De kunst van het loslaten van je ex - deel #112

quote:

Op zondag 4 april 2010 13:17 schreef EviL_AleX het volgende:
Het enige wat ik nog in het algemeen hier kwijt wil is dat er een moment is waarop het delen van je gedachtes over je ex niet meer heilzaam is, maar juist verwerking sterk vertraagd.

Dit. Je moet je gedachtes ergens anders op focussen, desnoods gedwongen. Je raakt er nooit overheen als je er maar over na blijft denken.

Ik ben hier al een tijdje niet meer geweest, zoals jullie weten.

En dat komt omdat het super goed gaat

De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Sterkte Sjechov .

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:46 schreef Tegan het volgende:
Sterkte Sjechov .

Bedankt.
Nu, nu heb ik echt het gevoel het nodig te hebben ....

Pff Sjech.. wat moet dit een moeilijke tijd voor jou zijn zeg. Lijkt me ook niet uitgesloten dat er (verwarrende) gevoelens van en naar je ex en jou zijn nu?

Ik wens je echt heel veel sterkte en kracht toe in ieder geval.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:52 schreef maartjeh het volgende:
Pff Sjech.. wat moet dit een moeilijke tijd voor jou zijn zeg. Lijkt me ook niet uitgesloten dat er (verwarrende) gevoelens van en naar je ex en jou zijn nu?

Ik wens je echt heel veel sterkte en kracht toe in ieder geval.

Die zijn er zeker wel inderdaad.
Ze wordt momenteel (al sinds januari) behandeld voor verwaarloosde klachten.
Ondanks haar zeer passieve aanwezigheid en vrij emotieloze houding heb ik toch nog eventje 5 min goed met haar kunnen "praten".
Gelukkig raakte ik nog wel een gevoelig snaar.
Hopelijk heeft ze het allemaal wel ervaren, dat ze niet later tot de conclusie moet komen dat het allemaal langs haar heen gegaan is.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:43 schreef Sjechov het volgende:
De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Sterkte *knuffelende smiley*

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:57 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Die zijn er zeker wel inderdaad.
Ze wordt momenteel (al sinds januari) behandeld voor verwaarloosde klachten.
Ondanks haar zeer passieve aanwezigheid en vrij emotieloze houding heb ik toch nog eventje 5 min goed met haar kunnen "praten".
Gelukkig raakte ik nog wel een gevoelig snaar.
Hopelijk heeft ze het allemaal wel ervaren, dat ze niet later tot de conclusie moet komen dat het allemaal langs haar heen gegaan is.

Lijkt 't me ook niet echt makkelijker maken, die gevoelens. Wel fijn dat je een gevoelige snaar bij haar hebt geraakt, hoop dat zij toch nog enige vorm van steun bij jou heeft kunnen vinden en andersom, jij bij haar. Je bent tenslotte zo lang samen geweest dat het gewoon onmogelijk is dat je elkaars steun niet zou missen in tijden als deze.

quote:

Op zondag 4 april 2010 15:14 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Lijkt 't me ook niet echt makkelijker maken, die gevoelens. Wel fijn dat je een gevoelige snaar bij haar hebt geraakt, hoop dat zij toch nog enige vorm van steun bij jou heeft kunnen vinden en andersom, jij bij haar. Je bent tenslotte zo lang samen geweest dat het gewoon onmogelijk is dat je elkaars steun niet zou missen in tijden als deze.

Ik zou haat steun graag willen zijn, maar ik kan het niet.
Ze wordt momenteel behandeld en van daaruit gesteund.
Heb haar ook gevraagd of ze uberhaupt met mij wel contact wil.
Dat wil ze dolgraag, alleen kan ze dat op dit moment gewoon niet.
De situatie is zo heerlijk (not) dubbel.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:58 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Sterkte *knuffelende smiley*

