht genomen dient te worden dat het kind een eigen individu is en het verdient om de nodige ruimte te krijgen voor zijn/haar individuele ontplooiing.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:02 schreef TNA het volgende:
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Kiva FOK-team #8 Waar geld echt goed doet!
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
Dat dusquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
"Of God de mens schiep, staat te bezien. Dat de mens God schiep, staat vast." - Adriaan Roland Holst
Mee eensquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Dat zijn uitspraken waar ik me als moeder niet in kan vinden. Het is mijn taak hem bepaalde dingen mee te geven, te sturen idd, maar ik vind niet dat ik 'boven' hem sta, zulk gedrag zie ik vaak bij andere ouders en daar kan ik niet goed tegen. Ouder zijn lijkt soms wel een vreemd machtsspelletje, waarbij "Omdat ik het zeg" een veel gebruikte uitspraak is. Maar goed, jij nuanceert in je laatste zin al en dat is idd wat het meest waardevol is: het besef dat ieder kind een individu is en dus een eigen aanpak nodig heeft.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:32 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Hoe kun je nu op één lijn gaan denken en tegelijkertijd een ouder-kind-relatie onderhouden? Dat kan per definitie niet. De ouder staat boven het kind en dient het kind te sturen. Waarbij uiteraard in acht genomen dient te worden dat het kind een eigen individu is en het verdient om de nodige ruimte te krijgen voor zijn/haar individuele ontplooiing.
Ik geloof niet in maatjes zijn, omdat dat voor mij niet de lading dekt van onze band. Maar ik denk ook dat ik maar weinig ouder-kindrelaties ken waarbij dat het geval is, dus kan me er niet heel erg goed iets bij voorstellen. Waarschijnlijk ook meer iets voor het iets oudere kind (puber?), in die fase zitten we hier nog niet.
I'm not just some bimbo with big tits.
I'm an artist.
I'm an artist.
Kun je hier voorbeelden van geven?quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Ik zie ouders met kinderen praten alsof het hun broer/zus is
I'm not just some bimbo with big tits.
I'm an artist.
I'm an artist.
Je ziet het wel meer dan vroeger, ja. Maar dat is ook het beste voor de kinderen.
In plaats van de strenge authirotaire opvoeding van de jaren zestig.
In plaats van de strenge authirotaire opvoeding van de jaren zestig.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ouders die tot in den treure onderhandelen met hun kinderen 
Toon ook es een beetje leiderschap, zeker in het openbaar. Voed die kinderen op verdomme.
Toon ook es een beetje leiderschap, zeker in het openbaar. Voed die kinderen op verdomme.
Een machtsspel moet het natuurlijk niet worden, maar ik vind wel degelijk dat een ouder boven een kind staat. VonHinten beschrijft dat beter door te wijzen op het tonen van leiderschap. De ouder vervult de rol van leider. Hij/zij leidt het kind. Dat zie ik niet als een machtsspel, maar als een goede manier om een kind - dat vanuit zijn/haar aard neigt tot het vertonen van ongewenst gedrag - te vormen naar het vervullen van een rol in de maatschappij.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 22:08 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Dat zijn uitspraken waar ik me als moeder niet in kan vinden. Het is mijn taak hem bepaalde dingen mee te geven, te sturen idd, maar ik vind niet dat ik 'boven' hem sta, zulk gedrag zie ik vaak bij andere ouders en daar kan ik niet goed tegen. Ouder zijn lijkt soms wel een vreemd machtsspelletje, waarbij "Omdat ik het zeg" een veel gebruikte uitspraak is. Maar goed, jij nuanceert in je laatste zin al en dat is idd wat het meest waardevol is: het besef dat ieder kind een individu is en dus een eigen aanpak nodig heeft.
Ik geloof niet in maatjes zijn, omdat dat voor mij niet de lading dekt van onze band. Maar ik denk ook dat ik maar weinig ouder-kindrelaties ken waarbij dat het geval is, dus kan me er niet heel erg goed iets bij voorstellen. Waarschijnlijk ook meer iets voor het iets oudere kind (puber?), in die fase zitten we hier nog niet.
Mijn ouders hadden helemaal niets met mij... Dat hebben ze geweten...quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:46 schreef EchtGaaf het volgende:
Dat merk je steeds weer is mijn ervaring. Gezond vind ik het echter niet......
Stelling: veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.
Wat vind jij van de stelling?
Leuk dat dit was!
