De kunst van het loslaten van je ex - deel #112

Ik heb zo het idee dat ik het ergste wel achter de rug heb denk ik.
Voel me minder eenzaam en alles, maar ik heb stiekem toch hoop, maar het realistische besef dat het niet goed komt.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 23:13 schreef Xanthas het volgende:
Whe, weer een week van ups en downs gehad. Ik ga morgenavond waarschijnlijk weer een lange post opzetten. Ik voel me rot.

Kut man. Kop op!

Ik zal jullie zeggen, er is 1 medicijn. Dat is een nieuw leuk meisje ontmoeten! Ik heb het gedaan en voel me op en top! Ze is bij me blijven slapen en was echt een super nacht...mooi meisje en we hebben veel gelachen. Ze is eigenlijk het tegenovergestelde van mijn ex, die was rustig, lief, beheerst, soms verlegen, nooit uitbundig, intelligent (uni met 2 vingers in de neus). Dit is meisje is, extravert, lult me de oren van het hoofd en lief, wel minder intelligent dan mijn ex (hbo) en dat merk je wel in de gespreksstof maar hiermee kan je wel lachen Ik ben zelf ook meer van het spontane en niet altijd van die diepzinnige gesprekken.

We hebben natuurlijk nog geen relatie en dat zal de eerste maanden ook niet gebeuren (ze gaat 5 maanden weg) en dan kan ik mooi nadenken wat ik wil

I know. Ik denk alleen dat ik dat meisje niet de aandacht kan geven die ze verdient. Ik ben geschrokken van mijn vorige relatie. Ach, ik zie wel wat het leven brengt.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 23:39 schreef fokvragen het volgende:

[..]

Je loopt al 4 jaar en 3 maanden met je ex in je hoofd? Kan je het niet van je af zetten? Heb je geen leuke andere vrouw ontmoet? Ik weet je verhaal niet maar als ik nu kijk hoe ik er in sta na 3 maanden. Ik besef gewoon dat zij niet genoeg voor mij voelde en denk niet aan wat ik had en kwijt ben maar wat ik nu heb en nog kan krijgen.

Als je echt van van iemand hebt gehouden is het verdomd moeilijk om het van je af te zetten. Ook al zit je ex niet altijd in je hoofd, toch zal hij/ zij langskomen in gedachten en is het weer even niet zo leuk. Ik kan er helaas over mee praten :/.

Vooral als ze na een aantal jaren ineens niet meer van je houden terwijl je 2 weken van te voren over samenwonen praatte en je dacht dat het goed zat. Geen andere vrouw in het spel. En jezelf af blijven vragen waarom en of je niet goed genoeg was ... Nauwelijks ruzie, genoeg cuddles en intimiteit, dus mjah.

Meh. Sorry voor het, waarschijnlijk, foute Nederlands.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 00:09 schreef joyvke het volgende:

[..]

Als je echt van van iemand hebt gehouden is het verdomd moeilijk om het van je af te zetten. Ook al zit je ex niet altijd in je hoofd, toch zal hij/ zij langskomen in gedachten en is het weer even niet zo leuk. Ik kan er helaas over mee praten :/.

Vooral als ze na een aantal jaren ineens niet meer van je houden terwijl je 2 weken van te voren over samenwonen praatte en je dacht dat het goed zat. Geen andere vrouw in het spel. En jezelf af blijven vragen waarom en of je niet goed genoeg was ... Nauwelijks ruzie, genoeg cuddles en intimiteit, dus mjah.

Meh. Sorry voor het, waarschijnlijk, foute Nederlands.

Daar heb je gelijk in Joyvke. Mijn relatie leek voor mij en de buitenwereld ook super goed en ik hield super veel van haar. Ik heb zelfs tijdens de relatie gedacht dat zij de ware voor mij is en we hadden het wel eens over samenwonen. Weet ook zeker dat ik nog heel vaak over haar na zal denken. Maar dat zal wel minder worden als ik weer een tijd verder ben. Ik heb zelfs tijdens de relatie gedacht dat zij de ware voor mij is en we hadden het wel eens over samenwonen. In grote lijnen komen veel gevallen qua verwerking met elkaar overeen en kan je elkaar daar in helpen en steunen. Toch blijft het voor een groot deel ook persoonlijk omdat geen enkel mens gelijk is.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 00:39 schreef fokvragen het volgende:

[..]

