De LHC deel 3: Collision day...

Mij zijn mij een paar dingen nog een beetje onduidelijk, misschien wil iemand mij dit een beetje uitleggen.

Ten eerste. Over het Higgsdeeltje wordt geschreven:"Daarmee is het deeltje weliswaar meer dan honderd keer zo zwaar als een waterstofkern (...)". Een waterstofkern bevat 1 proton naar mijn weten. Deze protonen worden in de LHC op elkaar af gevuurd. Hoe kan het dan dat een onderdeel van een proton (Higgsdeeltje) vele malen zwaarder is dan het gehele proton zelf? Blijkbaar zijn sommige onderdelen van een proton zwaarder dan de som van alle onderdelen bij elkaar?

Ten tweede. Wanneer het Higgsdeeltje verantwoordelijk is voor de massa van een deeltje dan is dat deeltje toch geen onderdeel van het proton zelf? Net zoals water voor weerstand zorgt als je in een zwembad zwemt. Dat water is onderdeel van het bewegingsveld om je heen en niet van jouw lichaam.

Je eerste vraag: E=mc² Energie kan in massa worden omgezet.

Je tweede vraag: het Higgsboson is fundamenteel, dus het is geen "onderdeel van het proton".

antwoord op je eerste vraag is volgens mij dat ze gebruik maken van loodionen, deze zijn zwaardere dan de equivalent van waterstof? Wel een scherpe opmerking trouwens

2e: mee eens...

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 18:19 schreef Haushofer het volgende:
Je eerste vraag: E=mc² Energie kan in massa worden omgezet.

Je tweede vraag: het Higgsboson is fundamenteel, dus het is geen "onderdeel van het proton".

Ja, de higgsboson mag dan fundamenteel zijn, maar waren atomen dat ook niet eerst?

Bedankt voor de antwoorden. Ik denk dat ik het nu beter begrijp. De ruimtetijd om ons heen zou in dat geval dus een grote hoeveelheid (voor ons transparante en krachtige) energie zijn die ons vanuit alle richtingen, met lichtsnelheid, voorbij snelt. Zoals een sterke onderwaterstroming in een afgesloten zwembad. Bizar

Het Higgsveld is een veld wat ons universum doordringt, waarvan de "vacuum verwachtingswaarde (vev) van de energie" ongelijk aan 0 is. Doordat andere deeltjes met dat veld interacteren, verkrijgen ze via die vev een massa. Excitaties van het veld manifesteren zich als Higgs-deeltjes, die zelf overigens ook een massa hebben via zelfinteractie (net zoals gravitonen en gluonen met zichzelf interacteren)

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 18:49 schreef k3vil het volgende:

[..]

Ja, de higgsboson mag dan fundamenteel zijn, maar waren atomen dat ook niet eerst?

Nee, ik zou zeggen van niet Eerst werden er protonen en neutronen gevormd, maar die hadden al een massa. Atomen werden pas later gevormd toen de temperatuur daalde, zodat elektronen en protonen waterstofatomen vormden.

Trouwens, over het fundamenteel zijn van het Higgs: om een deeltje zo'n vev te geven ongelijk aan 0, moet het een zogenaamd scalair deeltje zijn. Scalairen zijn de eenvoudigste deeltjes die je wiskundig kunt construeren (het scalair zijn slaat op de manier waarop zo'n deeltje zich onder de symmetrieën van de speciale rel.theorie gedraagt), maar ze hebben een probleem. De massa van een deeltje krijgt "kwantumcorrecties": kwantumfluctuaties zullen de massa aanpassen. Voor scalairen levert dit een "natuurlijkheidsprobleem" op; die correcties blijken verschrikkelijk groot te zijn (in de orde van de zogenaamde Planck-schaal, de energieschaal die aangeeft dat het standaardmodel zwaartekracht serieus moet gaan nemen), en je moet de theorie "finetunen" om te verklaren waarom de massa van het Higgs zo klein is (ten opzichte van de Planck-schaal).

Eén oplossing hiervoor is supersymmetrie (SUSY), die die kwantumfluctuaties tempert. Voor veel fysici is dat een belangrijke reden om SUSY serieus te nemen

Zou het niet beter zijn deze LHC in de ruimte opnieuw op te bouwen. Ik weet dat het misschien raar klinkt, maar heb het idee dat ie daar beter tot z n recht gaat komen. Zwaarte kracht enz. Als er evt. een mini zwart gat zou ontstaan door deze botsingen, zou deze binnen een nano seconde weer verdampen dit door de zwaartekracht van de aarde. Misschien kan dit mini zwarte gat in de ruimte langer stabiel blijven.

Higgs deeltje kan best sneller zijn dan licht, als we het zelf afvuren. Maar meten zoals ze natuurlijk voorkomen kunnen we niet. Respect voor Einstein....

Laat het deeltje voor wat het is, zou ik zeggen en richt alle pijlen op het simuleren van mini zwarte gaten. Waar deze, wellicht in de toekomst, weleens zeer nuttig kunnen zijn voor zeer verre ruimte reizen.

Dit is voor de natuurkunde-n00b (zoals ik )een leuk filmpje die uitlegt wat de higgs field en higgs boson is.

quote:

Op vrijdag 23 december 2011 19:34 schreef tech4u het volgende:
Dit is voor de natuurkunde-n00b (zoals ik )een leuk filmpje die uitlegt wat de higgs field en higgs boson is.

What is a Higgs Boson?

Nice..dankjewel..

Kan die theorie van het higgsfield dan ook niet de maximum snelheid verklaren? Als het met water wordt vergeleken kan ik bedenken dat ook de snelheid wordt bepaald door hoe makkelijk het door het higgsfield gaat. Of zit ik hier helemaal naast?

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 10:04 schreef b4kl4p het volgende:
Kan die theorie van het higgsfield dan ook niet de maximum snelheid verklaren? Als het met water wordt vergeleken kan ik bedenken dat ook de snelheid wordt bepaald door hoe makkelijk het door het higgsfield gaat. Of zit ik hier helemaal naast?

Het bepaalt alleen de massa's van de deeltjes, maar de kinematica niet. Dat doet de speciale rel.theorie

Wel impliceert een deeltje met v>c dat het een imaginaire massa heeft, en dat zou de koppeling van het deeltje aan het Higgveld van teken laten doen veranderen.

23-02-2012

Claim te snelle neutrino’s onderuit?
Fouten gevonden in OPERA-experiment

Het was groot nieuws eind september, toen neutrino’s werden waargenomen die sneller dan het licht leken te reizen. Misschien leek het mooier dan het is, want in het experiment zijn twee mogelijke fouten gevonden die de metingen op losse schroeven zetten.


OPERA is de naam van de grote detector die onder de Apennijnen de neutrino’s opvangt. Afbeelding: © OPERA collaboration

Even mocht de wereld dromen van tijdreizen en het ongelijk van Einstein. Dit alles als onderdeel van de hype die ontstond nadat wetenschappers eind september de wereld verbaasden met sneller dan het licht reizende neutrino’s.

Het OPERA-experiment, in het ondergrondse Gran Sasso laboratorium in Italië, had neutrino’s opgevangen die vanuit deeltjeslab CERN, 730 km verderop, waren weggestuurd. De metingen wezen uit dat de deeltjes 60 nanoseconden korter onderweg waren geweest dan wanneer ze met de lichtsnelheid hadden gereisd.

Toch fouten gevonden
Al direct waren er grote twijfels, want het resultaat sloeg een bouwsteen onder Einstein’s relativiteitstheorie vandaan, namelijk dat niets sneller kan reizen dan het licht. Als de metingen zouden kloppen, stond een groot deel van de natuurkunde op het punt te gaan wankelen. Zelf geloofden de OPERA-onderzoekers het resultaat ook nog niet helemaal, want ze brachten het resultaat eind september juist naar buiten met de hoop dat andere natuurkundigen een fout konden bespeuren in hun experiment.

Na maanden van zoeken en napluizen lijkt dat te zijn gebeurd: het OPERA-team heeft zelf twee mogelijke fouten gevonden in de opstelling van het experiment. Beide hebben te maken met het gelijkzetten van de klokken aan het begin en eind van de reis die de neutrino’s aflegden. Dit gebeurde met GPS-signalen, het onderdeel van het experiment waarover de meeste twijfel heerste onder natuurkundigen.


Het lijkt er voorzichtig op dat de grootste natuurkundige ooit het toch gewoon bij het rechte eind had. Afbeelding: © wikimedia commons

Slecht aangesloten kabel
Eén van de fouten lekte gisteren uit via ScienceInsider (onderdeel van de website van het tijdschrift Science) en klinkt vrij ‘knullig’: een slecht aangesloten optische kabel tussen een GPS-ontvanger en een computer. De kabel verzond een signaal waarmee de klok op de aankomstplek van de neutrino’s werd gecorrigeerd.

Toen het team de kabelaansluiting verstevigde, zo meldden ‘bronnen rond het experiment’, bleek het signaal 60 nanoseconden eerder doorgegeven te worden; precies het verschil waarmee neutrino’s sneller dan het licht zouden hebben gereisd.

Een vanochtend uitgegeven verklaring van CERN bevestigt de fout, maar noemt geen precieze waarde van het verschil dat deze slechte kabelverbinding aan de metingen veroorzaakte. Ze meldden wel nog een tweede fout in het experiment die opvallend genoeg juist de andere kant op zou werken, en dus de snelheid van de neutrino’s gróter zou maken. Het ging om een oscillator die zorgde voor tijdsaanduidingen bij synchronisatie van GPS-signalen. Wat hier precies mee bedoeld wordt, en wat er dan fout ging, is niet uit de verklaring op te maken.

Wordt vervolgd
Het zou een flinke domper zijn als het spectaculaire resultaat om zo’n op het oog weinig spannende reden van een slecht aangesloten kabel ontkracht wordt. Maar we moeten even afwachten of dat ook echt het geval is. Het OPERA-team gaat de gevonden fouten nader bestuderen en later dit jaar met nieuwe tests de invloed van de fouten concreet maken.

Intussen kunnen we eind dit jaar de eerste resultaten verwachten van het MINOS-experiment bij het Amerikaanse Fermilab. Zij zullen onafhankelijk van OPERA de snelheid van neutrino’s meten. Wordt dus vervolgd…

(Kennislink)

07-03-2012

Onderzoekers ontdekken bijna ontbrekende deeltje in het heelal


Professor Higgs met zijn theorie over het Boson-partikel. © Photonews.

Amerikaanse wetenschappers zijn het ontbrekende puzzelstuk in het heelal op het spoor gekomen. Sporen van het zogeheten Higgs-boson zijn gevonden bij proeven met een deeltjesversneller in de staat Illinois.

De onderzoekers hebben uitgerekend waar het Higgs-boson ongeveer te vinden moet zijn. "Helaas is de aanwijzing niet duidelijk genoeg om te concluderen dat het boson bestaat'', zegt Rob Roser van het laboratorium Fermilab.

Fermilab beheert de deeltjesversneller Tevatron, waar de onderzoeken zijn gedaan. Het apparaat werd vorig jaar gesloten, maar wetenschappers zijn nog altijd bezig de experimenten te bestuderen.

Natuurkundigen hebben uitgerekend dat het Higgs-boson moet bestaan, maar het deeltje is nog nooit waargenomen. Het boson zou ervoor zorgen dat alle elementaire deeltjes in het heelal massa hebben. Massa beïnvloedt hoe deeltjes zich gedragen. Higgs-bosonen bepalen dus uiteindelijk wat wij om ons heen zien, van de kleinste levende wezens tot de grootste sterrenstelsels. Omdat het zo belangrijk is, noemen wetenschappers het boson ook wel het 'God-deeltje'.

Het belangrijkste wapen in de jacht op het Higgs-boson is de grote deeltjesversneller LHC, op de grens van Frankrijk en Zwitserland. De wetenschappers daar maakten in december al "een belangrijke vooruitgang'' in de zoektocht naar het goddelijke deeltje bekend.

(HLN)

30-03-2012

Fysicus die 'theorie Einstein weerlegde' neemt ontslag wegens bedrog


Hoofd van de researchgroep Dario Auterio (l) praat met Antonio Ereditato (r), in september in Geneve. © afp

De Italiaanse natuurkundige Antonio Ereditato heeft vandaag ontslag genomen. Hij was de leider van Opera, een groep wetenschappers die vorig jaar wereldnieuws maakten met hun bewering dat minuscule deeltjes, zogeheten neutrino's, bij een experiment sneller waren gegaan dan het licht. Deze maand bleek dat het onderzoek niet klopte.


