Ik zie ouders met kinderen praten alsof het hun broer/zus isquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:02 schreef TNA het volgende:
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
Dat vind ik een sterke samenvatting.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Dit dus, een mooie balans lijkt me dan de beste oplossing.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:52 schreef Metalfrost het volgende:
Eens met de stelling. Als ouder van een kind moet je consequent optreden, en niet bij een of andere gelegenheid het kind het voordeel van de twijfel geven, zoals bij het verkrijgen van snoep of die ene mooie tas bij het warenhuis.
Aan de andere kant zijn ouders wel weer een basis voor het kind om op terug te vallen. Het moet niet zo zijn dat de volwassene-in-wording (lees: puber) het persoonlijke ei niet kwijt kan wegens de gedachte dat de uitspraken wel eens buiten de boot kunnen vallen.
Dat vind ik ook raar, dat ze ouders bij de voornaam noemenquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:08 schreef sherezade het volgende:
ja ik zie het ook wel eens in mijn omgeving... dat kinderen hun ouders bij de voornaam noemen ipv mam of pap.....
iets wat ik nooit zou doen, maar goed ieder zijn ding![]()
Verder denk ik dat het ook deels aan de ouders ligt, in hoeverre laat je zulk gedrag toe en hoe ga je ermee om...
Hoe kun je nu op één lijn gaan denken en tegelijkertijd een ouder-kind-relatie onderhouden? Dat kan per definitie niet. De ouder staat boven het kind en dient het kind te sturen. Waarbij uiteraard in acht genomen dient te worden dat het kind een eigen individu is en het verdient om de nodige ruimte te krijgen voor zijn/haar individuele ontplooiing.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:02 schreef TNA het volgende:
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Dat dusquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Mee eensquote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Dat zijn uitspraken waar ik me als moeder niet in kan vinden. Het is mijn taak hem bepaalde dingen mee te geven, te sturen idd, maar ik vind niet dat ik 'boven' hem sta, zulk gedrag zie ik vaak bij andere ouders en daar kan ik niet goed tegen. Ouder zijn lijkt soms wel een vreemd machtsspelletje, waarbij "Omdat ik het zeg" een veel gebruikte uitspraak is. Maar goed, jij nuanceert in je laatste zin al en dat is idd wat het meest waardevol is: het besef dat ieder kind een individu is en dus een eigen aanpak nodig heeft.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:32 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Hoe kun je nu op één lijn gaan denken en tegelijkertijd een ouder-kind-relatie onderhouden? Dat kan per definitie niet. De ouder staat boven het kind en dient het kind te sturen. Waarbij uiteraard in acht genomen dient te worden dat het kind een eigen individu is en het verdient om de nodige ruimte te krijgen voor zijn/haar individuele ontplooiing.
Kun je hier voorbeelden van geven?quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Ik zie ouders met kinderen praten alsof het hun broer/zus is
Een machtsspel moet het natuurlijk niet worden, maar ik vind wel degelijk dat een ouder boven een kind staat. VonHinten beschrijft dat beter door te wijzen op het tonen van leiderschap. De ouder vervult de rol van leider. Hij/zij leidt het kind. Dat zie ik niet als een machtsspel, maar als een goede manier om een kind - dat vanuit zijn/haar aard neigt tot het vertonen van ongewenst gedrag - te vormen naar het vervullen van een rol in de maatschappij.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 22:08 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Dat zijn uitspraken waar ik me als moeder niet in kan vinden. Het is mijn taak hem bepaalde dingen mee te geven, te sturen idd, maar ik vind niet dat ik 'boven' hem sta, zulk gedrag zie ik vaak bij andere ouders en daar kan ik niet goed tegen. Ouder zijn lijkt soms wel een vreemd machtsspelletje, waarbij "Omdat ik het zeg" een veel gebruikte uitspraak is. Maar goed, jij nuanceert in je laatste zin al en dat is idd wat het meest waardevol is: het besef dat ieder kind een individu is en dus een eigen aanpak nodig heeft.
Ik geloof niet in maatjes zijn, omdat dat voor mij niet de lading dekt van onze band. Maar ik denk ook dat ik maar weinig ouder-kindrelaties ken waarbij dat het geval is, dus kan me er niet heel erg goed iets bij voorstellen. Waarschijnlijk ook meer iets voor het iets oudere kind (puber?), in die fase zitten we hier nog niet.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |