De kunst van het loslaten van je ex - deel #112

quote:

Op zondag 4 april 2010 13:17 schreef EviL_AleX het volgende:
Het enige wat ik nog in het algemeen hier kwijt wil is dat er een moment is waarop het delen van je gedachtes over je ex niet meer heilzaam is, maar juist verwerking sterk vertraagd.

Dit. Je moet je gedachtes ergens anders op focussen, desnoods gedwongen. Je raakt er nooit overheen als je er maar over na blijft denken.

Ik ben hier al een tijdje niet meer geweest, zoals jullie weten.

En dat komt omdat het super goed gaat

De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Sterkte Sjechov .

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:46 schreef Tegan het volgende:
Sterkte Sjechov .

Bedankt.
Nu, nu heb ik echt het gevoel het nodig te hebben ....

Pff Sjech.. wat moet dit een moeilijke tijd voor jou zijn zeg. Lijkt me ook niet uitgesloten dat er (verwarrende) gevoelens van en naar je ex en jou zijn nu?

Ik wens je echt heel veel sterkte en kracht toe in ieder geval.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:52 schreef maartjeh het volgende:
Pff Sjech.. wat moet dit een moeilijke tijd voor jou zijn zeg. Lijkt me ook niet uitgesloten dat er (verwarrende) gevoelens van en naar je ex en jou zijn nu?

Ik wens je echt heel veel sterkte en kracht toe in ieder geval.

Die zijn er zeker wel inderdaad.
Ze wordt momenteel (al sinds januari) behandeld voor verwaarloosde klachten.
Ondanks haar zeer passieve aanwezigheid en vrij emotieloze houding heb ik toch nog eventje 5 min goed met haar kunnen "praten".
Gelukkig raakte ik nog wel een gevoelig snaar.
Hopelijk heeft ze het allemaal wel ervaren, dat ze niet later tot de conclusie moet komen dat het allemaal langs haar heen gegaan is.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:43 schreef Sjechov het volgende:
De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Sterkte *knuffelende smiley*

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:57 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Die zijn er zeker wel inderdaad.
Ze wordt momenteel (al sinds januari) behandeld voor verwaarloosde klachten.
Ondanks haar zeer passieve aanwezigheid en vrij emotieloze houding heb ik toch nog eventje 5 min goed met haar kunnen "praten".
Gelukkig raakte ik nog wel een gevoelig snaar.
Hopelijk heeft ze het allemaal wel ervaren, dat ze niet later tot de conclusie moet komen dat het allemaal langs haar heen gegaan is.

Lijkt 't me ook niet echt makkelijker maken, die gevoelens. Wel fijn dat je een gevoelige snaar bij haar hebt geraakt, hoop dat zij toch nog enige vorm van steun bij jou heeft kunnen vinden en andersom, jij bij haar. Je bent tenslotte zo lang samen geweest dat het gewoon onmogelijk is dat je elkaars steun niet zou missen in tijden als deze.

quote:

Op zondag 4 april 2010 15:14 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Lijkt 't me ook niet echt makkelijker maken, die gevoelens. Wel fijn dat je een gevoelige snaar bij haar hebt geraakt, hoop dat zij toch nog enige vorm van steun bij jou heeft kunnen vinden en andersom, jij bij haar. Je bent tenslotte zo lang samen geweest dat het gewoon onmogelijk is dat je elkaars steun niet zou missen in tijden als deze.

Ik zou haat steun graag willen zijn, maar ik kan het niet.
Ze wordt momenteel behandeld en van daaruit gesteund.
Heb haar ook gevraagd of ze uberhaupt met mij wel contact wil.
Dat wil ze dolgraag, alleen kan ze dat op dit moment gewoon niet.
De situatie is zo heerlijk (not) dubbel.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:58 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Sterkte *knuffelende smiley*

Bedankt

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:43 schreef Sjechov het volgende:
De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Sterkte Sjechov en gun je zelf ook de ruimte om het te verwerken.
In tijd van een overlijden mag je best af en toe even egoistisch zijn en zeggen tegen de omgeving nu even niet , en even goed voor jezelf te zorgen want jij moet ook verder en dat betekend even aansterken.
Ik heb met het overlijden van een vriend gezorgd dat ik juist even alles er ook even uit moest gooien en ook voor afleiding zorgen wat prettig was, daarbij dus even weg van alle problemen en zorgen voor ontspanning.
En inderdaad werk helpt ook goed.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:43 schreef Sjechov het volgende:
De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Jeetje Sjechov, klinkt allemaal behoorlijk naar. Ik hoop dat je de Pasen goed doorkomt en daarna je rust kan pakken.

quote:

Op zondag 4 april 2010 20:45 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Sterkte Sjechov en gun je zelf ook de ruimte om het te verwerken.
In tijd van een overlijden mag je best af en toe even egoistisch zijn en zeggen tegen de omgeving nu even niet , en even goed voor jezelf te zorgen want jij moet ook verder en dat betekend even aansterken.
Ik heb met het overlijden van een vriend gezorgd dat ik juist even alles er ook even uit moest gooien en ook voor afleiding zorgen wat prettig was, daarbij dus even weg van alle problemen en zorgen voor ontspanning.
En inderdaad werk helpt ook goed.

Dit kom ik goed tot vorige week (toen ze uiteindelijk overleed).
Had echt het gevoel weer in "belans" te zijn en mijn zaakjes langzaam op orde te krijgen.
Toen gebeurde het verwachte toch een beetje onverwachts.
Helaas druppelt deze dagen ook meer slecht nieuws binnen van vrienden van de familie.
Allemaal tumoren, kankers en zware operaties.
Momenteel is het een ellende ....

Zooo, ik ben zelf ook even terug na een tijdje weg geweest te zijn. Was zelf van mening dat ik ondertussen langzaam aan de ex wel achter me kon laten.