© Thinkstock.

De Italiaanse natuurkundige Antonio Ereditato heeft vandaag ontslag genomen. Hij was de leider van Opera, een groep wetenschappers die vorig jaar wereldnieuws maakten met hun bewering dat minuscule deeltjes, zogeheten neutrino's, bij een experiment sneller waren gegaan dan het licht. Deze maand bleek dat het onderzoek niet klopte.

Ereditato diende zijn ontslag in kort voordat enkele medewerkers van zijn groep onderzoekers een voorstel in stemming wilden brengen om hem tot een vertrek te dwingen. De resultaten van het onderzoek baarden zo veel opzien, omdat zij de relativiteitstheorie van Albert Einstein weerspraken. Volgens die theorie kan niets sneller gaan dan het licht: ongeveer 300.000 kilometer per seconde.

Eensgezindheid
"Ik hoop dat Opera weer eensgezind zal worden en een nieuwe leiding zal vinden om zijn belangrijkste doelstelling na te streven: het waarnemen van de verschijning van een nieuw type neutrino's", liet adjunct-directeur Antonio Masero van het Italiaanse Instituut voor Kernfysica in zijn reactie op het ontslag weten.

Hij zei dat later dit jaar een nieuw experiment wordt gehouden om de snelheid van neutrino's te meten.

CERN
De Italiaanse wetenschappers meldden de razendsnelle neutrino's in september. Ze waren vanuit Genève, waar het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN) is gevestigd, door de grond naar een laboratorium 733 kilometer verderop in Grand Sasso in de Italiaanse Apennijnen geschoten. Opera maakt deel uit van CERN.

(HLN)

Ik vertrek zometeen totaal onverwachts voor een 5-daagse excursie naar de LHC .

quote:

Op zondag 1 april 2012 17:42 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik vertrek zometeen totaal onverwachts voor een 5-daagse excursie naar de LHC .

Gaaf! Hoe kom je daar zo bij dan?

quote:

Op zondag 1 april 2012 17:42 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik vertrek zometeen totaal onverwachts voor een 5-daagse excursie naar de LHC .

Cool

Wij krijgen deze week John Ellis voor een conferentie, heb em nog niet eerder ontmoet dus ben benieuwd

quote:

Op zondag 1 april 2012 19:15 schreef b4kl4p het volgende:

[..]

Gaaf! Hoe kom je daar zo bij dan?

Wordt georganiseerd door de universiteit. Ik stond op de reservelijst en hoorde pas 3 uur voor vertrek dat ik meemocht. Het enige nadeel is dat we met de bus zijn (uit de UK). Zit nu te wachten bij de eurotunnel. We gaan CERN woensdag en donderdag bezoeken .

GENEVE - 's Werelds grootste deeltjesversneller, van het CERN in Zwitserland, heeft een nieuw wereldrecord gevestigd.

De installatie liet deeltjes botsen met een ongekende hoeveelheid van 8000 miljard elektronvolt (8 TeV) aan energie.
Het vorige record stond op 7 TeV, meldde het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN) in Genève donderdag.
De deeltjesversneller bevat een ondergrondse tunnel van 27 kilometer. Hij kwam onlangs in het nieuws door een enorme meetfout. Het centrum meende een snelheid te hebben gemeten die hoger was dan de snelheid van het licht, voor het eerst in de historie. Dat bleek echter onjuist.

Bron Nu.nl

dit keer wel goed gemeten? .

quote:

Op donderdag 5 april 2012 19:54 schreef Maanvis het volgende:
dit keer wel goed gemeten? .

Ik mag hopen van wel, als ze zelfs dit fout berekenen. Dan ga ik solliciteren bij CERN met mijn Mavo wiskunde.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 19:58 schreef Heatseeker het volgende:

[..]

Ik mag hopen van wel, als ze zelfs dit fout berekenen. Dan ga ik solliciteren bij CERN met mijn Mavo wiskunde.

Meetfout, niet rekenfout...

quote:

Op donderdag 5 april 2012 20:02 schreef KoningStoma het volgende:

[..]

Meetfout, niet rekenfout...

Leesfout.

05-04-2012

CERN-deeltjesversneller jaagt weer op ontbrekend Higgs-bosondeeltje

De grootste deeltjesversneller ter wereld, de LHC van het Centrum voor Nucleair Onderzoek (CERN) in Genève, zoekt opnieuw naar het ontbrekende Higgs-bosondeeltje, zo heeft het onderzoeksinstituut vandaag meegedeeld.

Na een winterstop zijn de teams van de LHC erin geslaagd om twee protonenbundels, met elk een energie van vierduizend miljard elektronvolt (eV), met elkaar te laten botsen in de 27 kilometer lange tunnel onder de Zwitsers-Franse grens.

De acht TeV botsingsenergie is een nieuw wereldrecord en zal het potentieel van de meest gesofisticeerde machine ooit nog aanzienlijk vergroten.

De LHC gebruikte twee jaar lang twee bundels van elk 3,5 TeV. Hoewel de toename van energie enigszins bescheiden lijkt, vergroot het volgens het CERN toch de kans om zeldzame of tot nu toe onvindbare deeltjes te ontdekken. Zoals het hypothetisch Higgs-bosondeeltje dat het standaardmodel van de deeltjesfysica moet vervolledigen.

De onderzoekers laten de protonen botsen tegen een snelheid die bijna zo groot is als de lichtsnelheid en trachten zo de omstandigheden na te bootsen van een fractie na de Oerknal.

(HLN)

Ik ben weer terug van CERN, het was fantastisch .

Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.

Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.

quote:

Op maandag 9 april 2012 00:17 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik ben weer terug van CERN, het was fantastisch .

Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.

Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.

Klinkt gezellig

quote:

Op maandag 9 april 2012 00:17 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik ben weer terug van CERN, het was fantastisch .

Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.

Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.

`
JALOERS!!

quote:

Op maandag 9 april 2012 11:42 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Klinkt gezellig

Was het ook. Het enige minder leuke was 20 uur in de bus heen en 20 uur terug .

19-04-2012

Deeltjesversnellers van het CERN krijgen precisie tot de nanoseconde


© ap.

Onderzoekers van de Universiteit van Granada ontwikkelen samen met het Europees Centrum voor Deeltjesfysica CERN een nieuw systeem om met een precisie tot een nanoseconde experimenten met deeltjes te kunnen controleren, zo heeft de Spaanse universiteit bekendgemaakt.

De nieuwe communicatie- en synchroniseringstechnologie moet een plaats krijgen in de deeltjesversnellers van het CERN, in het bijzonder in de enorme LHC nabij Genève.

Wetenschappers hopen ze te gebruiken om bij een experiment in mei te kunnen uitmaken met welke snelheid neutrino's zich nu echt voortbewegen: sneller of niet sneller dan het licht. In de herfst vorig jaar stond de wetenschappelijke wereld op stelten nadat onderzoekers van het CERN hadden gemeld te hebben gevonden dat neutrino's de lichtsnelheid overschrijden en daarmee Albert Einstein in de hoek zetten. Maar meer en meer denkt men dat er fouten waren bij de meting.

(HLN)

Hiding in the Higgs data: hints of physics beyond the standard model.

27-04-2012

CERN vindt nieuw 'beauty baryon'


De deeltjesversneller in het CERN. © ap.

Wetenschappers van de Universiteit van Zürich hebben met de deeltjesversneller LHC van het Europees Centrum voor Deeltjesfysica CERN in Genève een nieuw type van baryon gevonden, een subatomair deeltje dat uit drie quarks, de kleinste elementaire deeltjes, bestaat en waarvan de massa gelijk of groter is dan een proton.

Het gaat om het 'beauty baryon' Xi_b dat is gevonden met het CMS-experiment tijdens botsingen van protonen in de 27 km lange deeltjesversneller. Het deeltje bevat een "lichte" quark en twee "zware quarks": een quark "up", een vreemde en een "bottom" of "beauty" quark.

Het Standaard Model van de fysica voorspelt wel het bestaan van een dergelijk "beauty baryon", geladen, neutraal of "excited". De eerste twee zijn al gezien, nu is het de eerste keer dat een "excited beauty baryon" is gedecteerd want het was te zwaar en te onstabiel om zich zonder een deeltjesversneller te laten verschalken, zeggen het CERN en de Universiteit van Zürich. Het is elektrisch neutraal en zijn massa is vergelijkbaar met een lithiumatoom.

De ontdekking bevestigt de theorie over de manier waarop quarks zich binden en helpt beter de "sterke interactie" te begrijpen. Dit is één van de vier fundamentele krachten die de structuur van de materie bepalen.

(HLN

08-06-012

Einstein had toch gelijk, zeggen de neutrino-onderzoekers nu



Het team wetenschappers dat vorig jaar neutrino's sneller dan het licht had zien reizen, heeft vandaag toegegeven dat Albert Einstein gelijk had en dat zijn algemene relativiteitstheorie ook opgaat voor deze elementaire deeltjes.

In september 2011 had een aan het Europese Centrum voor Deeltjesonderzoek CERN verbonden team opschudding veroorzaakt door te zeggen dat volgens het Opera-experiment neutrino's sneller dan het licht reizen. De deeltjes legden de 730 km tussen het CERN en een lab in het Italiaanse Gran Sasso 60 nanoseconden (of met bijna 20 meter) sneller af dan het licht.

Verificatie
De bevinding ging in tegen de relativiteitstheorie van Einstein die in 1905 stelde dat niets sneller was dan het licht. Menige wetenschapper twijfelde aan het resultaat, waarop het team ter verificatie weer aan het werk toog.

Falende verbinding
Op een wetenschappelijke conferentie in het Japanse Kyoto heeft het team vandaag gezegd dat het er naast zat en dat het resultaat niet klopte. Oorzaak is een falende verbinding tussen een gps en een computer voor de meting. Daardoor was 74 nanoseconden minder nodig voor de afstand. Ook het hogeprecisie-uurwerk faalde lichtjes, door dan weer 15 nanoseconden toe te voegen. Eenmaal daaraan verholpen bleken de neutrino's een snelheid te ontwikkelen die "coherent" was met de theorie van Einstein.

Dinsdag is de Italiaanse coördinator van het Opera-experiment opgestapt. De Italiaanse krant Corriere della Serra had Antonio Ereditato de "flopnatuurkundige" genoemd.

(HLN)

Full moon affects Large Hadron Collider operations
Tidal forces cause differences in the position of LHC hardware

15-06-2012

Zaak van de snelle neutrino’s definitief gesloten
Einsteins theorie blijft overeind

Het is over. Finito. Neutrino’s gaan echt niet sneller dan het licht. Het Italiaanse onderzoeksteam dat eind vorig jaar die opzienbarende claim deed, heeft nu toegegeven dat hun metingen onjuist waren. Kennislink dook in de zaak van de sneller-dan-licht-neutrino’s: waar ging het mis?

Dit nieuws zal voor niemand echt een verrassing zijn. Vanaf het moment dat de Italiaanse onderzoeksgroep OPERA vorig jaar september met het absurde resultaat kwam dat ze neutrino’s hadden gemeten die sneller dan het licht reisden, overheerste de scepsis onder de natuurkundige gemeenschap. En toen eerder dit jaar ook nog twee fouten in de meetopstelling aan het licht kwamen leek het een kwestie van tijd voordat het OPERA-team het resultaat definitief naar de prullenbak zou verwijzen.


OPERA, de naam van een enorme ondergrondse detector die speurt naar neutrino’s staat voor Oscillation Project with Emulsion-tRacking Apparatus. Afbeelding: © OPERA collaboration

Nieuwe metingen
Dat is nu dus gebeurd, tijdens een internationale conferentie over neutrino-onderzoek in het Japanse Kyoto. Hier werden de nieuwste metingen gepresenteerd van neutrino’s die vanaf deeltjeslab CERN in Genève weggevuurd werden naar het 730 kilometer verder gelegen Italiaanse lab Gran Sasso, diep onder de Apennijnen. In dit lab staan vier grote detectoren: OPERA, ICARUS, LVD en Borexino.

Het was de OPERA-detector waarmee de onderzoekers vorig jaar neutrino’s dachten te meten die 60 nanoseconden eerder aankwamen dan als ze met de lichtsnelheid hadden gereisd.

