"Oma stuurde mij terug"

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:18 schreef senesta het volgende:
Ze vertelde dat haar andere ouders dood gingen, dat zij later ook dood ging en dat ze daarna bij ons kwam. (even in het kort). En ik weet echt zeker dat ik haar zelf gebaard heb hoor

Ja, een beetje morbide fantasie dus. Niet alle fantasieen zijn leuk, lief, en gezellig .

Hoe zou jij het vinden als jouw kind heel rationeel ging zitten vertellen:

"Pappa en mamma zijn elkaar tegengekomen op een feest. Ze zijn daar heel erg dronken geworden. Toen wilde pappa zijn penis in de vagina van mamma stoppen . Door de alcohol kreeg pappa 'm bijna niet stijf, maar toen heeft mamma 'm even in haar mond gestopt en uiteindelijk werd ie toch stijf en lukte het pappa om 'm bij mamma in haar vagina te stoppen . Pappa kwam klaar en spoot allemaal zaadjes in en over mamma. Mamma werd dikker en dikker. Ze ontplofte bijna. Dat duurde 9 maanden en toen heeft mamma mij uitgepoept met haar vagina. En hier ben ik dan "

Ik zou me pas zorgen maken als kinderen zoiets zouden vertellen !

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:27 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Ja, een beetje morbide fantasie dus. Niet alle fantasieen zijn leuk, lief, en gezellig .

Hoe zou jij het vinden als jouw kind heel rationeel ging zitten vertellen:

"Pappa en mamma zijn elkaar tegengekomen op een feest. Ze zijn daar heel erg dronken geworden. Toen wilde pappa zijn penis in de vagina van mamma stoppen . Door de alcohol kreeg pappa 'm bijna niet stijf, maar toen heeft mamma 'm even in haar mond gestopt en uiteindelijk werd ie toch stijf en lukte het pappa om 'm bij mamma in haar vagina te stoppen . Pappa kwam klaar en spoot allemaal zaadjes in en over mamma. Mamma werd dikker en dikker. Ze ontplofte bijna. Dat duurde 9 maanden en toen heeft mamma mij uitgepoept met haar vagina. En hier ben ik dan "

Ik zou me pas zorgen maken als kinderen zoiets zouden vertellen !

Ik snap niet helemaal wat dit met het onderwerp in dit topic te maken heeft eigenlijk
Oh maar om in die bewoordingen te blijven, dat voorbeeld slaat als een lul op een drumstel

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:28 schreef Bastard het volgende:
Jullie denken ook werkelijk dat een kind niet serieus te nemen is he

Nee, maar een kind heeft nu eenmaal een rijke fantasie, en alles wat hij/zij in de omgeving oppikt, niet alleen van thuis maar tv vriendjes familie kenissen speelt daarin een rol. Ontwikkeling van de hersenen, het zelfbewustzijn en dat soort zaken wordt daarin mede bepaald.

Ik kan uiteraard geen oordeel vellen maar als je zegt het verschil "zeker" te weten tussen een fantasie en een paranormale ervaring dan vraag ik mij wel af waar je dat op baseert. Kinderfantasie kan echt ver gaan hoor

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:24 schreef Bastard het volgende:
Laten we zeggen dat ik wel weet te beoordelen wanneer mn kind fantaseert en een verhaal ophangt om maar wat te vertellen, en een verhaal verteld waar mogelijk meer achter steekt (zonder dat ik die invulling geef voor haar want ik heb het nooit over reincarnatie en dergelijke met mn kinderen)

Een kind weet zelf vaak niet eens wanneer het fantaseert en wanneer niet, omdat de hersenen nog niet voldoende ontwikkeld zijn.

Ik zeg ook niet dat jij tegen haar hebt gezegd dat het een vorig leven is. Ik zeg dat jij dat achteraf zo ingevuld hebt.

Kind vertelt iets over leven en dood -> Pappa Bastard vindt dat bijzonder -> Pappa Bastard denkt dat het over een vorig leven gaat

Of kinderen leren het snel af omdat volwassenen doen alsof ze alleen maar fantaseren. Dan zijn de hersenen van kinderen dus zo ontwikkeld dat zij nog wel dingen opmerken die jij met je afgestompte volwassen brein niet meer ziet, hoort en voelt.
Want laten we eerlijk zijn; kom met zoiets als kind en je merkt afkeuring. Vaker dan dat het bijzonder gevonden wordt. Je merkt eerder dat mensen je een raar kind vinden dan dat ze je bijzonder vinden.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:28 schreef Bastard het volgende:
Jullie denken ook werkelijk dat een kind niet serieus te nemen is he

Ja, dat dus. En daar kan ik me heel boos over maken.
Veel kinderen gaan daardoor naar de klote.

Wat een onzin. Ik ken thans niemand die een kind belachelijk zal maken om iets wat hij/zij zegt of denkt meegemaakt te hebben.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:36 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Veel kinderen gaan daardoor naar de klote.

Nee, kinderen van nu gaan naar de klote omdat in de opvoeding dingen ontbreken als regelmaat en orde. Mensen die niet "Nee!" zeggen als iets niet mag maar met het kind in discussie gaan, onderhandelen, de ruimte laten.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:28 schreef Bastard het volgende:
Jullie denken ook werkelijk dat een kind niet serieus te nemen is he

Wie zegt dat mensen die kennelijk en andere visie hebben gelijk 'kinderen niet serieus nemen'...?

ik neem kinderen juist heel serieus, maar zoals ze zijn en je kunt wat kinderen vertellen niet op een exacte gelijke manier behandelen en interpreteren als dingen die volwassenen vertellen...

dat is verder helemaal géén waardeoordeel (dat volgens mij jij makkelijker velt met je 'afwijzing' van alles wat niet in je straatje past) ...
maar juist een vorm van dingen op hun waarde schatten...

Voor mijzijn kinderen juist heel vrij en non-conformistsich in wat ze zeggen en op veel momenten vind ik het juistz een beetje jammer dat die openheid en direktheid en dingen kunnen zeggen zonder 'verstopte bedoelingen' of 'dingen die je erin moet lezen' veel volwassenen niet meer kunnen...
sterker nog, veel van die volkwassenen kunnen niet eens meer omgaan met kinderlijke eerlijkheid; en gaan er dan zelf mogelijk dingen in lezen die 'beter in hun straatje past'.


Overigens vind ik het ook een erg irritante OUD-discussie techniek die mensen toepassen om eerst hun kinderen zélf als voorbeeld te nemen en dan boos te worden over en reactie omdat 'anderen niks over hun kinderen mogen zeggen'... als je zo denkt moet je je eigen kinderen uit deze discussie houden.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:29 schreef senesta het volgende:
Ik snap niet helemaal wat dit met het onderwerp in dit topic te maken heeft eigenlijk
Oh maar om in die bewoordingen te blijven, dat voorbeeld slaat als een lul op een drumstel

Nou, dat dat is hoe jouw kind in werkelijkheid op de wereld is gekomen en omdat zij dat waarschijnlijk toen nog niet wist (of niet kon bevatten) heeft ze een fantasie verteld .

Moraal van het verhaal: lief zijn tegen je grootouders, want die kunnen je uit de dood terugsturen naar het leven

(en verder denk ik dat dat kind woorden in de mond zijn gelegd en zijn fantasie meespeelt)

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:42 schreef Bastard het volgende:

[..]

Precies, ze worden angstig of begrijpen een hoop dingen niet en hun vertrouwenspersoon (ouders) zeggen dat ze zich niet moeten aanstellen of dingen moeten gaan verzinnen.
Krijgen ze onverklaarbaar gedrag, waar op den duur therapie voor nodig is, of anders medicatie net zolang tot zo'n kind zich wel kan gedragen naar de standaard die we stellen in de maatschappij.