Daar heb je gelijk in Joyvke. Mijn relatie leek voor mij en de buitenwereld ook super goed en ik hield super veel van haar. Ik heb zelfs tijdens de relatie gedacht dat zij de ware voor mij is en we hadden het wel eens over samenwonen. Weet ook zeker dat ik nog heel vaak over haar na zal denken. Maar dat zal wel minder worden als ik weer een tijd verder ben. Ik heb zelfs tijdens de relatie gedacht dat zij de ware voor mij is en we hadden het wel eens over samenwonen. In grote lijnen komen veel gevallen qua verwerking met elkaar overeen en kan je elkaar daar in helpen en steunen. Toch blijft het voor een groot deel ook persoonlijk omdat geen enkel mens gelijk is.

Heel herkenbaar. Ik dacht ook altijd dat hij de ware was. Ja hij had 'gebreken' volgens de buitenwereld. Niet erg spraakzaam, introvert, maar voor mij was hij alles wat ik wilde. Hij blijkt depressief te zijn, dus wie weet had het daar mee te maken. Ik weet het niet en zal het waarschijnlijk nooit te weten krijgen. En dat is waar ik erg veel moeite mee heb. Ik heb dates gehad en leuke jongens ontmoet, maar ze waren geen van allen personen waar ik de kriebels van kreeg.

3 Jaar relatie en nu is het alweer 3 jaar geleden dat het over is en ik ben er de ene dag wel overheen en de andere dag kan ik er uren over mijmeren en nadenken en vragen hoe het met hem is. Ik heb een gesprek met de GGZ en zal het waarschijnlijk gaan hebben over verwerking en hulp daarbij. Soms vind ik mezelf best zielig. Ik zal het ook niet ontkennen dat ik echt in een groot gat gevallen was en dat ik daar misschien nog steeds inzit. Eruit proberen te kruipen, maar de gladde wand (herinneringen) blijft me terug naar binnen glijden.

Aan de ene kant vind ik het niet zo heel erg om alleen te zijn, maar hier begint het ook te kriebelen, nog steeds niemand ontmoet die kriebels in m'n buik geeft :<.

Klopt ja, joyvke. Het is ook niet zo dat ik in al die jaren nooit andere vrouwen ontmoet heb. Maar ja, daar is tot op heden nog niets serieus´ uitgekomen.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 23:42 schreef fokvragen het volgende:

[..]

Kut man. Kop op!

Ik zal jullie zeggen, er is 1 medicijn. Dat is een nieuw leuk meisje ontmoeten! Ik heb het gedaan en voel me op en top! Ze is bij me blijven slapen en was echt een super nacht...mooi meisje en we hebben veel gelachen. Ze is eigenlijk het tegenovergestelde van mijn ex, die was rustig, lief, beheerst, soms verlegen, nooit uitbundig, intelligent (uni met 2 vingers in de neus). Dit is meisje is, extravert, lult me de oren van het hoofd en lief, wel minder intelligent dan mijn ex (hbo) en dat merk je wel in de gespreksstof maar hiermee kan je wel lachen Ik ben zelf ook meer van het spontane en niet altijd van die diepzinnige gesprekken.

We hebben natuurlijk nog geen relatie en dat zal de eerste maanden ook niet gebeuren (ze gaat 5 maanden weg) en dan kan ik mooi nadenken wat ik wil

Er zijn meerdere medicijnen, en dit medicijn zie ik als enkel symptoom-bestrijding.

Dus het kan je helpen en bijdragen aan je genezing, maar de genezing op zich zal het niet brengen...

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 23:42 schreef fokvragen het volgende:

[..]

Kut man. Kop op!

Ik zal jullie zeggen, er is 1 medicijn. Dat is een nieuw leuk meisje ontmoeten! Ik heb het gedaan en voel me op en top! Ze is bij me blijven slapen en was echt een super nacht...mooi meisje en we hebben veel gelachen. Ze is eigenlijk het tegenovergestelde van mijn ex, die was rustig, lief, beheerst, soms verlegen, nooit uitbundig, intelligent (uni met 2 vingers in de neus). Dit is meisje is, extravert, lult me de oren van het hoofd en lief, wel minder intelligent dan mijn ex (hbo) en dat merk je wel in de gespreksstof maar hiermee kan je wel lachen Ik ben zelf ook meer van het spontane en niet altijd van die diepzinnige gesprekken.