Maar bij de nieuwe metingen, die de afgelopen maanden zijn gedaan, klokten alle vier de detectoren nu netjes de lichtsnelheid. Bovendien kwam het Amerikaanse MINOS-experiment van Fermilab met een nauwkeurigere herberekening van eerdere snelheidsmetingen aan neutrino’s en kwam ook hier de lichtsnelheid uitrollen. Kortom, zaak gesloten. We kunnen weer rustig gaan slapen. Einsteins relativiteitstheorie die ervan uitgaat dat niets sneller kan dat het licht blijft overeind. Blijft over de vraag: hoe ontdekte het team waar de fouten zaten en hoe maakten ze die ongedaan?

‘Los kabeltje’?
Toen het nieuws over de twee fouten naar buiten kwam, berichtten veel media dat een ‘los kabeltje’ de oorzaak was van een verkeerde meting. Alsof de fout wel erg voor de hand lag. Maar zo eenvoudig ligt dat niet. Metingen aan neutrino’s of andere kleine deeltjes vereisen omvangrijke, complexe systemen om de deeltjes te detecteren. Denk aan honderden of soms wel duizenden verschillende elektrische en optische vezelkabels. Wat de invloed van één slechte verbinding is op de data is moeilijk te zeggen. Dat kan een heel subtiel effect zijn, of verwaarloosbaar weinig. De fout opspeuren in zo’n systeem is zoeken naar een naald in een hooiberg. Eigenlijk dus heel knap dat ze die vonden.
Twee fouten

Eind februari wisten we alleen – via een door CERN uitgegeven persbericht – dat het OPERA-team twee fouten in het experiment had geïdentificeerd. Enerzijds hadden ze een niet goed aangesloten optische vezel opgemerkt – in veel media destijds aangeduid als een ‘los kabeltje’ (zie kader) – en de tweede fout betrof een oscillator die de tijdsaanduidingen verzorgde van GPS-signalen.

Opmerkelijk was dat de fouten volgens dit persbericht twee kanten op werkten: de eerste fout zou de neutrino’s eerder hebben laten aankomen, en de tweede fout juist later. In theorie bestond dus nog de mogelijkheid dat de neutrino’s in werkelijkheid nóg sneller waren gegaan, mocht de tweede fout van grotere invloed zijn dan de eerste. In hoeverre de twee gevonden fouten doorwerkten in het meetresultaat was op dat moment nog niet bekend.

Vinden van eerste fout
In werkelijkheid vond het OPERA-team de fouten overigens al in december. Dat blijkt uit een presentatie die OPERA-onderzoeker Maximiliano Sioli eind maart gaf tijdens een workshop in Gran Sasso. De eerste paar maanden na bekendmaking van het meetresultaat in september besteedde het team aan het uitpluizen van hun analyses, statistische methodes en andere vraagstukken over de opzet. Pas in december begonnen ze de apparatuur eens na te lopen. Ze hadden de fouten dus zelfs veel eerder kunnen (of moeten?) vinden, als ze waren begonnen met het nalopen van hun apparatuur.

Over de fouten zelf komen we meer te weten in een andere presentatie tijdens die workshop eind maart, van onderzoeker Gabrielle Sirri. Begin december deed het team metingen aan het tijdsinterval tussen het moment dat een signaal afkomstig van een GPS-tijdsysteem boven de grond in een computer in het ondergrondse lab aankwam en het moment dat de zogeheten master clock van OPERA dit signaal doorstuurde naar alle computers in het lab.

De laatste keer dat ze deze tijdsduur hadden gemeten was in 2007; toen was het 41000 nanoseconden. Nu, in december 2011, bleek het 41075 nanoseconden te zijn. Een tijdsverschil van 75 nanoseconden, waarmee de neutrino’s – foutief – eerder zouden aankomen. En cruciaal: om en nabij die 60 nanoseconden waarmee de neutrino’s zogenaamd sneller waren gegaan dan het licht.


Het stijgende blauwe lijntje vertegenwoordigt het signaal dat door de slecht aangesloten kabel vertraagd wordt. Als de kabel niet goed vast zit (onder) duurt dit duidelijk langer dan als deze wel vast zit (boven). Afbeelding: © LNGS – G. Sirri

Zich realiserend dat dit wel eens dé fout kon zijn zochten ze naar de oorzaak, die ze een week later vonden: de niet goed aangesloten optische vezel. Toen ze deze goed vastdraaiden en opnieuw de zojuist genoemde tijdsduur maten, kwamen ze op de 2007-waarde uit van 41000 nanoseconden. Saillant detail: dit gebeurde op 13 december 2011, de dag dat de hele wereld in de ban was van een mogelijke vondst van het Higgs-deeltje. En zij dus beseften dat hun ‘groot-nieuws’-meting fout was geweest.


Links de kabel op 6 december 2011, dus toen deze nog slecht aangesloten was. Rechts, op 14 december, als de kabel goed vast zit. In één plaatje waarom we een half jaar lang mochten geloven in sneller-dan-licht-neutrino’s. Afbeelding: © G. Sirri, INFN Bologna

Oscillator niet synchroon
Ongeveer rond dezelfde tijd ontdekten ze de tweede fout, een afwijking (in het Engels: timing drift) in de tijdsaanduidingen van de metingen. Wat was het geval: OPERA haalde data binnen in pakketjes van 0,6 seconden. Aan het begin en einde van zo’n datapakket werd een tijdstempel gehangen, zodat men wist wanneer het ene pakketje eindigde en de volgende begon.

Alleen, de oscillator die dat moest doen, liep net niet helemaal synchroon mee. Gedurende de 0,6 seconden dat een pakketje data werd binnengehaald tikte de oscillator net iets sneller zijn tijd weg, tot 74 nanoseconden aan het einde van zo’n pakketje. Simpel gezegd leken de pakketjes dus korter dan ze in werkelijkheid waren. Vergelijk het met dat je denkt dat je 24 kilometer hebt gefietst in een uur, maar, omdat je horloge zonder dat je het wist sneller tikte, je er in werkelijkheid drie kwartier over deed. Je snelheid was dus niet gemiddeld 24 kilometer per uur, maar 32 kilometer per uur.

Dit betekent dat de neutrino’s door deze fout sneller zouden zijn gegaan dan uit de meting zou blijken. Alleen, omdat de neutrino’s niet evenredig verdeeld werden over de datapakketjes – ingewikkeld verhaal – telde dit niet op tot een tijdsverschil van 74 nanoseconden, maar tot gemiddeld 12,3 nanoseconden. Kortom, 12,3 nanoseconden te langzaam door de oscillator en 73 nanoseconden te snel door de losse kabel en je komt ongeveer uit op neutrino’s die 60 nanoseconden te snel gingen. Pronto, mysterie opgelost.

Muonen als definitief bewijs
Nou ja, bijna. Wat het OPERA-team nog even vast moest stellen was of de kabel al slecht aangesloten was vóórdat ze met de metingen begonnen, of pas halverwege de metingen losraakte. In het laatste geval zou het effect op de metingen minder groot zijn dan ze nu dachten. Ze hadden geen foto’s van de kabel van voor oktober 2011, dus ze moesten het op een andere manier controleren. Ze schakelden de hulp in van een andere detector in het lab, de LVD-detector. Deze staat hemelsbreed op slechts 160 meter afstand.

Ze vergeleken voor beide detectoren de meting van kleine deeltjes genaamd muonen. Muonen ontstaan als geladen deeltjes uit de ruimte – kosmische straling – op moleculen in onze atmosfeer botsen. Zo’n muon kan tot diep in de aarde doordringen en zowel door de OPERA-detector gaan als door de LVD-detector. Het blijkt dat dit vooral uit één specifieke richting gebeurt (zie afbeelding hieronder). In de afgelopen vijf jaar hebben ze op die manier zo’n 300 muonen gedetecteerd.


Een bovenaanzicht van het Gran Sasso lab waarbij een muon (rood gestreepte lijn) door OPERA (oranje rechthoek) gaat en vervolgens door LVD (gele rechthoek). Afbeelding: © Presentatie A. Zichichi, mini-workshop Gran Sasso

De muonen bewegen met vrijwel de snelheid van het licht en de afstand tussen de detectoren kan heel precies gemeten worden – ze staan tenslotte in hetzelfde laboratorium. Als ze nu zowel de aankomsttijd van een muon in de OPERA-detector en de aankomsttijd van datzelfde muon in de LVD-detector meten kunnen ze uitrekenen met hoeveel de klokken van beide detectoren verschillen. Dat leverde het volgende plaatje op.


Het tijdsverschil tussen de klokken van de LVD- en OPERA-detector. Halverwege 2008 ontstond een tijdsverschil wat aan het eind van 2011 weer ongedaan werd gemaakt. Afbeelding: © M. Sioli, mini-workshop Gran Sasso

Duidelijk is te zien dat er halverwege 2008 – voordat de neutrino-metingen van OPERA waren begonnen – een tijdsverschil optrad tussen de klokken van LVD en OPERA van ongeveer 73 nanoseconden. Aan het eind van 2011, toen het OPERA-team de losse kabel ontdekte en vastschroefde, sprong het tijdsverschil weer terug naar nul. Een duidelijk bewijs dus dat de losse kabel vrijwel volledig verantwoordelijk was voor het gemeten tijdsverschil van de neutrino’s met de lichtsnelheid. De resultaten van deze ‘muonen-check’ verschenen deze week in een (nu nog ongepubliceerde) wetenschappelijke publicatie.

Neutrino-overgangen
Met de nieuwe metingen van dit voorjaar is het definitieve bewijs geleverd dat de sneller-dan-licht-neutrino een sprookje was. Het spreekt voor het OPERA-team hoe secuur en professioneel ze te werk zijn gegaan om de fouten uit hun experimenten te halen. Zoveel wordt duidelijk uit de presentaties tijdens de workshop in maart. Tegelijkertijd blijven vragen open staan. Waarom checkten ze niet direct al hun apparatuur en verbindingen? Waarom deden ze niet eerder de vergelijking met de LVD-detector? En waarom maakten ze niet meteen in december bekend dat ze fouten hadden gevonden?

Hoe dan ook, deze ‘casus’ was een mooi voorbeeld van wetenschap in actie, vindt ook onderzoeksdirecteur Sergio Bertolucci van CERN. In een persbericht liet hij optekenen: “Een onverwachts resultaat werd gepresenteerd ter controle, nauwkeurig onderzocht en verklaard, mede dankzij een samenwerking van experimenten die normaliter concurreren met elkaar. Zo gaat de wetenschap vooruit.” Zeker waar, ook al vergeet hij voor het gemak te noemen dat het ook de nodige ‘slachtoffers’ heeft gekost. De coördinator natuurkunde en woordvoerder van het OPERA-experiment stapten een tijdje geleden op.


Het IceCube-experiment, met een detector diep onder het ijs van Antarctica, zoekt ook naar sporen van neutrino-overgangen. Afbeelding: © Freija Descamps/NSF

Intussen is het OPERA-experiment verder gegaan met waarmee het eigenlijk ontworpen was: het meten van de overgangen van neutrino’s in hun drie verschijningsvormen, de elektron-neutrino, muon-neutrino en tau-neutrino. Dat neutrino’s van de ene in de andere ‘smaak’ kunnen overgaan, betekent dat ze een massa hebben, iets dat niet door het Standaardmodel voorspeld wordt.

Veel experimenten zoeken naar deze overgangen. Hoe vaak de een in de ander overgaat zegt iets over hun massa. Vaak bestaat het bewijs voor een overgang eruit dat een bepaalde smaak neutrino minder wordt gemeten dan waarmee men oorspronkelijk begon. In 2010 ontdekte OPERA de eerste tau-neutrino in een bundel van muon-neutrino’s. Een duidelijke aanwijzing, maar voor écht bewijs van een neutrino-overgang zijn meerdere van zulke vondsten nodig. Nu heeft OPERA een tweede tau-neutrino gevonden, meldde het team vorige week in Japan. Ze zijn op de goede weg. Kortom, voorlopig zullen we nog genoeg horen van OPERA, al is het hopelijk nu om de goede redenen.