Jezus, sorry dat ik het zeg hoor maar wat trek je hier voor extreem pad?

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:39 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Wie zegt dat mensen die kennelijk en andere visie hebben gelijk 'kinderen niet serieus nemen'...?

ik neem kinderen juist heel serieus, maar zoals ze zijn en je kunt wat kinderen vertellen niet op een exacte gelijke manier behandelen en interpreteren als dingen die volwassenen vertellen...

dat is verder helemaal géén waardeoordeel (dat volgens mij jij makkelijker velt met je 'afwijzing' van alles wat niet in je straatje past) ...
maar juist een vorm van dingen op hun waarde schatten...

Voor mijzijn kinderen juist heel vrij en non-conformistsich in wat ze zeggen en op veel momenten vind ik het juistz een beetje jammer dat die openheid en direktheid en dingen kunnen zeggen zonder 'verstopte bedoelingen' of 'dingen die je erin moet lezen' veel volwassenen niet meer kunnen...
sterker nog, veel van die volkwassenen kunnen niet eens meer omgaan met kinderlijke eerlijkheid; en gaan er dan zelf mogelijk dingen in lezen die 'beter in hun straatje past'.


Overigens vind ik het ook een erg irritante OUD-discussie techniek die mensen toepassen om eerst hun kinderen zélf als voorbeeld te nemen en dan boos te worden over en reactie omdat 'anderen niks over hun kinderen mogen zeggen'... als je zo denkt moet je je eigen kinderen uit deze discussie houden.

Helemaal mee eens !!

Mensen denken dat ze elk ander mens als hunzelf moeten zien. Zoals zij denken, zo denkt ieder ander mens ook maar het is gewoon onmogelijk om dezelfde waarde te hechten aan woorden of daden van een kind en om dat te vergelijken met hoe jij zou denken als jij zo zou praten of doen. Zelfde geld voor andere culturen overigens. Ik vind het leuk om mijn kind een tikje op zijn bolletje te geven en dus vinden ze dat in china ook leuk. Mijn kind vindt dat prettig dus vinden ze dat in taiwan ook net zo prettig.

Het probleem is hier hetzelfde als bij mensen die dieren menselijke eigenschappen willen toekennen en al hun doen en laten gaan vergelijken met hunzelf. Dat gaat gewoon niet altijd.

Daarbij weten ouders ook nauwelijks wat hun kinderen meekrijgen behalve hun eigen opvoeding. Ouders willen kinderen (hun eigen) ook maar al te graag speciaal maken. Dat is normaal

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:42 schreef Bastard het volgende:
Precies, ze worden angstig of begrijpen een hoop dingen niet en hun vertrouwenspersoon (ouders) zeggen dat ze zich niet moeten aanstellen of dingen moeten gaan verzinnen.
Krijgen ze onverklaarbaar gedrag, waar op den duur therapie voor nodig is, of anders medicatie net zolang tot zo'n kind zich wel kan gedragen naar de standaard die we stellen in de maatschappij.

Dat ik (en een aantal anderen) het bestempelen als fantasie wil nog niet zeggen dat ik vind dat een kind zich aanstelt. Integendeel. Fantaseren is doodnormaal.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:41 schreef Isabeau het volgende:
Moraal van het verhaal: lief zijn tegen je grootouders, want die kunnen je uit de dood terugsturen naar het leven

(en verder denk ik dat dat kind woorden in de mond zijn gelegd en zijn fantasie meespeelt)

En natuurlijk versterkt door de ouders:

Ik zag een man mama

mama: bedoel je opa?? HELP MIJN KIND ZIET OPA!! LAAT HAAR MET RUST!!!!

De volgende dag in het nieuws op niburu.nl

"KIND ZIET GEEST VAN OPA"

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:45 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Dat ik (en een aantal anderen) het bestempelen als fantasie wil nog niet zeggen dat ik vind dat een kind zich aanstelt. Integendeel. Fantaseren is doodnormaal.

Is ook heel gezond en goed voor de ontwikkeling.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:48 schreef Bastard het volgende:

[..]

Maar jij laat in ieder geval duidelijk zien dat volgens jou een kind dus alles fantaseert. En mocht er iets bijzonders verteld worden, ontgaat het je compleet want ze vertellen dingen niet in de duidelijk taal die voor jou gangbaar is.
"Stil maar schatje, was helemaal niet echt, zo is het helemaal niet gegaan" *knuffie knuffie*

Nee met een kind blijven meepraten in zoiets zal geen schade aanrichten?
Het punt is dat er geen gouden regel voor is. Soms praat je mee met de gedachten van een kind, soms ga je er niet op in. Maar ik ken niemand die het zal tegenspreken als zijnde onzin. Je zal het als ouder misschien denken maar nooit recht in het gezicht lachen of zeggen dat het niet waar is.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:48 schreef Bastard het volgende:
Maar jij laat in ieder geval duidelijk zien dat volgens jou een kind dus alles fantaseert. En mocht er iets bijzonders verteld worden, ontgaat het je compleet want ze vertellen dingen niet in de duidelijk taal die voor jou gangbaar is.
"Stil maar schatje, was helemaal niet echt, zo is het helemaal niet gegaan" *knuffie knuffie*

Je begint er een gewoonte van te maken om zaken voor mij in te vullen . Zo zou ik dus helemaal niet reageren. Nogmaals, ik vind een fantasie niet vreemd. Ik vind het juist doodnormaal.

quote:

Op woensdag 28 april 2010 22:40 schreef JoepiePoepie het volgende:
Nee, ik zou het ook geen onzin noemen, want ik vind een fantasie geen onzin. Ik zou wel vragen van:

"Goh, hoe kom je daar nou bij, waarom denk je dat, enzovoort."

Ja maar dit is een forum. Het is niet zo alsof iedereen bij dat kind langs is gegaan en 't recht in zijn gezicht zegt.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:31 schreef JoepiePoepie het volgende:
Een kind weet zelf vaak niet eens wanneer het fantaseert en wanneer niet, omdat de hersenen nog niet voldoende ontwikkeld zijn.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:35 schreef nokwanda het volgende:
Of kinderen leren het snel af omdat volwassenen doen alsof ze alleen maar fantaseren. Dan zijn de hersenen van kinderen dus zo ontwikkeld dat zij nog wel dingen opmerken die jij met je afgestompte volwassen brein niet meer ziet, hoort en voelt.

Dat dus.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:42 schreef Bastard het volgende:

[..]

Precies, ze worden angstig of begrijpen een hoop dingen niet en hun vertrouwenspersoon (ouders) zeggen dat ze zich niet moeten aanstellen of dingen moeten gaan verzinnen.
Krijgen ze onverklaarbaar gedrag, waar op den duur therapie voor nodig is, of anders medicatie net zolang tot zo'n kind zich wel kan gedragen naar de standaard die we stellen in de maatschappij.

Dat komt voor. Niet dat dat met alle kinderen het geval is. Er zijn tussenwegen natuurlijk.
Wat Amos zegt over het naar de klote gaan van kinderen is OOK waar. Maar dat staat los van deze discussie.

Uit eigen ervaring sprekend: ik voelde mij als klein kind vaak gestraft als ik zei wat ik van anderen oppikte. Je leert het dan wel snel af om het ook uit te spreken. Het gaat dan ook wel weg. Maar het is ook terug gekomen en ik weet nu wel wanneer ik het zelf serieus moet nemen of niet als ik eens iets oppik of een of andere maffe ingeving krijg mbt iemand anders. En dan klopt het vaak ook. Voor mij is dat gewoon mijn intuitie.
Als een kind dus met iets bij me komt vraag ik door en bestampel ik het niet zomaar gelijk als fantasie. Ik luister gewoon.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:50 schreef Bastard het volgende:
En zo word het hier ook ingevuld voor het kind in de OP.. "oh kinderen fantaseren en kun je niet serieus nemen"

Oh my ...