Twee weken terug eindelijk mijn buluitreiking gehad en er viel een molensteen van mijn schouder, ongelofelijk. Voor het eerst in zo'n 1,5 jaar had ik weer een normale glimlach ipv. een gemaakte. Stress, wat het allemaal al niet met je doet. Daarna langzaam aan gaan beseffen hoeveel stress dat op/in de relatie bracht... Maar kon dat nog enigszins van me afzetten..

Helaas, twee weken later, de ex is blijkbaar haar telefoon kwijt. Alhoewel we zo min mogelijk contact hebben, was het blijkbaar wel nodig toen ze haar vaste nummer aan beste vrienden en familie doorgaf om mij ook in die mailinglijst te zetten ( het nummer kende ik toch al mijn hoofd). Waarom mij in die lijst? waarom maak ik me daarover druk. Ik merkte meteen dat ik een aantal dagen van slag ben. Ik hou gvd. dus nog steeds van haar... en dat terwijl ik onderhand weet dat ik (waarschijnlijk) nooit een "normaal" leven met haar had kunnen hebben dankzij haar autisme... volgens mijn vrienden is dat ze het met me uitmaakte het beste dat ze voor me gedaan heeft...

Maar ja, nu zit ik wel weer hier

quote:

Op zondag 4 april 2010 20:53 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Dit kom ik goed tot vorige week (toen ze uiteindelijk overleed).
Had echt het gevoel weer in "belans" te zijn en mijn zaakjes langzaam op orde te krijgen.
Toen gebeurde het verwachte toch een beetje onverwachts.
Helaas druppelt deze dagen ook meer slecht nieuws binnen van vrienden van de familie.
Allemaal tumoren, kankers en zware operaties.
Momenteel is het een ellende ....

oh dat is dan helemaal lastig. evengoed sterkte.

Het gaat hier zijn gangetje mijn ex en ik zijn nu gewone op gewone voet nog steeds wat wennen is, en wel heb ik soms dat ik moet wennen omdat hij nu af en toe heel anders is , dan die eerst was.

Zoals eerst als ik op zijn hyves was haalde die reactie van mij weg uit angst voor reactie vrienden ( we schelen tien jaar , ik ben 10 jaar ouder als hem) maar tegenwoordig laat die het staan een respect staat al heel lang wat schijnbaar wil zeggen dat die er erg blij mee is.

Ik moet wennen aan het gewoon omgaan met elkaar, omdat we eerst juist vaak ruzies hadden en nu totaal niet meer.
Wel vind ik het erg lekker omdat ik gewoon leuke dingen kan vertellen en juist zonder zware lading dingen doe.


Zoals bevoorbeeld ben nu aan het mangatekenen recentelijk en het ook aan hem door te sturen van kijk dit is wat ik recentelijk gedaan heb.
Daar en tegen is hij ook makkelijker en open tegen mij wat eigenlijk best raar is omdat ik hem heel gesloten ken.

Wel positieve veranderingen dus.

Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:04 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

oh dat is dan helemaal lastig. evengoed sterkte.

Het gaat hier zijn gangetje mijn ex en ik zijn nu gewone op gewone voet nog steeds wat wennen is, en wel heb ik soms dat ik moet wennen omdat hij nu af en toe heel anders is , dan die eerst was.

Zoals eerst als ik op zijn hyves was haalde die reactie van mij weg uit angst voor reactie vrienden ( we schelen tien jaar , ik ben 10 jaar ouder als hem) maar tegenwoordig laat die het staan een respect staat al heel lang wat schijnbaar wil zeggen dat die er erg blij mee is.

Ik moet wennen aan het gewoon omgaan met elkaar, omdat we eerst juist vaak ruzies hadden en nu totaal niet meer.
Wel vind ik het erg lekker omdat ik gewoon leuke dingen kan vertellen en juist zonder zware lading dingen doe.


Zoals bevoorbeeld ben nu aan het mangatekenen recentelijk en het ook aan hem door te sturen van kijk dit is wat ik recentelijk gedaan heb.
Daar en tegen is hij ook makkelijker en open tegen mij wat eigenlijk best raar is omdat ik hem heel gesloten ken.

Wel positieve veranderingen dus.

Het normaal met elkaar omgaan zorgt ook direct voor een positieve houding.
Scheelt in alles.
Ik hoop dat ik dan ook over een jaar kan zeggen als haar behandeling (groot en deels) achter de rug is.
Leeftijds verschil maakt natuurlijk op zich niet uit.
Ligt er net aan wat de leeftijden zijn.
Jij ook sterkte & succes!

Gisteren dus een date waar niets aan was en waar ik meer oog had voor de dame achter de bar en zij voor mij.....best lastig dat vrijgezel zijn

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:24 schreef MOD het volgende:
Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

Zo herkenbaar.
Ik heb dat heel erg.
Zij heeft een hele fijne familie waar ik zeer goed contact mee had.
Met het beeindigen van onze relatie beeindig je dat ook voor je gevoel.
Gelukkig kreeg ik bij de uitvaart (bij het condoleren) dat ik door iedereen oprecht gemist werd.
Deed me erg goed te horen.

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:24 schreef MOD het volgende:
Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

Dat is ook meer zo gegaan hoor we zijn er beiden niet krampachtig mee bezig geweest om het contact te houden.
We hadden eerst ook een poos geen contact , toen kwam ik hem in het dorp vaker tegen en toen is het langzaam opgebouwd , maar na de zelfmoord van een vriend van mij was hij er voor mij terwijl andere mensen dat niet waren en dat heeft ook voor een ommekeer gezorgd bij mij.

Ik vind het wel erg lekker ook juist omdat je in een dorp woont positief met elkaar om te gaan. Je hoeft de deur niet bij elkaar plat te lopen , maar zodra je elkaar ziet is het toch leuk even een praatje te maken en geen drama er omheen te hebben.