Bronnen:
Persbericht CERN, Neutrinos sent from CERN to Gran Sasso respect the cosmic speed limit (8 juni 2012)
Blog Matt Strassler, OPERA: What Went Wrong (2 april 2012)
Maximiliano Sioli, Updated results of the OPERA neutrino-velocity analysis, presentatie LNGS Workshop (28 maart 2012)
N. Agafonova e.a., Determination of a time-shift in the OPERA
set-up using high energy horizontal muons
in the LVD and OPERA detectors, arXiv:1206.2488 (12 juni 2012)

(Kennislink)

4 juli persco nav Higgs ontdekking? Iemand met meer info?

CERN op spoor van Higgs-deeltje
2 juli 2012 14:51

GENÈVE - Wetenschappers bij het Centrum voor elementair deeltjesonderzoek CERN willen woensdag bekendmaken dat er genoeg aanwijzingen zijn dat het zogenoemde 'Goddeeltje' bestaat.

Het deeltje moet antwoord geven op fundamentele vragen over het universum. Het bestaan van het Higgs boson-deeltje zou het standaardmodel van de deeltjesfysica kloppend maken.

Na tientallen jaren werk dat miljarden heeft gekost, willen de onderzoekers nog niet zo ver gaan dat ze het hypothetische deeltje ook hebben ontdekt.

Maar ze hebben zoveel gegevens verzameld dat ze de 'voetafdruk en schaduw' van het Higgs-boson of het Higgs-deeltje kunnen ontwaren. Het Higgs-boson is een vooralsnog theoretisch elementair deeltje dat alle andere deeltjes massa zou geven.

CERN gebruikt voor het onderzoek onder meer de Large Hadron Collider, waarmee op extreem hoge snelheid deeltjes op elkaar worden geschoten. Deze tunnel van 27 kilometer lengte ligt op de grens van Zwitserland en Frankrijk en is sinds 2009 in gebruik.

'Consistent'
"Wij hebben iets ontdekt wat consistent is met een Higgs", zei CERN-theoreticus John Ellis maandag.
Wetenschappers hopen dat het Higgs-boson, als het bestaat, kan helpen bij het verklaren van diverse mysteries over het universum.

De Britse natuurkundige Peter Higgs voorspelde het bestaan van het boson meer dan veertig jaar geleden als verklaring waarom atomen, en al het andere in het universum, massa hebben.

Door: Novum/NU.nl

De geruchten vliegen rond ja. Iemand die ik ken, kent een prof die bij Atlas werkt. Die was schijnbaar ergens heel enthousiast over, maar mocht niets vertellen. Het zal iig groot nieuws zijn

quote:

Op dinsdag 3 juli 2012 09:10 schreef ATuin-hek het volgende:
De geruchten vliegen rond ja. Iemand die ik ken, kent een prof die bij Atlas werkt. Die was schijnbaar ergens heel enthousiast over, maar mocht niets vertellen. Het zal iig groot nieuws zijn

Cool! Ik ben benieuwd!

http://www.astroblogs.nl/2012/07/03/woensdag-is-h-dag-higgs-dag/

Meer info + gelekte persvideo van CERN

Blijkbaar is Higgs zelf ingevlogen, dus het zal wel belangrijk zijn

03-07-2012

"Gelekte CERN-video geeft glimp van God-deeltje"


De deeltjesversneller in het CERN. © afp.

Terwijl het Centrum voor Deeltjesonderzoek CERN in Genéve morgen een belangrijke aankondiging doet, is er op de website van het onderzoeksinstituut een video opgedoken waarin een woordvoerder bevestigt dat een nieuw deeltje is gevonden, zo hebben New Scientist en de Daily Telegraph gemeld.

Woordvoerder Joe Incandela van het CMS-experiment ging niet zover te stellen dat het om het beruchte Higgs-boson, of God-deeltje gaat.

In de volgens de Telegraph waarschijnlijk gelekte en op morgen gedateerde video zegt Incandela dat een nieuw deeltje is gezien. "Wij hebben sterke aanwijzingen dat daar iets is. Zijn eigenschappen precies omschrijven zal ons nog wat tijd kosten", zo citeerde de New Scientist de wetenschapper.

Hij zegt dat het om een boson gaat, een deeltje met een "integer spin" en een massa ruwweg 130 keer zoveel als een proton. Het zou aldus rond 121 GeV uitkomen, waarbij was verwacht dat Higgs aan 125 GeV zou opduiken.

Incandela heeft het ook over "één van de grootste ontdekkingen in ons (wetenschaps)gebied in de laatste dertig tot veertig jaar en dat de "betekenis van deze waarneming zeer zeer groot kan zijn".

Een vondst van het Higgs-bosondeeltje moet het sluitstuk worden van het Standaard Model omtrent het wezen van de materie. Het veronderstelde deeltje geeft massa aan alle andere deeltjes.

(HLN)

http://webcast.web.cern.ch/webcast/play_higgs.html

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 09:02 schreef .aeon het volgende:
http://webcast.web.cern.ch/webcast/play_higgs.html

Ik heb nog nooit zo weinig begrepen bij een presentatie.

Ben overgeschakeld naar de Guardian live blog.
http://www.guardian.co.uk(...)d-live-coverage-cern

5 sigma's

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 09:39 schreef ATuin-hek het volgende:
5 sigma's

Ik ben al blij met twee sigma.

Wat is een sigma?

standaardafwijking

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:07 schreef StarCastic het volgende:
Wat is een sigma?

http://en.wikipedia.org/wiki/Standard_deviation

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 09:54 schreef spoor4 het volgende:

[..]

Ik ben al blij met twee sigma.

Same here

Wat gaan ze doen met de wetenschap dat het deeltje bestaat? Ze gingen er toch stiekem al vanuit dat het moest bestaan en op die gedachte zullen ongetwijfeld veel theorieën gebaseerd zijn.

Die theorieën worden nu dus waarschijnlijk bewezen, maar in hoeverre kan deze ontdekking tot nieuwe inzichten leiden?

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:41 schreef InTrePidIvity het volgende:
Wat gaan ze doen met de wetenschap dat het deeltje bestaat? Ze gingen er toch stiekem al vanuit dat het moest bestaan en op die gedachte zullen ongetwijfeld veel theorieën gebaseerd zijn.

Die theorieën worden nu dus waarschijnlijk bewezen, maar in hoeverre kan deze ontdekking tot nieuwe inzichten leiden?

Ik denk dat ze dat nog niet weten. Wellicht kan je, nu je het deeltje daadwerkelijk kan waarnemen, het ook proberen te manipuleren. Ik kan me voorstellen dat heel veel star-trek achtige technologie realiteit kan worden als je massa kan manipuleren op basisniveau zeg maar.

Vorige ontdekkingen van belangrijke deeltjes hebben de mensheid ook geen windeieren gelegd (TV's, kernenergie, chemotherapie, etc)

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:27 schreef ATuin-hek het volgende:

[..]

Same here

Vind het wel grappig om te zien dat journalisten nu wél de voorzichtige bewoording overnemen van wetenschappers, terwijl er na een willekeurige flut-enquête stellig wordt beweerd dat bijvoorbeeld vrouwen vaker vreemdgaan dan mannen.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:56 schreef spoor4 het volgende:

[..]

Vind het wel grappig om te zien dat journalisten nu wél de voorzichtige bewoording overnemen van wetenschappers, terwijl er na een willekeurige flut-enquête stellig wordt beweerd dat bijvoorbeeld vrouwen vaker vreemdgaan dan mannen.

Misschien leren ze het ooit Ik vond het wel mooi. Die kerel zei zoiets van "as a layman I would say, we have it". Maar als wetenschapper moest hij toch wat voorzichtiger zijn.

twitter:

manlius84 twitterde op woensdag 04-07-2012 om 10:57:36 Peter #Higgs is crying... it's a great day for physics. I am proud of being a physicist :°) reageer retweet

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 09:39 schreef ATuin-hek het volgende:
5 sigma's

Indrukwekkend idd.

Raken nu niet vele wetenschappers werkloos, nu het deeltje is gevonden?

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 12:44 schreef Felagund het volgende:

[..]

Indrukwekkend idd.

Raken nu niet vele wetenschappers werkloos, nu het deeltje is gevonden?

Ligt eraan wat voor Higgsdeeltje het is; is het fundamenteel, is het samengesteld? Ook het feit dat er een kanaal is waar het Higgs niet gevonden is, en het feit dat ATLAS en CMS nog zo'n 1,5 GeV in massa verschillen, zou nog voor verrassingen kunnen zorgen.

Het meest ideale zou zijn dat het Higgsdeeltje inderdaad daar is waar ze denken dat het is, maar dat het niet volledig in overeenstemming is met het standaardmodel.

Mooi dat het gevonden is. Nu snel dat ding sluiten, voordat we met z'n allen in een zwart gat verdwijnen.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:41 schreef InTrePidIvity het volgende:
Wat gaan ze doen met de wetenschap dat het deeltje bestaat? Ze gingen er toch stiekem al vanuit dat het moest bestaan en op die gedachte zullen ongetwijfeld veel theorieën gebaseerd zijn.

Die theorieën worden nu dus waarschijnlijk bewezen, maar in hoeverre kan deze ontdekking tot nieuwe inzichten leiden?

Dat ligt er dus aan in hoeverre het deeltje in overeenstemming is met het standaardmodel.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 08:44 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
03-07-2012

Woordvoerder Joe Incandela van het CMS-experiment ging niet zover te stellen dat het om het beruchte Higgs-boson, of God-deeltje gaat.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:09 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Ligt eraan wat voor Higgsdeeltje het is; is het fundamenteel, is het samengesteld? Ook het feit dat er een kanaal is waar het Higgs niet gevonden is, en het feit dat ATLAS en CMS nog zo'n 1,5 GeV in massa verschillen, zou nog voor verrassingen kunnen zorgen.

Het meest ideale zou zijn dat het Higgsdeeltje inderdaad daar is waar ze denken dat het is, maar dat het niet volledig in overeenstemming is met het standaardmodel.

Even in Jip en Janneke taal, je bedoeld dus dat het mogelijk is dat er meerdere soorten Higgs bosonen zijn? Ik heb altijd gedacht dat het om 1 enkel deeltje ging, wat dus verantwoordelijk is voor de massa van de rest van de deeltjes, maar goed, ik ben a) geen wetenschapper en b) ik baseer mijn informatie puur op wat ik in documentaires en dergelijke zie.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:18 schreef Kper_Norci het volgende:

[..]

Even in Jip en Janneke taal, je bedoeld dus dat het mogelijk is dat er meerdere soorten Higgs bosonen zijn?

Klopt. Het Higgs heeft spin 0, maar kan samengesteld zijn uit andere deeltjes, bekend of onbekend. Zie bijvoorbeeld hier. In supersymmetrische extenties van het SM zijn er meerdere higgs deeltjes

Zou dat Higgsdeeltje nu nóg sneller zijn dan die ene neutrino?

quote:

Ook in de Amerikaanse Tevatron-deeltjesversneller werden aanwijzigingen voor het Higgs-boson gevonden: zij schatten de massa tussen 115 en 135GeV, wat overeenkomt met de CERN-bevindingen.

Bron: http://tweakers.net/nieuw(...)gs-boson-bekend.html

Wat betekent dit dat de massa tussen de 115 en 135GeV geschat wordt Betekent dat per eenheid GeV je de massa kunt berekenen?

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:30 schreef thabit het volgende:
Zou dat Higgsdeeltje nu nóg sneller zijn dan die ene neutrino?

Die ene neutrino die toch al niet sneller was dan de snelheid van het licht?

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:38 schreef Pakspul het volgende:

[..]

Die ene neutrino die toch al niet sneller was dan de snelheid van het licht?

Precies, die ja.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:09 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Dat ligt er dus aan in hoeverre het deeltje in overeenstemming is met het standaardmodel.

Kun je voorbeelden noemen van vindingen waar we als mensheid iets zouden hebben, als dit het geval is?

_{Ik snap verder totaal niets van de materie, ik ben vooral benieuwd naar de praktische uitkomsten die hier uit voort kunnen vloeien...}

quote:

Op maandag 9 april 2012 00:17 schreef RabbitHeart het volgende:
Ik ben weer terug van CERN, het was fantastisch .

Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.

Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.

Wow, klinkt geweldig! En dit wordt allemaal in de rondleiding getoond? of had je een speciale rondleiding?

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:48 schreef MAHL het volgende:

[..]