Leiderschap is dan ook niet wat ik bedoel als ik dat machtsspel beschrijf. Je kan prima leiden en grenzen aangeven en een kind in de hand houden, zonder het te overrulen.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 22:40 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Een machtsspel moet het natuurlijk niet worden, maar ik vind wel degelijk dat een ouder boven een kind staat. VonHinten beschrijft dat beter door te wijzen op het tonen van leiderschap. De ouder vervult de rol van leider. Hij/zij leidt het kind. Dat zie ik niet als een machtsspel, maar als een goede manier om een kind - dat vanuit zijn/haar aard neigt tot het vertonen van ongewenst gedrag - te vormen naar het vervullen van een rol in de maatschappij.
I'm not just some bimbo with big tits.
I'm an artist.
I'm an artist.
Dat ligt ook heel erg aan de leeftijd van het kind. Tot het achttiende levensjaar van je kind ben je als ouder wettelijk (op heel wat belangrijke gebieden) verantwoordelijk en aansprakelijk voor je kind. Dus het lijkt me niet meer dan logisch dat je die verantwoordelijkheid ook neemt en je kind wél overruled op het moment dat het de verkeerde keuzes maakt. Daar ben je ouder voor. Dat hoort bij het opvoeden van je kind. En als je dit goed en consequent doet, is de kans groot dat het kind hiervan leert en naarmate het ouder wordt deze keuzes steeds beter zelf kan maken, en je je als ouder meer op de achtergrond kan houden.quote:Op woensdag 12 mei 2010 05:58 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Leiderschap is dan ook niet wat ik bedoel als ik dat machtsspel beschrijf. Je kan prima leiden en grenzen aangeven en een kind in de hand houden, zonder het te overrulen.
Je hebt als ouder een voorbeeldfunctie en daar komt automatisch een stukje gezag bij kijken.
Overrulen is inherent aan leidinggeven en het stellen van grenzen. Wanneer je het kind bijvoorbeeld straft wegens slecht gedrag, dan overrule je dus het kind vanuit je ouderlijke macht. Dat lijkt mij een volstrekt normale gang van zaken. Anders ben je niet meer dan een coach of gids die slechts de weg wijst en dan maar hopen dat het kind voldoende zelfcorrigerend vermogen heeft, want anders wordt dat helemaal niets en kan de maatschappij puin gaan ruimen.quote:Op woensdag 12 mei 2010 05:58 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Leiderschap is dan ook niet wat ik bedoel als ik dat machtsspel beschrijf. Je kan prima leiden en grenzen aangeven en een kind in de hand houden, zonder het te overrulen.
dat dus, wil je de discussie zuiver houden zul je leeftijden aan moeten geven.quote:Op woensdag 12 mei 2010 09:48 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dat ligt ook heel erg aan de leeftijd van het kind.
ik vind een puber een prima leeftijd hebben om te stoppen met 'waarom? daarom, omdat ik het zeg' en de dialoog aan te gaan, weliswaar op een gelijkwaardig niveau maar wel met in je achterhoofd dat een puber niet op kan tegen de levenservaring van de ouders.
wat je echter erg vaak ziet tegenwoordig zijn ouders die met hun 4 jarige een complete onderhandeling aangaan over wat pietje moet eten en dat vind ik werkelijk ongezond.
ouders zijn vaak bang niet meer aardig gevonden te worden door hun grut, terwijl alle pedagogische onderzoeken van de laatste jaren hebben aangetoond dat kinderen bovenal behoefte hebben aan grenzen, autoriteit en gezag, bij voorkeur consequent, dan ga je dus niet onderhandelen op de peuter of kleuter leeftijd.
Perfect paranoia is perfect awareness. Yes, I am a misfit.
het ligt natuurlijk aan de leeftijd 
. Als de zorgtaak wegvalt bij het ouder worden blijft wel het maatjes zijn over toch .
. Als de zorgtaak wegvalt bij het ouder worden blijft wel het maatjes zijn over toch .
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Jammergenoeg was geen van mijn ouders schizofreenquote:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dat slaat kan nog wal, een schizofreen heeft geen meerdere persoonlijkheden hoor..quote:
[..]
Jammergenoeg was geen van mijn ouders schizofreen
Shine bright like a diamond.
zó weinig weet ik er gelukkig vanquote:
[..]
Dat slaat kan nog wal, een schizofreen heeft geen meerdere persoonlijkheden hoor..