De gevoelens zijn ook niet helemaal weg hoor voor hem , maar ik heb ook zoiets van als het komt dan komt het en anders niet.

Ja hier ook. Toen het uit ging had ik niet alleen het gevoel mijn vriendin kwijt te raken maar ook haar familie. En ik heb van mijn ex schoonvader toen ook te horen gekregen dat hij het oprecht jammer vind en mijn aanwezigheid ook mist. En van een andere oom kreeg ik nog een telefoontje dat hij er van was geschrokken en hij het erg jammer vond. Toch leuk om te horen!

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:26 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Het normaal met elkaar omgaan zorgt ook direct voor een positieve houding.
Scheelt in alles.
Ik hoop dat ik dan ook over een jaar kan zeggen als haar behandeling (groot en deels) achter de rug is.
Leeftijds verschil maakt natuurlijk op zich niet uit.
Ligt er net aan wat de leeftijden zijn.
Jij ook sterkte & succes!

Dat is ook zo en het leuke is wel dat ik me ook weer voor kan stellen dat ik verliefd op hem werd en in de ruzie tijd kon dat niet.
Leeftijdverschil maakte wel een verschil omdat hij 23 was toen ik hem leerde kennen en ik 33.
Zijn vrienden vonden het raar en zullen hem er waarschijnlijk mee gepest hebben . Ik heb ook het een en andere verduren gehad door zijn broer .
Toen is er een knop bij mij omgegaan van ok ik val op iemand die jonger is en als je daar niet mee om kan gaan is dat jouw probleem en waarschijnlijk werkte dat aanstekelijk want hij is er toen ook makkelijker in geworden
Bedankt trouwens verder

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:39 schreef fokvragen het volgende:
Ja hier ook. Toen het uit ging had ik niet alleen het gevoel mijn vriendin kwijt te raken maar ook haar familie. En ik heb van mijn ex schoonvader toen ook te horen gekregen dat hij het oprecht jammer vind en mijn aanwezigheid ook mist. En van een andere oom kreeg ik nog een telefoontje dat hij er van was geschrokken en hij het erg jammer vond. Toch leuk om te horen!

Inderdaad.
Ik ben nadien al 3 keer gebeld door iemand uit haar familie met de vraag of ik een keer wil afspreken voor een bakkie koffie.
Blijft alleen lastig.
Op zo'n manier neem ik geen afstand, want ik heb niet de illusie dat we ooit weer vriend en vriendin worden, zodoende wil ik haar op geen enkele manier in haar vaarwater zitten.
Voordat ik hiermee verder ga leg ik dat ook haar eerst voor, zorgt er toch voor dat het niet super ongemakkelijk wordt. Er zal immers over elkaar gepraat worden zonder dat je er allebei bent.

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:41 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat is ook zo en het leuke is wel dat ik me ook weer voor kan stellen dat ik verliefd op hem werd en in de ruzie tijd kon dat niet.
Leeftijdverschil maakte wel een verschil omdat hij 23 was toen ik hem leerde kennen en ik 33.
Zijn vrienden vonden het raar en zullen hem er waarschijnlijk mee gepest hebben . Ik heb ook het een en andere verduren gehad door zijn broer .
Toen is er een knop bij mij omgegaan van ok ik val op iemand die jonger is en als je daar niet mee om kan gaan is dat jouw probleem en waarschijnlijk werkte dat aanstekelijk want hij is er toen ook makkelijker in geworden
Bedankt trouwens verder

Ik kan me inderdaad voorstellen dat het uit kan maken binnen zijn vriendengroep, echter had dat ook andersom kunnen zijn (immers oudere dame aan de haak geslagen).
Maar het is toch een prachtige leeftijd

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:24 schreef MOD het volgende:
Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

Mijn mening is dat contact (vlak) na een breuk funest is voor de verwerking. Want onbewust kan er dan onterecht hoop ontstaan. Ik vind, voor een zo snel mogelijke verwerking, dat je na een breuk van "houden van" naar "niks" moet gaan. En DAN kan je weer naar vriendschap gaan. Deze aanpak heeft voor mij altijd erg goed gewerkt, en ik heb prettig contact met elke ex van me.

Je kan dus wel meteen contact blijven onderhouden of vrij snel weer, maar dan zal je verwerking langer duren. En ik vind een snelle verwerking het belangrijkst, omdat zo'n emotionele zaak ALLES in je leven in vertraging brengt. De kans op het ontstaan van een warme vriendschap neemt wel af met mijn aanpak, zeker waar. Maar dat interesseert mij persoonlijk een stuk minder. Het is natuurlijk voor een reden nu je ex.

quote:

Op zondag 4 april 2010 22:32 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Mijn mening is dat contact (vlak) na een breuk funest is voor de verwerking. Want onbewust kan er dan onterecht hoop ontstaan. Ik vind, voor een zo snel mogelijke verwerking, dat je na een breuk van "houden van" naar "niks" moet gaan. En DAN kan je weer naar vriendschap gaan. Deze aanpak heeft voor mij altijd erg goed gewerkt, en ik heb prettig contact met elke ex van me.

Je kan dus wel meteen contact blijven onderhouden of vrij snel weer, maar dan zal je verwerking langer duren. En ik vind een snelle verwerking het belangrijkst, omdat zo'n emotionele zaak ALLES in je leven in vertraging brengt. De kans op het ontstaan van een warme vriendschap neemt wel af met mijn aanpak, zeker waar. Maar dat interesseert mij persoonlijk een stuk minder. Het is natuurlijk voor een reden nu je ex.

Helemaal eens!

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:39 schreef fokvragen het volgende:
Ja hier ook. Toen het uit ging had ik niet alleen het gevoel mijn vriendin kwijt te raken maar ook haar familie. En ik heb van mijn ex schoonvader toen ook te horen gekregen dat hij het oprecht jammer vind en mijn aanwezigheid ook mist. En van een andere oom kreeg ik nog een telefoontje dat hij er van was geschrokken en hij het erg jammer vond. Toch leuk om te horen!