We hebben natuurlijk nog geen relatie en dat zal de eerste maanden ook niet gebeuren (ze gaat 5 maanden weg) en dan kan ik mooi nadenken wat ik wil

Sorry maar dit klinkt niet meer dan een rebound....
Lees je posts eens terug van twee weken geleden. En dan ben je nu ineens zoveel verder?
Ieder is verschillend natuurlijk maar toch.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 12:29 schreef CoendeW het volgende:

[..]

Sorry maar dit klinkt niet meer dan een rebound....
Lees je posts eens terug van twee weken geleden. En dan ben je nu ineens zoveel verder?
Ieder is verschillend natuurlijk maar toch.

Er zijn al wat rebounders geweest Maar ik loop niet van stapel geniet gewoon van de mensen om me heen en leuke dingen die ik meemaak. Tuurlijk heb ik mijn momenten nog wel maar ze domineren niet meer mijn dagen. Ik heb ook geen zin om mijn ex in mijn hoofd de hemel in te prijzen. Ik heb haar niet meer en krijg haar niet meer terug dus we gaan verder met de dingen die ik wel heb en in de toekomst krijg.

Beetje positief denken. Met natuurlijk de kleine momenten dat ik even terug denk aan de tijd.

Argh, ik loop al de hele dag door het huis te dralen. Ik heb mijn ex een ultimatum gestuurd wat vandaag afloopt. Ik heb iets te veel met haar gepraat de afgelopen dagen. Vandaag kom ik erachter of ze me weer verraad of niet. En net vandaag heb ik niets te doen

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 02:57 schreef Mint_Clansell het volgende:
En hoe komt dat? Je verpest het voor jezelf door te blijven hangen bij die *kuch* 'perfecte' ex.

Destijds toen het pas uit was ergens gelezen dat liefdesverdriet fysiek en psychologisch gezien 7 jaar kan aanhouden.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 14:20 schreef Socios het volgende:

[..]

Destijds toen het pas uit was ergens gelezen dat liefdesverdriet fysiek en psychologisch gezien 7 jaar kan aanhouden.

Sarcastisch: en nu probeer je die zeven jaar vol te houden?

Het is gewoon compleet verschillend per persoon hoe lang je ermee blijft hangen.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 14:34 schreef Xanthas het volgende:
Sarcastisch: en nu probeer je die zeven jaar vol te houden?

Het is gewoon compleet verschillend per persoon hoe lang je ermee blijft hangen.

Ja, na 7 jaar zou het over moeten zijn. Puur afwachten dus.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 14:41 schreef Socios het volgende:

[..]

Ja, na 7 jaar zou het over moeten zijn. Puur afwachten dus.

Maar doordat je aan je ex blijft denken, steeds nieuwe vrouwen vergelijkt met je ex zul je nooit de ware tegen komen omdat je je daar niet voor open staat. Verwacht je dat je nieuwe vlam exact gelijk is dan je ex? Probeer realistisch te zijn en kijk ook naar jezelf, niemand is perfect, iedereen heeft wel wat.

quote:

Op zaterdag 3 april 2010 14:41 schreef Socios het volgende:

[..]

Ja, na 7 jaar zou het over moeten zijn. Puur afwachten dus.

Als je er zo in blijft steken, duurt het inderdaad 7 jaar (of langer). Je hebt je zelf erop gefocust dat het na 7 jaar over gaat en doet er waarschijnlijk in de tussentijd weinig aan om het eerder te verwerken. Je zult er na 7 jaar ook achterkomen dat het niet vanzelf gaat, je moet toch echt zelf stappen ondernemen.

Tegen mij roept iedereen dat het op zn hoogst een jaar duurt maar dat je met drie tot zes maanden er al compleet over heen kan zijn. Ik merk nu al dat het me allemaal minder kan boeien, alleen zoals vanavond bij ons kampvuur miste ik haar hevig. Ik snap dat de liefde van haar nooit meer terug komt of die saamhorigheid die we hadden, het team gevoel, zeg maar. Maar ik zou het zo fijn vinden om tegen haar aan te kruipen naast het vuur... Fucking romantisch, ik zeg het je. Ze geeft me nog steeds kriebels in mn buik.