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik ben juist van mening dat jonge kinderen als dieren worden opgevoed. Volwassenen praten ertegen alsof het honden zijn, leren ze truukjes en halen ze pas om een uur of half 8 op bij de kinderdagverblijf. Zo was er een gast die zijn kind had geleerd hem een schouderklopje te geven als hij dat op commando vroeg ('wat doe je als papa hard heeft gewerkt?'). Whoopdifrikindoo, ze kreeg nog net geen koekje als beloning
Doe eens lief!
Als het leeftijdsverschil niet zo groot is is het ook meer dan logisch he.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
Haal je hart op:quote:
Ik ben juist van mening dat jonge kinderen als dieren worden opgevoed. Volwassenen praten ertegen alsof het honden zijn, leren ze truukjes en halen ze pas om een uur of half 8 op bij de kinderdagverblijf. Zo was er een gast die zijn kind had geleerd hem een schouderklopje te geven als hij dat op commando vroeg ('wat doe je als papa hard heeft gewerkt?'). Whoopdifrikindoo, ze kreeg nog net geen koekje als beloning
Leuke dingen met je kinderen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Het Onzin forum wordt ver buiten Nederand gelezen, dat merk ik wel!quote:Op woensdag 12 mei 2010 20:23 schreef Prenzlauer het volgende:
Om mijn standpunt nog even wat kracht bij te zetten:
Vader opgepakt voor brandmerken kinderen
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik moet even zeggen dat ik voortdurend over een jong kind praat, omdat ik er zelf eentje heb. Kan me voorstellen dat het verhaal heel anders wordt als hij ouder is, maar op het moment overrule ik hem níet. Ik vind dat je een kind grenzen moet bieden, heel consequent moet zijn, maar wel bij elke beslissing moet uitleggen waarom iets niet mag. Hij wil dat logischerwijs weten, en hij heeft daar recht op, ik word erg moe van de hordes ouders die zeggen dat hij "maar moet luisteren WANT ik ben de baas". Ik vind oprecht dat je dan niet helemaal begrijpt waar je mee bezig bent en op een vervelende manier misbruik maakt van de macht die je over een kind hebt. Misschien wat dramatisch uitgelegd, maar zo voel ik het.quote:Op woensdag 12 mei 2010 09:48 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dat ligt ook heel erg aan de leeftijd van het kind. Tot het achttiende levensjaar van je kind ben je als ouder wettelijk (op heel wat belangrijke gebieden) verantwoordelijk en aansprakelijk voor je kind. Dus het lijkt me niet meer dan logisch dat je die verantwoordelijkheid ook neemt en je kind wél overruled op het moment dat het de verkeerde keuzes maakt. Daar ben je ouder voor. Dat hoort bij het opvoeden van je kind. En als je dit goed en consequent doet, is de kans groot dat het kind hiervan leert en naarmate het ouder wordt deze keuzes steeds beter zelf kan maken, en je je als ouder meer op de achtergrond kan houden.
Je hebt als ouder een voorbeeldfunctie en daar komt automatisch een stukje gezag bij kijken.
Voor buitenstaanders lijkt het vaak alsof ik de ouder ben die alles toelaat, vanwege mijn enorme uitleg bij veel dingen, maar imo heeft een kind dat nodig. Of liever: heeft MIJN kind dat nodig. Ik ga niet bij elke 'Nee' een uur een verhaal houden over waarom het een nee is, maar ik geef hem graag het gevoel dat zijn wensen er toe doen. En nee, ik heb geen verwend irritant kind, integendeel zelfs
.Je kind overrulen op het moment dat je hem beschermt vind ik een heel ander verhaal, maar opvoeden is niet alleen maar een kind beschermen voor foute keuzes. Een kind moet ook de ruimte hebben om zelf op zijn bek te gaan, zeg maar.
I'm not just some bimbo with big tits.
I'm an artist.
I'm an artist.
quote:Op woensdag 12 mei 2010 21:09 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Ik moet even zeggen dat ik voortdurend over een jong kind praat, omdat ik er zelf eentje heb. Kan me voorstellen dat het verhaal heel anders wordt als hij ouder is, maar op het moment overrule ik hem níet. Ik vind dat je een kind grenzen moet bieden, heel consequent moet zijn, maar wel bij elke beslissing moet uitleggen waarom iets niet mag. Hij wil dat logischerwijs weten, en hij heeft daar recht op, ik word erg moe van de hordes ouders die zeggen dat hij "maar moet luisteren WANT ik ben de baas". Ik vind oprecht dat je dan niet helemaal begrijpt waar je mee bezig bent en op een vervelende manier misbruik maakt van de macht die je over een kind hebt. Misschien wat dramatisch uitgelegd, maar zo voel ik het.