Bedankt

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:43 schreef Sjechov het volgende:
De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Sterkte Sjechov en gun je zelf ook de ruimte om het te verwerken.
In tijd van een overlijden mag je best af en toe even egoistisch zijn en zeggen tegen de omgeving nu even niet , en even goed voor jezelf te zorgen want jij moet ook verder en dat betekend even aansterken.
Ik heb met het overlijden van een vriend gezorgd dat ik juist even alles er ook even uit moest gooien en ook voor afleiding zorgen wat prettig was, daarbij dus even weg van alle problemen en zorgen voor ontspanning.
En inderdaad werk helpt ook goed.

quote:

Op zondag 4 april 2010 14:43 schreef Sjechov het volgende:
De tijden van balans en rust heb ik helaas achter mij liggen.
Zoals de vaste volgens van dit topic weten ben ik sinds 6 mnd weer vrijgezel, maar was mijn schoonmoeder (ex) terminaal ziek. Zij is precies een week geleden rustig ingeslapen.
Echter merk ik dat ik geestelijk echt een wrak (geworden) ben.
Na de avondwake en dag erop de crematie merk ik dat ik echt van het rabat ben.
Kan me werkelijk nergens toe zetten, alles is teveel en bij het minst geringste kan/wordt ik emotioneel.
Mensen om mij heen doen hun best, maar ik heb daar momenteel ook weinig interesse in.
Nu is verdorie nog pasen ook en komen hier mensen over de vloer.
Het liefste zou ik in een hoekje gaan zitten en de hele dag janken, zo slecht voel ik mij.

Nu heb ik de afgelopen 6 mnd wel moeilijke momenten gehad, maar zo diep als nu, nee dat niet.
Vanaf dinsdag weer werken, ik hoop dat ik daardoor weer iets stabiliteit terug krijg, athans wat er van over is .....

Jeetje Sjechov, klinkt allemaal behoorlijk naar. Ik hoop dat je de Pasen goed doorkomt en daarna je rust kan pakken.

quote:

Op zondag 4 april 2010 20:45 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Sterkte Sjechov en gun je zelf ook de ruimte om het te verwerken.
In tijd van een overlijden mag je best af en toe even egoistisch zijn en zeggen tegen de omgeving nu even niet , en even goed voor jezelf te zorgen want jij moet ook verder en dat betekend even aansterken.
Ik heb met het overlijden van een vriend gezorgd dat ik juist even alles er ook even uit moest gooien en ook voor afleiding zorgen wat prettig was, daarbij dus even weg van alle problemen en zorgen voor ontspanning.
En inderdaad werk helpt ook goed.

Dit kom ik goed tot vorige week (toen ze uiteindelijk overleed).
Had echt het gevoel weer in "belans" te zijn en mijn zaakjes langzaam op orde te krijgen.
Toen gebeurde het verwachte toch een beetje onverwachts.
Helaas druppelt deze dagen ook meer slecht nieuws binnen van vrienden van de familie.
Allemaal tumoren, kankers en zware operaties.
Momenteel is het een ellende ....

Zooo, ik ben zelf ook even terug na een tijdje weg geweest te zijn. Was zelf van mening dat ik ondertussen langzaam aan de ex wel achter me kon laten.

Twee weken terug eindelijk mijn buluitreiking gehad en er viel een molensteen van mijn schouder, ongelofelijk. Voor het eerst in zo'n 1,5 jaar had ik weer een normale glimlach ipv. een gemaakte. Stress, wat het allemaal al niet met je doet. Daarna langzaam aan gaan beseffen hoeveel stress dat op/in de relatie bracht... Maar kon dat nog enigszins van me afzetten..

Helaas, twee weken later, de ex is blijkbaar haar telefoon kwijt. Alhoewel we zo min mogelijk contact hebben, was het blijkbaar wel nodig toen ze haar vaste nummer aan beste vrienden en familie doorgaf om mij ook in die mailinglijst te zetten ( het nummer kende ik toch al mijn hoofd). Waarom mij in die lijst? waarom maak ik me daarover druk. Ik merkte meteen dat ik een aantal dagen van slag ben. Ik hou gvd. dus nog steeds van haar... en dat terwijl ik onderhand weet dat ik (waarschijnlijk) nooit een "normaal" leven met haar had kunnen hebben dankzij haar autisme... volgens mijn vrienden is dat ze het met me uitmaakte het beste dat ze voor me gedaan heeft...