Dat heb ik ook best wel eigenlijk. Kon het prima vinden met iedereen van haar familie. Ik vind het daarom ook erg jammer dat ik broer, zussen, ouders en aanhang niet meer zal zien of in ieder geval niet meer zo vaak.

Ik kan niet in de toekomst kijken en weet niet wat er nog gaat of kan gebeuren maar op dit moment is dat ook niet de tijd om daar al iets over te zeggen.Het contact is er vrijwel niet omdat zij dat niet wilt. Moeilijk, maar ik red het wel.Met name zondagen zijn gewoon saai eigenlijk. Goed, voor nu is het niet anders en het verandert wel weer maar waarom doet het zoveel met mensen en waarom kost het zoveel tijd en energy?!

Ben nu in ieder geval wel lekker verhuist dus ons oude huis zijn we beiden weg.

Ik meld mij hier ook maar weer. Ik heb echt een akelig gevoel, maar probeer mij deze keer groot te houden. Mijn ex had het uitgemaakt, maar wilde me daarna weer terug. Een tweede kans, ze stuurde me cadeautjes, brieven. Ze zou moeite doen etc. etc. Ze had een grote fout begaan en hield opeens toch wel weer van me. Twee weken duurde de moeite die ze er in stak, daarna draaiden de rollen langzaam weer om. Sorry dat ik je niet gebeld heb. Sorry dat ik dit of dat vergeten ben. Tevens was ze stikjaloers doordat ze dacht dat ik mijn gevoelens voor haar had verloren aan een ander meisje. Toch hield ze vol dat ze helemaal niet jaloers was.

Eerst maximaal aandacht trekken op de momenten dat ze het moeilijk had en daarna mij weer compleet de afgrond in werken. Ik had al genoeg ervaring met soortgelijke spelletjes, het rare is dat je er toch langzaam weer inrolt. Deze keer ben ik er gelukkig maar half ingetuind. Nadat ze wederom weer begon te zeiken over iets kleins en dat ze geen zin had om verder te gaan kon ik alleen maar droog en vrolijk antwoorden. Ze verwachte waarschijnlijk dat ik boos of verdrietig zou zijn en snapte niet waarom ik zo reageerde. Later in het gesprek moest ze toch weer janken.

Ben natuurlijk nog steeds wel half kapot.

Je bevestigt hier dus dat als je de relatie een tweede kans geeft, in eerste instantie beide moeite doet om te veranderen en aan de slechte punten te werken, maar dat je eenmaal in het oude patroon vervalt waarna het dus niet de moeite is je relatie voort te zetten?

Ik ben van mening dat het wel kan, maar dat je elkaar moet los laten. Missen in één ding, tot inkeer komen is het tweede en daadwerkelijk veranderen is het laatste. Of het daarna nog goed komt is altijd maar de vraag maar veelal niet realistisch, omdat er een hele tijd over gaat waarbij je op den duur toch een ander tegen het lijf loopt, zeg maar.

That's it. Vandaag weer verraden door mijn ex. Hier houdt het op. Ik wilde al geen contact meer, maar had toch eenmalig een goed gesprek woensdag waardoor ik hoop kreeg voor beter. Maar na een paar dagen is het toch weer niet goed genoeg voor mevrouw..... Ze heeft haar kans gehad. Ik heb nu zelfs een nieuw emailadres, kan ze me ook niet meer bereiken. Als ze eens wist wat ze had...

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de inhoudelijke lading van je verhaal. Maar goed, ik snap je furie en woede.. Ik las zo iets als een ultimatum. Dat kan je niet van iemand vragen omdat je iemand dan in een hoek drukt waar ze niet willen zijn. Ik ken het fijne niet van jouw relatie, maar laat het nu maar even voor wat het is en uit al je gevoelens tegen over wat anders. Het is niet nodig om zwaar lang boos te zijn en met verwijten te komen. Je hebt er niks aan, dus geef het de tijd.

Ik ben teleurgesteld, niet echt boos ofzo.

Het ultimatum ging over reageren op een mail van mij. Over het feit dat ik steeds open en eerlijk was en dat zij dat niet scheen te zijn. Ach, ik heb het geprobeerd.

Anders heb ik even 4 leuke stapavonden op rij gehad...kom ik thuis, is het stil, leeg etc. Eerste waar ik aan denk is zij. Waarom in godsnaam. Heb morgen nota bene een date met een van haar beste vriendinnen. Stelt in haar geval niks voor want mevrouw kan nog niet eens een vriendschap langer volhouden dan pakweg 2 jaar, laat staan een relatie langer dan 1 jaar.

Ik vlucht verdomme helemaal nergens heen, ik doe gewoon wat ik leuk vind. Die afspraak van morgen staat zelfs nog van voor mijn relatie met m'n ex. Daarom heb ik er mee ingestemd toen dat meisje het voorstelde. Maar het gaat een rare avond worden, zij neemt alle spullen die van mij nog bij mijn ex stonden mee naar mij. Mevrouw had de ballen niet om dat zelf een keer te doen.

Moet het even van me afschrijven, maar ik weet gewoon zeker, en dat is niet eens op harde feiten gebaseerd maar puur op een gevoel, dat mevrouw allang weer een ander heeft. Als ze nou eens voor één keer in haar leven volwassen zou zijn zou ze me dat zelf vertellen, en ik weet nu al dat ik het morgen van die vriendin van d'r te horen ga krijgen.

Laf als ze is, ik hoef haar niet eens meer terug. Maar aan de andere kant heeft ze mij door een behoorlijk moeilijke periode heen gesleept. En daar ben ik haar dankbaar voor. Ik hield verdomme echt van d'r, terwijl haar liefde voor mij alleen maar kon bestaan aan de hand van een aantal voorwaarden waarmee je de handleiding van 8 dvd-spelers mee vol kan schrijven.