Gisteren avond weer met dat meisje wat gedronken maar we hadden elkaar niet zoveel te vertellen. Onze interesses schelen nogal en ik merk ook wat verschil qua gedrag. Ik kwam er achter dat ik wel een gedeelde interesse met de barkeepster had. Daar heb ik achteraf nog even gezellig mee gesproken en ze smste me na haar werk al....haha gaat weer lekker...

Ik heb nu al een paar keer gemerkt dat zodra een meisje te dicht bij komt ik afstand neem...ik weet niet hoe dit komt of omdat ik gewoon het meisje waarbij ik de kriebels krijg nog niet ben tegen gekomen.

Mijn zusje en haar vriend zitten hier nu aan een Paasbrunch. Dat is toch wel even confronterend..

quote:

Op zondag 4 april 2010 12:43 schreef maartjeh het volgende:
Mijn zusje en haar vriend zitten hier nu aan een Paasbrunch. Dat is toch wel even confronterend..

dan zit je daar toch wel weer "alleen" he...gelukkig heeft mijn broertje dat niet.

Maar wat las ik? dat het 7 jaar kan duren..foei, dat is wel erg lang.Gister toch weer de stad in gegaan wat eerst wel gezellig was maar naarmate het later ik me afvroeg wat ik er eigenlijk weer kwam doen.achja...nog woorden genoeg over maar even geen zin in...

Het enige wat ik nog in het algemeen hier kwijt wil is dat er een moment is waarop het delen van je gedachtes over je ex niet meer heilzaam is, maar juist verwerking sterk vertraagd.

quote:

Op zondag 4 april 2010 12:51 schreef INViCTuS het volgende:

[..]

dan zit je daar toch wel weer "alleen" he...gelukkig heeft mijn broertje dat niet.

Maar wat las ik? dat het 7 jaar kan duren..foei, dat is wel erg lang.Gister toch weer de stad in gegaan wat eerst wel gezellig was maar naarmate het later ik me afvroeg wat ik er eigenlijk weer kwam doen.achja...nog woorden genoeg over maar even geen zin in...

Wel herkenbaar die gedachten van wat doe ik hier. Maar gisteren tot 3uur in een soort kroeg/salon achtig iets geweest en me goed vermaakt. Hangt er dus ook vanaf wat voor avond he.

quote:

Op zondag 4 april 2010 12:51 schreef INViCTuS het volgende:

[..]

dan zit je daar toch wel weer "alleen" he...gelukkig heeft mijn broertje dat niet.

Maar wat las ik? dat het 7 jaar kan duren..foei, dat is wel erg lang.Gister toch weer de stad in gegaan wat eerst wel gezellig was maar naarmate het later ik me afvroeg wat ik er eigenlijk weer kwam doen.achja...nog woorden genoeg over maar even geen zin in...

Ja precies, helemaal nu mijn ouders op vakantie zijn enzo. (En het besef dat mijn ex, net als ik, alleen thuis zit nu. Te niksen, just like me.)

Nouja ik heb er zelf voor gekozen nu om geen contact te hebben en tot nu toe valt het me allemaal wel mee.

Het niet contact hebben valt mij soms mee en soms tegen...normale vragen en simpele sms-jes worden ook niet beantwoord. Niet dat ik ze vaak stuur maar in 6 dagen tijd maar 2 stuks, deels om wat te vragen en deels om wat mee te delen.

Zij heeft nu ook wel ongeveer hetzelfde als ik denk ik...weinig doen op zo'n zondag en nu met pasen denk ik dat het ook gewoon een bezoek aan haar ouders is. Volgende week weer is goed stappen in utrecht waar ik wel erg veel in zin in heb. Lekker naar Tivoli Het in de stad zijn is toch gewoon heel anders en ze is er ook niet naast of bij je of thuis als je naar huis gaat wanneer je alleen met vrienden bent weggeweest ofzo.

Zo ook maar is wat gaan doen dan...