Voor buitenstaanders lijkt het vaak alsof ik de ouder ben die alles toelaat, vanwege mijn enorme uitleg bij veel dingen, maar imo heeft een kind dat nodig. Of liever: heeft MIJN kind dat nodig. Ik ga niet bij elke 'Nee' een uur een verhaal houden over waarom het een nee is, maar ik geef hem graag het gevoel dat zijn wensen er toe doen. En nee, ik heb geen verwend irritant kind, integendeel zelfs
Je kind overrulen op het moment dat je hem beschermt vind ik een heel ander verhaal, maar opvoeden is niet alleen maar een kind beschermen voor foute keuzes. Een kind moet ook de ruimte hebben om zelf op zijn bek te gaan, zeg maar.
Doe eens lief!
Ik heb geen maatje en lange tijd geen ouder gehad.
Gevaar is wel dat ik doodsbang ben een kant op door te slaan: Net zo onverschillig/hard, of juist ter compensatie een maatje willen zijn van mijn kant. Gelukkig is mijn vriend nuchter Dus als t ooit zover komt hoop ik een gezonde balans te vinden
Gevaar is wel dat ik doodsbang ben een kant op door te slaan: Net zo onverschillig/hard, of juist ter compensatie een maatje willen zijn van mijn kant. Gelukkig is mijn vriend nuchter
Dus als t ooit zover komt hoop ik een gezonde balans te vinden
Ik heb van die ouders die hun kinderen als hun gelijke zagen qua verantwoordelijkheden, maar toch de baas wilden spelen. Zo van: ja, je mag doen wat je wilt, maar als je het verpest mag je het zelf uitzoeken, en krijg je van ons een trap na.
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Dat over dat uitleggen herken ik zóóó. Alsof jij of ik ineens nee te horen krijg en je weet niet waarom. Ja zoek het maar een eind uit ofzoquote:Op woensdag 12 mei 2010 21:09 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Ik moet even zeggen dat ik voortdurend over een jong kind praat, omdat ik er zelf eentje heb. Kan me voorstellen dat het verhaal heel anders wordt als hij ouder is, maar op het moment overrule ik hem níet. Ik vind dat je een kind grenzen moet bieden, heel consequent moet zijn, maar wel bij elke beslissing moet uitleggen waarom iets niet mag. Hij wil dat logischerwijs weten, en hij heeft daar recht op, ik word erg moe van de hordes ouders die zeggen dat hij "maar moet luisteren WANT ik ben de baas". Ik vind oprecht dat je dan niet helemaal begrijpt waar je mee bezig bent en op een vervelende manier misbruik maakt van de macht die je over een kind hebt. Misschien wat dramatisch uitgelegd, maar zo voel ik het.
Voor buitenstaanders lijkt het vaak alsof ik de ouder ben die alles toelaat, vanwege mijn enorme uitleg bij veel dingen, maar imo heeft een kind dat nodig. Of liever: heeft MIJN kind dat nodig. Ik ga niet bij elke 'Nee' een uur een verhaal houden over waarom het een nee is, maar ik geef hem graag het gevoel dat zijn wensen er toe doen. En nee, ik heb geen verwend irritant kind, integendeel zelfs
Je kind overrulen op het moment dat je hem beschermt vind ik een heel ander verhaal, maar opvoeden is niet alleen maar een kind beschermen voor foute keuzes. Een kind moet ook de ruimte hebben om zelf op zijn bek te gaan, zeg maar.
En vervolgens wel van die kinderen verwachten dat ze opgroeien als normaal denkende volwassenen, terwijl ze opgroeien zonder uitleg van hoe en wat. Vind je het gek dat er genoeg van die empatisch gestoorde personen rondlopen 
Ligt aan de leeftijd van het kind.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Lies. De bevelshuishouding is verleden tijd, tegenwoordig is het zogenaamde onderhandelingshuishouden pedagogisch meer verantwoord.quote:Op woensdag 12 mei 2010 18:25 schreef WRH het volgende:
wat je echter erg vaak ziet tegenwoordig zijn ouders die met hun 4 jarige een complete onderhandeling aangaan over wat pietje moet eten en dat vind ik werkelijk ongezond.
ouders zijn vaak bang niet meer aardig gevonden te worden door hun grut, terwijl alle pedagogische onderzoeken van de laatste jaren hebben aangetoond dat kinderen bovenal behoefte hebben aan grenzen, autoriteit en gezag, bij voorkeur consequent, dan ga je dus niet onderhandelen op de peuter of kleuter leeftijd.
|
|
Veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.....