Kennelijk is m'n verstand verder dan mijn gevoel. Want juist na alleen maar leuke dagen/avonden, voel ik me ineens rot over iets dat al 2 maanden niet meer bestaat.

Welterusten allemaal

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 02:39 schreef Friek_ het volgende:
Vandaag ben ik gedumpt omdat ik voor mezelf drugs had gekocht (recreatief gebruik). Blijkbaar was mijn vriendinnetje het er niet mee eens en bestempelde het als 'onvolwassen' en 'onnodig'.

Werkelijk waar, sommige mensen.

Ja maar, wiet is eng want het is drugs
*neemt nog een biertje*

heerlijk weekend gehad en veel momenten gehad van wow ik denk niet aan haar!
maar op de terugweg was het wel weer heel ontnuchterend, dacht dat ze thuis zou zijn (bleek niet het geval te zijn) dus heb mij een groot gedeelte van de reis op zitten vreten en mijzelf gek lopen maken.
hoop echt dat ik op dat soort momenten mijn dubbele gedachten de baas kan worden want het is erg vermoeiend en slopend, aan de ene kant probeer ik hoop te zoeken en houden en bevestiging te krijgen maar aan de andere kant weet ik heel goed dat het voor altijd over moet zijn omdat het vertrouwen er echt niet meer is. Heel pijnlijke gewaarwording dat mij uit elkaar trekt en mijn gedachten domineren.
ik moet mij er echt overheen gaan zetten en ik moet zeggen dat het lezen van deze topics (ook de oudere) erg rustgevend zijn om alle adviezen te lezen en op te nemen.
gadver ik mis die trut waarom.............

quote:

Op maandag 5 april 2010 12:08 schreef Lallend het volgende:
heerlijk weekend gehad en veel momenten gehad van wow ik denk niet aan haar!
maar op de terugweg was het wel weer heel ontnuchterend, dacht dat ze thuis zou zijn (bleek niet het geval te zijn) dus heb mij een groot gedeelte van de reis op zitten vreten en mijzelf gek lopen maken.
hoop echt dat ik op dat soort momenten mijn dubbele gedachten de baas kan worden want het is erg vermoeiend en slopend, aan de ene kant probeer ik hoop te zoeken en houden en bevestiging te krijgen maar aan de andere kant weet ik heel goed dat het voor altijd over moet zijn omdat het vertrouwen er echt niet meer is. Heel pijnlijke gewaarwording dat mij uit elkaar trekt en mijn gedachten domineren.
ik moet mij er echt overheen gaan zetten en ik moet zeggen dat het lezen van deze topics (ook de oudere) erg rustgevend zijn om alle adviezen te lezen en op te nemen.
gadver ik mis die trut waarom.............

Hoe herkenbaar...

Voor mij staat er straks een bezoek aan de vader van mijn ex op het programma.
Zal ook wel een hele emotionele avond worden.
Dit is allemaal nog n.a.v. het overleden van zijn vrouw (mijn ex schoonmoeder).
Komt alles weer naar boven ... heerlijk .... NOT
Maargoed ik besef dat het allemaal gebeuren moet en dan hebben we het maar achter de rug.
Op haar sterfbed heb ik haar een belofte gemaakt en die kom ik na.......

quote:

Op maandag 5 april 2010 18:09 schreef Sjechov het volgende:
Voor mij staat er straks een bezoek aan de vader van mijn ex op het programma.
Zal ook wel een hele emotionele avond worden.
Dit is allemaal nog n.a.v. het overleden van zijn vrouw (mijn ex schoonmoeder).
Komt alles weer naar boven ... heerlijk .... NOT
Maargoed ik besef dat het allemaal gebeuren moet en dan hebben we het maar achter de rug.
Op haar sterfbed heb ik haar een belofte gemaakt en die kom ik na.......

Veel sterkte!

quote:

Op maandag 5 april 2010 18:35 schreef fokvragen het volgende:

[..]

Veel sterkte!

Bedankt, zal het nodig hebben ...

veel succes en sterkte! getuigt van veel moed om het door te zetten, bekijk het dus positief!

Ik heb nu meer dan ooit zoveel moeite om mijn ex niet te bellen/sms-en
ze zit nu bij d'r ouders en ik vind het allemaal zo klote gaan, ze zei altijd dat ze vrienden wou blijven maar ze laat zelf ook totaal niks van zich horen... ugh weer zo'n avond dat ik mij te pletter verveel
vanmiddag nog wel een stuk gelopen en kwam een bekende tegen en daar een stuk mee gelopen en gepraat en was erg gezellig, toen zag ik het allemaal nog zo positief in en zag ik zo duidelijk dat ze voor ons beiden eigenlijk wel de juiste beslissing heeft gemaakt maar nu mis ik haar aanwezigheid toch wel weer hevig.. wat een klote situatie zo en terwijl ik er juist zo positief naar probeer te kijken helpt dit niks aan het feit dat ik super onrustig ben en mij stierlijk verveel. Ik ben met van alles en nog wat bezig maar het voldoet gewoon helemaal niet.. ik mis mijn maatje die naast mij stond gewoon zo erg en waarmee ik gezellig kon kletsen en mij kon troosten...

Sjechov, veel sterkte vanavond als je dit nog leest.

quote:

Op maandag 5 april 2010 19:45 schreef Lallend het volgende:
veel succes en sterkte! getuigt van veel moed om het door te zetten, bekijk het dus positief!