Het Higgs deeltje zorgt ervoor dat materie massa heeft, dus als we dat zouden kunnen manipuleren denk ik dat we materie op het diepste niveau zouden kunnen beïnvloeden. Maar de toepassingen die ik dan voor me zie zijn wel érg Star Trek

Beetje mijn reactie stelen he

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:48 schreef MAHL het volgende:

[..]

Het Higgs deeltje zorgt ervoor dat materie massa heeft, dus als we dat zouden kunnen manipuleren denk ik dat we materie op het diepste niveau zouden kunnen beïnvloeden. Maar de toepassingen die ik dan voor me zie zijn wel érg Star Trek

Ik ben juist benieuwd naar wat jij dan voor je ziet Ik ga er niet van uit dat zulke dingen in mijn levensjaren nog tot vorming zullen komen, maar omdat ik totaal geen kennis op dit vlak heb kan ik niet bevatten wat de ontdekking van dit specifieke deeltje allemaal aan technologische vooruitgang kan veroorzaken. Dat wil ik graag horen

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:37 schreef Pakspul het volgende:

[..]

Bron: http://tweakers.net/nieuw(...)gs-boson-bekend.html

Wat betekent dit dat de massa tussen de 115 en 135GeV geschat wordt Betekent dat per eenheid GeV je de massa kunt berekenen?

Je moet het ongeveer zo zien. Het Higgs is een zogenaamd virtueel deeltje. Dat betekent dat het niet direct gemeten kan worden, niet aan de energierelatie van Einstein voldoet, maar wel een massa heeft. Bepaalde processen zullen sterk naar voren komen wanneer de energie van een botsingsexperiment de massa van het Higgsdeeltje gaat benaderen. Op die manier kunnen ze de massa vinden.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:45 schreef InTrePidIvity het volgende:
Kun je voorbeelden noemen van vindingen waar we als mensheid iets zouden hebben, als dit het geval is?

Het levert fundamentele kennis op. Dat lijkt me al nuttig an sich.

Het Higgs-dieet. Door aan elke maaltijd Higgs-bosonen toe te voegen wordt het voedsel zwaarder en raak je bij een gelijke hoeveelheid calorieën sneller verzadigd en eet je minder waardoor je afvalt.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 14:04 schreef MAHL het volgende:

[..]

Ik dacht dat alles aan de energierelatie van Einstein moest voldoen? Of gaat dit niet meer op als je naar de zeer kleine deeltjes gaat kijken?

Google maar es op "virtueel deeltje", misschien dat het je wat duidelijk wordt. Een ietwat technischer stukje, maar nog steeds conceptueel, kun je b.v. hier vinden: Chuck Norris en virtuele deeltjes.

quote:

Is dit trouwens jou gebied waarin je promotiewerk doet, Haushofer?

Nee, ik werk meer op zwaartekracht

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:07 schreef StarCastic het volgende:
Wat is een sigma?

Het 'aantal negens' in zekerheid/nauwkeurigheid volgens mij, m.a.w. er is 99.999% kans dat de waarneming niet op toeval berust

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 13:59 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Je moet het ongeveer zo zien. Het Higgs is een zogenaamd virtueel deeltje. Dat betekent dat het niet direct gemeten kan worden, niet aan de energierelatie van Einstein voldoet, maar wel een massa heeft. Bepaalde processen zullen sterk naar voren komen wanneer de energie van een botsingsexperiment de massa van het Higgsdeeltje gaat benaderen. Op die manier kunnen ze de massa vinden.

Kun je dan zeggen dat wanneer een deeltje een massa van X heeft. De waarde van het higgs deeltje X is

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 14:08 schreef eleusis het volgende:

[..]

Het 'aantal negens' in zekerheid/nauwkeurigheid volgens mij, m.a.w. er is 99.999% kans dat de waarneming niet op toeval berust

Nop want 1 sigma (standaard afwijking) is 68%, maar dan gaat het al wel snel naar de 99%. Het heeft te maken met de kans dat het voorkomt en in statistische testen ga je kijken wat de kans is dat wat je ziet toeval is of niet. Bij 4.9SD is de kans 1 in 1.000.000 dat het toeval is en daarmee kun je wel concluderen dat wat je ziet komt door je hypothese.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 14:00 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Het levert fundamentele kennis op. Dat lijkt me al nuttig an sich.

quote:

Some of you will inevitably (and fairly) ask: This may be inspirational, but what good is all this to society, in a practical sense? You may not like the answer, but you should. History shows that the societal benefits of research into fundamental questions often do not emerge for decades, even a century. I suspect you used a computer today; I doubt that, when Thompson discovered the electron in 1897, anyone around him could have guessed at the huge change in society that electronics would bring about. We cannot hope to imagine the technology of the next century, or to envision how seemingly esoteric knowledge gained today may impact the distant future. An investment into fundamental research is always a bit of an educated gamble. But at worst, we are very likely to learn something about nature that is deep, and has many unforeseen implications. Such knowledge, though without clear monetary value, is (in both senses) priceless. "

Hier komt het dus op neer?

Ja

Wetenschap is vaak geen lineair proces, als in "deze toepassing lijkt ons leuk, laten we daar het desbetreffende onderzoek naar doen". Het kent veel zijwegen en kronkelpaden.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 14:47 schreef Haushofer het volgende:
Ja

Wetenschap is vaak geen lineair proces, als in "deze toepassing lijkt ons leuk, laten we daar het desbetreffende onderzoek naar doen". Het kent veel zijwegen en kronkelpaden.

Ik snap wel wat je zegt, ik vind het alleen jammer dat het eigenlijk niet mogelijk is om de potentiele uitkomsten die deze ontdekking biedt met praktische voorbeelden weer te geven Zo blijft het vooral voor wetenschappers een enorm belangrijke ontdekking, de 'gewone man' kan er momenteel zo weinig mee.

Uiteraard zijn de wetenschappers uiteindelijk wel degenen die het praktische nut zullen inzien en gaan toepassen in onderzoek waar de gewone man in de toekomst wel iets aan heeft, dus wat dat betreft heeft iedereen reden tot vreugde. Maar ik had graag wat 'Star Trek-toepassingen' gehoord, niets fascinerender dan naar de toekomst uitkijken!

Leuke blog om te lezen, trouwens:

Resonaances.

quote:

10:58 The party's over now. It was a beautiful day, a historical day, the great triumph of science. Now I'm going to sleep the night off, and tonight we're all gonna celebrate, drink, and make out. Thank you.
10:57 Funny that nobody asks about the loose cable ;-)
10:56 Higgs says: "I'm glad it happened in my lifetime".
10:47 Got carried away, no underwear was thrown on the stage... neither bras, sadly.
10:46 Standing ovations, screams and shouts, the audience throwing bras and underwear at the stage.
10:44 "I think we have it", concludes the DG. "We have a discovery of a Higgs boson, but which one"?
10:42 In summary, both ATLAS and CMS clearly see a Higgs boson in 2 channels: the diphoton and ZZ 4-lepton. Combining those two, the significance of the Higgs signal is 5.0 sigma in both experiments.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 14:31 schreef Pakspul het volgende:

[..]

Nop want 1 sigma (standaard afwijking) is 68%, maar dan gaat het al wel snel naar de 99%. Het heeft te maken met de kans dat het voorkomt en in statistische testen ga je kijken wat de kans is dat wat je ziet toeval is of niet. Bij 4.9SD is de kans 1 in 1.000.000 dat het toeval is en daarmee kun je wel concluderen dat wat je ziet komt door je hypothese.

OK, nooit geweten dat men dat in standaarddeviaties uitdrukt, ik dacht aan 'six sigma' Nice!

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 20:28 schreef eleusis het volgende:

[..]

OK, nooit geweten dat men dat in standaarddeviaties uitdrukt, ik dacht aan 'six sigma' Nice!

Six sigma heeft te maken met aantal fouten die tijdens productie proces voorkomen. Zes standaard deviatie is gelijk aan 3,4 in een miljoen, dus 3,4 fouten in een miljoen.

Foto's LHC.

quote:

Op zondag 8 juli 2012 14:09 schreef Aether het volgende:
Foto's LHC.

[ afbeelding ]

Zo te zien kan iedere kneus de LHC bedienen.

07-09-2012

‘De LHC kan verborgen dimensies aantonen’
Interview met theoretisch natuurkundige Lisa Randall

Extra dimensies lijken misschien uit het sciencefiction genre te komen, maar volgens de beroemde natuurkundige Lisa Randall kunnen ze werkelijkheid zijn. In een gesprek met Kennislink vertelt ze waarom, en laat ze haar licht schijnen op de recente vondst van het Higgsdeeltje.


Lisa Randall verschijnt veel in de media om over natuurkunde te vertellen. Afbeelding: © Wikimedia Commons

Kijk om je heen en je kunt niet anders concluderen dan dat de wereld bestaat uit drie dimensies: voor/achter, links/rechts en boven/beneden, simpel gezegd. En dan heb je nog de tijd als vierde dimensie en is het verhaal wel compleet, toch?

Niet volgens de Amerikaanse theoretisch natuurkundige prof.dr. Lisa Randall. Volgens haar bevat ons universum extra dimensies; misschien wel oneindig groot, maar onzichtbaar voor ons. Met dit theoretisch model verwierf ze in één klap internationale faam. En uit het feit dat ze sindsdien één van de meest geciteerde natuurkundigen is, blijkt wel dat men haar zeer serieus neemt.

Wie is Lisa Randall?
Lisa Randall is één van de meest invloedrijke theoretici binnen de natuurkunde ter wereld. Aan de Harvard Universiteit houdt ze zich bezig met deeltjesfysica en kosmologie, ofwel de ‘fundamentele bouwstenen van de materie en de krachten daartussen’, zoals ze het zelf verwoord. Ze richt zich met name op natuurkunde die ‘verder gaat’ dan het Standaardmodel, zoals donkere materie, supersymmetrie en – meest bekend – extra dimensies. Ze was de eerste vrouw die als professor in de theoretische natuurkunde werd aangesteld op MIT en Harvard. Ze heeft talloze prijzen en erkenningen gekregen en behoorde volgens Time Magazine in 2007 tot ’s werelds 100 meest invloedrijke personen. Randall verschijnt regelmatig in de media en schreef twee populair-wetenschappelijke boeken over haar theorieën. Onlangs bracht ze een e-book uit over de ontdekking van het Higgsdeeltje.
Lokaal 3D-eiland

Het concept van meerdere, verborgen dimensies stamt al uit de jaren twintig van de vorige eeuw. De Duitse natuurkundige Theodor Kaluza deed een poging Maxwells wetten van elektromagnetisme te verenigen met de algemene relativiteitstheorie van Einstein. Hij voegde daartoe een vijfde dimensie in, waarna de Zweedse natuurkundige Oskar Klein berekende dat deze zo klein moet zijn opgerold, dat we deze niet kunnen zien.

Het idee van Kaluza en Klein bleef lang onaangeroerd op de plank liggen, tot in de jaren tachtig met de opkomst van supersymmetrie en snaartheorie het concept van extra dimensies nieuw leven werd ingeblazen. Lang bleef het beeld van extra dimensies er een van ultrakleine, opgerolde ruimtes. Totdat Randall, samen met collega Raman Sundrum, een revolutionair model presenteerde waaruit bleek dat extra dimensies ook oneindig groot, doch onzichtbaar kunnen zijn. Tot grote opwinding van natuurkundigen hield hun model de natuurwetten van onze driedimensionale wereld in stand, ondanks de aanwezigheid van extra dimensies.

Kort daarna kwam het duo tot een nog intrigerendere conclusie, namelijk dat het universum op bepaalde plaatsen drie dimensies kan hebben, terwijl andere plaatsen meerdere dimensies bevatten. Wij zouden dus op een lokaal ‘3D-eiland’ kunnen leven binnen een hogerdimensionaal universum.


Snaartheorie beschrijft ook meerdere, opgevouwen dimensies, zoals hier afgebeeld. Maar Randall noemt zichzelf nadrukkelijk geen ‘snaartheoreet’. Afbeelding: © Wikimedia Commons

Dat zijn ideeën die voor de gewone sterveling moeilijk te bevatten zijn. Randall is de eerste om dat toe te geven als Kennislink haar spreekt tijdens een wetenschappelijk congres in Dublin. “Ik snap dat zulke ideeën in eerste instantie vrij esoterisch of magisch kunnen overkomen, en weinig te maken lijken te hebben met de werkelijkheid. Maar theorie gaat altijd samen met experimenten, en die interactie heeft geleid tot het beeld dat we tegenwoordig hebben van de natuur.”

