quote:
Maria Mosterd loog als volleerde geldwolf
De afgelopen maanden hebben veel hersenloze lieden mij bestookt met mailtjes omtrent de zaak Maria Mosterd en haar aanklacht tegen de Thorbecke Scholengemeenschap. De beroepsquerulante eiste smartengeld, ik vond dat dubieus. Ik zou ongenuanceerd, slecht geïnformeerd en bovendien meedogenloos zijn in mijn oordeel. Hele stammen claqueurs en oprechte sympathisanten namen het voor de Zwolse adolescente op. Afgelopen week volgde de ontknoping. De rechtbank kwam met een oordeel. In het vonnis wordt pijnlijk blootgelegd dat het verhaal van Maria Mosterd aan alle kanten rammelt. Niet alleen is haar vordering afgewezen, ook werd duidelijk dat Mosterd de helft van het boek “Echte mannen eten geen kaas” heeft verzonnen.
Een persoonlijke triomf voor mij? Nee, hoor. Ik was altijd overtuigd van mijn gelijk, zonder ook maar één bladzijde uit dat vod van haar te lezen. Doch, ik kan niet ontkennen dat ik met veel leedvermaak de uitspraak van de rechter heb zitten bestuderen. De scholengemeenschap heeft namelijk ter bewijsvoering van haar onschuld verzuimlijsten en aantekeningen van mentoren getoond, waaruit blijkt dat Mosterd in het eerste leerjaar geen enkele keer ongeoorloofd afwezig was! In het tweede schooljaar is zij elf uur ongeoorloofd afwezig geweest, waartegen de school is opgetreden. In het derde schooljaar heeft de school contact gezocht met een leerplichtambtenaar omdat de moeder van Mosterd uitermate moeilijk telefonisch te bereiken was op de dagen dat de scholiere ongeoorloofd verstek liet gaan. Je vraagt je af wat zo’n moeder bezielt om dan alsnog een school aan te klagen. Het getuigt in ieder geval van weinig fatsoen en intellect. Nog fascinerender is het om te lezen dat die jongen, de vermeende loverboy, haar dus in werkelijkheid nooit uit de klas heeft getrokken. Pure fictie.
In het eerste schooljaar heeft de mentor van Maria Mosterd veelvuldig gesprekken met de jonge scholiere gevoerd over dier slechte prestaties op school. Tijdens deze gesprekken vertelde Mosterd over de moeizame relatie die ze met haar moeder had - diezelfde moeder die nu moord en brand schreeuwt in ieder mediaoptreden over het falen van anderen en de school in het bijzonder. Over loverboys heeft Mosterd nooit gesproken tijdens de conversaties met haar mentor. Op 12 februari 2004 kreeg de moeder van Maria Mosterd zelfs een brief thuisgestuurd waarin de school gewag maakte van het feit dat Mosterd herhaaldelijk te laat kwam in de les, en is er een suggestie gedaan om met moeder Mosterd hier een gesprek over aan te gaan. Zij heeft echter geen gehoor gegeven aan deze oproep. Als de mentor van haar dochter haar probeerde te bellen, nam ze keer op keer niet op. Terugbellen deed zij ook niet. Toen is de school maar overgegaan op het inschakelen van een leerplichtambtenaar. Die heeft direct een brief gestuurd naar de moeder. Dat noem ik nu een sterk staaltje pedagogisch verzuim.
Daarbij vond ik het opvallend om in het vonnis te lezen dat Maria Mosterd haar verklaring ingetrokken heeft waarin ze beweerde vanaf de eerste dag uit de klas te worden gehaald door de loverboy. Die stelling is natuurlijk bijzonder moeilijk te onderbouwen als je in het eerste schooljaar, zoals blijkt in bovenstaande gegevens, geen enkele keer ongeoorloofd absent bent geweest. Zij heeft gedurende het proces die gegevens natuurlijk ook gezien. De rechtbank heeft, na het bestuderen van alle beschikbare gegevens, geoordeeld dat het onmogelijk was voor de al dan niet vermeende loverboy om in de buurt van Mosterd te geraken. Het gebouw waarin zij les had, heeft namelijk een eigen ingang met een speciale ruimte voor de conciërge die toezicht houdt. De vraag rijst dan: Ging Maria Mosterd op eigen initiatief op stap met de jongen die thans door het leven gaat als loverboy?
Het zou zomaar kunnen. Dat zij manipulatief is, blijkt inmiddels wel. Voorts heeft de Riagg in Zwolle vastgesteld dat zij lijdt aan een laag zelfbeeld en weinig eigenheid heeft. Daarbij heeft Maria Mosterd een posttraumatisch stresssyndroom. Vreemd dat iemand met al die eigenschappen wel de onuitputtelijke power heeft om een voorval uit haar jeugd commercieel helemaal uit te wringen.
Op 22 november 2004 heeft Mosterd haar mentor verteld dat ze eerder verkracht was door een aantal jongens. De volgende dag heeft dezelfde mentor het verhaal aan de moeder van Maria Mosterd verteld. In dat gesprek ontboezemde de moeder dat zij altijd al moeizaam omging met haar dochter en dat ze op de hoogte was van de seksuele contacten van Maria Mosterd, die contacten had de dochter al op haar dertiende. De moeder vertelde in dat gesprek ook dat Maria Mosterd veel steun had aan een “huisvriend”. Later bleek die huisvriend niemand minder dan de vermeende loverboy te zijn! Kijk, dan heb je pas echt de juiste capaciteiten als moeder. In het eerdere gesprek tussen de mentor en Maria Mosterd zei de jonge scholiere dat de “huisvriend” één van de jongens was die haar seksueel belaagd heeft. Toen heeft de school hem per direct verboden in of rondom de school te hangen. Hij is daarna ook nooit meer gesignaleerd daar.
Die hele pathologische drang naar aandacht en geld heeft de ontembare Maria Mosterd uiteindelijk een flink aantal duiten gekost. In plaats van de 73.862,00 euro (50.000 euro aan smartengeld, 1500 euro wegens kosten gemaakt door de moeder en 22.362,00 euro voor de studievertraging) die Mosterd heeft gevorderd en hoopte te ontvangen, moet zij nu zelf opdraaien voor de proceskosten. Het gaat om 3.860,00 euro om precies te zijn. Ik hoop dat ze het geld nog heeft. Want de commerciële melkkoe is onderhand wel uitgemolken. Er komt nog een film, maar ieder weldenkend mens neemt die fictieve sprookjesfilm met een korrel zout. Bovendien is de ‘zwaar getraumatiseerde’ Maria Mosterd in de blijde verwachting van een kind. Ik hoop dat zij en haar Antilliaanse vriend een ander voorbeeld geven aan de kleine. Persoonlijk vind ik dat het recht op voortplanting voor sommige mensen niet mag gelden. Maria Mosterd is zeker iemand aan wie dat recht ontnomen zou moeten worden.
Ozcan Akyol