Nee, ik neem kinderen die fantaseren juist wel serieus! Ik vind het doodnormaal! Ik zou het niet normaal vinden als een kind niet fantaseert.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:52 schreef Amos_ het volgende:
Ja maar dit is een forum. Het is niet zo alsof iedereen bij dat kind langs is gegaan en 't recht in zijn gezicht zegt.

Dat doen mensen echt wel. Jij misschien niet, maar het gebeurt echt hoor.

En nu ben ik weg.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:50 schreef Bastard het volgende:
zag je een oude man, zal wel oma zijn

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:05 schreef Bastard het volgende:
En leven na de dood is voor een kind een stuk meer aannemelijker.. kijk alleen naar de jaargetijde. In de winter staat een boom er kaal/doods bij en in de zomer staat hij wederom vol met blad. Is een vorm van nieuw leven

Nee, het is nog steeds dezelfde boom die leeft hoor.
Dat z'n uiterlijk is veranderd maakt 'm niet "dood".

quote:

heck de natuur staat bol van het nieuwe leven, de eeuwige cyclus dat is voor ieder natuurmens duidelijk waarneembaar. Maar een menselijk leven na de dood zou dan onbegrijpbaar zijn

Uhm, als ik die boom compleet verbrand, waar is ie dan de volgende zomer ? Opnieuw aan het leven ?
Neuh, hij is foetsie en zijn atoompjes zijn weer los van elkaar opgenomen in het grote systeem - die komen niet meer samen om opeens later magisch weer die boom te vormen.
Waarom zou het met mensen anders zijn ? Enkel omdat je dat graag wilt geloven ?

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:54 schreef Bastard het volgende:

[..]

Nee, maar de invulling, de verklaring ervoor is al helemaal klaar. Dat omdat het een kind het wel mis MOET hebben volgens sommige!

Ja, dat kan ik ook zeggen van mensen die er zeker van zijn dat het iets uit een vorig leven is of een echte goddelijke ervaring..

Oftewel, de medaille heeft twee kanten.

Laat een kind lekker een kind zijn en laten we geen tijd besteden aan het ontleden van zoiets.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:46 schreef Bastard het volgende:

[..]

Nee het gaat er om dat het word ingevuld hoe het kind denkt, en hoe ze denken dat ik er mee omga en dat is gewoon ridicuul.

En natuurlijk moet je een hoop dingen die ze vertellen met een korreltje zout nemen, en nog vaker moet je nadenken over de manier waarop een kind iets uitlegt in bewoordingen, want waarschijnlijk bedoelen ze het anders.

je moet _niks_ van wat een kind met een korreltje zout nemen... kinderen zijn gewoon altijd eerlijk en open over hun gevoelens en wat ze beleven, en altijd kun je veel informatie halen uit de verhalen die je kind verteld over wat je kind bezig houd, wat voor dingen hij/zij bedenkt of waarover en hoe hij nadenkt

je moet wél oppassen met de woorden van kinderen te gaan vertalen naar jouw eigen belevenswereld in de zin dat jij kennelijk uit de verklaring van dat jongetje over wat er met hem gebeurd is, gelijk een 'bewijs' gaan zien voor dingen uit je eigen belevenswereld...
(en dat is bv ook het verhaal van die jongen gaan aanhalen als 'bewijs' voor het bestaan van en hemel of hiernamaals of desnoods voor een 'god' of iets dergelijks)

Kinderen die net wat ouder dan drie zijn, meestal rond hun vierde zullen veelal ook 'onzichtbare fantasievriendjes' hebben (of bv een onzichtbaar huisdier) ... ook dat is heel gezond en een teken van een normale ontwikkeling... Als ouder hoef je dat niet te gaan ontkennen en meestal is het gewoon ook goed er zeer 'respectvol' mee om te gaan, maar enkel war dat uitkomt vanuit dat kind zelf .. je moet als ouder dat niet gaan 'stimuleren' of 'bevestigen' of zelf er ook een 'invulling' aan geven...
dat is gewoon iets eigens van die kinderen zelf en deel van hun gestelijke ontwikkeling.


had je het bijvoorbeeld werkelijk 'normaal' gevonden als dat driejarige jongetje verteld had dat zijn dat hij drie uur lang een flatliner had en artsen hem gereanimeerd hadden waarna zn metabolisme weer op gang kwam? en vanwege gebrek aan neurologische activiteit gedurende die tijd ook geen herinnering kon opbouwen?
Ik durf te wedden dat een kind dat dat zou vertellen je probleemloos als (zwaar) Autist zou kunnen diagnosticeren, terwijl juist het verhaaltje over 'in de hemel zijn en gestorven familie daar ontmoeten' iets is dat ieder sociaal-geacclimatiseerd kind zal vertellen over wat hem gebeurt is.

[ Bericht 6% gewijzigd door RM-rf op 29-04-2010 12:17:21 ]

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:55 schreef Bastard het volgende:
Ja dat zei je pas 30x ofzo.. kinderen fantaseren, eyeopener hoor.

Ja maar o.k., elke keer zeg jij weer dingen daarop in de trant van:

"De mensen die niet in reincarnatie geloven willen niet dat hun kind dat soort dingen vertelt en denkt."

En dat is (in ieder geval wat mijzelf betreft) gewoon niet waar.

Pedagogische discussie.. must ... resist....

Ik raad de meesten hier aan om eens ontwikkelingspsychologische boeken bij de hand te nemen, dan kun je alvast zien dat fantaseren voor het kind in ontwikkeling gewoon erg normaal is. Niets om het kind op af te keuren, niet om het kind belachelijk te maken maar het is niet meer dan dat, fantasie. Fantasie is ook nodig voor hersenontwikkeling en wat dan al niet meer. Zie verder voor de cognitieve ontwikkeling de werken van Piaget, die hier erg veel onderzoek naar gedaan heeft (en voor moderne updates de neopiagetiaanse ontwikkelingspsychologen en pedagogen). Als een kind van drie zoiets komt vertellen, gaan i.i.g. bij mij alle alarmbellen af.

shit, doe ik het toch weer :p

En hier een werkstuk van een kind uit groep 6 hierover

http://werkstuk.freddoweb.nl/fantasie/fantasiefr.htm

zo kunnen we allemaal wel wat leren

quote:

Fantasie en werkelijkheid - Kinderen gaan anders om met fantasie dan volwassenen. Een kind kan moeiteloos omschakelen van werkelijkheid naar fantasie en vindt het dan niet nodig om de volwassen gesprekspartner daarvan op de hoogte te brengen.

Sociaal wenselijke antwoorden - Kinderen zijn geneigd om zich aan te passen aan volwassenen, omdat ze daar erg afhankelijk van zijn. Ze geven vaak een antwoord waarvan ze denken dat de volwassene het graag wil horen.

[ Bericht 48% gewijzigd door Michielos op 29-04-2010 18:37:52 ]

Ik lees met enige verbazing de reacties op dit topic alsof we het
hier over Staatsgeheimen hebben waarvoor de ultieme oplossing
moet worden gevraagd.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 18:09 schreef Michielos het volgende:
Pedagogische discussie.. must ... resist....