Waarom hogere dimensies?
Hogere dimensies moeten we dus serieus nemen, maar even voor ons begrip: wat moeten we ons daarbij voorstellen? “Daar kun je je niets bij voorstellen”, is het resolute antwoord van Randall. “Er bestaan wel analogieën over hoe een verborgen dimensie kan bestaan, maar je kunt ze niet afbeelden.” Overigens ziet Randall dat niet als een probleem. “Ik hoef niet te weten hoe een hogerdimensionaal object eruit ziet, alleen óf het kan bestaan.”

De reden om extra dimensies te overwegen is dat ze een oplossing bieden voor het zogeheten ‘hierarchy problem’, simpel gezegd het raadsel waarom de zwaartekracht zo zwak is vergeleken met de andere fundamentele krachten, de elektromagnetische kracht en de sterke en zwakke kernkrachten. Ook al voelt de zwaartekracht niet zwak – zeker als je een hoge berg opfietst – zijn invloed is relatief klein als je je realiseert dat een kleine magneet een paperclip kan optillen ondanks dat de hele aarde er aan trekt.


Hoe kun je verborgen dimensies voorstellen? Neem een mier die over een dun stuk touw kan lopen. Van veraf lijkt het touw een dunne 1-dimensionale lijn waarover de mier alleen voor- of achteruit kan lopen (blauwe pijl). Als je inzoomt, dan zie je dat de mier ook rondom het touw kan lopen (rode pijl). Deze tweede, extra dimensie komt dan pas tevoorschijn. Afbeelding: © Einstein Online

“Volgens ons model kan de zwaartekracht zich verspreiden over meerdere dimensies. Omdat het zich voornamelijk in andere, verborgen dimensies bevindt, is de kracht bij ons zo zwak”, legt Randall uit. Zijn verborgen dimensies de beste oplossing voor dit probleem? “Ik weet niet of het de beste verklaring is, er zijn er niet zoveel. Zo heb je bijvoorbeeld ook nog supersymmetrie, waar experimenten nu naar zoeken. Uiteindelijk hoef ik niet te bepalen welke beter is, we weten het pas als we het in experimenten zien.”


De LHC-deeltjesversneller kan uitkomst bieden als het gaat om het bewijzen van verborgen dimensies. Afbeelding: © CERN

LHC kan helpen
Kun je verborgen dimensies ooit aantonen? "Jazeker, men zoekt er zelfs naar in de Large Hadron Collider (LHC) ", zegt Randall. “Het gaat om zogeheten ‘Kaluza-Kleindeeltjes’ die door hogere dimensies reizen. Ze lijken op de deeltjes die we kennen, maar dan met een grotere massa. Als de LHC wordt geupgrade naar hogere energieën (mogelijk rond 2020, red.) wordt de kans groter dat we ze vinden. Misschien zijn ze te zwaar voor het bereik waarin de LHC kan kijken, daar maak ik me wel zorgen om. We zoeken daarom ook manieren om ze met indirect bewijs aan te tonen.”

Randall is erg enthousiast over de LHC-deeltjesversneller als instrument om nieuwe natuurkunde aan te tonen. Ze verwacht er veel van de komende jaren. Ze was dan ook zeer in haar nopjes toen begin juli de aankondiging werd gedaan dat het Higgsdeeltje zeer waarschijnlijk gevonden was. “Absoluut, en het is ook goed dat zo’n onderwerp groot in het nieuws kwam. Als mensen willen we graag vooruitgang, dat maakt ons optimistisch. En het feit dat het om een internationale samenwerking gaat is erg inspirerend.”


De voorkant van het nieuwe e-book van Lisa Randall, zojuist verschenen.

Higgs-ontdekking
Op het moment dat Kennislink haar spreekt legt ze de laatste hand aan een e-book dat de ontdekking van het Higgsdeeltje moet duiden. Iets wat overigens duidelijk merkbaar is in het gesprek. Ze maakt een gestresste indruk en houdt haar telefoon angstvallig in de gaten om regelmatig het gesprek te onderbreken voor een berichtje. “Het is een drukke periode met veel afspraken”, verontschuldigt ze zich om vervolgens, terwijl ze een bericht typt, over haar boek verder te praten. “In het e-book, genaamd Higgs Discovery: The Power of Empty Space ga ik in op wat de ontdekking betekent, wat het deeltje en het mechanisme erachter is en hoe de ontdekking tot stand kwam.”

Ontdekking? Is ze daar al van overtuigd? De wetenschappers van de LHC weten namelijk nog niet helemaal zeker wat ze precies voor nieuw deeltje ontdekt hebben. “Ja, daar ben ik van overtuigd”, zegt ze stellig. “We moeten inderdaad nog even afwachten wat ze precies voor Higgsdeeltje gevonden hebben. Maar zelfs als het een Standaardmodel-Higgs zou zijn (de simpelste vorm van een Higgsdeeltje, één die beschreven wordt door het Standaardmodel, red.), betwijfel ik of dat het hele verhaal is. Mochten de eigenschappen hiervan afwijken, zou dat natuurlijk een interessantere aanwijzing zijn. We weten niet wat het zal worden.”

Vindt ze het stiekem niet jammer dat het de Tevatron (de Amerikaanse deeltjesversneller van Fermilab) niet lukte het Higgsdeeltje als eerst te vinden? “Natuurlijk had ik graag gezien dat de Tevatron nog draaide, maar de LHC is een veel krachtigere machine. De Tevatron was een geweldige machine waarbij technologie is ontwikkeld die ook in de LHC gebruikt wordt. Maar ik maak me wel zorgen om de toekomst nu de versneller is gesloten. Wat gaan we doen op de lange termijn? Niets? In de VS ligt wel een plan om iets met deeltjesfysica bij Fermilab te gaan doen, maar dat is nog erg onzeker.”


In haar vrije tijd wil Lisa Randall nog wel eens een stukje klimmen. Afbeelding: © Lisa Randall

Wetenschap populariseren
Haar e-book is in feite een aanvulling op een boek dat ze schreef in 2011, Knocking on Heavens Door, één van de twee populair-wetenschappelijke boeken die van haar hand verschenen over de natuurkunde die haar zo interesseert. Ook verschijnt ze regelmatig op radio en tv. Vindt Randall het belangrijk dat wetenschappers zo naar buiten treden? “Ja, als een aantal het doen. Ik vind niet dat iedereen dat moet doen, maar er is een verantwoordelijkheid binnen de gemeenschap om informatie naar buiten te brengen. Wetenschap is ingewikkeld en mensen begrijpen het niet tenzij iemand de moeite neemt om het uit te leggen.”

Zelf doet ze het vooral om het plezier dat ze heeft in het schrijven, niet om mensen over te halen ook de wetenschap in te gaan. “Dat is een leuke bijkomstigheid, maar ik heb zelf ook niet voor wetenschap gekozen omdat anderen dat deden. Ik vind het leuk om te doen, maar er zit ook een prijs aan, want je kunt minder wetenschap doen. Ik moet er heel hard voor werken.” Iets wat in het gesprek duidelijk zichtbaar was. Na afloop kan ze er niet snel genoeg weer mee door gaan. Haar eigen dimensie in.

Van de boeken van Lisa Randall zijn ooit Nederlandse vertalingen verschenen, maar die zijn nu vrijwel nergens meer te krijgen. De Engelstalige boeken, inclusief haar laatste e-book, zijn in Nederland wel verkrijgbaar, bijvoorbeeld bij Bol.com.

(Kennsilink)

12-09-2012

Op zoek naar het Higgs-deeltje op Amsterdams Filmfestival



Vier jaar lang volgde filmmaker Jan van den Berg de onderzoekers van CERN op hun zoektocht naar het mysterieuze Higgs-deeltje. In de documentaire ‘Higgs: In het hart van de verbeelding’ wordt de zoektocht uitgebreid beschreven. De documentaire wordt dit weekend uitgezonden op het Science Park Amsterdam Film Festival.

Voor het maken van de documentaire sprak Van den Berg met diverse wetenschappers uit allerlei landen die betrokken waren bij het ontdekken van het Higgs-deetje. “We volgden één van de twee teams van het Higgs-project. Je zag een rivaliteit tussen de twee teams, omdat ze allebei heel graag het Higgs-deeltje wilde vinden, maar toch was er ook samenwerking. Dat komt in de film mooi naar voren.”

Peter Higgs
Voor zijn zoektocht kwam Van den Berg ook in contact met de professor die in 1964 voor het eerst met de theorie op de proppen kwam: Peter Higgs. De Schotse professor is inmiddels 83 jaar, maar kan in de documentaire nog goed voor ogen halen hoe de theorie tot stand kwam.

Het ‘God-deeltje’
Het Higgs-deeltje wordt door sommige wetenschappers ook wel het ‘God-deeltje’ genoemd, iets waar lang niet alle natuurkundigen zich in kunnen vinden, zo blijkt uit de documentaire. Het Higgs-boson zou het ontbrekende deeltje moeten zijn in ons begrip van de theoretisce natuurkunde. “Het is het deeltje dat alle andere deeltjes massa geeft”, leggen de wetenschappers uit.

Aanpassingen
De premiere van ‘In het hart van de verbeelding’ vond al in 2009 plaats, toen er nog steeds koortsachtig naar het Higgs-deeltje gezocht werd. Vlak na de premiere liepen de wetenschappers nog tegen enkele flinke problemen op, zoals een grote beschadiging aan de Large Hadron Collider. Maar uiteindelijk vond toch het verwachte succes plaats, toen in mei het Higgs-deeltje dan eindelijk werd gevonden. Het was voor Van den Berg reden genoeg om zijn documentaire weer aan te passen. Hij sprak wederom af met Peter Higgs en filmde zijn verheugde reactie, en zijn aanwezigheid bij de officiële bekendmaking van het deeltje. Al met al monteerde Van den Berg minuten aan nieuw materiaal in zijn documentaire. De nieuwe versie werd op 4 juli van dit jaar vertoond op tv.


SPAFF
Van den Bergs film is dit weekend ook te zien op het SPAFF, het Science Park Amsterdam Film Festival. Op dit festival, waarvan Van den Berg ook in de organisatie zit, worden 25 wetenschappelijke films vertoond op het Science Park in Amsterdam. “Een uniek evenement,” zegt Van den Berg. “Op het festival bekijk je films op locatie. Zo kijk je bijvoorbeeld een film over vossen op de Faculteit der Natuurwetenschappen, of een film over computertechniek op de Faculteit Computerwetenschappen. Dat brengt alle soorten wetenschap bij elkaar.”

Naar het filmfestival? Kaarten zijn gratis, maar het is aan te raden om deze hier te reserveren.

(scientias.nl)

Leuke vent, die Van den Berg, heb nog wel es met em aan de bar gehangen na een van z'n voorstellingen. Z'n Higgsfilm van twee jaar terug vond ik wat tegenvallen, iets teveel kriegele muziek en er had wat meer inhoud in gemogen naar mijn smaak. Ik denk dat dit dan een opvolger van die film is.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 10:30 schreef Haushofer het volgende:
Leuke vent, die Van den Berg, heb nog wel es met em aan de bar gehangen na een van z'n voorstellingen. .

13-09-2012

Deeltjesversneller CERN laat protonen met lood-ionen botsen


© epa.

Vanmorgen vroeg zijn voor het eerst in de geschiedenis van de gigantische deeltjesversneller Large Hadron Collider (LHC) in de omgeving van Genève protonen met lood-ionen in botsing gebracht. Dat heeft het Europees Centrum voor Kernonderzoek CERN meegedeeld.

Bij de botsingen tussen protonen en de kern van lood ontstaat in de ALICE-detector een "douche" van deeltjes. Ook experimenten als ATLAS, CMS en LHCb nemen de botsingen waar. De omschakeling naar het laten botsen van verschillende soorten deeltjes - in plaats van zelfde soorten zoals protonen met protonen - vormt een technische uitdaging, zegt het CERN. Dat komt onder andere omdat de botsingen asymmetrisch in energie zijn.

Het betreft nog maar een korte proef vooraleer het experiment in januari of februari echt zal draaien. Daarna gaat de gigantische deeltjesversneller in onderhoud.