Ik heb nu meer dan ooit zoveel moeite om mijn ex niet te bellen/sms-en
ze zit nu bij d'r ouders en ik vind het allemaal zo klote gaan, ze zei altijd dat ze vrienden wou blijven maar ze laat zelf ook totaal niks van zich horen... ugh weer zo'n avond dat ik mij te pletter verveel
vanmiddag nog wel een stuk gelopen en kwam een bekende tegen en daar een stuk mee gelopen en gepraat en was erg gezellig, toen zag ik het allemaal nog zo positief in en zag ik zo duidelijk dat ze voor ons beiden eigenlijk wel de juiste beslissing heeft gemaakt maar nu mis ik haar aanwezigheid toch wel weer hevig.. wat een klote situatie zo en terwijl ik er juist zo positief naar probeer te kijken helpt dit niks aan het feit dat ik super onrustig ben en mij stierlijk verveel. Ik ben met van alles en nog wat bezig maar het voldoet gewoon helemaal niet.. ik mis mijn maatje die naast mij stond gewoon zo erg en waarmee ik gezellig kon kletsen en mij kon troosten...

Gek hè, hoe je het ene moment totaal positief kunt zijn over de genomen beslissing en hoe de situatie nu is en hoe het met je gaat, en hoe je je het volgende moment weer zo rot kunt voelen?

Ik heb vandaag ook veel moeite om mijn ex niet te SMSen. Mijn ouders zijn sinds eergister op vakantie en aangezien ik nog thuis woon mis ik hen nu wel in de vorm van afleiding. Het is nu wel erg stil thuis, zegmaar.. Helemaal nu het Pasen is en ik dus niet hoef te werken. Gelukkig morgen weer werken en dus afleiding, dan zal het wel weer wat beter gaan. Tot vandaag gaat het eigenlijk prima met me, dus ik mag niet klagen. Heb sinds 10 dagen geen contact met hem (eigen beslissing, wil gewoon even rust en kijken hoe het eigenlijk met me gaat zónder hem), maar mis hem toch best wel. Voel me ook gewoon totaaaal niet lekker lichamelijk, dus dat speelt ook wel mee denk ik.

quote:

Op maandag 5 april 2010 19:45 schreef Lallend het volgende:
Ik ben met van alles en nog wat bezig maar het voldoet gewoon helemaal niet.. ik mis mijn maatje die naast mij stond gewoon zo erg en waarmee ik gezellig kon kletsen en mij kon troosten...

Herkenbaarrrrrrr
Ik heb een nieuwe kamer, krijg binnenkort bezoek van de televisie, het is vet mooi weer buiten dus ik kan gaan skaten, er staat een boem vet concert op de planning, nieuwe baan, nieuwe school, zoveel te doen dus.

Maar het heeft allemaal geen zin en geen nut omdat je het niet kan delen of omdat haar aanwezigheid boven al het andere plezier uitspringt. Maar waarom blijven hangen. Ik lees oude mails terug en dan denk ik "jah, het was toch gezellig dat kan toch nog " en doe moeite om niet op dr blog of site te kijken omdat ik dan zie dat ze helemaal niet bezig is met mij en verder gaat met haar leven.

Dus jah. Dan kan ik beter maar gewoon leuke dingen doen en daar de waarde van proberen in te zien en niet lopen mijmeren de hele tijd maar gewoon de stoute schoenen aan trekken en er lekker op los gaan. Right?

quote:

Op maandag 5 april 2010 19:45 schreef Lallend het volgende:
veel succes en sterkte! getuigt van veel moed om het door te zetten, bekijk het dus positief!

Ik heb nu meer dan ooit zoveel moeite om mijn ex niet te bellen/sms-en
ze zit nu bij d'r ouders en ik vind het allemaal zo klote gaan, ze zei altijd dat ze vrienden wou blijven maar ze laat zelf ook totaal niks van zich horen... ugh weer zo'n avond dat ik mij te pletter verveel
vanmiddag nog wel een stuk gelopen en kwam een bekende tegen en daar een stuk mee gelopen en gepraat en was erg gezellig, toen zag ik het allemaal nog zo positief in en zag ik zo duidelijk dat ze voor ons beiden eigenlijk wel de juiste beslissing heeft gemaakt maar nu mis ik haar aanwezigheid toch wel weer hevig.. wat een klote situatie zo en terwijl ik er juist zo positief naar probeer te kijken helpt dit niks aan het feit dat ik super onrustig ben en mij stierlijk verveel. Ik ben met van alles en nog wat bezig maar het voldoet gewoon helemaal niet.. ik mis mijn maatje die naast mij stond gewoon zo erg en waarmee ik gezellig kon kletsen en mij kon troosten...

sterkte sjechov, wel sterk dat je dat doet. Denk zelf dat het goed is voor jou maar ook voor de familie waar je het mee deelt ook al is het moeilijk.

Lijkt wel alsof ik het zelf geschreven heb, bovenstaand stukje :s Ik had een beetje net zo'n dag op dat hardlopen na. Ik ben voor het eerst is gaan meelopen en op m'n vrije dag naar de Ikea geweest. We zijn dus beide uit ons oude huis weg en ik ben dit weekend over gegaan. Had nog het 1 en ander nodig dus even naar de Ikea. Toen ik daar liep zag ik het zo voor me met z'n 2-en alles uit te zoeken en lekker in te richten.

Nu heb ik het dus alleen moeten doen al verschillen de smaken niet zoveel vind ik het toch jammer want je kan niet overleggen en bij twijfel mis je inderdaad je maatje...nu weer thuis, gezellig alleen. Het zal wel een kwestie van tijd en gewenning zijn maar tot dusver vind ik het waardeloos.De dagelijkse spelletjes doen alleen al...:P op z'n vroegst eind april zal haar weer zien denk ik. Ik mis onze kat ook wel

Soms zijn de gevoelens ook wel tegenstrijdig want om sommige dingen heb ik best is boos kunnen worden maar toch...

Ik heb dit weekend 5 weken geen contact met haar en is best moeilijk. Maar zo lang ik niets van haar hoor heeft zij de behoefte ook niet en heeft het voor mij geen zin om contact op te nemen.

quote:

Op maandag 5 april 2010 20:02 schreef fokvragen het volgende:
Ik heb dit weekend 5 weken geen contact met haar en is best moeilijk. Maar zo lang ik niets van haar hoor heeft zij de behoefte ook niet en heeft het voor mij geen zin om contact op te nemen.