Maar ja, nu zit ik wel weer hier

quote:

Op zondag 4 april 2010 20:53 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Dit kom ik goed tot vorige week (toen ze uiteindelijk overleed).
Had echt het gevoel weer in "belans" te zijn en mijn zaakjes langzaam op orde te krijgen.
Toen gebeurde het verwachte toch een beetje onverwachts.
Helaas druppelt deze dagen ook meer slecht nieuws binnen van vrienden van de familie.
Allemaal tumoren, kankers en zware operaties.
Momenteel is het een ellende ....

oh dat is dan helemaal lastig. evengoed sterkte.

Het gaat hier zijn gangetje mijn ex en ik zijn nu gewone op gewone voet nog steeds wat wennen is, en wel heb ik soms dat ik moet wennen omdat hij nu af en toe heel anders is , dan die eerst was.

Zoals eerst als ik op zijn hyves was haalde die reactie van mij weg uit angst voor reactie vrienden ( we schelen tien jaar , ik ben 10 jaar ouder als hem) maar tegenwoordig laat die het staan een respect staat al heel lang wat schijnbaar wil zeggen dat die er erg blij mee is.

Ik moet wennen aan het gewoon omgaan met elkaar, omdat we eerst juist vaak ruzies hadden en nu totaal niet meer.
Wel vind ik het erg lekker omdat ik gewoon leuke dingen kan vertellen en juist zonder zware lading dingen doe.


Zoals bevoorbeeld ben nu aan het mangatekenen recentelijk en het ook aan hem door te sturen van kijk dit is wat ik recentelijk gedaan heb.
Daar en tegen is hij ook makkelijker en open tegen mij wat eigenlijk best raar is omdat ik hem heel gesloten ken.

Wel positieve veranderingen dus.

Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:04 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

oh dat is dan helemaal lastig. evengoed sterkte.

Het gaat hier zijn gangetje mijn ex en ik zijn nu gewone op gewone voet nog steeds wat wennen is, en wel heb ik soms dat ik moet wennen omdat hij nu af en toe heel anders is , dan die eerst was.

Zoals eerst als ik op zijn hyves was haalde die reactie van mij weg uit angst voor reactie vrienden ( we schelen tien jaar , ik ben 10 jaar ouder als hem) maar tegenwoordig laat die het staan een respect staat al heel lang wat schijnbaar wil zeggen dat die er erg blij mee is.

Ik moet wennen aan het gewoon omgaan met elkaar, omdat we eerst juist vaak ruzies hadden en nu totaal niet meer.
Wel vind ik het erg lekker omdat ik gewoon leuke dingen kan vertellen en juist zonder zware lading dingen doe.


Zoals bevoorbeeld ben nu aan het mangatekenen recentelijk en het ook aan hem door te sturen van kijk dit is wat ik recentelijk gedaan heb.
Daar en tegen is hij ook makkelijker en open tegen mij wat eigenlijk best raar is omdat ik hem heel gesloten ken.

Wel positieve veranderingen dus.

Het normaal met elkaar omgaan zorgt ook direct voor een positieve houding.
Scheelt in alles.
Ik hoop dat ik dan ook over een jaar kan zeggen als haar behandeling (groot en deels) achter de rug is.
Leeftijds verschil maakt natuurlijk op zich niet uit.
Ligt er net aan wat de leeftijden zijn.
Jij ook sterkte & succes!

Gisteren dus een date waar niets aan was en waar ik meer oog had voor de dame achter de bar en zij voor mij.....best lastig dat vrijgezel zijn

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:24 schreef MOD het volgende:
Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

Zo herkenbaar.
Ik heb dat heel erg.
Zij heeft een hele fijne familie waar ik zeer goed contact mee had.
Met het beeindigen van onze relatie beeindig je dat ook voor je gevoel.
Gelukkig kreeg ik bij de uitvaart (bij het condoleren) dat ik door iedereen oprecht gemist werd.
Deed me erg goed te horen.