Ik raad de meesten hier aan om eens ontwikkelingspsychologische boeken bij de hand te nemen, dan kun je alvast zien dat fantaseren voor het kind in ontwikkeling gewoon erg normaal is. Niets om het kind op af te keuren, niet om het kind belachelijk te maken maar het is niet meer dan dat, fantasie. Fantasie is ook nodig voor hersenontwikkeling en wat dan al niet meer. Zie verder voor de cognitieve ontwikkeling de werken van Piaget, die hier erg veel onderzoek naar gedaan heeft (en voor moderne updates de neopiagetiaanse ontwikkelingspsychologen en pedagogen). Als een kind van drie zoiets komt vertellen, gaan i.i.g. bij mij alle alarmbellen af.

shit, doe ik het toch weer :p

En hier een werkstuk van een kind uit groep 6 hierover

http://werkstuk.freddoweb.nl/fantasie/fantasiefr.htm

zo kunnen we allemaal wel wat leren
[..]

Interessant zeg! Is dat iig ook weer duidelijk

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:35 schreef nokwanda het volgende:
Of kinderen leren het snel af omdat volwassenen doen alsof ze alleen maar fantaseren. Dan zijn de hersenen van kinderen dus zo ontwikkeld dat zij nog wel dingen opmerken die jij met je afgestompte volwassen brein niet meer ziet, hoort en voelt.
Want laten we eerlijk zijn; kom met zoiets als kind en je merkt afkeuring. Vaker dan dat het bijzonder gevonden wordt. Je merkt eerder dat mensen je een raar kind vinden dan dat ze je bijzonder vinden.

Mijn ouders waren niet zo en dus ben ik het ook nooit " afgeleerd " , het zou vast heel anders zijn
als ik van kleins af aan onderdrukt zou zijn met het idee dat er iets mis is met me als ik
gewoon mezelf ben en dingen zie voel en ervaar of afgedaan zouden zijn als fantasie ,
Dat zou ik dan zien als mijn ontwikkeling remmen en niet kunnen zijn wie ik ben als ik nu terugkijk .
Zonde van je brein en je leven als zo'n natuurlijk deel van jezelf word afgekapt tot het punt waarop je het vergeten bent en denkt dat dit alles is wat er bestaat .
En dan over kindermishandeling praten mocht je de moed hebben open te staan voor meer terwijl je je kind opvoed en die het allerbeste wilt geven wat er te koop is en te zien op de wereld
Niet alleen ouders leren kinderen iets , ook kinderen leren ouders iets , hoe klein ze ook zijn , ze
hebben hun eigen persoonlijkheid .

quote:

Op donderdag 29 april 2010 20:24 schreef Summers het volgende:

[..]

Mijn ouders waren niet zo en dus ben ik het ook nooit " afgeleerd " , het zou vast heel anders zijn
als ik van kleins af aan onderdrukt zou zijn met het idee dat er iets mis is met me als ik
gewoon mezelf ben en dingen zie voel en ervaar of afgedaan zouden zijn als fantasie ,
Dat zou ik dan zien als mijn ontwikkeling remmen en niet kunnen zijn wie ik ben als ik nu terugkijk .
Zonde van je brein en je leven als zo'n natuurlijk deel van jezelf word afgekapt tot het punt waarop je het vergeten bent en denkt dat dit alles is wat er bestaat .
En dan over kindermishandeling praten mocht je de moed hebben open te staan voor meer terwijl je je kind opvoed en die het allerbeste wilt geven wat er te koop is en te zien op de wereld
Niet alleen ouders leren kinderen iets , ook kinderen leren ouders iets , hoe klein ze ook zijn , ze
hebben hun eigen persoonlijkheid .

Aan de andere kant geloof ik ook werkelijk dat ouders doen wat zij als beste zien. Het heeft alles te maken met hun eigen opvoeding, tijdgeest, milieu, persoonlijkheden. Zonde zou ik het niet willen noemen. Het was anders geweest, maar dan was mijn hele leven ook anders geweest. En imo krijg je op je bord wat je nodig hebt om te ontwikkelen, in dit leven en alle volgenden. Dus zeuren dat het zonde was doe ik niet. Het betekent wel dat ik het anders kan doen (ik heb in de opvoeding van mijn eigen zoon weer andere fouten gemaakt waarvan ik achteraf zeg: had dat maar anders gedaan. Dat heb ik dan van hem geleerd) en dat ik met dat anders doen misschien een ander kind kan helpen. Al is het maar door een luisterend oor te zijn.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 18:09 schreef Michielos het volgende:
Pedagogische discussie.. must ... resist....

Ik raad de meesten hier aan om eens ontwikkelingspsychologische boeken bij de hand te nemen, dan kun je alvast zien dat fantaseren voor het kind in ontwikkeling gewoon erg normaal is. Niets om het kind op af te keuren, niet om het kind belachelijk te maken maar het is niet meer dan dat, fantasie. Fantasie is ook nodig voor hersenontwikkeling en wat dan al niet meer. Zie verder voor de cognitieve ontwikkeling de werken van Piaget, die hier erg veel onderzoek naar gedaan heeft (en voor moderne updates de neopiagetiaanse ontwikkelingspsychologen en pedagogen). Als een kind van drie zoiets komt vertellen, gaan i.i.g. bij mij alle alarmbellen af.

shit, doe ik het toch weer :p

En hier een werkstuk van een kind uit groep 6 hierover

http://werkstuk.freddoweb.nl/fantasie/fantasiefr.htm

zo kunnen we allemaal wel wat leren
[..]

Ik ken het toevallig ook en heb wat gestudeerd. Stap ook eens uit je boeken.

Hoewel... dat stukje over sociale wenselijkheid, he. Dat is nou net waar ik het over heb. Een kind vormt zich er voor een groot deel door. Dat is nodig, maar het kan zo doorslaan dat het ontwikkeling juist verstoort.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 19:53 schreef FP128 het volgende:
Ik lees met enige verbazing de reacties op dit topic alsof we het
hier over Staatsgeheimen hebben waarvoor de ultieme oplossing
moet worden gevraagd.

Goed punt

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:31 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Een kind weet zelf vaak niet eens wanneer het fantaseert en wanneer niet, omdat de hersenen nog niet voldoende ontwikkeld zijn.

Ik zeg ook niet dat jij tegen haar hebt gezegd dat het een vorig leven is. Ik zeg dat jij dat achteraf zo ingevuld hebt.

Kind vertelt iets over leven en dood -> Pappa Bastard vindt dat bijzonder -> Pappa Bastard denkt dat het over een vorig leven gaat

ja hoor blablie...tuurlijk joh!

Ik heb het ook verscheidene keren aan gehoord van zeer kleine kinderen, waarbij de ouders mega schrokken toen ze hun kind dit hoorden vertellen aan mij.
Blijkbaar voelden de kinderen wel aan dat ik ze wel serieus zou nemen.
En die kinderen hadden echt niets via hun ouders of familie gehoord want daar was die familie totaal niet mee bezig...
Dat ik de verhalen goed begreep komt omdat ik me er wel in verdiept had.

Waarom denk je eigenlijk zo oppervlakkig? En waarom is het altijd zoals jij het stelt? Gewoon een vraag.

Ff vraagje doorspelen aan Joepie ...

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:04 schreef Michielos het volgende:
Waarom denk je eigenlijk zo oppervlakkig? En waarom is het altijd zoals jij het stelt? Gewoon een vraag.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:04 schreef Michielos het volgende:
Waarom denk je eigenlijk zo oppervlakkig? En waarom is het altijd zoals jij het stelt? Gewoon een vraag.

Aan wie?

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:26 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Aan wie?

aan jou he...

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:45 schreef Michielos het volgende:

[..]

aan jou he...