Ja precies.

quote:

Op maandag 5 april 2010 20:02 schreef fokvragen het volgende:
Ik heb dit weekend 5 weken geen contact met haar en is best moeilijk. Maar zo lang ik niets van haar hoor heeft zij de behoefte ook niet en heeft het voor mij geen zin om contact op te nemen.

Goh, ik denk dat ik deze post in ga lijsten omdat dit eigenlijk toch wel de harde waarheid zal zijn. Dit zal echt een motivatie moeten zijn om geen contact op te gaan nemen!

Maar inderdaad ik heb op sommige momenten er ook echt schijt aan en wil dingen gaan doen en los gaan. Ik heb nu vreemd genoeg veel meer energie om dingen te ondernemen en 's avonds te gaan doen dan 3 week geleden aan het eind van de relatie. Ik was mentaal gewoon stuk gemaakt.. Altijd maar aan moeten passen aan de wensen en eisen van de ex. Altijd tegen mij gezegd dat ze mijn hobby niet begreep en er helemaal NIKS voor voelde terwijl het zowel een hobby als uitlaatklep is voor mij (gamen en internetten maar verder niet op een nerd manier) maar ik moest mij wel altijd aanpassen aan haar hobby's! Altijd maar haar dingetjes gaan doen en niet dingen voorstellen dat ONZE dingetjes zijn. Dat heeft mij zo boos gemaakt en ik kom nu tot de conclusie dat ik mijzelf zo ontzettend kwijt ben geraakt.. Ik ben gewoon in een neerwaartse spiraal terecht gekomen waardoor de relatie nog slechter werd. Tot uiteindelijk het punt aan was gekomen waarin het echt niet langer meer liep... ik was (en ben het nog steeds) zo moe hoe ik eigenlijk behandeld ben.. Ik was gewoon niet opgewassen tegen deze dominantie en heb mij zo laten behandelen.... helaas, zag ik dit maar eerder, dan hadden we tot een oplossing kunnen komen...

----------------------------
nu ik dit zo type kan ik ook weer niet die laatste zin begrijpen... waarom wil ik nog steeds bij haar zijn.. het ligt niet aan mij! waarom wil ik dan toch voor haar veranderen!

quote:

Op maandag 5 april 2010 20:17 schreef Lallend het volgende:

[..]

nu ik dit zo type kan ik ook weer niet die laatste zin begrijpen... waarom wil ik nog steeds bij haar zijn.. het ligt niet aan mij! waarom wil ik dan toch voor haar veranderen!

zo zal je je nog wel even blijven voelen maar probeer er niet aan toe te geven, ik heb een vergelijkende situatie meegemaakt met een ex en deed alles voor hem, ik was niet meer wie ik was, slaat helemaal nergens op! in het begin wilde ik hem ook alleen maar terug en dacht ik aan wat ik beter had kunnen doen (niet doen!) maar mettertijd ga je zien hoe veel beter af je bent zonder die persoon, je verdient iemand waar je jezelf bij kan zijn en waar je je niet continu aanpast aan de ander.. nu wil je natuurlijk alleen bij die persoon zijn want de gevoelens en de leuke herinneringen zijn er.. maar geef het wat tijd en je zal het inzien, bovendien zijn er genoeg vissen in de zee en er is altijd een betere sterkte in ieder geval!!

De schuld ligt nooit bij alleen maar 1 iemand denk ik...

Dat veranderen, wat je zegt lallend is zoals ik dat eigenlijk ook "moest" of wou doen voor haar ontzettend moeilijk. Je verandert niet zo maar even want daar gaan voor hele kleine dingen al weken zo niet maanden overheen.

Ik werd denk ik achteraf ook niet met alles gewaardeerd of gerespecteerd in wat ik deed wat zeg maar mijn dingen waren en wat ik dus juist wel of niet leuk vond. We deden veel samen en deed ook veel wat zij aandroeg om dingen anders te doen en ik deed niks met tegenzin...ik doe nu nog dingen die ik voorheen nooit deed en zelfs niet eens leuk vond.

Feit is dat het nooit meer hetzelfde zal zijn of het nou ooit nog goed gaat komen of niet. Er zijn toch dingen anders of zelfs beschadigd wat voor beiden altijd een ander gevoel met zich mee zal brengen. Wel heb ik ook nu te vaak het gevoel wat lallend ook zegt....waarom denk ik nog zo vaak aan haar?! o.o.o

Ik ben een soort van 'vrienden' aan het worden met mijn ex. Maar soms op eenzame vrijdag- en zaterdagavonden wil ik gewoon nog steeds meer/hem terug, en andere keren vind ik het wel goed en fijn dat we zo met elkaar om kunnen blijven gaan. Het gaat nu redelijk goed tussen ons, ik waardeer alle tijd die we doorbrengen, en probeer niet te veel van te verwachten of de pushen van mijn kant. Vertel mezelf dat alles wat we doen puur uit vriendschap is en niet dat er nog hoop is als hij weer iets zegt of doet ofzo, en dat werkt wel goed . Als je mijn reacties terugleest had ik dit gevoel echt nooit verwacht te krijgen.

Misschien komt het ook een beetje omdat er nu wel zoals jullie dat zeggen 'geniet van de aandacht van andere jongens'. Ik heb nog niet met iemand anders gezoend (of meer), maar ik geniet van de aandacht van geinteresseerden, terwijl ik daar eerder niets om gaf. Het doet me goed om te weten dat ik iig nog wel leuk ben en een catch, ookal hoef ik nu eigenlijk nog lang niet een nieuwe vriend ofzo.