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:24 schreef MOD het volgende:
Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

Dat is ook meer zo gegaan hoor we zijn er beiden niet krampachtig mee bezig geweest om het contact te houden.
We hadden eerst ook een poos geen contact , toen kwam ik hem in het dorp vaker tegen en toen is het langzaam opgebouwd , maar na de zelfmoord van een vriend van mij was hij er voor mij terwijl andere mensen dat niet waren en dat heeft ook voor een ommekeer gezorgd bij mij.

Ik vind het wel erg lekker ook juist omdat je in een dorp woont positief met elkaar om te gaan. Je hoeft de deur niet bij elkaar plat te lopen , maar zodra je elkaar ziet is het toch leuk even een praatje te maken en geen drama er omheen te hebben.

De gevoelens zijn ook niet helemaal weg hoor voor hem , maar ik heb ook zoiets van als het komt dan komt het en anders niet.

Ja hier ook. Toen het uit ging had ik niet alleen het gevoel mijn vriendin kwijt te raken maar ook haar familie. En ik heb van mijn ex schoonvader toen ook te horen gekregen dat hij het oprecht jammer vind en mijn aanwezigheid ook mist. En van een andere oom kreeg ik nog een telefoontje dat hij er van was geschrokken en hij het erg jammer vond. Toch leuk om te horen!

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:26 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Het normaal met elkaar omgaan zorgt ook direct voor een positieve houding.
Scheelt in alles.
Ik hoop dat ik dan ook over een jaar kan zeggen als haar behandeling (groot en deels) achter de rug is.
Leeftijds verschil maakt natuurlijk op zich niet uit.
Ligt er net aan wat de leeftijden zijn.
Jij ook sterkte & succes!

Dat is ook zo en het leuke is wel dat ik me ook weer voor kan stellen dat ik verliefd op hem werd en in de ruzie tijd kon dat niet.
Leeftijdverschil maakte wel een verschil omdat hij 23 was toen ik hem leerde kennen en ik 33.
Zijn vrienden vonden het raar en zullen hem er waarschijnlijk mee gepest hebben . Ik heb ook het een en andere verduren gehad door zijn broer .
Toen is er een knop bij mij omgegaan van ok ik val op iemand die jonger is en als je daar niet mee om kan gaan is dat jouw probleem en waarschijnlijk werkte dat aanstekelijk want hij is er toen ook makkelijker in geworden
Bedankt trouwens verder

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:39 schreef fokvragen het volgende:
Ja hier ook. Toen het uit ging had ik niet alleen het gevoel mijn vriendin kwijt te raken maar ook haar familie. En ik heb van mijn ex schoonvader toen ook te horen gekregen dat hij het oprecht jammer vind en mijn aanwezigheid ook mist. En van een andere oom kreeg ik nog een telefoontje dat hij er van was geschrokken en hij het erg jammer vond. Toch leuk om te horen!

Inderdaad.
Ik ben nadien al 3 keer gebeld door iemand uit haar familie met de vraag of ik een keer wil afspreken voor een bakkie koffie.
Blijft alleen lastig.
Op zo'n manier neem ik geen afstand, want ik heb niet de illusie dat we ooit weer vriend en vriendin worden, zodoende wil ik haar op geen enkele manier in haar vaarwater zitten.
Voordat ik hiermee verder ga leg ik dat ook haar eerst voor, zorgt er toch voor dat het niet super ongemakkelijk wordt. Er zal immers over elkaar gepraat worden zonder dat je er allebei bent.

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:41 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat is ook zo en het leuke is wel dat ik me ook weer voor kan stellen dat ik verliefd op hem werd en in de ruzie tijd kon dat niet.
Leeftijdverschil maakte wel een verschil omdat hij 23 was toen ik hem leerde kennen en ik 33.
Zijn vrienden vonden het raar en zullen hem er waarschijnlijk mee gepest hebben . Ik heb ook het een en andere verduren gehad door zijn broer .
Toen is er een knop bij mij omgegaan van ok ik val op iemand die jonger is en als je daar niet mee om kan gaan is dat jouw probleem en waarschijnlijk werkte dat aanstekelijk want hij is er toen ook makkelijker in geworden
Bedankt trouwens verder