Ah, okay. Maar het komt toch echt over alsof voor jou hetzelfde geldt.
Dat heb je ook vaak in een discussie. Je hebt een begin standpunt en je probeert anderen daarvan te overtuigen terwijl anderen hetzelfde doen. En dan blijf je (deels) bij je standpunt of niet.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:54 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Ah, okay. Maar het komt toch echt over alsof voor jou hetzelfde geldt.
Dat heb je ook vaak in een discussie. Je hebt een begin standpunt en je probeert anderen daarvan te overtuigen terwijl anderen hetzelfde doen. En dan blijf je (deels) bij je standpunt of niet.

Nah, ik bekijk alle perspectieven. Er zijn echter perspectieven waaraan ik meer waarde hecht (en met mij de gehele wetenschappelijke wereld, feiten vs. meningen/gevoelens enz). Btw. ik bedoelde mijn bericht sarcastisch, het was niet aan jou gericht

Okay, maar je zei ook dat jouw alarmbellen zouden gaan rinkelen als je in jouw praktijk een kind dergelijke dingen zou horen zeggen op die leeftijd. Wat zou je daarvan denken? Wat doen jouw alarmbellen? Welke radar gaat er bij jou af en wat doe je er dan mee? Is het dan alleen een wetenschappelijke benadering die telt, of kijk je verder? En hoe ver dan?

quote:

Op donderdag 29 april 2010 22:03 schreef nokwanda het volgende:
Okay, maar je zei ook dat jouw alarmbellen zouden gaan rinkelen als je in jouw praktijk een kind dergelijke dingen zou horen zeggen op die leeftijd. Wat zou je daarvan denken? Wat doen jouw alarmbellen? Welke radar gaat er bij jou af en wat doe je er dan mee? Is het dan alleen een wetenschappelijke benadering die telt, of kijk je verder? En hoe ver dan?

Dan ben ik benieuwd wat er speelt en probeer ik dat te achterhalen

Heb je het dan over een voorbeeld zoals in de OP of meer over een voorbeeld zoals Joepie gaf? Daar lijkt me nogal verschil in zitten, qua alarmbellen dan

Volgens mij is het echt te obvious !!

Kinderen uit de hemel
In Kinderen uit de hemel beschrijft psychotherapeute Carol Bowman een groot aantal gevallen van reïncarnatie bij kinderen.

Carol Bowman
Kinderen uit de hemel

Paperback, 286 pagina's, prijs ¤ 12,50


Deze titel is niet helaas niet meer leverbaar bij de uitgever. Wij verwijzen u naar www.boekenvondst.nl, www.boekwinkeltjes.nl of de Openbare Bibliotheek.



Hoe komt het dat we in kinderen soms in één oogopslag de ziel van een overleden familielid herkennen? Waarom keren overleden kinderen, maar ook hun ouders of grootouders, terug naar het gezin waarin zij eerder hebben geleefd?
In Kinderen uit de hemel beschrijft psychotherapeute Carol Bowman een groot aantal gevallen van reïncarnatie bij kinderen. Op overtuigende wijze laat zij zien dat reïncarnerende zielen vaak in dezelfde familie terugkeren. Zo herinnert een jongetje zich bijvoorbeeld dat hij vele jaren geleden het leven van zijn eigen grootvader leefde en weet een meisje zich tot in de details het leven van haar overleden tante te herinneren. Ook lezen we het droevige verhaal van een tweejarige peuter die aan kanker sterft en enkele jaren later als nieuwe baby bij zijn ouders terugkeert. Volgens Bowman vindt er in deze gevallen een verwerkingsproces plaats. De overleden persoon (grootouder, ouder, kind) keert terug naar hetzelfde gezin om de verstoorde relatie uit het vorige leven te herstellen.

Mooi boek ik heb het zelf .
moeite wel waard


En een goede website inzake reincarnatie!
http://www.vorigelevens.nl/

Kinderen uit de hemel http://www.childpastlives.org/

Citaten van Carol Bowman

Uit "Kinderen uit de hemel": Als het lichaam sterft, overleeft de ziel. Ieder van ons heeft wel een een droom, een herinnering of een ervaring die niet anders dan uit een vorig leven afkomstig kan zijn. Ook kinderen ervaren dat. In elk kinderlichaam huist een oude ziel, een ziel die is gereïncarneerd. Dat ontdekte ook de auteur toen haar vierjarige zoontje Chase opeens een onverklaarbare angst voor harde geluiden begon te ontwikkelen. Zijn ouders wisten zich met zijn plotseling fobische gedrag geen raad. Totdat een bevriende therapeut het kind onder hypnose bracht en Chase tot in detail begon te vertellen over zijn vorige leven als soldaat in de Amerikaanse Burgeroorlog.


Opnieuw beleefde hij de bulderende kanonnen en het geweervuur, opnieuw sneuvelde hij… Maar toen Chase bijkwam uit de hypnose, was hij van zijn angst verlost. Verrast en geïnspireerd door deze effectieve en helende therapie besloot Carol Bowman, psychotherapeut, onderzoek te gaan doen naar de herinneringen aan vorige levens van andere kinderen. Op basis van tientallen gesprekken met ouders en hun vaak zeer jonge kinderen ontdekte zij dat gebeurtenissen in vorige levens vaak het gedrag van kinderen bepalen en zelfs de oorzaak van bepaalde ziekten kunnen zijn. Bovendien ontdekte zij dat jonge kinderen heel vaak spontaan – zonder hypnose – spreken over een vorig leven. Daarvoor biedt zij ouders praktisch advies: hoe kun je zo’n herinnering van je kind herkennen, hoe kun je daar het beste op reageren en hoe kun je de ervaring van je kind zo benaderen dat de herinnering een geruststellend en helend effect heeft.


Dichtbij Maar ik weet wel dat er ontelbare mensen zijn die rouwen om een geliefd kind, echtgenoot, vrouw, moeder of vader die in een nieuw lichaam is teruggekomen. Sommige van deze zielen zijn in hun nieuwe incarnatie juist dicht bij de mensen die om hen rouwen, kruisen hun leven onopgemerkt, doen misschien hun eerste onzekere stappen door de kamer terwijl de familie bijeen is rond de kerstboom. Ik weet dat dit gebeurt, maar de mensen zien het niet, omdat ze niet weten dat het kan.


Ik denk dat meer mensen zouden kunnen genieten van een onverwachte hereniging met een bekende ziel als ze hun absolute geloofsopvattingen, hun overtuiging dat 'dit gewoon niet kan' eens opzij konden zetten en zich konden openstellen voor het feit dat het misschien tóch wel zou kunnen. Een kleine veandering van opvatting maakt een wereld van verschil. in "Wie was mijn kind?": Reïncarnatie Waarom zou de kerk zich zoveel moeite getroosten om reïncarnatie in diskrediet te brengen? De meest voor de hand liggende verklaring hiervoor is de impliciete psychologie van het begrip reïncarnatie. Iemand die in reïncarnatie gelooft, neemt door middel van wedergeboorte verantwoordelijkheid voor z'n eigen spirituele ontwikkeling. Hij heeft geen priesters, biechten en rituelen nodig om zich tegen verdoemenis te beschermen (allemaal ideeën die, tussen haakjes, niet tot de lering van Jezus behoren). Hij hoeft zich alleen maar te bekommeren om zijn eigen daden, zowel ten opzichte van zichzelf als ten opzichte van anderen.