Wat goed Tegan! Super toch dat je zo in balans bent met jezelf, dat is uiteindelijk het belangrijkste en waar het uiteindelijk allemaal om draait. Ik kan niet wachten tot ik op hetzelfde punt beland ben.

Iedereen succes met het verwerken van deze onplezierige nieuwe levenservaringen!! Ik volg dit forum nu ook al een poosje omdat ik een 2 maanden geleden ook een relatiebreuk heb meegemaakt ... nu krijg ik toch ook langzaam de behoefte om wat dingen van me af te schrijven...

Na anderhalf jaar waarvan de laatste 3 maanden samenwonend waren schenen een aantal negatieve kanten van mij bij m'n ex toch diep te zitten waardoor het voor haar niet langer mogelijk was om samen te blijven,.. althans, ze had wat tijd nodig voor haarzelf. Dit vertelde ze me toen ik haar weer voor het eerst dit jaar zag (ik was bij familie rond oud en nieuw, en zij bij die van haar). Omdat ik al aanvoelde dat er de afgelopen weken ervoor dingen niet lekker liepen van mij als zowel haar kant kwamen er bij mij niet direct emoties los, en bij haar wel ... ik vertelde haar dat ik beloofde mezelf te beteren omdat ik haar gewoonweg niet kwijt wilde.

De paar dagen die erop volgde kreeg ik langzaam de emotionele klap te verwerken, ik bleef maar denken aan wat ze tegen mij vertelde, en ik kon me gewoon nergens meer op concentreren op school/werk, en dus kon ik haar ook niet in korte tijd laten zien wat ik voor iemand ik wél kon zijn voor haar.

Nog geen 2 weken na oud en nieuw wist ze me te vertellen dat ze voorlopig onze relatie wilde stopzetten, maar ik hoefde niet perse op zoek te gaan naar een andere woning, ze wilde haar school en gedachten even op een rijtje zetten ... begrijpelijk. Hoewel het de periode erna als vanouds leek te worden, bleef het aan me vreten dat we eigenlijk 'geen' relatie hadden met elkaar. Toen kreeg ik op een dag de genadeklap in m'n gezicht toen ik zag dat zij met schijnbaar 'onbekenden' op MSN zat te flikflooien, voor het eerst schoot ik gewoon uit m'n slof tegen haar. Ze schrok er zelf ook van en vroeg me wat ze kon doen om het goed te maken, maar ik kon het haar niet vertellen :S... De dagen erna was ik echt compleet van slag, ik leefde in een droomwereld leek het.

Vanaf toen ben ik me onbewust wat gaan afzonderen om mezelf wat tijd te gunnen, maar helaas deed zij hetzelfde. Ik ben een aantal weekenden terug naar huis gegaan en heb mezelf bedenktijd gegeven over alles. Eenmaal teruggekomen bij haar thuis werd zij ook steeds afstandelijker tegenover mij, ze wist me ook te vertellen of ik niet eens naar een andere woonplaats zou gaan zoeken... Haar hele gedrag tegenover mij was gewoon 180 graden omgeslagen , niks meer emoties, geen enkel gevoel van haat of missen ... ik was met stomheid geslagen en het heeft me heel veel verdriet gedaan. Een aantal dagen later wist ze me te melden dat ze een ander leuk vond ... en ironisch genoeg kregen zij rond mijn verjaardag 'officieel' wat.

Mijn hele leven in 1 maand volledig naar de klote, en zij heeft binnen no-time een nieuwe gozer,... en ik woonde notabene nog gewoon bij haar in huis! Ik kan het zelf nog steeds niet bevatten..

Die hele periode is gaande gegaan met heel veel emotionele stress, huilen, boos zijn, proberen het te vergeten, en mezelf groot houden. Sindsdien zit ik met dezelfde symptonen als die jullie allemaal hier hebben beschreven. Ik heb nog af en toe contact met haar gehad, ik heb nadat het uit was mailtjes gestuurd, gesms't, tegen haar gepraat maar ik kon maar geen emoties te zien krijgen van haar, hoe kan dat in godsnaam na anderhalf jaar? Ik heb ook weken gehad dat ik alsmaar haar Hyves bleef checken, maar inmiddels heb ik me daar ook van afgezonderd, nooit meer doen! Het ergste was nog dat ik in deze hele fase haar e-mailtjes heb lopen lezen tussen haar en haar nieuwe vriend. Kan het nu nog steeds doen, maar de drang is weg gelukkig ..

Inmiddels heb ik al 2 maanden een nieuwe verblijfplaats voor de tijd dat ik hier nog moet zijn voor m'n opleiding. Ik heb haar slechts een paar keer gezien sindsdien maar het gaat steeds beter gelukkig, ze heeft me in de tijd nog wel een paar keer laten weten dat ze me soms wel mist, en dat als ze nu geen vriend had dat ze het wel weer met mij zou willen proberen ... maarja wat schiet je daar nou mee op, het geeft me alleen maar valse hoop. Daarnaast is het ook bizar om te wachten totdat het misschien op korte termijn over zou gaan tussen hun 2 . Verleden week nodigde ze me uit om bij haar even wat te komen eten, leek mij wel oké. Ik merkte gelukkig dat ik deze keer veel minder gevoelens over had dan de vorige keer dat ik haar zag, maar op de terugweg naar huis heb ik toch lopen janken ... Waarom besef ik het nog niet wat zij mij heeft aangedaan! Ik miste haar zo vreselijk veel, en doe dat nog steeds een beetje, zelfs weer over haar gedroomd een aantal keer...

Zo toch weer een aardig verhaal, meerendeel van m'n emoties heb ik al verwerkt gelukkig vandaar dat het een wat droge lap text is misschien, maar ik ben even m'n ei kwijt op deze manier ! Ik hoef haar gelukkig nog maar 1 keer te zien (wat spulletjes nog ophalen). Maar mijngod, wat een kut begin van 2010 was dit ...