De LHC heeft reeds toegelaten een nieuw deeltje te vinden dat zo goed als zeker het mysterieuze Higgs-bosondeeltje is. Dat is het sluitstuk van het Standaardmodel rondom het wezen van de materie.

(HLN)

16-10-2012

Vrouw kan deeltjesversneller CERN niet laten stilleggen


Duitse vreest einde wereld
© epa.

Een Duitse vrouw die het einde van de wereld vreest, heeft bij een administratieve rechtbank bot gevangen in haar poging het onderzoek met de gigantische deeltjesversneller van het CERN te laten stilleggen omdat die het einde van de wereld zou inluiden.

De in het Zwitserse Zürich wonende vrouw vreest dat de 27 km lange LHC-cyclotron van het Europees Centrum voor Nucleair Onderzoek CERN nabij Genève kleine zwarte gaten zou creëren die uiteindelijk de Aarde zouden vernietigen. Ze stapte naar het Duitse gerecht, vanwege het belang dat Duitsland in de installatie heeft, om het onderzoek te doen stoppen.

Nadat ook al het Duits Grondwettelijk Hof haar verzoek had afgewezen was het vandaag de beurt aan de hoge administratieve rechtbank van Münster. Die oordeelde dat volgens een meerderheid van de wetenschappers het onderzoek geen gevaar inhoudt.

De LHC moet de laatste fundamentele vragen over de materie helpen beantwoorden door protonen aan hoge snelheid met elkaar te laten botsen. De vrouw meent dat dit zou leiden tot zwarte gaten, kosmische kannibalen die alle omgevende materie opslokken.

(HLN)

Jammer nou, daar gaan we. Nog 2 maandjes!

Klap es in je handen. Gaan je handen dwars door elkaar heen, of "botsen" de atomen (in dit geval elektronen) op elkaar?

Juist omdat het ook deeltjes zijn, kunnen protonen "botsen", hoewel je dit niet al teveel als botsende knikkers moet voorstellen.

Begrijp ik het als leek goed dat de deeltjes die ze met elkaar laten botsen, deeltjes met massa zijn, en de deeltjes die na de botsing ontstaan, zg elemetary particles zijn, zonder massa?

New Large Hadron Collider data may thin out theories in particle physics
Exceedingly rare decay of B mesons shows up largely as expected

quote:

Large Hadron Collider May Have Produced New Matter
"The Large Hadron Collider, the world's largest and most powerful particle accelerator and the 'Big Bang machine' that was used to discover what appears to be the long-sought Higgs boson particle (as announced July 4), may have another surprise up its sleeve this year: The LHC looks to have produced a new type of matter, according to a new analysis of particle collision data by scientists at MIT and Rice University. The new type of matter, which has yet to be verified, is theorized to be one of two possible forms: Either 'color-glass condensate' — a flattened nucleus transformed into a 'wall' of gluons, which are smaller binding subatomic particles, or it could be 'quark-gluon plasma,' a dense, soup or liquid-like collection of individual particles."

15-12-2012

CERN krijgt status van observator bij algemene vergadering VN


© ap.

De algemene vergadering van de Verenigde Naties heeft een resolutie aangenomen die het Europees Centrum voor Kernonderzoek CERN de status van observator verleent. Het centrum zal voortaan kunnen deelnemen aan de werkzaamheden van de algemene vergadering en de zittingen kunnen volgen als observator.

"De toekenning van dit statuut toont het belang dat de VN hecht aan de wetenschap en aan haar rol in de samenleving", zegt de algemeen directeur van CERN, Rolf Heuer.

Het Europees Centrum voor Kernonderzoek, met zetel in Genève, is het belangrijkste laboratorium voor onderzoek naar deeltjesfysica. Op 4 juli kondigde het centrum aan dat het een nieuwe deeltje had ontdekt, dat "compatibel" is met de kenmerken van het Brout-Englert-Higgs-deeltje, dat de massa van alle andere deeltjes zou bepalen. De ontdekking kwam er na een reeks experimenten in de grootste deeltjesversneller ter wereld, een cirkel met een omtrek van 27 kilometer onder de Frans-Zwitserse grens.

Het Brout-Englert-Higgs-deeltje werd in 1964 beschreven door de Belgen Robert Brout en François Englert, alsmede door de Schot Peter Higgs.

(HLN)

21-12-2012

Huh, twéé Higgsdeeltjes?

Heeft het Higgsdeeltje een gespleten persoonlijkheid? Dat is de vraag nu de laatste resultaten van de LHC-experimenten de indruk lijken te wekken dat er twéé Higgsdeeltjes zijn. Ook al is het waarschijnlijk een meetfout, het deeltje blijft de gemoederen bezig houden.


De ring van de 27-kilometer lange LHC-deeltjesversneller, waar naar het Higgsdeeltje wordt gespeurd.
CERN

En zo was er toch nog even een beetje opwinding aan het einde van een jaar waar de grootste opschudding in juli plaatsvond. Deeltjeslab CERN presenteerde toen de ontdekking van een deeltje dat sterk leek op het langgezochte Higgsdeeltje. Volledig zeker was men nog niet of het om het Higgsdeeltje ging en in hoeverre het dan overeenkwam met wat de voornaamste theorie erover, het Standaardmodel, voorspelt. Sinds de ontdekking zijn de afgelopen maanden nog volop metingen uitgevoerd in de LHC-deeltjesversneller in de hoop de eigenschappen van dit ‘Higgsachtige’ deeltje boven tafel te krijgen.

Vervalkanalen
De onderzoekers kunnen het Higgsdeeltje alleen niet direct waarnemen. Eenmaal gevormd vervalt het ogenblikkelijk naar andere deeltjes. Met de enorme detectoren (ATLAS en CMS) speuren ze in de brokstukken van de botsingen tussen protonen naar deze vervalproducten.

Wat het lastig maakt is dat andere deeltjes vergelijkbare vervalreacties veroorzaken, dus de onderzoekers moeten uitpuzzelen bij welke reactie een Higgsdeeltje aan de basis stond en bij welke niet. Uit het Standaardmodel kun je voor een Higgsdeeltje met een bepaalde massa uitrekenen hoe vaak het in elk type vervalproduct zou moeten vervallen. Deze vervalkanalen, zoals de metingen naar deze vervalreacties worden genoemd, kunnen ons dus iets leren over de eigenschappen van het deeltje.


Een meting van CMS, mogelijk het verval van een Higgsdeeltje naar twee Z-bosonen. Eén vervalt naar een paar elektronen (groen) en de ander in een paar muonen (rood).
CMS

In november presenteerden de onderzoekers al eens nieuwe metingen. Dit leverde geen spektakel op: het deeltje leek alleen nog maar méér op het Higgsdeeltje zoals door het Standaardmodel voorspeld wordt. Goed nieuws in zekere zin, maar ook ‘saai’. Natuurkundigen hopen stiekem op een exotischer Higgsdeeltje, één die eventueel de deur kan openen naar nieuwe natuurkunde. Echter, van één vervalkanaal hielden de onderzoekers de metingen achterwege, die waarin het Higgsdeeltje vervalt naar twee fotonen (lichtdeeltjes). En juist dit was het kanaal wat in juli de meeste aandacht had getrokken, omdat deze reactie opvallend vaker optrad dan gedacht.

Twee piekjes
Inmiddels weten we waarom. In metingen van de ATLAS-detector hadden de onderzoekers iets bizars gevonden. In plaats van één piek ontstonden er twéé pieken in de data. De vervalreactie naar twee fotonen duidde op een andere massa van het Higgsdeeltje dan de reactie waarin het deeltje naar twee zogenoemde Z-bosonen vervalt. Bij de eerstgenoemde rolde er een massa van 126,6 GeV uit (een proton weegt ongeveer 1 GeV), bij de tweede een massa van 123,5 GeV. Nu is een verschil tussen vervalkanalen normaal, maar in dit geval zit er zo’n groot gat tussen dat hier iets aan de hand is. De onderzoekers zijn een maand bezig geweest een mogelijke fout op te sporen. Zonder succes, en dus presenteerden ze de data nu alsnog.


Data van de ATLAS-detector. De blauwe lijnen duiden op het verval naar twee Z-bosonen. De rode lijnen op het verval naar twee fotonen.
ATLAS

Een nieuwe versneller?
De LHC mag dan succesvol zijn in zijn zeer waarschijnlijk ontdekking van het Higgsdeeltje, maar om de complete eigenschappen van het nieuwe deeltje uit de doeken te doen schiet de versneller waarschijnlijk te kort. Dat komt door het gebruik van protonen bij de botsingen, die gunstig zijn voor het vínden van het deeltje, maar voor de specifieke eigenschappen teveel extra brokstukken oplevert. Er gaan daarom plannen op voor een nieuw te bouwen deeltjesversneller, de International Linear Collider, een 31-kilometer lange buis waar elektronen en positronen (anti-elektronen) op elkaar botsen. Met geschatte kosten tussen de 7 en 8 miljard is dat wel een dure grap. Volgens de laatste berichten lijkt Japan echter de meeste kans te maken dit prestigieuze project te gaan starten.

De eerste, en spannendste ingeving is natuurlijk: twéé Higgsdeeltjes? Dat lijkt echter zeer onwaarschijnlijk, al is het maar omdat er in de theorie vooralsnog geen plaats is voor zo’n duo. Ze zijn er wel hoor, theorieën over meerdere Higgsdeeltjes, maar in geen enkele liggen de massa’s zo dicht bij elkaar. Nee, het meest waarschijnlijk is een systematisch of statistisch foutje de oorzaak, luidt de consensus onder natuurkundigen. Ze geloven niet dat er twee Higgsdeeltjes bestaan die zo op elkaar lijken, waarbij de één de voorkeur heeft om in Z-bosonen te vervallen en de ander in fotonen.

Upgrade
Los van deze dubieuze ‘dubbelpiek’ is het interessant dat het verhoogde verval naar twee fotonen nog steeds overeind staat, iets waarvan men aanvankelijk dacht dat het met meer data wel zou verdwijnen. Dit zou eventueel kunnen wijzen op de aanwezigheid van andere, nieuwe deeltjes. Voorlopig is het nu eerst wachten wat het team van de ándere detector, CMS, voor data heeft over het verval naar twee fotonen. Zij hielden de resultaten nog even geheim, omdat ze naar eigen zeggen meer tijd nodig hadden om de analyse rond te krijgen.

En verder? Van de data die tot nu toe is verzameld in 2012 is nog slechts een fractie geanalyseerd, dus daar zijn de onderzoekers nog even zoet mee. Ergens in maart zullen de nieuwste resultaten daarvan gepresenteerd worden. Voor nieuwe experimenten is het voorlopig even geduld hebben. De LHC is inmiddels gesloten voor de winterstop en in het voorjaar zullen andere experimenten met botsingen tussen zware loodionen plaatsvinden. Dan gaat de deeltjesversneller dicht voor een upgrade, en zullen in 2015 pas weer Higgsmetingen gedaan worden. Maar dan wel met nóg hogere energieën dan tot nu toe, dus hopelijk krijgen we dan nieuwe antwoorden

(Kennislink)

quote:

CERN's LHC Powers Down For Two Years
"Excitement and the media surrounded the Higgs boson particle for weeks when it was discovered in part by the Large Hadron Collider (LHC). But now, the collider that makes its home with CERN, the famed international organizational that operates the world's largest particle physics laboratory, is powering down. The Higgs boson particle was first discovered by the LHC in 2012. The particle, essentially, interacts with everything that has mass as the objects interact with the all-powerful Higgs field, a concept which, in theory, occupies the entire universe."

quote:

Op vrijdag 15 februari 2013 09:16 schreef Aether het volgende:

[..]

14-02-2013

Deeltjesversneller neemt twee jaar pauze


De installaties zullen gerenoveerd worden en de LHC zal voorbereid worden om tijdens de volgende explotatiecyclus met een hoger energieniveau te werken. © afp.

Het Centrum voor Kernonderzoek CERN last vanaf vandaag een pauze in van ongeveer 2 jaar. Tijdens de onderbreking zal het Centrum renovatiewerken uitvoeren en de deeltjesversneller LHC verbeteren. In juli kondigde het instituut nog aan dat het Higgs-bosondeeltje werd gevonden, waar al een halve eeuw naar werd gezocht.