Geloof in reïncarnatie elimineert de angst voor eeuwige hel en verdoemenis, die de kerk gebruikt om de geloofsgemeenschap onder de duim te houden. Met andere woorden: reïncarnatie ondermijnt rechtstreeks de autoriteit en macht van de dogmatische kerk. Gesterkt Elke ziel komt gesterkt door de overwinningen en verzwakt door de nederlagen in zijn vorige leven, in deze wereld. “Hij is altijd buitengewoon geïnteresseerd geweest in vliegtuigen”, vertelt James' moeder, Andrea Leininger ons over de telefoon vanuit haar huis in Louisiana, VS. Veel kinderen houden van vliegtuigen, maar James verhaal is uniek. Hij herinnert zich piloot te zijn geweest in de tweede wereld oorlog uit Uniontown: Luitenant James McCready Huston, neergeschoten bij Iwo Jima in 1945. Toen hij 18 maanden oud was, nam Bruce Leininger, zijn vader, James mee naar het Kavanaugh Museum in Dallas, Texas, waar de kleine baas gebiologeerd werd door vliegtuigen uit de tweede wereld oorlog. Een paar maanden later begonnen de nachtmerries. “Ze waren vreselijk, vreselijk,” zegt Andrea. “Hij schreeuwde, ‘vliegtuig stort neer, brand, kleine man kan er niet uit’. Hij schopte met z’n benen en wees met z’n handen naar het plafond.”

Toen James 2½ jaar oud was, ging Andrea met hem boodschappen doen en hij wou een speelgoedvliegtuigje. “Ik zei tegen hem, ‘kijk, het heeft een bom aan de onderkant’ en hij zei tegen mij ‘dat is geen bom, dat is een val tank. ‘ ik had geen idee wat dat was.” Geen van beide ouders hebben ooit in het leger gezeten, noch hebben zij iets met luchtvaart te maken. Totdat James interesse begon te tonen in vliegtuigen hadden zij niets over luchtvaart in huis. Andrea’s moeder stuurde haar een boek van de schrijfster Carol Bowman uit Pennsylvania, ”Vorige levens van kinderen” geheten. De ouders begonnen de technieken uit het boek te gebruiken, waarbij ze James verzekerden dat de gebeurtenissen in zijn nachtmerries niet van hem waren maar van iemand anders, niet de persoon die hij nu was. “Het hielp. De nachtmerries stopten bijna meteen,” zei Andrea.

Maar de herinneringen stopten niet, ze komen alleen niet allemaal tegelijk naar boven. “Ik las hem een verhaaltje voor en hij werd ineens afwezig,” herinnert ze zich. “Ik vroeg hem wat er gebeurd was met zijn vliegtuig. ‘Werd neergeschoten,’ zei hij. Waar? ‘Motor’, Waar stortte het neer? ‘Water’. Toen ik hem vroeg wie zijn vliegtuig had neergeschoten, wierp hij mij een blik toe als een teenager, zo van weet-je-dat-niet-eens, ‘de Japanners’. “Welk klein kind weet nou van de Japanners,” vroeg zij. “Hij zei dat hij wist dat het een Japans vliegtuig was vanwege de rode zon. Mijn man en ik waren totaal in shock.” James kwam met meer gegevens.


Hij zei dat zijn vroegere naam James was, dat hij een Corsair vloog en startte van een schip met de naam Natoma en hij herinnerde zich een collega vlieger met de naam Jack Larson. Voedsel kan James herinneringen ook opwekken. “Ik had geen gehaktschotel gemaakt in 10 jaar, dus James had het nooit gehad, “zei Andrea. “toen hij aan tafel ging zitten zei hij: ‘Gehaktschotel! Dat heb ik niet gehad sinds ik op de Natoma was.’ Op een dag, toen we ijs aten zei hij dat hij elke dag ijs kon eten op de Natoma. Bruce begon de herinneringen van zijn zoon te onderzoeken en ontdekte een klein vliegdekschip de ‘Natoma Bay’, dat meedeed aan de slag bij Iwo Jima.

Een en twintig bemanningsleden kwamen er bij om. Bruce ontdekte ook dat er maar één James onder hen was, James Huston. James Hustons vliegtuig was geraakt in de motor door Japans vuur op 3 maart 1945, stortte neer in vlammen en zonk onmiddellijk. Vlieger Jack Larson zag het gebeuren. James Huston werd geboren op 22 oktober 1923 in South Bend, Indiana en woonde in Uniontown in de jaren ’30. Zijn vader was James McCready Huston Sr., van Brownsville en Daryl Green Huston, die in New Geneva was geboren en in Uniontown opgroeide. James was hun enige zoon. Volgens Luitenant Hustons neef, Bob Huston uit Flatwoods, gaf de oudere Huston verscheidene kranten uit en gaf 13 boeken uit. Hij woonde in Brownsville toen twee marineofficieren hem op de hoogte kwamen stellen van de dood van zijn zoon. James was op zijn 50ste missie en zou naar huis gekomen zijn als hij nog vijf minuten langer geleefd had. Andrea gelooft dat haar zoon de reïncarnatie is van Luitenant James Huston. “Er zijn zoveel kleine dingen. Ik geloof nu in reïncarnatie.” Haar echtgenoot Bruce blijft skeptisch. “Hij begon zijn onderzoek om te bewijzen dat wat James zei niet waar kon zijn en eindigde met het bewijzen van het tegendeel, zei zij.


“Ik denk dat hij gelooft dat James Hustons geest zich op de een of andere manier in onze zoon heeft gemanifesteerd. Andrea en Bruce staan ook in contact met de veteranen van Natoma Bay. “Wij hebben eerst niets gezegd,” zei Andrea, “maar iedereen heeft een verhaal over een geest die hen bezocht heeft. James zuster Anne Barron, in Californië sprak met hem op de dag dat hij werd gedood. Anne gelooft James verhaal, omdat hij zoveel dingen wist die alleen haar broer kon weten.

“Families van de 21 mannen die werden gedood hebben contact met elkaar,” gaat Andrea verder. “Het heeft hen nader tot elkaar gebracht.” Zij zijn van plan dit jaar naar de reünie van Natoma Bay te gaan en hun zoon mee te nemen. Andrea weet niet waarom dit gebeurt is. “Als hij terug kwam, waarom dan? Misschien was het zodat mijn echtgenoot het boek over Natoma Bay kon schijven,” zei zij. “Het hielp het tij te keren in de oorlog in de Stille Oceaan en was een van de hoogst gedecoreerde vliegdekschepen, maar het heeft niet veel bekendheid gekregen.” In de introductie verhaalt Bruce hoe hij over het schip hoorde. Deze ontdekking door de fascinatie van een kleuter met vliegtuigen en zijn nachtmerries heeft tot een TV uitzending geleid.

ABC nam contact op met Carol Bowman over haar werk met kinderen en hun vorige levens en de ervaring van James Leininger was de meest overtuigende. http://www.sinor.ru/~che/birthmarks.htm de link verwijst naar een site die verteld over de reden van aangeboren lidtekens! En het verband met vorige levens! Tandenknarsen


Dit voorbeeld komt uit het boek Wie was mijn kind? van Carol Bowman. Keith (8) heeft sinds een maand of zes last van dwangmatig tandenknarsen. Het is ongeveer begonnen samen met hevige nachtmerries waarin hij het gevoel heeft dat hij wordt doodgedrukt. Na elke nachtmerrie wordt hij wakker met een heel gespannen en angstig gevoel. Tijdens de sessie (er was er slechts een nodig) vertelt hij het verhaal van René, een vijftienjarige jongen in Frankrijk ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Een lange rij mensen uit zijn dorp wordt door Duitse soldaten gedwongen de weg af te marcheren tot aan de boerderij waar zijn familie woont. De soldaten komen het erf op, pakken René en zijn familie op en duwen hen tussen de rij mensen.