Ik kan me inderdaad voorstellen dat het uit kan maken binnen zijn vriendengroep, echter had dat ook andersom kunnen zijn (immers oudere dame aan de haak geslagen).
Maar het is toch een prachtige leeftijd

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:24 schreef MOD het volgende:
Hmm.. toch wel redelijk positief dat je nu op een goede manier om kan gaan met je ex. Ik snap het wel dat veel mensen het contact volledig af kappen, maar ik vind het zelf altijd zo stom om contacten af te snijden terwijl je best goed met elkaar over weg kan. Dat er dan een ditch in the road van vriendschap zit, is iets dat even de tijd moet hebben om te helen, maar voor mij geen reden om elkaar voor altijd met boze ogen aan te kijken. Imo wel iets dat vaak onterecht gebeurd. Maar goed, allemaal een gevoelens kwestie..

Mijn mening is dat contact (vlak) na een breuk funest is voor de verwerking. Want onbewust kan er dan onterecht hoop ontstaan. Ik vind, voor een zo snel mogelijke verwerking, dat je na een breuk van "houden van" naar "niks" moet gaan. En DAN kan je weer naar vriendschap gaan. Deze aanpak heeft voor mij altijd erg goed gewerkt, en ik heb prettig contact met elke ex van me.

Je kan dus wel meteen contact blijven onderhouden of vrij snel weer, maar dan zal je verwerking langer duren. En ik vind een snelle verwerking het belangrijkst, omdat zo'n emotionele zaak ALLES in je leven in vertraging brengt. De kans op het ontstaan van een warme vriendschap neemt wel af met mijn aanpak, zeker waar. Maar dat interesseert mij persoonlijk een stuk minder. Het is natuurlijk voor een reden nu je ex.

quote:

Op zondag 4 april 2010 22:32 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Mijn mening is dat contact (vlak) na een breuk funest is voor de verwerking. Want onbewust kan er dan onterecht hoop ontstaan. Ik vind, voor een zo snel mogelijke verwerking, dat je na een breuk van "houden van" naar "niks" moet gaan. En DAN kan je weer naar vriendschap gaan. Deze aanpak heeft voor mij altijd erg goed gewerkt, en ik heb prettig contact met elke ex van me.

Je kan dus wel meteen contact blijven onderhouden of vrij snel weer, maar dan zal je verwerking langer duren. En ik vind een snelle verwerking het belangrijkst, omdat zo'n emotionele zaak ALLES in je leven in vertraging brengt. De kans op het ontstaan van een warme vriendschap neemt wel af met mijn aanpak, zeker waar. Maar dat interesseert mij persoonlijk een stuk minder. Het is natuurlijk voor een reden nu je ex.

Helemaal eens!

quote:

Op zondag 4 april 2010 21:39 schreef fokvragen het volgende:
Ja hier ook. Toen het uit ging had ik niet alleen het gevoel mijn vriendin kwijt te raken maar ook haar familie. En ik heb van mijn ex schoonvader toen ook te horen gekregen dat hij het oprecht jammer vind en mijn aanwezigheid ook mist. En van een andere oom kreeg ik nog een telefoontje dat hij er van was geschrokken en hij het erg jammer vond. Toch leuk om te horen!

Dat heb ik ook best wel eigenlijk. Kon het prima vinden met iedereen van haar familie. Ik vind het daarom ook erg jammer dat ik broer, zussen, ouders en aanhang niet meer zal zien of in ieder geval niet meer zo vaak.

Ik kan niet in de toekomst kijken en weet niet wat er nog gaat of kan gebeuren maar op dit moment is dat ook niet de tijd om daar al iets over te zeggen.Het contact is er vrijwel niet omdat zij dat niet wilt. Moeilijk, maar ik red het wel.Met name zondagen zijn gewoon saai eigenlijk. Goed, voor nu is het niet anders en het verandert wel weer maar waarom doet het zoveel met mensen en waarom kost het zoveel tijd en energy?!

Ben nu in ieder geval wel lekker verhuist dus ons oude huis zijn we beiden weg.