De Large Hadron Collider (LHC), de grootste deeltjesversneller ter wereld, laat vanaf nu even geen deeltjes meer tegen elkaar botsen. Zaterdag zal de apparatuur volledig worden stilgelegd.

Het is de eerste keer dat de versneller wordt stilgelegd sinds hij november 2009 in gebruik werd genomen. In 3 jaar tijd heeft CERN al 6 miljoen miljard botsingen tussen deeltjes doen plaatsvinden. Vijf miljoen miljard botsingen werden als "interessant" beschouwd. Slechts 400 botsingen hebben geleid tot de ontdekking van het Higgs-deeltje.

Tijdens de pauze van twee jaar zullen er geen botsingen plaatsvinden in de tunnel. De installaties zullen gerenoveerd worden en de LHC zal voorbereid worden om tijdens de volgende explotatiecyclus met een hoger energieniveau te werken. Daarnaast zullen er ook werken uitgevoerd worden aan andere deeltjesversnellers van CERN.

(HLN)

quote:

Does the Higgs Boson Reveal Our Universe's Doomsday?
"If calculations of the newly discovered Higgs boson particle are correct, one day, tens of billions of years from now, the universe will disappear at the speed of light, replaced by a strange, alternative dimension, one theoretical physicist calls boring. 'It may be that the universe we live in is inherently unstable and at some point billions of years from now it's all going to get wiped out. This has to do with the Higgs energy field itself,' Joseph Lykken, with the Fermi National Accelerator Laboratory in Batavia, Ill., said. 'This calculation tells you that many tens of billions of years from now there'll be a catastrophe.'"

06-03-2013

'Bijna zekerheid over Higgs-boson'

Wetenschappers zijn bijna zover dat ze kunnen concluderen dat het deeltje dat vorig jaar werd gevonden met de deeltjesversneller van het Europese onderzoekscentrum CERN in Genève daadwerkelijk het illustere Higgs-boson is.


Foto: AFP Dat hebben de wetenschappers woensdag gezegd op een persconferentie in de Italiaanse Alpen, waar de vorderingen van het onderzoek werden toegelicht.

Het Higgs-boson is zo belangrijk, dat het ook wel het God-deeltje wordt genoemd. Massa beïnvloedt hoe deeltjes zich gedragen. Higgs-bosonen bepalen dus uiteindelijk wat wij om ons heen zien, van de kleinste levende wezens tot de grootste sterrenstelsels.

Vorig jaar juli maakten wetenschappers bekend dat ze met behulp van de deeltjesversneller, de Large Hadron Collider, een deeltje hadden aangetroffen dat erg leek op het Higgs-deeltje. Sindsdien is de wetenschap op zoek naar de bevestiging van de vondst.

Het deeltje is vernoemd naar de Britse natuurkundige Peter Higgs, die in 1964 met de theorie kwam dat een dergelijk deeltje moet bestaan.

(nu.nl)

FP: 'Higgs-boson is nu echt gevonden'

quote:

Higgs Data Could Spell Trouble For Leading Big Bang Theory
"Paul Steinhardt, an astrophysicist at Princeton University in New Jersey, and colleagues have posted a controversial paper on ArXiv arguing, based on the latest Higgs data and the cosmic microwave background map from the Planck mission, that the leading theory explaining the first moments of the Big Bang ('inflation') is fatally flawed. In short, Steinhardt says that the models that best fit the Planck data — known as 'plateau models' because their potential-energy profiles level off at relatively low energies — are far less likely to occur naturally than the models that Planck ruled out. Secondly, he says, the news for these plateau models gets dramatically worse when the results are analyzed in conjunction with the latest results about the Higgs field coming from CERN's Large Hadron Collider. Particle physicists working at the LHC have calculated that the Higgs field is likely to have started out in a high-energy, 'metastable' state rather than in a stable, low-energy configuration. Steinhardt likens the odds of the Higgs field initially being perched in the precarious metastable state as to those of dropping out of the sky over the Matterhorn and conveniently landing in a 'dimple near the top,' rather than crashing down to the mountain's base."

13-05-2013

"Ontdekking CERN opent deur voor nieuwe fysica"


© afp.

Atoomkernen kunnen een meer gevarieerde vorm aannemen dan tot nu toe gedacht: ze zijn niet noodzakelijk rond of hebben niet noodzakelijk de courante vorm van een rugbybal, maar kunnen ook asymmetrisch zijn, zoals een peer. Dit heeft een groep wetenschappers kunnen aantonen met een installatie van het CERN in Genève, zo heeft het Europees onderzoekscentrum voor deeltjesfysica meegedeeld. Sommige theorieën staan met de ontdekking op hun kop.

Tot nu toe was het moeilijk om peervormige atoomkernen waar te nemen, hoewel het bestaan van asymmetrische vormen was voorspeld. Want bij zo een vorm is er aan het ene eind van de kern meer massa dan aan de andere.

Een team rond Peter Butler van de Universiteit van Liverpool heeft nu een techniek ontwikkeld om met het ISOLDE-instrument van het CERN de vorm te bestuderen van de kortlevende isotopen radon 220 en radium 224. De eerste is wel degelijk peervormig, de tweede heeft er kenmerken van.

Nieuwe fysica
De observatie is niet alleen van belang voor het begrijpen van de nucleaire structuur, maar kan ook de zoektocht naar eventuele elektrische dipoolmomenten (EDM) in atomen vooruithelpen, zegt het CERN. Een EDM komt overeen met een scheiding van de positieve en negatieve ladingen in een atoom.

Volgens het Standaard Model omtrent het wezen van de materie is de waarde van een EDM zo klein dat het zich onder de waarneembare grens bevindt. Vele theorieën, die het model willen verfijnen, voorspellen wel meetbare waarden. Wat nu gebeurde en de deur openzet voor nieuwe fysica.

(HLN)

31-05-2013

CERN klaar voor toekomst



De nieuwe toekomststrategie van CERN onderstreept het succes van dit Europese model van grensoverschrijdend onderzoek. Men benadrukt het plan om dit model voort te zetten, ook in vorm van Europese betrokkenheid in globale deeltjesfysica projecten in regio’s buiten Europa.

De CERN Raad van bestuur heeft een actualisering van de Europese strategie voor deeltjesfysica aangenomen tijdens een speciale vergadering in Brussel. Nederland is een van de oprichters van CERN. Sinds de originele Europese strategie uit 2006, heeft de deeltjesfysica enorme vooruitgang geboekt.

Cruciale resultaten

CERN’s Large Hadron Collider (LHC) leverde de afgelopen jaren cruciale resultaten op, zoals de ontdekking van het Higgs-deeltje waar Nikhef-onderzoekers nauw bij betrokken waren. De deeltjesfysica ontwikkelt zich op globale schaal verder. De geactualiseerde strategie houdt daar rekening mee.

De Europese deeltjesfysica gemeenschap is een drijvende kracht achter innovatie in Europa, met CERN als de bakermat van het World Wide Web en talloze andere high-tech innovaties. Deze gemeenschap besteedt ook veel aandacht aan onderwijs, training en wetenschapscommunicatie naar het grote publiek. De nieuwe strategie geeft aanzet om deze kwaliteiten van de Europese deeltjesfysica verder uit te bouwen.

Nederlandse betrokkenheid

Vanuit Nederland waren zowel Frank Linde (directeur Nikhef) als Sijbrand de Jong (Nikhef-onderzoeker, hoogleraar van de Radboud Universiteit Nijmegen en wetenschappelijk afgevaardigde van Nederland in de CERN Raad) betrokken bij het opstellen van de vernieuwde strategie. Het Nikhef strategisch plan voor de komende jaren sluit hier uitstekend bij aan.

Frank Linde is vol goede moed: “Big Science, zoals de elementaire deeltjes fysica, vereist excellente planning en long-term commitment. CERN, en in het bijzonder de Large Hadron Collider (LHC), zijn hier het toonbeeld van. Het is fantastisch dat de LHC al in zijn eerste run-periode een mega ontdekking heeft gedaan: de Higgs. Voor mij geen verrassing dat de LHC ook het komend decennium de topprioriteit blijft. Ik kijk uit naar de volgende ontdekking bij de LHC! Donkere materie? “

CERN als schoolvoorbeeld

Hij wijst er met zijn collega’s op dat grensoverschrijdende samenwerking in wetenschappelijk onderzoek voordeel oplevert op het gebied van kennis, innovatie, onderwijs en training. Prof. dr. Sijbrand de Jong, de wetenschappelijk afgevaardigde van Nederland in de CERN Raad zegt:

“De laatste resultaten van de LHC maken nog duidelijker dat er meer moet zijn dan de deeltjes en interacties die nu bekend zijn. De LHC is de eerste aanval in de jacht op nieuwe deeltjes en verschijnselen, maar nieuwe, grote versnellers moeten ons in de toekomst nog verder gaan helpen. De Europese gemeenschap van deeltjesfysici omarmt die toekomst en staat open voor het bouwen van en deelnemen aan nieuwe faciliteiten op wereldschaal.”

Dr. Jos Rokx, ministerieel gedelegeerde van OCW in de CERN Raad: “CERN is het schoolvoorbeeld van een effectieve wetenschappelijke organisatie. Dat blijkt wel uit de belangstelling van landen buiten Europa, een samenwerking waar CERN nu ook open voor staat.”

(scienceguide.nl)

quote:

The International Linear Collider will be a Higgs factory
Planning moves forward for new collider to follow up on LHC's discoveries

The Large Hadron Collider (LHC) is currently undergoing upgrades that will allow it to finally reach its intended top energy of 14TeV. When it comes back online, researchers will use it to probe the properties of the Higgs boson it discovered and to continue the search for particles beyond those described by the Standard Model. But no matter how many Higgs particles pop out of the machine, there's a limit to how much we can discover there.

That's because the hadrons it uses create messy collisions that are hard to characterize. The solution to this is to switch to leptons, a class of particles that includes the familiar electron. Leptons present their own challenges but allow for clean collisions at precise energies, allowing the machine to produce little beyond the intended particles. So now, the international physics community is putting agreements in place that will see a new lepton collider start construction before the decade is out, most likely in Japan.

[...]

19-07-2013

Solidere verklaring universum na ontdekkingen

Na een jarenlange zoektzocht zijn wetenschappers erachter gekomen hoe een bepaald subatomair deeltje vervalt tot iets anders.


Foto: AFP

Uit de enorme hoeveelheid gegevens die is verzameld met de deeltjesversneller Large Hadron Collider maten zij hoe het meson Bs vervalt tot twee andere elementaire deeltjes, die muons worden genoemd, aldus het onderzoekscentrum CERN vrijdag.

De opgedane kennis staaft het standaardmodel van de deeltjesfysica.

Het standaardmodel biedt een verklaring voor de bouwstenen van materie en is van toepassing op het allergrootste, zoals sterrenstelsels, tot het allerkleinste in de microkosmos. Met het model kunnen antwoorden worden gegeven op vragen als het ontstaan van deeltjes en hun functioneren.

Het onderzoek naar het Bs-meson toont dat slechte enkele Bs-deeltjes per miljard vervallen tot muon-paren, wat in het standaardmodel al werd voorspeld.

Derde wijze

Op dezelfde conferentie in Stockholm waarop de CERN-wetenschappers hun vondst presenteerden, kondigde een team wetenschappers van de Japanse Proton Accelerator Research Complex aan de transformatie van muon-neutrino's naar elektron-neutrino's in kaart te hebben gebracht.

Het gaat hierbij om een nog niet bekende derde wijze waarop neutrino's, deeltjes die door hun extreem lage massa zeer moeilijk zijn waar te nemen, spontaan van identiteit kunnen wisselen.

Deze doorbraak is van groot belang, aldus de wetenschappers, omdat hiermee verklaard kan worden waarom alles van het kleine tot het zeer grote uit materie bestaat, maar er vrijwel geen antimaterie meer is in het universum.

(nu.nl)

quote:

Op zaterdag 20 juli 2013 13:21 schreef Iwanius het volgende:
Een vraag onder deze lawine aan wetenschappelijke informatie:

Word het niet gevaarlijk als Defensie hiermee aan de haal gaat?

Waarmee?

quote:

Op zaterdag 20 juli 2013 13:21 schreef Iwanius het volgende:
Een vraag onder deze lawine aan wetenschappelijke informatie:

Word het niet gevaarlijk als Defensie hiermee aan de haal gaat?

Higgs gun