De jongen smeekt 'alsjeblieft, vertel hen dat ik geen Jood ben'. Maar er wordt geen aandacht aan besteed. Na vele lange, uitputtende dagen van marcheren en in treinen zitten wordt hij een concentratiekamp binnengeleid. Hij kokhalst van de lijkgeur die om hem heen is. Vervolgens wordt hij samen met vele anderen in een rij voor een sloot opgesteld. Mannen in uniform met machinegeweren beginnen te vuren. Een kogel raakt de zijkant van zijn gezicht en hij valt in de sloot. Hij voelt het verstikkende gewicht van lichamen die boven op hem vallen. Hij hapt naar adem en probeert te schreeuwen, maar hij kan zijn kaken niet van elkaar krijgen vanwege alle lichamen op zijn hoofd.


Vol angst en woede sterft hij een langzame marteldood. Na de sessie slaakt Keith een zucht van verlichting. Het was het einde van zijn nachtmerries en tandenknarsen. Angst voor brand (pyrofobie) Dit voorbeeld komt uit het boek Wie was mijn kind? van Carol Bowman. Sarah (9) is altijd bang dat er in huis brand zal uitbreken. Ze wordt al onrustig als er kaarsen worden aangestoken en ze staat erop dat die weer worden uitgeblazen. Onder haar bed heeft ze een tas klaargezet waar haar lievelingspoppen en wat kleren inzitten, voor het geval ze moet vluchten. Tijdens een sessie beschrijft Sarah een eenvoudig houten huis. Ze is een meisje van een jaar of elf dat meestal haar moeder helpt met het werk in huis en soms helpt ze haar vader met de dieren.

Ze gaat niet naar school omdat 'meisjes geen onderwijs nodig hebben'. Op een gegeven moment wordt ze 's-nachts wakker en ze ruikt rook. Het huis staat in brand. Doodsbang probeert ze een uitweg te vinden uit het brandende huis, maar dat lukt niet. Ze sterft in de vlammen. Sarah begrijpt zonder nadere uitleg waar haar angst voor brand vandaan komt. Enkele dagen later haalt ze de tas met poppen en kleren onder haar bed vandaan en pakt hem uit. Haar 'onverklaarbare' angst voor brand is na die dag verdwenen, hoewel ze nog steeds voorzichtig is wanneer ze een lucifer aansteekt.


Vergeet niet dat ik terug zal komen... Nog even, als een korte stilte van de wind, en een andere vrouw zal weer mijn moeder zijn. Bron: Kahlil Gibran Kinderen komen via jou, maar niet van jou.

Bron: Kahlil Gibran

Impulses breed desire. Desires cause birth and also death. When man is devoid of desires, he need not go through birth and death. The next birth is the result of unfulfilled desires in this life and is determined by them. Those who have no trace of desire for material objects can achieve the awareness of the Atmic reality. In fact, the desire to know God, to love God and be loved by God is not a desire which binds.

Bron: Sri Sathya Sai Baba
De mens leert het wiel van wedergeboorte breken i.pl.v. erop gebroken te worden.

Bron: Alice A. Bailey:
Een Verhandeling over Kosmisch Vuur blz. 99 Alle vragen over vorig familieleven moet u achterwege laten. Door één dergelijk vraag is het mogelijk tot algemeenheden te vervallen, terwijl onder alle omstandigheden het nodig is het ongewone van het werkelijke te bewaren. Werkelijkheid bereid het pad voor in een bliksemflits. Bron:Helena Roerich -

Nieuw Tijdperk Gemeenschap par. 209 In de Wet van Wedergeboorte ligt het geheim van de huidige crisis verborgen. Groepen Zielen komen samen om een bepaald karma, dat met het verleden samenhangt, uit te werken.

Bron: Alice A. Bailey:

Een Verhandeling over Witte Magie blz. 87
In de Wet van Wedergeboorte ligt het geheim van de huidige crisis verborgen. Groepen Zielen komen samen om een bepaald karma, dat met het verleden samenhangt, uit te werken. Bron: Alice A. Bailey: Een Verhandeling over Witte Magie blz. 87 Alles wat de ziel heeft verworven aan licht tijdens een incarnatie, bewaart ze in de volgende incarnatie. Het zijn alleen de fouten, de verkeerde meningen die verdwijnen, want de waarheid of het licht is het brood van de ziel; ze voedt zich ermee, en wat ze verwerft kan nooit meer verloren gaan. Bron: Maître Philippe de Lyon Je zult op aarde moeten terugkeren tot je je naaste liefhebt zoals jezelf.

Bron: Maître Philippe de Lyon

We komen terug met de passies die we niet hebben overwonnen.

Bron: Maître Philippe de Lyon

Een maal dat je de weg hebt afgelegd, zul je niet meer moeten komen waar je reeds geweest bent, maar het zou kunnen dat je vraagt terug te komen om anderen te helpen. Bron: Maître Philippe de Lyon Komen we terug wanneer we willen? Sommigen komen terug uit vrije wil, en anderen worden ertoe gedwongen. Zij die uit vrije wil terugkomen zijn geen kinderen van het vlees, maar kinderen van God. Het is door God's wil dat ze terugkomen."

Bron: Maître Philippe de Lyon I

k stierf als steen en werd een plant, Ik stierf als plant en werd een dier, Ik stierf als dier, ... toen ... werd ik een mens. Waarom dan vrezen voor de dood ? Ben ik ooit slechter of minder geworden toen ik stierf ? Eens ga ik dood als mens en wordt een wezen van licht, een engel uit de droom. Doch mijn weg zet zich voort, alles op GOD na verdwijnt. Ik word wat niemand gezien of gehoord heeft. Ik word de ster boven alle sterren, en straal neer op geboorte en dood. Djalal Al-Din Roemi (Maulana) - Perzisch mysticus XIII°-Eeuw. Wat met zekerheid over reïncarnatie kan worden gezegd Bron:


Alice A. Bailey:
De wederkomst van de Christus blz. 113-116 De Wet van Wedergeboorte is een grote natuurlijke Wet op onze planeet. Het is een proces dat onder de Wet van Evolutie valt. Zij wordt bepaald door de Wet van Oorzaak en Gevolg. Het is een proces van progressieve ontwikkeling, dat mensen in staat stelt van de grofste vormen van onnadenkend materialisme over te gaan naar geestelijke volmaking en intelligente perceptie en dat de mens mogelijk maakt een lid te worden van het ‘Koninkrijk Gods (Het Zielenrijk). Zij verklaart de verschillen tussen mensen en verklaart via de wet van karma de verschillen in omstandigheden en levenshouding. Het is de uitdrukking van het Wilsaspect van de Ziel. Het is de Ziel in alle vormen die reïncarneert. Zielen incarneren in groepen, en dat gebeurt cyclisch, met de bedoeling tot juiste verhoudingen met God en de naaste te komen. Zoals een mens in zijn hart denkt, zo is hij. Dit vraagt in dit verband zorgvuldige overpeinzing.

Via reïncarnatie evolueren wij naar ontwikkeling van het denkvermogen, het beheersen van de emotionele aard, openbaring in bewustzijn van de ziel, het betreden van het Pad van Terugkeer en zich richten naar het Zielenrijk, via meditatie, studie en dienst wordt niets meer voor het afgescheiden zelf gevraagd, verzaakt hij aan de begeerte naar het leven in de vormaard en bevrijd zichzelf zodoende van de Wet van Wedergeboorte. Dan is hij groepsbewust en bewust van zijn zielengroep en van de ziel in alle vormen; een stadium van aan Christus gelijke volmaking. Proces van zelfrealisatie

Bron: SSB Brotherhood nieuwsbrief maart 2003:


Love & Brotherhood

In de meeste Oosterse filosofieën, als wel als in de westerse kabbala en esoterie staat reïncarnatie centraal. Hoofdgegeven is dat de mens niet enkel een lichaam met een denkende geest is, maar dat zijn belangrijkste wezenskenmerk zijn goddelijke ziel is. Deze goddelijke ziel doet een rondgang in het stoffelijke universum waarin zij zich eerst verliest, totaal onbewust van haar goddelijke afkomst. Gaandeweg komt ze tot besef van haar ware goddelijke aard en gaat de mens terug op zoek naar zijn bron, God, waar de ziel terug in opgaat. Dit proces van zelfrealisatie loopt over vele stoffelijke levens. Zolang deze zelfrealisatie niet bereikt is, is de ziel gebonden aan een fysiek lichaam dat onderworpen is aan een cyclus van geboorte en dood. De ziel incarneert dus in de loop der tijden in meerdere lichamen - of voertuigen van de ziel, om de nodige spirituele ervaring en kennis op te doen. T


ot de mens bewust begint te streven naar éénwording met God, omdat hij gaandeweg ervaart dat die éénwording niet alleen het einde betekent van zijn lange zoektocht naar zichzelf maar tegelijkertijd het begin is van een grandioos feest, het ware zijn. Drie redenen voor reïncarnatie

Bron: Sai Baba

Er zijn drie redenen voor de mens om geboren te worden. De eerste is ten gevolge van ons handelen, de wet van oorzaak en gevolg de tweede is een onvervuld verlangen naar een bepaalde ervaring. Het gevoel dat hij een bepaald verlangen niet vervuld heeft en zijn verlangen terug geboren te worden om zulk verlangen te vervullen, is een hoofdreden. de derde is een gebrek aan kennis, dus onwetendheid. De mens moet reïncarneren om de gevolgen van zijn daden te ondervinden. In deze omstandigheden is het onwetendheid die je naar wedergeboorte drijft. Voorkennis van de ziel om te reïncarneren


Bron: Maître Philippe de Lyon
Als we aan de andere kant zijn, accepteren we de testen die we moeten ondergaan in alle kalmte, zelfs met blijheid: we stellen het niet in vraag, we ontvangen het als een geschenk, met vreugde, en we hebben er nooit genoeg van. Dan, op het moment dat we moeten incasseren, dat we ons bewust worden wat we aanvaard hebben, dan maken we een triestig figuur; we klagen en wensen niets gevraagd te hebben. De ziel, het meest verheven deel van onszelf, het licht zelf, weet reeds 5 of 6 jaar voor zijn incarnatie de plaats waar zij zal leven en de tijd die ze op aarde zal moeten doorbrengen. Ze vervoegt het lichaam stilaan. Zij begint zich te verbinden bij de eerste ademhaling, daarna op het moment dat de ogen geopend worden.

De vereniging is perfect op de leeftijd tussen zeven of twaalf jaar. Bij de geboorte wordt de sluier gedeeltelijke getrokken tot drie of vier jaar. Dan sluit ze zich volledig. Waarom zich het verleden trachten te herinneren? Waarom God uitdagen? Er is een sluier over het verleden, het heden en de toekomst gelegd. Zo weten we niets en kunnen we vermijden van veranderingen te willen aanbrengen aan het lot. Ook de vorige levens kennen we niet, want dan zouden we weten dat een bepaalde moeilijkheid, ziekte of ongeluk ons moet overkomen, en we zouden alles doen om dit te vermijden. bron:

http://www.regenboogpad.net/Informatie/Reincarnatie.htm

Twee broertje Er waren eens twee broertjes Een van hen zei altijd tegen zijn moeder dat hij bij zijn tante hoorde en dat hij niet begreep waarom hij bij hun was geboren en niet bij die tante? Op een dag valt hij uit tegen zijn jongere broertje woedend is hij als hij zegt Hoe heb je dit gedaan? We zouden samen komen Het is allemaal jouw schuld! Ik zei toch tegen je dat ik heel graag geboren wilde worden Maar jij wilde niet! Hoe heb je me daar weggehaald? Het kleinere broertje haalt zijn fopspeen uit de mond en zegt heel rustig

Ik wilde papa! Waarna zijn broer weer roept ik wil papa niet ik wilde ome david
~~~~ Of het meisje dat met mama in de supermarkt alle oude kennissen en vriendinnen van haar overleden oma begroet en zegt dat ze ze nog kent van toen ze oma was Tevens speelt ze met de sieraden van oma zelfs nog wetend waar deze gekocht zijn!

mooi boek ja

verder dit:
http://skeptico.blogs.com/skeptico/2005/07/reincarnation_a.html


mooi artikel en nu dan?

Toevallig zei een meisje van 3 jaar vandaag uit het niets tegen me :
Dode kinderen mogen niet begraven worden anders kunnen ze de weg naar huis niet meer terugvinden .
Ik vroeg waar ze dat had gehoord maar daar wist ze geen antwoord op , ik vroeg nog wel of grote mensen wel begraven mochten worden en dat mocht wel , en toen was het gesprek afgelopen .

Dat klinkt alsof het uit een tekenfilm komt Mooi om te zien dat 3 jarige kinderen iig genoeg tv kijken

quote:

Op donderdag 29 april 2010 23:30 schreef Summers het volgende:
Toevallig zei een meisje van 3 jaar vandaag uit het niets tegen me :
Dode kinderen mogen niet begraven worden anders kunnen ze de weg naar huis niet meer terugvinden .
Ik vroeg waar ze dat had gehoord maar daar wist ze geen antwoord op , ik vroeg nog wel of grote mensen wel begraven mochten worden en dat mocht wel , en toen was het gesprek afgelopen .

`

erg toevallig ja

ik moet altijd janken van kahlil Gibran's your children

Ik neem aan dat je dat meeneemt in je mening. Dat zou nou zoiets zijn waarop ik zou doorvragen en zou proberen om geen suggestieve vragen te stellen.

quote:

Op vrijdag 30 april 2010 11:03 schreef nokwanda het volgende:
Ik neem aan dat je dat meeneemt in je mening. Dat zou nou zoiets zijn waarop ik zou doorvragen en zou proberen om geen suggestieve vragen te stellen.

dat is ook zoooo lastig. En dan is de vraag niet suggestief, maar reageert het kind op "ja geknik" e.d. Doorvragen alleen al kan al subjectief en suggestief zijn.

Is echt lastig

quote:

Op donderdag 29 april 2010 12:30 schreef Bastard het volgende:
Nee weet ik, het kind van jou zou het wel mogen denken of zeggen, maar jij zou dan meteen denken "het is een fantasie, doodnormaal". Toch, althans dat lees ik steeds van je.

Ja .

quote:

Op vrijdag 30 april 2010 10:23 schreef Wombcat het volgende:
Jij bent natuurlijk niet de enige informatiebron voor je kinderen. Het kind kan ook van iemand anders iets opgepikt hebben, of iets op TV gezien hebben oid.

Inderdaad, dat had ik ook al eerder gepost in dit topic .

En die andere informatiebron kan net zo goed een tekenfilm zijn waarin meneer de vos verteld aan de kleine vosjes dat mama in de hemel is

quote:

Op vrijdag 30 april 2010 12:00 schreef Michielos het volgende:

[..]

dat is ook zoooo lastig. En dan is de vraag niet suggestief, maar reageert het kind op "ja geknik" e.d. Doorvragen alleen al kan al subjectief en suggestief zijn.

Is echt lastig

Dat is inderdaad waar

oh dan zou ik ook fantasieën hebben? ik heb het verdomme zelf meegemaakt.

?

[ Bericht 0% gewijzigd door Flammie op 30-04-2010 13:48:45 ]